Eind september is voor mij een belangrijke datum want dan vindt traditioneel het Vlaams en Provinciaal kampioenschap plaats voor Masters. Dit keer was Maldegem de plaats van afspraak. Volgens het uurschema moest ik als een van de eersten al om 9u30 in actie komen. Dat betekende dus dat ik omstreeks 7u30 moest vertekken wilde ik tijdig aankomen (men moet namelijk 45' voor de aanvang van de proef ingeschreven zijn). Het was een beetje mistig bij het vertrek maar de weersvoorspellingen zagen er goed uit. Bij aankomst op de piste kwam de zon al piepen en het zou een mooie dag worden met een temperatuur van 24° en bijna geen wind. Aangezien Maldegem nog net Oost-Vlaanderen is werden er dan ook verschillende atleten uit onze provincie verwacht. De opkomst was echter beduidend minder dan voorzien. Dat stoorde mij echter helemaal niet want ik moest en zou toch minstens 1 titel pakken. Daarom had ik de voorbije weken de trainingen wat aangepast en mij minder op de weg geconcentreerd. Het was daarom de laatste maand zowat alleen springen, springen en nog eens springen wat de klok sloeg. Aangezien ik zowel aan het hinkstap- als verspringen wou deelnemen was dit momenteel de enige optie want het eerste had ik nog nooit gedaan op wedstrijd. Op training ging het eigenlijk verbazend vlot maar het is toch altijd weer afwachten wat dat geeft in de wedstrijd als er een portie stress bij komt kijken. Daarbij kwam dan nog eens dat ik, aangezien ik dit jaar nog geen enkele prestatie neergezet had, als allereerste aan de wedstrijd mocht beginnen. Het was vooral belangrijk om de eerste sprong zonder risico te doen en dan verder te kijken. Dit lukte en van dan af was ik echt vertrokken. Het ging steeds beter zodat ik op het einde zelfs uitkwam op een mooie 10m82. Tot mijn verbazing werd ik daarmee 2e op het Vlaams Kampioenschap in mijn eigen categorie. Het was meteen goed voor de Provinciale titel zodat mijn betrachting al meteen verwezenlijkt was. Het verspringen stond pas om 14u30 geprogrammeerd zodat er genoeg de tijd overbleef om een ommetje te maken in het centrum van Maldegem en gauw een hapje te eten. Bij dat verspringen stond ik met de beste jaarprestatie van onze provincie achter mijn naam maar op een kampioenschap weet je nooit van tevoren wie zich geroepen voelt. Daarom is het altijd afwachten hoeveel deelnemers er zijn en wat ze kunnen. Op training had ik de voorbije week heel goed gesprongen maar nu kwam het er niet helemaal uit. Ik had gehoopt om dicht bij mijn pr uit te komen maar naar mate de wedstrijd vorderde zou blijken dat dat er niet inzat. Met 5m38 bleef ik er een heel stuk onder. Daarom was het ook dubbel jammer dat ik net 3 cm tekort kwam om opnieuw een podiumplaats te halen op het vlaams kampioenschap. Het was echter wel voldoende om alweer een nieuwe provinciale titel aan mijn palmares toe te voegen. De verwachtingen zijn ingelost en ik kan met een goed gevoel terugkijken op het pisteseizoen. Volgende maand maak ik de overstap naar de Masters +40 zodat het volgend jaar er eentje wordt om eens echt alles te geven. Als we gespaard mogen blijven van blessures zouden er wel eens een paar mooie dingen kunnen gebeuren. Dit is echter nog toekomstmuziek want om het seizoen af te sluiten staan er eerst nog enkele kleinere wegwedstrijden op het programma. Aangezien de conditie niet meer optimaal is zal het moeilijk worden om nog ergens te schitteren maar men weet nooit.
Alhoewel het alweer een maand geleden was dat ik nog eens degelijk getraind had voor een wegwedstrijd wou ik toch graag nog een keer naar Erpe-Mere voor een van de laatste stratenlopen van het seizoen. Ik was er 2 jaar geleden nog 3e op de kortste afstand maar dat zou dit keer moeilijk te evenaren zijn aangezien ik de laatste weken enkel trainde op spurt en springen. Het is komende zaterdag namelijk een zeer belangrijke meeting met de provinciale en vlaamse titels als inzet. Ik zou dolgraag 1 of meedere titels pakken alhoewel de tegenstand niet van de poes is. Het is daarom ook niet meer dan normaal dat de conditie voor de iets langere afstanden niet meer is wat het pakweg een maand geleden nog was. Het is nu ook weer niet dramatisch maar in een wedstrijd moet je wel 100% zijn als je wil meedoen voor de prijzen. Ik had mezelf voorgenomen om niet te hoog te mikken een een top 5 plaats zou in de gegeven omstandigheden al zeer mooi zijn. De eerste km ging vrij vlot maar op de steile afdaling (we liepen in omgekeerde richting tegenover 2 jaar geleden) kwamen mijn tekort aan afdalingscapaciteiten ( alweer) naar boven. Ik kon zelfs niet volgen bij een groepje die ik normaal gezien moeiteloos achter mij moet kunnen houden. Eens op het vlakke gedeelte wist ik de schade te beperken zodat ik naar het einde toe weer iets kon proberen goed te maken. Ik had de omloop verkend en had gemerkt dat de laatste 500m bergop gingen in een stuk bos. Ik kon het eerder genoemde groepje terug inhalen en zelfs nog voorbijgaan maar ik vergat op het einde te versnellen zodat ik net voor de streep nog geklopt werd door iemand die ook voor mijn afstand gekozen had. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat het vet toen al van de soep was maar het mag eigenlijk niet gebeuren. Ik kan al bij al toch tevreden zijn met die 5e plaats al zat er wel iets meer in. Het zal dan zaterdag maar moeten gebeuren zeker want de carriere van een atleet wordt toch afgerekend op de behaalde titels . Jullie komen het na het weekend wel te weten wat het geworden is.
Mijn eindtijd van de steenbergjogging na 3,5 km: 13'01" op de 5e plaats.
Ik ben Rijdant Pascal, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Boternochvis.
Ik ben een man en woon in Geraardsbergen (België) en mijn beroep is Magazijnier.
Ik ben geboren op 19/11/1969 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek.
Door toedoen van mijn zoontje ben ik in 2006 in de atletiek belandt.
.
