|
Zo flink als gisteren zijn we al niet meer: we nemen het Spaanse ontbijtje in ons verblijf en zijn pas na 8 uur weer op pad.
Idyllisch landelijk gebied en heerlijk wandelweer, wat wil je meer? De bergen worden stilaan heuvels en aan de toenemende grootte van de maïsdrogers te zien wordt het land almaar vruchtbaarder. De corredoiras tussen de vele gehuchten zijn de heerlijkste wandelwegen die we op onze tocht gezien hebben. Vorige dagen zagen we wel eens wat eucalyptusbomen, nu zijn er grote aanplantingen van die reusachtige, uit Australië naar hier gehaalde bomen. Als er met de buxussen uit Korea zoveel motten mee naar België gekomen zijn, dan hier toch misschien een paar koala's? We speuren overal, maar vinden er geen.
In Ponte Campaña krijgen we een hele chique lakzegel: aan het opwarmen van lak en het inplakken van een kleine medaille besteedt men heel veel moeite.
Op de weg blijft de gezellige drukte van een heel divers publiek heersen. Zolang de studenten nog examens afleggen, maken flink wat Spaanse scholieren mee de dienst uit. En opvallend: nooit zagen we een zo groot aandeel van de stappers sukkelen, hinken en manken als hier.
We zien weer heel wat oude dorpskerken. Het bijzonderst is de Santa Mariakerk in Melide, met haar romaanse schilderingen.
We zij pas tegen 17 uur in ons verblijf, want het was weer een flinke trip. We lezen hier dat tot aan de kathedraal in Santiago de Compostela nog 46 km en 701 meter resten. Maar onze Duitse gids, in wie we alle vertrouwen hebben, spreekt van 48,8 km. Een verscheurend probleem natuurlijk: wat doen we met die 2 km en 99 meter??
Eén ding staat vast: we hebben vandaag 28 167 stappen gezet. Dat is goed voor 21 km.
|
) wat bij te lezen op jullie blog. Cruz de fero, O Cebreiro, het klooster van Samos, Portomarin... Wat roept dat mooie herinneringen op! Dankzij jullie verslagen en prachtige foto's herbeleef ik dit laatste stuk van de Camino Francès opnieuw. 
