Morrissey
Ik had dezen avond afgesproken met mijn vriendin S om naar het optreden van Morrissey te gaan in de Elisabethzaal in Antwerpen. Na mijn werk vertrok ik dus onmiddellijk richting Gent om haar op te pikken en zo samen door te rijden naar Antwerpen.
Voor naar het concert te vertrekken had ik snel nog eventjes gekeken naar de concertfilmpjes op You tube en ik had er eigenlijk geen goed oog in. In de eighties waren Morrissey en the Smiths iconen, ongenaakbaar en een voorbeeld voor hun generatie.
Ik vroeg me dus af of van al deze dingen nog iets bemerken zou zijn zo veel jaren later.
Het voorprogramma werd verzorgd door Doll and the Kicks, helemaal niet slecht ,al vroeg ik me achteraf wel af of dat meiske na afloop geen keelpijn zou hebben gehad.
En dan, le moment supreme, de opkomst van Morrissey. gehuld in een strak zwart pak, met gestylede haarsnit en rond zich een zweem van sixties nostalgie. Het publiek was razend enthousiast en Morrissey liet zich deze aandacht meer dan welgevallen, door zijn handen te laten betasten als ware het relikwieen.
Songs uit zijn nieuwe Cd werden afgewisseld met klassiekers, zowel nummers van zijn eigen platen als nummers van the Smiths.
De ambiance zat er goed in en Morrissey wist het tempo er heel goed in te houden door trage en snelle nummers af te wisselen. De man heeft dus blijkbaar nog niets van zijn charisma en stijl verloren.
Op een bepaald moment werd een fan echt uitzinnig en besprong het podium om zijn idool een gigantische knuffel te geven. De liefde was echter van korte duur want de security trokken de man nogal hardhandig van het podium en ik veronderstel dat dit voor hem wel eens het einde van een legendarisch concert zou kunnen zijn geworden, als hij al niet in hotel amigo is beland.
Het concert was kort maar krachtig maar zeker de moeite waard.
Achteraf gingen we nog efkens in het foyer om te kijken of we geen oude bekenden tegenkwamen, maar een helaas, Behalve enkele zogenaamde "Bv's " konden we geen enkel familiair gezicht in de massa bespeuren.
Voldaan keerden we huiswaarts met op de achtergrond de tonen van de Smithsplaat Louder than Bombs.
Raar hoe bepaalde zaken door de tijd vervagen maar door één enkel element terug glashelder worden, inclusief de bijhorende gevoelens.
We hebben afgesproken dat we ook eens zouden uitkijken om naar een concert van "The Cure" te gaan. Weer iets om naar uit te kijken dus.
SETLIST Concert:
This charming man
Irish blood, English heart
Black cloud
When last I spoke to Carol
How soon is now?
I'm throwing my arms around Paris
How can anybody possibly know how I feel?
Let me kiss you
The world is full of crashing bores
Ask
Why don't you find out for yourself?
Seasick, yet still docked
Some girls are bigger than others
Sorry doesn't help
Best friend on the payroll
I keep mine hidden
The loop
Girlfriend in a coma
I'm ok by myself
First of the gang to die
