Gisteren ging de oudste veldloop van het land door te Semmerzake. De schaal De Booser is een van de weinigen waar naast de officiële wedstrijden ook nog een volkscross georganiseerd wordt. Aangezien de conditie momenteel nog niet optimaal is om de lange cross bij de masters te lopen, stond ik dus op het middaguur samen met nog 45 andere dapperen aan de start van de volkscross. Op de glooiende omloop moesten 3 ronden afgelegd worden. Tijdens de opwarming had ik geen supergevoel zodat ik dacht dat mijn 3e plaats van vorig jaar moeilijk te evenaren zou zijn. De start was traditioneel supersnel met een langgerekte spurt tot aan de eerste bocht. Ik draaide als 4e maar zag de top-3 al gauw van ons weglopen. Het ging eigenlijk veel beter dan tijdens de verkenning want het tempo lag vrij hoog. Ik nam 2 andere lopers op sleeptouw maar na half wedstrijd ging er eentje vandoor. Hij nam vrij snel 50m en ik had mij al verzoend met een 5e plaats maar in de laatste ronde kwam ik op korte tijd terug in zijn spoor. Ik had het gevoel dat ik nog iets kon versnellen en met nog 400m te gaan nam ik over en trok stevig door. De anderen moesten een gaatje laten en konden me niet meer bedreigen. De podiumplaatsen waren toen al lang buiten bereik maar met een 4e plaats kan ik vrede nemen na enkele weken van rust. Ik liep de 3460 meter uiteindelijk in 12'45" en dat was duidelijk sneller dan vorige week. De volledig uitslag vind je hier.
Na een paar weken van relatieve rust werd dit weekend het winterseizoen aangesneden. In het naburige Deux-Acren vond de laatste oefenveldloop plaats alvorens de echte crossen er aan komen. Er staan niet echt veel deelnemers aan de start zodat dit geen echte wardemeter is. Wij masters moesten gelijktijdig met de juniores en seniores aan de slag maar mochten gelukkig enkele rondjes minder afhaspelen. Er dienden 4 ronden van 1 km gelopen te worden met telkens een halve ronde in een weide en de rest door een bos. Het eerste gedeelte liep nog vrij makkelijk maar de andere kant van de omloop was al gauw tot een glibberige brij omgeploegd. Ik had mij voorgenomen om niet te snel te starten maar ik werd toch meegetrokken door de anderen. De eerste 3 ronden werden in een mooi constant tempo afgehaspeld van net 15 km/u. De laatste ronde liep ik nog samen met 2 seniors die mij al de hele wedstrijd het tempo hadden laten bepalen. Aangezien ik geen uitzicht meer had op een betere uitslag veinsde ik een inzinking zodat de beide heren eindelijk overnamen. Mede hierdoor liep ik de laatste ronde iets trager dan anders maar ik wist toch nog een mooie 5e plaats te behalen. Al bij al ben ik nog vrij tevreden over de conditie aangezien ik de voorbije weken bewust enkele trainingen had overgeslagen. Volgende week start ik normaal gezien in de volkscross te Gavere-Semmerzake.
Meestal beperk ik mij tot 1 wedstrijd per weekend maar voor het allerlaatste weekend van het wegseizoen mocht het ietsje meer zijn. Op zaterdag was er de Moryloop te Herzele; een organisatie waaraan onze club zijn medewerking verleende. Bijna alle clubgenoten zijn van de partij en daarbij ook nog eens de beteren uit de streek. De start verliep vlekkeloos en ook na de eerste km liep ik nog vrij goed vooraan maar op het moment dat de mannen die voor winst streden een tandje bijstaken moest ik passen. De versnelling kwam er niet uit en stilaan zag ik de podiumplaatsen weglopen. Aangemoedigd door de trainer kon ik in de laatste rechte lijn rekenen op mijn sterke spurt om nog vrij makkelijk afstand te nemen van 2 bevriende lopers om uiteindelijk als 6e te eindigen in 11'51". Ik liep ondanks een mindere wedstrijd toch nog 22" sneller dan vorig jaar. De weersvoorspelling voor zondag was alles behalve goed. Een flinke plens regen en een bij momenten stevige wind hielden wellicht menig loper binnen. Ik was er echter op gebrand om nog eens sterk uit te pakken voor de laatste wegwedstrijd van het zomerseizoen. Na lang twijfelen tussen Erpe-Mere (vorig jaar 3e) en Liedekerke werd het dit laatste. Met ongeveer 60 moedigen vertrokken we voor 5 of 10 km. De start was al onmiddellijk bergop en we liepen al gauw met 4 man voorop. Ik was daarin de enige die voor de korte afstand gekozen had. Na een 2-tal km moest ik mijn medelopers laten gaan maar ik had reeds een mooie kloof opgebouwd op de rest van de deelnemers. Op het einde van de 1e ronde werd ik bijgehaald door 2 andere 10 km lopers. Deze mannen namen mij mee op sleeptouw zodat ik mij toch even uit de wind kon zetten. Ik liep zonder echt diep te gaan steeds verder weg en op een lang recht stuk kon ik heel goed inschatten wat mijn voorsprong was. De 2e ronde was ondanks de wind en de regen gewoon genieten. Zeker als je al zo vroeg zeker bent van winst. Uiteindelijk zou ik bijna 1' sneller zijn dan de 2e in de uitslag. Ik kon mijn zomerseizoen moeilijk "nog" beter afsluiten. De balans is dan ook zeer positief met 2x winst en 2 titels in een maand tijd.
De conditie was super en het vertrouwen was er maar de nacht van vrijdag op zaterdag verliep niet zoals ik het gepland had. De zenuwen speelden me parten en ik sliep hierdoor zeer slecht. Ik had namelijk een lange autorit voor de boeg naar het verre Herentals alwaar de Vlaamse en Provinciale Kampioenschappen voor Masters gehouden werden. Het zou voor mij de eerste echte wedstrijd met inzet worden en ik wist niet goed hoever ik stond tegenover de concurrentie. Om 7u 's morgens ging het al richting kempen omdat ik zeker op tijd wou zijn bij de inschrijvingen van de 100m. Ik was er ruim op tijd zodat ik rustig aan mijn opwarming kon beginnen. We waren met teveel deelnemers zodat er eerst reeksen dienden gelopen te worden. Ik werd 2e in mijn serie in 12"75 en kon me zelfs nog permiteren om de laatste paar meters uit te bollen kwestie van mij te sparen voor de finale. Een uurtje later stonden de snelste 8 dan tegenover elkaar en ik spurtte na 12"44 over de finish. Ik werd 4e en viel dus net naast het Vlaamse podium maar werd hiermee toch nog kampioen van Oost-Vlaanderen bij de M 35-40 jaar. Later op de middag nam ik de 200m er nog bij en ook hier waren er meer deelnemers dan beschikbare banen. Ik startte in de ideale baan 3 van de 1e reeks en lag bij het uitkomen van de bocht al duidelijk aan de leiding. Ik werd niet meer bedreigd en finishte in een nieuw persoonlijk record: 25"93. Dit was goed voor een 5e plaats algemeen maar wat meer was: een nieuwe titel. De verre verplaatsing was dus niet nutteloos en deze superweek verliep zoals ik het stiekem gehoopt had: met een overwinning op de weg en 2 titels op de piste.
Ik was al enkele keren als 1e master en dit seizoen zelfs meerdere malen in de top 3 geëindigd in een paar stratenlopen maar het was een droom om ooit eens als allereerste over de aankomst te komen. Dit weekend had ik daartoe de kans in het Nederlandse Westdorpe. Ik koos na lang twijfelen voor de kortste afstand zijnde 2,5 km. Al na een goeie 100m liep ik lichtjes afgescheiden aan de leiding alhoewel ik niet aan 100 % liep. Na iets meer dan een km kwamen we aan een keerpunt en ik had daar een 20-tal meter voorsprong op een duo die er alles aan deden om aan te sluiten. Ik had nog enige reserve en in de laatste kleine plaatselijke ronde van 500m gaf ik alles wat ik nog in me had. Het beste was er bij de concurrentie echter af en mede door de adrenaline wist ik mij zegezeker. De allereerste overwinning is een feit en met de pistekampioenschappen van volgende week in het verschiet is dit meer dan een morele opsteker. Doordat ook de oudste zoon won bij de jeugd, weet men nu ook in Nederland dat Geraardsbergen niet alleen gekend is voor "zijn" Muur maar ook voor de snelle jongens. Mijn eerste doel voor dit seizoen is bereikt en het 2e (een podiumplaats op een kampioenschap) zou hopelijk binnen de week verwezenlijkt moeten kunnen worden.
Er was vandaag keuze uit maar liefst 3 wedstrijden maar ik wou eens andere lucht opsnuiven. De jogging te Ledeberg bij Gent was daar uitermate geschikt voor. Bij de inschrijving kreeg ik een plannetje met de omloop en ik moest toch eens goed kijken . Er diende eerst een klein rondje gelopen te worden en dan ging het richting park alwaar we 2 ronden moesten afleggen. Hierna keerden we via de weg terug naar de aankomst. We waren nog maar pas gestart en we liepen al vrij vlug met een klein groepje voorop. Bij het indraaien van het park moest ik enkele meters toegeven en de kloof zou geleidelijk groter worden. Ik bleef de leiders wel al die tijd in het vizier houden dus was de achterstand niet zo enorm. Er diende meerdere keren een scherpe (90°) tot zeer scherpe bocht (180°) genomen te worden zodat het tempo elke keer weer zakte. Dit was uiteraard niet bevorderlijk om een scherpe tijd te lopen. Ik finishte uiteindelijk na precies 5 km als 5e in een mooie tijd (18'24"). Tot slot nog dit: in Ledeberg kan je nog lopen zonder inschrijvingsgeld te betalen. Na de wedstrijd krijg je toch een drankje, extra drankbonnetje en bij de prijsuitreiking een hapje.
Dit weekend stond volledig in het teken van de loopsport. Zaterdag was ik aan de slag in de kermisjogging te Erwetegem (Zottegem). Aangezien ik 's anderendaags nog een wedstrijd had beperkte ik mij tot de kortste afstand. Met in totaal meer dan 500 joggers aan de start is het zaak om vooraan plaats te nemen. Ik stond dan ook ruim op tijd op de eerste rij en was dan ook meteen goed weg. Het tempo ligt uiteraard zeer hoog als er maar 2,4 km moet gelopen worden. Hier zie je pas wie over een goede conditie beschikt want het is eigenlijk één langgerekte spurt. Het parcour is dan ook nog eens heuvelachtig zodat er op het einde velen op hun adem trappen. Ik liep een zeer constante race om in 8'09" als 10e over de streep te komen. Dit was trouwens nog goed voor een 3e podiumplaats bij de masters. Zondag ging het richting Aalst voor de laatste wedstrijd van het Oost-Vlaams sprintcriterium. Ik stond goed geklasseerd en indien ik een goede tijd kon neerzetten zat er misschien nog iets meer in. Bij de 100m werd ik in baan 2 gezet wat natuurlijk niet ideaal is. Ik had deze keer wel een goede start en snelde naar 12"61. Dit was mijn op een na beste prestatie dit seizoen. Later op de middag liep ik ook nog de 200m. Bij het uitkomen van de rechte lijn ging het nog vlot maar de vermoeidheid liet zich voelen. De klok gaf 26"38 aan wat slechts enkele hondersten boven mijn persoonlijk record ligt. Dat betekende dat ik 8e werd in de eindstand van het criterium voor Jun-Sen-Masters en dat leverde mij nog 30 aan prijzengeld op. Het weekend mag meer dan geslaagd genoemd worden.
Met het oog op de belangrijke septembermaand op de piste werd het tijd om nog eens de spikes aan te trekken. Tijdens de open meeting te Ninove nam ik zoals steeds deel aan de 100m. Ik moest in de ongunstige baan 2 starten maar zat gelukkig in de minder snelle reeks. De start was opnieuw niet zoals het zou moeten maar dankzij een zeer sterke eindspurt kon ik nog net de 2e plaats behalen. Tijd : 12"64. Een goed uur later stond de 400m op het programma. Ik had tot op heden nog geen individuele baanronde gelopen en wou wel eens weten hoe ik dit zou klaarspelen. De eerste 300m ging vrij goed maar in de laatste rechte lijn ging het licht uit. Ik hoopte vooraf onder de minuut te blijven maar het lukte net niet. Volgens sommigen moet ik er zeker onder kunnen blijven. Dit keer klokte ik af in 60"49.
Deze week werd ik via een clubgenoot uitgenodigd om deel te nemen aan een kleinere jogging in het naburige Parike (Brakel). Er was keuze uit 5,3 of 10,6 km op een heuvelachtige omloop. Dit was een uitgelezen kans om nog eens een mooie ereplaats te behalen. Het ging hier om een kleine organisatie die eerder het recreatieve in het lopen wou naar voor brengen. Voor de prijzen of tombola moest je hier niet zijn want die was er niet. Enkel een drankbonnetje, een stuk taart en een flesje sportdrank na aankomst. Er was wel een fles drank voor de eerste 3 van elke afstand. Dit neemt niet weg dat er toch altijd een paar lopers het beste uit zichzelf willen halen en voor de overwinnig gaan. Tijdens de opwarming nam ik rustig de tijd om de tegenstand eens te bekijken en er sprong er eentje uit waarvan ik wist dat hij in normale omstandigheden sneller is dan mezelf. Dit bleek zo uit te draaien tijdens de wedstrijd zelf. In de beginfase was het nog vlak en kon ik nog mee in de kopgroep van 4, waarvan 2 man voor de 10 km, maar na anderhalve km moest ik ze stilaan laten gaan. Het ging hier al wat meer op en af en halfweg kregen we een venijnige helling voorgeschoteld. Boven op deze bult kon je de tegenstand goed overschouwen en ik had een mooie kloof geslagen op de anderen. De leider was toen al een eindje voorop en zou een kleine minuut voor mij eindigen. In de laatste km die constant bergaf ging was het zaak om mijn 2e plaats te behouden wat zonder veel moeite lukte. Ik eindigde na 5,3 km in 19'35". Wellicht had ik iets sneller gekund maar aangezien de tegenstand (op de winnaar na) iets minder was heb ik in het 2e gedeelte niet meer vol doorgelopen. Ik ben alweer een mooie ereplaats rijker maar het blijft wachten op die 1ste echte overwinning.
Zaterdag: Parike voor de plaatselijke jogging aldaar. Ik zou eerst richting Zottegem trekken maar ik werd uitgenodigd door een clubgenoot die bij de organisatie van de buurtfeesten in Parike betrokken is. Afstand 5,3 km. Start om 16u.
Zondag: Losloopsessie aan de Gavers: ong 45'.
Maandag: rustdag
Dinsdag: clubtraining: opwarming + 7 x 1000m + uitlopen
Woensdag: Pistemeeting te Ninove: 100 m + 400 m
Donderdag: clubtraining: duurloop met fartlek
Vrijdag: Jogging De Pinte: 3,35 km - start om 19u
Zaterdag: rustdag
Zondag: Duurloop van 1u15 met enkele versnellingen.
Na een dagje rust ging het zondag met de ganse familie richting Impe voor de plaatselijke jogging aldaar. Deze werd mede ingericht door de toonaangevende atletiekclub Vlierzele Sportief . In mijn jeugdjaren was ik nog lid van deze vereniging uit mijn geboorteplaats. Ik heb daar dus nog enkele bekenden rondlopen en het was ook hier dat ik net 2 jaar geleden mijn eerste jogging liep. VS komt steeds met de betere atleten aan de start en ook de sterkere jongens uit het circuit zakken graag naar Impe af. Mijn prestatie van vorige vrijdag was hoopgevend maar dit zou misschien wel eens de druppel te veel kunnen zijn na een zware week en iets te weinig rust. Het was drummen aan de startlijn want er stonden ongeveer 250 deelnemers aan de start voor 1, 2 of 3 ronden van 4,3 km. Ik had al gauw door dat een top 10 plaats waarschijnlijk het hoogst haalbare zou zijn. Er werd traditioneel zeer snel gestart en ik voelde al snel dat het mijn dag niet zou worden. Er liepen mij steeds weer kleine groepjes voorbij met mensen die ik normaliter vlot moet kunnen volgen. In het eerste gedeelte blies de wind sterk in het nadeel en als je dan alleen loopt is het dubbel zo zwaar. Iets na half wedstrijd werd ik bijgehaald door een oude bekende uit het veldlopen. Ik wist dat deze man van mijn niveau was, dus zo slecht deed ik het ook weer niet. Op een kleine helling nam ik een paar meter voorsprong maar hij probeerde tot 4 keer toe de kloof te dichten. Ik wou dit niet laten gebeuren en voerde ook telkenmale het tempo een beetje op. In het laatste gedeelte hadden we de wind in de rug en de snelheid ging nog wat de hoogte in. We naderden nog sterk op een 2-tal voor ons maar de finish was net iets te dichtbij om ze nog te verontrusten. Ik had ondertussen een kleine kloof geslagen op de atleet achter mij en kon zo een spurt vermijden. Ik werd uiteindelijk 12e op 135 deelnemers en klokte af in 16'11" na 4,3 km.
Mijn jaarlijks verblijf aan de kust zit er alweer op en het is tijd om het laatste gedeelte van het weg- en pisteseizoen aan te vatten. Er werd de afgelopen week stevig doorgetraind (enkele snelle duurlopen langs de duinen en Blankenbergse dijk met wind incluis ) en afgewisseld met een paar lange wandelingen. De frisheid zou misschien wat kunnen ontbreken en dat is nefast als er een snelle wedstrijd op het progamma staat. De kraainestjogging is er zo eentje want er staan meestal enkele snelle jongens aan de start. Er moeten rondjes van net 2 km gelopen worden met telkens een lichte afdaling en naar het einde toe een stukje bergop. Er werd al onmiddellijk stevig doorgevlamd en ik voelde dat het te snel zou gaan. Ik besloot dan maar om mijn eigen tempo te lopen en de leiding te nemen van een klein groepje. De eerste ronde werd afgelegd in 7'09" en bij het begin van de 2e ronde kreeg ik het heel even moeilijk. Het tempo zakte en ik was ondertussen al door een paar anderen voorbijgelopen. Gelukkig werd ik bijgehaald door een ander klein groepje met enkele bekenden en zij namen me weer op sleeptouw. Het tempo werd gevoelig opgedreven en ik vond mijn tweede adem terug. Met nog 1 km te lopen kreeg ik een drietal in het vizier waarvan ik wist dat ze ook voor de kortste afstand gekozen hadden. In de eerder genoemde afdaling gaf ik alles en in een mum van tijd liep ik het gat van 70m dicht. Gedreven door de adrenaline en enkele plaatselijke supporters stormde ik het groepje voorbij en nam al snel een paar meter. De jongste van de 3 had het echter zo niet begrepen en klampte weer aan. Ik zat op dat moment echt a bloc en in de spurt diende ik hem te laten gaan. Ik werd uiteindelijk 7e en verbeterde mijn tijd van vorig jaar met maar liefst 39". De conditie is dus zelfs na een zware trainingsweek meer dan voortreffelijk en bevestigd wat ik de afgelopen dagen vermoedde.Traditioneel zijn de maanden augustus en september voor mij de beste dus dat beloofd. Eindtijd van vandaag na 4km: 14'40".
Er was vandaag keuze uit 3 wedstrijden die bijna allemaal in dezelfde streek doorgingen. Omdat ik nog eens wat snelheid wou maken koos ik daardoor voor de kortste van de 3. Deze ging door te St-Ulriks-Kapelle alwaar de deelnemers voor de 3,3 en de 10 km samen vertrokken. Na de start ging het direkt bergaf zodat de snelheid onmiddellijk zeer hoog lag. Na een paar honderd meter werden we via een smal pad het bos ingestuurd. Op een finse piste werd het pak op een lint getrokken maar gelukkig draaide ik als een van de eersten in. Bij het uitkomen van het bos ging het eerst lichtjes omhoog tot aan een keerpunt om dan de laatste km aan te vatten. Ik kon hier mijn positie inschatten en na enkele jongens die voor de 10 km gingen volgde het kopduo van mijn afstand. Ik volgde op net geen 100m. Tijdens de lastige klim naar de aankomst probeerde ik nog om de achterstand te overbruggen maar de leiders zetten al van ver de spurt in zodat ik er niet meer bij geraakte. Ik werd toch mooi 3e in een zeer snelle tijd (als de afstand correct was natuurlijk). Mijn eindtijd na 3,3 km: 11'06" of een gemiddelde van 3'21" /km.
12 maand geleden gaf de termometer 32° C aan. Dit weekend moesten we het met 10° minder doen maar dat was eigenlijk een ideale temperatuur om de moeilijke wedstrijd te Herfelingen aan te vatten. De steeds weer golvende omloop schrikt blijkbaar velen af maar als er geldprijzen te winnen zijn komen de toppers toch aan de start. Het zou dan ook zaak zijn om vooral mijn tijd van vorig jaar te verbeteren. Al na enkele honderden meters liep er een omvangrijke groep weg en hun tempo lag net iets te hoog om mee te glippen. Ik nam dan maar plaats in een groepje die de lastige 24 km zou lopen. Na een 3-tal km werden we dan een andere weg opgestuurd. Ik kreeg het gezelschap van een paar mensen die voor de 12 km gingen en samen namen we in een meer dan gezapig tempo de opeenvolgende heuveltjes. Een dichte ereplaats zat er niet onmiddellijk in maar mijn doel werd ruimschoots bereikt. Ik werd 10e in 24'45" of toch bijna 2'30" sneller dan vorig jaar. Op een dergelijk zware omloop toch een meer dan behoorlijk resultaat.
Door familiale omstandigheden moet ik dit weekend verstek geven voor een wedstrijd in de buurt. Omdat het competitiebeest in mij steeds heviger te keer gaat ging ik op zoek naar een nieuwe uitdaging. Deze vond ik in de pistemeeting van dinsdagavond te Ninove. Na de gebruikelijke 100m, waar ik ondanks mijn compleet gemiste start toch nog naar een goede tijd spurtte (12"78), schreef ik mij in voor een zeer ongebruikelijk nummer, nl de 400m horden. Ik wou zonder ook maar enige ervaring op deze discipline een gooi doen naar het clubrecord. Een 400m vlak is op zich al een hele opgave maar als er dan ook nog eens 10 horden van 0,91 m in de weg staan is het bijna helemaal gekkenwerk. De eerste 250m ging heel goed maar de laatste bocht had ik de wind pal op de neus en in de rechte lijn werden de laatste beetjes energie samengeraapt om toch maar over die vervelende obstakels te komen. Ik heb nog nooit zo afgezien maar het was het waard. Ik liep na 71"12 in een nieuw clubrecord over de finish en plaatste zo mijn naam bij op de tabellen. Ik vestigde hiermee tevens de 3e beste jaarprestatie over deze afstand in mijn categorie en ben alweer een ervaring rijker.
Het gaat stilaan de goede kant op met de conditie maar ik wou toch eens weten of ik de positieve lijn zou kunnen doortrekken in een iets langere wedstrijd. Daarom liep ik gisteren een 3 mijl te Ronse. Het parcour leende zich niet echt tot supersnelle tijden want er dienden 3 rondjes gelopen te worden met telkens een groot deel over gras en voetpaden die niet altijd even gelijk lagen. Tot overmaat van ramp had het tot een halfuur voor de start nog flink geregend. Zoontje Jelle beet de spits af en liet het hele pak achter zich in de 300m loop. Bij de start van onze wedstrijd gingen er een paar geweldig te keer en na 500m liep ik in 9e positie. Ik volgde kort achter een plaatselijke atleet maar ik kon hem slechts op 1 km van de streep bijbenen. Niet lang daarna plaatste ik een lichte versnelling maar de man deed alle moeite om aan te klampen. Net voor het binnenlopen van het stadion wou hij mij paseren omdat er nog een strook van zo'n 400m volgde waar voorbijsteken practisch onmogelijk was. Bij het opdraaien van de piste dreef ik het tempo gevoelig op maar mijn concurrent wou mij in de spurt verslaan. Dat was echter zonder mijn spurtersbenen gerekend want ik lapte hem nog 6 sec aan zijn broek. Ik finishte uiteindelijk als 8e in 18'41". Dit is gezien de aard van de ondergrond meteen een bevestiging dat ik niet ver meer van mijn beste vorm af ben.
De eerste van een reeks plaatselijke wedstrijden is al bij al een succes geworden. Na lang beraad over welke afstand ik zou lopen koos ik uiteindelijk toch weer voor de kortste afstand. Ik had eerder deze week de omloop verkend en eventjes getest. Ik liep toen al sneller dan vorig jaar tijdens de wedstrijd dus dat liet het beste verhopen. Er werd niet al te vlug gestart en op de top van de helling van 1 km lang liep ik nog in de voorste gelederen. Op de daarna volgende afdaling ging het tempo fors de hoogte in en diende ik de koplopers te laten gaan. Ik werd ook nog voorbijgesneld door een bevriend loper van het hardloopforum. Hij wist me net voor de start te vertellen dat hij de goede vorm te pakken had. De laatste 500m waren vals plat en met een stevige tegenwind. Ik kon de lichte achterstand in een mum van tijd goedmaken en ik trok meteen stevig door. Ik nam zo'n 30m voorsprong om deze niet meer af te staan. Ik eindigde uiteindelijk op de 3e plaats na 2 jongeren van net 16 jaar. Mijn eindtijd na 2,62 km bedroeg 9'17" (23" sneller dan vorig jaar) of een gemiddelde van 17,5 km/u. De beste vorm is dus nakende. Misschien zit er binnenkort wel iets meer in. We zien wel.
Na het tussendoortje op de piste is het tijd om het 2e luik van het wegseizoen aan te vatten. Met anderhalve maand spurttraining en slechts 2 weken conditietraining in de benen mag ik dan ook geen al te grote verwachtingen koesteren. Als de omloop dan ook nog eens tot de zwaardere in zijn soort mag gerekend worden zit er zeker geen mooie eindtijd in. Dit was zondag het geval tijdens de 2e editie van de Hotond Classic te Kluisbergen. De start werd gegeven op een asfaltweg maar na enkele honderden meters in dalende lijn werd er nog enkel op onverharde ondergrond gelopen. Er was op een bepaald moment zelfs een stuk weiland en een doortocht op een erf van een lokale boer in de omloop opgenomen. Na anderhalve km liepen we tot mijn grote verbazing nog met 4 man aan de leiding. Eigenlijk ging het tot km 1,7 constant bergaf maar als er in een rondje gelopen wordt weet je dat er dan meestal nog een klim volgt richting aankomst. Op een goede km van het einde begon de lijdensweg en de eerste versnelling in onze kopgroep was er al te veel aan. Net voor het indraaien van een moeilijk te belopen doorgang die dan nog eens licht bergop ging moest ik de rest laten gaan. De voorsprong op de 5e was echter ruim voldoende om zonder forceren mijn plaats veilig te stellen. De laatste 500m waren een van de langste die ik al gelopen heb. Het ging steil bergop en er leek geen einde aan te komen. Er is dus nog wat werk aan de winkel met het oog op de komende wedstrijden in mijn eigen streek.
Gisteren trokken we met onze dames en heren master naar Huizingen voor de jaarlijkse interclub wedstrijd Bvv. Mede door de positieve resultaten van de voorbije weken en de doorgedreven sprinttrainingen werd er veel van mij verwacht. Ik mocht als eerste de piste op voor de 100m. Er stonden enkele stevige kleppers (Eric Wymeersch SB: 10"35 - Didier Mommaert PB: 11"37 - Laurent Broothaert PB: 11"67) achter de startblokken zodat ik mij niet al te veel illusies moest maken aangaande een dichte ereplaats. Gelukkig werden de snelle mannen netjes over de 2 reeksen verdeeld en mede door een beetje meewind en een zeer goede start snelde ik naar een 2e plaats in mijn reeks in 12"37 wat meteen een gevoelige verbetering van mijn PR betekende. Dit zou achteraf goed blijken voor een onverhoopte 5e plaats. De verwachtingen werden hiemee meer dan ingelost. Een goed uur later trad ik aan bij het verspringen. Ook hier waren de beteren in deze discipline aanwezig en het zou vooral zaak worden om de 5m te overschrijden. Na 3 pogingen strandde ik op 4m88 (nieuw PR) maar dit was net 3 cm te weinig om door te stoten naar de laatste 8. Ik eindigde dus 9e wat toch nog 4 puntjes opleverde. Als afsluiting van de dag mocht (moest) ik starten bij de 4x400m. Daar zat wellicht mij sterke spurt voor iets tussen. Dit was voor mij echter een nieuwigheid want een volledige pisteronde op volle snelheid had ik nog nooit gedaan. Het zou zaak worden om niet te snel te starten maar de wind blies op het einde in het voordeel wat wel een meevaller was. Ik mocht dan nog eens lopen in baan 2 zodat ik de concurrentie voor mij uit zag lopen. Na 200m liep ik echter al op kop met nog een binnenbocht te gaan. Even vreesde ik stil te vallen maar de koppositie en de wind zorgden ervoor dat ik als eerste de stok kon doorgeven. Volgens sommigen zou ik de baanronde afgelegd hebben in iets minder dan 57". Bij gebrek aan ervaren 400m lopers moesten we toch nog 2 ploegen laten voorgaan maar uiteindelijk bleek onze prestatie net goed genoeg om een 10 plaats in het eindklassement te behalen. Hiermee zijn wij meteen verzekerd voor een verlengd verblijf in 3e landelijke. De damesploeg bracht het er heel wat beter vanaf. Zij werden 3e en missen op een haar de promotie naar 1e landelijke. Voor een volledige uitslag en de individuele prestatie kan je hier terecht.
Ik ben Rijdant Pascal, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Boternochvis.
Ik ben een man en woon in Geraardsbergen (België) en mijn beroep is Magazijnier.
Ik ben geboren op 19/11/1969 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek.
Door toedoen van mijn zoontje ben ik in 2006 in de atletiek belandt.
Gisteren ging de oudste veldloop van het land door te Semmerzake. De schaal De Booser is een van de weinigen waar naast de officiële wedstrijden ook nog een volkscross georganiseerd wordt. Aangezien de conditie momenteel nog niet optimaal is om de lange cross bij de masters te lopen, stond ik dus op het middaguur samen met nog 45 andere dapperen aan de start van de volkscross. Op de glooiende omloop moesten 3 ronden afgelegd worden. Tijdens de opwarming had ik geen supergevoel zodat ik dacht dat mijn 3e plaats van vorig jaar moeilijk te evenaren zou zijn. De start was traditioneel supersnel met een langgerekte spurt tot aan de eerste bocht. Ik draaide als 4e maar zag de top-3 al gauw van ons weglopen. Het ging eigenlijk veel beter dan tijdens de verkenning want het tempo lag vrij hoog. Ik nam 2 andere lopers op sleeptouw maar na half wedstrijd ging er eentje vandoor. Hij nam vrij snel 50m en ik had mij al verzoend met een 5e plaats maar in de laatste ronde kwam ik op korte tijd terug in zijn spoor. Ik had het gevoel dat ik nog iets kon versnellen en met nog 400m te gaan nam ik over en trok stevig door. De anderen moesten een gaatje laten en konden me niet meer bedreigen. De podiumplaatsen waren toen al lang buiten bereik maar met een 4e plaats kan ik vrede nemen na enkele weken van rust. Ik liep de 3460 meter uiteindelijk in 12'45" en dat was duidelijk sneller dan vorige week. De volledig uitslag vind je 
De conditie was super en het vertrouwen was er maar de nacht van vrijdag op zaterdag verliep niet zoals ik het gepland had.
Ik was al enkele keren als 1e master en dit seizoen zelfs meerdere malen in de top 3 geëindigd in een paar stratenlopen maar het was een droom om ooit eens als allereerste over de aankomst te komen. Dit weekend had ik daartoe de kans in het Nederlandse Westdorpe.
en het is tijd om het laatste gedeelte van het weg- en pisteseizoen aan te vatten. Er werd de afgelopen week stevig doorgetraind (enkele snelle duurlopen langs de duinen en Blankenbergse dijk met wind incluis 
Er was vandaag keuze uit 3 wedstrijden die bijna allemaal in dezelfde streek doorgingen. Omdat ik nog eens wat snelheid wou maken koos ik daardoor voor de kortste van de 3. Deze ging door te St-Ulriks-Kapelle alwaar de deelnemers voor de 3,3 en de 10 km samen vertrokken.
Na een paar honderd meter werden we via een smal pad het bos ingestuurd. Op een finse piste werd het pak op een lint getrokken maar gelukkig draaide ik als een van de eersten in. Bij het uitkomen van het bos ging het eerst lichtjes omhoog tot aan een keerpunt om dan de laatste km aan te vatten. Ik kon hier mijn positie inschatten en na enkele jongens die voor de 10 km gingen volgde het kopduo van mijn afstand. Ik volgde op net geen 100m. Tijdens de lastige klim naar de aankomst probeerde ik nog om de achterstand te overbruggen maar de leiders zetten al van ver de spurt in zodat ik er niet meer bij geraakte. Ik werd toch mooi 3e in een zeer snelle tijd (als de afstand correct was natuurlijk). Mijn eindtijd na 3,3 km: 11'06" of een gemiddelde van 3'21" /km.
Door familiale omstandigheden moet ik dit weekend verstek geven voor een wedstrijd in de buurt. Omdat het competitiebeest in mij steeds heviger te keer gaat ging ik op zoek naar een nieuwe uitdaging. Deze vond ik in de pistemeeting van dinsdagavond te Ninove.
