11 november staat voor de jaarlijkse jogging te Nederhasselt. Het was al enkele dagen geen weer om een hond door te jagen en dat was ook vandaag het geval. Het regende onophoudend en der stond een zeer krachtige wind. De occasionele joggers blijven op zo'n dag liever lekker binnen maar een echte atleet laat zich hier niet door afschrikken. Hierdoor waren er wel wat minder lopers dan de andere jaren maar de kwaliteit was er zeker. Daarenboven kozen de meesten ook nog eens voor de kortste afstand zijnde 4.5 km. Er werd voor de start afgesproken om in het begin samen te blijven en er niet al te fors in te vliegen en iedereen hield zich daar keurig aan. Na anderhalve kilometer werd het tempo dan toch opgetrokken en er vormden zich al gauw kleine groepjes want alleen lopen was bijna niet te doen met de wind op kop. Ik had al snel door dat ik over geen al te beste benen beschikte. Wind en regen zijn niet mijn favoriete omstandigheden om te lopen. Geef mij maar de zomer in plaats van de kou. Ik raakte al vlug in een derde groepje verzeild en ik moest er alles aan doen om aan te klampen. Naar het einde toe raakte ik echt verkleumd van de kou en ik raakte nog nauwelijks vooruit. Meer dan een 8e plaats zat er niet in en ook de eindtijd (17'12") is geen echte referentie voor de huidige conditie. Laat ons het maar op een off-day houden.
Ik had mij voorgenomen om deze winter geen veldlopen te doen maar ik kan het beestje niet bedwingen. Ik ging dus toch naar Lessines voor de jaarlijkse oefencross aldaar. Deze had plaats op een gewijzigde locatie maar de afstand (4 km) bleef dezelfde. De conditie gaat de goede kant op en de korte afstand zou mij moeten liggen. Er moesten 4 ronden afgelegd worden met telkens een lange beklimming door een bos. Hier lag wel wat modder maar er kon vlot gelopen worden. Alle categoriën vanaf junior liepen samen maar de seniors dienden 2 ronden extra af te leggen. Bij de start nestelde ik mij in een klein groepje die een degelijk tempo aanhielden die ik wel tot het einde moest kunnen volhouden. Een voor een moesten er jongens lossen en voor ik het wist liep ik in 3e positie. We waren nog niet eens halfweg en naar het einde toe kwam ik tijdens de beklimming eventjes in het spoor van de man voor mij. Hij had mij echter horen aankomen en perste er nog eens alles uit tijdens de laatste 200m. Ik moest mij dus tevreden stellen met de 3e plaats wat voor mij bijna een overwinning waard is in een cross. Eindtijd na 4.1 km: 16'09".
Het had de voorbije week bijna onophoudend geregend maar ik wou absoluut naar Flobecq om er mijn titel van vorig jaar te verdedigen. Tijdens de wedstrijd hielden we het evenmin droog en dat was merkbaar aan het deelnemersaantal. Enkel de echte mannen waren present om de regen en wind te trotseren. Daaronder ook enkele getalenteerde jongeren uit de streek van Ronse. Ik kende er wel een paar van maar besloot toch om van bij de start mijn kans te gaan. We waren nog geen kilometer ver toen ik met pech af te rekenen kreeg: mijn schoenveter was losgekomen maar aangezien we met 4 man aan de leiding liepen was het niet het gepaste moment om te stoppen. Ik liep daarom maar door en bouwde enige voorzichtigheid in. Een van de concurrenten had het echter gemerkt en plaatste een demarage. Ik durfde niet voluit door te gaan en de vogel was meteen gaan vliegen. Op iets meer dan een kilometer van het einde moesten we door een lang stuk onverhard. Het slijk en het water spatten tot over de oren. We waanden ons eventjes in een veldloop. Heel af en toe waag ik mij eens aan een echte cross en dat leek mij te helpen want ik nam afstand van mijn kompanen. Mijn veter was nog altijd los maar de aankomst was te dichtbij om nog te stoppen. De laatste honderd meter ging over kinderkopjes en de kans op een valpartij wwerd alsmaar groter. Bovendien kwamen de andere 2 opnieuw aansluiten en ze zetten het op een sprinten. Ik durfde niet mee te doen en liet daarom begaan. Hierdoor werd het dus slechts een 4e plaats alhoewel ik er een goed gevoel aan overhield. Als je in deze omstandigheden een 4 km kan lopen in 14'19" mag je niet teleurgesteld zijn. Het kan ook niet altijd kermis zijn nietwaar ?
Vanuit de club werd de vraag gesteld of er interesse was om deel te nemen aan de aflossingsmarathon te Brussel. Deze heeft plaats in en rond het Koning Boudewijnstadion en verzameld elk jaar zo'n 4 à 5000 atleten voor een sportieve namiddag. Het is de bedoeiling om een ploeg van 6 atleten samen te stellen die elk 5 of 10 km lopen om zo aan de gevraagde 42 km te komen. Aangezien er meerdere kandidaten waren werd er geopteerd voor 2 ploegen: een jeugdploeg (van scholieren en juniores) en een mastersploeg. De jeugdploeg had echter 1 man tekort en daarom werd aan mij de vraag gesteld om de leegte op te vullen. Dat deed ik uiteraard met veel plezier want ik wilde al langer eens een groot evenemet meemaken. Ik zou als 3e van de ploeg lopen wat overeen kwam met 5 km. De aflossingszone was op de piste van het stadion en de omloop slingerde zich door het park van Brussel. Velen lieten zich verassen aan het heuvelachtig parcour. Het enige stukje vlak (langs de poorten van het paleis) hadden we dan nog eens een sterke wind tegen wat het er zeker niet makkelijker op maakte. Er waren bijna 800 ploegen ingeschreven en ik begon in zowat 40e positie aan mijn opdracht. Het pak lag dan al behoorlijk uit elkaar en er werden zelfs al tragere deelnemers gedubbeld. Zo is het moeilijk om een overzicht te houden maar ik kon toch een 3-tal plaatsen opschuiven. De rest van de ploeg deed het eveneens zeer behoorlijk zodat we terecht fier mogen zijn op onze 33e plaats tussen alle topteams van België. De meeste ploegen maken er een erezaak van om voorin te eindigen en vaardigen daarom hun beste atleten af. De Brussels Ekiden is dan ook niet voor niets het officieuze BK voor ploegenaflossing.
Het eerste weekend van oktober is er eentje met een dubbel doel. op zaterdag organiseerd onze club traditioneel de Mory-loop in Herzele. Daar komt altijd veel volk op af en dat was deze keer zeker niet minder. De jeugd gaat er voluit voor de korte afstand en aangezien het al bijna een maand geleden was dat ik zelf nog eens een wegwedstrijd betwist had leek het mij niet opportuun om de middenafstand te kiezen. Er wordt altijd weer soeihard van start gegaan want na een aanloop van 300m moet iedereen door een smalle doorgang het park in. Daar is het zeer moeilijk om voorbij te steken maar ik draaide toch als een van de eersten in. Toen we terug op de weg kwamen voelde ik al dat het mijn dagje niet zou worden. Het gemis aan training liet zich voelen. Gelukkig bedroeg de afstand slechts 3,3 km. Het was gewoon kwestie van zo lang mogelijk vol te houden. Er gingen mij wel enkele jongens voorbij maar de afstand bleef beperkt. Het werd uiteindelijk een 8e plaats als 2e master. Eindtijd: 12'02". De volgende morgen ging het naar Liedekerke voor een jogging over 5 km verdeeld over 2 rondjes. Ik loop hier graag want het is een eerlijk parcour, nergens vlak en altijd staat er wel wat wind. 2 jaar geleden werd ik hier nog winnaar maar dit keer zou het moeilijk worden gezien de gebrekkige conditie en de concurrentie. Bij de start nam ik resoluut de leiding om zo het tempo niet te hoog te leggen. De winnaar van vorig jaar had het echter zo niet begrepen en voerde na 1.5 km het tempo op. Net op het moment dat ik (zoals zo vaak na die afstand) een dipje kende. Ik kwam na 1 ronde pas als 5e door maar de rest was niet te ver voorop geraakt. Op het einde van de lange beklimming had ik ze opnieuw te pakken. Alleen de latere winnaar (dezelfde als vorig jaar) bleef buiten schot. Ik had mijn krachten blijkbaar goed gedoseerd want ik kon naar het einde toe vrij vlot afstand nemen van het groepje waarin ik terecht gekomen was. Voor de overwinning kwam ik toch nog iets tekort maar een 2e plaats was gezien de omstandigheden het hoogst haalbare. Eindtijd na 5 km: 18'24". (2e plaats op 60 deelnemers).
Als afsluiter van het pisteseizoen mochten we naar het verre St-Truiden voor het Kvv voor masters. Ik had als eerste proef voor het hinkstapspringen gekozen en dat stond reeds om 9u30 geprogrammeerd. Aangezien ik 45' op voorhand moest ingeschreven zijn en ik berekend had dat het ongeveer 1u30 rijden was moest ik al iets voor 7u vertrekken. De reis verliep vlot en ik was ruimschoots op tijd om mij aan te melden. Na de gebruikelijke opwarming verzamelden we met 10 atleten aan de hinkstapstand. De wedstrijd zou uiteindelijk met een lichte vertraging van start gaan want er waren een paar kleine problemen met de afstootbalken. Na veel over en weer gepraat werd er beslist om geen plasticine te gebruiken maar in plaats daarvan de originele afstootmat als meetpunt te gebruiken. Als je gewent bent om bij de afstoot naar die witte plank te zoeken, en die is er plots niet meer, geeft dat wel een raar gevoel. De grote favoriet was er zodat ik wist dat een 2e plaats het hoogst haalbare zou zijn. Hij was echter van de provincie Antwerpen zodat ik mits een goede sprong misshien wel provinciaal kampioen kon worden. Met 10m49 bleef ik ondanks de stevige tegenwind (-1.8 m/sec) niet ver onder mijn prestatie van het BK. Gezien de omstandigheden mag ik dus zeggen dat ik een degelijk niveau haalde. Een verbetering van mijn rekord zat er echter nooit in. Het werd dus zilver bij het Vlaams maar wel goud en meteen een 8e titel bij de Provinciale kampioenschappen. Rond de middag zouden we normaal gezien de reeksen moeten lopen van de 100m en een kleine 2 uurtjes later de finale maar aangezien er 8 banen waren en er nergens meer dan 8 deelnemers werd er door de organisatie beslist om de reeksen te vervangen door de rechtstreekse finale. Bij de opwarming merkte ik al dat de grootste kanshebber op de titel nergens te bespeuren was en dat maakte mij nog wat zenuwachtiger. Hier lag immers mijn kans om voor het eerst in mijn carrière een vlaamse titel te pakken. Ik kreeg immers baan 4 toegekend wat betekende dat ik met de beste jaartijd van alle deelnemers aan de start stond. Dat maakte mij plots tot favoriet. De start is niet meteen mijn sterke punt maar dit keer verliep hij gelukkig zonder problemen. Ik voelde al gauw dat ik aan de leiding liep al was het toch opletten tot het einde want een ogenblik van verslapping is soms voldoende om voorbijgesneld te worden. Bij de spurtnummers bepalen de details dikwijls over winst en verlies. Ik bleef echter tot het einde gefocust en voelde wel dat ik niet echt bedreigd werd. Zodoende werd ik winnaar in 12"29 wat mij dus 2 titels in een klap opleverde, de 9e provinciale maar vooral de allereerste titel van Kampioen van Vlaanderen. Na bijna 5 jaar hard werken is dit een opsteker van formaat en natuurlijk het hoogtepunt uit mijn atletiekloopbaan.
Het was eventjes zoeken naar een geschikte wedstrijd voor dit weekend en de keuze viel uiteindelijk op de chicken run te Meldert. Het was de eerste keer dat ik hier deelnam maar ik had toch getracht om wat inlichtingen te bekomen over d eaard van het parcours. Men wist mij te vertellen dat er gedeelte door het bos gelopen werd en de er een paar stevige knikjes inzatten. Er waren een aantal bekende gezichten ingeschreven op de 10 km maar voor mijn wedstrijd kende ik niet meteen veel tegenstanders. Vlak voor de start werd ik aangesproken door een bevriend loper die mij wist te vertellen dat ik wel eens kans kon maken op de overwinning. Ik ging dan ook meteen voluit mee met de kop van de wedstrijd waarin vooral jongens van de 10km liepen. Het was inderdaad een opeenvolging van veldwegeltjes en korte nijdige klimmetjes doorheen het kravaalbos. De eerste 2 km werden afgelegd in precies 7' wat op dergelijke omloop misschien toch iets te snel was. Op dat moment liep ik aan de leiding in de 5 km op korte afstand gevolgd door een tweetal dat ook voor deze afstand gekozen had. Mijn gebrek aan parcourskennis speelde mij hier wellicht parten want ik werd op een goeie km van het einde bijgehaald door datzelfde tweetal. Zij hadden hier de voorgaande jaren wel al gelopen en wisten duidelijk dat er moest gedoseerd worden tot op het einde. Ze gingen samen stevig door en bij mij was het beste eraf. Ze namen al gauw een kleine 50m voorsprong om deze naar het einde toe nog wat uit te diepen. Ze streden immers voor de overwinning. Ik zag het allemaal van kortbij gebeuren maar ik had de kracht niet meer om te reageren. Het bleef dus bij een 3e plaats in een respectabele 18'20" op een toch wel veeleisend parcour. Ik kan hiermee best tevreden zijn al was er toch wat ontgoocheling om de gemiste kans.
Het laatste weekend van augustus staat synoniem met de jogging te Erwetegem. We zijn hier al enkele jaren te gast en dat was dit jaar niet anders. Na enkele langere wedstrijden werd het weer eens tijd om de snelheid op te krikken en dat kan perfekt in een wedstrijd van 2,4 km. Vorig jaar werd ik hier nog 3e maar dat bleek deze keer veel te hoog gegrepen. De betere atletiekclubs hadden blijkbaar hun beste atleten afgevaardigd en deze kozen toevallig allemaal voor de kortste afstand. Er zaten dus heel wat snelle mannen tussen. Ik liet mij bij de start dan ook nog eens wegdrummen zodat ik pas op de 3e rij kwam te staan. Bij dergelijke korte afstanden wordt er zelden of nooit getwijfeld en daardoor werd er een verschroeiende start genomen. Deze ging dan ook nog eens in dalende lijn en na een goeie 300 m volgde de enige klim. Ik kon aanpikken bij een klein groepje die net achter de koplopers liep maar in de daaropvolgende afdaling ging het net iets te snel. Naar het einde toe was er dan uiteindelijk toch een stukje vlak maar hier stond de wind pal op de kop en aan gezien ik een klein gaatje moest laten kreeg ik de kloof niet meer gedicht. Enkele meters voor mij liepen 2 atleten van de plaatselijke club en zij streden voor de overwinning bij de masters. Daardoor ging het tempo nog wat de hoogte in en moest ik definitief afhaken. Gelukkig is de conditie goed genoeg want dergelijke snelle wedstrijden eisen op het einde meestal hun tol. Echter niet deze keer want ik werd 8e algemeen en nog 3e master in een voor mijn doen zeer goede tijd namelijk 8'03". Ik deed hiermee maar liefst 15" beter dan vorig jaar wat bewijst dat er zeer sterke tegenstanders waren.
Daags na mijn overwinning in Parike ging het voor de eerste maal richting Voorde voor de plaatselijke jogging aldaar. Het was de eerste maal dat ik hier aantrad maar gelukkig waren er een aantal bekenden die mij konden inlichten over de juiste weg. Er werd in een klein groepje opgewarmd en ik voelde wel dat er een lichte stijfheid in de spieren optrad. Dat was niet verwonderlijk na de zware wedstrijd van de dag ervoor. Mede daardoor besliste ik om voor een keer niet op de kortste afstand (3 km) aan te treden maar mij in te schrijven voor de 6 km en er een doorgedreven training van te maken zonder echt diep te gaan. Bij de start diende iemand van de organisatie voor te rijden maar hij was blijkbaar niet vertrouwd met de omloop want in plaats van naar een keerpunt te lopen draaiden we vrij snel het veld in alwaar het toch moeilijk passeren was. Ik had me niet te ver vooraan gezet en dat betekende dat ik pas rond de 20e plaats indraaide. Helemaal vooraan liepen natuurlijk de snelle mannen van de 3 km maar er waren er toch ook enkele bij die voor mijn afstand gekozen hadden. Ik liep zoals gepland met enige reserve maar toch snel genoeg om niet te ver achteraan te eindigen. Bij de eerste doortocht aan de aankomst riep de zoon mij toe dat ik in zowat 6e positie liep maar de anderen liepen allemaal kort voor mij uit. Gelukkig diende er 2 ronden gelopen te worden en dan merk je pas wie in een goede conditie verkeert. Ik raapte de mannen voor mij 1 voor 1 op en bij het uitkomen van het veld liep ik plots in 2e positie. De leider was buiten schot maar ik deed er alles aan om mijn plaats te behouden al was het niet makkelijk want op het einde dienden we tussen de kermisattracties door te laveren wat voor enkele gevaarlijke situaties zorgde met overstekende kinderen. Ik kon nog net een spurt ontlopen want achter mij volgden niet minder dan 4 jongens binnen de 10 seconden. Mede door de wegvergissing van de voorrijder werd de wedstrijd met enkele honderden meters ingekort wat mij uiteindelijk goed uitkwam. Mijn eindtijd na 4,6 km: 16'50". Met een 1e en een 2e plaats kan ik zeker van een geslaagd weekend spreken.
Het verlof zit er op en dat betekend dat de conditie op punt zou moeten staan. Er werd de laatste drie weken keihard getraind en dat zou nu stilaan moeten gaan lonen. Een eerste test kwam er al meteen tijdens de tweejaarlijkse jogging te Parike. Over een toptijd moest ik mij nog niet meteen grote illusies maken want het parcour was niet van die aard om er een snelle tijd neer te zetten. Halfweg kwamen er kort na mekaar 2 korte maar steile kuitenbijters in en op het einde was er een zeer lange afdaling richting aankomst. Dat laatste haat ik als de pest want met mijn korte benen durf ik mij niet voluit naar beneden te gooien. Het was bovendien nog warm ook en de wind was eveneens van de partij. Tijdens de opwarming voelde ik al dat de benen goed waren maar het is altijd afwachten wat dat geeft tijdens de wedstrijd zelf. Ik monsterde de tegenstand en er waren een paar onbekende gezichten bij. Er werd afgesproken met een clubgenoot die voor de 10 km ging om van bij de start voluit door te gaan en zo geschiedde. De eerste km ging bijna volledig rechtdoor en het was pas in de eerste bocht dat mijn makker achterom keek. Hij kon mij meededelen dat we met ons beiden al een gat van zo'n 100m hadden geslagen. Op dat moment mag je natuurlijk niet meer twijfelen al moet je toch enige reserve inbouwen want je weet nooit of er geen trage starters tussenzitten die op het einde nog kunnen versnellen en het gat dichten. Er deed er eentje alles aan om dit te verwezenlijken maar gelukkig voor mij koos hij voor de langste afstand. Na halfweg kon hij tot bij mij komen en in zijn zog volgde iemand van de plaatselijke joggingclub en die had blijkbaar ook zijn zinnen gezet op deze wedstrijd. Blijkbaar hadden ze iets te hard hun best gedaan om de kloof te overbruggen want in het enige vlakke gedeelte kon ik ze opnieuw afschudden. Net voor ik de lange afdaling moest aanvatten keek ik nog eens achterom en de voorsprong bleek ruim voldoende om solo naar de overwinning te lopen. Hiermee verdubbel ik meteen mijn aantal overwinningen van vorig jaar wat het aantal voor dit seizoen op 4 brengt. De welverdiende fles champagne werd overhandigd door de burgemeester van Brakel: De heer Herman De Croo.
Het was alweer bijna een maand geleden dat ik nog eens een wegwedstrijd afgewerkt had. De steenbergjogging werd anderhalve maand vroeger ingericht dan gewoonlijk en verving deze van de kraainest (die niet meer georganiseerd wordt). Het is inmiddels verlofperiode wat betekend dat ik weer iets steviger aan het trainen ben en dat laat zich voelen. Ik wou daarom niet te snel starten maar dat veranderde alweer snel na enkele meters. De steenbergjogging is namelijk een halve cross want al na 200m gingen we een veldweg in en het is zaak om daar vooraan te zitten. De hele snelle mannen maakten al gauw een kloof en voor we het wisten waren de vogels gaan vliegen. De eerste km werd afgelegd in 3'15" wat op deze omloop wellicht iets te snel was. Het parcour is op geen enkel ogenblik vlak wat het nog wat zwaarder maakt. Het tempo zat er goed in en ik liet mij meedrijven met enkele jongens die normaal gezien iets sneller zijn dan mij. Na half wedstrijd verzeilde ik in een groepje met enkele mannen die voor de langere afstanden gekozen had en deze brachten mij terug bij een paar jongens die de koplopers hadden proberen te volgen maar die hun inspanningen moesten bekopen. Tijdens de laatste km moesten we het bos in en het ging hier nog redelijk goed naar omhoog. Ik kon nog enkele tegenstrevers remonteren om uiteindelijk op de 5e plaats beslag te leggen. Mijn eidtijd na 3.5 km : 12'27".
Ik had er lang naar uitgekeken maar zondagmorgen reed ik toch met een bang hartje richting Lebbeke voor mijn allereerste 5-kamp ooit. Ik wist wel dat de pure sprintsnelheid voor de 200m en de uithouding voor de 1500m goed was maar ik had vooral schrik voor het speer- en discuswerpen. Deze wedstrijd stond bovendien in het teken van het Oost-Vlaams Provinciaal Kampioenschap. Het betrof wel een open wedstrijd zodat er ook atleten van buiten de provincie aanwezig waren. We dienden onze proeven trouwens samen af te werken met de juniores en seniores zodat we met 22 aan de wedstrijd begonnen. Ik had voor mezelf uitgemaakt dat ik rond de 1900 pt moest kunnen halen en dat zou betekenen dat ik in de buurt van het clubrecord zou uitkomen. Als eerste proef was er het verspringen maar bij een meerkamp krijgt iedere atleet slechts 3 pogingen. Op de koop toe kwam mijn aanloop geen enkele keer perfect uit. Ik haalde zelfs de afstootbalk niet zodat ik bleef steken op een voor mijn doen magere 4m99. Dat betekende een flinke streep door de rekening. Ik zou dus op de andere poreven een tandje moeten bijsteken. Bij het speerwerpen (voor mij de allereerste keer dat ik dit deed op wedstrijd) was het de bedoeling om de kaap van de 20m te ronden. Bij mijn derde worp landde het tuig na precies 23m00. Daarmee maakte ik al wat van mijn achterstand goed. De 200m zou mijn topnummer moeten worden maar de officials plaatsten mij in baan 6. Dat belette mij niet om mijn persoonlijk record gevoelig te verbeteren en op 25"24 te brengen. Ik zat meteen terug op het gewenste puntenaantal om het record te breken. De voorlaatste proef was het discuswerpen. Dat is mijn zwakste onderdeel zodat het kwestie was van de schade te beperken. Met 16m79 lukte dat aardig. Ik zal hierop toch wat moeten oefenen als ik nog eens een meerkamp wil meedoen. Net voor de afsluitende 1500m stond ik enkele puntjes voor op het vooropgestelde schema. Ik had uitgerekend dat ik tussen de 5' en 5'05" moest lopen om alsnog het record te pakken. Dat betekende een tempo van 20" per 100m of rondjes van precies 1'20". We werden in 2 reeksen ingedeeld maar aangezien ik nog geen tijd gelopen had werd ik in de traagste reeks ingedeeld. Een kleine rondvraag bij mijn tegenstrevers leerde dat geen enkele van hen aan deze tijden zou komen. Ik moest het dan maar alleen zien te klaren. Bij het startschot nam ik resoluut de leiding om na 300m door te komen in 58". Dat was perfekt op schema, de rest lag dan al bijna 100m achterop. De rest van de koers werd ik luid aangemoedigd door de deelnemers van de eerste reeks. Na halfkoers kende ik even een verzwakking maar gelukkig kon ik mij tijdig herpakken. De laatste 100m spurtte ik alle resterende energie uit mijn body om te finishen in 5'03"92 : Opdracht volbracht. Het clubrecord was er aan al scheelde het weinig (19 pt) maar de klap op de vuurpijl kwam een tiental minuten later: ik werd naar het podium geroepen als de nieuwe Provinciale kampioen 5-kamp bij de M+40. Van een verrassing gesproken.
Het was eigenlijk de bedoeling dat ik het deze week wat rustiger aan zou doen aangezien het komende weekend bijzonder belangrijk wordt. Dan neem ik immers voor de allereerste keer deel aan een meerkamp en dan nog het provinciale kampioenschap op de koop toe. De dinsdagavondtraining werd echter in laatste instantie vervangen door een meeting in Dilbeek. Er was enkel keuze uit 300 en 1000m maar dat laatste was geen optie voor mij aangezien ik op zondag ook een 1500m moet lopen. Er werd dan maar gekozen voor de 300m, een onderdeel dat niet zo dikwijls kan gelopen worden. Vorig jaar liep ik hierop nog 40"83 en dit jaar kon ik zelfs nog niet onder de 41" duiken. De laatste weken liep ik echter steeds maar sneller bij mijn sprints en de moraal is goed zodat ik er goede hoop op had om ook dit keer een snelle tijd neer te zetten. Ik startte als enige master tussen enkel juniores en seniores in baan 5 wat op zich niet ideaal is. Bij het ingaan van de bocht liep ik echter nog steeds aan de leiding en ook bij het uitkomen ervan was er mij nog niemand aan de binnenkant voorbijgegaan. Ik was misschien iets te snel gestart want in de laatste 50m kreeg ik het moeilijk. De verzuring trad op maar de voorsprong was ruim voldoende om zelfs in de laatste 10m te kunnen uitbollen. Het voordeel van je reeks te winnen is dat je meteen je tijd kan aflezen op de aankomstklok. Deze stond stil na welgeteld 40"49. Dit is meteen een gevoelige verbetering van mijn persoonlijk record en mijn eigen clubrecord. Het is tevens nog maar eens de bevestiging dat ik op de spurtnummers veel vooruitgang geboekt heb. Er zat mits wat meer tegenstand zelfs nog een scherpere tijd in. Hopelijk kan ik deze lijn volgende zondag doortrekken want dat zou betekenen dat ik veel punten kan pakken. Ik wil namelijk het clubrecord (1899 pt) aanvallen maar ik zal dan wel top moeten zijn op alle onderdelen. Als er dan nog een podiumplaats op het pk zou bijkomen zou dat mooi meegenomen zijn. Een uitgebreid verslag volgt na het weekend.
geslaagd weekend met 2 nieuwe podiumplaatsen te schendelbeke en waarbeke
Het voorbije weekend stonden de laatste 2 plaatselijke joggings van het jaar op de agenda met op vrijdagavond deze van Schendelbeke en de dag daarna de GP Herman Mignon te Waarbeke. Het was op beide dagen alweer snikheet, gelukkig liepen we telkens later op de avond wat het toch al iets draaglijker maakte. De opkomst was wel iets minder dan de vorige jaren maar er was toch alweer talent aanwezig zodat het niet eenvoudig zou zijn om de behaalde uitslagen van 12 maanden eerder te verbeteren. Er werd telkens voor de kortste afstand gekozen want ik wou nog wat snelheid trainen in functie van de 1500m later op de maand. In Schendelbeke was 1 rondje goed voor 2.75 km en daarom besliste ik om er een blitzstart van te maken. Ik kreeg Frederik de Backer (de latere winnaar van de 5.5 km) en Johan Coppens achter me aan. Na goed 1 km krijg ik telkens een moeilijk moment en daar maakten de beide heren van gebruik om afstand te nemen. Op het ogenblik dat ik over dat punt heen was waren de vogels gaan vliegen en ik bleef op zo'n 50m hangen. Het was te dicht bij de aankomst om de situatie nog recht te zetten zodat ik voor de 3e maal op rij als tweede over de finish kwam. Eindtijd na 2.75 km: 10'04"
's Anderendaags was de omloop iets langer (4 km) met in het midden een lange beklimming. Er waren enkele werkmakkers aanwezig om mij aan te moedigen. Zij hoopten dat ik voor een keertje eens niet bij de top 3 zou eindigen want dat zou ze allemaal een rondje kosten. De winnaar van vorig jaar koos dit keer voor de middellange afstand en de nummer twee bleef afwezig. Daar lag mijn kans om een mooie ereplaats af te dwingen. Na de start kwamen we al snel met een klein groepje voorop. De nummers 1 en 2 van de 8 en 12 km waren erbij samen met nog 2 jongens die eveneens mijn afstand liepen. Iets voor halfkoers plaatste er eentje een versnelling en ik kon deze niet beantwoorden. De wedstrijd van de avond ervoor was duidelijk nog niet verteerd. Bij de beklimming had het tweetal al een mooie kloof uitgebouwd en er zat niets meer in dan mijn 3e plaats veilig te stellen. Het had weinig zin om bij dergelijke temperaturen voluit te gaan als er toch geen betere uitslag meer inzat. De rest liep toen al op een veilige afstand en het belangrijkste was dat ik mijn weddenschap met de collega's gewonnen had. Met een 4e podiumplaats in evenveel wedstrijden mag ik zeer tevreden zijn. Alleen jammer dat die ene uitschieter (lees overwinning) ontbreekt. Eindtijd na 4 km: 15'04" Hopelijk is mijn voorbereiding nu af en kan ik eind deze maand schitteren op het pk 5-kamp te Lebbeke. Het verspringen en de 200m moeten in normale omstandigheden mijn beste proeven worden en ook van de 1500m mag ik geen schrik hebben. Het wordt alleen afwachten wat ik ervan terechtbreng met de speer en de discus.
In deze periode van het jaar gaat mijn aandacht vooral uit naar de stratenlopen in de buurt maar als er tijdens de week een pistemeeting is en ik kan mij vrijmaken ben ik altijd van de partij kwestie van het gevoel in de startblokken niet te verliezen. Zo kwam het dat ik dinsdagavond naar Oudenaarde trok om aan te treden op de 100 en 200m. De piste aldaar ligt mij wel want ik liep er telkens snelle tijden. De wind zit er meestal gunstig en dat heeft een spurter echt wel nodig. Er was ook ditmaal een ideale meewind (+1.8 m/s) en dat resulteerde opnieuw in een scherpe chrono op de 100m : 12"19. Dat betekende een zoveelste verbetering van mijn eigen clubrecord en meteen een pak extra zelfvertrouwen voor de 200m die een uur later gelopen werd. Het kon trouwens nog sneller want ik had het gevoel dat ik de laatste 15 meter stilviel. Mijn eigen pr op de 200m (dateert van vorig jaar) stond op 25"93 maar aangezien ik dit jaar nog geen enkele dubbel hectometer gelopen had wist ik niet welke tijd ik kon verwachten. Ik stond in baan 2 met een op papier iets snellere master in baan 3 voor mij. Na een valse start van een junior kregen we een 2e kans en na 80m liep ik al naast de voor mij gestarte concurrent. Bij het uitkomen van de bocht stonden de wind en de zon in de rug en dat betekende dat onze schaduwen voor ons uitkwamen. Zo kon ik makkelijk inschatten of de rest terrein won of verloor. Ik veel dit keer niet stil en kon zeer soepel lopend afklokken in 25"52. Dat was tot mijn grote verbazing goed voor een verbetering van het 10 jaar oude clubrecord. Aangezien er bij de 5-kamp naast het verspringen en de 1500m ook een 200m gelopen wordt beloofd dit veel goeds. Dat zijn toch al 3 proeven waar ik sterk voor de dag moet kunnen komen en veel punten pakken. Nu is het alleen nog kwestie van een goede beurt te maken met de speer en de discus. Misschien sneuvelt hier ook wel een of ander record. Dat is echter pas binnen 2 weken zodat er nog wat tijd overblijft om de techniek wat bij te schaven.
De week na Goeferdinge stond alweer de volgende plaatselijke jogging op het programma. Ik heb lang getwijfeld over welke afstand ik zou kiezen. Er was keuze uit 2 - 6 of 10 km verdeeld over 1 of meerdere rondjes van 2 km. Aangezien ik binnen enkele weken een meerkamp wil afwerken waar ook een 1500m gelopen wordt koos k dit keer voor de kortste afstand. Zo kon ik meteen eens testen hoe het met de snelheid gesteld was. Vlak voor de start kwam er nog iemand aangesneld die ook mijn afstand gekozen had. Later zou blijken dat het spreekwoord "de laatsten zullen de eersten zijn" ook hier van toepassing was. Ik stond netjes op de eerste rij en ik kon profiteren van mijn spurterskwaliteiten om als eerste het smalle bruggetje op te lopen. De eerste 500m ging ik voluit om snel een eerste schifting door te voeren. Er volgden slechts een paar jongens in mijn spoor maar daar waren wel 2 snelle jongens van de 2 km bij. Nog voor de eerste km namen zij over en ik moest meteen een kleine kloof toestaan. Ik had mijn traditioneel zwak moment maar naar het einde toe kwam ik weer op snelheid en kon ik opnieuw aansluiten bij de eerste achtervolger die intussen de leider had moeten laten gaan. In een spannend spurtje kon ik hem nog net de 2e plaats afsnoepen om te eindigen in 7'04" na precies 2 km. Met de snelheid komt het wel goed voor de 1500m binnen enkele weken. Het is nu alleen nog wachten op een mindere dag van mijn concurrenten om nog eens de overwinning te mogen vieren. Wie weet is dat al volgende week.
De komende weken staan er enkele lokale joggings op het programma. De eerste in de rij was deze van Goeferdinge. Het was zaterdag broeiend heet maar dat belette mij niet om voor de 5.2 km in te schrijven. Ik wou voor een keer eens niet aan de kortste afstand meedoen maar iets langer gaan om zodoende wat conditie op te bouwen. Er moesten 2 rondjes van 2.6 km gelopen worden op een vrij zware omloop. Vlak na de start kwam er een beklimming van bijna 1 km lang, gevolgd door een stukje vals plat. Na een lange afdaling ging het opnieuw opwaarts riching ankomst om dan de 2e ronde aan te vatten. Na de start zonderden de snelheidsmaniakken voor de 2.6 km zich af en ik nestelde mij in een groepje die hoofdzakelijk uit jongens van de 10 km bestond. Voor mij uit liep er al iemand die ook voor de tussenafstand gekozen had en ik zou hem pas terugzien na de aankomst. Het tempo van ons groepje was ideaal. Ik kon stilaan uitlopen op de rest van de 5 km lopers en na 1 rondje had ik een mooie voorsprong. Het volstond om mijn tempo af te stemmen op de achterkomers om mijn 2e plaats veilig te stellen. Ik klopte trouwens voor het eerst een concurrent die ik normaal gezien niet eens kan volgen. Het beloofd veel goeds voor de komende wedstrijden.
Na een periode van piste wedstrijden was het weer tijd voor het iets langere werk. Een collega nodigde mij uit voor een stratenloop bij hem in de buurt en omdat ik toch ergens moet beginnen ging ik er graag op in. Zonder enige interval- of duurtraining gedurende de laatste maand wist ik dat ik er eigenlijk niets te zoeken had maar ik vatte het dan maar op als training. De afstand bedroeg 4.83 km verdeeld over 3 rondjes. Er waren enkele bekende aanwezig maar die gingen er bij de start meteen keihard tegenaan. Ik liet tegen mijn natuur in begaan en zocht een tempo die ik dacht te kunnen volhouden. De eerste 2 rondjes ging het nog vrij vlot maar in de laatste ronde voelde ik toch duidelijk het gemis aan specifieke training. Over een goede uitslag maakte ik mij dan al lang geen illusies meer. Ik werd trouwens pas 17e op 72 deelnemers. Dat is de minst goede plaats die ik dit jaar behaalde maar ik had het wel een beetje verwacht. Mijn eindtijd (19'22") zegt alles. Ik liep aan een gemidelde van 4'/km waar iik normaal aan 3'45"/km kom. Als doorgedreven training is dit niet slecht maar in een wedstrijd probeer ik toch altijd iets meer te tonen. Het kan en moet in de komende weken alleen maar beter want er komen enkele wedstrijden aan waar ik wel voluit wil gaan.
Ik ben Rijdant Pascal, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Boternochvis.
Ik ben een man en woon in Geraardsbergen (België) en mijn beroep is Magazijnier.
Ik ben geboren op 19/11/1969 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek.
Door toedoen van mijn zoontje ben ik in 2006 in de atletiek belandt.
