De stad Geraardsbergen organiseerd elk jaar opnieuw een sportgala waarbij een jury de sportlaureaat kiest uit enkele genomineerden. Men zou kunnen zeggen dat dit zowat de verkiezing van sportman of sportvrouw van het jaar is maar dan enkel met kandidaten van de stad zelf. Mijn verwondering was dan ook groot toen ik gisteren een officiële uitnodiging in de bus kreeg voor dit gala. Ik ben namelijk genomineerd is de categorie individuele competitiesport. Ik zal het moeten opnemen tegen 4 andere sporters. Iedereen wordt die avond elk op hun beurt voorgesteld en zijn/haar prestaties worden nog een keer overlopen. Een onafhankelijke jury zal na geheime stemming beslissen wie volgens hen de meest in het oog springende prestaties leverde en dus de titel verdient. Hierin zetelen enkele mensen van de stad, de sportraad, enkele journalisten en een paar bekende genodigden. Het is natuurlijk een grote eer om voorgedragen te worden en nu kan het niet vlug genoeg 05 december zijn. Zou de sint dan toch een dagje vroeger komen? Alles gaat door in het Jeugdcentrum De Spiraal, zakkaai te Geraardsbergen. De show met optredens begint om 20u en de toegang is gratis. Hierbij doe ik een warme oproep aan alle supporters. Kom in grote getale om mij te steunen en en te klinken op een mooi einde van een fantastisch seizoen. Dat de beste moge winnen.
Er viel de voorbije week al een flinke plens regen en dat zorgde ervoor de menige veldloop voor het eerst dit seizoen als echte cross kon opgevat worden. Daar waar het de voorbije weken meer op snelheid aankwam was het nu toch al meer iets voor krachtpatsers. Ik was er vorig jaar ook bij te Meslin l' éveque ( toen in de sneeuw) en aangezien het niet zo ver uit de buurt is ging ik er ook nu weer naartoe. De omloop was lichtjes gewijzigd en de zware modderstrook van een jaar geleden werd geschrapt. In de plaats daarvan werden er enkele lussen bijgetrokken op een naastgelegen weide. Het was daarom niet minder zwaar want we konden hier spreken van een echte weidecross die bovendien nog eens schuin opliep. Van snelheid maken was niet veel sprake meer en de afstand sprak ook niet meteen in mijn voordeel. We dienden net als de seniores en juniores 7.6 km af te leggen verdeeld over 4 ronden. In de eerste 2 ging het nog vrij vlot maar toen voelde ik dat ik wat gas moest terugnemen wilde ik op een deftige wijze de aankomst halen. Ik liep overigens nog nooit een dergelijk lange wedstrijd en aangezien cross niet meteen mijn sterkste punt is moest ik ondervinden dat iedereen zich eigen moet maken aan een specifieke discipline van de atletiek. De lange crossen zijn meer iets voor mensen die regelmatig langere afstanden doen op de weg. De derde ronde liep ik daarom iets trager dan de 2 vorige en in de laatste bleef de afstand tussen mij en mijn concurrenten zowaar gelijk maar de kloof opnieuw dichten zat er niet meer in. Ik werd uiteindelijk 8e master en 4e in mijn categorie in een tijd van 35'40". De eerstkomende weken staan er geen wedstrijden meer gepland. De trainingen zullen dus hun werk moeten doen.
Het was alweer een maand geleden dat ik nog eens een stratenloop meegedaan had en ik had er echt zin in. De trainingen gingen de laatste weken zoals het moest en ik wou wel eens zien wat dat in een wedstrijd zou opleveren. Er staan in Nederhasselt elk jaar weer een paar serieuze kleppers aan de start en het parcour is er niet van de poes want het begint al meteen met een klim van een kleine kilometer om dan meteen in vrije val naar beneden te duiken. De rest is een opeenvolging van licht hellende stroken afgewisseld met enkele dalende stukken. Naar het einde toe komt er nog eens een korte maar steile klim rond de kerk om uiteindelijk in neerwaartse lijn te gaan richting aankomst. Bij de opwarming voelde ik dat de training van de dag ervoor (coopertest aan 90%) nog niet helemaal verteerd was.De benen voelden niet echt fris wat ergens normaal was. De start was dit keer eens niet te snel (3'20" na 1 km) zodat we met een omvangrijke groep op de top doorkwamen. In de daaropvolgende (wat ik werkelijk haat) liepen de beteren stilletjes van ons weg maar de voorsprong zou nooit meer dan een kleine 100 m bedragen. Heel even leek het erop alsof ik weer wat dichter kwam maar op een goeie km van het einde volgde alweer een stuk bergaf en daar waren ze definitief weg. In de laatste beklimming kon ik er nog wel eentje remonteren maar net voor de aankomst "vloog" er mij nog iemand voorbij zodat ik uiteindelijk op de 6e plaats eindigde op een totaal van 101 deelnemers. Het verschil met de 2e bedroeg amper 20" wat bewijst dat er meerdere jongens aan elkaar gewaagd waren. Ik was misschien wel de mindere van de besten want ik had het gevoel dat ik nog nooit zo goed gelopen had. Dat zou ook blijken na controle van de eindtijd want die bedroeg 16'21" na precies 4.5 km. Het zal zaak worden van genoeg te rusten want komende zondag staat er een zware cross van 7.5 km op het programma. Ik viel er vorig jaar net buiten de top-10 maar ik wil dit keer beter doen. Jullie lezen het hier wel na het weekend.
Het weer was de voorbije weken ideaal om te trainen en dat resulteerd dan ook in een meer dan behoorlijke conditie. Hoe goed die wel was kon ik gisteren aan den lijve ondervinden in de regionale cross te Deux-Acren. Vorig jaar strandde ik er al op een mooie 5e plaats en ik wou dit maal toch nog wat beter doen. De betere crossers uit onze club hadden elkaar afspraak gegeven om zodoende het wedstrijdniveau wat op te krikken want in Wallonië is het meestal maar een flauwe bedoening op dat vlak. Als allerlaatsten werden we de wei (en bos) ingestuurd voor respectievelijk 4 (jun + mas) of 6 (sen) ronden van elk 1 km. Het eerste gedeelte in de wei was blijkbaar nog maar pas gemaaid en het liep zeer moeilijk. De passage in het bos lag er dan weer wel goed bij in tegenstelling tot vorig jaar. De start was traditioneel enorm snel en na enkele honderden meters lagen de 21 deelnemers al flink uit elkaar gerammeld. Er scheidde zich een groepje van een man of 5 af met daarbij 2 jun en 1 sen. Aangezien ik daar geen rekening moest mee houden telde ik mezelf op de 4e plaats bij de masters. Als ik dat zou kunnen houden deed ik meteen beter dan vorig jaar. Ik zocht en vond een ritme dat ik zonder moeite moest kunnen volhouden zonder dat de rest kon terugkomen. Op het einde van de 3e ronde stond de leider in de wedstrijd voor Masters plots aan de kant met wat achteraf zou blijken een spierblessure. Daardoor kreeg ik plotseling zowaar een podiumplaats in de schoot geworpen. Dat zorgde er meteen voor dat ik tijdens de laatste ronde nog wat kon verdapperen om zo zonder veel moeite mijn 3e plaats veilig te stellen. Dit is meteen mijn eerste podiumplaats in een "echte" cross, ook al was de tegenstand niet zo heel echt sterk. Daarbovenop wonnen we ook nog eens het clubklassement bij de masters. Als test was deze uitstap zeker geslaagd te noemen.
Ik ben Rijdant Pascal, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Boternochvis.
Ik ben een man en woon in Geraardsbergen (België) en mijn beroep is Magazijnier.
Ik ben geboren op 19/11/1969 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek.
Door toedoen van mijn zoontje ben ik in 2006 in de atletiek belandt.
