De blessure evolueert gunstig in die zin dat ik gisterenavond al een stuk van de intervaltraining kon afwerken. De zwelling die onderaan de oksel opgetreden was is zo goed als verdwenen en hindert mij nog nauwelijks. Enkel wanneer er stevig op de armen moet getrokken worden voel ik nog een lichte irritatie. Na de traditionele opwarming moesten er 12 x 400m gelopen worden met telkens 200m rust tussenin. Deze werden telkens afgehaspeld in 1'28" maar na de 6e keer voelde ik toch dat de arm wat tegenpruttelde. Uit voorzichtigheid besloot ik maar om de training te staken om te voorkomen dat de blessure opnieuw zou verergeren. Ik heb uiteindelijk toch 8.5 km kunnen lopen zodat de conditie toch enigszins op punt blijft. Deze morgen voelde ik geen reactie meer en eind deze week plan ik nog een lichte duurtraining. Als alles volgens schema verloopt worden vanaf volgende week opnieuw spurttrainingen ingelast met het oog op de komende interclubwedstrijden.
Het vorige weekend kondigde zich aan als eentje met veel afwisseling met op zaterdag het pk alle categoriën en op zondag een jogging. Deze plannen vielen in laatste instantie echter in het water want ik kamp sinds donderdag met een lichte blessure. Ik heb waarschijnlijk tijdens de training een verkeerde beweging gemaakt bij het rechtkomen uit de startblokken en dat vertaald zich nu in een verrekking of kneuzing ter hoogte van de oksel en bovenste rib. Het is dermate pijnlijk dat er momenteel geen sprake is van enig loopwerk. Zodoende was dit een weekend van noodgedwongen rust. Aangezien de jongste zoon volgende zondag naar een jeugdmeeting wil gaan zal het dus ook forfait worden voor de geplande jogging in Bottelare. Ergens vind ik het jammer want ik loop er elk jaar weer goed maar langs de andere kant is het beter om volledig te herstellen met het oog op de belangrijke pistewedstrijden eind mei en begin juni.
Het wegseizoen is pas op gang geschoten en de interclubs komen er stilaan aan. Er zijn niet zo veel meetings gepland die als voorbereiding kunnen dienen en daarom is het zaak om er toch een paar te lopen alvorens het echte pistewerk eraan komt. De openingsmeeting te Ninove was al meteen een serieuze test. Er was opvallend weinig volk op de afspraak en bovendien stonden mijn favoriete onderdelen op hetzelfde moment geprogrammeerd. Het was de bedoeling om zowel de 100m als het verspringen te doen maar het zou puzzelen worden. Er waren slechts 7 deelnemers bij het verspringen zodat we allen 6 beurten kregen. Mijn eerste pogingen waren vrij regelmatig met een uitschieter van 5m43 als beste resultaat. Na de derde beurt werden plots de namen voor de 100m omgeroepen. Er was slechts 1 reeks zodat ik mij naar de start moest reppen. Het verspringen werd eventjes gelaten voor wat het was. Mijn spurt was niet echt slecht maar mijn 12"48 kan wel nog een stukje sneller. De voorbereiding was natuurlijk verre van ideaal. Na dit korte intermezzo was het opnieuw tijd voor de resterende sprongen aan de andere kant van de piste. Ik had er eentje moeten laten vallen maar de laatste twee waren niet meer wat het zou moeten zijn. De benen stonden op ontploffen door de spurt van enkele ogenblikken geleden. Ik kon uiteindelijk toch beslag leggen op de 2e plaats. Alhoewel de resultaten nog iets beter kunnen mag ik toch tevreden zijn met het huidige vormpeil. Er restten mij nog enkele weken vooraleer het echte werk eraan komt. Ik heb er wel een goed oog in dat alles op tijd goed komt.
2 weken geleden liep en won ik mijn eerste wedstrijd van dit jaar op Nederlandse bodem. Blijkbaar ligt Zeeuws-Vlaanderen mij wel want het was in Westdorpe (weliswaar op een andere locatie) dat ik eind 2008 mijn allereerste wegwedstrijd uit mijn carrière won. De teller stond sindsdien op 3 wat deze regio betrof en zodoende ging het met veel verwachtingen naar dezelfde plaats. Ik werd op deze omloop al eens 2e en kende hem dus vrij goed. De grote favoriet bleek vandaag afwezig maar er zijn altijd weer andere jongens die zich dan geroepen voelen om de macht over te nemen. In tegenstelling tot vorige week was ik nu wel ruim op tijd op de afspraak zodat ik goed opgewarmd kon starten. De benen voelden trouwens super aan. Bij de start ging het vrij snel in een strak tempo richting splitsing (de 8 en 14 km startten samen met ons maar namen later een andere weg). In de lange rechte lijn van 1.2 km stond de wind pal op de kop maar ik liet mij niet pramen om samen met de latere winnaar van de 8 km het tempo in de kopgroep te bepalen. Na de splitsing werd snel duidelijk dat ik het niet gemakkelijk zou krijgen. Een groepje van 3 volgde in mijn spoor om even later aan te sluiten. Gelukkig vond ik 2 jongens bereid om samen met mij om beurten de kop te doen want alleen was het niet vol te houden. Er werd stevig doorgelopen want eenieder probeerde om beurt om de anderen af te matten. Na 3.5 km kregen we de enige moeilijkheid van de dag voorgeschoteld. We diende een lichte helling op te lopen van niet eens 100m lang. Ik kwam toen net aan de kop en stak een tandje bij en al gauw moest er eentje lossen. Ik zag dat de andere 2 het ook moeilijk kregen maar ik twijfelde toch of ik daar al vol door moest gaan. Het was tenslotte nog meer dan 1 km naar de aankomst. Rekenen op mijn spurt durfde ik ook al niet want er was een jonge snaak van onder de 20 bij en ik kende hem niet. Ik besloot dan maar om het tempo nog wat op te drijven en een eerste test te doen. Tot mijn verwondering kraakten ze allebei alhoewel ze toch lange tijd op een 10-tal meter bleven hangen. Het moet zowat de langste km geweest zijn die ik al gelopen heb want ik was pas op 100m van de fininsh zeker van de zege. Uiteindelijk haalde ik het met 4" op mijn dichtste achtervolger en de 4e kwam slechts 17" later over de streep. Het seizoen is pas 4 weken ver en ik heb al 2 zeges beet. Ik vraag me stillaan af waar dit gaat eindigen.
Traditioneel vind er op paasmaandag een van de eerste regionale joggings plaats in het landelijke o-L-Vr-Lombeek. Uit ervaring leerden we dat deze niet van de poes is want de afstand (6 of 12 km) gecombineerd met de aard van het parcour maakt deze tot de zwaardere in zijn soort. Alhoewel de conditie nog niet top is wou ik toch deelnemen om wat wedstrijdritme op te doen. Ik was blijkbaar nog niet goed wakker want ik vergiste mij van startuur zodat ik rijkelijk laat ter plaatse aankwam. Ik vond nog net de tijd om eventjes los te lopen maar voor stretchen en versnellen was geen tijd meer. Ik ging dan maar op de trainingssloffen en ergens midden in het pak van start. De besten staan natuurlijk voorraan en leggen er onmiddellijk de pees op. Op het moment dat ik zelf de tragere starters voorbijgeslalomd was waren de beteren al ver gaan vliegen. Het was ook niet de bedoeling om als een bezetene naar voor te stormen want dat betaal je op deze omloop cash. Daarom besloot ik van er een doorgedreven training van te maken. Ik zocht en vond een ritme die duidelijk hoger lag dan het trainingstempo die ik normaal loop maar toch een stukje trager dan het wedstrijdtempo die ik moet aankunnen. Na 1 km kwam ik al helemaal alleen te zitten en het zou een eenzame tocht door de Pajotse heuvels worden. Op enkele honderden meters van de fininsh werd ik dan toch bijgehaald door een tweetal waarvan er eentje voor de lange afstand gekozen had. Hij maande me aan om aan te klampen bij mijn direkte tegenstander maar die had blijkbaar alles gegeven om mij in te halen. Aangezien ik nog wat op reserve liep was het niet moeilijk om hem opnieuw af te schudden met een lichte demarrage. Ik werd uiteindelijk 13e op 130 deelnemers maar mijn eindtijd van 23'51" kan veel en veel sneller. We zullen het maar opsparen voor volgende week zeker.
Ik ben Rijdant Pascal, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Boternochvis.
Ik ben een man en woon in Geraardsbergen (België) en mijn beroep is Magazijnier.
Ik ben geboren op 19/11/1969 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek.
Door toedoen van mijn zoontje ben ik in 2006 in de atletiek belandt.
