Ik had me deze week voorgenomen dat vandaag volledig in het teken van de kinderen stond. Zij mochten beslissen wat we vandaag zouden gaan doen. Luna wist al vrij snel wat ze wou: gaan zwemmen. Zo gezegd zo gedaan, killian had de wekker deze morgen om 7.30 uur gezet en iets voor half negen stonden we voor de ingang van het zwembad dat spijtig genoeg nog niet open was op dat moment .
Het was al een tijdje geleden dat ik ze nog had zien zwemmen, van vorige zomervakantie om eerlijk te zijn, en ik was dus nogal verbaasd toen ik ze deze morgen bezig zag.
Luna die vorige zomer nog schrik had van het water zwom nu in een trek het volledige zwembad over en Killian was niet uit het diepe weg te slaan en sprong zonder verpinken van de hoge springplank. Weliswaar op zijn gewoonlijk houterige manier maar hij deed het toch maar. Ik was echt trots toen ik ze bezig zag.
We waren er echter nog niet uit of ik moest al plechtig beloven dat we volgende week terug zouden gaan. En zo'n een uurtje per week is eerlijk gezegd toch maar een kleintje.
S'middags hadden we ook het een en het ander met de kinderen gepland. Eerst reden we richting Gent naar het huis van Kina. Er loopt daar op dit moment een tentoonstelling van Stephan van Fleteren rond het wielergebeuren inVlaanderen en Dimitri en ik wilden die ook wel zien. Terwijl Dimitri zich verdiepte in de teksten ben ik dan met de kinderen maar de permanente tentoonstelling van het huis van Kina gaan bekijken en de gastjes hebben zich echt waar dol geamuseerd. Luna zei zelfs dat ze nog nooit zo'n plezant museum had gezien. Het is eerlijk gezegd ook de moeite waard. Alle onderwerpen zijn op een bijzonder didactische manier toegelicht op maat van de kinderen.
Om 15.00 uur was er trouwens een voorstelling rond de aanwezigheid van Keizer Karel in Gent aan de hand van een reusachtige maquette en een begeleidend klank en lichtspel werd de band van Keizer Karel met Gent toegelicht. Killiantje volgde het hele spektakel met opengevallen mond en was uitermate geboeid, vooral door de plaats op de maquette waar de stroppendragers werden onthoofd.
Onze laatste halte van vandaag was Laarne, waar we de Nerotentoonstelling bezochten . De expo vond plaats in de plaatselijke bibliotheek en van bij het binnenkomen konden we ze ruiken. Madame Nero had klaarblijkelijk wafels gebakken. Aan een democratische prijs van 1 euro kon men er Brusselse wafels eten, en zoiets moet je tegen Killian geen twee keer zeggen. Wij waren nog de tentoonstelling aan het bekijken terwijl Killian al aan een tafeltje zat te eten.
Het was een drukke dag en tegen de avond zagen de kinderen er eerlijk gezegd een beetje moe uit maar ze hadden zich wel goed geamuseerd en wat wil een mens tenslotte nog meer.
05-03-2009
Cinematek
Hitchcock Presents
Deze middag toonden ze in het kader van Broodje Brussel, klassiekers uit de reeks Hitchcock presents.
Twee afleveringen, allebei naar Roald Dahl, van Hitchcocks televisieserie:
Lamb to the slaughter van en met Alfred Hitchcock, USA 1958 Barbara Bel Geddes, Harold J. Stone / ZW / OND : NL / 24', een staaltje gitzwarte humor rond een lamsbout met in de hoofdrol een piepjonge Barbara Bel Geddes, bij de meesten bij ons bekend als de matriarch in Dallas;
Poison van en met Alfred Hitchcock, USA 1958 Wendell Corey, James Donald / ZW / OND : NL / 25'
De eerste was bijzonder spitsvondig en ook wel amusant, de tweede vond ik dan persoonlijk iets minder maar de point was ook wel goed gevonden.
Al bij al is het een raar gedacht om zo onder de middag een film te gaan bekijken maar het is wel erg ontspannend en zeker voor herhaling vatbaar.
Mijn vriendin A en ik hadden voor deze avond uitnodigingen om naar de opening te gaan van het nieuwe ontdekkingsparcours van de archeologische site Coudenberg. Ik had een aantal jaren geleden reeds een fragment van de opgravingen gezien (nog in restauratiefase) en was best benieuwd om te zien wat er in tussentijd was veranderd. Afspraak dus om 18.30 uur aan het Belvue museum aan het Paleizenplein.
Het Paleis van Brussel werd tussen de 11de en de 12de eeuw gebouwd op de Coudenberg. Naarmate het prestige van de hertogen van Brabant - vervolgens de hertogen van Bourgondië, keizer Karel V en tot slot de aartshertogen Albrecht en Isabella - toenam, werd ook het paleis herbouwd, uitgebreid en verfraaid. Als zetel van de centrale macht heeft dit paleis met zijn prachtige tuinen en rijke kunstcollecties, gedurende zes eeuwen bezoekers uit heel Europa over de vloer gekregen. Dit indrukwekkende monument werd in 1731 door een reusachtige brand verwoest. Vijftig jaar later werd de ruïne opgeruimd en werd gestart met de herinrichting van de wijk. Het bestaan van het Paleis dreigde een goed bewaard geheim onder ingewijde te worden maar dankzij de openstelling van de onderaardse gewelven wordt een belangrijk stuk geschiedenis voor iedereen toegankelijk.
Het voormalige COUDENBERGPALEIS is dus enorm en loopt door onder de Koningsstraat, Het Koningsplein tot aan de Infante Isabellastraat. Sinds vorig bezoek was de site dus enorm veranderd.
t'was in ieder geval enorm plezant om mee te maken, plezante omgeving, fijn gezelschap en een hapje en een drankje, meer moet dat niet zijn.
Zoals maandag automechanicalesdag is, is dinsdag vanaf nu dus Yogalesdag. Vorige week hadden we ons ook al aangemeld maar toen bleek het niet door te gaan wegens: VAKANTIE ( natuurlijk nooit aan gedacht), maar vandaag hebben we dus effectief les.
We hebben vanaf nu zelfs een heuse lidkaart en zijn dus officieel "YOGI". It's all in the name want in de praktijk zijn we nog alles behalve cracks.
De vrouwen kleedkamer zat toen we aankwamen al barstens vol en we waren dus haast verplicht om ons om te kleden in de mannen vestiaire, geen probleem op zich want er zijn toch bijna geen mannen in de les.
Myriam, de lerares, was blijkbaar goed in vorm want er zat serieus veel vaart in de les. Je kon ze haast niet niet volgen. Zelfs haar achtergrondmuziek was niet zoals gewoonlijk oosters maar klassiek, ein kleine nachtmusik van mozart en andere klassiekers waar ik niet echt een naam kan opplakken.
Halverwege de les begonnen al mijn spieren serieus tegen te wringen en aan mijn vriendin te zien lieten ook haar ledematen het stilletjes aan afweten.
Bij het einde van de les begaven we ons terug richting kleedkamer en ons enige mannelijke collega kwam plots binnen. Je had de vrouwen eens moeten zien springen. Ik vrees een beetje dat het grootste deel van de cursisten morgen niet zo meer zal springen,wegens een beetje stram. Deze middag nog "krijger" maar morgen gewoon wrakstuk.
