Jeanine Longo in spe


't was vandaag gewoonweg een zalige dag. Ik werd reeds heel vroeg gewekt door de eerste zonnestralen en was niet meer te houden. Ik ben dan maar op mijn gemak rustig gaan ontbijten, en heb me dan klaargemaakt om te gaan joggen. Vol moed begon ik eraan maar ik had het vandaag knap lastig. Gisterenavond had ik immers nog een pak frieten naar binnengewerkt en dat was vandaag tijdens het lopen duidelijk merkbaar. Ze waren duidelijk nog niet helemaal verteerd.

Na zowat drie kwartier had ik mijn opgelegde schema afgewerkt en eerlijk gezegd ik was er niet echt kwaad om. Met een rood aangeschoten hoofd kwam ik thuis en werd door Dimitri, die ondertussen opgestaan was ontvangen onder hoongelach, hij brabbelde zoiets van indianen en reservaten en zo....  Ik heb het toch maar gedaan he, en ik ben best wel een beetje fier op mezelf.

In de namiddag kwamen Isabelle, Cees en Sam op bezoek en hebben we een beetje gekletst in de tuin, waar het trouwens zalig vertoeven was . Op dat moment nog wel want een goed half uur later was het er niet meer te houden van de hitte.

Ik besloot dan maar om efkens buiten te gaan, mijn fiets te nemen en een paar rekeningen te gaan betalen. Killian was onmiddellijk klaar om mee te gaan met zijn fiets maar Luna zag dat aanvankelijk niet zitten. Toen ik haar verzekerde dat we niet in het drukke verkeer zouden rijden maar enkel langs fietspaden en rustigere banen was ze dan toch te overtuigen.

We vertrokken via het rustige fietspad langs de schelde richting Eine en het ging wonder boven wonder heel goed.
Eens aan het bankfiliaal aangekomen zagen de kinderen het zelfs niet meer zitten om direkt naar huis terug te keren en dus besloten we maar om een ommetje te maken langs mémé en bompa en daar iets te drinken.

Onze tocht werd verder gezet richting Ename  via de Ohiobrug . Toen Luna voor de brug kwam zei ze " als ik dit kan , kan ik alles". Ze reed al zittend de brug op maar toen kwam het grote moment: terug naar beneden rijden. Ik maakte haar duidelijk dat ze haar handen op de remmen moest houden en nu en dan een beetje bijremmen. Aanvankelijk nam ze dit vrij serieus want ze drukte gewoonweg de remmen volledig dicht en bewoog zo geen millimeter meer. Uiteindelijk verkrampte ze iets minder en reed de brug voorzichtig af, Killian was ondertussen wat verder uitgereden maar wachtte braaf op ons aan het eind van de brug.

Ons Luna deed het absoluut niet slecht, maar gezond voor het hart was deze trip toch niet hoor. Ik heb een paar keer efkens gepanikeerd toen ze nogal ongecontroleerde bewegingen maakte. Maar ze zal het uiteindelijk toch moeten leren in het verkeer ook he.

Toen we bij mijn ouders aankwamen heb ik wel efkens Dimitri verwittigd want ons uitstapje dat aanvankelijk een kwartiertje zou duren heeft uiteindelijk bijna 2 uren geduurd.maar 't was ongelofelijk plezant en ik heb er immens van genoten om mijn 2 vedetten zo bezig te zien.

Morgen geven ze trouwens terug zulk zomers weer en ik heb ze beloofd dat als ik van mijn werk kom we nog een klein stukje zullen gaan rijden.

Rommelmarkt Bergstraat

Elk jaar op de vrijdag na Hemelvaart vindt er in de Bergstraat in Oudenaarde een gigantische rommelmarkt plaats en elk jaar spreekt de gehele familie af bij mijn ouders die in de Bergstraat wonen. Mijn moeder maakt dan voor iedereen eten klaar en de gehele familie installeert zich in ons "kraam".

Gisterenavond hadden we nog al onze rommel verzameld en met de aanhangwagen bij mijn ouders afgezet en ook de kinderen waren er gisteren al blijven slapen, kwestie van geen seconde van de gehele gebeurtenis te missen.

Killian wil zich een nieuw lego star wars ruimteschip aanschaffen dat 49euro kost en wil dat geld vandaag bijeen verdienen door het verkopen van zijn oud speelgoed en andere rommel die toch niet meer van pas komt.

Even vroeg als mijn ouders was hij al van de partij om zijn wilde plannen te realiseren en toen wij aankwamen rond kwart voor 9 had hij al voor zo'n 65 euro verkocht.

Hoewel het vooral in de voormiddag goed weer was, was er toch niet zo veel volk als andere jaren, ook hier laat de crisis zich dus duidelijk voelen en volgens sommige van de marktkramers is de impact van Ebay hier niet te onderschatten. Je merkte duidelijk dat de mensen niet meer bereid zijn om geld uit te geven. Het mes snijdt echter langs beide kanten want ook ik ben niet meer bereid om alles voor niets weg te geven. Als ze het er niet voor over hebben wel dat ze het dan laten liggen bij mij ligt het ook niet echt in de weg.

Tegen de middag begon het een stuk kouder te worden en minderde de verkoop maar al bij al kunnen we niet echt ontevreden zijn.
De kinderen hebben op het eind van de dag elk zo'n 50 euro verdiend en ook ik heb nog zo'n 20 euro binnengehaald door de verkoop van mijn oude kleren.

Killian heeft dus zijn vooropgestelde bedrag bijeen, en kan dus morgen zijn Lego doos gaan halen maar hij heeft het niet voor niets gekregen,  hij heeft er wel een gehele dag hard moeten voor werken.

Kids Run Gent

Ze hadden er heel erg naar uitgekeken en nu is het dan eindelijk zover: De kinderen lopen mee in de Chiquita Kids run in Gent. Ik was ze gisteren nog snel een paar gepaste loopschoenen gaan halen en ze waren er dus helemaal klaar voor.

Toen we op het Sint-Pietersplein aankwamen was het er nog vrij kalm. We besloten dan maar om op het gemakske de T-Shirts van de kinderen te gaan ophalen aan de daartoe voorziene stand en nog wat rond te neuzen aan de andere kraampjes.

Plots kwamen er twee mannen op ons afgestapt met een camera. Bleken het 2 mensen van de BBC televisie te zijn die naar Gent waren afgezakt om een reportage te maken over het initiatief dat momenteel in verschillende Gentse scholen loopt " Veggie Thursday". Onze kinderen gaan niet in Gent naar school en dat maakte ik die mensen meteen duidelijk maar dit bleek helemaal niet erg ze hadden gewoon kinderen nodig die een mening over het initiatief hadden.

Praktisch gezien zou de Engelse journalist een vraagje stellen aan de kids in het Engels, ik zou dit vertalen en vervolgens hen antwoord terug naar het Engels vertalen.

Killian was onmiddellijk bereid om mee te doen en antwoordde vrij gevat op de hem gestelde vraag. Luna daarentegen was met heel die heisa niet erg opgezet en weigerde dus resoluut te antwoorden. Oordelend op de kwaliteit van hun antwoorden, weinig kans dus dat er iets van uitgezonden wordt.

Ondertussen was er reeds heel wat beweging op het Sint-Pietersplein en waren we aangekomen aan de Chiquita village, een heus "Atletendorp", waar de mini-joggers zch naar hartelust konden uitleven.

        


Om 13.30 uur was het dan zover. De kinderen begaven zich naar de ING startboog en de "GELE" massa zette zich na een gezamenlijke Warm-Up sessie in beweging onder begeleiding van de "Gentse flikken".

 



We probeerden in de wriemelende massa onze kinderen terug te vinden maar dit was onbegonnen werk. Bij het begin van de tweede toer zagen we dat Killian zich had aangesloten bij de kopgroep , alhoewel hij het duidelijk moeilijk had. Hij had namelijk voor de loop gezegd dat hij de eerste zou aankomen om op de foto te staan in de krant. Hij had zich er toen weinig rekenschap van gegeven dat er ook kinderen zouden deelnemen die elke week trainen en aan wedstrijden meedoen.

Luna daarentegen,van wie we aanvankelijk het ergste vreesden na een voorval op de atletiekclub in Oudenaarde, liep mee met de middenmoot en had het duidelijk ook lastig maar hield toch vol.
Ze bereikten beiden zonder kleerscheuren de finish.


       

De medaille, de banaan het drankje en de prijzentas die ze aan de aankomst ontvingen maakte echter veel goed. En toen we terugkeerden naar de wagen  waren ze best fier op hun prestatie. En ik moet eerlijk gezegd toegeven dat het niet alleen zij waren die trots waren oof Dimitri en ik glunderden een beetje.

  

Buddha


Ik had me gisteren bij het lopen een beetje geforceerd en dat kan ik vandaag dus duidelijk voelen. Mijn rechterheup wringt precies een beetje tegen.

Maar voor alles is een oplossing en dus gaan we deze middag naar de yoga.
T'is eigenlijk al vrij lang geleden sinds vorige les, maar de laatste weken kwam er iedere keer wel iets tussen. Was ik het niet die verstek liet gaan dan was het mijn vriendin.

Vandaag gaan we dus en eerlijk gezegd, ik kijk er naar uit. Je moet je die yoga lessen niet voorstellen als een uur lekker niets doen en zen wezen, het is een vol uur intensief met je lichaam en ademhaling bezig zijn.

De les van vandaag was een echte verademing en ik heb me een vol uur volledig kunnen concentreren op de oefeningen. Daar de groep vandaag  een pak kleiner dan gewoonlijk kon de lesgeefster zich trouwens veel meer met elk van ons bezighouden en verkeerde houdingen corrigeren. Wat ongelofelijk interessant is want eens je hebt gevoeld hoe het echt moet, doe je het de volgende keer onbewust beter.

Na zo'n les voel je je werkelijk als herboren en wonder boven wonder ook de pijn in mijn heup was hiermee grotendeels verdwenen. Waarschijnlijk was die gewoonweg het gevolg van te weinig stretching na de loopsessie, iets waar ik in het gevolg misschien een beetje meer rekening moet meehouden.

Swaffelaar gezien

Normaalgezien moest ik deze avond naar de start to run sessie in Maarkedal , maar het lopen gaat momenteel zeer goed en ik loop eigenlijk al een stuk langer dan ze daar doen. Daarom heb ik besloten om deze avond op mijn eentje naar de finse piste te gaan en daar mijn loopsessie op het gemak af te werken.

De eerste 10 minuten liepen vrij moeilijk ik had deze middag bij het eten een glas wijn gedronken en had hierdoor precies zware benen. Na een dikke 10 minuten strompelen leek dit over te gaan.

Het was vrij druk op de piste, het was dan ook verwonderlijk toen daar plots uit het niets een "swaffelaar" opdook. De man, begin de 20 en niet onaardig stond langs de kant tegen een boom te swaffelen.
Ik dacht eventjes dat het zoals onlangs op TV , verborgen camera was, maar niet dus het was een echt exemplaar.
Maar allez hoe haal je het nu in je hoofd om in klaarlichte dag zoiets te forceren en dan moet je nog weten dat de meerderheid lopers dezen avond mannen waren he.

De dame die voor mij liep had hem blijkbaar ook opgemerkt want toen we de volgende toer op dezelfde plaats kwamen keek ze nogal zenuwachtig om zich heen.

Swaffelaar of niet, ik heb goed gelopen. Normaal gezien moest ik 10 min, 12min, 12 minuten lopen maar de laatste 12 heb ik gewoon tot 16 minuten opgetrokken, k'had toch nog wat overschot.

Op een totaal van 43 minuten heb ik dus 7.5 km afgelegd en k'heb het gevoel dat ik eindelijk mijn loopritme heb gevonden. Tegen volgende week doe ik gewoon nog een toertje bij.