Eenzaamheid leidt tot ergernis
Het voelt als een gevangenis
Rondom jou staat er een muur
Alle contacten weg, zelfs met de buur

Het hart verkilt, de geest stompt af
Niets gaat bergop, alles gaat bergaf
Een eenzaam mens gaat achteruit
Geen fabeltjes meer, die zijn al uit

Sommigen wentelen zich in eenzaamheid
Ze voelen geen vreugde, alleen maar spijt
Het vergt kracht om daar uit te komen
En alles begint met nieuwe dromen

Dromen zijn goed, men kan er in schuilen
Ze geven weer hoop en stoppen het huilen
Zit dus rechtop en ga mee met de tijd
Zo verdrijf je misschien je eenzaamheid