Voor efkens Flandrien


De laatste tijd doen we met het hele gezin vrij veel aan sport. En ik moet toegeven dat dit wel een beetje verslavend werkt . Toen Dimitri deze middag thuiskwam en vroeg wat we vandaag gingen doen zei ik onmiddellijk fietsen.

Ik had echter niet onmiddellijk begrepen dat hij op iets anders alludeerde. We zijn vandaag namelijk 11 jaar getrouwd en hij dacht dat ik dit vandaag wou vieren en iets speciaals doen.

Eerlijk gezegd, ik was dit vergeten. Ik ben niet echt een super koele kikker of zo maar zie er niet echt het nut van in van iets dat we de afgelopen 5 jaar ook niet hebben gevierd vandaag opeens wel te vieren.

Mijn reactie op zijn vraag was dus niet echt de gewenste veronderstel ik want het was zoiets van ; dat is dan al 10 jaar te veel.
Van dat fietsen, dat hebben we dus wel gedaan he. Dimitri  had zijn ouders beloofd dat hij vandaag hun gras zou afrijden. We besloten dus om de auto thuis te laten en met de fiets naar Ronse te rijden. Lunaatje zag het niet echt zitten om met haar fietsje mee te rijden dus ging ze bij mijn ma maar Killian was wel onmiddellijk klaar om mee te gaan.

Vol moed vertrokken we richting Ronse via Leupegem, Maarkedal, Etikhove, Nukerke, Louise-Marie en uiteindelijk Ronse. Voraal het laatste stukje naar Hogerlucht woog zwaar door, vooral voor Killian met zijn kleine fiets maar uiteindelijk geraakten we er toch.

Eens aangekomen bij de woning van mijn schoonouders bleek de tuin echter in een ergere staat dan we hadden verwacht. Dimitri reed het gras af en Killian en ik hebben meer dan 3 uur aan een stuk als gekken kruid gewied , maar uiteindelijk was het het toch nog niet volledig opgeruimd.

Dimitri opperde zo efkens, het zou wel tof zijn mochten wij ook zo'n tuin hebben . Ik mag er echter niet aan denken, zo elk vrij moment dat je hebt in de tuin kruid zitten wieden. Voor efkens , en in de zon, valt dat wel mee , maar ik zou absoluut niet willen dat ik verplicht zou zijn om dit elk week-end te doen.

Doodop vertrokken we uiteindelijk terug richting Oudenaarde. en toen ik pas terug op mijn fiets zat wenste ik eventjes dat we met de auto waren gekomen. maar na enkele momenten ging de vermoeidheid weg en uiteindelijk kwamen we vrij snel terug bij mijn moeder aan om Luna terug op te pikken.

Een goede oefening was het in ieder geval in mijn aanloopjaar naar het oprijden van de Mont Ventoux, wan dat moet ik gewoon doen . Zeker nadat ik onlangs nogal pocherig tegen een vriend heb gezegd dat ik de kale berg zeker zou oprijden, zeker een keer of drie.
Soms zegt een mens wel eens iets te veel hé.

Luc Tuymans, "Against the day"


Ik heb dezen avond afgesproken met mijn vriendin A om eens een stapje in de wereld te zetten. We hadden reeds een tijdje het plan opgevat om de thema tentoonstelling rond het oeuvre van Luc Tuymans die momenteel bij Wiels in Vorst loopt te gaan bekijken en dit gaan we vanavond dus effectief doen. We zijn immers beiden bewonderaars van zijn oeuvre en dit zelfs al van voor hij zijn schilderij l'Archiduc" aan Brad Pitt verkocht.

Ik was dus vandaag met de wagen naar Brussel gereden en had mijn GPS mee voor het geval we niet onmiddellijk zouden vinden. Moeilijk vindbaar bleek het achteraf gezien toch niet echt te zijn want eens het Zuidstation voorbij hoefden we gewoon de weg langs het spoor richting Vorst te volgen en we kwamen recht op de voormalige Wielsbrouwerij uit.

Het gebouw ken ik reeds lang want ik passeer er nu toch al zo'n 12 jaar dagelijks met de trein maar het is pas recent gerenoveerd en eerlijk gezegd , het is prachtig gedaan. De zaal waar vroeger de brouwketels stonden werd heringericht als kaffee en bookshop en dit allemaal volgens Hollands principe, sober, functioneel maar toch gezellig.

Er liepen verschilllende tentoonstellingen maar wij waren voor Tuymans gekomen en dat zouden we dus ook zien.
In de tentoonstelling "Against the day" worden in wereldpremière 20 nieuwe schilderijen voor het eerst publiek getoond. Het centrale thema zijn beelden uit computerprogramma's, televisieshows, bewakingscamera's, e-foto's, beelden van scanners en andere zogenaamde perfecte simulaties, virtuele beelden die tegelijkertijd fascineren en afschuw wekken. De bedoeling van deze reeks is voor Tuymans de banaliteit overstijgen door de flikkerende beeldenstroom te bevriezen.

Allemaal schoon gezegd maar kunst is toch heel persoonlijk en moet "aangrijpen". Wat mij betreft was dit bij deze reeks absoluut niet het geval; ik werd op heen enkel moment ontroerd noch gegrepen door één van de werken en ook mijn vriendin was niet echt overtuigd.

We bezochten nog de tentoonstelling rond Bruno Serralongue en besloten dan om maar ergens iets te gaan eten.
Lang moesten we niet nadenken waar. De thai op Saint- Géry. Nog straffer , ik hoef zelfs de kaart niet te zien ik neem gewoon een nummer 30, zoals gewoonlijk: chicken with cashewnuts.

Toen we er aankwamen was ik efkens verwonderd dat er zo verschrikkelijk veel volk was, maar vandaag is de openingsavond van de Jazzmarathon en dit lokt jaarlijks enorm veel volk naar de Brusselse binnenstad. We vonden uiteindelijk nog een plaatsje op het terras bestelden ons habitueel nummertje. Grappig bij die thaise restaurants op de Saint Gery is dat die obers gewoon van het ene naar het andere restaurant lopen. We hadden een koffie besteld en di ging hij gewoon halen in het eethuis ernaast. En als je niet goed oplet merk je dit zelfs niet eens op want al die restaurants gebruiken gewoon hetzelfde servies.

Om 20.00 had ik via mijn baas kaarten gekregen voor de openingsreceptie van de Jazzmarathon op het Stadhuis.
We kwamen er zo'n kwartiertje na aanvang aan en het was er reeds afgeladen vol maar niemand die we echt kenden, behalve de burgemeester dan. De avond werd gesponsord door de vereniging van Waalse regionale produkten , wijn , kaas , paté enz. en die was er dus in overvloed aanwezig.

Al bij al was dit toch niet echt ons ding en we besloten dan maar om nog efkens af te zakken naar het Sint Katelijneplein waar er een Jazzband optrad die ons wel aansprak.
'
'Twas gewoonweg een fantastische avond, veel interessante dingen gedaan en gezien, prachtig zomers weer en een prettige gesprekpartner. Soms kan alles toch zo simpel zijn.

Birthday

39 word ik dus vandaag en het belooft een schitterende dag te worden. Toen ik om 4.00 uur opstond had ik mijn eerste verjaardagswensen al ontvangen van een collega op het werk, die ze had verzonden om één uur. Op de trein zat mijn zus die me feliciteerde en op het werk had mijn collega een cadeautje op mijn bureau klaargezet. Allemaal toffe attenties die mijn dag gewoon niet meer stuk konden maken.

In de loop van de voormiddag belden mijn ma en mijn vriendin nog en ook van nog een paar collega's kreeg ik welgemeende felicitaties.

Onder de middag, het zonnetje scheen verleidelijk fel, ben ik in het centrum van Brussel een toertje met mijn fiets gaan rijden. Al hijgend de Botanique naar omhoog en zo tot aan de Place de la Liberte waar ik op een koel terrasje een cola dronk alvorens mijn tochtje verder te zetten en terug te keren naar mijn bureau.

S'avonds mocht ik in de garage mijn auto gaan ophalen, die het ook dit jaar terug heeft gehaald op de schouwing en dus weer een jaartje verder kan en na nog een bezoekje aan mijn zus en schoonbroer, waar ik een enorm mooie plant kreeg ben ik met de kinderen nog een toertje gaan fietsen, tot in Eine en zo terug langs de bloemenwijk.

Luna's rijkunsten worden al langs om beter en ik geniet er echt van om ze zo ontspannen bezig te zien. Dit is dus duidelijk voor herhaling vatbaar.