Nys Rules


Grote plannen voor vandaag, we gaan kijken naar het Belgisch Kampioenschap Cyclocross in Ruddervoorde.
Kort na de middag zetten we aan en de Gps wijst ons de weg. Een goeie 3 kwartier later staan we in Ruddervoorde waar we onze wagen achterlaten op een parking en met de pendelbus tot aan de ingang van het terrein worden gebracht. Luna was buiten zichzelf van opwinding het was immers de eerste keer dat ze recht stond in een bus, je moet het maar meemaken hé! Kwestie van : voor alles moet er een eerste keer zijn hé.

Eens op het terrein, het was ongeveer nog een uurtje voor aanvang van de eliterenners, zijn we nog efkens de tent binnengeweest en daar was er eerlijk gezegd ongelofelijk veel ambiance. Als het gaat om plezier maken kennen de West-Vlamingen er duidelijk iets van. We'n uns in ieder geval gejoned t'wa vree leutig.

Om 15.00 precies werd het startschot gegeven . Vanaf de eerste ronde reed Sven Nys en kop en legde de anderen door een onmogelijk tempo het vuur aan de schenen. Het is eerlijk gezegd toch een krak hoor om van  het begin tot het einde zo een gedreven en foutloos parcours af te leggen. Je mag hem sympathiek vinden of niet maar zo'n prestatie verdient toch bewondering en respect.

Tien rondes moesten ze op het vrij lange parcours afleggen en bij elke ronde werd de massa iets opgehitster.
De opbouw van het parcours was erg afwisselend , wij stonden aan de brug en juist naast de immense zandbak, dus hadden we tegelijk de gelegenheid om ze traag en snel aan het werk te zien.
Al bij al was het een spannend BK , en ieder van ons was content dat Nys gewonnen had.
Chapeau trouwens ook voor Niels Albert die ondanks de tegenslag toch nog in staat was om Nys zo goed als bij te benen.

La Scarlatine


Mijn grootouders langs vaders zijde waren afkomstig van Bas-Oha, niet zover van Hoei. Mijn grootvader kreeg op een schone dag zijn overplaatsing naar Mechelen en later in de jaren 60 naar Oudenaarde, waar hij directeur werd bij  de directe belastingen. Mijn vader was op dat moment nog de enige die thuis woonde en verhuisde dus mee, liep er mijn ma tegen het lijf en bleef er ook plakken.

Elke zondag gingen we bij mijn grootouders, uitgebreid middagmalen en daar zij altijd Frans zijn blijven praten kwamen mijn zus, broer en ik in contact met de Franse Cultuur.
Mijn oma had een voorliefde voor oude Franse films en muziek en heeft die passie niet alleen op mijn vader maar ook op mij overgezet.

Ik was nog heel klein toen ik met mijn vader al naar films keek zoals Les visiteurs du soir, Les vacances de Monsieur Hulot, Le mouton à 5 pattes, Honoré de Marseille, Garou-garou le passe muraille,enz........

De film die mij van allen echter het best is bijgebleven is "Nous irons à Deauville" met Ray Ventura en het liedje "Ca vaut mieux d'attraper la scarlatine". Niet omdat het verhaal supergoed is of zo maar wel omdat het bij mij een soort nostalgisch gevoel opwekt. Het was een mooie tijd en ik had grandioze grootouders.

Wanneer ik mij een voorstelling maak van die tijd, denk ik altijd dat de mensen toen serieuzer waren, het was de na-oorlogse periode en ik veronderstelde dat de mensen daardoor zo getekend waren dat ze niet meer in staat waren om plezier te beleven, Het tegendeel is echter waar, uit de tekst blijkt echter dat toen ook ironie en humor een belangrijk element waren en zelfoverschatting absoluut niet aan de orde.


De CD van la Scarlatine zit in mijn wagen en de kinderen, kennen de tekst vlekkeloos van buiten. Ze weten niet wat het allemaal exact wil zeggen maar het feit dat ze met dergelijke zaken  in aanraking komen, zal misschien ook bij hen een zekere affiniteit voor de Franse cultuur voortbrengen en een zeker respect voor wat vroeger was.

Baat het niet dan schaadt het in ieder geval niet.
 

Paroles Ray Ventura Ça vaut mieux que d'attraper la scarlatine

{Refrain:}

Ça vaut mieux que d'attraper la scarlatine

Ça vaut mieux que d'avlaer d'la mort aux rats

Ça vaut mieux que d'sucer d'la naphtaline

Ça vaut mieux que d'faire le zouav' au Pont d'l'Alma



1 - Nous avons plutôt tendance

A prendre la vie tristement

Et dans bien des circonstances

On s'affol' inutilement

Qu'ell' que soit notre malchance

Dites-vous que ce n'est rien

Tout ça n'a pas d'importance

Car si on réfléchit bien



{Refrain}



2 - Dans l'métro quand il y a foule

On n'sait pas où s'accrocher

Et tandis que le train roule

On ne fait que trébucher

L'autre jour quelqu'un s'exclame

Mais vous m'attrapez les seins

J'lui ai répondu "Madame,

Y a pas d'quoi fair' ce potin :



{Refrain}



3 - Un vieil ami d'Angoulème

M'avait invité chez lui

Sa maison est du quinzième

C'est vieux mais c'est très gentil

Admirant ces jolies choses

Je lui demandais soudain

Où sont donc les water choses

Il me dit chez le voisin



{Refrain}



4 - L'autre soir au concert Colonne

Eclata un grand scandal'

Il y avait un trombone

Qui ne semblait pas normal

Le chef d'une voix rageuse

Lui dit "Nous jouons Tannhauser

Et vous, vous jouez Sambre et Meuse"

L'autre répond : " Kek ça peut faire "



{Refrain}



5 - Comme on parlait de supplices

Dans un salon très côté

Quelqu'un dit aux il's Maurice

 

De Kadeitchiest

Deze avond zijn we dus zoals voorzien naar de bommels geweest. We waren er rond 17.45U, het was ijzig en op dat moment verbijsterend rustig. Om de kinderen niet stilstaand te laten wachten op het begin van de stoet, hebben we ze getrakteerd op een hamburger. Ondertussen begon het volk toe te komen. Stipt zoals voorzien begon de parade.

Luna en Killian hadden er aanvankelijk niet veel zin in , ze hadden het te koud en er zat op dat moment niet veel beweging in. Dat veranderde echter wel vrij snel toen ze vanop de wagens snoep, gadgets en reclame in het publiek begonnen gooien. Ook Dimitri raakte vrij snel in de stemming want vanop een van de wagens werden er pintjes uitgedeeld .

De stoet , 41 praalwagens, was heel mooi en afwisselend en de stemming zat er uiteindelijk goed in.
We hebben geprobeerd om een paar foto's van de stoet te nemen, maar ik vrees dat ons toestel niet van die kwaliteit is om echt prachtige foto's af te leveren.

Ondanks het ijzig koude weer hebben de kinderen en ook wij ons heel goed geamuseerd en zullen we volgend jaar zeker weer van de partij zijn.

Compleet verkleumd zijn we thuisgekomen. De koude was echter snel vergeten na een tas warme soep en een stuk stokbrood, het enige uiterlijke teken dat toen nog verwees naar de koude waren onze Killian zijn 2 knalrode gloeiende oortjes

GELUKKIGE VERJAARDAG KUIFJE

10 januari 1929, tachtig jaar wordt hij. Wel ja het is ondertussen zo lang geleden dat de eerste aflevering van Kuifje verscheen in "le Petit Vingtième", de kinderbijlage van de Brusselse krant "Le vingtième siècle".
Het eerste album "Tintin au Pays des Soviets" omschreef de verhalen van een jonge reporter en zijn fox terrier met menselijk trekjes.

De wekelijkse verhalen bleken uiteindelijk een immens succes en in totaal verschenen er 23 albums van de eeuwig jonge reporter. Zijn eenvoud en universele karakter zorgden ervoor dat hij een mega-succes werd. Overal ter wereld werd hij geapprecieerd en in minstens 58 talen vertaald (Er komen nog geregeld vertalingen bij, zo kocht ik op de boekenbeurs een exemplaar in het Antwaarps en vorig jaar een Ostendsch , Catalaans en Occitaans exemplaar).

Laat het nu juist in de week voor zijn verjaardag zijn dat er in de internationale pers een artikel verscheen over de geaardheid van Kuifje. 

                                      "Kuifje zou namelijk een Homo zijn."

Zijn jongensachtige uiterlijk, zijn keurige kleding en vriendschappen voor mannen met baarden en snorren alles zou er op wijzen dat kuifje "as queer as something is" beweert de voormalig Brits politicus en schrijver Matthew Parris. Parris heeft hier overweldigende bewijzen voor en wijst erop dat Kuifje nog nooit in he nabijzijn van een vrouw werd gesignaliseerd, een blond kuifje heeft, een gekke broek en sjaal draagt en geregeld in het landhuis verblijft van zijn vriend: "een zeeman".

Zijn artikel in de Britse krant "the Sun" heeft al heel wat heisa veroorzaakt niet alleen bij Kuifjesfans maar ook de Holebi gemeenschap voelt zich aangevallen bij dergelijke stigmatiserende uitlatingen .

Ik maak mij de bedenking wat de bedoeling hiervan is en hoe iemand zo'n bij het haar getrokken conclusies kan maken op basis van een stripfiguur, die onlosmakelijk moet bekeken worden in de tijdsgeest waarin hij werd geconcipieerd.

Hergé moest zich bij de publicatie neerleggen bij een aantal beperkingen. De strip verscheen in een jeugdblad en dat verklaart waarom hij zelden werd voorgesteld in het gezelschap van een vrouw . De enige dames die in zijn strips werden voorgesteld zoals la Castafiore en haar kamermeisje, zijn van  klassieke stereotiepe aard en passen volledig in het vrouwonvriendelijke tijdsbeeld waarin Hergé opgroeide. Kuifje verscheen in een conservatief blad en had niet  het opzet om aanstootgevend te zijn.

Wat de opmerking aangaande zijn blonde kuif, pofbroek en sjaal betreft ook dit was 1929, zijn kledij was gewoon IN op dat moment. Elke twintiger droeg gewoon zo'n kledij, het was de jeansbroek van dat moment.

Mijn nonkel die van hetzelfde bouwjaar is als Kuifje en quasi zijn gehele leven heeft gedacht dat hij de vleesgeworden incarnatie van Kuifje was ging net opdezelfde manier gekleed. Het gedacht zou echter bij niemand van zijn kennissen, vrienden, noch van zijn patienten opgekomen zijn om zijn manier van kleren te relateren met zijn geaardheid, zeker niet toen hij les gaf  aan verpleegsters in het hospitaal van Rijmenam.

Weet je wat het probleem is van onze tijd? Iedereen moet tegenwoordig over alles een eigen mening  hebben om zich belangrijk te voelen en men begrijpt niet dat dit soms gewoon echt niet nodig is. De figuur van Kuifje moet door iedereen persoonlijk worden ingevuld en is deels jeugdsentiment, Het is in de eerste plaats een ideaalbeeld over hoe fantastisch je zelf zou willen zijn en zaken beleeft die je zelf zou willen meemaken, het is onze manier om te ontsnappen aan de dagelijkse sleur, net als het lezen van boeken. 

De noodzaak dat een of andere schrijver  een pseudo wetenschappelijke uitleg komt geven over wat in de eerste plaats toch een imaginaire figuur blijft, ontgaat mij compleet. Zo'n redeneringen hebben geen enkel nut en dragen in geen enkel opzicht bij tot een beter inzicht bij het lezen van de strips, integendeel zelfs.

De soap familie is ook niet echt hé, het zijn ACTEURS, tante Rita drinkt niet echt, Jan is niet echt de Pater familias enz. Wel  dit is net zo bij Kuifje, GENIET  ER GEWOON VAN EN STEL JE GEEN NODELOZE VRAGEN.

Uiteraard ben ik de essentie van bovenstaande tekst vergeten, hier komt ie dan:

GELUKKIGE  80 ste VERJAARDAG EN EERLIJK GEZEGD JE ZIET  ER NOG HEEL GOED UIT VOOR JE LEEFTIJD! MAAR WAT WIL JE, JE HEBT EIGENLIJK NOOIT AFGEZIEN MET DE VROUWEN HE!!!!!
(grapje)

woordje van luna

Als  ik op school ben vind ik dat leuk.
Sommige kinderen gaan niet graag naar school.
Maar ik wel en mijn vriendinnen ook.
Ja mijn broer gaat niet graag  naar school.
Mama  ging ook niet graag  naar  school.
Want als het vakantie is dan zie  ik mijn  vriendinnen niet en dat vind ik niet leuk.
ik zit in 3A in de klas van meester D.

RONSE, RONSE,RONSE,...


Morgen is het weer zover, naar jaarlijkse gewoonte is er in Ronse weer de Bommelstoet.

Oorsprong

De Bommels (de naam komt van het Picardisch Bonmoss, wat vrolijke vrienden betekent) zijn eigenlijk de voortzetting van een volksgebruik waarvan sporen terug te vinden zijn tot in 1359 en die een voortvloeisel waren van de Germaanse, Heidense Joelfeesten.

Op de avond van de dertiende dag  na de winterzonnewende, de zogenaamde dertienavond vond een familiefeest plaats waarop bepaald werd wie van het gezelschap de koning en wie de zot zou spelen. Al degenen die als zot waren verkozen kregen echter de kans om weerwraak te nemen op Zotte maandag, verkleed als bonmoh konden ze hun familie en buren plagen.

Ronsenaars , zijn leutemakers en houden van zulke zotternijen ze voelen zich daarbij enigszins beschermd door hun patroonheilige Sint Hermes, die samen met de heilige Dymphna in de middeleeuwen patroonheilige was van de 2 grootste centra voor geesteszieken in ons land namelijk Geel en Ronse.

Actueel

Door de tijden heen verwaterden deze gebruiken, en het was Ephrem Delmotte, Stadsbeiaardier van de Stad Ronse die de gebruiken terug opnam en de feestvierders die van cafe naar café trokken samenbracht en ze groepeerde in een grote stoet (1949).

Sindsdien genieten de bommels een ware revival , er is een Bommelraad, er zijn verschillende vaste groeperingen die jaarlijks naar de titel dingen en er zijn niet te vergeten de Ronsenaars in hart en nieren die elk  jaar naar de  bommels toeleven.

Het oorspronkelijk feest werd intussen een feestweek-end en meteen het vroegste carnaval van het land.

Morgen zullen dus weer duizenden Bommels door de stad trekken en zij zullen pas ophouden met feestvieren dinsdagmorgen; Wij zullen er in ieder geval bijzijn, als toeschouwer dan.


Ronse Versus Oudenaarde

Eerlijk gezegd als Oudenaardist geef je niet graag toe dat de Ronsische Bommels er best mogen zijn. Het is immers zo dat er sinds mensenheugenis een soort vete tussen Oudenaarde en Ronse bestaat.

Hoogtepunt daarvan is wanneer er een voetbalderby wordt gespeeld. Toeschouwers van beide ploegen zijn dan massaal aanwezig en zelfs degenen die absoluut niet zijn geinteresseerd komen naar de match voor de ambiance.

Supporters van beide ploegen scanderen luidkeels steeds dezelfde slagzinnen. Ronsische supporters roepen "Bune, Bune, Bune, klak, klak, klak" wat refereert naar de reputatie van de Oudenaardisten als Boneklakkers ( soort bereiding van gepofte boontjes, die op de matchen worden verkocht).
De aanhangers van Oudenaarde op hun beurt scanderen "Ronse,Ronse, Ronse, Zot, Zot, Zot" wat natuurljk geen bijkomende uitleg vergt.(dixit een Oudenaardist)


Die kunstmatig in stand gehouden vete is best plezant en is op zich nog een beetje folklore, het zou spijtig zijn mocht dit verloren gaan.

Nochtans is er geen enkele reden waarom de ene stad voor de andere zou moeten onderdoen. Het gaat hier namelijk over 2 quasi even grote steden met een gelijklopende evolutie, een rijk historisch verleden en een boeiend cultuurhistorisch  patrimonium ( Ik moest dit fragment toevoegen van mijn man die eigenlijk een Ronsenaar is en daar werkt, anders krijg ik geen drinkgeld deze week)

Morgen wanneer de Bommelsstoet vertrekt zullen we aanwezig zijn en gedogen ons lot ondergaan

Tuningbeurs Birmingham


Mijn kleine broertje (ondertussen een flink uit de kluiten gewassen vent van 28) zit in Birmingham voor een tuningbeurs.

Eigenlijk had ik wel willen meegaan on de stad te verkennen terwijl hij op de beurs stond, maar dit bleek niet echt praktisch haalbaar. Hij is immers vertrokken met een volgeladen vrachtwagen met maar 2 zitplaatsen en moest na de overzet vanuit Calais een Engelsman oppikken die de weg naar Birmingham met hem zou afleggen en de gehele tijde van de beurs bij hem zou blijven, kwestie van een beetje vlotter contacten te leggen.

Regelmatig belt hij op vanuit Engeland om te laten weten hoe hij het stelt, maar voor hem kan het eerlijk gezegd niet vlug genoeg voorbij zijn. Er zijn namelijk een paar zaken die daar fundamenteel op zijn zenuwen werken.

          ° Probleem 1: je mag daar nergens roken. Hoewel hij nu niet echt een verstokte roker is steekt hij nu en dan
            toch graag een sigaretje op en klaarblijkelijk is dat daar niet toegelaten.

          ° Probleem 2: Er is geen eten op hotel. Hij staat de gehele dag op de beurs en heeft dan uiteraard geen zin
             meer uit te gaan en een stapke in de wereld te zetten.

          ° Probleem 3: In het hotel is geen aansluiting op internet voorzien, tenzij betalend voor 99€, wat voor die 7
            dagen toch wel schandelijk veel is.

          ° Probleem 4: Op de televisie is alles in het Engels niets anders en daarbij is zijn kamergenoot nog een
             Engelsman bij. Dit is voor hem juist van het goede te veel.


Ofschoon het daar op die beurs voor sommigen hemel  op aarde is, maakt mijn broertje  dus helse tijden door en zal hij nooit meer een echte Anglofiel worden na deze overdosis. En zeggen dat ik niet meekon, ik had mij wel kunnen vermaken die paar dagen en hem zelfs eten halen tegen dat hij van de beurs terugkwam . Misschien ga ik volgende keer gewoon mee, als hij tenminste nog wil vertrekken richting Engeland. Alles zal natuurlijk afhangen hoe de verkoop is verlopen en wat deze foltering netto heeft opgebracht.

My Toyota is Fantastic

Hoewel ik deze week in verlof ben, is lang slapen er niet echt bij. Dimitri moet immers om 7.00 uur aan de garage afgezet worden en onmiddellijk daarna vertrek ik met de kinderen richting school. Normaal gezien verloopt dit vrij vlot maar deze morgen was dit wel efkens anders.

Door de ijzige temperaturen van deze nacht, -15°celsius volgens het KMI, wou onze wagen immers niet direkt starten.Na enkele pogingen begon de motor dan uiteindelijk toch te sputteren, maar toch hij draaide erg moeilijk.
 
Ik zette Dimitri af en al uitstappen zei hij dat ik best nog een beetje rond zou rijden om de motor een beetje te verwarmen. Een volledig kwartier heb ik in de straten van Oudenaarde rondgereden, vooaleer het temperatuur metertje op de helft stond. Ik durfde de motor niet stil te leggen met het risico hem achteraf niet meer te kunnen starten en dan met die 2 bloeikens van kinderen in de ijzige kou te voet naar school te moeten gaan.
Alles verliep gelukkig vlot en tegen een uur of tien begon de buitentemperatuur lichtjes te stijgen.

Mijn bakske heeft de ergste kou dus toch maar weer eens getrotseerd, maar wat zou je anders willen, het wordt dan ook piekfijn onderhouden door twee bijna hulp-mecaniciens ( mijn wederhelft en ik dus), al moet ik eerlijk toegeven dat onze leraar het meeste krediet op zich mag nemen bij de wekelijkse sleutellessen.

Snoepdozen



De kinderen krijgen elk jaar een massa nic-nacjes voor hun Sinterklaas, het is zowat de enige  "snoep" die ze eten, en dan nog blijft de gehele voorraad meestal liggen tot ik mij depri voel en mij op de koekjes stort en alles in één keer verorber.

Ik dacht dat ik dus nu de oplossing gevonden had om dit probleem op te lossen.
Ik had de kinderen elk een pvc doosje meegegeven  naar school ,gevuld met de koekjes.

Killian en Luna vonden dit een tof gedacht en deelden tijdens de speeltijd hun koekjes uit aan al hun kameraden, tot vandaag dus. Vandaag kreeg Killian immers een opmerking dat zoveel snoep toch niet zo gezond kon zijn, dixit een juf die waarschijnlijk als goed voornemen een dieet was gestart en gefrusteerd raakte bij het zien van al dat goeds. Ik zou haar opmerking begrijpen, had ik de kinderen massa's chocolade, lollies, drop enz meegegeven , maar nic-nacjes, dit kon er bij mij niet in.

Ik begrijp dat ze aansturen op gezonde snacks maar dan moet dit consequent gebeuren en moet dit ook niet worden toegelaten voor verjaardagen en sinterklaascadeaus.

Grote manoeuvers.



De laatste 2 jaar werden heel wat herstellingen aan onze woning uitgesteld, zogezegd wegens tijdgebrek. De ware reden was eerder een gebrek aan goesting om er eens in te vliegen. Deze week, ik heb een volledige week verlof genomen op het werk, ga ik er mij eens duchtig tegen smijten.

Vandaag begin ik met de badkamer die best een likje verf kan gebruiken en waar dringend enkele kleine herstellingen moeten gebeuren.

Om 8.00 uur ben ik klaar om te beginnen , een nieuw aangebrachte gyprocwand moet nog behangen worden en tegen 10.00 ur is deze klus al geklaard , nu nog mijn verf gaan halen. 

Ik begeef mij naar het dichtst bijgelegen doe het zelf centrum en koop daar een grote pot interieurverf kleur OESTER, klaarblijkelijk is dit momenteel in. (volgens de site van VT wonen dan toch).

Eens de verf aangebracht blijkt ze heel goed te dekken en de kleur is ook wel mooi, ik ben benieuwd wat Dimitri ervan zal vinden. Zijn reactie blijft echter niet lang uit en is eerlijk gezegd meer dan lauw. Misschien moet hij gewoon nog wennen aan het affect van behangen en geschilderde muren. We waren het nu zo gewoon.........