Tennis

Omdat we gisterenavond naar het Sportpaleis gingen zijn Killian en Luna in Ronse blijven slapen wat ons deze morgen de mogelijkheid gaf om reeds vroeg te gaan joggen op de Finse piste.

We beginnen vandaag het loopschema van de zesde week en daar dit gewoonweg een identieke herhaling is van de vijfde week zou dit in principe geen problemen mogen opleveren.

De eerste paar minuten liepen we ietwat stroef maar algauw waren we op tempo. We hebben onze 32 minuten dus vrij vlot gelopen zonder echt buiten adem te geraken.

s'middags hadden we  een uurtje vastgelegd op de tennisbaan. Noch Dimtri, noch ik zijn hier cracks in en we hebben dus heel veel gelopen en heel weinig geraakt ,maar we hebben heel wat afgelachen met onze stunteligheid en dat is eigenlijk het voornaamste.

t'was een heel plezant week end want ieder van ons heeft eigenlijk gedaan wat hij graag wou en t'is toch zo spijtig dat het alweer voorbij is, maar we laten het in ieder geval niet aan ons hart komen want volgende week wordt minstens even plezant.

Axelle Red


Axelle Red gaf gisteren, ter ere van haar 15-jarige carriere een uniek concert in het Sportpaleis in Antwerpen.
Het was al geruime tijd dat ik zei dat ik wel eens een concert van haar wou bijwonen en dat is bij deze dan ook gebeurd. Ook Dimitri was wel benieuwd om ze eens aan  het werk te zien want het is als het ware een "ex- klasgenootje" van hem, ze hebben namelijk ooit dezelfde colleges gevolgd in de eerste kandidatuur  rechten aan de VUB.

Toen we in het sportpaleis aankwamen was het ronde podium centraal in de zaal opgesteld en sijpelde het publiek met mondjesmaat binnen. We vroegen ons efkens af of de zaal wel volledig vol zou geraken, dit bleken echter nodeloze zorgen want een half uurtje laden zat ze afgeladen vol en was er geen vrij plaatsje meer te bespeuren.

Het "witte doek" werd gehesen en in het te midden van enkele van de grootste nationale en internationale muzikanten stond de frele Axelle Red. Fysiek fragiel dan wel want wat een uitbarsting van energie toe ze aanhief.

Het was meteen de aanzet van een concert dat meer dan 2.30 uur zou duren, waarin ze heel wat recent materiaal maar ook de grootste van haar hits bracht en waarin ze constant het publiek op sleeptouw wist te nemen en ze te verleiden.

Gehuld in een catsuit slingerde ze zich als krolse kat rondom het statief van haar microfoon en wist zo het publiek continu te charmeren en te verleiden. Met een tomeloze energie sprong ze van de ene kant naar de andere kant van het podium en bracht haar nummers op een jazzclubachtige manier.

Het was gewoonweg een aaneenschakeling van hoogtepunten en niet van de minste was het duet met Tom Barman, die voor de gelegenheid met de fiets naar het Sportpaleis gekomen was en samen met Axelle Red een speciaal voor de show gecomponeerd duet bracht.

Op het einde van de show bracht ze tenslotte nog het nummer waar het allemaal mee begonnen was, "Kennedy Boulevard" niet op de originele sixties manier maar in up tempo en met een ongelofelijk schwung.

Chapeau!!!! t'is echt wel een klassemadam, geen wonder dat ze in de buurlanden hoog scoort want ik zie het er haar nog niet veel nadoen. 

Oudenaarde-Roubaix

t' Is vandaag gewoonweg zomerweer. Ideaal dus om er reeds vroeg op uit te trekken.
Killian heeft afgesproken om met zijn bompa  legervoertuigen te gaan bekijken en wijzelf gaan naar het Centrum Ronde Van Vlaanderen waar  de start van de superklassieker "Oudenaarde- Roubaix " plaatsvindt, een ronde voor wielertoeristen maar met een peleton bekende wielrenners.

We waren rijkelijk laat aangezet om Killian af te zetten bij mijn ouders en toen we aan het CRVV aankwamen , waren een deel van de renners al gestart en zaten we dus potvast in het verkeer. Uitendelijk konden we ons toch nog net op tijd parkeren niet zo heel ver daar vandaan.

Honderden deelnemers waren al klaar om te vertrekken. Er waren verschillende afstanden te rijden maar de minimum afstand was 65 km, wat me eigenlijk een beetje versteld deed staan, want oordelend op de fysiek van sommige deelnemers zou het me niet hebben verwonderd als ze de brug waar de start plaatsvond niet eens op geraakten.
Er waren veel Ulrichs bij die net "IETS" te zwaar stonden leek me.

Maar goed ik zie het mezelf nog niet echt doen.

Uiteindelijk kregen we te zien waar we voor gekomen waren, de echte Flandriens en andere helden uit Parijs Roubaix.
De eerste die we tegen het lijf liepen was trouwens Sean Kelly, die bovenmaats sympathiek was en spontaan op de
foto ging en handtekeningen uitdeelde.It's good to be an Irish, de man spreekt trouwens heel vlot Nederlands.



De andere wielrenners volgden, Francesco Moser, Freddy Maertens,Roger de Vlaeminck, Lucien Van Impe, Johan Museeuw,Jan Jansen, Jean-Marie Wampers,Ferdi Van den Haute, Eddy Planckaert, Edwig van Hooydonck,Ludo Diercksens en uiteindelijk nog een paar familieacteurs en acteurs uit Witse.

   


  

En het was opvallend het waren weer degenen die het minste hebben gepresteerd die het meeste pretentie hadden.
Zoals gewoonlijk dus.

Indochine


Dimitri kwam vandaag naar huis met het heuglijke nieuws dat Indochine naar Vorst Nationaal komt. Eigenlijk was dit al lang geweten, maar wat ik niet wist is dat hij het eigenlijk wel zag zitten om mee te gaan.
 
Ik ben dus maar snel efkens op google gaan zoeken of er nog tickets beschikbaar waren en na enig zoeken vond ik nog er voor het optreden op 27 maart 2010. Dat is begod bijna nog een jaar. So be it. Ik heb dus onmiddellijk 2 tickets besteld en zal morgen zo snel mogelijk de financiele kant regelen.

Eigenlijk is dat we een beetje straf he, alle groepen die ik aanbad toen ik nog een tiener was treden nu gewoonweg nog op. En wat helemaal te gek is we gaan er nog naar toe ook, het leven begint dus pas op bijna 40 zeker.

Indochine dat is trouwens puur jeugdsentiment. Ik had toendertijd in de GB in Ronse een cassette van de groep gekocht  "Le troisième sèxe" en nam die in mijn walkman mee naar school. Niemand kende dat daar trouwens behalve mijn klasgenote Merel die het ook wel voor franse Rock had.

t'was allemaal nogal vrij amateuristisch als je bedenkt dat je nu binnen de 5 seconden je muziek kan downloaden en op je Ipod beluisteren, in topkwaliteit en zonder vertragingen (wat in het geval van een walkman wel het geval was als je batterijen bijna op waren.)

Hun muziek heeft in ieder geval de tijd doorstaan nu nog benieuwd of Nicola Sirkis en zijn groepeke dat ook hebben gedaan.

Sportdag

Ik heb mijn portie sport voor vandaag wel gehad, maar ik voel me er zeker niet slechter door.

Onder de middag was er Yoga in "de markten". Nu we een beetje regelmatiger de lessen bijwonen lijken de verschillende houdingen al langs om beter te gaan. Het enige wat ik nu en dan eigenlijk een beetje vergeet is mijn ademhaling op een beheerste manier onder controle te houden, terwijl dit nu net één van de belangrijkste elementen van Yoga is. Je moet als het ware "in de pose zijn" maar ik vergeet dit wel eens.

S'avonds, Dimitri moest laat werken, ben ik nog tot aan de Finse piste gegaan om mijn loopschema van de dag af te werken. Het bleek niet echt een probleem maar ik loop toch wel liever in gezelschap hoor. Zeker toen er rond 19.00 geen levende ziel meer te bespeuren was, miste ik mijn loopmaatje. Ik voelde me niet echt veilig zo alleen, zeker niet in het stuk dat niet zichtbaar is vanop het voetbalveld en compleet afgesloten is door de bomen;

Het lopen zelf doet ongelofelijk veel deugd , niet alleen ervaar je na afloop een soort roes die wel tof is maar ook louter lichamelijk doet het heel veel.

Ik loop nu nog maar een relatief korte periode en toch merk ik dat mijn buik en billen heel wat strakker staan en veel gespierder zijn. Leuk meegenomen natuurlijk al was dit niet waarom ik er in eerste instantie mee begonnen ben. De hoofdreden was mijn karakter. Van nature ben ik nogal hyperkinetisch en zenuwachtig van aard en zo efkens gewoon lichamelijk bezig zijn maakt me stukken rustiger, alhoewel..... t'zou nog stukken beter kunnen maar zoals ik al zei... We werken er aan.

Lionel Ritchie

Dezen avond zijn Luna en ik alleen thuis want de mannen zijn een stapje in de wereld gaan zetten.
Vorige maand was Dimitri met Luna naar het concert van Marco Borsato geweest en vandaag is het de beurt aan Killian om met zijn papa op zwier te gaan.

Om half zeven zijn ze dus vertrokken richting sportpaleis Antwerpen om er het concert van Lionel Ritchie bij te wonen.

We hadden zo'n 10 jaar geleden al een optreden van de man bijgewoond  toendertijd in Vorst nationaal en dat was niet slecht maar ik  ben niet zo'n fan dat ik hem absoluut twee maal wou zien. Killian daarentegen was wel onmiddellijk enthousiast om mee te gaan en dus was dit de ideale oplossing.

Het is natuurlijk wel en beetje spijtig dat dit optreden op een maandag en niet in het week end valt want uiteraard moet Killian morgen naar school, maar daar valt een mouw aan te passen,hij heeft zijn complete outfit mee om onmiddellijk na het optreden in de wagen te slapen, zijn deken, pyjama, zelfs hoofdkussen.

Rond 12.30 zijn ze terug thuisgekomen en klaarblijkelijk was het optreden meer dan de moeite waard. Killian had zelfs op de stoelen staan dansen en het ik zeker hij gaat de volgende  keer gewoon weer mee, als dit opnieuw 10 jaar duurt zal hij ondertussen wel oud genoeg zijn om ets langer op te blijven.

Start to run

Dezen avond naar de "start to run "sessie gegaan, ik keek er al heel de dag naar uit . Toen ik  toekwam zag het er even naar uit dat het zou gaan regenen, gelukkig niet dus.

De opkomst was weer massaal en het ging er al heel wat gemoedelijker aan toe dan vorige week. Toen liepen de mensen die elkaar al vooraf kenden samen , deze week liep iedereen meer zijn eigen ritme en maakte je spontaan een babbeltje met de mensen die je passeerde. De groepjes van mensen die ongeveer hetzelfde tempo lopen beginnen zich dus stilletjes aan te vormen .

Deze week is het trouwens meteen de laatste sessie, de rest van het schema werk ik af met Dimitri op de Finse piste in Oudenaarde.

Morgen loop ik dus de eerste dag van de vijfde week met als programma

++ OO +++ OO +++++OOO +++++OOO ++++++OO

totaal 32 minuten dus.