Een weekje zonder wedstrijd kan blijkbaar wonderen doen. Daar waar het 2 weken geleden nergens op leek, was het dit weekend al veel beter. De zon was alweer van de partij tijdens de kermisjogging te Erwetegem en dat was ook duidelijk aan het aantal deelnemers. Een goeie 430 lopers hadden de weg gevonden naar de zottegemse deelgemeente. Er was opnieuw keuze uit 4 afstanden maar aangezien ik in volle voorbereiding ben op het PK eind deze maand, leek de kortste afstand (zijnde 2,4 km) mij ideaal om wat snelheid op te doen. Het is gezien de afstand zaak om onmiddellijk mee te zijn als de bende zich op gang trekt want als de eersten vol doorgaan en je bent niet mee, kan je een mooie uitslag wel vergeten. De benen voelden tijdens de opwarming weer wat stijfjes aan en dat is bij mij meestal een goed voorteken. De tegenstand werd wat aanschouwd en het viel mij op dat de meeste rechtstreekse concurrenten voor een andere afstand gekozen hadden. Er zou mits een goede dag wel eens een mooie ereplaats kunnen inzitten. Ik wou mij niet laten verrassen en stond mooi op de eerste rij maar op het laatste ogenblik kwamen er nog enkele laatkomers vooraan staan zodat ik alweer wat ingesloten stond bij het startsignaal. Na wat roepen en slalommen kon ik dan toch als derde aan de eerste klim beginnen maar de 2 leiders hadden dan al enkele meters voorsprong genomen. Het leek wel alsof ik vloog want in een mum van tijd had ik de kloof met de leiders gedicht. Na iets meer dan 1 km volgde er echter een lange afdaling en dat is nu niet direkt my cup of tea (geef mij maar de klimmetjes). Ik moest mijn inspanning toch wat bekopen want op het einde van de afdaling moest ik mijn companen weer laten lopen. Ik werd ingehaald door een klein groepje die voor de 6,6 km gekozen had en ik had alle moeite om aan te klampen. Op enkele honderden meters van het einde werd ik nog verrast door iemand die het mij weer elke keer moeilijk maakt maar de laatste klim richting aankomst is mij echt op het lijf geschreven. Aangezien de conditie stilaan zijn hoogtepunt bereikt is ook mijn traditionele eindspurt weer mijn sterkste wapen. Zodoende kon ik ook nu weer uitpakken met een ijzersterke laatste 300m. Het bleek genoeg om een onverhoopte 3e plaats te behalen en dit als 2e master. Het is al de 8e podiumplaats dit seizoen wat betekend dat we aan een mooi jaar bezig zijn. Hopelijk komt er nog een mooi verlengstuk aan want dit is elk jaar zowat mijn sterktste periode. Graag zou ik eind deze maand een nieuwe titel pakken op de piste en de daaropvolgende weken ergens een overwinning tijdens een kleinere jogging. Als ik dit zou kunnen verwezenlijken zal ik van mijn beste jaar ooit kunnen spreken. Ik zal er in ieder geval alles aan doen. Nu maar hopen dat de blessures achterwege blijven, dan volgen de resultaten wel van zelf.
Het pisteseizoen loopt stilaan op zijn einde en het pk komt stilaan dichterbij. Er resten ons niet al te veel meetings meer zodat we alle kansen moeten grijpen die we krijgen, willen we geen mal figuur slaan eind september. De laatste avondmeeting te Ninove had voor een vol programma gezorgd en het was moeilijk kiezen tussen een 100m, 200m, 400m en verspringen. Het werd uiteindelijk het eerste en het laatste omdat er dan genoeg tijd tussen de proeven was. Er stond een lichte tegenwind voor de spurters zodat ik niet direkt op een supertijd hoopte. Er zaten bovendien geen echte snelle mannen in onze reeks waar ik mij zou kunnen aan optrekken. Mijn gevoel bedroog me niet want alhoewel ik lange tijd gelijke tred kon houden met de man in de baan naast mij, moest ik mij toch gewonnen geven. Ik werd 2e in mijn reeks in 12"48. Het is niet echt slecht maar ik kan beter dan dit. Bij het verspringen hadden we dan weer licht windvoordeel. Ik hoopte ergens rond de 5m30 à 5m40 te springen en slaagde daar netjes in met een beste sprong van 5m32. Wellicht zat er nog iets meer in want de 5e sprong was een hele goeie maar de officials waren onverbiddellijk: een nulsprong (net die ene mm voorbij de afzetbalk) . Mits enige training zit er dit seizoen misschien nog wel eens een 5m50 in. We zullen dit maar opsparen voor het Pk zeker.
Het was weer lekker warm en voor een keer was ik eens vrij op een feestdag aangezien het een zaterdag was. Ik ben nog volop in mijn verlofperiode alhoewel ik dit jaar eens niet voor een paar dagen naar zee ben gegaan. Hierdoor kon ik voor het eerst deelnemen aan de Egmontloop te Zottegem. er kon gekozen worden uit 3 afstanden zijnde 3,7 - 6 of 9,3 km. De start en aankomst lagen op de atletiekpiste aldaar. Het stedelijk park "Breivelde" ligt daar niet zo ver vandaan zodat het een ideale locatie was om in het parcour op te nemen. De lokale club AC Zottegem is meestal met hun sterkste atleten aanwezig maar ook menig ander loper weet telkens weer de weg naar Zottegem te vinden. Het niveau is er dan ook vrij hoog. Ik was keurig op tijd zodat ik een groot deel van de omloop kon verkennen. Het bleek al gauw dat het niet van de poes zou zijn want het was bijna constant klimmen en dalen. De wind maakte het dan ook nog eens extra zwaar. Bij de start ging er een omvangrijke groep als een bende gekken vandoor. Ik draaide zelf na 400m het stadion uit na 1'12" en voelde dan al dat het iets te snel ging voor mij. Het zou overigens mijn dagje niet worden vanwege de steeds golvende omloop. de klimmetjes lukten nog wel maar ik haat de afdalingen, de anderen kunnen daar versnellen en dat kan ik niet. Mede hierdoor liep ik al snel alleen want de leiders gingen veel te snel en achter mij was er ook al snel een kleine kloof. Dit zou zo blijven tot aan de aankomst waar ik na 3,7 km pas als 11e over de streep zou komen na iets meer dan 14'. Ik had dus niet de benen van vorige week al is dit nu niet probleematisch. Zolang ze maar goed zijn eind september.
De ene wedstrijd is de andere niet. Dat mocht ik gelukkig aan den lijve ondervinden tijdens de kraainestjogging van vrijdagavond. Draaide het vorige week nog vierkant (zie eerder bericht), dan liep alles dit keer bijna perfect. Misschien zat het hem in het feit dat ik lessen getrokken had uit mijn ervaring van een week geleden dat je een dag voor een westrijd maar best geen al te zware training meer moet afwerking. Dit keer had ik op donderdagavond enkel een lichte losloopsessie afgewerkt in het bos. De benen voelden tijdens de opwarming toch weer zwaar aan maar dat is meestal een goed voorteken. Zo ook deze keer want de eerste km was alweer verschroeiend hard (3'12"). Er moesten 2 rondjes van elk 2 km afgelegd worden met op het einde telkens een lichte helling van 500m lang. Er was ook aardig wat wind zodat het toch een vrij lastige wedstrijd werd. Bij de start ging er al meteen een duo (Wim Dhondt en Frederik De Backer) vandoor en we zouden ze nooit meer terugzien. Ze werden dan ook vrij makkelijk 1 en 2 op de kortste afstand. Ik nam het initiatief en vormde daarachter een groepje met enkele jongens die voor de andere afstanden gekozen hadden. Na de 1e ronde moest ik de snelle start toch iets of wat bekopen en ik werd voorbijgegaan door iemand die ook voor de 4 km gekozen had. Kort daarna werd ik zelfs bijgehaald door 2 andere atleten waaronder Jan Godeeris( Kaag) die luid aangemoedigd door palief er alles aan deed om in mijn spoor te blijven, iets waar ze met enige moeite in slaagde. De jongeman die mij eerder voorbijgelopen was moest zijn inspanningen iets verder bekopen want bij het begin van de laatste helling richting aankomst kwam ik er terug bij. Aangezien ik kan rekenen op een sterk eindschot zat er dus nog een mooie ereplaats in. Ik voelde mij nog fris genoeg om het tempo nog op te drijven. Hij probeerde nog aan te klampen maar na een 200-tal meter moest hij uiteindelijk toch lossen. Ook de 2 anderen was ik ondertussen weer kwijtgespeeld zodat ik totaal onverwacht als 3e over de streep kwam in een tijd van 14'35". Dit is meteen mijn beste resultaat die ik in deze wedstrijd al liet optekenen en meteen een bewijs dat de conditie toch stilaan nar een piek aan het groeien is. De slechte prestatie van vorige vrijdag was waarschijnlijk een "accident de parcour" en een samenloop van omstandigheden. Hierdoor kunnen we alweer hoopvol vooruit blikken naar de komend wedstrijden. De volledige uitslag van Erpe-Mere vind je hier:
Het was zondag alweer lekker warm maar er stond een stevige bries in het stadion van Oudenaarde. Net als vorige dinsdag werd het een dubbele confrontatie met dit verschil dat er nu enkel masters toegelaten werden. Voor de 100m was het uitkijken naar de windrichting en de vlaggen toonden ons dat er meewind was. Het was een van de weinige keren dat we van dit voordeel konden genieten. De vraag was alleen of er niet te veel wind zou staan. Met mijn huidig pr word ik normaal gezien altijd in de sterkste reeks ingedeeld en dat was ook dit keer het geval. Er waren wel 2 snellere jongens bij. De start was voorbeeldig en ik kon lange tijd aanklampen maar de laatste 10 meter was het net of ik stil viel. Dit is mij nog niet veel overkomen. Eigenlijk jammer want met 12"17 bleef ik net 4/100 boven mijn record. De wind was zoals verwacht echter iets te sterk (2,7m/sec) zodat het toch niet zou geteld hebben. Het belangrijkste was echter dat de benen goed waren met het oog op de 400m die een uurtje later gelopen moest worden. Bij die 400m waren er 3 reeksen en ik stond in de 2e reeks in een ongunstige baan 5. De eerste 200m stond de wind (die nog altijd even sterk blies) vol tegen. Normaal moet ik hier op snelheid komen om zo laat mogelijk stil te vallen maar door de tegenwind zat iedereen hier al door zijn beste krachten heen. Ik ging als eerste de bocht in en had alle krachten nodig om in een fatsoenlijke tijd het einde te halen. Ik wist uiteindelijk wel mijn reeks te winnen maar de tijd (59"40) was iets trager dan gehoopt. Wellicht zat de wind er voor iets tussen want iedereen liep trager dan normaal. Met 5/100sten bleef ik toch in de buurt van mijn pr. In normale omstandigheden zat er wellicht een fikse verbetering in. De namiddag kon dus al bij al geslaagd genoemd worden. Er restten mij nu niet zo veel meetings meer ter voorbereiding op het Pk en KVV eind september. Het zal vooral zaak worden om de opgebouwde conditie nog wat aan te scherpen tijdens de komende weken. De stratenlopen zijn daar een geschikt middel voor. Hopelijk kan ik daar in Maldegem iets mee aanvangen en een of andere titel mee naar huis nemen.
Het was reeds lang geleden dat ik nog eens in mijn geboortestreek had gelopen en daar had ik vrijdag de kans toe tijdens de 2e Erondegemse stratenloop. Ik verwachtte niet te veel volk aan de start aangezien er 15 km verder nog een gekende wedstrijd doorging. Er waren echter meer lopers dan verwacht. Ik kende de omloop en wist dat er weinig vlakke stukken in zaten. Tijdens de opwarming voelde ik al dat de training van donderdagavond nog in de benen hing. Het wou maar niet vlotten en dat bleef ook tijdens de wedstrijd zelf het geval. Ik vond op geen enkel moment het goede ritme en er liepen mij zelfs jongens voorbij die ik anders moeiteloos achter mij kan houden. Het werd dan ook een lichte ontgoocheling want ik liep zowat mijn slechtste wedstrijd in jaren. Niet zozeer de plaats maar wel mijn eindtijd kon stukken beter. In normale omstandigheden zou ik een dikke halve minuut sneller moeten kunnen lopen dan de 19'15" die ik nu liet optekenen. Desondanks werd ik nog 7e op iets meer dan 100 deelnemers. Hopelijk gaat het zondag beter want ik zou graag nog eens een snelle chrono neerzetten.
Ik ben Rijdant Pascal, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Boternochvis.
Ik ben een man en woon in Geraardsbergen (België) en mijn beroep is Magazijnier.
Ik ben geboren op 19/11/1969 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek.
Door toedoen van mijn zoontje ben ik in 2006 in de atletiek belandt.
. Mits enige training zit er dit seizoen misschien nog wel eens een 5m50 in. We zullen dit maar opsparen voor het Pk zeker.
