Vijf maanden onderbreken is (te) lang. We wilden in de krokustijd al verder, zodat we de kraanvogels zouden kunnen zien aan het Lac du Der (een tip van Jurgen). Maar bij de kou van die dagen ontbrak ons echt de zin. Maar nu is het gemeend: woensdag 8 april wordt onze 15de dag van de tocht, het begin van meteen al het derde traject. Maar hopen dat er wat kraanvogels en andere op ons gewacht hebben!

Dat we in het noordelijk deel van Frankrijk een stuk zouden fietsen stond al van voor het vertrek in september vast. Marina's voetprobleem, het verhaal van Roel (interessante streek, de overgang tussen Ardennen en Champagne, maar eerder fiets- dan wandelstreek) en de dun gezaaide accommodatie sterken ons in die keuze.

Toch onderbreken we het wandelen met wat spijt. Hoezeer écht pelgrimeren (te voet dus) rust schept, afstand van al wat men ons als belangrijk verkoopt en je nader brengt tot wezenlijker dingen én tot dankbaarheid, valt moeilijk uit te leggen. We zullen proberen ons niet te laten verleiden tot kilometertjes afleggen; we willen nog altijd elke bocht in de weg zien, elke boom en elk dorpspleintje passeren. We nemen ons ook voor te fietsen in eigen tred.

We hebben niet te zwaar in fietsspul geïnvesteerd: een stel Thule-fietstassen voor Paul en voor allebei wat fietsondergoed van de Aldi. Wouter en Annemie vertrouwden ons hun fietshelmen toe.

We mikken de volgende 2 weken op pal zuid en hopen doorheen de Franse Ardennen en de Champagnestreek te geraken, tot op de grens met Bourgondië. Afwachten wat de weg ons dit keer brengt...