Het was ondertussen alweer een maand geleden dat ik nog eens op de piste aktief was geweest maar deze week staan er 2 wedstrijden op de kalender te Oudenaarde. Ik had er zelf nog nooit gelopen en wou daarom eens aan den lijve ondervinden hoe snel (of traag) deze piste wel is. Er was vrij veel volk komen opdagen voor de spurtnummers en aangezien we hier samen met juniores en seniores lopen zijn er toch telkens weer enkele snelle mannen bij. Wij masters werden echter in een enkele reeks ingedeeld. Er was in de andere reeks net 1 plaatsje te kort voor een 19 jarige zodat hij bij ons mocht starten. Hij won dan ook overtuigend de reeks maar ik kwam als 1e masters kort daarachter. Mijn eindtijd van 12"39 was op zich niet slecht maar het goede gevoel was er niet. Later op de avond was dat tijdens de 300m wel het geval. Aangezien dit mijn eerste optreden ooit was op deze afstand had ik geen tijd gezet zodat ik in de buitenbaan geplaatst werd. Ik startte niet voluit maar bij het uitkomen van de bocht lag ik nog steeds aan de leiding en in de rechte lijn ging ik vol door om te eindigen in 40"83. Er zat mits enige tegenstand (de 2e eindigde op een volle 2") nog een veel scherpere tijd in. Komende vrijdag staat er nog een jogging op het programma en zondag trekken we opnieuw richting Oudenaarde voor de mastersmeeting aldaar.
Na een weekje zonder competitie maar waarin vooral stevig doorgetraind werd, ging ik op zoek naar een nieuwe glansprestatie. Ik was vorig jaar voor het eerst van de partij op de zogenaamde "Ulrikse tien". Het parcours met een stuk in het bos en een stuk op asfalt sprak me wel aan zodat ik er ook dit jaar opnieuw bij was. Het begon echter niet al te best want door omstandigheden kwam ik rijkelijk laat aan. Er reste mij nog net een halfuur om in te schrijven en een beetje los te lopen. Bij de inschrijving stond er echter een enorm lange file en zo kwam het dat ik pas om 14u45 aan mijn opwarming kon beginnen terwijl de start om 15u voorzien was. Gelukkig was ik geen alleenstaand geval en de wedstrijd werd dan maar een tiental minuten uitgesteld. Ik had mooi op de eerste rij plaatsgenomen maar bij het weerklinken van het startschot kwamen er enkele plezantelingen van de plaatselijke chiro naar voor gespurt om al lachend naast elkaar de volledige breedte van de weg in te palmen. Er was werkelijk geen doorkomen aan. Ik wist dat we na een goeie 500m via een heel smal paadje het bos in moesten. Op de kronkelende finse piste was het niet eenvoudig om in te halen zodat het zaak was om toch als een van de eersten in te draaien. Net voor het bos vond ik echter een gaatje en met eeen kleine spurt draaide ik als allereerste in. Het tempo lag vrij hoog en ik probeerde dat vast te houden. Er vormde zich achter mij een klein groepje van een man of 7 met daarbij nog 2 jongens die voor de kortste afstand gekozen hadden. Bij het uitkomen van het bos ging het voor 1 iemand nog niet snel genoeg en hij nam vrij vlug afstand. Ik liet het tempo dan maar over aan de mannen van de 10 km want ik had dan al lang begrepen dat de koploper veel te snel ging. Lange tijd liep ik samen met mijn kompaan zij aan zij, strijdend voor de 2e plaats. Ik had enkele speldeprikken uitgedeeld inde hoop dat hij zou moeten lossen maar hij kwam telkens terug. Op enkele honderden meters van de aankomst lag er nog een vrij steil stuk en het was net daar dat mijn concurrent zijn versnelling plaatste. Bij mij was het vet van de soep en er zat niets anders op dan mijn 3e plaats veilig te stellen. Stilletjes had ik op meer gehoopt maar als de anderen beter zijn moet men dat kunnen toegeven. Met een 4e podiumplaats tijdens de 5 laatst gelopen wedstrijden moet dit zowat de sterkste periode zijn die ik tot nog toe kende. Alleen die ene uitschieter ontbreekt maar ergens zie ik dit toch als opbouw naar de septembermaand toe waar ik net als vorig jaar wil pieken. Als ik ondertussen een paar mooie uitslagen kan neerzetten is dat mooi meegenomen. Mijn eindtijd na 3,3 km: 11'16" op een 3e plaats op 70 deelnemers.
Daags na de jogging te Schendelbeke was er de stratenloop te Waarbeke, beter gekend als de "GP Herman Mignon". Het was voor mij de eerste keer dat ik hier aan de start stond en iemand wist mij te vertellen dat er een venijnige helling was ergens halverwege het parcour. Net voor de jeugdloop van start ging waar de oudste zoon zijn laatste wedstrijd bij de kinderen mocht lopen (hij wordt er deze week 13) en meteen zijn 4e opeenvolgende overwinning behaalde verkende ik de lus met de eerder vernoemde helling. Ze bleek niet echt steil maar vooral heel lang. De benen voelde nog wat zwaar van de wedstrijd van de dag voordien maar ik schoof toch goed mee bij de start. Ik had voor mezelf een top 5 plaats als doel gesteld want er stonden toch enkele snellere jongens aan de start die ik telkens moet laten voorgaan. Bij het begin van de helling kreeg ik het toch wat moeilijk en de beteren liepen stilletjes weg. Het was vooral een kwestie van doorbijten en ervoor zorgen dat er niet te veel meer konden terugkomen. Op het laatste vlakke stuk richting kerk riep iemand mij toe dat ik in 4e positie liep. Op zowat 200m van de aankomst was er nog een keerpunt zodat ik goed kon inschatten hoever de concurrentie achter lag. Mijn voorsprong bleek voldoende om mijn plaats te kunnen behouden. In de gegeven omstandigheden kan ik tevreden zijn met mijn uitslag. Het was het hoogst haalbare. Alleen de snelheid moet nog wat omhoog maar er is zeker verbetering merkbaar. Mijn eindtijd na 4 km: 14'57".
De voorbije week kwam ik door omstandigheden nauwelijks aan trainen toe. Op het laatste ogenblik veranderde mijn uurschema op het werk nog eens zodat ik besloot om de donderdagavondmeeting te Ninove te laten vallen en 's anderendaags een plaatselijke jogging mee te pikken te Schendelbeke. De jeugd trad aan in 3 verschillende reeksen. Bij de -9 jarigen werd de jongste zoon 2e en bij de -13 jarigen was de overwinning andermaal voor de oudste zoon die zo 3x op rij aan de winst is. Voor de volwassenen was er keuze uit 3 afstanden zijnde 2,5 - 5 of 10 km. Na verkenning bleek 1 rondje zowat 300m langer te zijn. De langste afstand werd wel afzonderlijk gelopen zodat er geen al te grote groep aan de start stond voor de 2 andere afstanden die wel gezamelijk van start gingen. Het was al snel duidelijk dat een overwinning te hoog gegrepen zou zijn want een veel sterkere clubgenoot die anders steeds de langere wedstrijden kiest had deze keer voor de 5 km gekozen. Ik kende gelukkig de omloop zodat ik wist dat het laatste stuk in stijgende lijn ging. Er werd uiteraard snel gestart door enkele jongens van de kortste afstand en ik liet mij de 1e km meedrijven. Al gauw viel het vooraan uit elkaar en na de eerste ronde liep ik comfortabel in 2e positie. Halverwege die 2e ronde kwamen er uit het niets plots 2 jonge kerels opzetten. Ze kwamen terug tot op 10m maa gelukkig had ik niet alles gegeven in de beginfase zodat ik nog wat reserve had om een stevige versnelling te plaatsen. Het bleek voldoende om mijn plaats te behouden. Mijn 3e opeenvolgende podiumplaats was meteen een feit. Mijn eindtijd na 5,6 km: 20'50".
Het was deze week puffen en zweten maar de weersvoorspellingen voor vrijdagavond zagen er veel minder goed uit. Er zou vrij veel regen vallen maar daar hebben wij echter niets van gemerkt. De 1e kermisjogging in het naburige Zandbergen had het dan ook getroffen. Er was niet echt veel reclame gemaakt voor deze organisatie en ik verwachtte dan ook niet al te veel lopers maar dat draaide even anders uit. Met meer dan 200 deelnemers stond er een mooi deelnemersveld aan de start. Daarbij ook enkele kleppers op zowat elke afstand. Ik had donderdagavond nog een trainingstocht van 12 km afgewerkt zodat ik twijfelde over de te lopen afstand. De kortste afstand was slechts 2 km. Verder was er keuze uit 6 of 10 km. De hoofdwedstrijd is voor mij sowieso te lang en 2 km is eigenlijk wat aan de korte kant zodat ik besloot om de middenafstand te lopen aan een stevig tempo zonder echt voluit te gaan vanwege de warmte en de ongebruikelijke afstand. Er dienden 3 rondjes afgelegd te worden maar na de eerste doortocht aan de aankomst liep ik zowaar in 3e positie. Mijn voornemen was dan al lang verandert want ik voelde me goed en naarmate de aanmoedigingen luider werden ging het tempo nog de hoogte in. Op 1 rondje van het einde kreeg ik zelfs de 2e plaats in het vizier maar de achterstand was iets te groot om nog te kunnen terug komen. Ik sneuvelde op een handvol seconden van de winnaar van de korte afstand van vorige week maar ik hield vooral een goed gevoel over aan de eerste lange wedstrijd in 2 maand. Met een gemiddelde van 3'51"/km zit er nog wat progressie in maar de conditie is zeker niet slecht. Met de opeenvolging van enkele mooie wedstrijden zal deze zeker naar een hoogtepunt groeien zodat er binnenkort misschien iets moois uit de kast rolt. Ik heb namelijk veel competitie nodig om te groeien en daar ontbrak het me de laatste tijd wat aan. Met een nieuwe podiumplaats (de 2e in een week tijd) heb ik echter geen reden tot morren. Volgend weekend wordt het weer moeilijk kiezen met maar liefst 4 wedstrijden in 4 dagen. Waarschijnlijk wordt het donderdagavond Ninove (piste) en zaterdag Waarbeke (weg).
De oudste zoon Thomas werd net als vorige week opnieuw laureaat bij de oudste jeugd tot 12 jaar.
Ik weet het, ik ben wat laat met mijn wekelijks verslagje maar door het aangename zomerweer van de voorbije week heb ik maar weinig tijd gehad. Het was zaterdag al heel aangenaam qua temperatuur maar voor de plaatselijke jogging te Goeferdinge moest alles wijken. Onze club stond mee in voor de organisatie, dus moesten we zorgen dat we niet afgingen voor eigen volk. Er waren opvallend veel afwezigen tegenover de voorgaande jaren maar de jeugd was wel aanwezig. Ik wou graag nog eens voorin eindigen en ik mocht zeker niet onderdoen voor mijn eigen zonen die eerder op de namiddag beiden hun wedstrijd wonnen bij de jeugd. De wedstrijd zelf is eigenlijk één lang gerekte sprint met onmiddelijk na de start een beklimming van bijna 1 km met daarna nog een stuk vals plat. Na de lange afdaling volgt er nog een klimmetje om terug aan de aankomst te passeren. Aangezien 1 rondje slechts 2,62 km lang is wordt er dus meteen fors ingevlogen. Op de top van de eerste helling was ik nog mee met de kopgroep maar in de afdaling ging er eerst een groepje van 4 (zij hadden allen voor de lange afstand gekozen) en dan eentje van 2 (voor de kortste afstand) weg. Ik volgde kort daarop maar van terugkomen was geen sprake meer. Daarvoor was de aankomst te dichtbij. De jongeman voor mij verzwakte nog wel maar ook bij mij was het beste er af. Het gemis aan intervaltraining liet zich hier toch wel voelen en ook de snelle start zal er wel voor iets tussen gezeten hebben. Al bij al werd ik net als vorig jaar toch opnieuw 3e in een iets tragere tijd (+7") en daar had ik voor de wedstrijd voor willen tekenen. Mijn eindtijd na 2,62 km: 9'26". Er komen nog een paar lokale wedstrijden aan waar ik mij wil tonen maar de hoop om ergens een knalprestatie neer te zetten zal ik misschien toch maar beter opbergen gezien de iets mindere conditie. Het is nu vooral kwestie van weer meer intervallen te gaan doen met het oog op het tweede seizoensgedeelte. Vooral de septembermaand (traditioneel mijn sterkste periode) met het Kampioenschap Van Vlaanderen op de piste staat in het rood aangestipt in mijn agenda. Het was trouwens ook in deze maand dat ik vorig jaar mijn mooiste successen behaalde. Ik zou dat natuurlijk heel graag nog eens overdoen maar dat zijn zorgen voor later. Eerst maar eens terug wat aan de conditie gaan werken en afwachten hoe het gaat.
Ik ben Rijdant Pascal, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Boternochvis.
Ik ben een man en woon in Geraardsbergen (België) en mijn beroep is Magazijnier.
Ik ben geboren op 19/11/1969 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek.
Door toedoen van mijn zoontje ben ik in 2006 in de atletiek belandt.
