Als afsluiter van het pisteseizoen mochten we naar het verre St-Truiden voor het Kvv voor masters. Ik had als eerste proef voor het hinkstapspringen gekozen en dat stond reeds om 9u30 geprogrammeerd. Aangezien ik 45' op voorhand moest ingeschreven zijn en ik berekend had dat het ongeveer 1u30 rijden was moest ik al iets voor 7u vertrekken. De reis verliep vlot en ik was ruimschoots op tijd om mij aan te melden. Na de gebruikelijke opwarming verzamelden we met 10 atleten aan de hinkstapstand. De wedstrijd zou uiteindelijk met een lichte vertraging van start gaan want er waren een paar kleine problemen met de afstootbalken. Na veel over en weer gepraat werd er beslist om geen plasticine te gebruiken maar in plaats daarvan de originele afstootmat als meetpunt te gebruiken. Als je gewent bent om bij de afstoot naar die witte plank te zoeken, en die is er plots niet meer, geeft dat wel een raar gevoel. De grote favoriet was er zodat ik wist dat een 2e plaats het hoogst haalbare zou zijn. Hij was echter van de provincie Antwerpen zodat ik mits een goede sprong misshien wel provinciaal kampioen kon worden. Met 10m49 bleef ik ondanks de stevige tegenwind (-1.8 m/sec) niet ver onder mijn prestatie van het BK. Gezien de omstandigheden mag ik dus zeggen dat ik een degelijk niveau haalde. Een verbetering van mijn rekord zat er echter nooit in. Het werd dus zilver bij het Vlaams maar wel goud en meteen een 8e titel bij de Provinciale kampioenschappen. Rond de middag zouden we normaal gezien de reeksen moeten lopen van de 100m en een kleine 2 uurtjes later de finale maar aangezien er 8 banen waren en er nergens meer dan 8 deelnemers werd er door de organisatie beslist om de reeksen te vervangen door de rechtstreekse finale. Bij de opwarming merkte ik al dat de grootste kanshebber op de titel nergens te bespeuren was en dat maakte mij nog wat zenuwachtiger. Hier lag immers mijn kans om voor het eerst in mijn carrière een vlaamse titel te pakken. Ik kreeg immers baan 4 toegekend wat betekende dat ik met de beste jaartijd van alle deelnemers aan de start stond. Dat maakte mij plots tot favoriet. De start is niet meteen mijn sterke punt maar dit keer verliep hij gelukkig zonder problemen. Ik voelde al gauw dat ik aan de leiding liep al was het toch opletten tot het einde want een ogenblik van verslapping is soms voldoende om voorbijgesneld te worden. Bij de spurtnummers bepalen de details dikwijls over winst en verlies. Ik bleef echter tot het einde gefocust en voelde wel dat ik niet echt bedreigd werd. Zodoende werd ik winnaar in 12"29 wat mij dus 2 titels in een klap opleverde, de 9e provinciale maar vooral de allereerste titel van Kampioen van Vlaanderen. Na bijna 5 jaar hard werken is dit een opsteker van formaat en natuurlijk het hoogtepunt uit mijn atletiekloopbaan.
Het was eventjes zoeken naar een geschikte wedstrijd voor dit weekend en de keuze viel uiteindelijk op de chicken run te Meldert. Het was de eerste keer dat ik hier deelnam maar ik had toch getracht om wat inlichtingen te bekomen over d eaard van het parcours. Men wist mij te vertellen dat er gedeelte door het bos gelopen werd en de er een paar stevige knikjes inzatten. Er waren een aantal bekende gezichten ingeschreven op de 10 km maar voor mijn wedstrijd kende ik niet meteen veel tegenstanders. Vlak voor de start werd ik aangesproken door een bevriend loper die mij wist te vertellen dat ik wel eens kans kon maken op de overwinning. Ik ging dan ook meteen voluit mee met de kop van de wedstrijd waarin vooral jongens van de 10km liepen. Het was inderdaad een opeenvolging van veldwegeltjes en korte nijdige klimmetjes doorheen het kravaalbos. De eerste 2 km werden afgelegd in precies 7' wat op dergelijke omloop misschien toch iets te snel was. Op dat moment liep ik aan de leiding in de 5 km op korte afstand gevolgd door een tweetal dat ook voor deze afstand gekozen had. Mijn gebrek aan parcourskennis speelde mij hier wellicht parten want ik werd op een goeie km van het einde bijgehaald door datzelfde tweetal. Zij hadden hier de voorgaande jaren wel al gelopen en wisten duidelijk dat er moest gedoseerd worden tot op het einde. Ze gingen samen stevig door en bij mij was het beste eraf. Ze namen al gauw een kleine 50m voorsprong om deze naar het einde toe nog wat uit te diepen. Ze streden immers voor de overwinning. Ik zag het allemaal van kortbij gebeuren maar ik had de kracht niet meer om te reageren. Het bleef dus bij een 3e plaats in een respectabele 18'20" op een toch wel veeleisend parcour. Ik kan hiermee best tevreden zijn al was er toch wat ontgoocheling om de gemiste kans.
Ik ben Rijdant Pascal, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Boternochvis.
Ik ben een man en woon in Geraardsbergen (België) en mijn beroep is Magazijnier.
Ik ben geboren op 19/11/1969 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek.
Door toedoen van mijn zoontje ben ik in 2006 in de atletiek belandt.
