De liefde voor het wielrennen heb ik niet echt van vreemden. Nee mijn ouders waren niet echt koersfanaten maar mijnen bompa des te meer.
Elk jaar tijdens de 'grote vakantie" keken we samen met bompa vanuit onze luie simili zetel naar de etappes van de tour de france. Hij was het die ons vertrouwd maakte met Merckx, Hinault en Zoetemelk en hoewel we de tactiek toen nog niet echt begrepen keken mijn zus , Fr'ankske en ik elke middag trouw met hem mee en speelden we zelfs verschillende ritten na met onze miniatuur coureurkes.
Het is echter pas de laatste jaren dat ik terug het wielrennen volg, redelijk fanatiek zelfs want dit jaar net zoals vorig jaar heb ik de keuze van onze vakantiehotels afgestemd op de ritten van de tour. Na de rit van vorige dinsdag met aankomst in Bourg Saint-Maurice wonen we vandaag de aankomst bij op de "Mont Ventoux".
Ik had deze morgen onze wekker gezet om zeker op tijd te kunnen vertrekken want in alle regionale kranten stond er dat de verschillende toegangswegen zouden worden afgsloten om 10.30 uur. We waren er ruimschoots op tijd maar de chaos was enorm. 500.000 toeschouwers werden verwacht en daar waren er volgens mij op dat moment al heel wat ter plaatse. Uiteindelijk raakten we met de wagen tot in Bedoin, waar we vrij snel onze wagen konden parkeren. Dit betekende echter dat we nog op meer dan 25 km van de top waren verwijderd. We besloten dan maar om de tocht naar de top te voet aan te vatten en het aan de kinderen over te laten hoe ver we zouden geraken.
Onze eerste doelstelling was te voet tot chalet renard geraken, een vrij ambitieus plan maar de kinderen zagen dit niet echt zitten.Uiteindelijk strandden we op zo'n 15 km van de top en na een aanvaring met de plaatselijke bevolking konden we ons in de zijberm installeren. Het zou echter nog zo'n een 3 uur duren voor de caravaan zou passeren en zo'n 4 uur voor de renners . Gelukkig had ieder van ons de gepaste lectuur bij om de tijd een beetje te doden.
Na het passeren van de tour caravaan werd de doortocht van de renners aangekondigd door het overvliegen van de helikopters.Het was ondertussen zo'n 3.30 uur geworden en de 'mistral" zorgde voor een verfrissend "briesje".
Uiteindelijk was het dan zover, hier hadden we zo'n 4 uur op gewacht, de doortocht van zo'n 120 van de beste renners ter wereld. Al is het niet altijd even evident om ze te herkennen.
De aankomst op de top volgden we uiteindelijk vanuit één van de plaatselijke cafés in Bedoin. Hoewel het spannend was tot het laatste moment was de gele trui van Contador toch al een uitgemaakte zaak. Wat mij betreft niet meer dan verdiend.
