Eenzaamheid leidt tot ergernis Het voelt als een gevangenis Rondom jou staat er een muur Alle contacten weg, zelfs met de buur
Het hart verkilt, de geest stompt af Niets gaat bergop, alles gaat bergaf Een eenzaam mens gaat achteruit Geen fabeltjes meer, die zijn al uit
Sommigen wentelen zich in eenzaamheid Ze voelen geen vreugde, alleen maar spijt Het vergt kracht om daar uit te komen En alles begint met nieuwe dromen
Dromen zijn goed, men kan er in schuilen Ze geven weer hoop en stoppen het huilen Zit dus rechtop en ga mee met de tijd Zo verdrijf je misschien je eenzaamheid
12-01-2015, 00:00 geschreven door witteke
|