Door omstandigheden stond de kilometerteller nog niet waar hij hoorde te staan. De conditie is dan ook nog niet optimaal maar ik wou er toch bijzijn op het PK veldlopen in het naburige Ninoofse stadspark. De omloop leek iets minder zwaar dan vorig jaar omdat er minder modderstroken waren. Er werd in groep opgewarmd en ik wist toen al dat het niet veel soeps zou zijn. Het goede gevoel was er niet en ik zette mij dan maar op de laatste rij bij de start. Er waren alweer een pak deelnemers (115 masters) die allen samen door de eerste scherpe bocht wilden. Ik koos ervoor om hem langs de buitenkant de nemen en dat was niet slecht gezien. Ik liep meteen netjes in het midden van het pak op enkele meters van mijn trainer en een andere clubgenoot. De eerste twee rondjes kon ik nog goed standhouden maar dan begon ik toch stilaan van mijn pluimen te laten. Het tempo zakte iets, het gevoel en de kracht waren er niet meer en ik verloor een paar plaatsen. De laatste halve ronde kwam ik er plots opnieuw door en op enkele honderden meters van het einde begon ik ze terug in te halen. Met een laatste inspanning kon ik nog een drietal plaatsen inwinnen om zo als 70e te eindigen. Ik liep wel een dikke minuut langer dan vorig jaar wat bewijst dat ik nog niet zo ver sta in mijn opbouw.
De winterprik van de afgelopen week had ervoor gezorgd dat menig loper de trainingen noodgedwongen had teruggeschroefd. Zo ook bij mezelf. De teller geeft momenteel een flink aantal km minder dan in dezelfde periode vorig jaar zodat ik ietwat in het ongewisse was over de huidige conditie. Het was zondagmiddag nog steeds (zeer) koud met temperaturen rond het vriespunt. Een niet-geoefend loper zou dan de warmte van de huiskamer verkiezen maar aangezien er de eerstkomende weken geen andere wedstrijden meer op het programma staan ben ik toch maar naar Aalst afgezakt. Ik had iets later gegeten dan normaal en tijdens de opwarming had ik dan ook last van een opspelende maag. Het parcour lag er op sommige plaatsen nog gevaarlijk glad bij door enkele grote ijsplekken en ik had daardoor geen al te beste vooruitzichten. Maar zoals het al vaker ging in het verleden waren alle negatieve dingen eensklaps verdwenen op het moment dat ik naar de startlijn ging. Die start verliep traditioneel zeer snel door de afdaling die al na 100m op ons lag te wachten. We liepen al snel met een omvangrijk groepje weg om de 1e km door te komen in 3'18". Ons leidersgroepje begon langzaam aan te verbrokkelen en ik liep zelf in zowat 7e positie. Op enkele honderden meters van de aankomst zag ik dat ik terug dichter kwam bij een jonge snaak van de plaatselijke atletiekclub EA en aangemoedigd door een paar bekenden liep ik het gat in één ruk dicht. Ik nam onmiddellijk over en eventjes dacht ik een klein gaatje geslagen te hebben maar hij oordeelde daar anders over. Op goed 200m van de streep zette hij de spurt in maar gelukkig ben ik zelf niet echt traag (remember mijn provinciale spurttitels bij de masters). In een spannend slot kwam hij bijna nog langszij maar met een laatste krachtinspanning wist ik hem nog nipt af te houden om zo net als vorig jaar 6e te eindigen in 10'31" (zelf gechronometreerd). Mede hierdoor kwamen we zelfs nog terug tot op enkele meters van de 5e. De volledige uitslag is hier te bekijken.
Start van de wedstrijd over 3 km tijdens de Dirk Martens Corrida te Aalst op zondag 11 januari 2009. De latere winnaar Kim Geerts (32) van VS voor Yves Herregodts (37) van Vita en mezelf (34).
Ben zonet de atleet van EA gepasseerd maar heb nog serieus mogen sprinten voor mijn plaats, gelukkig met goede afloop.
Het was weer moeilijk kiezen dit weekend. Er was de veldloop in het naburige Zottegem maar er waren ook de provinciale kampioenschappen indoor te Gent die dit jaar een weekje vroeger doorgingen dan andere jaren. Op aanraden van de trainer (hij vind dat ik alles op het spurten zou moeten zetten) trok ik dus naar de Topsporthal. Ik had nog nooit een 60m vlak gelopen en ik had op een tijd onder de 8" gerekend. De start kon misschien iets beter maar in de laatste meters kon ik nog twee atleten remonteren om zo in 7"93 af te klokken. Dit was meteen goed voor een 2e plaats en de zilveren plak. Beter zat er wellicht niet in want de winnaar was duidelijk te sterk. Later op de middag schreef ik mij ook in voor de 200m. Bij de reeksindelingen bleek dat we slechts me 2 in aanmerking kwamen voor de provinciale titel. We moesten als allerlaatsten onze wedstrijd lopen maar bij het klaarzetten van de startblokken richtte mijn concurrent zich plotseling op met de mededeling dat hij niet zou starten wegens een (geveinsde) blessure. Daar stond ik dan helemaal alleen voor een volle sporthal. De adrenaline ging door heel mijn lijf en onder luid applaus van iedereen in de zaal en een overentousiaste speaker spurtte ik de baan rond in 26"29. Het is niet meteen een toptijd maar de omstandigheden waren dan ook navenant. Ik kreeg wel door een oude bekende de titel van "publieksloper" maar het belangrijkste was dat ik had waarop ik stiekem gehoopt had. De eerste titel van het nieuwe jaar is al binnen en de selectie voor het BK is een feit.
Er is alweer een jaar voorbij en een nieuw staat voor de deur. Voor vele atleten is dit de periode waarin vooruitgekeken en teruggeblikt wordt. Zo ook in mijn geval. Wat betreft 2008 kan ik niet meer dan tevreden zijn. Alle doelstellingen werden ruimschoots ingevuld. Met 2 overwinningen op de weg, 2 provinciale titels op de piste en 2 nieuwe clubrecords voor masters is mijn jaar waarschijnlijk moeilijk te evenaren in 2009. Verder werden er maar liefst 25 top-10 plaatsen behaald waaronder 2x1°, 1x2° en 4x3°. Zo komt mijn totaal aantal kilometers voor dit jaar op 1675. Het nieuwe jaar dient zich al aan met tijdens het eerste weekend al meteen de provincial kampioenschappen indoor. Verder hoop ik opnieuw een paar kleinere wedstrijden te winnen en mijn outdoortitels te verlengen. Aan allen alvast een gezond, vreugdevol en vooral sportief en blessurevrij 2009 gewenst.
Als afsluiter van het jaar werd de kerstcorrida van Zottegem uitgekozen. Het betrof hier een eerste editie maar er waren toch zo'n 250 deelnemers komen oipdagen voor de 3 verschillende afstanden samen. De temperatuur schommelde rond het vriespunt maar dat was blijkbaar geen echt probleem voor een geoefend loper. Er stonden verschillende kleppers op het inschrijvingsblad en ik had voor mezelf uitgemaakt dat een top-10 plaats al een mooi resultaat zou zijn. Er werd verschroeiend snel gestart en de groep slingerde zich door de binnenstad voor 2, 4 of 6 ronden. Aangezien ik niet meteen vooraan gestart was had ik dan ook geen zicht op mijn positie in de wedstrijd. Ik volgde vrij kort op enkele atleten die mij normaliter een heel eind voor blijven en de benen voelden soepel aan. In de 2e ronde kwam ik in een groepje terecht die er goed de vaart in hield. In de laatste paar honderden meters kon ik ze zelfs losgooien en een stevige eindspurt plaatsen kwestie van niet verrast te worden door achteropkomers die ook voor mijn afstand gekozen hadden. Het tempo op het einde leek meer op dat van een 800m wedstrijd dan op een stratenloop. Dit bleek uiteindelijk ook aan de aankomst want met een 7e plaats werd ik meer dan beloond voor de geleverde inspanningen. Bij de huldiging bleek ik zelfs nog een plaats dichter geëindigd te zijn. De organisatie bleek een onvergeeflijke blunder begaan te hebben door clubgenoot Nico van Damme, die overwinnaar werd van de kortste afstand, gewoonweg over het hoofd te zien bij de aankomst. Dit zal waarschijnlijk wel rechtgezet worden maar ondertussen is een ander wel mooi met zijn trofee en prijs gaan lopen. Ook op de langste afstand was onze club aan het feest met Stijn De Vulder als overwinnaar. Mijn eindtijd na 3,2 km: 11'33" op een 7e plaats. De volledige uitslag volgt weldra.
In de bijna 3 jaar dat ik nu aan atletiek doe heb ik ondertussen van bijna alles kunnen proeven. De weg, het veld en de piste werden al uitvoerig verkend. Alleen de indoorpiste van Gent waar de meeste vlaamse wedstrijden plaatsvinden had ik nog niet van dichtbij kunnen voelen. Dit weekend werd het indoorseizoen op gang geschoten met 's morgens een pak jeugdwedstrijden en in de namiddag bijne dezelfde proeven vorr dames en heren. Aangezien er slechts 1 wedstrijd per dag georganiseerd wordt in gans België is het dan ook een drukte van jewelste in de Topsporthal. Het aantal walen, Nederlanders, Fransen en andere nationaliteiten is niet te overzien. Het uurschema loopt al snel hopeloos achter en na de middag is 2 uur achterstand op het voorziene startuur geen uitzondering. De 400m zou gelijktijdig gelopen worden met de 60m horden zodat ik tijdig aan de opwarming begon. Er waren echter in beide wedstrijden zoveel reeksen dat ook hier alles veel langer duurde dan gepland. Tot overmaat van ramp werd ik dan nog eens in de allerlaatste reeks ingedeeld zodat er tussen de eigenlijke opwarming en de wedstrijd zelf bijna een uur verloren ging. Aangezien dit mijn indoordebuut betekende wist ik totaal niet wat ik mocht verwachten. De baan is slechts 200m lang met 2 scherpe schuinoplopende bochten zodat er 2 rondjes moeten gelopen worden waarvan 3/4 van een ronde in banen. Bij het uitkomen van de 2e bocht komen alle atleten dan naar de binnenbaan zodat het zaak is om goed vooraan te lopen om zo onnodig trek- en duwwerk te voorkomen. De eerste 150m gaan dan ook veel sneller dan bij een traditionele 400m en ik kon als 2e naar binnen snijden. Die snelle start zou mij op het einde zuur opbreken want de laatste hectometer ging het licht helemaal uit. Ik werd nog geremonteerd door een veel jongere snaak en finishte 3e in de reeks na 61"02. Ik zou later op de avond ook nog graag de 60m vlak gelopen hebben maar gezien het late startuur en de reeds opgelopen achterstand op het voorziene schema heb ik hier maar van afgezien. Dit zal op een later tijdstip wel eens op het programma staan. Ik zou toch willen afsluiten met een positieve noot: er stond nog geen clubrecord voor masters op de 400m indoor en dat is dus sedert dit weekend verleden tijd. Na een outdoorrecord heb ik er nu ook eentje in zaal te pakken.
Na een maand zonder wegwedstrijd is het altijd weer uitkijken naar de volgende snelle competitiedag. De trainingen worden weer stilaan opgevoerd maar het blijft toch koffiedik kijken naar de conditietoestand. De zon was van de partij en de temperatuur leek nogal mee te vallen. Een kort wedstrijdje van 3,5 km is dan ideaal om eens te testen hoever men eigenlijk staat. Bij de inschrijving werd stiekem meegegluurd naar de mogelijke concurrentie en tot een half uur voor de start stonden er geen bekende namen tussen. Heel even had ik hoop op een mooie (ere)plaats maar net voor de start doken enkele oude bekenden op tegen wie ik het normaal gezien niet kan halen. Ik had de omloop verkend omdat ik wist dat er op sommige plaatsen op onverhard moest gelopen worden. Het zou zaak worden om tussen de plassen door te slalommen. De benen voelden in ieder geval goed aan maar ik stond toch ietwat ongerust aan de start. 1 van die mannen vertrok in de licht dalende strook als een bezetene en bijna zonder na te denken ging ik er achteraan. Vrij vlug kwamen de beteren naar voor en na de eerste km ( in 3'18") liepen we met een groepje van een 8-tal man voorop. Kort hierop volgde er een korte maar steile beklimming gevolgd door een heel vervelend stuk vals plat. Op het hoogste punt van het parcour moesten er een paar jongens de rol lossen en op de daaropvolgende lange afdaling ging de snelheid nog een stuk de hoogte in. Clubgenoot Jeroen rook de overwinning en trok stevig door. Normaal gezien zou ik op dit moment moeten lossen maar het liep wonderwel. Zelfs na 2 km kon ik nog standhouden in de kopgroep. Een nieuwe steile helling en een stuk onverhard even verderop waren er uiteindelijk te veel aan. We waren ondertussen op minder dan een km van de aankomst en daar werd duidelijk dat het op een spurt zou uitdraaien. Ik had een kleine kloof moeten toestaan maar ik volgde toch kort genoeg op de leiders om te zien hoe Jeroen Schouppe het in de spurt nipt haalde van zijn concurrent. Zelf werd ik mooi 4e in een voor mij zeer mooie 11'43" na bijna 3,5 km. Ik liep bijna een volle minuut sneller dan vorig jaar op hetzelfde parcour. De conditie is dus nu al meer dan behoorlijk en dat beloofd voor de komende wedstrijden rond en vlak na nieuwjaar. De volledige uitslag zal hier binnen enkele dagen te zien zijn.
Het wordt stilaan winter en dus is de tijd aangebroken om een paar echte crossen mee te pikken. De weersverwachtingen voor het weekend zagen er niet te best uit maar omdat het zondagmiddag nog niet zo slecht was besloot ik om toch te gaan crossen in het Waalse Meslin l èveque.
Net na de middag was het nog droog maar toen ik op de wedstrijd aankwam begon het plots te sneeuwen en het zou niet meer stoppen. Er stond bovendien een stevige wind zodat alles nog wat guurder aanvoelde.
Mede daardoor besloot ik om de korte cross te lopen maar plotseling daagden nog 2 trainingsmakkers op zodat het plan alweer veranderde.
Zo stonden we iets na 15u met een 40-tal dappere juniores, seniores en masters aan de start voor 6 lange en zware kilometers.
Aangezien het mijn eerste echte cross van het seizoen was besloot ik om niet te snel te starten.
Zo kwam het dat de betere crossers al snel een gat sloegen en dat ik al na enkele honderden meters helemaal alleen kwam te lopen. Ik heb dan ook de ganse wedstrijd alleen afgehaspeld waar anderen in kleine groepjes toch wat beschutting konden zoeken tegen de wind, sneeuw en stofhagel die op sommige stroken recht in het aangezicht blies. Ik heb er dan maar een doorgedreven training van gemaakt. Ik legde uiteindelijk beslag op een 11e plaats maar de eindtijden zijn geen echt referentiepunt naar de huidige conditie toe. Waar ik normaal zon 26 loop over deze afstand klokte ik deze keer af na bijna 32. Het golvende parcours was misschien niet van de gemakkelijkste maar ik denk eerder dat de afstand toch een flink pak meer was dan eerst aangekondigd. De winnaar (Marc Van Der Hoeven) liep trouwens meer dan 26 wat mijn vermoedens toch bevestigd.
Na veel wikken en wegen koos ik gisteren voor een stratenloop te Erpe-Mere. Het betrof hier een nieuwe organisatie die echter gelijktijdig met de wedstrijd te Nederhasselt (10 km verderop en waar ik de voorbije 2 jaar liep) doorging. Mede door dit gegeven, het slechte weer, en het toch wel vroege startuur (14u00) voor de kortste afstand stonden er slechts 11 deelnemers aan de start. Hieronder toch enkele gekende namen uit de lokale joggingwereld. Bij de verkenning van de omloop bleek al gauw dat er veel afwisseling in zat. Een korte venijnige helling gevolgd door een langere hellende strook waar de wind ons tegemoet blies in de eerste helft, een steile afdaling en een iets meer "lopende" naar het einde toe maakte dat het tempo niet echt gelijkmatig zou liggen. Zo bleek ook tijdens de wedstrijd zelf. De betere lopers (allen lid van een atletiekclub) scheidden zich al snel af zodat we met een groepje van 6 aan de eerste helling begonnen. Het tempo lag niet extreem hoog maar meer moest het toch niet zijn. Ik voelde mij zo goed dat ik zelfs eventjes het tempo van de kopgroep bepaalde. Op het stuk vlas plat diende er al snel 2 af te haken. Na 1,5 km kwamen we op het hoogste punt van het parcours en van dan af ging het bijna 1 km naar beneden tot op enkele honderden meters van de aankomst. Op dat moment had ik de snelsten moeten laten gaan (ik loop liever bergop dan bergaf) maar ik liep comfortabel in 4e positie. Clubmakker Jeroen Schouppe die dit jaar alweer verschillende joggings won op de korte afstand wou ook deze wedstrijd op zijn palmares bijschrijven, iets wat hem dankzij zijn sterke eindspurt ook zou lukken. Ik heb de leiders altijd in het vizier gehad, wat ik maar zelden kan. Ik kan dus momenteel een stevig tempo (3'35"/km)aan maar als het er echt om gaat kom ik toch nog enkele procentjes tekort tegen de echte specialisten. Ondanks de magere opkomst ben ik toch tevreden over mijn wedstrijd. De trainingsarbeid wordt nu stilaan wat opgedreven en later deze winter volgen nog enkele kleinere wedstrijdjes en misschien een paar crossen. Al was het maar om de conditie niet helemaal verloren te laten gaan.
Klik hier voor de volledige uitslag van deze 11 novemberloop.
Gisteren ging de oudste veldloop van het land door te Semmerzake. De schaal De Booser is een van de weinigen waar naast de officiële wedstrijden ook nog een volkscross georganiseerd wordt. Aangezien de conditie momenteel nog niet optimaal is om de lange cross bij de masters te lopen, stond ik dus op het middaguur samen met nog 45 andere dapperen aan de start van de volkscross. Op de glooiende omloop moesten 3 ronden afgelegd worden. Tijdens de opwarming had ik geen supergevoel zodat ik dacht dat mijn 3e plaats van vorig jaar moeilijk te evenaren zou zijn. De start was traditioneel supersnel met een langgerekte spurt tot aan de eerste bocht. Ik draaide als 4e maar zag de top-3 al gauw van ons weglopen. Het ging eigenlijk veel beter dan tijdens de verkenning want het tempo lag vrij hoog. Ik nam 2 andere lopers op sleeptouw maar na half wedstrijd ging er eentje vandoor. Hij nam vrij snel 50m en ik had mij al verzoend met een 5e plaats maar in de laatste ronde kwam ik op korte tijd terug in zijn spoor. Ik had het gevoel dat ik nog iets kon versnellen en met nog 400m te gaan nam ik over en trok stevig door. De anderen moesten een gaatje laten en konden me niet meer bedreigen. De podiumplaatsen waren toen al lang buiten bereik maar met een 4e plaats kan ik vrede nemen na enkele weken van rust. Ik liep de 3460 meter uiteindelijk in 12'45" en dat was duidelijk sneller dan vorige week. De volledig uitslag vind je hier.
Na een paar weken van relatieve rust werd dit weekend het winterseizoen aangesneden. In het naburige Deux-Acren vond de laatste oefenveldloop plaats alvorens de echte crossen er aan komen. Er staan niet echt veel deelnemers aan de start zodat dit geen echte wardemeter is. Wij masters moesten gelijktijdig met de juniores en seniores aan de slag maar mochten gelukkig enkele rondjes minder afhaspelen. Er dienden 4 ronden van 1 km gelopen te worden met telkens een halve ronde in een weide en de rest door een bos. Het eerste gedeelte liep nog vrij makkelijk maar de andere kant van de omloop was al gauw tot een glibberige brij omgeploegd. Ik had mij voorgenomen om niet te snel te starten maar ik werd toch meegetrokken door de anderen. De eerste 3 ronden werden in een mooi constant tempo afgehaspeld van net 15 km/u. De laatste ronde liep ik nog samen met 2 seniors die mij al de hele wedstrijd het tempo hadden laten bepalen. Aangezien ik geen uitzicht meer had op een betere uitslag veinsde ik een inzinking zodat de beide heren eindelijk overnamen. Mede hierdoor liep ik de laatste ronde iets trager dan anders maar ik wist toch nog een mooie 5e plaats te behalen. Al bij al ben ik nog vrij tevreden over de conditie aangezien ik de voorbije weken bewust enkele trainingen had overgeslagen. Volgende week start ik normaal gezien in de volkscross te Gavere-Semmerzake.
Meestal beperk ik mij tot 1 wedstrijd per weekend maar voor het allerlaatste weekend van het wegseizoen mocht het ietsje meer zijn. Op zaterdag was er de Moryloop te Herzele; een organisatie waaraan onze club zijn medewerking verleende. Bijna alle clubgenoten zijn van de partij en daarbij ook nog eens de beteren uit de streek. De start verliep vlekkeloos en ook na de eerste km liep ik nog vrij goed vooraan maar op het moment dat de mannen die voor winst streden een tandje bijstaken moest ik passen. De versnelling kwam er niet uit en stilaan zag ik de podiumplaatsen weglopen. Aangemoedigd door de trainer kon ik in de laatste rechte lijn rekenen op mijn sterke spurt om nog vrij makkelijk afstand te nemen van 2 bevriende lopers om uiteindelijk als 6e te eindigen in 11'51". Ik liep ondanks een mindere wedstrijd toch nog 22" sneller dan vorig jaar. De weersvoorspelling voor zondag was alles behalve goed. Een flinke plens regen en een bij momenten stevige wind hielden wellicht menig loper binnen. Ik was er echter op gebrand om nog eens sterk uit te pakken voor de laatste wegwedstrijd van het zomerseizoen. Na lang twijfelen tussen Erpe-Mere (vorig jaar 3e) en Liedekerke werd het dit laatste. Met ongeveer 60 moedigen vertrokken we voor 5 of 10 km. De start was al onmiddellijk bergop en we liepen al gauw met 4 man voorop. Ik was daarin de enige die voor de korte afstand gekozen had. Na een 2-tal km moest ik mijn medelopers laten gaan maar ik had reeds een mooie kloof opgebouwd op de rest van de deelnemers. Op het einde van de 1e ronde werd ik bijgehaald door 2 andere 10 km lopers. Deze mannen namen mij mee op sleeptouw zodat ik mij toch even uit de wind kon zetten. Ik liep zonder echt diep te gaan steeds verder weg en op een lang recht stuk kon ik heel goed inschatten wat mijn voorsprong was. De 2e ronde was ondanks de wind en de regen gewoon genieten. Zeker als je al zo vroeg zeker bent van winst. Uiteindelijk zou ik bijna 1' sneller zijn dan de 2e in de uitslag. Ik kon mijn zomerseizoen moeilijk "nog" beter afsluiten. De balans is dan ook zeer positief met 2x winst en 2 titels in een maand tijd.
De conditie was super en het vertrouwen was er maar de nacht van vrijdag op zaterdag verliep niet zoals ik het gepland had. De zenuwen speelden me parten en ik sliep hierdoor zeer slecht. Ik had namelijk een lange autorit voor de boeg naar het verre Herentals alwaar de Vlaamse en Provinciale Kampioenschappen voor Masters gehouden werden. Het zou voor mij de eerste echte wedstrijd met inzet worden en ik wist niet goed hoever ik stond tegenover de concurrentie. Om 7u 's morgens ging het al richting kempen omdat ik zeker op tijd wou zijn bij de inschrijvingen van de 100m. Ik was er ruim op tijd zodat ik rustig aan mijn opwarming kon beginnen. We waren met teveel deelnemers zodat er eerst reeksen dienden gelopen te worden. Ik werd 2e in mijn serie in 12"75 en kon me zelfs nog permiteren om de laatste paar meters uit te bollen kwestie van mij te sparen voor de finale. Een uurtje later stonden de snelste 8 dan tegenover elkaar en ik spurtte na 12"44 over de finish. Ik werd 4e en viel dus net naast het Vlaamse podium maar werd hiermee toch nog kampioen van Oost-Vlaanderen bij de M 35-40 jaar. Later op de middag nam ik de 200m er nog bij en ook hier waren er meer deelnemers dan beschikbare banen. Ik startte in de ideale baan 3 van de 1e reeks en lag bij het uitkomen van de bocht al duidelijk aan de leiding. Ik werd niet meer bedreigd en finishte in een nieuw persoonlijk record: 25"93. Dit was goed voor een 5e plaats algemeen maar wat meer was: een nieuwe titel. De verre verplaatsing was dus niet nutteloos en deze superweek verliep zoals ik het stiekem gehoopt had: met een overwinning op de weg en 2 titels op de piste.
Ik was al enkele keren als 1e master en dit seizoen zelfs meerdere malen in de top 3 geëindigd in een paar stratenlopen maar het was een droom om ooit eens als allereerste over de aankomst te komen. Dit weekend had ik daartoe de kans in het Nederlandse Westdorpe. Ik koos na lang twijfelen voor de kortste afstand zijnde 2,5 km. Al na een goeie 100m liep ik lichtjes afgescheiden aan de leiding alhoewel ik niet aan 100 % liep. Na iets meer dan een km kwamen we aan een keerpunt en ik had daar een 20-tal meter voorsprong op een duo die er alles aan deden om aan te sluiten. Ik had nog enige reserve en in de laatste kleine plaatselijke ronde van 500m gaf ik alles wat ik nog in me had. Het beste was er bij de concurrentie echter af en mede door de adrenaline wist ik mij zegezeker. De allereerste overwinning is een feit en met de pistekampioenschappen van volgende week in het verschiet is dit meer dan een morele opsteker. Doordat ook de oudste zoon won bij de jeugd, weet men nu ook in Nederland dat Geraardsbergen niet alleen gekend is voor "zijn" Muur maar ook voor de snelle jongens. Mijn eerste doel voor dit seizoen is bereikt en het 2e (een podiumplaats op een kampioenschap) zou hopelijk binnen de week verwezenlijkt moeten kunnen worden.
Er was vandaag keuze uit maar liefst 3 wedstrijden maar ik wou eens andere lucht opsnuiven. De jogging te Ledeberg bij Gent was daar uitermate geschikt voor. Bij de inschrijving kreeg ik een plannetje met de omloop en ik moest toch eens goed kijken . Er diende eerst een klein rondje gelopen te worden en dan ging het richting park alwaar we 2 ronden moesten afleggen. Hierna keerden we via de weg terug naar de aankomst. We waren nog maar pas gestart en we liepen al vrij vlug met een klein groepje voorop. Bij het indraaien van het park moest ik enkele meters toegeven en de kloof zou geleidelijk groter worden. Ik bleef de leiders wel al die tijd in het vizier houden dus was de achterstand niet zo enorm. Er diende meerdere keren een scherpe (90°) tot zeer scherpe bocht (180°) genomen te worden zodat het tempo elke keer weer zakte. Dit was uiteraard niet bevorderlijk om een scherpe tijd te lopen. Ik finishte uiteindelijk na precies 5 km als 5e in een mooie tijd (18'24"). Tot slot nog dit: in Ledeberg kan je nog lopen zonder inschrijvingsgeld te betalen. Na de wedstrijd krijg je toch een drankje, extra drankbonnetje en bij de prijsuitreiking een hapje.
Dit weekend stond volledig in het teken van de loopsport. Zaterdag was ik aan de slag in de kermisjogging te Erwetegem (Zottegem). Aangezien ik 's anderendaags nog een wedstrijd had beperkte ik mij tot de kortste afstand. Met in totaal meer dan 500 joggers aan de start is het zaak om vooraan plaats te nemen. Ik stond dan ook ruim op tijd op de eerste rij en was dan ook meteen goed weg. Het tempo ligt uiteraard zeer hoog als er maar 2,4 km moet gelopen worden. Hier zie je pas wie over een goede conditie beschikt want het is eigenlijk één langgerekte spurt. Het parcour is dan ook nog eens heuvelachtig zodat er op het einde velen op hun adem trappen. Ik liep een zeer constante race om in 8'09" als 10e over de streep te komen. Dit was trouwens nog goed voor een 3e podiumplaats bij de masters. Zondag ging het richting Aalst voor de laatste wedstrijd van het Oost-Vlaams sprintcriterium. Ik stond goed geklasseerd en indien ik een goede tijd kon neerzetten zat er misschien nog iets meer in. Bij de 100m werd ik in baan 2 gezet wat natuurlijk niet ideaal is. Ik had deze keer wel een goede start en snelde naar 12"61. Dit was mijn op een na beste prestatie dit seizoen. Later op de middag liep ik ook nog de 200m. Bij het uitkomen van de rechte lijn ging het nog vlot maar de vermoeidheid liet zich voelen. De klok gaf 26"38 aan wat slechts enkele hondersten boven mijn persoonlijk record ligt. Dat betekende dat ik 8e werd in de eindstand van het criterium voor Jun-Sen-Masters en dat leverde mij nog 30 aan prijzengeld op. Het weekend mag meer dan geslaagd genoemd worden.
Met het oog op de belangrijke septembermaand op de piste werd het tijd om nog eens de spikes aan te trekken. Tijdens de open meeting te Ninove nam ik zoals steeds deel aan de 100m. Ik moest in de ongunstige baan 2 starten maar zat gelukkig in de minder snelle reeks. De start was opnieuw niet zoals het zou moeten maar dankzij een zeer sterke eindspurt kon ik nog net de 2e plaats behalen. Tijd : 12"64. Een goed uur later stond de 400m op het programma. Ik had tot op heden nog geen individuele baanronde gelopen en wou wel eens weten hoe ik dit zou klaarspelen. De eerste 300m ging vrij goed maar in de laatste rechte lijn ging het licht uit. Ik hoopte vooraf onder de minuut te blijven maar het lukte net niet. Volgens sommigen moet ik er zeker onder kunnen blijven. Dit keer klokte ik af in 60"49.
Deze week werd ik via een clubgenoot uitgenodigd om deel te nemen aan een kleinere jogging in het naburige Parike (Brakel). Er was keuze uit 5,3 of 10,6 km op een heuvelachtige omloop. Dit was een uitgelezen kans om nog eens een mooie ereplaats te behalen. Het ging hier om een kleine organisatie die eerder het recreatieve in het lopen wou naar voor brengen. Voor de prijzen of tombola moest je hier niet zijn want die was er niet. Enkel een drankbonnetje, een stuk taart en een flesje sportdrank na aankomst. Er was wel een fles drank voor de eerste 3 van elke afstand. Dit neemt niet weg dat er toch altijd een paar lopers het beste uit zichzelf willen halen en voor de overwinnig gaan. Tijdens de opwarming nam ik rustig de tijd om de tegenstand eens te bekijken en er sprong er eentje uit waarvan ik wist dat hij in normale omstandigheden sneller is dan mezelf. Dit bleek zo uit te draaien tijdens de wedstrijd zelf. In de beginfase was het nog vlak en kon ik nog mee in de kopgroep van 4, waarvan 2 man voor de 10 km, maar na anderhalve km moest ik ze stilaan laten gaan. Het ging hier al wat meer op en af en halfweg kregen we een venijnige helling voorgeschoteld. Boven op deze bult kon je de tegenstand goed overschouwen en ik had een mooie kloof geslagen op de anderen. De leider was toen al een eindje voorop en zou een kleine minuut voor mij eindigen. In de laatste km die constant bergaf ging was het zaak om mijn 2e plaats te behouden wat zonder veel moeite lukte. Ik eindigde na 5,3 km in 19'35". Wellicht had ik iets sneller gekund maar aangezien de tegenstand (op de winnaar na) iets minder was heb ik in het 2e gedeelte niet meer vol doorgelopen. Ik ben alweer een mooie ereplaats rijker maar het blijft wachten op die 1ste echte overwinning.
Ik ben Rijdant Pascal, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Boternochvis.
Ik ben een man en woon in Geraardsbergen (België) en mijn beroep is Magazijnier.
Ik ben geboren op 19/11/1969 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek.
Door toedoen van mijn zoontje ben ik in 2006 in de atletiek belandt.
Het was weer moeilijk kiezen dit weekend. Er was de veldloop in het naburige Zottegem maar er waren ook de provinciale kampioenschappen indoor te Gent die dit jaar een weekje vroeger doorgingen dan andere jaren. Op aanraden van de trainer (hij vind dat ik alles op het spurten zou moeten zetten) trok ik dus naar de Topsporthal. 
Gisteren ging de oudste veldloop van het land door te Semmerzake. De schaal De Booser is een van de weinigen waar naast de officiële wedstrijden ook nog een volkscross georganiseerd wordt. Aangezien de conditie momenteel nog niet optimaal is om de lange cross bij de masters te lopen, stond ik dus op het middaguur samen met nog 45 andere dapperen aan de start van de volkscross. Op de glooiende omloop moesten 3 ronden afgelegd worden. Tijdens de opwarming had ik geen supergevoel zodat ik dacht dat mijn 3e plaats van vorig jaar moeilijk te evenaren zou zijn. De start was traditioneel supersnel met een langgerekte spurt tot aan de eerste bocht. Ik draaide als 4e maar zag de top-3 al gauw van ons weglopen. Het ging eigenlijk veel beter dan tijdens de verkenning want het tempo lag vrij hoog. Ik nam 2 andere lopers op sleeptouw maar na half wedstrijd ging er eentje vandoor. Hij nam vrij snel 50m en ik had mij al verzoend met een 5e plaats maar in de laatste ronde kwam ik op korte tijd terug in zijn spoor. Ik had het gevoel dat ik nog iets kon versnellen en met nog 400m te gaan nam ik over en trok stevig door. De anderen moesten een gaatje laten en konden me niet meer bedreigen. De podiumplaatsen waren toen al lang buiten bereik maar met een 4e plaats kan ik vrede nemen na enkele weken van rust. Ik liep de 3460 meter uiteindelijk in 12'45" en dat was duidelijk sneller dan vorige week. De volledig uitslag vind je 
De conditie was super en het vertrouwen was er maar de nacht van vrijdag op zaterdag verliep niet zoals ik het gepland had.
Ik was al enkele keren als 1e master en dit seizoen zelfs meerdere malen in de top 3 geëindigd in een paar stratenlopen maar het was een droom om ooit eens als allereerste over de aankomst te komen. Dit weekend had ik daartoe de kans in het Nederlandse Westdorpe.
