Van Castetnau-Camblong tot Aroue: Ongi etorri! Welkom in Baskenland!
Na het ontbijt samen met ons gastpaar - meneer plukt ons nog wat vijgen van de boom voor onderweg - vertrekken we bij zonnig wandelweer. Jammer genoeg lopen we driekwart van de tijd op asfalt. De Pyreneeën, waar we evenveel langs als naartoe lopen, verschijnen geregeld in de verte.
We komen plots aan een ambachtelijk conservenfabriekje. Dat biedt zijn producten aan en zo wordt het Baskische paté bij de picknick. Wat verder steken we het riviertje de Saison over en komen we echt in Baskenland.
De mensen zijn hier vriendelijk. Als je even opzij gaat staan voor een zeldzame passerende auto wordt er meestal gezwaaid. In een gehucht staan drankjes klaar voor passerende Compostelagangers, een gift is vrijblijvend. Wanneer we aan een kruising de wegwijzers staan te bekijken, stopt iemand om te vragen of hij soms kan helpen. Enkele km voor onze bestemming stopt weer een auto: "Vous êtes monsieur Paul Sermeus?" Het is onze gastheer, die even weg moet, maar vertelt dat we naar binnen kunnen en er een drankje klaarstaat.
Tegen 4 uur zijn we er. Aan de trap is de Baskische vlag opgehangen. Vanuit het raam zien we de Pyreneeën. Nog even!
We zetten vandaag 21 484 stappen, goed voor 15 km.
Van Bugnein tot Castetnau-Camblong: met droge voeten (bijna) de dag door
De hele tijd wisselen droge momenten en regen mekaar af, het wordt dus een dag regenjas aan - regenjas uit. Marina begint met dat eerste en wel in haar nieuwe all-over poncho. Dat all-over is heel letterlijk op te vatten: wandelaar en rugzak verdwijnen eronder. Het resultaat is een niet te elegant silhouet met een opvallende bochelrug. Gelukkig van die camouflagekleur! Op een vorig traject noemden wij een (overigens heel lieve) wandelaarster die een hele regendag zo voor ons uit sjokte onder mekaar al lachend "de heks van de Gévaudan", willen we die term nu maar opbergen?
Op zo een regendag is het nog een voordeel dat de Fransen de wandelaars aanhoudend het asfalt op sturen, want zo blijven de voeten droog. We houden het stappen vandaag kort om in alle rust de versterking van Navarrenx te kunnen bekijken. De Taverne Saint-Jacques mag er wezen en in de kerk krijgen we de kans om een kaars te branden voor onze beschermheilige op deze tocht, maar verder ziet het stadje eruit alsof er een B-bom gevallen is. Het wordt dus picknicken op een verlaten Place de la Mairie.
De stadsmuren, poedertoren en grote kanonnen zijn indrukwekkend, vooral langs de oever van de Gave d'Oloron, waar zich enkele kilometers verder de onbetrouwbare Basken bevinden. Rond 3 uur stappen we de brug over. We overnachten in het volgende dorp en worden er ontvangen als nog nooit. Terwijl buiten de regen valt, schuift de gastvrouw voor onze neus een drankje (haar persoonlijke mix) en onder onze voeten een voetbadje (ook persoonlijke mix). Gênant voor wandelaars die zo extreem lui zijn geweest!
We zetten vandaag 14 588 stappen, goed voor 10 km.
Van Argagnan-Orthez tot Bugnein: paddenstoelen en palmen
In Argagnan, langs waar we in april Orthez binnenfietsten, nemen we de draad weer op, deze keer in wandeluitrusting. Raquel, het huis-hangbuikzwijn van onze Engelse gastheer, ligt nog lekker te slapen als we vertrekken. Een afscheidspootje of -kusje hoeft dus niet.
Op deze meestal bewolkte en voor het Zuiden toch wel frisse dag steken we in een ruk de rivier de Gave de Pau, de TGV-lijn en de snelweg over en wandelen we de charmante zuidelijke Béarn in. Rond de boerderijen verschijnen meer en meer palmbomen, maar in de weiden zijn de paddenstoelen evengoed aanwezig, zelfs in de vorm van een pingpongbal!
Voorbij Maslacq gaan we nog even op zoek naar het sierlijke kapelletje van de Notre-Dame de Muret, hoog boven de rivier, dan draaien we naar Sauvelade. De kleine abdijkerk daar is gewijd aan Sint-Jacob de Meerdere en kunnen we dus niet overslaan. De goede plaats voor een picknick.
We krijgen de Compostelaknop weer helemaal aan door de vriendelijkheid van andere Compostelagangers (een jongedame stelt vriendelijk voor ons samen te fotograferen, wat we niet weigeren) en door iets als het bezinningsplekje van een jong, alternatief koppel: naast de weg voorzagen ze een rustplek met zitmogelijkheid, rijkelijk voorzien van korte, bezinnende teksten. We gaan aan het "rondlezen ". "Si l'on n'attend rien, tout devient une surprise". Zo gaan we het weer proberen te doen.
We zetten vandaag 25 433 stappen, goed voor 17,5 km.
