Kids Run Gent

Ze hadden er heel erg naar uitgekeken en nu is het dan eindelijk zover: De kinderen lopen mee in de Chiquita Kids run in Gent. Ik was ze gisteren nog snel een paar gepaste loopschoenen gaan halen en ze waren er dus helemaal klaar voor.

Toen we op het Sint-Pietersplein aankwamen was het er nog vrij kalm. We besloten dan maar om op het gemakske de T-Shirts van de kinderen te gaan ophalen aan de daartoe voorziene stand en nog wat rond te neuzen aan de andere kraampjes.

Plots kwamen er twee mannen op ons afgestapt met een camera. Bleken het 2 mensen van de BBC televisie te zijn die naar Gent waren afgezakt om een reportage te maken over het initiatief dat momenteel in verschillende Gentse scholen loopt " Veggie Thursday". Onze kinderen gaan niet in Gent naar school en dat maakte ik die mensen meteen duidelijk maar dit bleek helemaal niet erg ze hadden gewoon kinderen nodig die een mening over het initiatief hadden.

Praktisch gezien zou de Engelse journalist een vraagje stellen aan de kids in het Engels, ik zou dit vertalen en vervolgens hen antwoord terug naar het Engels vertalen.

Killian was onmiddellijk bereid om mee te doen en antwoordde vrij gevat op de hem gestelde vraag. Luna daarentegen was met heel die heisa niet erg opgezet en weigerde dus resoluut te antwoorden. Oordelend op de kwaliteit van hun antwoorden, weinig kans dus dat er iets van uitgezonden wordt.

Ondertussen was er reeds heel wat beweging op het Sint-Pietersplein en waren we aangekomen aan de Chiquita village, een heus "Atletendorp", waar de mini-joggers zch naar hartelust konden uitleven.

        


Om 13.30 uur was het dan zover. De kinderen begaven zich naar de ING startboog en de "GELE" massa zette zich na een gezamenlijke Warm-Up sessie in beweging onder begeleiding van de "Gentse flikken".

 



We probeerden in de wriemelende massa onze kinderen terug te vinden maar dit was onbegonnen werk. Bij het begin van de tweede toer zagen we dat Killian zich had aangesloten bij de kopgroep , alhoewel hij het duidelijk moeilijk had. Hij had namelijk voor de loop gezegd dat hij de eerste zou aankomen om op de foto te staan in de krant. Hij had zich er toen weinig rekenschap van gegeven dat er ook kinderen zouden deelnemen die elke week trainen en aan wedstrijden meedoen.

Luna daarentegen,van wie we aanvankelijk het ergste vreesden na een voorval op de atletiekclub in Oudenaarde, liep mee met de middenmoot en had het duidelijk ook lastig maar hield toch vol.
Ze bereikten beiden zonder kleerscheuren de finish.


       

De medaille, de banaan het drankje en de prijzentas die ze aan de aankomst ontvingen maakte echter veel goed. En toen we terugkeerden naar de wagen  waren ze best fier op hun prestatie. En ik moet eerlijk gezegd toegeven dat het niet alleen zij waren die trots waren oof Dimitri en ik glunderden een beetje.

  

Buddha


Ik had me gisteren bij het lopen een beetje geforceerd en dat kan ik vandaag dus duidelijk voelen. Mijn rechterheup wringt precies een beetje tegen.

Maar voor alles is een oplossing en dus gaan we deze middag naar de yoga.
T'is eigenlijk al vrij lang geleden sinds vorige les, maar de laatste weken kwam er iedere keer wel iets tussen. Was ik het niet die verstek liet gaan dan was het mijn vriendin.

Vandaag gaan we dus en eerlijk gezegd, ik kijk er naar uit. Je moet je die yoga lessen niet voorstellen als een uur lekker niets doen en zen wezen, het is een vol uur intensief met je lichaam en ademhaling bezig zijn.

De les van vandaag was een echte verademing en ik heb me een vol uur volledig kunnen concentreren op de oefeningen. Daar de groep vandaag  een pak kleiner dan gewoonlijk kon de lesgeefster zich trouwens veel meer met elk van ons bezighouden en verkeerde houdingen corrigeren. Wat ongelofelijk interessant is want eens je hebt gevoeld hoe het echt moet, doe je het de volgende keer onbewust beter.

Na zo'n les voel je je werkelijk als herboren en wonder boven wonder ook de pijn in mijn heup was hiermee grotendeels verdwenen. Waarschijnlijk was die gewoonweg het gevolg van te weinig stretching na de loopsessie, iets waar ik in het gevolg misschien een beetje meer rekening moet meehouden.

Swaffelaar gezien

Normaalgezien moest ik deze avond naar de start to run sessie in Maarkedal , maar het lopen gaat momenteel zeer goed en ik loop eigenlijk al een stuk langer dan ze daar doen. Daarom heb ik besloten om deze avond op mijn eentje naar de finse piste te gaan en daar mijn loopsessie op het gemak af te werken.

De eerste 10 minuten liepen vrij moeilijk ik had deze middag bij het eten een glas wijn gedronken en had hierdoor precies zware benen. Na een dikke 10 minuten strompelen leek dit over te gaan.

Het was vrij druk op de piste, het was dan ook verwonderlijk toen daar plots uit het niets een "swaffelaar" opdook. De man, begin de 20 en niet onaardig stond langs de kant tegen een boom te swaffelen.
Ik dacht eventjes dat het zoals onlangs op TV , verborgen camera was, maar niet dus het was een echt exemplaar.
Maar allez hoe haal je het nu in je hoofd om in klaarlichte dag zoiets te forceren en dan moet je nog weten dat de meerderheid lopers dezen avond mannen waren he.

De dame die voor mij liep had hem blijkbaar ook opgemerkt want toen we de volgende toer op dezelfde plaats kwamen keek ze nogal zenuwachtig om zich heen.

Swaffelaar of niet, ik heb goed gelopen. Normaal gezien moest ik 10 min, 12min, 12 minuten lopen maar de laatste 12 heb ik gewoon tot 16 minuten opgetrokken, k'had toch nog wat overschot.

Op een totaal van 43 minuten heb ik dus 7.5 km afgelegd en k'heb het gevoel dat ik eindelijk mijn loopritme heb gevonden. Tegen volgende week doe ik gewoon nog een toertje bij.

Bianchi dama bianca tiagra 2009


Ontbijt op bed, zo werd ik deze morgen gewekt. Het was nog geen half acht of Killiantje stond in ons kamer met een dienblad vol lekkers , en heerlijk geurende koffie. Fijn om zo gewekt te worden al zou het misschien een half uurtje later mogen zijn.

Eenmaal wakker begin ik immers ook ambetant te doen en mijn wederhelft apprecieert dat niet altijd even erg. Om hem nog efkens te laten slapen ben ik dan maar met Killiantje naar beneden gegaan en hebben we daar verder ontbeten.

Om 9.00 uur was ik klaar om mijn loopschema van de dag af te werken, de eerste dag van week 8, 15 minuten lopen, 2 minuten stappen en terug 15 minuten lopen. Niet echt een probleem al heb ik het vandaag tegen een veel lager tempo gedaan. Een kennis die ik af en toe tegenkom op de piste en die al ettelijke jaren loopt had me aangeraden om het wat rustiger aan te doen en het werkt dus effectief.

Ik heb de volle dertig minuten vlot gelopen zonder echt diep te gaan en zonder mijn babbel te verliezen.
Ik zie het eigenlijk al langs om meer zitten om op 1 juni de 5km in een mooie tijd en in één keer uit te lopen.

S'middags zijn de kinderen bij hun neefje gaan spelen., Luna vertrekt morgen immers op zeeklassen en zal hem dus bijna een hele week niet zien..

Terwijl de kinderen dus weg waren zijn wij eventjes tot aan de Molecule gereden in Vichte. Ik had in de fietsencollectie van Bianchi een heel mooi damesmodel gezien en wist dat deze daar verdeeld werden. Ze hadden het vrouwenmodel echter niet in de winkel staan en klaarblijkelijk zou het model in mijn maat niet eens meer beschikbaar zijn. Typisch natuurlijk, maar absoluut niet erg want t'zal nog een tijdje  duren voor ik de volledige prijs bijeen heb gespaard

Busje mama


Deze morgen vertrok Killian om 9.00 uur met de tekenacademie naar het Afrikamuseum in Tervuren.
Ik moest hem dus ruimschoots op tijd gaan afzetten aan de tekenschool en aangezien de meeste ouders ook nog efkens stonden te wachten tot de bussen er waren en om zich ervan te vergewissen dat alles effectief zoals gepland zou doorgaan, stond ik dus nog efkens aan de ingang te treuzelen.

Verkeerde beweging dus, een tiener heeft dat dus blijkbaar niet zo graag dat zijn moeder daar bezorgd staat te doen, over zijn haar wrijft en erop aandringt om toch zeker bij zijn kameraadjes te blijven.

Killian maakte mij dit vrij snel duidelijk door me een kus te geven en er snel aan toe te voegen, het zal wel gaan hoor, je hoeft niet te wachten.

Ik keerde terug naar de wagen deels fier dat hij zo zelfstandig geworden was, deels beseffend dat hij nu wel echt groot wordt .

De tekenschool was echter nog maar de eerste etappe van de dag. S'middags mocht Luna gaan spelen bij een vriendinnetje van haar klas, in Horebeke.

Kortom, de hele dag heb ik niets zinnigs gedaan.
Na het kopen van een cadeautje, de wekelijkse boodschappen, middageten, trip naar Horebeke, Killian recupereren aan de tekenschool, terug naar Horebeke om Luna te halen was het zonder het te beseffen 17.30u en om 18.45u hadden we afgesproken in Ternat.

Ik vrees dat mijn rol als chauffeur er niet makkelijker op zal worden want binnen niet zo heel lang meer zal ik vermoedelijk ook nog nachtshiften af te werken hebben, al hoop ik wel dat dit niet te snel komt.

 

Leeg


Fijn dat ik dezen avond kan gaan lopen want ik zal het nodig hebben om mij eens ferm af te reageren.Voor mijn part regent het gewoon dat het giet, zo zal ik tenminste ne keer al dat gezever van de afgelopen dag van me af  kunnen zetten.

Hypocrissie en achterbaksheid was weer eens de orde van de dag op het werk. Het ergert mij al langs om meer hoe sommige mensen daar hun dag kunnen mee vullen en dan nog de indruk geven dat zij de enige goede elementen zijn in het verloederde systeem. Eigenlijk wil ik er zelfs niet veel woorden aan vuil maken want al bij al zijn ze het niet waard. We gaan het vanaf nu enkel nog hebben over LEUTIGE dingen

t'was dus meer dan een verademing om een halfuurtje in het landelijke Maarkedal te gaan lopen met mensen zonder vooroordelen en met maar één doel voor ogen de 5 km in een ruk uitlopen.

Gisteren  was ik trouwens ook al gaan lopen maar dan op de Finse piste en eerlijk gezegd, ik was op dreef. Heb 5 km gelopen op exact 27 minuten, wat ik zelf niet slecht vind voor een beginner. Maar 't moet nog veel beter hoor, ik zou graag tegen het eind van de maand op 25 minuten geraken. De tijd van gisteren was misschien wel geen toeval hoor, ik werd namelijk een beetje aangemoedigd door één van de doorwinterde lopers die ik geregeld op de piste tegenkom. Elke keer als ik hem tegenkwam gaf hij me aanwijzingen en instructies om het beter vol te houden. Wonderlijk wat zoiets teweeg kan brengen.

Ik zal hem op den duur nog moeten meenemen naar Kortrijk om mij daar ook aan te moedigen.

Armaured assault tank


Tijdens mijn studententijd in Gent, had ik de Star Warsfilms ooit wel gezien maar ik was nooit een die hard fan geweest, Killian daarentegen  is de laatste tijd nogal geobsedeerd door alles wat met Star Wars te maken heeft. Hij en zijn kameraden praten over niets anders meer en ze verzamelen alle ruimteschepen diè Lego op de markt brengt.

Elk op toer schaffen ze zich een schip aan zoeken dan uitgebreid de mogelijkheden van het tuig uit en natuurlijk niet te versmaden welke star wars figuurtjes in de doos ingesloten zitten.

Dit week end moesten we dus willen of niet naar Gent. Hij was al geruime tijd aan het sparen voor de " Armaured assault tank" ( AAT voor de kenners) en nu had hij het bedrag bijeen en konden we het gaan halen. Geen gewone doos blijkbaar want als je zoonlief en zijn maten bezig hoort zitten er niet minder dan 7 superfiguren in waaronder Yoda, 3 super battle droids en 2 battle droids en 1 clone trooper.
Extase alom.

Wij dus richting speelgoedzaak en in de tweede zaak hadden we prijs er was nog een doos die vanaf dat moment niet meer werd gelost.

Toen we ermee thuiskwamen werd het tuig in elkaar gestoken en werd sindsdien nog geen moment gelost of toch, om op de internetsite van Lego te kijken wat het volgende item op zijn verlanglijstje zal worden. Lang moest hij er niet over nadenken: "The death Planet " met maar liefst ingesloten 24 figuurtjes en voor de luttele prijs van 420 euro.

Geen probleem klaarblijkelijk om dit bedrag bijeen te krijgen voor Killian, hij zou er wel voor sparen en door klusjes bij de grootouders  het bedrag bijeen sprokkelen. Toen ik vandaag dus bij mijn moeder langsging voor moederdag heeft hij daar onmiddellijk en onomwonden zijn plan aan mijn ma voorgesteld , zijn diensten aangeboden en zijn prijs kenbaar gemaakt . Kwestie van er geen gras over te laten groeien.

Toen ik de opmerking maakte dat dit tuig waarschijnlijk niet eens verkrijgbaar was in Belgie,vroeg Killian me: Denemarken is dat ver?  Neen kindje, iets verder dan Gent.

Het is toch fijn om 10 te zijn en zo nergens een probleem in te zien, misschien moesten we allemaal een beetje meer zo zijn.

5km

Dezen avond ben ik met Killiantje gaan lopen. Opeenvolgend 5,6,7 en 8 minuten lopen en tussenin maar 1 of 2 minuutjes stappen. Best een stuk zwaarder dan eergisteren dus maar het is ons gelukt. Killian die vorige keer nog veel overschot had, moest nu toch ook een tandje bijsteken maar we hebben het alletwee gehaald.

Op 32 minuten hebben we 5.5 km gelopen. Normaal gezien zou ik dus de 5km in Kortrijk op 30 minuten moeten kunnen lopen. Het enige probleem zou de ondergrond kunnen zijn. Tot nu toe heb ik eigenlijk altijd op houtschors gelopen en kleine stukjes op asfalt of beton.

In Kortrijk zal de complete afstand op straat moeten worden afgelegd, het wordt misschien dus wel eens tijd dat ik mij daar eens op voorbereid., anders zou ik nog eens voor een onaangename verrassing komen te staan.

Eens ik de 5 km vlot kan lopen ga ik trouwens beginnen oefenen voor de 10 km. Ik heb namelijk met mijn collega van het werk afgesproken dat we op 20 december de 10 km van de Gaston Roelants cross zouden lopen in Brussel, we zouden hiervoor onder de middag geregeld samen gaan lopen in ter kameren bos.

Fijne werkdag

t'was vandaag een plezante dag op het werk. Er waren geen noemenswaardige problemen, t'was vrij druk maar de dag is zo voorbijgevlogen.

Onder de middag zijn we een wandelingetje gaan doen in de buurt van het werk en t'was plezant. Soms heb je dat echt wel nodig om efkens het bureau uit te gaan en een  frisse neus te halen.

De avond daarentegen had ik me helemaal anders voorgesteld. Dimitri is al niet thuis, er is op de gemeente waar hij werkt een wijvergadering aangaande de aanleg van een nieuwe wijk. Ons geplande joggingsessie kon dus al niet doorgaan. Of toch, de kinderen zouden meegaan.
 
Alles begon vrij goed, ik had ze op het hart gedrukt dat ze in mijn zichtveld moesten blijven en niet tussen de bosjes gaan lopen. dat ging dus exact 17 minuten goed,  de 18 e minuut nam Killian de benen en was hij nergens meer te bespeuren.
Het lopen was dus vrij snel afgelopen en ik heb iets meer dan de helft van mijn loopschema kunnen afwerken.
Morgen zal ik dus exact hetzelfde schema overdoen maar dan volledig.

Cinglé du Ventoux

Dezen avond terug gaan lopen in Maarkedal en het ging wel vlot. In groep lijkt dit toch nog altijd beter te gaan hoor. je slaat al eens een babbeltje met iemand en voor je het weet zijn je aantal loopminuutjes voorbij.

Morgen ga ik trouwens terug lopen want mijn vriendin kan niet mee naar de yoga en alleen gaan zou ook een beetje gek zijn aangezien we een 10 beurtenkaart hebben en zij dan achteraf een keertje alleen zou moeten gaan. Ik zal de beweging van morgen dan maar vervangen door een bijkomende loopsessie op de finse piste.
 
Ik denk er trouwens ook aan om mij een koersfiets aan te schaffen . Dimitri zei gisteren langs zijn neus weg dat hij wel eens de Mont Ventoux zou willen oprijden en het liefst binnen de 2 jaar. Ik plaagde hem aanvankelijk een beetje en zei dat dit een typisch verschijnsel was bij mannen in de midlife crisis maar hoe meer ik er over nadenk hoe enthousiaster ik ben om het zelf ook te proberen.

Ik besef wel dat je dit niet zomaar kan en dat dit een gedisciplineerde voorbereiding vergt maar ik denk dat we er moeten voor gaan, t' is nu of nooit en lukt het dan al bij al toch niet dan hebben we de nodige trainingen toch gehad, het zou in ieder geval niet verloren zijn. Dit week end gaan we in ieder geval een kijkje nemen naar de gangbare prijzen van de racefietsen.

Bijlagen:
http://www.clubcinglesventoux.org/   

Tennis

Omdat we gisterenavond naar het Sportpaleis gingen zijn Killian en Luna in Ronse blijven slapen wat ons deze morgen de mogelijkheid gaf om reeds vroeg te gaan joggen op de Finse piste.

We beginnen vandaag het loopschema van de zesde week en daar dit gewoonweg een identieke herhaling is van de vijfde week zou dit in principe geen problemen mogen opleveren.

De eerste paar minuten liepen we ietwat stroef maar algauw waren we op tempo. We hebben onze 32 minuten dus vrij vlot gelopen zonder echt buiten adem te geraken.

s'middags hadden we  een uurtje vastgelegd op de tennisbaan. Noch Dimtri, noch ik zijn hier cracks in en we hebben dus heel veel gelopen en heel weinig geraakt ,maar we hebben heel wat afgelachen met onze stunteligheid en dat is eigenlijk het voornaamste.

t'was een heel plezant week end want ieder van ons heeft eigenlijk gedaan wat hij graag wou en t'is toch zo spijtig dat het alweer voorbij is, maar we laten het in ieder geval niet aan ons hart komen want volgende week wordt minstens even plezant.

Axelle Red


Axelle Red gaf gisteren, ter ere van haar 15-jarige carriere een uniek concert in het Sportpaleis in Antwerpen.
Het was al geruime tijd dat ik zei dat ik wel eens een concert van haar wou bijwonen en dat is bij deze dan ook gebeurd. Ook Dimitri was wel benieuwd om ze eens aan  het werk te zien want het is als het ware een "ex- klasgenootje" van hem, ze hebben namelijk ooit dezelfde colleges gevolgd in de eerste kandidatuur  rechten aan de VUB.

Toen we in het sportpaleis aankwamen was het ronde podium centraal in de zaal opgesteld en sijpelde het publiek met mondjesmaat binnen. We vroegen ons efkens af of de zaal wel volledig vol zou geraken, dit bleken echter nodeloze zorgen want een half uurtje laden zat ze afgeladen vol en was er geen vrij plaatsje meer te bespeuren.

Het "witte doek" werd gehesen en in het te midden van enkele van de grootste nationale en internationale muzikanten stond de frele Axelle Red. Fysiek fragiel dan wel want wat een uitbarsting van energie toe ze aanhief.

Het was meteen de aanzet van een concert dat meer dan 2.30 uur zou duren, waarin ze heel wat recent materiaal maar ook de grootste van haar hits bracht en waarin ze constant het publiek op sleeptouw wist te nemen en ze te verleiden.

Gehuld in een catsuit slingerde ze zich als krolse kat rondom het statief van haar microfoon en wist zo het publiek continu te charmeren en te verleiden. Met een tomeloze energie sprong ze van de ene kant naar de andere kant van het podium en bracht haar nummers op een jazzclubachtige manier.

Het was gewoonweg een aaneenschakeling van hoogtepunten en niet van de minste was het duet met Tom Barman, die voor de gelegenheid met de fiets naar het Sportpaleis gekomen was en samen met Axelle Red een speciaal voor de show gecomponeerd duet bracht.

Op het einde van de show bracht ze tenslotte nog het nummer waar het allemaal mee begonnen was, "Kennedy Boulevard" niet op de originele sixties manier maar in up tempo en met een ongelofelijk schwung.

Chapeau!!!! t'is echt wel een klassemadam, geen wonder dat ze in de buurlanden hoog scoort want ik zie het er haar nog niet veel nadoen. 

Oudenaarde-Roubaix

t' Is vandaag gewoonweg zomerweer. Ideaal dus om er reeds vroeg op uit te trekken.
Killian heeft afgesproken om met zijn bompa  legervoertuigen te gaan bekijken en wijzelf gaan naar het Centrum Ronde Van Vlaanderen waar  de start van de superklassieker "Oudenaarde- Roubaix " plaatsvindt, een ronde voor wielertoeristen maar met een peleton bekende wielrenners.

We waren rijkelijk laat aangezet om Killian af te zetten bij mijn ouders en toen we aan het CRVV aankwamen , waren een deel van de renners al gestart en zaten we dus potvast in het verkeer. Uitendelijk konden we ons toch nog net op tijd parkeren niet zo heel ver daar vandaan.

Honderden deelnemers waren al klaar om te vertrekken. Er waren verschillende afstanden te rijden maar de minimum afstand was 65 km, wat me eigenlijk een beetje versteld deed staan, want oordelend op de fysiek van sommige deelnemers zou het me niet hebben verwonderd als ze de brug waar de start plaatsvond niet eens op geraakten.
Er waren veel Ulrichs bij die net "IETS" te zwaar stonden leek me.

Maar goed ik zie het mezelf nog niet echt doen.

Uiteindelijk kregen we te zien waar we voor gekomen waren, de echte Flandriens en andere helden uit Parijs Roubaix.
De eerste die we tegen het lijf liepen was trouwens Sean Kelly, die bovenmaats sympathiek was en spontaan op de
foto ging en handtekeningen uitdeelde.It's good to be an Irish, de man spreekt trouwens heel vlot Nederlands.



De andere wielrenners volgden, Francesco Moser, Freddy Maertens,Roger de Vlaeminck, Lucien Van Impe, Johan Museeuw,Jan Jansen, Jean-Marie Wampers,Ferdi Van den Haute, Eddy Planckaert, Edwig van Hooydonck,Ludo Diercksens en uiteindelijk nog een paar familieacteurs en acteurs uit Witse.

   


  

En het was opvallend het waren weer degenen die het minste hebben gepresteerd die het meeste pretentie hadden.
Zoals gewoonlijk dus.

Indochine


Dimitri kwam vandaag naar huis met het heuglijke nieuws dat Indochine naar Vorst Nationaal komt. Eigenlijk was dit al lang geweten, maar wat ik niet wist is dat hij het eigenlijk wel zag zitten om mee te gaan.
 
Ik ben dus maar snel efkens op google gaan zoeken of er nog tickets beschikbaar waren en na enig zoeken vond ik nog er voor het optreden op 27 maart 2010. Dat is begod bijna nog een jaar. So be it. Ik heb dus onmiddellijk 2 tickets besteld en zal morgen zo snel mogelijk de financiele kant regelen.

Eigenlijk is dat we een beetje straf he, alle groepen die ik aanbad toen ik nog een tiener was treden nu gewoonweg nog op. En wat helemaal te gek is we gaan er nog naar toe ook, het leven begint dus pas op bijna 40 zeker.

Indochine dat is trouwens puur jeugdsentiment. Ik had toendertijd in de GB in Ronse een cassette van de groep gekocht  "Le troisième sèxe" en nam die in mijn walkman mee naar school. Niemand kende dat daar trouwens behalve mijn klasgenote Merel die het ook wel voor franse Rock had.

t'was allemaal nogal vrij amateuristisch als je bedenkt dat je nu binnen de 5 seconden je muziek kan downloaden en op je Ipod beluisteren, in topkwaliteit en zonder vertragingen (wat in het geval van een walkman wel het geval was als je batterijen bijna op waren.)

Hun muziek heeft in ieder geval de tijd doorstaan nu nog benieuwd of Nicola Sirkis en zijn groepeke dat ook hebben gedaan.

Sportdag

Ik heb mijn portie sport voor vandaag wel gehad, maar ik voel me er zeker niet slechter door.

Onder de middag was er Yoga in "de markten". Nu we een beetje regelmatiger de lessen bijwonen lijken de verschillende houdingen al langs om beter te gaan. Het enige wat ik nu en dan eigenlijk een beetje vergeet is mijn ademhaling op een beheerste manier onder controle te houden, terwijl dit nu net één van de belangrijkste elementen van Yoga is. Je moet als het ware "in de pose zijn" maar ik vergeet dit wel eens.

S'avonds, Dimitri moest laat werken, ben ik nog tot aan de Finse piste gegaan om mijn loopschema van de dag af te werken. Het bleek niet echt een probleem maar ik loop toch wel liever in gezelschap hoor. Zeker toen er rond 19.00 geen levende ziel meer te bespeuren was, miste ik mijn loopmaatje. Ik voelde me niet echt veilig zo alleen, zeker niet in het stuk dat niet zichtbaar is vanop het voetbalveld en compleet afgesloten is door de bomen;

Het lopen zelf doet ongelofelijk veel deugd , niet alleen ervaar je na afloop een soort roes die wel tof is maar ook louter lichamelijk doet het heel veel.

Ik loop nu nog maar een relatief korte periode en toch merk ik dat mijn buik en billen heel wat strakker staan en veel gespierder zijn. Leuk meegenomen natuurlijk al was dit niet waarom ik er in eerste instantie mee begonnen ben. De hoofdreden was mijn karakter. Van nature ben ik nogal hyperkinetisch en zenuwachtig van aard en zo efkens gewoon lichamelijk bezig zijn maakt me stukken rustiger, alhoewel..... t'zou nog stukken beter kunnen maar zoals ik al zei... We werken er aan.

Lionel Ritchie

Dezen avond zijn Luna en ik alleen thuis want de mannen zijn een stapje in de wereld gaan zetten.
Vorige maand was Dimitri met Luna naar het concert van Marco Borsato geweest en vandaag is het de beurt aan Killian om met zijn papa op zwier te gaan.

Om half zeven zijn ze dus vertrokken richting sportpaleis Antwerpen om er het concert van Lionel Ritchie bij te wonen.

We hadden zo'n 10 jaar geleden al een optreden van de man bijgewoond  toendertijd in Vorst nationaal en dat was niet slecht maar ik  ben niet zo'n fan dat ik hem absoluut twee maal wou zien. Killian daarentegen was wel onmiddellijk enthousiast om mee te gaan en dus was dit de ideale oplossing.

Het is natuurlijk wel en beetje spijtig dat dit optreden op een maandag en niet in het week end valt want uiteraard moet Killian morgen naar school, maar daar valt een mouw aan te passen,hij heeft zijn complete outfit mee om onmiddellijk na het optreden in de wagen te slapen, zijn deken, pyjama, zelfs hoofdkussen.

Rond 12.30 zijn ze terug thuisgekomen en klaarblijkelijk was het optreden meer dan de moeite waard. Killian had zelfs op de stoelen staan dansen en het ik zeker hij gaat de volgende  keer gewoon weer mee, als dit opnieuw 10 jaar duurt zal hij ondertussen wel oud genoeg zijn om ets langer op te blijven.

Start to run

Dezen avond naar de "start to run "sessie gegaan, ik keek er al heel de dag naar uit . Toen ik  toekwam zag het er even naar uit dat het zou gaan regenen, gelukkig niet dus.

De opkomst was weer massaal en het ging er al heel wat gemoedelijker aan toe dan vorige week. Toen liepen de mensen die elkaar al vooraf kenden samen , deze week liep iedereen meer zijn eigen ritme en maakte je spontaan een babbeltje met de mensen die je passeerde. De groepjes van mensen die ongeveer hetzelfde tempo lopen beginnen zich dus stilletjes aan te vormen .

Deze week is het trouwens meteen de laatste sessie, de rest van het schema werk ik af met Dimitri op de Finse piste in Oudenaarde.

Morgen loop ik dus de eerste dag van de vijfde week met als programma

++ OO +++ OO +++++OOO +++++OOO ++++++OO

totaal 32 minuten dus.

Ronde van Vlaanderen voor Oldtimers

Samen met erfgoeddag vond er vandaag in Oudenaarde een Ronde van Vlaanderen voor Oldtimers plaats. Vorig jaar werd die ronde nog samen met de Retroronde voor Wielertoeristen georganiseerd maar dit jaar zijn dit 2 onafhankelijke gebeurtenissen.

Verzamelplaats en vertrekpunt van de voertuigen: De Grote markt van Oudenaarde.
Toen we er rond 13.00 uur aankwamen stonden daar zo'n 150 Oldtimers . Stuk voor stuk juweeltjes, gerestaureerd en opgeblonken tot in de details. 

Zoals altijd werd onze aandacht eerst gevestigd op de Franse wagens en dan meer specifiek de Citroen Ds en op een prachtig gerestaureerde Peugeot.


   


  


Dimitri, daarentegen is meer gepassioneerd door de Amerikaanse modellen waarvan er ook een paar prachtstukken te zien waren, zoals een oranje Ford Cougar



De voertuigen waren zo'n half uurtje te bezichtigen en vertrokken toen richting Vlaamse Ardennen om de ronde van de wielrenners compleet te volgen.

Wij besloten om nog efkens een ommetje te doen langsheen het Centrum Ronde van Vlaanderen ,de tentoonstelling rond Briek Schotte te bezichtigen en een afzakkertje, "een Flandrien" te gaan nuttigen in het café van het CRVV, waar we op groot scherm "Luik-Bastenaken-Luik"Live konden volgen.


     



      

Bijlagen:
http://rvv.be/nl/crvv/activiteiten/rvvoldtimers   

Abraham Hans- De dromenvreter


In de school van de kinderen is het vandaag schoolfeest, en op het laatste moment zijn we uiteindelijk toch nog aan 2 toegangsticketjes geraakt.

Killian die in eerste instantie al weigerde om mee te doen aan zo'n on-cool evenement, had de uitnodiging zorgvuldig in zijn boekentas weggemoffeld en voor alle zekerheid pas 14 dagen na de uiterste inschrijvingdatum uitgehaald, we zouden het eens in ons hoofd moeten halen om te gaan.

Vorige maandag gaf hij ons uiteindelijk toch het document in kwestie en we hebben ons gelukkig toch nog kunnen inschrijven want we zijn uiteraard wel benieuwd om Luna aan het werk te zien, ze heeft het de laatste tijd trouwens over niets anders gehad dan over haar optreden op het schoolfeest.

De kinderen hadden duidelijk hun uiterste best gedaan en gaven het beste van zichzelf.
De klas van Killian had een dansje in elkaar gezet op het thema van Thriller van Michael Jackson en Killian voelde zich duidelijk niet gemakkelijk toen hij de rest van zijn klasgenoten op het podium zag staan.

Helemaal op het einde kwam ons Luna het podium op. Ons meisje stond helemaal achteraan aan de andere kant van het podium en van waar wij zaten konden we ze nauwelijks zien . Toch was ik zo fier als een pauw om ze zo bezig te zien en kreeg begod efkens tranen in mijn ogen.


Na het schoolfeest zijn we snel naar huis gegaan want we moesten deze avond nog ons start to run loopschema afwerken, de tweede dag van de vierde week en ze verliep vlekkeloos, zonder al te grote inspanning. We zijn dus goed op weg om het tot een goed einde te brengen.

Javier Guzman

Gisteren trad Javier Guzman , in het kader  van "Cabaretten" op in de Capitole in Gent met zijn theatershow "Por Dios" en ik moet eerlijk toegeven zijn optreden was FENOMENAAL.

Guzman die in de pers omschreven wordt als het meest grillige cabarettalent van Nederland deed zijn titel meer dan alle eer aan.
Zijn vorige show " Delirium" die voornamelijk het onderwerp van zijn drankverslaving aansneed had al meer dan uitzonderlijke kritieken ontvangen. Maar wat ik deze avond heb gezien hoefde daar zeker niet voor onder te doen.

Verschillende thema's zoals zijn statuut als "Allochtoon'" in Nederland, eigen jeugdervaringen, en de strijd Catholicisme-Islam werden op een enorm aangename en spittante manier toegelicht.

Na enig inlevingsvermogen van mijn kant ( heb steeds een zekere aanpassinstijd nodig om alle details van het noordnederlands compleet te begrijpen, ondanks 2 Nederlandse schoonbroers) kon ik me volledig laten gaan en ten volle genieten van zijn flamboyant optreden.

Guzman balanceert continu op de grens van het theater en de stand-up comedie en brengt eigenlijk een compleet ander genre dan onze eigen "Belgische"comedians. Het is gewoon een grandioze entertainer die op elk moment weet in te spelen op zijn publiek en op elke situatie.

Zo werd een dame die nogal vaak dyssynchroon lachte, aangespoord om zich gewoon te laten gaan en zich te laten
leiden door het overige publiek .

Deze morgen had ik nog twijfels of ik wel naar het optreden zou gaan kijken. Maar nu ben ik ongelofelijk blij dat ik ben geweest. t'was een grandioze show en de zakdoekjes die de organisatie op de stoelen had gelegd zijn meer dan van pas gekomen want ik heb gelachen, gebulderd, geweend en ben bij wijlen maar net bijgekomen van het lachen.

De man is fenomenaal en mag mij zeker bij een volgend optreden tot zijn publiek rekenen.