Tja, beachracen…. Het is alweer een aantal jaar geleden en ik weet niet echt wat ik moet verwachten… Vroeger, 5j terug, ging dat best goed, maar alles is geëvolueerd en professioneler geworden, dus… Ook die techniek ben ik weer volledig vergeten.. Golfbrekers, diep zand, het zenuwachtig gewriemel in de groepjes, allemaal zaken die je in de echte MTB niet tegenkomt… Maar goed, ik heb nu een reservefiets die ik kan gebruiken, dus geen uitvluchten meer! Mijn Cape epic compagnon Dirk Rossi is voor de gelegenheid ook afgezakt naar de kust om te supporteren en gelukkig maakt hij er me op attent dat het startuur nadert. Vlug fiets van de auto en opwarmen! Dan de eeuwige discussies om voraan te mogen starten en pang, we zijn vertrokken… Eens door het losse zand vormt zich een heel grote groepe en het tempo valt goed mee, ik vind het zelfs aan de trage kant. Maar ik heb bijna geen tijd om dit te denken, want dan zie ik een aantal man versnellen met daarbij Kevin. Ik weet uit de uitslagen van voorgaande jaren dat hij steeds bij de eersten zit en twijfel geen seconde. Op die manier vormt er zich een groepje van 8 man. Na wat heen en weer gediscussieer komt de samenwerking op gang en nemen we een geruststellende voorsprong. Tempo is ok en alles gaat goed. Toch is er weer de eeuwige rotzak Massaer die het nodig acht om zonder reden me ineens een serieuze duw te geven. Ik vlieg een paar meter naar links maar gelukkig is het strand breed genoeg ;). Tja,…   Na het keren bij het afrijden van het strand (los zand lichtjes bergop) rijdt Jelle Hanseeuw gewoon door terwijl wij allemaal moeten lopen en op die manier gaat hij er alleen vandoor. We hebben nu wind mee en het is onmogelijk om het gat te dichten. Ondertussen begint de groep ook serieus uit te dunnen en we blijven nog met 4 samen: Brentjens, Van Hoovels, Vermoote en ik. Vooraan is Jelle ondertussen plat gereden en we passeren hem op een paar km voor de finish… Nu probeert Kevin weg te rijden, maar het gat blijft constant en gecontroleerd. Wanneer de finish nadert,  hergroeperen we en het wordt een loopkoers in de laatste zandbak. Onder de indruk van het niveau rond me, laat ik de anderen zomaar voor me en word ik 4^e en vlaams kampioen marathon amateurs…

Toch heb ik weer iets bijgeleerd: onafhankelijk van met wie ik meerijd, gewoon je kansen wagen! Er zat meer in!

07-11-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

01-11-2008 om 18:47 geschreven door Teamlid

16-10-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

11-10-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

Elk jaar moet ik toch 1 keer stressen voor mijn hobby en dat is wanneer het BK marathon nadert.. Na 2 jaar 2^de geweest te zijn, stond ik er nu echt op gebrand om te winnen, maar dat gaat meestal niet zomaar... Ook nu dus weer niet!  Het parcours was niet echt een mtb-parcours en dus was ik al op voorhand in het nadeel... Maar goed, alles kan natuurlijk.  Maar een 2^de vereiste is dan toch wel een goed paar benen. Ja tarara!  Tijdens de startklim wist ik het al direct: hartslag niet echt vlot naar het rood en pijn in mijn benen. Miljaar, ´t zal toch weer niet waar zijn hé? Toch wel! Daarbij komt dan nog dat de jonge garde met Tom en Bert er der serieus de pees opleggen! Ik kan nauwelijks volgen, maar 1 voordeel heb ik dan toch: ik heb de laatste jaren leren afzien en heb ook de ervaring om te weten hoe ik moet overleven... Dus, dan maar rustig blijven en proberen te volgen. In de weinige technische stukken voel ik dat ik sterker ben en dus neem ik na 30km, vlak voor een afdaling, de kop. In de daarop volgende beklimming heb ik een kleine voorsprong en dus besluit ik om tempo verder te rijden. Tot mijn grote verbazing loop ik weg en lig ik dan toch aan de leiding.. Maar, mooie liedjes duren niet lang en niets is frustrerender dan mannen die langs achteren weer komen aansluiten... Tom is er terug en dan komt er nog een jonge gast, Steven Nijs aansluiten. Ik voel me nu al 30km belabberd en hoop gewoon op een opflakkering van mijn energiepeil. Langzaam komen we in de finale en het tempo wordt (gelukkig) omhoog geschroefd. Volgen lukt voor mij nog steeds, maar mijn concurrenten zijn achter gebleven... Wanneer we dan op 10km van de streep genaderd zijn, besluit ik er toch nog alles uit te persen en ga ik er vandoor. Ik laat de hartslag niet meer zakken en haal nog enkele mensen van de andere klasses in. Zwaar in het rood kom ik over de streep. Katherine roept dat ik gewonnen heb! Inderdaad, maar vandaag overwon ik vooral mezelf, amai...

Maar goed, het resultaat telt en dat betekent dat ik nu een volledig seizoen in mooi gekleurde kleren mag rondrijden, joepie!!!!!

Nog eens een dikke merci aan Katherine voor de perfecte bevoorradingen!!!!

Mario daarentegen had een mooie dag waarbij alles goed ging. Hij kon zowaar genieten en vlamde naar een 15^e plek bij de fun B. Mooie dag voor Moving Marathon team dus!

Tot binnenkort,

Wouter

30-09-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

Tja, indien iemand nog geïnteresseerd is in een lesje marathon organiseren, ga dan maar eens kijken in St Wendel waar ze er in geslaagd zijn om nog maar eens de perfectie te benaderen! Sfeervolle serieus volle sportzaal op zaterdagavond met gratis pasta à volonté, njam njam, lekkerrrrr. Dan een gratis overnachting in een school met douches en alle luxe! Mogelijkheid tot superontbijt voor 3 euro, een perfect afgepijld parcours met overal hulpdiensten indien het noodlot toch zou toeslaan, gratis bidons onderweg + extra bevoorrading aan de finish voor de eerste recup, uitgebreide catering en ambiance, heel uitgebreid podium met mooie prijzen, .... Tja, kun je hier nog iets aan toevoegen????

Jaaaaa, goede benen, maar die moesten we zelf meebrengen  ;)   Aangezien het BK marathon voor de deur staat, had ik mezelf voorgenomen om mijn verstand te gebruiken en te doseren in de mate van het mogelijke. Hierdoor was ik na een 10-tal km weg met een groepje van 5 man. Volgen was niet echt moeilijk, maar je weet natuurlijk nooit of er nog van die comedianten meerijden hé... Na 20 km een probleem: ik had te veel gedronken voor de start en moest heel dringend plassen, maar hoe doe je dat zonder de eersten kwijt te spelen?? Tja, ontspannen terwijl je aan het klimmen bent gaat niet echt en in de afdalingen was ik dan weer bang dat ik “hem” zou verliezen door al dat geschud en geklop... Tja, uiteindelijk moest ik dan maar stoppen na 50km, want op die manier was er niet echt veel lol aan. Hallo, ik denk dat ik 1.5l had opgeslaan, 2 min passeerden.... Maar gelukkig volgde nu een lange klim en voor de eerste keer vandaag schakelde ik echt door en vloog ik terug naar de eerste 2. Nu ik op temperatuur gekomen was, maakte ik er gebruik van om de gas open te laten staan en de anderen het heel lastig te maken. 2 km verder kon ik een gaatje slaan en ging ik in overdrive....  gedurende 50min..... Tja, je kunt nooit genoeg afstand creeren om een veilige voorsprong te hebben zeker? Natuurlijk ging ik hierdoor over mijn toeren en ineens zag ik de bomen zweven... Ik had nog genoeg besef om te weten dat dit niet echt normaal was en dat ik snel moest snelheid minderen en  veel eten en drinken. Ik had nog een 30km te gaan en dit werd zowaar nog een lijdensweg L . Maar goed, na 4u30 vond ik toch de eindstreep. Vlug naar de bevoorrading om wat vitamientjes op te doen! En wat hoor ik de speaker zeggen??? Wouter Cleppe wint met zijn 1^e plek een Stevens fiets.... Als dat geen mooie prijs is!!!!

Ook voor Mario liep het super op een korte dip na. Gelukkig kon hij die snel bestrijden met de High 5 produkten en op die manier kon hij er snel weer de gas op zetten. Dit resulteerde in een 26^e plek!!

Nog een gezellige maar veel te korte apres met het Reevax kamp en de andere Belgen en dan weer lekker naar huis gevlamd. Heerlijk, die duitse marathons .

25-09-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

Normaal gezien had ik deze links laten liggen, maar doordat ik de hele week ziek was geweest en in mijn bed had gelegen, was de goesting nu veel te groot en kon ik deze onmogelijk laten schieten, ondanks nog geen 100% hersteld...

Ook kende ik de streek rond Braine le chateaux totaal niet en was dit de ideale kans voor een ontdekkingsrit. En dat werd het ook!!!

Rond 8u30 toegekomen en direct weer die vele bekende gezichten: temmaatje Mario, Zuid Africaantjes Dirk en Ronny, Ken, Johan,.... Direct weer een gezellige bedoening dus... Ik had niet veel zin om echt te koersen, maar Ken maakte duidelijk dat hij ging voor een mooi resultaat. Al van bij de start viel het op dat er vandaag het een en ander scheef zou lopen. Er werd nl uitgelegd dat we bepaalde pijlen niet moesten volgen om dan dus blind andere richtingen te nemen en de begeleidende motard had 10min voor de start nog een accident en kon er niet bij zijn... Fingers crossed en rond 9u15 Goooo.... Ik nam me voor om gewoon te proberen volgen en niet te forceren. Ook sneed de koude lucht (8gr) door mijn keel en werd ik verplicht om te doseren.. Na een 10-tal km waren we met een 4-tal voorop en hier begon de miserie: pijltjes die achter de hoek hingen, enkel leesbaar voor diegenen die al gepasseerd waren en uiteindelijk geen pijltjes meer... Waar hebben we dit nog gezien??? Hierdoor kwamen we met zijn allen weer samen. Er werden groepjes op verkenning gestuurd in alle richtingen , maar nergens nog iets te bekennen. Gelukkig kwam een 15min later een lokale biker die ons verzekerde dat het in een bepaalde richting was. Zo gezegd, zo gedaan. Een paar km verder effectief weer pijltjes en zelfs een 1^e bevoorrading. Hierna weeral algemene verwarring, want opnieuw niets meer. Dan maar besloten om met het hele peleton terug naar de bevoorrading te brengen en hier een kaart te vragen. Ken en ik  bestudeerden de kaart en riepen de groep samen om nog eens te starten. Na 2km weet ik dat het links is, maar ik zie Ken twijfelen en de rest tegenhouden. Afgaande op wat ik gezien had op de kaart rij ik verder en kom ik inderdaad weer op een afgepijld gedeelte. Ik ben helemaal alleen en rij rustig tempo verder. Ondertussen sta ik ook op helderziende ingesteld en kan ik steeds vrij snel de juiste richting vinden. Na 30km breekt er een spaak in mijn crossmax: no problemo, spaak rond de andere gevlecht, achterrem open, aangezien het wiel serieus paraplu staat en weer verder.   No stress, want ik ga ervanuit dat er niemand de juiste weg heeft gevonden. Na 40km komen er ineens veel bikers uit de tegegestelde richting gevlogen... Blijkbaar komt de 60km hier ook ergens op het baantje, maar opnieuw algemene verwarring, want nog maar eens geen pijltjes. Ondertussen zijn we echte spoorzoekers geworden en na 10min zoeken kunnen we weer op pad (ondertussen is Mario ook weer van de partij) . Gezellig om weer met het volledige team op oorlogspad te zijn... Om de 5km komen we een t-splitsing tegen en is het gokken geblazen. Dan is het 10min trial and error en weer verder. Van een wedstrijd is er al lang geen sprake meer, maar een marathon zal het zeker worden, aangezien de km’s voorbijvliegen. Maar goed, het is een mooie streek en samen genieten we van de mooie uitzichten in het zonnetje dat er ondertussen ook weer bij is. Wanneer we na 65km nóg maar eens rechtsomkeerd maken, komt er uit de andere richting een briesend bendeke met daarin oa Ken en Luc. Zij hebben er blijkbaar nog steeds zin in en proberen nog wedstrijd te maken. Bijkomend voordeel : de 2 walen en Ken kennen de omloop nog van vorig jaar en kunnen dus wat anticiperen bij ontbrekende pijlen. Tempo weer omhoog geschroefd en 1 voor 1 vallen er mensen uit de groep tot we nog met 5 overblijven. Nu vindt Ken het nodig om nog eens te versnellen en toen waren ze nog met 4. In de daaropvolgende klim breek de derailleurpad van Alexis en dus nog 3... In de laatste km’s volgen de klimmen elkaar razendsnel op en in een supersteile trek ik door. Ik kan een gaatje slaan en besluit nu gewoon op 100% door te gaan en te hopen dat alle pijltjes er nu wel staan. Op die manier kan ik nog een mooie voorsprong uitbouwen op Luc en Ken. Mario komt op een 15^de plek binnen en is ook tevreden.

’ T Was een avontuur, maar een mooi avontuur.

Tot volgende week,

Wouter

17-09-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

5u30 ´s morgens , geeeeuuwww: Vertrekkenstijd bij Jan. Donkere wolken boven ons hoofd, maar (nog) geen regen en dus houden we er de moed in. Na een vlotte autorit  arriveren we in het koude Bastogne, 8 graden, veel wind en ja hoor, daar komt de regen.  Vlug zo veel mogelijk kleren aandoen en vertrekken. De eerste km´s lopen goed en het moddergehalte valt goed mee. Maar dan gaat het van kwaad naar erger en na 40km is het gewoon baggeren tot de finish. Ook is de regen feller geworden en dus is het de opdracht om het lichaam op temperatuur te houden. Hopen op geen pech dus, want dat zou zeker leiden tot een game over... Ook krijg ik onderweg meer en meer last van mijn maag, maar door te blijven eten kan ik het probleem uitstellen. De km´s kruipen vooruit, maar aangezien de conditie goed zit, kan ik blijven gaan. Het parcours is heel mooi, maar door de overvloedige regen is het beste er toch af... Als een alien afkomstig van een bruine planeet kom ik over de finish geglibberd na 5u rijden. Dit is op de snelste tijd so far, maar ik hoor dat Hertsens, Vermeulen en Henderieckx samen gestart zijn en die zullen dus wel een supertijd neerzetten. Afwachten dus. Uiteindelijk zie ik een schim toekomen die van ver op Nicolas lijkt... Ja hoor, 10min sneller... Goed ,dat is geen afgang aangezien die gewoon veel beter is... Dan, een 10-tal minuten later nog een blauw ventje, den Hertsens... Wat blijkt? 20seconden is hij sneller en dus word ik teruggewezen naar de derde stek... Tja, dat komt ervan als je 2 lange ritten op een weekend combineert!! Toch heb ik me geamuseerd en ook de organisatie was af! Goede afspuitplaats, warme douches, podium, goede bepijling en super ambiance.

Tot binnenkort,

Wouter

16-09-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

Geen regen. Geen regen???? Jeeehaaaaa!!!! Dat betekent biken!! Wat biedt de kalender? Hmmm, een marathon naast de deur met een klimtijdrit op de Kluisberg??? Ok!

Amai, wat een organisatie. Wanneer ik in Wevelgem toekom, overal duidelijke pijltjes naar de start, stewards op de uitgebreide parking, een bike-wash die me al toelacht,.... Dan naar de inschrijvingen waar ik vriendelijk ontvangen word in een reusachtige zaal met bar, dia-projectie met de sponsors,...

Ik denk dat deze mensen hun uiterste best hebben gedaan om de perfectie te benaderen! Dat doet het beste hopen over de tocht...

Inderdaad, ook hier een sublieme bepijling + alle mogelijkheden die de streek biedt worden aangedaan. Aangezien ik nog van plan ben om morgen in Bastogne de gashendel open te draaien, probeer ik nu een gematigd tempo te rijden. Na een km zie ik voor me een Lingier-Versluys truitje opduiken. Het is Kevin Debaets. Aangezien het met twee altijd gezelliger is, rijden we al babbelend verder. De km´s vliegen voorbij en al snel staat de kluisberg voor onze neus. Ondertussen ben ik al 50km aan het sukkelen met mijn nieuwe ketting die mijn oudere cassette niet zo graag ziet met een constant doorslaande ketting  als gevolg... Dat belooft voor de getimede klim... Goed, ik besluit om er het beste van te maken en stuif vol gas er vandoor. Tijdens de klim moet ik nog een 10-tal mensen voorbij steken, terwijl er niet zoveel plaats is... Eenmaal boven zie ik een pijltje naar rechts. Maar verder zie ik niets meer?? Wanneer ik dan achter me kijk, zie ik dat er eigenlijk een 180gradenbocht was met een mooie afdaling. Terug dus en gas er weer op. Nog even de combi van de flikken ontwijken  en op naar het 2^de gedeelte van de klim. Het is lastig, vooral doordat je de hele tijd rustig rijdt en dan ineens dat ritme moet breken om de rode zone op te zoeken. Boven op de kluisberg staat dan de 2^de klok en ik tik af na 10min08, wat op dat moment 3 min sneller is dan de 2^de. Er is dus nog wat marge voor de snelle mannen die mogelijks nog volgen... Bij de bevoorradingen nog wat lekkere eierkoeken binnenstampen en mijn ketting smeren (ja, zelfs olie was voorzien) en weer op weg. Ondertussen is de stevige wind nog straffer geworden en het wordt afzien... Beuken tegen de wind in. Net op tijd arriveren we aan de derde bevoorrading waar we onze reserves nog eens goed kunnen opvullen voor een laatste 20 km genieten. De lachende afspuitplaats is super en binnen de kortste keren staat ons machien weer te blinken. Dan nog een super douche en daarna zowaar zelfs nog prijzen voor de eerste 20 van de klimtijdrit!!! Ik ben 1^e en krijg een mooie MP3 speler.

Ongelofelijk wat deze mensen kunnen regelen voor 4 euro! Chapeau!!

Greetz,
Wouter

15-09-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

05-09-2008 om 08:31 geschreven door Teamlid

Waaauuuwww, de wereld zit toch vol contrasten hé... De ene week een modderfestein en een erbarmelijke organisatie, de andere week een prachtrit in zomerse omstandigheden bij de onberispelijke Duitse organisatie in de buurt van Saarbrucken.

Reeds op vrijdagavond met Zoef en Patje aangezet naar betere oorden. Rond 23u toegekomen en eindelijk nog eens goed gemaft!! De volgende ochtend eerst de grootste stress bij Zoef weggenomen door met de fiets de bevoorradingspunten te gaan bekijken. Dan lekkere pistoleekes gegeten en in de namiddag een poging gedaan tot verkenning met Patje, Pepe, Bert en  Marv. Natuurlijk liep dit uit op “spielerei”... We hadden nl uitdagende afdalingen gevonden die nog uitdagender werden als je ze in de andere richting reed.... 35% omhoog!!!! Het ging om de titel “king of the hill”, dus ging het er hard aan toe... Binnen de kortste keren stond Patje ons allemaal uit te lachen en dat kon ik toch niet laten gebeuren hé... Toch blijf ik erbij dat ik die helling volledig kon doen....

Hierdoor natuurlijk weer veel meer geforceerd dan nodig, maar ja, dat we niet de slimsten zijn, wisten we al langer zeker?? Na 4u spelen en 30km terug bij de mobil home alias het droomparadijs... Nog een lekkere pasta party à volonté waar sommigen konden van leren en weer een super nachtje rusten!!

De wedstrijd: rond 9u mochten we allemaal samen starten en na een paar km kon ik naar voren schuiven tot in 8^e stek. Hier hing ik in de buurt van echte profs!! De Alb Gold mannen... Toch moest ik ze laten gaan in de beklimmingen, die mannen kunnen gewoon 1 tandje zwaarder gaan... In de afdalingen echter kon ik ze nog wat tonen (ok, ik ging zwaar over de limiet en bijna in de fout, maar alles bleef heel...). Na 20km waren ze gevlogen (en reden ze naar plaatsen 1, 2 en 3...) Nu eigen tempo volgen en lekker doorraggen... Het parcours was om de vingers van af te likken en om de 25km stond Zoef klaar met een verse fles HIGH 5 drank, njam njam.... Neem daar nog een lekker zonnetje bij en dat maakte dat ik het bijna spijtig vond dat het na 4u wedstrijd al gedaan was. In de allerlaatste afdaling zag ik nog nr 7 in de verte, maar ik werd gehinderd door een gedubbelde en kon enkel nog tot aan zijn wiel komen... 8^e plaats algemeen en 1^e Hobbyfahrer, yess!!!!

Pepe reed ook naar het podium in de masters 2 categorie: 3^e plek (met nr2 en 1 binnen dezelfde minuut...), Patje werd er 6^e

Bert werd 31^e in zijn categorie.

Aan MarV: Een dikke merci voor de mooie foto's !!!!

 

De resultaten: http://coderesearch.com/sts/services/info/

Tot de volgende,

Wouter

02-09-2008 om 20:36 geschreven door Teamlid

Tja, ik had nochtans hard gezocht, maar er waren echt geen  alternatieven, dus werd het de gevreesde Houffa marathon. Neen, niet gevreesd omwille van een zwaar parcours of om de concurrentie, maar om een steeds falende organisatie in het verleden en om de belachelijk hoge inschrijvingsprijs van 34euro... Toch had ik er veel zin in, want een tocht van 125km in die streek is nooit een echte straf!

Na mijn eerste “slapeloze nachten” met vers dochtertje Elise had ik het er toch nog voor over om rond 4u30 op te staan en om met mijn boeltje richting Jan te rijden. Hier dan ook Giel opgepikt en richting Houffa vertrokken. Onderweg nog even een pitstop gemaakt om de verloren zoon Ken op te pikken die natuurlijk weer mooi op tijd stond te wachten.  In Houffalize “toevallig” nog een mooi plaatsje gevonden voor de auto dicht bij de inschrijvingen, tot zover ons geluk....

Om 8u45 klinkt het startschot en de volle 5 seconden later staan we al weer stil, want, ondanks “alle voorzorgsmaatregelen”, is er toch nog een snoodaard met zijn auto op het parcours gekomen.. Tiens, tiens... Niet getreurd en we vertrekken voor de 2^de keer. Tijdens de eerste klim neem ik al gas terug, want ik verwacht problemen door het slaaptekort. Gelukkig denken Ken, Kris H en Kris J er ook zo over en met ons vieren rijden we aan een vlot tempo al taterend verder. Ik voel me goed en aangezien de sfeer er goed inzit, vliegen de eerste km’s voorbij. Maar dan gebeurt het (nog maar eens): na een 15-tal km zien we plots de mannen voor ons terugkeren... Algemene verwarring en ook maar teruggekeerd... Dan zien we tóch pijlen en keren we terug naar de eertse plaats... Hier komen ondertussen ook de motards van de organisatie uit tegengestelde richting terug... Wanneer we vragen waar we nu naartoe moeten, komt het ontnuchterende antwoord “ on ne le sait pas...” Tja, daar sta je dan te koekeloeren hé... Dus, voor de 2^de keer omgedraaid en deze keer een stuk verder teruggereden. Dan zien we plots beweging op het pad boven ons en vlammen we door een wei naar het juiste pad. Ondertussen zijn er minuten verloren gegaan en een kleine honderd man is ons  nu al gepasseerd. Ik zie hier maar 1 voordeel, en dat is het sociale gedeelte... Ik kan een rustig klapke doen met Patrick, Ronny, Dirk, Sofie en Kristof, enz... Maar dan begint de inhaalrace (aan 7km/u, want ik ben volledig geblokkeerd). Na een paar km rij ik dan weer moederziel alleen. Plots zie ik nog een gestalte voor me opdoemen, de Johan... En, waar Johan gaat, gaat de gps... Hij had de track en verzekerde me dat we nu wél goed reden. Daarbij kwam nog dat er maar weinigen voor ons reden, en hij kon het weten aangezien hij direct juist was gereden ( Misschien is dat de oplossing voor de toekomst : iedereen met gps..) + er stonden misschien 4 andere sporen in de modder ... Daardoor krijg ik opnieuw hoop en ik drijf langzaam de snelheid weer omhoog. Jammer genoeg verlies ik hierdoor Johan en na een paar km rij ik nogmaar eens verkeerd. Na 5 min weer op het juiste spoor (pijl stond 100m na het kruispunt...) . Op km 30 zie ik Zoef staan ik we doen rap een klapke over de miserie. Voor ik weer vertrek vraag ik nog snel op de hoeveelste plek ik ergens lig en dat was 18^de???? Dus, op de een of andere manier waren er toch weer mannen voorop??? Snap er niets van, maar besluit om te blijven rijden.. Het duurt dan nog tot km 85 à 90 vooraleer ik aansluiting krijg met de koplopers ( die bij het verkeerd rijden hadden besloten om toch hun geluk te testen door over een aantal omheiningen te kruipen op zoek naar het parcours, wat uiteindelijk dan ook lukte...). Ik had me voorgenomen om te wachten tot km 100 om mijn gashendel open te trekken, maar dit motiveerde zodanig dat hier al begon. Een inhaalrace rijden heeft ook zijn charmes en is heel motiverend. Enkel sterk opletten op de klop en dus regelmatig drinken en eten. Lang leve HIGH 5!!!! Om zo weinig mogelijk tijd te verliezen bij de bevoorradingen (met file aan volk), nam ik enkel drinken en was ik toegewezen op enkel de gelletjes van High 5. Dit was dus een serieuze test en een zéér geslaagde test. Ik kon niet enkel op tempo blijven , maar zelfs versnellen. Op het einde nog een mooie strijd met Soenen om de 9^de plek die ik dan in extremis  haalde.

Na de wedstrijd was ik héél tevreden over mijn vorm, want alles was super gegaan.. Het resultaat daarentegen was een stuk minder, maar dat lag aan de fout van de organisatie na 15km, waarbij er een kleine 20 man ineens 15min voorsprong had en er eigenlijk van een eerlijke wedstrijd geen sprake meer was... Ook over de douches en afspuitstand zal ik niets zeggen, want een mens onthoudt beter de leuke dingen des levens hé...

In elk geval heb ik nu mijn les geleerd: nooit meer Houffa marathon...

Wouter

30-08-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

Tja, na vrijdag met Mario de 65km TT te rijden in Gavere (26Av) en zaterdag de 50 km TT in Herzele (28Av) eindelijk nog eens met “ons pa” Dirk afgezakt naar de streek rond Charleroi, meerbepaald naar Chapelle- les-herlemonts. Deze streek wordt vooral gekenmerkt door de vele mijnterrils en de mooie bossen. Om 8u was het groepstart en een grote merci aan Camille, want blijkbaar moest iedereen zich voor de start nog een melden aan de finishtent. Had ik natuurlijk weer niet door en dus saved by Camille!! Dan de start, het voelde niet echt goed aan, maar ik besloot toch direct mee te schuiven, aangezien ik wist dat er vrij snel een eerste hele steile terril voor de wielen zou geschoven worden waar de gewoonlijke opstoppingen te verwachten waren... Tijdens de klim viel me op dat mijn HF enorm de hoogte inschoot. Tijdens de daaropvolgende afdaling hoorde ik Michael Torfs een schuiver maken (die blijkbaar vrij serieus was..). Na de afdaling checkte ik even of er nog veel volk volgde, maar ik zag niemand meer... Daarom besloot ik te vertragen en rustig verder te rijden. Een kwartiertje verder: een groepje bikers staat stil voor me met een pijl in hun handen... Ze weten niet in welke richting het verder gaat... Stoppen dus en een klapke doen... Gelukkig komen er op dat moment wandelaars uit het bos die ons kunnen vertellen dat rechts naar een terril leidt en links niets speciaals. Rechts dus.... Oef, gelukkig juist, maar  een minuutje verloren. Vlak erna een eerste controle en nog de tijd genomen om het probleem uit te leggen.  Ondertussen is het echt genieten geblazen: de organisatoren hebben het maximum uit de streek gehaald en elk bos wordt aangedaan. Ook proberen ze ons te trakteren op alle single-tracks van de streek. Fun verzekerd!! Na 25min komt Camille aansluiten en ben blij dat ik niet de hele wedstrijd alleen zal moeten rijden , maar 500m verder kijk ik nog eens achter me om verder te babbelen en blijkt dat er alweer een gaatje is. Ik besluit te wachten, maar Camille spoort me aan om alleen verder te rijden, jammer... Dan maar alleen... Een paar keer twijfel ik over het juiste traject, maar gelukkig klopt mijn intuïtie (die ik toch af en toe nodig had) steeds. De km’s vliegen voorbij en de benen beginnen te verzwaren. Toch kan ik mijn tempo blijven rijden en kom ik met een mooie voorsprong toe...

Eens onder de douches, komt de organisator me halen voor het podium en daar mag ik mijn prijs kiezen... Ik ga voor een super BBQ-stel dat ik dan in de anderen hun tuin kan zetten, aangezien wij er geen hebben... (jaja papa, here we come...)

Wouter

23-08-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

HIGH 5: Onze nieuwe voedingssponsor!!

Bij deze zou ik graag onze nieuwe sponsor nog even extra in de aandacht zetten!

Sinds een aantal weken mogen we op de super support rekenen van HIGH 5, maar doordat ik net die weken wat stil gelegen heb (rust, vakantie en nu geboorte van mijn dochtertje), was ik vergeten om dit goede nieuws met jullie te delen…

Alle info over hun produkten kun je terug vinden op www.high-5.be

Wij zullen vooral de volgende produkten gebruiken:

1. H5 Isotonic dorstlesser: Zeer belangrijk aangezien een mens al eens wat zweet hé..
2. H5 Energy gel: Gemakkelijke verpakkingen voor een snelle energieboost
3. H5 Sportsbar: Af en toe verkies ik vaste voeding boven de gels..
4. H5 Proteinebar: Als recup voor de arme spiertjes
5. H5 Proteïne recovery: Zelfde, maar dan als drink. Een mens heeft al eens dorst na een wedstrijd..

Natuurlijk bestaan er nog vele andere produkten en hierover kun je steeds alle info vinden op de site van HIGH 5

Tot binnenkort in de bossen!

Wouter

18-08-2008 om 09:23 geschreven door Teamlid

13-08-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

Zaterdag 9 augustus: TT Knesselare, 70km

Wanneer ik wakker word, zie ik dat het zonnetje schijnt en dus kan ik niet meer blijven liggen (in tegenstelling tot anderen hé ). Ik herinner me dat er een TT was in Knesselare, slechts 20km van Gent verwijderd… Maw, boeltje inpakken en wegwezen!

Eens toegekomen, zit de sfeer er volledig in: stralend blauwe lucht, gouden velden en nog vochtige groene bossen, I like it!!! Ik kies natuurlijk voor de 70km en vlieg er vandoor. In tegenstelling tot wat ik verwachtte, gaan we weer dezelfde richting uit als vorige week, nl Beernem, Hertsberge, maar deze keer alles in tegengestelde richting. Erg vind ik het niet, want ik geniet gewoon van de speling van het licht in de bossen en over de velden… Al dromende vlieg ik verder en voor ik het besef vliegen er 45km voorbij. Ondertussen wordt mijn rust wel serieus verstoord door stekende en knagende pijn in mijn knie (gevallen van de ladder en kruisbanden verrokken??) en dit verpest voor een groot deel de lol. Ik moet dikwijls stoppen met trappen om te stretchen, maar ja… Het 2^de deel loopt dan toch in de verwachte richting, nl Drongengoed en omstreken. Hier minder ik snelheid om toch nog een beetje te genieten en na 2,5 u ben rond met een gem van 28km/u… Vuil ben ik niet geworden en dus kan ik zonder kuisen naar huis..

Zondag 10 augustus: TT Erembodegem, 122km

Doordat het trouwfeest gisterenavond  duurde tot 3u, was ik deze morgen niet echt in staat om héél vroeg op te staan.. Wanneer ik dan rond 9u wakker word, zie ik dat het serieus aan het regenen is… Bwa, effe de buienradar checken en de mogelijke tochten + vertrekuren en daaruit blijkt dat de 122km in ermbodegem ok zouden moeten zijn , indien ik zo laat mogelijk start. Ik kan dus rustig wakker worden en ga dan om 9u30 mijn materiaal in de auto steken.. Wat zie ik daar?? Platte achterband!! Merde!! Vlug ander set wielen nemen en casette versteken… Hierdoor kom ik 10min te laat in Erembodegem. Bij de inschrijvingen staat de langste afstand al niet meer vermeld en wanneer ik vraag of ik nog mag, antwoorden ze me:  “ooh, we dachten niet dat er nog zotten gingen aanzetten op dit uur.. “ Voila zie, die hebben mensenkennis.. De volledige toer loopt rond Aalst en aangezien ik de streek nog nooit verkend heb, weet ik niet wat ik moet verwachten. Maar het begint al goed.. Ze doen echt de moeite om alles wat de streek heeft aaneen te breien tot 1 mooie en uitdagende marathon. Dan hebben ze nog eens 6 prachtige bevoorradingen met supervriendelijke mensen + de lokale specialiteiten (Aalsterse vlaai, njamnjam) plus het feit dat ik maximum 5 druppels op mijn hoofd krijg(op het einde zelfs de zon) en bijna geen modder. Een superrit dus!!!! Uiteindelijk met bevoorradingen een 5,5u onderweg en 25 Av.

Tot vrijdag in Poperinge?

Wouter

12-08-2008 om 10:25 geschreven door Teamlid

05-08-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

Tja, heb het even gecontroleerd: op 1 maart begon mijn wedstrijdseizoen en sindsdien heb ik elk weekend 1 of 2 wedstrijden gereden + 8-daagse cape epic + chemins du soleil…

Ok, er waren een 2 à 3 weekends “wedstrijdloos”, maar dan deed ik steeds de moeite om een waardige “wedstrijdimitatie” te doen op training… Wel, voor mij betekent dat uiteindelijk een onvermijdelijke klop van de hamer… Vermoeidheid…

Tja, dan maar even rusten hé! Eerst een ontspannen toertje alpenpassen rijden met de moto (3200km in 5 dagen, heeeel uitrustend  …) En nu dan een verplicht weekend TT’s rijden, want je kunt toch moeilijk thuis blijven zitten hé?!

Zaterdag 2 augustus: TT Kruiskerke, 65km.

Samen met Mario in een prachtig weertje gaan genieten van een rustige toer doorheen de bossen van Oostkamp-Hertsberge. Heel speciaal was de tocht niet, maar toch was het genieten om even ‘laag-te-vliegen’ over de stoffige wegen met af en toe zelfs een echte single track. De 65kms vlogen voorbij met een gemiddelde van +28 en na een kleine 2.5u zat onze speeltijd er weer op…

Dan maar besloten om de zondagochtend er nog een te gaan rijden. Deze keer iets verder van huis, nl in  profondeville.

Zondag 3 augustus: TT profondeville, 70km.

Jeeehaaaa! Wat een rit!! Mooie technische klimmetjes die je niet rustig kunt nemen.. Ze schreeuwen om vol gas! En dan, hupla, weer naar beneden over prachtige single-tracks! Wat wil je nog meer?? Bevoorradingen: super en 3 keer super.. Omgeving en uitzichten: prachtige gouden korenvelden afgewisseld met supergroene bossen . Camille en ik waren 3.5u aan het genieten….   ….. tot de laatste afdaling. Daar was zelfs een ‘option technique’ . Die moest ik hebben, maar voor me waren er mensen aan het sukkelen te voet met de fiets in de hand (en in de weg)… Hij sprong eerst naar links en dan toch nog naar rechts. Hierdoor moest ik nog plots uitwijken en raakte ik een stalen staaf  langs de flank van mijn Maxxis crossmark achterband… Game over voor mijn arme band… Goed, geen ramp, effe binnenband insteken voor de laatste 5km. ?????? Wat nu??? Onmogelijk om het ventiel los te krijgen! Met 3 man hebben we geprobeerd! Tja, dan maar op de platte band de laatste 5 km verder gereden en hopen dat de velg ook niet sterft… Maar, mission accomplished en met een big smile naar huis vertrokken.

Camille, bedankt voor het goede gezelschap en een prachtige voormiddag!!

Nu heb ik weer genoeg gerust en mogen de wedstrijden weer beginnen hé..

Tot binnenkort,

Wouter

03-08-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

28-07-2008 om 18:19 geschreven door Teamlid

Aangezien we gisteren zijn blijven plakken tot ’s avonds laat in Malmedy, hadden we dan maar besloten om met ons 4 (Mario, Jan, Giel en ik) de tentjes op te slaan op de camping van Malmédy voor een kort nachtje rusten met een nogal vervelend achtergrondgeluid...

Om 6u opgestaan  en na een uurtje wakker worden richting  Bolland afgereisd. Daar kom je dan natuurlijk héél veel bekenden tegen en moet je nog je fiets klaarzetten, afstellen, je omkleden en ja hoor, ineens is het bijna 10u!! Toch maar eens vertrekken…

Aangezien mijn benen serieus pijn doen van de martelingen van de dag ervoor, spreek ik af met Luc en Wim van Team De Fietser om samen te rijden, maar al na 500m ben ik ondanks het lood in mijn benen al gaan vliegen. Ik voel me niet ok en besluit dan ook wijselijk om rustig te doseren. Ook opletten met drinken en eten, want veel zal ik niet nodig hebben om in de problemen te komen! Na 20km genieten besluit ik om toch de 90km te doen! Het weer is super en het parcours is gewoon prachtig!! Wat wil je nog meer? En echt afzien doe ik niet door mijn voorzichtige stijl.. (lees: rustig aan klimmen beginnen en dan pas doorschakelen ipv ze direct te bestormen). Na 30km zie ik 2 arme zieltjes aan de kant staan.  De gentse mapei-boys Giel en Jan staan rustig een band te herstellen, maar ze zijn net klaar en dus rijd ik verder. Toch zit ik nog te denken om ze nog een CO2 patroon te geven en de aandacht verslapt gedurende 2min… Resultaat: 5 min extra! Ik heb nl een mooie steile klim van 100hm extra gevonden… Kopke erbij!! Terug en verder genieten.. De km’s vliegen voorbij en ineens ben ik al aan de laatste bevoorrading = 75km: nog 15km, dus nu de gas volledig open! Dat doet direct pijn, maar ja,  pijn is fijn zeker hé??

Na 4u10 , 98km en 2300hm over de finish voor een supergezellige apres!

Aan de organisatie van Bolland: Thanks en tot volgend jaar!!!

Wouter

17-07-2008 om 22:57 geschreven door Teamlid