Ik had er echt heel hard naar uitgekeken om vandaag de mini marathon te lopen in Brussel. Er zouden immers heel wat mensen meelopen die ik ken, en het zou toch een soort een bekroning zijn om met een convenabele tijd aan te komen aan het stadhuis op de grote markt van Brussel, als het ware toch de ambstwoning van mijn grote baas.
Deze morgen waren we dus op een onmogelijk uur reeds uit bed: 6.00 uur, je moet quasi gek zijn om op zo'n onmenselijk uur een eindje te gaan lopen in de Stad waar je elke dag noodgedwongen voor je werk naar toe moet.
Maar het gezelschap is in ieder geval goed want Dimitri en Killiantje gaan ook de mini-marathon lopen. De trip naar Brussel verloopt verbazend goed en om 8.15 u stonden we reeds aan de militaire school in de Hobbemastraat om onze startnummers op te halen. Deze keer geen nummer met een symbolische waarde, zoals flarden uit mijn geboortedatum of zo maar een oerdegelijk "11032". Dit kan dus niet verkeerd gaan, ik heb trouwens mijn "lucky earrings" dus dit moet wel lukken.
De organisatie verloopt zoals gewoonlijk vlekkeloos en om 9.30 uur stipt vertrekken mijn 2 mannen, na een oorverdovend startschot, richting grote markt. De Ladies run, waar ik aan deelneem, vertrekt pas een kwartier later en je mag het geloven ik ben het gewaar geworden, het was ijskoud.
9.45 u knalde uiteindelijk ook voor ons het startschot en van de eerste meters voelde ik dat vandaag wel eens goed zou kunnen verlopen. De eerste 2 kilometer door het park van de " cinquantenaire" verliepen heel, heel goed en voor ik het wist liep ik de Wetstraat af, of eerder gezegd op want in tegenstelling tot wat ik dacht loopt de Wetstraat "Bergop" ( vals plat). Ik ken Brussel vrij goed en had dus vooraf mijn parcours gememoriseerd. Op elk moment wist ik dus hoe ver ik nog moest en dat is dus wel een voordeel.
Toen we langs het parlement kwamen passeerden we de chiquitarunnertjes, die applaudiseerden en riepen toen we langskwamen, wat me onbewust toch wel een hart onder de riem stak.
Mijn tijd zat goed, dat voelde ik zo, en eens het parlement gepasseerd, ging het parcours in vrije val naar de finish, de grote markt van Brussel. De Bergstraat af en toen ik uiteindelijk op de grote markt aankwam was de eerste persoon die ik zag mijn vriendin Annemie die naar daar afgezakt was om foto's te nemen en me een hart onder de riem te steken.
Bij de aankomst kregen we onverwacht veel koeken en drank en ik was ongedurig om te weten te komen hoe mij " venten" het er vanaf hadden gebracht. Niet veel later kwamen ze on vergezellen op het terras van "la Brouette" waar ik mijn trakteerde op koffie en ontbijt voor mijn overwinning.
Killian had de mini marathon gelopen in 19.47min, Dimitri in 19.50 en ik in 18.31min.
Toen ik deze avond nog efkens op internet keek bleek dus dat ik gewoonweg negende was geworden en op de site van de morgen stond; Gek he. maar het doet wel deugd en het zal me wel motiveren om in de toekomst nog gedrevener te trainen.
