Na een periode van piste wedstrijden was het weer tijd voor het iets langere werk. Een collega nodigde mij uit voor een stratenloop bij hem in de buurt en omdat ik toch ergens moet beginnen ging ik er graag op in. Zonder enige interval- of duurtraining gedurende de laatste maand wist ik dat ik er eigenlijk niets te zoeken had maar ik vatte het dan maar op als training. De afstand bedroeg 4.83 km verdeeld over 3 rondjes. Er waren enkele bekende aanwezig maar die gingen er bij de start meteen keihard tegenaan. Ik liet tegen mijn natuur in begaan en zocht een tempo die ik dacht te kunnen volhouden. De eerste 2 rondjes ging het nog vrij vlot maar in de laatste ronde voelde ik toch duidelijk het gemis aan specifieke training. Over een goede uitslag maakte ik mij dan al lang geen illusies meer. Ik werd trouwens pas 17e op 72 deelnemers. Dat is de minst goede plaats die ik dit jaar behaalde maar ik had het wel een beetje verwacht. Mijn eindtijd (19'22") zegt alles. Ik liep aan een gemidelde van 4'/km waar iik normaal aan 3'45"/km kom. Als doorgedreven training is dit niet slecht maar in een wedstrijd probeer ik toch altijd iets meer te tonen. Het kan en moet in de komende weken alleen maar beter want er komen enkele wedstrijden aan waar ik wel voluit wil gaan.
Het weekend na de beker van vlaanderen stond er alweer een wedstrijd met inzet op het programma. Op het BK voor Masters is meestal enkel de top van elke discipline aanwezig. Zo ook dit keer. De trip ging naar Brasschaat voor een combinatie van ver- en hinkstapspringen. Bij het hinkstapspringen waren we in onze eigen categorie met 5 deelnemers maar ook de +45 sprong in dezelfde wedstrijd. Iedereen kreeg 6 sprongen maar ik had slechts 1 keer getraind op dit onderdeel zodat ik niet echt wist hoever ik zou komen. Na 2 sprongen had ik al door dat een podiumplaats er in zat maar de 3e plaats zou het hoogst haalbare zijn. Dat bleek ook na afloop want mijn 10m62 bij mijn 5e poging was net 2 cm verder dan de 4e. Ik mocht zodoende alweer plaatsnemen op het podium van het BK en daarvoor was ik eigenlijk gekomen. Mijn prestatie was bovendien goed voor een nieuw clubrecord wat het totaal dit jaar op 4 brengt. Na de middag stond het verspringen geprogrammeerd en hier zou her veel moeilijker worden om mijn resultaat van 's morgens te herhalen. We waren met 10 deelnemers en hiervan waren er zelfs 4 die dit seizoen al verder gesprongen hadden dan ik. De beste 3 haalden bij hun eerste pogingen al meteen flink uit en ik bleef zelf zowat op mijn niveau uitkomen. ik stond lange tijd 5e maar bij de laatste sprong wist ik met 5m31 nog een plaatsje op te schuiven. Dit was echter het hoogst haalbare zodat ik niet ontgocheld mocht zijn. Mijn doel was een medaille halen bij 1 van de 2 onderdelen en daar ben ik toch opnieuw in geslaagd.
Het eerste deel van het pisteseizoen zit er hiermee op maar ik zal af en toe nog wel eens een wedstrijdje meepikken.
Vanaf nu wordt er weer meer aan de uithouding gewerkt want er staan een paar plaatselijke joggings op de kalender waar ik net als vorig jaar wil meedoen. Hopelijk kan ik mij weer een paar keer met de beteren meten. Jullie lezen het hier wel na afloop.
Aangezien we vorig jaar een beetje onverwachts kampioen werden in 3e landelijke mochten we het dit jaar een reeks hoger proberen. Er waren een paar sterke clubs (ea, deinze, ram, kaag) bij zodat we met beperkte ambities naar het West-Vlaamse Zwevegem vetrokken. Bij het vertrek regende het onophoudend maar bij aankomst omstreeks 13u kwam de zon zowaar voor het eerst piepen. De voltallige mastersploeg was op het appel zodat we voor het eerst op ons sterkst konden aantreden. We hadden zelfs de luxe om 5 jongens te laten supporteren zonder zelf te moeten aantreden. Na de korte aanmoediging van de trainer waarin hij de hoop uitsprak om ergens rond de 6e plaats te eindigen kon iedereen aan de opwarming beginnen. Ik kwam als een van de eersten in aktie op de 100m en dit keer had ik het geluk om in de snelste reeks te mogen starten. Er waren 2 jongens bij die bij de belgische top horen maar ik kon toch knap 3e worden in een nieuw clubrecord (12"23). De rest van de ploeg deed het ondertussen eveneens schitterend en na 5 van de 10 proeven stonden we tot ongeloof van velen zowaar aan de leiding.
Wat later op de namiddag mocht ik ook nog aantreden bij het verspringen waar eveneens de beteren van het land aanwezig waren. Ik benaderde met 5m30 wel ongeveer mijn resultaten van de voorbije weken maar het bleek niet genoeg om mee te strijden met de allerbesten. Deze competitie stond met 6 atleten die voorbij 5m50 sprongen op een heel hoog niveau. Ondertussen hadden onze jongens het beste van zichzelf gegeven maar in de tussenstand was wel verandering gekomen. Na de laatste proef werd de eindstand omgeroepen en we eindigden (gelukkig) op de 3e plaats. De top 2 promoveert namelijk en in de hoogste reeks hebben we voorlopig nog iets te zoeken. De verwachtingen werden ruimschoots ingelost en de inzet en kameraadschap werd alom geprezen door een tevreden trainer.
Aangezien ik volop in een pisteperiode zit was er de laatste weken weinig interval- en duurtraining aan te pas gekomen. De conditie zal hier waarschijnlijk wel wat onder geleden hebben maar ik kon het niet laten om toch eens aan een stratenloop deel te nemen. Een 3 km is nog net te doen als test en die gelegenheid deed zich voor te Oudenaarde met de KBO-run. Deze ging van start om 18u45 en aangezien ik pas om 17u klaar was op het werk was er dus geen tijd te verliezen. Gelukkig vond ik nog een parkeerplaatsje dicht bij de inschrijvingen zodat ik nog ruim de tijd had om mij voor te bereiden. Het was drukkend warm maar tijdens de verkenning van de omloop bleek dat we geruime tijd in het park mochten lopen. Dat scheelde een flinke slok op de borrel. Bij de start monsterde ik vlug de tegenstand maar er waren geen bekenden bij. Het was dan ook afwachten hoe goed de anderen waren. Na de eerste bocht maakten we ons met enkele jongens los van de rest en ik bleek de enige van de kortste afstand te zijn die zijn wagonnetje kon aanpikken. Na de eerste lus in het park kwamen we terug op de weg en ik had toen al een mooie kloof geslagen op mijn eerste rechtstreekse concurrenten. Het ging net iets te snel vooraan zodat ik eigenlijk na 1.5 km alleen kwam te staan. Ik had het even moeilijk maar bij de tweede doortocht in het park werden we luid aangemoedigd door een grote groep plaatselijke jongeren en dat gaf me opnieuw vleugels. De laatste km kwamen we terug op de weg ik kon achterom kijken om te zien wie mij eventueel nog kon bedreigen. Ik had ruim 100 m voorsprong en aangezien ik niet alles gegeven had kon ik nog even verdapperen. Bij het opdraaien van de markt richting aankomst werd ik onder luid applaus naar de finish begeleid. De speaker van dienst deed er dan nog een schepje bovenop en het moet gezegd dat mij dat toch wel iets deed. Het is ondertussen de 3e overwinning van het seizoen maar nog nooit met zo'n massa volk aan de aankomst. Ik had nooit gedacht om hier te kunnen winnen en dat maakt het dubbel zo mooi. De waardebon voor een barbecuepakket voor 4 personen bij de plaatselijke traiteur zal met veel plezier ingeruild worden. Dit is meteen het eerste jaar dat ik meer dan 2 overwinningen kan laten noteren en het seizoen is pas halfweg. Ik zou het helemaal niet erg vinden als er nog enkele bijkwamen.
Heel even speelde ik met het idee om zaterdag een stratenloop te betwisten maar uiteindelijk haalde het gezond verstand de bovenhand van het hart. Ik wou maandag immers absoluut naar de mastersmeeting in het West-Vlaamse Tielt. In die optiek was een stratenloop op zaterdag geen goed idee want het beloofde een drukke (en zware) namiddag te worden met maar liefst 3 proeven binnen het uur. Bij aankomst werd vooral uitgekeken naar de windrichting. Die zat alweer goed (lees in het voordeel) zodat een mooie tijd tot de mogelijkheden behoorde. Er was veel mooi volk op de afspraak met enkele jongens die vorig jaar sterke tijden neergezet hadden. Voor velen was het echter een van de eerste competitiedagen terwijl ikzelf al in volle opbouw zit. Ik kreeg opnieuw een mooie baan toegewezen net naast de grote favoriet. Zo heb ik het graag want dan kan ik mij laten meedrijven in zijn zog. De start was opnieuw goed en het ging lange tijd gelijk op met enkele concurrenten met de 2e plaats als inzet. Het was pas op het einde dat ik het verschil kon maken al was het heel nipt. Ik voelde dat ik een sterke wedstrijd gelopen had en de 12"18 bewezen dat ook. Alleen jammer dat het windvoordeel net iets teveel was om mijn prestatie te homologeren. Meteen daarna repte ik mij naar het verspringen waar ze ondertussen al begonnen waren. Zonder ook maar 1 keer in te springen is het niet evidend om meteen een goede sprong te maken. De wind zat dan op de koop toe heel slecht. Er werd bij wijlen -4m/sec genoteerd wat toch wel wat van het goede teveel is. Mede daardoor werden er bij lange na geen degelijke afstanden genoteerd. Ik bleef zelfs op 5m09 steken wat toch onder mijn kunnen is. Het moet gezegd dat iedereen ver onder zijn beste prestatie bleef zodat dit eerder aan de omstandigheden te wijten valt dan aan het werkelijke kunnen. Er bleven slecht 15' over vooraleer de 300m op gang geschoten werd. Ik had geen pr genoteerd op het inschrijvingskaartje zodat ik in de laatste reeks werd ingedeeld. De wind blies nog altijd even strak (tijdens de eerste 100m in het nadeel) zodat ik niet echt voluit ging in het eerste stuk. Pas in de bocht kwam ik op toerental en zonder echt te verzwakken in de laatste rechte lijn liep ik gezwind naar reekswinst in 41"57. Hiermee verbeterde ik het 11 jaar oude clubrecord met meer dan 1". Met wat meer tegenstand zat er allicht nog een snellere tijd in. Belangrijk is vooral dat ik de opeenvolging van wedstrijden goed verteer en dat is goed voor het moraal. Het komend weekend word er eentje zonder wedstrijden. Vanaf nu is het vooral trainen met het oog op de komende weken. Eerst de bvv voor masters te Zwevegem en het weekend daarna het BK te Brasschaat. Hierna zit de eerste pisteperiode erop en wordt het weer tijd om enkele plaatselijke joggings mee te pikken.
De wedstrijden volgen elkaar nu in een razend tempo op want slechts 3 dagen na Oudenaarde stond de volgende meeting al op het programma. Ik liep altijd al graag op de piste te Ninove en als er daar op woensdag een meeting plaatsvind ben ik er graag bij. Bovendien moeten we alle kansen grijpen om competitieritme op te doen met het oog op de komende belangrijke weken. Het programma was iets beter op elkaar afgestemd dan de vorige keer zodat ik ruim de tijd had om het verspringen en de 100m te combineren. Bij de eerste proef waren "slechts" 4 atleten ingeschreven en het bleken dan nog allemaal masters te zijn ook. Er werd in laatste instantie gewisseld van springstand en de wind blies alweer in het voordeel. Ik heb altijd enkele beurten nodig om aan de situatie te wennen maar gelukkig kreeg iedereen 6 kansen. Mijn beste poging leidde uiteindelijk tot een aanvaardbare 5m30 (ik kan normaal gezien wel iets verder) en ik werd daarmee 2e in de wedstrijd. Nog geen uur later werden de reeksen van de 100m gelopen. In Ninove kreeg ik meestal een buitenbaan (ik haat tegen het kantje lopen )toegewezen maar dit keer mocht ik tot mijn verwondering in baan 4 lopen . De start was stukken beter dan vorige zondag en ik lag dan ook lange tijd aan de leiding maar de laatste 10 m waren er teveel aan. Het vet was van de soep en ik viel stil. Ik werd nog net geklopt door een junior maar de 12"27 leverde alweer een verbetering van mijn 3 dagen oude clubrecord op. Het was meteen een bevestiging dat de conditie goed zit en dat is dan ook goed voor het vertrouwen. Volgende afspraak: maandag te Tielt voor de Mastersmeeting.
Jullie konden in een vorig verslagje lezen dat ik door onze clubtrainers opnieuw geselecteerd werd om deel uit te maken van de ploeg die moest strijden in de Beker van Vlaanderen voor alle categoriën. Vorig jaar liep ik daar de 100m en nu mocht ik zelfs 2 proeven doen: de 100m en het verspringen. Het was dit keer iets dichter bij huis (Oudenaarde) op een piste die mij wel ligt. Ik liep er vorig jaar telkens snelle chrono's en het vertouwen was weer helemaal terug na de lichte blessure van de voorbije weken. De wind blies lichtjes in het voordeel dus dat was ook een meevaller. Het was nu alleen kwestie van geconcentreerd te blijven bij de start want de minste fout leid bij de AC tot onmiddellijke diskwalificatie. Misschien kwam het hierdoor dat de reactie bij het startschot even op zich liet wachten maar de rest van de race maakte veel goed. Ik kwam op het einde sterk terug om te eindigen in een mooie 12"29. Ik deed hiermee duidelijk beter dan vorig jaar rond dit tijdstip en verbeterde hiermee ook meteen mijn eigen clubrecord met maar liefst 14/100sten. Een uurtje later maakte ik mij klaar voor het verspringen. Tussen al dat jonge geweld (2 masters tussen 16 juniores en seniores) zou het vooral zaak zijn om bij de eerste 3 pogingen een hele goeie te maken en op die manier door te stoten tot de top 8. Dat zou meteen 3 extra pogingen opleveren. Mede door het windvoordeel voelde ik dat de aanloop niet echt klopte dus moest ik wat op zekerheid springen. Mijn beste resultaat was 5m24 wat niet meteen een weerspiegeling is van mijn echte kunnen. Ik viel hiermee dan nog eens net buiten de beoogde top 8 zodat mijn dag er al meteen op zat. Alhoewel ik niet echt ontgoochelde keerde ik toch met een gemengd gevoel huiswaarts want er zat zeker bij het verspringen meer in. Het positieve van het verhaal was dat ik niet de minste hinder ondervonden had van de schouder. We zien deze week in Ninove tijdens de avondmeeting wel hoe het verder evolueerd.
Het was alweer een maand geleden dat ik nog eens een jogging afgewerkt had na mijn lichte blessure. Het leed is ondertussen geleden en de schade is achteraf gezien niet zo groot als eerst gevreesd. De conditionele terugval bleef binnen de perken want tijdens de dinsdagtraining hield ik een kleine test in de vorm van een coopertest om te zien waar ik momenteel sta. Ik kwam zonder echt vol door te gaan uit op 3100m en hield er een goed gevoel aan over. Ook na de lichte losloopsessie van woensdag voelde ik niet de minste hinder van mijn eerdere blessure. Daarom besloot ik om toch maar naar Liedekerke af te zakken voor de jaarlijkse Denderloop. Er waren over de 3 afstanden samen alweer 480 deelnemers ingeschreven en vooral op de kortste afstand (5.2 km) was er een kwalitatief sterk deelnemersveld. Ik wou niet te snel starten maar door de dalende eerste km gaat het toch altijd iets sneller dan gepland. Het tempo kon vrij constant gehouden worden en bij elke kilometeraanduiding kwam de bevestiging dat het goed ging. Enkel tussen km 3 en 4 was er een licht verval maar dat werd goedgemaakt door een sterke laatste 500 m. Mede door de sterke concurrentie was mijn 10e plaats nog niet zo slecht maar het belangrijkste was vooral dat ik zelfs 10" sneller was dan vorig jaar. De blessure heeft dus geen invloed gehad op de conditie zodat we hoopvol kunnen vooruitblikken naar de komende pistewedstrijden. De Beker van Vlaanderen voor Alle Categoriën van komende zondag is meteen de eerste belangrijke afspraak van het lopende pisteseizoen. Ik zal daar de 100m combineren met het verspringen. Als ik in de buurt van mijn persoonlijke records (12"13 en 5m59) kan komen zal mijn dag geslaagd zijn. Een verslag hiervan volgt na het weekend.
De blessure evolueert gunstig in die zin dat ik gisterenavond al een stuk van de intervaltraining kon afwerken. De zwelling die onderaan de oksel opgetreden was is zo goed als verdwenen en hindert mij nog nauwelijks. Enkel wanneer er stevig op de armen moet getrokken worden voel ik nog een lichte irritatie. Na de traditionele opwarming moesten er 12 x 400m gelopen worden met telkens 200m rust tussenin. Deze werden telkens afgehaspeld in 1'28" maar na de 6e keer voelde ik toch dat de arm wat tegenpruttelde. Uit voorzichtigheid besloot ik maar om de training te staken om te voorkomen dat de blessure opnieuw zou verergeren. Ik heb uiteindelijk toch 8.5 km kunnen lopen zodat de conditie toch enigszins op punt blijft. Deze morgen voelde ik geen reactie meer en eind deze week plan ik nog een lichte duurtraining. Als alles volgens schema verloopt worden vanaf volgende week opnieuw spurttrainingen ingelast met het oog op de komende interclubwedstrijden.
Het vorige weekend kondigde zich aan als eentje met veel afwisseling met op zaterdag het pk alle categoriën en op zondag een jogging. Deze plannen vielen in laatste instantie echter in het water want ik kamp sinds donderdag met een lichte blessure. Ik heb waarschijnlijk tijdens de training een verkeerde beweging gemaakt bij het rechtkomen uit de startblokken en dat vertaald zich nu in een verrekking of kneuzing ter hoogte van de oksel en bovenste rib. Het is dermate pijnlijk dat er momenteel geen sprake is van enig loopwerk. Zodoende was dit een weekend van noodgedwongen rust. Aangezien de jongste zoon volgende zondag naar een jeugdmeeting wil gaan zal het dus ook forfait worden voor de geplande jogging in Bottelare. Ergens vind ik het jammer want ik loop er elk jaar weer goed maar langs de andere kant is het beter om volledig te herstellen met het oog op de belangrijke pistewedstrijden eind mei en begin juni.
Het wegseizoen is pas op gang geschoten en de interclubs komen er stilaan aan. Er zijn niet zo veel meetings gepland die als voorbereiding kunnen dienen en daarom is het zaak om er toch een paar te lopen alvorens het echte pistewerk eraan komt. De openingsmeeting te Ninove was al meteen een serieuze test. Er was opvallend weinig volk op de afspraak en bovendien stonden mijn favoriete onderdelen op hetzelfde moment geprogrammeerd. Het was de bedoeling om zowel de 100m als het verspringen te doen maar het zou puzzelen worden. Er waren slechts 7 deelnemers bij het verspringen zodat we allen 6 beurten kregen. Mijn eerste pogingen waren vrij regelmatig met een uitschieter van 5m43 als beste resultaat. Na de derde beurt werden plots de namen voor de 100m omgeroepen. Er was slechts 1 reeks zodat ik mij naar de start moest reppen. Het verspringen werd eventjes gelaten voor wat het was. Mijn spurt was niet echt slecht maar mijn 12"48 kan wel nog een stukje sneller. De voorbereiding was natuurlijk verre van ideaal. Na dit korte intermezzo was het opnieuw tijd voor de resterende sprongen aan de andere kant van de piste. Ik had er eentje moeten laten vallen maar de laatste twee waren niet meer wat het zou moeten zijn. De benen stonden op ontploffen door de spurt van enkele ogenblikken geleden. Ik kon uiteindelijk toch beslag leggen op de 2e plaats. Alhoewel de resultaten nog iets beter kunnen mag ik toch tevreden zijn met het huidige vormpeil. Er restten mij nog enkele weken vooraleer het echte werk eraan komt. Ik heb er wel een goed oog in dat alles op tijd goed komt.
2 weken geleden liep en won ik mijn eerste wedstrijd van dit jaar op Nederlandse bodem. Blijkbaar ligt Zeeuws-Vlaanderen mij wel want het was in Westdorpe (weliswaar op een andere locatie) dat ik eind 2008 mijn allereerste wegwedstrijd uit mijn carrière won. De teller stond sindsdien op 3 wat deze regio betrof en zodoende ging het met veel verwachtingen naar dezelfde plaats. Ik werd op deze omloop al eens 2e en kende hem dus vrij goed. De grote favoriet bleek vandaag afwezig maar er zijn altijd weer andere jongens die zich dan geroepen voelen om de macht over te nemen. In tegenstelling tot vorige week was ik nu wel ruim op tijd op de afspraak zodat ik goed opgewarmd kon starten. De benen voelden trouwens super aan. Bij de start ging het vrij snel in een strak tempo richting splitsing (de 8 en 14 km startten samen met ons maar namen later een andere weg). In de lange rechte lijn van 1.2 km stond de wind pal op de kop maar ik liet mij niet pramen om samen met de latere winnaar van de 8 km het tempo in de kopgroep te bepalen. Na de splitsing werd snel duidelijk dat ik het niet gemakkelijk zou krijgen. Een groepje van 3 volgde in mijn spoor om even later aan te sluiten. Gelukkig vond ik 2 jongens bereid om samen met mij om beurten de kop te doen want alleen was het niet vol te houden. Er werd stevig doorgelopen want eenieder probeerde om beurt om de anderen af te matten. Na 3.5 km kregen we de enige moeilijkheid van de dag voorgeschoteld. We diende een lichte helling op te lopen van niet eens 100m lang. Ik kwam toen net aan de kop en stak een tandje bij en al gauw moest er eentje lossen. Ik zag dat de andere 2 het ook moeilijk kregen maar ik twijfelde toch of ik daar al vol door moest gaan. Het was tenslotte nog meer dan 1 km naar de aankomst. Rekenen op mijn spurt durfde ik ook al niet want er was een jonge snaak van onder de 20 bij en ik kende hem niet. Ik besloot dan maar om het tempo nog wat op te drijven en een eerste test te doen. Tot mijn verwondering kraakten ze allebei alhoewel ze toch lange tijd op een 10-tal meter bleven hangen. Het moet zowat de langste km geweest zijn die ik al gelopen heb want ik was pas op 100m van de fininsh zeker van de zege. Uiteindelijk haalde ik het met 4" op mijn dichtste achtervolger en de 4e kwam slechts 17" later over de streep. Het seizoen is pas 4 weken ver en ik heb al 2 zeges beet. Ik vraag me stillaan af waar dit gaat eindigen.
Traditioneel vind er op paasmaandag een van de eerste regionale joggings plaats in het landelijke o-L-Vr-Lombeek. Uit ervaring leerden we dat deze niet van de poes is want de afstand (6 of 12 km) gecombineerd met de aard van het parcour maakt deze tot de zwaardere in zijn soort. Alhoewel de conditie nog niet top is wou ik toch deelnemen om wat wedstrijdritme op te doen. Ik was blijkbaar nog niet goed wakker want ik vergiste mij van startuur zodat ik rijkelijk laat ter plaatse aankwam. Ik vond nog net de tijd om eventjes los te lopen maar voor stretchen en versnellen was geen tijd meer. Ik ging dan maar op de trainingssloffen en ergens midden in het pak van start. De besten staan natuurlijk voorraan en leggen er onmiddellijk de pees op. Op het moment dat ik zelf de tragere starters voorbijgeslalomd was waren de beteren al ver gaan vliegen. Het was ook niet de bedoeling om als een bezetene naar voor te stormen want dat betaal je op deze omloop cash. Daarom besloot ik van er een doorgedreven training van te maken. Ik zocht en vond een ritme die duidelijk hoger lag dan het trainingstempo die ik normaal loop maar toch een stukje trager dan het wedstrijdtempo die ik moet aankunnen. Na 1 km kwam ik al helemaal alleen te zitten en het zou een eenzame tocht door de Pajotse heuvels worden. Op enkele honderden meters van de fininsh werd ik dan toch bijgehaald door een tweetal waarvan er eentje voor de lange afstand gekozen had. Hij maande me aan om aan te klampen bij mijn direkte tegenstander maar die had blijkbaar alles gegeven om mij in te halen. Aangezien ik nog wat op reserve liep was het niet moeilijk om hem opnieuw af te schudden met een lichte demarrage. Ik werd uiteindelijk 13e op 130 deelnemers maar mijn eindtijd van 23'51" kan veel en veel sneller. We zullen het maar opsparen voor volgende week zeker.
Net als vorig jaar ging het nu al voor de 2e opeenvolgende week richting Zeeuws-Vlaanderen. Na Sluis was het dit keer de beurt aan Hulst voor het vervolg van mijn voorbereiding op onze eigen regionale wedstrijden. Naast de 25 km waren er ook wedstrijden voor 12 , 7 en 3 km. Het was hier dat ik vorig jaar mijn eerste overwinning kon pakken dus schreef ik me opnieuw in voor de kortste afstand. Ik had toch wel een titel te verdedigen. Er waren niet veel inschrijvingen (22) maar het is altijd afwachten wie er naast je staat aan de start. Vorige week liep het al vrij lekker tijdens de 5 km en aangezien het nu nog korter was kon ik eens echt diep gaan. Ik wou er van in het begin de pees op leggen om te zien wie er zou meegaan. Bij het verlaten van de piste (na 250m) draaide ik als eerste de weg op kort gevolgd door een iets oudere man. Op het lange rechte stuk richting keerpunt deed hij er alles aan om de schade te beperken. Ik kwam na 1 km door in 3'22" en dat bleek voor de anderen toch iets te snel. Aan datzelfde keerpunt had ik een 50-tal meter voorsprong maar ik was er zeker niet gerust in want met de wind op kop zou ik misschien wel kunnen stilvallen. Het was echter mijn belager die het eerst zijn tempo moest laten zakken. In plaats van aan te sluiten werd het gat stilaan groter. Bij het opkomen van de piste moest er nog anderhalve ronde gelopen worden maar ik had iets meer dan 100m voorsprong bij elkaar gesprokkeld zodat ik er dan al vrij zeker van was dat ik mijn overwinning van 12 maanden geleden zou kunnen hernieuwen. Uiteindelijk won ik de wedstrijd met 35" voorsprong zodat ik de eerste overwinning van 2010 een feit was.
Het indoor- en veldloopseizoen zit er op dus is het tijd om de wegwedstrijden aan te vatten. De conditie is hiervoor nog niet ideaal maar we moeten ergens beginnen. Dat was deze keer in het Nederlandse Sluis waar elk jaar weer veel Belgen aan de start staan voor de verschillene wedstrijden. 's Morgens regende het nog lichtjes maar op het middaguur werd het droog en toen we om 12u30 met 129 deelnemers aan de start stonden voor de 5 km kwam het zonnetje zelfs even piepen. Vorig jaar werd ik hier 11e en het is altijd afwachten wie er allemaal aan het vertrek komt. De eerste paar honderden meters is telkens weer een langgerekte spurt tot aan het brugje. Hierna wordt er geruime tijd langs een sloot gelopen waar de wind vrij spel heeft. Na een goeie km steken we dan de straat over om eerst een rondje door een woonwijk te maken en vervolgens opnieuw de sloot op te zoeken om onze weg verder te zetten. Bij de doortocht van die woonwijk liep ik in 9e positie met vlak achter mij Hilde Van Hessche die als eerste dame in de wedstrijd liep. Ik had niet meteen uitzicht op een betere positie zodat ik mijn tempo aanpastte en haar liet aansluiten. Ik heb mij dan maar opgeofferd om voor haar tempo te maken en haar wat beschutting te geven bij de stukken waar we tegenwind hadden. We konden de kloof op de achteropkomende dames lichtjes uitbouwen en bij het ingaan van de laatste km was ze zo goed als zeker van de overwinning. Bij mij was het beste er af maar ik kon op korte afstand van Hilde de aankomst bereiken als 10e. Ik doe daarmee 1 plaats beter dan vorig jaar maar ik had er wel een stevige intervaltraining opzitten. Dit zou mij zeker moeten helpen naar de toekomst toe. Al bij al ben ik zeer tevreden over de huidige conditie want ik liep slechts 10" trager dan vorig jaar alhoewel ik toen een veel betere voorbereiding achter de rug had. Ik geef mezelf nog een 3-tal weken alvorens opnieuw top te zijn in de regionale joggings. Eindtijd na 5 km: 18'29" op de 10e plaats van 129 vertrekkers.
We hadden er lang naar uitgekeken en goed voor getraind want voor het eerst startte ik met een duidelijk doel voor ogen aan een BK. Ik was ingeschreven voor het verspringen en het hinkstapspringen bij de M40 en een blik op de seizoensranglijsten leerde mij dat ik voluit voor een medaille moest gaan in beide disciplines. Goud behalen zou moeilijk worden want er stak een iemand boven ons uit (een Waal notabene) maar voor de rest kon het alle kanten op. Het was voor het erst ook een open Bk want er waren ook Engelsen, Duitsers en een Luxemburger ingeschreven. Het hinkstapspringen werd al om 10u15 op gang gesprongen en bij de opwarming voelde ik al dat ik over goede benen beschikte. Mijn eerste sprong was al meteen een goeie want ik benaderde mijn pr met 3 cm. Mijn concurrenten hadden heel wat meer moeite met die afstand zodat ik al vrij vroeg zeker was van een eerste podiumplaats. Vraag was alleen welke het zou worden. Naarmate de wedstrijd vorderde voelde ik dat een 2e plaats er wel inzat en dat zou op het einde van de rit ook zo uitdraaien. Mijn eerste zilveren medaille op een BK was meteen een feit. Na de middag (en vooral een veel te lange rustpauze) maakten we ons samen met mijn 11 concurrenten klaar voor het verspringen. Ik vreesde even dat de sprongen van 's morgens invloed zouden hebben op mijn prestatie maar niets was minder waar. Mijn pr indoor stond op 5m39 en bij mijn eerste sprong haalde ik al direkt 5m51. Ik stond daarmee zowaar aan de leiding want de grote favoriet liet het schromelijk afweten. Ik wist dat een nieuwe podiumplaats mogelijk was en ook mijn volgende sprongen waren meer dan voortreffelijk met respectievelijk 5m50 en 5m41. Ondertussen was ik mijn leidersplaats kwijtgespeeld want ik was blijkbaar niet de enige die over een superdag beschikte. Menig pr sneuvelde zodat ik opnieuw 2e zou worden en een nieuwe zilveren plak mocht afhalen. Met 2 zilveren medailles mag dit BK zeker geslaagd genoemd worden.
De laatste voorbereiding voor het zomer(?)seizoen zit erop. Traditioneel wordt het winterseizoen afgesloten met de interbankenveldloop te Liedekerke. De conditie is nog verre van ideaal en dat bleek al gauw tijdens de wedstrijd. De eerste 2 ronden (van 5 in totaal) ging het nog goed maar daarna liet het gemis aan trainingskilometers zich wel voelen. Ik moest zelfs alles geven om net niet gedubbeld te worden door de winnaar (Dries Busselot) al moet gezegd dat het wel heel kleine rondjes waren (1100m). Er gingen mij enkele jongens vooraf die normalerwijze een eindje achter mij eindigen. Blijft het feit dat er de komende weken een stevig tandje moet bijgestoken worden als we in april willen meespelen voor de prijzen. Ik eindigde als 29e op 48 deelnemers na 22'15". Dit is een kleine 20" trager dan dezelfde wedstrijd vorig jaar. Na het BK indoor van volgende week staat alles in het teken van de conditieopbouw. We hebben tenslotte nog een paar weken om in ideale conditie te geraken alvorens de lokale wedstrijden eraan komen.
Er restte mij nog slechts 1 indoorwedstrijd alvorens we het BK aanvatten. Het was tevens de laatste kans om het clubrecord op de 200m aan te vallen. Dat stond niet echt scherp maar ik wou het toch op mijn naam hebben. Die 200m stond pas laat in de namiddag geprogrammeerd zodat ik eerst nog eens kon testen hoe het met mijn verspringcapaciteiten gesteld was. We waren alweer met meer dan 20 jun-sen-mas zodat we slechts 3 pogingen kregen. Bij de oefensprongen kwam mijn aanloop telkens mooi uit op de plank maar eens de wedstrijd begon bleef daar niet veel meer van over. Hierdoor bleef ik steken op een magere 5m16 wat voor mijn doen niet echt denderend is. Het zal binnen 2 weken veel beter moeten als ik een podiumplaats wil halen. Veel meer zal er waarschijnlijk niet inzitten want de deelnemers zijn zopas bekend gemaakt en ik heb echt alle pech van de wereld want nu blijkt dat er 2 belangrijke cocurrenten de overstap gemaakt hebben naar mijn categorie. Laat ze dan ook net iets verder springen dan mij. We gaan alleszins ons uiterste best doen. Terug naar de 200m dan maar. Ik kreeg eindelijk eens een mooie baan (4) want meestal zit ik ergens in de buitenbaan. Ik had het gevoel dat ik net iets te traag gestart was maar ik kon mooi in het ritme blijven en naar het einde toe zelfs nog iets versnellen. De gevreesde terugval bleef dus uit wat zich vertaalde in een mooie 26"00. Het clubrecord was binnen wat het totaal deze winter op 5 stuks brengt. De doelstellingen voor deze indoorwinter zijn naast een provinciale titel en de beoogde clubrecords bijna allemaal verwezenlijkt. Er rest mij nu nog een medaille te pakken op het BK om van een geslaagde winter te kunnen spreken. Als jullie willen zien of mij dit lukt kunnen jullie de resultaten live volgen via toastit-live en doorklikken op BK Masters. Het hinkstapspringen begint om 10u15 en het verspringen vangt aan om 15u.
Het was de bedoeling om zaterdag de interbankencross te lopen in Aalst maar het lot heeft er anders over beslist. Aangezien ik dit weekend toch een wedstrijd wou lopen ging ik op zoek naar een alternatief. In Wallonië vond ik een wedstrijd op zondagmorgen. Er was de keuze uit 4 of 10.5 km zodat dit mij het proberen waard leek. Ik was ruim op tijd maar tot mijn verbazing vernam ik meteen dat de 4 km niet doorging. Aangezien ik er toch was schreef ik mij maar in voor de 10.5 km. Ik zou er dan maar een doorgedreven training van maken want ik had nog nooit een wedstrijd gelopen van deze afstand. Eens de start gegeven bleef van deze intentie niet veel meer over want het competitiebeestje in mij kwam weer boven. Ik ging vlot mee in een groepje die aan een redelijk strak tempo liep en ik kwam half koers door in iets meer dan 20'. Tussen km 7 en 8 had ik even een dipje maar gelukkig duurde dit niet al te lang. Het parcour was niet echt vlak te noemen want er werden ons 3 stevige kuitenbijters voorgeschoteld. De laatste 2 km diende ik helemaal alleen af te leggen want het ganse pak was intussen uit elkaar geranseld. Ik eindigde mijn eerste wedstrijd van 10.5 km uiteindelijk op de 16e plaats in iets meer dan 44' wat gezien de aard van de omloop en de huidige conditieachterstand zeker niet slecht is. Er waren trouwens 151 deelnemers. Met het in- en uitlopen erbij kwam ik toch aan een kleine 15 km zodat ik toch een mooi duurloop gedaan heb aan een meer dan stevig tempo.
De week na het pk cross is traditioneel een (relatieve) rustweek. Op dinsdag staat er normaal gezien een intervaltraining geprogrammeerd maar deze keer werd geopteerd voor een conditietest in de vorm van een coopertest. In mijn betere periode haal ik zowat 3150m maar dat zou er deze keer niet inzitten want onze gravelpiste lag er niet te best bij. Na de regen van vorige week lag ze er zeer oneffen bij en de vriestemperaturen maakten dat ze zeer hobbelig lag met op enkele plaatsen zelfs ijsplekken. Voluit doorlopen was dus geen optie en de eerste rondjes was het eigenlijk lopen met de handrem op. In het tweede deel werd het tempo lichtjes opgedreven zonder voluit door te gaan. Ik haalde toch nog 2950m wat gezien de omstandigheden eigenlijk zeer goed te noemen is. Het is nogmaals een bevestiging dat de conditie in stijgende lijn gaat wat het beste laat verhopen. Als nu de temperatuur nog eens enkele graden zou willen stijgen kan ook het aantal trainingen nog wat opgedreven worden zodat we klaar zouden moeten zijn als eind maart de eerste wegwedstrijden er aan komen. Maar eerst is er het BK indoor voor Masters. Dit gaat door op 13 maart te Gent. Ik zal naar alle waarschijnlijkheid deelnemen aan het verspringen en nog een ander (later te bepalen) nummer. Bij dit eerste is een podiumplaats het beoogde doel. Op dit moment zit dat er zeker in want ik sta op de 1e plaats op de Belgische ranking van dit seizoen in mijn categorie. Wat ik uiteindelijk zal mogen verwachten is nog onduidelijk want de uiterste inschrijvingsdatum is bepaald op 1 maart. Pas dan zal ik mijn tegenstanders kennen. Het is namelijk altijd mogelijk dat iemand inschrijft die dit jaar nog geen prestatie neergezet heeft maar toch sterker is dan mezelf. Ik kan alleen maar hopen dat de weergoden mij goed gezind zijn zodat ik toch een paar keer kan trainen op verspringen en dat ik op de dag zelf een goed niveau haal. Dan komt de rest wel vanzelf.
Ik ben Rijdant Pascal, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Boternochvis.
Ik ben een man en woon in Geraardsbergen (België) en mijn beroep is Magazijnier.
Ik ben geboren op 19/11/1969 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek.
Door toedoen van mijn zoontje ben ik in 2006 in de atletiek belandt.
)toegewezen maar dit keer mocht ik tot mijn verwondering in baan 4 lopen 
.
