Axelle Red


Axelle Red gaf gisteren, ter ere van haar 15-jarige carriere een uniek concert in het Sportpaleis in Antwerpen.
Het was al geruime tijd dat ik zei dat ik wel eens een concert van haar wou bijwonen en dat is bij deze dan ook gebeurd. Ook Dimitri was wel benieuwd om ze eens aan  het werk te zien want het is als het ware een "ex- klasgenootje" van hem, ze hebben namelijk ooit dezelfde colleges gevolgd in de eerste kandidatuur  rechten aan de VUB.

Toen we in het sportpaleis aankwamen was het ronde podium centraal in de zaal opgesteld en sijpelde het publiek met mondjesmaat binnen. We vroegen ons efkens af of de zaal wel volledig vol zou geraken, dit bleken echter nodeloze zorgen want een half uurtje laden zat ze afgeladen vol en was er geen vrij plaatsje meer te bespeuren.

Het "witte doek" werd gehesen en in het te midden van enkele van de grootste nationale en internationale muzikanten stond de frele Axelle Red. Fysiek fragiel dan wel want wat een uitbarsting van energie toe ze aanhief.

Het was meteen de aanzet van een concert dat meer dan 2.30 uur zou duren, waarin ze heel wat recent materiaal maar ook de grootste van haar hits bracht en waarin ze constant het publiek op sleeptouw wist te nemen en ze te verleiden.

Gehuld in een catsuit slingerde ze zich als krolse kat rondom het statief van haar microfoon en wist zo het publiek continu te charmeren en te verleiden. Met een tomeloze energie sprong ze van de ene kant naar de andere kant van het podium en bracht haar nummers op een jazzclubachtige manier.

Het was gewoonweg een aaneenschakeling van hoogtepunten en niet van de minste was het duet met Tom Barman, die voor de gelegenheid met de fiets naar het Sportpaleis gekomen was en samen met Axelle Red een speciaal voor de show gecomponeerd duet bracht.

Op het einde van de show bracht ze tenslotte nog het nummer waar het allemaal mee begonnen was, "Kennedy Boulevard" niet op de originele sixties manier maar in up tempo en met een ongelofelijk schwung.

Chapeau!!!! t'is echt wel een klassemadam, geen wonder dat ze in de buurlanden hoog scoort want ik zie het er haar nog niet veel nadoen. 

Oudenaarde-Roubaix

t' Is vandaag gewoonweg zomerweer. Ideaal dus om er reeds vroeg op uit te trekken.
Killian heeft afgesproken om met zijn bompa  legervoertuigen te gaan bekijken en wijzelf gaan naar het Centrum Ronde Van Vlaanderen waar  de start van de superklassieker "Oudenaarde- Roubaix " plaatsvindt, een ronde voor wielertoeristen maar met een peleton bekende wielrenners.

We waren rijkelijk laat aangezet om Killian af te zetten bij mijn ouders en toen we aan het CRVV aankwamen , waren een deel van de renners al gestart en zaten we dus potvast in het verkeer. Uitendelijk konden we ons toch nog net op tijd parkeren niet zo heel ver daar vandaan.

Honderden deelnemers waren al klaar om te vertrekken. Er waren verschillende afstanden te rijden maar de minimum afstand was 65 km, wat me eigenlijk een beetje versteld deed staan, want oordelend op de fysiek van sommige deelnemers zou het me niet hebben verwonderd als ze de brug waar de start plaatsvond niet eens op geraakten.
Er waren veel Ulrichs bij die net "IETS" te zwaar stonden leek me.

Maar goed ik zie het mezelf nog niet echt doen.

Uiteindelijk kregen we te zien waar we voor gekomen waren, de echte Flandriens en andere helden uit Parijs Roubaix.
De eerste die we tegen het lijf liepen was trouwens Sean Kelly, die bovenmaats sympathiek was en spontaan op de
foto ging en handtekeningen uitdeelde.It's good to be an Irish, de man spreekt trouwens heel vlot Nederlands.



De andere wielrenners volgden, Francesco Moser, Freddy Maertens,Roger de Vlaeminck, Lucien Van Impe, Johan Museeuw,Jan Jansen, Jean-Marie Wampers,Ferdi Van den Haute, Eddy Planckaert, Edwig van Hooydonck,Ludo Diercksens en uiteindelijk nog een paar familieacteurs en acteurs uit Witse.

   


  

En het was opvallend het waren weer degenen die het minste hebben gepresteerd die het meeste pretentie hadden.
Zoals gewoonlijk dus.

Indochine


Dimitri kwam vandaag naar huis met het heuglijke nieuws dat Indochine naar Vorst Nationaal komt. Eigenlijk was dit al lang geweten, maar wat ik niet wist is dat hij het eigenlijk wel zag zitten om mee te gaan.
 
Ik ben dus maar snel efkens op google gaan zoeken of er nog tickets beschikbaar waren en na enig zoeken vond ik nog er voor het optreden op 27 maart 2010. Dat is begod bijna nog een jaar. So be it. Ik heb dus onmiddellijk 2 tickets besteld en zal morgen zo snel mogelijk de financiele kant regelen.

Eigenlijk is dat we een beetje straf he, alle groepen die ik aanbad toen ik nog een tiener was treden nu gewoonweg nog op. En wat helemaal te gek is we gaan er nog naar toe ook, het leven begint dus pas op bijna 40 zeker.

Indochine dat is trouwens puur jeugdsentiment. Ik had toendertijd in de GB in Ronse een cassette van de groep gekocht  "Le troisième sèxe" en nam die in mijn walkman mee naar school. Niemand kende dat daar trouwens behalve mijn klasgenote Merel die het ook wel voor franse Rock had.

t'was allemaal nogal vrij amateuristisch als je bedenkt dat je nu binnen de 5 seconden je muziek kan downloaden en op je Ipod beluisteren, in topkwaliteit en zonder vertragingen (wat in het geval van een walkman wel het geval was als je batterijen bijna op waren.)

Hun muziek heeft in ieder geval de tijd doorstaan nu nog benieuwd of Nicola Sirkis en zijn groepeke dat ook hebben gedaan.

Sportdag

Ik heb mijn portie sport voor vandaag wel gehad, maar ik voel me er zeker niet slechter door.

Onder de middag was er Yoga in "de markten". Nu we een beetje regelmatiger de lessen bijwonen lijken de verschillende houdingen al langs om beter te gaan. Het enige wat ik nu en dan eigenlijk een beetje vergeet is mijn ademhaling op een beheerste manier onder controle te houden, terwijl dit nu net één van de belangrijkste elementen van Yoga is. Je moet als het ware "in de pose zijn" maar ik vergeet dit wel eens.

S'avonds, Dimitri moest laat werken, ben ik nog tot aan de Finse piste gegaan om mijn loopschema van de dag af te werken. Het bleek niet echt een probleem maar ik loop toch wel liever in gezelschap hoor. Zeker toen er rond 19.00 geen levende ziel meer te bespeuren was, miste ik mijn loopmaatje. Ik voelde me niet echt veilig zo alleen, zeker niet in het stuk dat niet zichtbaar is vanop het voetbalveld en compleet afgesloten is door de bomen;

Het lopen zelf doet ongelofelijk veel deugd , niet alleen ervaar je na afloop een soort roes die wel tof is maar ook louter lichamelijk doet het heel veel.

Ik loop nu nog maar een relatief korte periode en toch merk ik dat mijn buik en billen heel wat strakker staan en veel gespierder zijn. Leuk meegenomen natuurlijk al was dit niet waarom ik er in eerste instantie mee begonnen ben. De hoofdreden was mijn karakter. Van nature ben ik nogal hyperkinetisch en zenuwachtig van aard en zo efkens gewoon lichamelijk bezig zijn maakt me stukken rustiger, alhoewel..... t'zou nog stukken beter kunnen maar zoals ik al zei... We werken er aan.

Lionel Ritchie

Dezen avond zijn Luna en ik alleen thuis want de mannen zijn een stapje in de wereld gaan zetten.
Vorige maand was Dimitri met Luna naar het concert van Marco Borsato geweest en vandaag is het de beurt aan Killian om met zijn papa op zwier te gaan.

Om half zeven zijn ze dus vertrokken richting sportpaleis Antwerpen om er het concert van Lionel Ritchie bij te wonen.

We hadden zo'n 10 jaar geleden al een optreden van de man bijgewoond  toendertijd in Vorst nationaal en dat was niet slecht maar ik  ben niet zo'n fan dat ik hem absoluut twee maal wou zien. Killian daarentegen was wel onmiddellijk enthousiast om mee te gaan en dus was dit de ideale oplossing.

Het is natuurlijk wel en beetje spijtig dat dit optreden op een maandag en niet in het week end valt want uiteraard moet Killian morgen naar school, maar daar valt een mouw aan te passen,hij heeft zijn complete outfit mee om onmiddellijk na het optreden in de wagen te slapen, zijn deken, pyjama, zelfs hoofdkussen.

Rond 12.30 zijn ze terug thuisgekomen en klaarblijkelijk was het optreden meer dan de moeite waard. Killian had zelfs op de stoelen staan dansen en het ik zeker hij gaat de volgende  keer gewoon weer mee, als dit opnieuw 10 jaar duurt zal hij ondertussen wel oud genoeg zijn om ets langer op te blijven.

Start to run

Dezen avond naar de "start to run "sessie gegaan, ik keek er al heel de dag naar uit . Toen ik  toekwam zag het er even naar uit dat het zou gaan regenen, gelukkig niet dus.

De opkomst was weer massaal en het ging er al heel wat gemoedelijker aan toe dan vorige week. Toen liepen de mensen die elkaar al vooraf kenden samen , deze week liep iedereen meer zijn eigen ritme en maakte je spontaan een babbeltje met de mensen die je passeerde. De groepjes van mensen die ongeveer hetzelfde tempo lopen beginnen zich dus stilletjes aan te vormen .

Deze week is het trouwens meteen de laatste sessie, de rest van het schema werk ik af met Dimitri op de Finse piste in Oudenaarde.

Morgen loop ik dus de eerste dag van de vijfde week met als programma

++ OO +++ OO +++++OOO +++++OOO ++++++OO

totaal 32 minuten dus.

Ronde van Vlaanderen voor Oldtimers

Samen met erfgoeddag vond er vandaag in Oudenaarde een Ronde van Vlaanderen voor Oldtimers plaats. Vorig jaar werd die ronde nog samen met de Retroronde voor Wielertoeristen georganiseerd maar dit jaar zijn dit 2 onafhankelijke gebeurtenissen.

Verzamelplaats en vertrekpunt van de voertuigen: De Grote markt van Oudenaarde.
Toen we er rond 13.00 uur aankwamen stonden daar zo'n 150 Oldtimers . Stuk voor stuk juweeltjes, gerestaureerd en opgeblonken tot in de details. 

Zoals altijd werd onze aandacht eerst gevestigd op de Franse wagens en dan meer specifiek de Citroen Ds en op een prachtig gerestaureerde Peugeot.


   


  


Dimitri, daarentegen is meer gepassioneerd door de Amerikaanse modellen waarvan er ook een paar prachtstukken te zien waren, zoals een oranje Ford Cougar



De voertuigen waren zo'n half uurtje te bezichtigen en vertrokken toen richting Vlaamse Ardennen om de ronde van de wielrenners compleet te volgen.

Wij besloten om nog efkens een ommetje te doen langsheen het Centrum Ronde van Vlaanderen ,de tentoonstelling rond Briek Schotte te bezichtigen en een afzakkertje, "een Flandrien" te gaan nuttigen in het café van het CRVV, waar we op groot scherm "Luik-Bastenaken-Luik"Live konden volgen.


     



      

Bijlagen:
http://rvv.be/nl/crvv/activiteiten/rvvoldtimers   

Abraham Hans- De dromenvreter


In de school van de kinderen is het vandaag schoolfeest, en op het laatste moment zijn we uiteindelijk toch nog aan 2 toegangsticketjes geraakt.

Killian die in eerste instantie al weigerde om mee te doen aan zo'n on-cool evenement, had de uitnodiging zorgvuldig in zijn boekentas weggemoffeld en voor alle zekerheid pas 14 dagen na de uiterste inschrijvingdatum uitgehaald, we zouden het eens in ons hoofd moeten halen om te gaan.

Vorige maandag gaf hij ons uiteindelijk toch het document in kwestie en we hebben ons gelukkig toch nog kunnen inschrijven want we zijn uiteraard wel benieuwd om Luna aan het werk te zien, ze heeft het de laatste tijd trouwens over niets anders gehad dan over haar optreden op het schoolfeest.

De kinderen hadden duidelijk hun uiterste best gedaan en gaven het beste van zichzelf.
De klas van Killian had een dansje in elkaar gezet op het thema van Thriller van Michael Jackson en Killian voelde zich duidelijk niet gemakkelijk toen hij de rest van zijn klasgenoten op het podium zag staan.

Helemaal op het einde kwam ons Luna het podium op. Ons meisje stond helemaal achteraan aan de andere kant van het podium en van waar wij zaten konden we ze nauwelijks zien . Toch was ik zo fier als een pauw om ze zo bezig te zien en kreeg begod efkens tranen in mijn ogen.


Na het schoolfeest zijn we snel naar huis gegaan want we moesten deze avond nog ons start to run loopschema afwerken, de tweede dag van de vierde week en ze verliep vlekkeloos, zonder al te grote inspanning. We zijn dus goed op weg om het tot een goed einde te brengen.

Javier Guzman

Gisteren trad Javier Guzman , in het kader  van "Cabaretten" op in de Capitole in Gent met zijn theatershow "Por Dios" en ik moet eerlijk toegeven zijn optreden was FENOMENAAL.

Guzman die in de pers omschreven wordt als het meest grillige cabarettalent van Nederland deed zijn titel meer dan alle eer aan.
Zijn vorige show " Delirium" die voornamelijk het onderwerp van zijn drankverslaving aansneed had al meer dan uitzonderlijke kritieken ontvangen. Maar wat ik deze avond heb gezien hoefde daar zeker niet voor onder te doen.

Verschillende thema's zoals zijn statuut als "Allochtoon'" in Nederland, eigen jeugdervaringen, en de strijd Catholicisme-Islam werden op een enorm aangename en spittante manier toegelicht.

Na enig inlevingsvermogen van mijn kant ( heb steeds een zekere aanpassinstijd nodig om alle details van het noordnederlands compleet te begrijpen, ondanks 2 Nederlandse schoonbroers) kon ik me volledig laten gaan en ten volle genieten van zijn flamboyant optreden.

Guzman balanceert continu op de grens van het theater en de stand-up comedie en brengt eigenlijk een compleet ander genre dan onze eigen "Belgische"comedians. Het is gewoon een grandioze entertainer die op elk moment weet in te spelen op zijn publiek en op elke situatie.

Zo werd een dame die nogal vaak dyssynchroon lachte, aangespoord om zich gewoon te laten gaan en zich te laten
leiden door het overige publiek .

Deze morgen had ik nog twijfels of ik wel naar het optreden zou gaan kijken. Maar nu ben ik ongelofelijk blij dat ik ben geweest. t'was een grandioze show en de zakdoekjes die de organisatie op de stoelen had gelegd zijn meer dan van pas gekomen want ik heb gelachen, gebulderd, geweend en ben bij wijlen maar net bijgekomen van het lachen.

De man is fenomenaal en mag mij zeker bij een volgend optreden tot zijn publiek rekenen.

Blogje


Vandaag werd ik aangenaam verrast tijdens onze wekelijkse yogales.

Wanneer je zaken op je blog schrijft denk je eigenlijk nooit na over de personen die dit gaan lezen, het is eigenlijk meer een soort persoonlijk dagboek waar je gefilterde ervaringen op kwijt kan en je voor jezelf bijhoudt als een soort agenda. O.K. je kent wel een paar mensen, meestal uit je direkte omgeving, waarvan je weet dat ze nu en dan wel eens je schrijfsels lezen, maar de meesten blijven anoniem.

De meeste pesonen die zich nu en dan eens aanmelden zullen dit meestal zelfs niet laten merken maar veelal blijkt dit uit conversaties en de onderwerpen die ze plots aansnijden 
Je vormt je dus nooit echt een beeld van de personen die op bezoek komen met je meelezen.

Vandaag heeft één van deze personen daadwerkelijk een gezicht gekregen: namelijk de Yoga instructrice.
Bij het verlaten van de les sprak ze me erover aan. En ze zei me dat ze het tof geschreven vond wat me heel veel plezier deed.
Het gaf me een raar gevoel want plotsklaps had ik zoiets van wat heb ik nu alweer geschreven. Niets dan goeds dat wel, maar toch.
Ze merkte trouwens op dat ze vanaf nu zou moeten opletten met wat ze vertelde in de les, wel dit geldt ook voor mij.

Start to Run

Vandaag ben ik naar de eerste officiele "start to run" sessie geweest in Maarkedal.
Bij de infosessie van vorige week waren er al heel wat kandidaten aanwezig maar deze week was de opkomst nog veel talrijker.

De maandagsessie wordt gegeven door Evy, een licenciate lichamelijke opvoeding.
We begonnen de lessen met stretching en opwarmen en dan begon het eigenlijke programma.

We moesten onszelf beoordelen en indelen in 4 groepjes naargelang ons kunnen, ik heb niet de gewoonte om mezelf te overschatten en situeerde me in groep 3 (wetend dat 1 de sterkste en 4 de zwakste was).

Goed geschat klaarblijkelijk want zonder veel problemen heb ik de vooropgestelde tijden kunnen lopen zonder zelfs maar buiten adem te geraken.

De groep bleek achteraf gezien vrij homogeen, want er was niemand die moest afhaken of die ogenschijnlijk afzag.
Afsluitend deden we nog enkele stretching oefeningen en er werd flink wat afgelachen, wellicht was dit de ontlading van onze eerste serieuze inspanning.

FCV Dender - KSV Roeselare  3-1

t'was eerlijk gezegd de moeite. We waren vrij vroeg naar het Florent Beeckmanstadion vertrokken. Noch Dimitri , noch ik waren immers al op het terrein van Dender geweest en we wisten dus absoluut niet of we daar makkelijk parkeerplaats zouden vinden en hoe ver die van het stadion zou zijn. Meer dan een uur te vroeg kwamen we dus al in het stadion aan. Toch zat de ambiance er op dat moment al heel goed in.
Bij het binnenkomen werden er klappertjes en ballons uitgedeeld in de kleuren van FCV Dender en de kandidates voor Miss Dender  zetten hun beste beentje voor om steunkaarten aan de man te brengen.

Ik deed alsof mijn neus bloedde en liep rechtdoor maar ze hadden Dimitri te pakken. Stilletjes positioneerde ik mij op een afstand om te zien of hij zich zou laten vermurwen. Neen dus, hij hield het hoofd koel zelfs in de aanwezigheid van de mooiste blondines.

Tenslotte bestelden we iets om te drinken en gingen plaats nemen op de tribune om een paar fotootjes te nemen van het stadion, de supporters, de spelers,....
Met mondjesmaat kwamen de supporters toe. Naast ons de spionkop.


     

     

De match begon precies op tijd en reeds na 4 minuten viel de eerste goal. De ambiance zat er toen pas echt goed in. Ik had weliswaar medelijden met de supporters van Roeselare die zo braaf  en rustig in hun vakje hun lot ondergingen.
De rest van de eerste helft was niet echt spannend, meerdere malen werd er een aanval opgezet maar telkens viel die in het water.

De tweede helft daarentegen was van een ander niveau. Met enkele minuten verschil maakte FCV Dender  twee schitterende goals en op het moment dat verschillende supporters van Roeselare het niet meer zagen zitten en het stadion verlieten, viel er ook langs die kant nog een goal, wat de stand op 3-1 bracht.

    


Dender stond op zijn kop. Spijtig genoeg voor RAEC Mons betekent dit het einde van eerste klasse.
Maar w'hebben ons super goed geamuseerd en Dimitri kreeg ook wat hij wou: "VEEL GOALS"

Ook vandaag op de trein was de zege van Denderleeuw "talk of the day" en voor de eerste keer hebben die vertelsels ook voor mij een  betekenis want ik had het ook beleefd gisterenavond, ik was erbij en wist wat een emotie die overwinning had teweeggebracht.

Hartelijk dank dus aan mijn schoonbroer die ons deze tickets had bezorgd en ons zo een onvergetelijke avond liet meemaken.

Voetbal

Via mijn schoonbroer,die werkt voor de hoofdsponsor van FC Dender, hebben we vrijkaarten gekregen om naar de match FC Dender- KSV Roeselare te gaan kijken dezen avond. Een belangrijke match vooral voor RAEC Mons . Als FC Dender wint dan is RAEC Mons immers zeker  van zijn degradatie en Denderleeuw kan zich door winst redden van de barrageplaats.

Het belooft dus een geladen match te worden. De ploeg van Boskamp heeft er alle baat bij om te winnen en ook voor Boskamp zelf zal dit een belangrijke match worden. De trainer heeft immers aan de voorzitter, Patrick de Doncker , laten weten dat hij niet langer kan en wil samenwerken met zijn assistent trainer Patrick Asselman. Na de degradatietopper van vandaag zal naar het schijnt worden beslist wie volgend seizoen aan zal blijven en de touwtjes in handen nemen.

Ambiance zal er deze avond dus gegarandeerd zijn en dat is het plezante eraan. Het clublied " Kadavers" zal wellicht nog iets vuriger dan anders door het stadion weerklinken. Al moet ik toegeven dat ik stiekem eigenlijk wel een beetje meer supporter voor KSV Roeselare, al lijkt het mij niet opportuun om dat deze avond luidkeels te staan roepen in het supportersvak van de concurrentie.

Jogging

Dezen avond zijn we vrij laat gaan lopen, het was al voorbij 19.00 uur, en ik had er last mee, k'heb me de laatste 5 minuten moeten voortslepen. Ik heb gewoon de indruk dat het s'morgens makkelijker gaat, dus morgen ga ik gewoon vroeg op de dag. Dimitri daarentegen was in topvorm, dixit himself, of misschien was hij onder invloed van de barbecuegeur die op de finse piste rondhing. De Oudenaardse rugbyclub gaf daar immers een feestje .

We liepen in totaal 25 minuten volgens schema:

+O  ++OO  ++++OOO  ++++OOO  +++++O

Het loopschema van volgende week is echter krak hetzelfde als dat van deze week dus ik denk dat dit in principe zou moeten lukken. Daarbij komt dat volgende week de start to run sessie in maarkedal effectief start  en ik dus 2 dagen meer zal lopen dan nu.

Het wijnpaleis


In het kader van Broodje Brussel zijn we deze middag het "Wijnpaleis" in de Onze-lieve-vrouw Van Vaakstraat gaan bezoeken. Het klonk alvast veelbelovend en mijn vriendin A. dacht zelfs dat we een glaasje van het goedje zouden kunnen degusteren. De rondleiding was echter louter theoretisch.

Plaats van afspraak en start van de wandeling:" Het Bloemenhofplein". Vroeger de tuin van het Kartuizersklooster maar nu een trendy pleintje met hippe zaken in hartje Brussel. Via de Onze lieve vrouw van Vaakstraat bereikten we de Zennestraat waar al een fragment van het vroegere wijnpaleis te zien was.

De vrij karakterloze gevel gaf eigenlijk niet veel prijs over het rijke verleden van de wijnhandelaarsdynastie "de Prins" en was zeker niet van die kwaliteit als het niet zo lang gerestaureerde wijnpaleis in de Marollen, dat nochtans aan dezelfde familie toebehoorde.

We keerden op onze passen terug en kwamen terug uit in de OLv Vaakstraat waar we de grote gevel zouden bekijken waar volgens de site van Uit in Brussel, al een paar gaten waren in geslagen. Ik had al zo'n voorgevoel het bleek dan nog waar ook; de gevel was compleet weg, en niet enkel de gevel ook een groot deel van de draagstructuur was al afgebroken.


Daar bovenop had de gids nog een bijkomend probleem, als auteur van een studie van het gebouw in opdracht van de bouwheer en tengevolge een ruzie had hij de sleutels niet willen vragen van het resterende deel van het gebouw en dus was ook dat niet te bezichtigen.

In de gietende regen hebben we onze rondleiding dan maar verder gezet en we hebben andere zaken bekeken dan diegene waarvoor we aanvankelijk waren gekomen, maar t'was zeker een aangename wandeling.
Jammer alleen van dat glas wijn dat we niet hebben gekregen



uit de site van Broodje Brussel

Wijn voor appartementen - Broodje Brussel

Het Wijnpaleis in de O.L.V. van Vaakstraat zal weldra niet meer zijn. De eerste gaten zijn geslagen. Op korte termijn komt er een megalomaan immoproject van 124 appartementen en een handvol handelszaken. We werpen een laatste blik op de stapsgewijze groei van een paleis in een snel veranderende buurt.

Reserveren

Tel: 0800 13 700

Waar:

Bloemhofplein (zie op plan)

1000 Brussel

Wanneer:

vrij 17/04/2009 van 12:30 tot 13:30

Organisator:

Onthaal en Promotie Brussel

Prijs:

2 euro

Bijlagen:
http://www.uitinbrussel.be/opbprojecten/broodje-brussel   

Wesley Sonck

Zo typisch he. Van heel de winter ben ik eigenlijk geen dag ziek geweest, hoogstens een beetje keelpijn maar dan meestal nog ten gevolge een combinatie van oververmoeidheid en vitaminetekort door te eenzijdige voeding.

Nu probeer ik eindelijk een beetje gezonder te leven, gaan lopen en een evenwichtige voeding en lap, ik ben nog geen maand bezig en ik zit al met een kanjer van een verkoudheid. Eigenlijk moet ik er niet over zeuren want ik heb ze enkel en alleen aan mezelf te danken. Na het lopen, duizend man sterk, keer ik op mijn uiterste gemak naar huis terug , zonder een bijkomende trui of sweater aan te trekken. Vandaar dus deze gigantische valling.

Op het werk heb ik vandaag dus heel de tijd lopen sniffelen en snutten tot grote ergernis van mijn collega's. Ik vrees dat ik ondertussen  heel de boel al heb geïnfecteerd.

 Het genantste moment was echter dezen avond op de trein, met AIRCO. Natuurlijk had ik er niet aan gedacht om zakdoeken mee te nemen. In Brussel was alles nog OK, in Denderleeuw zat ik al met een serieus nat neuzeke en bijna in Zottegem was het ronduit boertig, ik waande mij bijna terug in het lager onderwijs. Ik moest trouwens plotsklaps denken aan een antwoord van Wesley Sonck op de vraag wat hij deed ingeval hij een snotneus had tijdens een voetbalmatch, " gewoon laten vliegen". Dit was dus voor mij niet echt een optie.

Daarbij kwam nog dat er twee mannen naast mij zaten die nogal vrij racistische en eerder domme opmerkingen zaten te maken. Ik veronderstel dat ze het gesnuif uit mijn richting als blijk van verontwaardiging van mijn kant interpreteerden.

Lunch

Ik had met een vriendin afgesproken om een broodje te gaan eten in de foyer van de KVS. We zien elkaar morgen ook wel in het kader van "broodje brussel" voor een rondleiding in het in het wijnpaleis, maar tijdens die rondleidingen is het nu niet echt de bedoeling om je leven te vertellen. Dus hadden we deze middag een lichte maaltijd samen voorzien om het een en het ander eens te bespreken.

Het sober ingerichte kvscafe is dus de ideale plaats om efkens bij te praten, het is er wel druk maar nooit rumoerig en het is voor ons beiden ongeveer even ver stappen om er te geraken vanuit onze respectievelijke werkplaats.

De vlugge snack was voor mij een soepje geworden. Slechte keuze bleek achteraf want de dagsoep was "groene paprikasoep" en ik kan je verzekeren, dit is geen aanrader, enorm slecht gewoon, bitter en er drijven allerlei groen substanties in rond.

Op een uurtje waren we up to date met ons geroddel en morgen zullen we dus zonder onderbreking de rondleiding kunnen volgen.

Loopdag 8


De kinderen komen voor de rest van de week niet naar huis, ze zijn immers op vakantie bij Mémé en Pépé Ronse. Dimitri en ik kunnen deze avond dus op ons gemak het vooropgestelde deel van het loopschema afwerken.

We zitten nu halverwege de derde week en hoewel het loopschema van vandaag op het eerste zicht goed leek mee te vallen, viel dit in de realiteit toch een beetje tegen.

++OO  ++O  ++O  ++O  ++O  ++O  ++O  ++O  wat overeenkomt met 25 minuten.

De recuperatietijden zijn gehalveerd en dit was zwaarder dan verwacht,  op het einde van de rit is het uiteindelijk wel gelukt. We hebben vandaag op 25 minuten 3.7 km afgelegd, de 5 km komt al langs om meer in zicht. Kortrijk Here I come.

My toyota zal terug fantastic zijn

Eindelijk nieuws gekregen van de verzekeringen voor wat de reparatie van mijn wagen betreft. De expertise zou de reparatie hebben geschat op 2800€ ( niet mis als men nagaat dat de garage nog 1000€ wou geven voor de overname).

Mijn autootje zal er dus eindelijk weer goed uitzien. Al kan ik niet ontkennen dat rondrijden met een gedeukte voorkant ook wel zijn voordelen heeft. Je ziet de overig bestuurders zo denken, "wow, opgelet, een vrouw aan het stuur en ze heeft precies al ergens tegen geknotst, beter een beetje voorzichtig zijn terwijl die in de buurt is". Ik moet zeggen dat ze nu wel wijken als ik afkom.Ik kan overal ongegeneerd mijn voorrang nemen.

En dat terwijl ik zelfs niet in fout ben he. Er is gewoon iemand tegen mij gereden.Ik was gewoon het slachtoffer van een onoplettende.......chauffeur.

Toen ik het nieuws had gekregen van de expert dat de reparatie effectief mocht gebeuren heb ik dan maar snel contact opgenomen met de garage en volgende week zal de herstelling gebeuren. (voor de schouwing van 22 april , zal ik in ieder geval te laat zijn en wat niet correct is, ik heb verwittigd en moet de toeslag zelf betalen)

Eén minpuntje, omdat de onderdelen moeten herspoten worden moet mijn wagen een hele week binnen. Moet nu natuurlijk juist lukken dat ik maandag in Maarkedal ga lopen en Dimitri naar Deinze moet met de andere auto, er zit dus niets anders op dan met de fiets de "heuvels van de Vlaamse Ardennen" te trotseren. Ik vrees echter dat mijn conditie nog niet van die aard is dat ik zonder hijgen en puffen mijn bestemming ga bereiken, maar er zit eigenlijk niet veel anders op.

Zalig, zonnig verlofdagje


Er zouden gewoon meer dagen moeten zijn zoals vandaag. Schitterend weer, thuis samen met de kinderen en geen zorgen aan mijn hoofd. Wat niet wil zeggen dat we vandaag hebben gelanterfant, integendeel zelfs, we zijn er met zijn allen tegen aan gevlogen en hebben een heleboel zaken in orde gebracht die al een tijdje aanslepen.

De laatste tijd heb ik trouwens nu en dan al eens een dag  verlof genomen en ik ondervind dat de kinderen zich heel anders tegen mij gedragen als ik meer thuis ben. Luna floddert meer en Killian is de laatste tijd ook veel minder gesloten. Ik heb zelfs de indruk dat ze liever thuis zijn tegenwoordig.

Ik heb ze nu trouwens ingeschreven voor de Chiquita run op 21 mei in Gent en ze zijn alletwee razend enthousiast over hun deelname. Vooral dus over het rugnummer dat naar huis zal worden opgestuurd, de banaan achteraf, de medaille en verrassingspakket.

Deze middag hadden ze beiden hun joggingkledij aangetrokken en vroegen om mee te gaan oefenen.
Zo gezegd zo gedaan; We hebben ongeveer twee maal de omtrek van de finse piste gedaan wat zo'n 3 km is. Op de chiquitarun moeten ze 2 toeren rond het Sint-Pietersplein lopen, dus lijkt dit wel een haalbare kaart.

Zo lang ze het maar zien zitten en er plezier aan beleven, meer moet dat niet zijn.