Tijd voor vakantie was het dus. Op vrijdag 29 december zijn we samen met An, Raf, Marie, Jules en Louisa gaan wandelen in het natuurpark vlakbij Alcaucin. Plan A organiseert daar geleide wandelingen en wij kozen voor de wandeling van 6 kilometer. Het weer was al iets beter, nog wel veel wind, maar de zon scheen volop. Natuur, rust, de meest prachtige uitzichten, lachende kinderen, ontspannende en interessante gesprekken. We waren danig onder de indruk van La Maroma, de hoogste berg uit de omgeving. Na de wandeling keerden we terug naar huis voor een kort dutje, trouwens het enige dutje dat ik daar tijdens de hele vakantie moest doen. Normaal moet ik elke middag rust nemen omdat de pijn me zo uitput. In Vinuela was dat niet nodig. De wandeling had toch wel enige inspanning gevraagd en mijn knieën deden enorm pijn na de wandeling. Dus effe rusten en daarna hadden we afgesproken met An en co in de lokale pizzeria, pas tegen 19u30. Voor 19u kan je geen eten krijgen in de meeste restaurants, de Spanjaarden eten immers pas avondeten rond 21u. We werden in de watten gelegd met heerlijke pizza's en konden met 9 personen eten voor een goeie 70 euro. Opnieuw stonden we versteld van het goedkope Spanje. De avond werd afgesloten in Bar Miguel, een gezellig Spaans café, gezellig... niet door de inrichting, wel door de gastvrije sfeer die er hangt. De kinderen hebben nog laat op straat gespeeld en waren vooral versteld dat ze gratis water kregen van de barvrouw. 'Moeten we dat niet betalen?' Op zaterdag 30 december deden we het rustig aan, om te beginnen door uit te slapen (ja, zelfs de kinderen) en dan trokken we naar het strand in Torre del Mar. Het was ook de eerste dag waarop Sam haar zomerkleedjes uit de kast kon halen. Het was echt een zalig bezoek, een prachtig strand, mooi uitzicht, de zon op onze snoet. An en Raf hielden ons opnieuw gezelschap. Het was echt fijn om hen als gids te hebben. :-) Na het strandbezoek reden we nog langs Velez-Malaga waar een soort van flamenco-avond was georganiseerd. We wilden de Spaanse muziek en dans wel eens proeven. De kinderen waren minder onder de indruk. An en ik genoten wel van de muziek en zo konden we al een beetje proeven van het historisch gedeelte van Velez-Malaga. Op 3 januari hadden we via Plan A een gegidse toer gereserveerd door Velez. Daarover later meer. Op 31 december, de laatste dag van het jaar, viel het leven in Axarquia volledig stil. Iedereen kroop binnen om het oudejaarsfeest voor te bereiden. Spanjaarden vieren zowel Kerst als Nieuw in familiale kring. We deden het opnieuw rustig aan. Een bezoek aan het voetbalveld en naastliggende speeltuin was voldoende. De kinderen lagen rond 21u in bed (vroeg voor onze Spaanse gewoonte) en Steffen en ik bleven wakker om te ervaren hoe de jaarovergang verliep in Axarquia. We keken online naar het vuurwerk in Antwerpen want om 24u stonden we op het terras (in ons t-shirt) en zagen we welgeteld 3 vuurwerkpijlen. Het was doodstil, maar zelfs in het donker was de omgeving prachtig. De maan scheen die nacht ook fel. Zo konden we aan 2018 beginnen in ons t-shirt, gezellig bij elkaar en vooral voor mij ZONDER pijn. Dit voelde zo goed! Hasta luego, Lies
