Er werd op de dinsdagavondtraining voorgesteld om in groep naar de meeting te gaan in het naburige Ninove. Een collega Master wou wel eens van de 100m proeven en vond in mij de geschikte man om hem wegwijs te maken in het voorbereiden van de race en de startblokken. Bij de reeksindeling werd hij evenwel in de andere serie ingedeeld zodat hij zich niet echt kon meten. Als niet spurter zijnde is het een hele opgave om snel uit de blokken te komen en een goede tijd neer te zetten. De omstandigheden waren nochtans ideaal. Een lichte meewind en een stevige concurrentie maakten dat ik in de snelste reeks werd geplaatst. De start was meteen goed en ik trok mij op aan de (veel) snellere jongens naast mij. Ik wist wel dat ik de traagste persoonlijke besttijd van de reeks had maar dat belette mij niet om alles uit de kan te halen en in hun zog te finishen. Het resultaat mocht dan ook gezien worden. Met 12"13 liep ik een fantastisch nieuw persoonlijk record. Er was een lichte vertraging op het uurschema zodat ik mij direkt daarna moest aanmelden bij het verspringen alwaar ze op mij aan het wachten waren. Met slechts 1 oefensprong werd het een hele opgave. We kregen elk 6 beurten en er zullen er maar weinigen zijn die op een wedstrijd zo regelmatig gesprongen hebben als ik. Tussen mijn "beste" en "slechtste" sprong was er maar 6 cm verschil. Met 5m35 bleef ik wel een eindje van de afstand van 2 weken geleden maar die 100m zullen er wel voor iets tussen gezeten hebben. Het was toch nog goed voor een 2e plaats zodat ik alweer met een goed gevoel naar huis toe kon.
Het was alweer een tijdje geleden dat ik nog eens aan een stratenloop had meegedaan. Na lang twijfelen koos ik opnieuw voor de molenjogging te Zulzeke (Kluisbergen). Ik liep er vorig jaar ook al en ik meende mij te herinneren dat het een pittig loopje was. Bovendien bleek bij de inschrijving dat de omloop nog lichtjes verandert was. De start bleef wel ongewijzigd met direkt een lange stevige afdaling maar na enkele honderden meters gingen we het veld in (daar waar wij er het jaar voordien uitkwamen) voor een vrij moeilijke en smalle passage. Toen we weer op de weg kwamen ging het eigenlijk alleen maar in dalende lijn met op sommige plaatsen vrij steile stukken. Er diende naar een keerpunt gelopen te worden alwaar we gewoon rechtsomkeer moesten maken. De rest laat zich wel raden. Als er dan ook nog snel gestart wordt moet menigeen dat in het tweede gedeelte cash bekopen. Tot aan het keerpunt had ik nog wel een goed gevoel maar in het terugkeren merkte ik wel dat ik de laatste weken weinig op interval en lange duurlopen getraind had. De laatste kilometer leek eindeloos lang en de snelheid ging langzaam naar beneden. De weg daarentegen liep naar boven zodat we eigenlijk meer dan 2 km moesten klimmen om de aankomst te bereiken. Er stonden enkele stevige jongens aan de start zodat ik mij geen al te hoge verwachtingen oplegde. Het werd uiteindelijk een 7e plaats en met een gemiddelde van 15 km/u op een dergelijk zware omloop kan ik mij verzoenen.
Vorig jaar hadden wij ons als ploeg maar ternauwerdood kunnen redden maar dit keer stond iedereen zowat op zijn sterkste nummer. Door een laattijdig forfait moest er toch nog wat gesleuteld worden maar uiteindelijk was iedereen er toch vrij gerust in dat een herhaling van 12 maand geleden (we konden ons verblijf in 3e landelijke verzekeren dankzij de laatste proef nl. de 4x400m) niet meer zou gebeuren. We gokten op een plaats in de middenmoot maar na enkele proeven moesten we de ambitie al bijstellen want we bleken op de 3e plaats te staan en de verschillende ploegen waren blijkbaar fel aan elkaar gewaagd. Ik had ondertussen reeds de 100m gelopen in een nieuwe persoonlijke besttijd van 12"33. Jammer genoeg zat ik in een minder sterk bezette reeks want ik had het gevoel dat mits iets meer tegenstand dit nog een stukje sneller kon. Mijn reekswinst was toch nog goed voor een 3e plaats algemeen. Een uurtje later maakte ik me klaar voor het verspringen. Tijdens de laatste trainingen had ik een goed gevoel en ergens hoopte ik van de kaap van de 5m ruimschoots te ronden. Het begon al meteen goed want bij mijn eerste sprong liet ik al meteen 5m35 optekenen. Na een nulsprong ging het alleen maar in de goede richting (en dus verder). Met achtereenvolgens 5m40, 5m42 en 5m59 scoorde ik onverwacht goed. Bij het begin van de laatste pogingen bleek ik aan de leiding te staan. Het was nog alleen afwachten wat de concurrentie zou doen want ik mocht als allerlaatste aan de bak. Heel even sloeg de paniek toe wanneer de atleet van ACME een zeer goede sprong liet optekenen. Hij strandde echter op 1 luttele cm van mijn beste prestatie zodat ik niet eens meer hoefde te springen om zeker te zijn van de overwinning. Die ene cm zou later nog heel belangrijk blijken. Bij het begin van de afsluitende 4x400m stonden we nog steeds op de 3e plaats op enkele punten van de leiders. Wij wilden als ploeg een aanval doen op het clubrecord. Daarvoor dienden we alle 4 onder de minuut te blijven. Als startloper gaf ik alvast het goede voorbeeld door als eerste de stok door te geven. De rest van de ploeg deed het gewoonweg schitterend want we werden knap 2e in een mooie 3'57"08. Daarmee blijven we meer dan 4" onder ons doel. Daarenboven deden de rechtstreekse concurrenten het veel minder goed. Het werd even stil tijdens de bekendmaking van de einduitslag die van achter naar voor omgeroepen werd. Toen de top 3 bekendgemaakt werd was onze naam nog steeds niet gevallen zodat enkelen al droomden van de promotie (enkel de top 2 stijgt naar een hogere afdeling). De spanning was niet meer te harden want de omroeper deelde mee dat naast plaats 3 en 4 (beide 87 pt) ook de 1e en 2e plaats een gelijke stand opleverde (88 pt) Daardoor zou het aantal individuele overwinningen de doorslag geven over de titel. Tot eenieders verrassing werden wij uitgeroepen tot kampioen in 3e landelijke. Met elk 1 overwinning maar meer 2e plaatsen mogen wij ons dus opmaken voor een strijd in 2e landelijke volgend jaar of hoe 1 cm belangrijk kan zijn.
Om een paar bevriende lopers een pleziertje te doen werd er dit weekend gekozen voor een stratenloop die door hun club werd ingericht. De roadjogging is traditioneel van een vrij hoog niveau en dit jaar konden ze rekenen op de steun van 310 deelnemers die konden kiezen over 3 afstanden. Een rondje was net iets meer dan 3 km en bij de parcoursverkenning viel de perfecte km aanduiding op. Er werd tevens gezorgd voor 2 bevoorradingsposten per ronde maar daar maak ik nooit gebruik van. Ik loop normaal toch altijd de kortste afstand en aangezien ik al enkele weken geen lange duurlopen meer gedaan heb en vooral op de "echte" atletiekdisciplines zoals spurt en verspringen aan het trainen ben, is de conditie voor een langere loop niet meer wat het zou moeten zijn. Ik besloot om er van bij het begin de pees op te leggen en ik was dan ook goed mee bij het startsein. Na de eerste (snelle) km in 3'15" volgde een vrij lange beklimming met een lastig stuk vals plat waar de wind in het nadeel stond. Ik had het eventjes moeilijk en moest een paar snellere jongens laten voorgaan maar aangezien alle afstanden door elkaar liepen had ik geen idee op welke positie ik liep. Vlak voor mij liep er een groepje met daarbij iemand van de korte afstand en op 500m van de streep kon ik opnieuw aansluiten. Ik vertrouwde op mijn spurtsnelheid en voor de laatste bocht zette ik aan om hem alsnog te passeren. Het ging eigenlijk vlotter dan verwacht en ik liep daarbovenop nog een voor mijn doen zeer snelle tijd. Ik had gehoopt om onder de 11' te blijven en dat lukte mij ruimschoots want ik deed over de 3,075 km welgeteld 10'39". Een 6e plaats op 74 deelnemers is gezien de tegenstand niet slecht en qua tijd mag ik best tevreden zijn. De volledige uitslag kan je hier bekijken.
De volgende 2 weken staan waarschijnlijk opnieuw in het teken van de piste met komende zondag de interclub B v v voor masters te Lebbeke en de week daarop een meeting in Oudenaarde. Daarna wordt het weer stilaan tijd om een paar regionale wegwedstrijden mee te pikken.
Het was zondagmorgen vroeg dag want na een onrustige nacht (was het de warmte of de stress ?) werd alles in gereedheid gebracht voor de trip naar Sint-Niklaas alwaar het BK voor Masters plaats vond. Aangezien mijn eerste proef om 11u45 geprogrammeerd stond moest ik dus al om 11u stipt aanwezig zijn om mij aan te melden. Reken er nog eens eens 1 uur bij voor de verplaatsing met de wagen + een beetje speling, dat betekende dus om 9u45 vertrekken om toch maar op tijd te zijn. Alles verliep perfect tot op het moment dat we de autosnelweg opreden. De 4 richtingsaanwijzers voor mij gingen knipperen en plots was er stapvoets verkeer richting Gent. We zouden maar liefst 30' doen over 6 km. Even vreesde ik om niet meer op tijd aan te komen maar gelukkig kon ik me nog net op tijd aanmelden. En dan de wedstrijd zelf: als 1e proef liep ik de 400m Horden. Er was niet al te veel tijd meer om mij op te warmen en tot overmaat van ramp kreeg ik baan 6 toegewezen. Ik nam een goede start maar bij de eerste horde kwamen mijn passen niet meer uit zodat ik met het verkeerde been moest afzetten. Ook bij de volgende 3 horden had ik hetzelfde probleem en de twijfels sloegen toe. Gelukkig kon ik mij hierna herpakken maar ondertussen waren er mij al 3 concurrenten voorbij alhoewel ik er alles aan deed om aan te klampen. In de laatste rechte lijn kwam ik onverwachts terug op gelijke hoogte met de man naast mij en na de laatste horde perste ik alles uit mijn body. Gelukkig ben ik vrij snel en dat heeft me vandaag geholpen om dan toch nog de 3e plaats te pakken met een nieuw clubrecord als toetje. Hierdoor pakte ik dus totaal onverwachts de bronzen medaille op het BK voor Masters. Een dik half uur later startte ik nog in de reeksen van de 100m maar ik was totaal nog niet gerecupereerd en dat vertaalde zich in een 5e plaats. Mijn tijd van 12"44 was op zich niet slecht maar zoals verwacht niet voldoende om door te stoten naar de finale. In mijn diepste binnen had ik dit gehoopt maar ik had nooit gedacht dat ik dit ook zou verwezenlijken. Dit mag zeker een hoogtepunt in mijn carrière genoemd worden.
Ik ben Rijdant Pascal, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Boternochvis.
Ik ben een man en woon in Geraardsbergen (België) en mijn beroep is Magazijnier.
Ik ben geboren op 19/11/1969 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek.
Door toedoen van mijn zoontje ben ik in 2006 in de atletiek belandt.
We zouden maar liefst 30' doen over 6 km. Even vreesde ik om niet meer op tijd aan te komen maar gelukkig kon ik me nog net op tijd aanmelden.
Ik nam een goede start maar bij de eerste horde kwamen mijn passen niet meer uit zodat ik met het verkeerde been moest afzetten. Ook bij de volgende 3 horden had ik hetzelfde probleem en de twijfels sloegen toe. Gelukkig kon ik mij hierna herpakken maar ondertussen waren er mij al 3 concurrenten voorbij alhoewel ik er alles aan deed om aan te klampen.
