Grote prijs stad Deinze en Superprestige Asper Gavere

Het regende deze morgen katten en honden, niet echt een veelbelovend uitzicht als je weet dat we vandaag de hele dag buiten zouden vertoeven.

Tegen de middag zou Killian met KASVO immers deelnemen aan de " Grote prijs Stad Deinze" , voor zijn categorie, de miniemen 98, een 1500 meter lang parcours. Bij aankomst was er al heel wat volk aanwezig aan het tentje van Oudenaarde, en Killian werd door zijn trainer onmiddellijk meegenomen om het parcours af te stappen en op te warmen.

Vanaf deze week loopt Killian trouwens met een doel, een missie, namelijk de "death star" bij elkaar lopen, misschien niet echt de meest pedagogische overtuigingswijze maar toch, het werkt. Nog nooit is hij zo enthousiast geweest.

                                              

Geflankeerd door zijn ploegmaats stond hij tussen een "massa" jongens, meer dan 60 miniemen van zijn jaar namen aan de ren deel. Killiantje schoot bliksemsnel uit de startblokken en liep de volle 1500 meter uit. Dimitri en ik waren blij voor hem, niet alleen omdat hij een beter resultaat dan vorige keer had maar ook omdat hij zich vandaag voor het eerst heel goed had geamuseerd met zijn "vrienden" van de atletiek.

Rond 14.00 was de ren voor hem afgelopen en we pakten snel ons boeltje bijeen en vertrokken onmiddellijk richting Gavere, waar we naar de superprestige Cyclocross zouden gaan kijken.

Er was ongelofelijk veel volk op de weg en we stonden vrij ver van het parcours geparkeerd maar zo'n 2 minuten voor aanvang van de wedstrijd stonden we daadwerkelijk op het parcours.
Het was de eerste keer dat we deze cross zouden bijwonen en eigenlijk best onder de indruk, echt een supermooi circuit.

Door de hevige regen van deze morgen was het terrein compleet verzadigd en je zakte met je voeten zo'n 10 cm diep in de modder weg. Ook de renners hadden heel wat moeite om zich overeind te houden. Eens ze naast de rijsporen geraakten gleden ze gewoon weg, recht tegen de vlakte.



Niels Albert reeds een prachtkoers, al van quasi bij het begin reed hij op kop. Na enkele toeren werd hij echter bijgebeend door Sven Nys die een bovennatuurlijk prestatie neerzette en een achterstand van zowat 20 seconden goedmaakte.

Twee toeren van het eind sloeg het noodlot echter toe, toen Nys met een platte band opliep en kort daarop nog een gesprongen ketting ook , te voet tot aan de materiaalpost moest lopen en zo een achterstand van 30 seconden opliep. Met dus maar twee toeren meer te gaan leek dit een onmogelijke opdracht en dat was het ook zeker toen het daarboven nog eens de hemelsluizen open gingen.

Niels Albert werd uiteindelijk winnaar maar het was o zo spijtig dat Nys op zo'n ongelukkige manier werd uitgeschakeld want het had zo'n mooie eindstrijd kunnen worden.

Ploegsteert MTO

Vandaag zouden Dimitri en ik deelnemen aan de "Course du Souvenir" in Ploegsteert, een jogging die jaarlijks op 11 november plaatsvindt en volledig in het teken loopt langsheen plaatselijk grafmonumenten en kerkhoven, herinnerend aan de oorlog.

De organisatie voorzag 2 afstanden, een heuse halve marathon en een 8 km loop, waarvoor wij ons hadden ingeschreven.
Iets voor negen zetten we de kinderen bij mijn ouders af en een goed uurtje later stonden we vlak buiten het centrum van Ploegsteert. Blijkbaar hadden meerdere mensen dit lumineuze gedacht gehad want ter plaatse heerste er een ware chaos.

We parkeerden onze wagen langsheen het parcours van de halve marathon en legden de laatste 2km tot het centrum te voet af. Al vrij snel vonden we de plaats waar we onze borstnummers, chip en T-shirt konden afhalen en gingen vandaaruit rechtstreeks naar de start.

Alvorens er werd gestart werd er één minuut stilte in acht genomen, bedoeld voor de slachtoffers van de beide wereldoorlogen maar ook ter nagedachtenis van de recent overleden Frank Van den Broucke, geboren en getogen                " Ploegsteertenaar".

Het startschot werd gegeven en we schoten uit de startblokken. Dit is echter een understatement, we slenterden tot aan de start en huppelden toen rustige de eerste 2 kilometers af. Meer dan 2500 man wou de eerste zijn en daarbij stonden bedreven atleten tussen gelegenheidsjoggers wat onmiskenbaar leed tot een getrek en geduw van jewelste.

Ik had warempel een déjà vu, dit was hetzelfde scenario als in Eindhoven vorige maand. Dit zou dus absoluut niet de plaats zijn om mijn persoonlijke tijd te verbeteren. Rustig het parcours uitlopen was vanaf toen de boodschap. Alhoewel, dit was vandaag op zich al een karwei. Ondanks het schitterende weer, een zalig herfstzonnetje, een aangenaam parcours, langs veldwegen, kouters, bossen en met hier en daar een venijnige kuitenbijter, was het absoluut mijn dagje niet. Het ging mij gewoonweg niet af vandaag, quasi elke km dacht ik eraan om te stoppen, uiteindelijk haalde ik de laatste km, en aangemoedigd door de omstaanders, alhoewel ik denk dat de toejuichingen voor de plaatselijke deelnemers bedoeld waren ,haalde ik uiteindelijk de finish, in iets meer dan 40 minuten, zo'n 20 seconden meer dan op training.

De euforie aan de finish was weer onbeschrijfelijk, doodgaan, zelfvoldaanheid en zin naar meer allemaal in één moment.
Na de gewoonlijke aquarius en het stuk fruit kregen we hier trouwens een toffe surplus. Bij inlevering van de chip ontving je een flesje "Queue de Charrue" een in Ploegsteert gebrouwen biertje.

Hoewel ik tijdens de loop gezworen had dat ik aan geen enkele jogging meer zou deelnemen is mijn gedacht al terug 360 ° gedraaid.

Ik ga vanaf morgen gewoon door met mijn training voor de 10 km in de Ameland Adventure run, begin volgende maand.