Killian nam vandaag voor de tweede maal deel aan een veldloop, deze keer georganiseerd door Halestra, de Aalterse atletiekvereniging.
Toen we deze morgen terugkwamen van onze training op de Finse piste was hij al klaar om te vertrekken, De miniemen 98 zouden pas om 14.00 u lopen dus hadden we nog alle tijd om te brunchen, ons klaar te maken en rustig richting Aalter te vertrekken.
Vorige week in Gent was de opkomst nogal matig . Hier in Aalter krioelde het van het volk. Heel wat Oost-Vlaamse en zelfs enkele West-Vlaamse atletiekverenigingen waren van de partij.
Vrij snel hadden we het tentje van KASVO gevonden waar de lopers verzamelen maar klaarblijkelijk waren ze het parcours al gaan verkennen toen wij er aankwamen. Killiantje besloot toen maar om zijn spikes aan te trekken en op zijn ééntje een beetje op te warmen, alhoewel helemaal alleen was dat niet want hij had Luna zover gekregen om met hem mee te lopen.(en daarvoor moet je al met sterke argumenten afkomen om haar te doen bewegen).
Rond kwart voor twee verzamelden de miniemen 98 aan de start. Er waren, inclusief Killian, 3lopers van KASVO . Het startschot werd gelost en en 40 tal jongens schoot uit de startblokken. Killian was van deze keer veel beter mee dan vorige keer en ook zijn instelling en zelfvertrouwen was er stukken op vooruit gegaan.
Dimitri holde van de ene naar de andere kant van het terrein om hem aan te moedigen. Op een bepaald moment was erchter een stuk door bos waar wij niet bijkonden en daar liet Killian het ietwat afweten.
Uiteindelijk haalde hij de eindmeet en er waren er toch een aantal achter hem wat hem deed glunderen. Dit kan alleen maar ten goede komen aan zijn zelfvertrouwen.
Wij waren best trots op zijn prestatie en waren doodbenieuwd om zijn uitslag op de site te kunnen zien. Zijn resultaat was allesbehalve slecht en zeker stukken beter dan vorige keer.
Ik had voor deze avond van een vriend tickets gekregen voor de première van Titus Andronicus in de KVS. Op de site van de KVS omschreven als het meest beestachtige stuk van Shakespeare dus we waren voorbereid. Ik had met Dimitri afgesproken om na het werk eerst nog naar huis te komen, kwestie van me voor de gelegenheid een beetje aangepast uit te dossen en van daaruit zouden we dus met de wagen richting Brussel vertrekken.
Het ideale scenario was geweest dat we vlot richting hoofdstad konden rijden, de werkelijkheid was echter lichtelijk anders overal stonden files en hopen mensen die blijkbaar uit kustverlof terugkwamen.
Net iets voor acht uur kwamen we uiteindelijk op de Hooikaai en van daaraf liep alles vlot. De restauratie van de Kvs "Bol" was ronduit indrukwekkend. Bij mijn afstudeerproject in Sint lucas hadden we als eindopdracht het verwezenlijken van het ideale theater en vandaag heb ik het dus gezien. De zaal is ronduit grandioos.
Niet bijster veel zitplaatsen, zo'n 400 schat ik ,maar de sfeer binnenin was grandioos. Het had zoiets van een panopticon. Verschillende niveaus en overal het gevoel te kunnen bekijken en bekeken te worden.
Niet veel na het geprogrammeerde uur begon uiteindelijk de voorstelling onder de luide tonen van "Rammstein". In ieder geval een goed begin voor een goed gerecenseerd stuk.
In de zaal zaten heel wat bekende mensen uit de politieke en de theaterwereld en ook op het podium herkende ik menig acteur: Koen de Graeve, Wouter Hendrickx en weliswaar dienen gast uit "Kassa 4". In die serie had hij een ietwat stomme rol maar hier viel hij op door originaliteit en soms door schizofrenie.
Het uiterst complexe verhaal werd op vrij "simpele", minder pejoratief begrijpelijke manier voorgesteld. De door Shakespeare voorgestelde verhaallijn was echt goed te volgen maar bij wijlen kon ik mij niet van de indruk ontdoen dat er niet genoeg vaart in het stuk zat en dat sommige passages nodeloos lang werden gerokken.
Toch waren er acteurs bij het gezelschap die ronduit de pannen van het dak speelden, zo was Mieke Verdin, die de rol van Tamora,Koningin der Goten speelde was ronduit subliem.
Andere momenten vloog de tijd voorbij, het stuk zat goed ineen en er werd nu en dan een kwinkslag gegeven naar de actualiteit. Soms deed het mij zelfs efkens denken aan het in mijn studententijd aangeleerde "scherm en degenspel" uit de Italiaanse literatuur.( professor Roegiest en de geschiedenis van de literatuur indachtig). Goedkoop vermaak voor het publiek. Niets mis mee natuurlijk als het publiek ook daadwerkelijk reageert, wat het dus niet deed wegens niet verwacht in culturele kringen. Bij wijlen was dit zelfs vrij raar want de acteurs deden alsof ze een reactie verwachtten en het publiek deed gewoonweg alsof zijn neus bloedde en gaf dus geen enkele blijk van emotie.
De voorstelling duurde ongeveer zo'n 2u 20 en had volgens mij wel gereduceerd kunnen worden tot iets meer dan anderhalf uur , maar al bij al was het plezant alhoewel ik soms het gevoel had dat die mannen iets te graag met hun geslachtsdelen blootliepen, ik weet wel "l'art pour l'ar"t maar anderzijds" trop c'est trop", te veel loslopende lullen op één avond is niet goed voor de gezondheid. Vaak heb ik de neiging om voor alles een logische uitleg te verschaffen en ik heb er dus geen waarom Titus andronicus op het einde geen onderbroek aanhad en gewoon met zijn bloot klokkenspel in de natuur rondliep.
Achter de voorstelling werd ons door de KVS een receptie aangeboden, die trouwens ook een verademing was want voor het eerst in heel mijn leven kreeg ik Mozarellahapjes aangeboden. Na enkele glaasjes hielden we het voor gezien en het was al bij al een wreed toffe avond geworden. Als mijne kameraad ooit nog eens kaartjes ter beschikking heeft dan ga ik zeker geen neen zeggen.
Het verhaal van "Titus Andronicus "ken ik ondertussen maar ik ben wel heel benieuwd naar de volgende voorstellingen van de KVS .
.
05-11-2009
Trap
Krabben
Gisteren had ik al een dagje verlof en vandaag kwam er door de treinstaking nog een extra dagje bij en geloof me ik heb ze nuttig gebruikt.
Zo'n twee jaar geleden was ik in een zotte bui eens begonnen met de verf van de trap te verwijderen. Niet echt een plezant werkje want bij het verhitten van de verf, vernis en lijmresten komt er een damp vrij die niet echt aangenaam ruikt en waarschijnlijk ook niet echt zo gezond is.
Halverwege was ik op die tijd ongeveer geraakt, tot aan het eerste verdiep maar ik vond wel atlijd één of ander excuus om niet te moeten verder doen.
Gisteren heb ik dus van mijn hart een steen gemaakt en ben beginnen krabben aan mijn trap en wonder boven wonder ging het redelijk goed vooruit.
Toen ik een half uurtje geleden mijn verfstripper op kant legde ( wegens trillende vingers en lichtelijk verlamd hand) was het volledige keldergedeelte gedaan en een groot deel naar het tweede verdiep toe.Het grootste deel van de verf is weg . Toonbaar is hij nog niet echt want er zitten nog resten op van een grondlaag die enkel met solarine kunnen verwijderd worden maar het grootste werk zit er bijna op.
Ik veronderstel nog zo'n 4 treinstakingen en de trap is volledig klaar.
03-11-2009
Sound mind, sound body
Yoga en lopen
In heel wat "loop"tijdschriften heeft men het de laatste tijd over de heilzame werking van Yoga bij het lopen. Eigenlijk niet zo'n gekke gedachte want de twee "sporten" hebben heel wat gemeen. Ze vereisen immers beiden oefening, lenigheid, geduld en een goede ademhalingstechniek.
Veel voorkomende loopkwetsuren zoals scheenbeenontstekingen, spierontstekingen, pijnlijke knieen en heupen kunnen vermeden worden door te stretchen en daar is waar het schoentje bij de meeste lopers wringt. Het lopen "an sich" is wel tof maar het stretchen achteraf is er dikwijls te veel aan.Heel wat van die blessures kunnen dus door yogabeoefening vermeden worden.
Daar waar lopers maar bepaalde spiergroepen gebruiken wordt bij Yoga quasi elke spiergroep aangesproken.zelfs de vergeten spiergroepen en dat heeft uiteindelijk zijn effect bij het lopen. Als Yoga op een correcte manier wordt uitgeoefend is het even intensief als joggen. En geloof me ik kan er van meespreken.
Na het wekelijks uurtje yoga ben ik dikwijls bekaf. Onze Yoga instructrice herhaalt wel continu dat we onze grenzen moeten kennen en niet overdrijven maar onbewust wil je toch steeds verder gaan en verleg je je eigen grenzen.
Mijn vriendin A. en ik hadden er het vorige week nog over, daar waar we in het begin stijf en stram onze oefeningskes deden en achteraf 3 dagen half verlamd moesten achter onze bureau blijven zitten, is onze conditie er de laatste 2 jaar met rasse schreden op vooruit gegaan. Elke oefening die wordt voorgetoond kunnen we uitvoeren, niet allemaal even intens maar meestal lijkt het toch er al op en onze recuperatie tijd is verminderd tot 2 dagen.
Enfin enkel voordelen dus en ondertussen kan ik er Dimitri een beetje mee op stang jagen door te zeggen dat mijn "loopprogressie" enkel te wijten is aan mijn wekelijkse "intense" yogasessie die hij jammer genoeg moet missen.
02-11-2009
Ploegsteert
Course du souvenir
Ik kan me niet herinneren dat ik vorige week tijdens de training heb overdreven of zo maar zonder enige verklaarbare reden heb ik sinds vorige week donderdag pijn aan mijn rechterknie. Daardoor heb ik noodgedwongen een paar trainingen moeten overslaan hoewel ik ze wel goed zou kunnen gebruiken want op 11 november lopen Dimitri en ik " La course du souvenir" in Ploegsteert, een parcours van 8km langsheen oorlogsmonumenten.
Dik tegen mijn goesting moest ik dus dezen avond dus thuisblijven terwijl Dimitri zijn training ging doen en je kan niet geloven hoe dit mij ergerde toen hij thuiskwam en in geuren en kleuren vertelde hoe goed hij wel had gelopen en hoe vlot het wel ging deze avond.
Onbewust werd ik er dus zenuwachtig van. Verdorie ik wou ook lopen en mijn tijd veilig stellen.Woensdag ga ik gewoon mee want die 8km van volgende week wil ik op maximum 40 minuten lopen en liefst iets sneller.
