Wat moet je nu ook weer doen met zo’n mooie witte trui?? Ah ja, vuil maken!!!

Gelukkig lag er hier en daar wat modder –ahuum- en was dat geen probleem. Het parcours bestond nu uit een glad kronkelstukje, een paar vettige dreven en dijkje op en af *2 , wat asfalt en een tegelpadje. Meer snelheid dus en iets minder fun. Opnieuw werd er snel gestart en ik volgde op 5^e à 6^e plek. Maar dan, na ¾ ronde viel het ineens stil en reed ik makkelijk naar het wiel van de eerste. In het begin van de 2^de ronde kwam dan het gladde kronkelstukje en hier was ik in het voordeel , dus niet getwijfeld en de kop genomen… Dan opnieuw mooi strak tempo gereden en ik was vertrokken. Lekker doorgevlamd en goed genoten om zo net voor donker te finishen met een mooie voorsprong. Natuurlijk weer het podium gemist, maar ja, dat zal nooit meer gebeuren hé J….

Zo mogelijk de weekend er altijd uitzien !!

Tot volgend weekend!

Wouter

16-11-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

Een paar jaar geleden heb ik al eens een VWF koersje meegedaan nadat ik ’s morgens 75km in het veld was gaan trainen en ik herinner me vooral dat het er snel aan toe ging!

Nu vind ik het opnieuw tijd om de winter al “wedstrijd rijdend” door te brengen en dan zijn de korte intensieve VWF-koersjes een logische keuze… Tot vorig weekend waren er nog steeds beachraces en andere langere koersen, maar nu is het seizoen gedaan en begint mijn VWF-seizoen met het WK in Niel… Waarom dit nu WK heet is me een raadsel, want veel buitenlanders heb ik niet gezien. De omloop is dat waar de prof cyclocrossers dinsdag hebben overgevlogen en dat betekent een modderparcours dat ondertussen helemaal in frut gereden is… Verkennen doe ik niet, want na een rondje zou de fiets volledig onder de modder zitten. Dus maken dat ik meeschuif in de start en kijken hoe de anderen het doen…( Gelukkig had Jean-Luc (broer van Dirk Rossi) me enkele gouden tips gegeven over de ideale lijnen…) Ik zit in derde positie en het gaat hard, heel hard. Na een kwart ronde komen we op een technisch klimmetje en de persoon voor me valt stil. Te voet dus en de eerste neemt al een mooie voorsprong. Vlug opschuiven en het gaatje dichtrijden. Wanneer ik nog maar een paar seconden in zijn wiel zit komen we aan een beek waar ze paletten over gelegd hebben. Die liggen natuurlijk spekglad en zwiep, daar sta ik geparkeerd. De eerste is weer gaan vliegen en de inhaalrace kan weer beginnen. Op die manier kan het nog lastig worden! Maar na de eerste ronde heb ik het parcours door en net voor de gevaarlijke afdaling neem ik de leiding. Ik vlieg naar beneden op kunnen én op geluk en neem 20m. Ik besluit het tempo aan te houden en op die manier kan ik een mooi gaatje slaan. Ik vertraag niet en loop een minuut uit, maar er moet nooit veel verkeerd gaan om alles te verliezen, dus koppie erbij houden! Maar ja hoor, in de voorlaatste ronde wil een gedubbelde vriendelijk aan de kant gaan, maar hij raakt een paaltje en slaat onderuit , recht onder mijn voorwiel. Ik kan net vermijden dat ik over zijn hoofd rijd en onze fietsen zitten wat vast. Uiteindelijk kan ik verder, maar zonder bidon…No worries, dat gaat lukken! De laatste ronde maak ik toch wat stuurfouten, maar zonder in de problemen te komen finish ik 1^e en ben ik dus wereldkampioen met zo’n mooie witte trui J.

Morgen een 2^e VWF in Baardegem.

Tot dan,

Wouter

15-11-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

Aangezien het in oostende vrij goed ging, heb ik besloten om het kustcriterium te doen dit jaar. Nadeel van een klassement is dan natuurlijk weer dat je alle wedstrijden moet meedoen (slechtste resultaat wordt dan weggelaten..) En ja hoor, 2^de wedstrijd en het is al van dat: buikgriepje…. Niets aan te doen en gewoon zien waar ik geraak. Tijdens het opwarmen voel ik een tekort aan power, maar het is nu veel te laat om me zorgen te maken en de grotere problemen bevinden zich ter hoogte van maag en darmen  L . Geen tijd meer voor een santaire pitstop en op naar de start. Daar is het weer mooi: de mens met zijn pistool moet vlug schieten vooraleer heel het pak vertrokken is… Dan schieten de eersten zich door de mensenmuur om zo zo snel mogelijk op het hardste gedeelte te komen, gevaarlijk dus!! Maar goed, ik ben mee maar kan niet sneller dan dat, ik zit volledig geblokkeerd! Gelukkig is het voldoende om de aansluiting met de koplopers te houden. Het stuk in de duinen ligt vol putten en dat zorgt ervoor dat ik net wel/ net niet in mijn broek doe… Krampen! In de volgende korte klimmetjes moet ik steeds terugschakelen , want op kracht geraak ik zelfs niet boven… Maar ok, een goede piloot moet zich kunnen aanpassen aan de omstandigheden en ik kan nog steeds volgen. Naargelang de wedstrijd vordert, betert het gevoel (of heb ik me al goed aangepast?) en begin ik er weer in te geloven. Oorspronkelijk waren we met 8, dan 7 en bij het oprijden van het laatste stukje strand moet ook Rondelez lossen. Met 6 vliegen we naar de finish. Het gaat er heel zenuwachtig aan toe en veel verder dan 2 wiellengtes kijk ik nooit vooruit. Dat had ik beter wel gedaan, want ineens blijkt de finish voor mijn neus te liggen! Ik heb nooit gespurt , maar kan in een laatste stuiptrekking nog Massaer voorbij rijden. 5^e plek dus, maar opnieuw met een wrang gevoel! Wat indien ik wel gespurt had???

Maar goed, op naar de volgende!

Onze Mario had geen chance, want die reed op mijn splinternieuwe strandbanden lek na 7 km: over and out…..

Tot binnenkort,

Wouter

12-11-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

Mmm , regen, wind, nog meer regen en nog meer wind…. Héél lang getwijfeld om aan te zetten, maar aangezien het de laatste van het jaar was, op de limiet vertokken. Limiet indien je niet verkeerd rijdt.  Indien je dan 2 keer een extra lus maakt, dan kom je ruim een half uur te laat toe L. Aangezien ik hier de laatste 2 jaar gewonnen had, kende de organisatie me en mocht ik toch nog aanzetten. Al die signalen van het weer en het verkeerd rijden zouden duidelijk genoeg moeten geweest zijn om niet te rijden, maar ja, een beetje doof en blind vrees ik en dat zal ik gevoeld hebben!!! Van in de eerste km was het glibberen, schuiven en ongelofelijk stoempen om vooruit te geraken… Na 5km stond ik al te voet! Er viel gewoon niet te rijden! Toch dapper verder geploegd en het werd beter… Aangezien ik geen polar mee had , wist ik niet hoe ver ik al was, maar ik gokte op 2.5u rijden… Mis dus! Na 2.5u zie ik een bordje hangen en denk ik “oef, nog een paar km en gedaan”, maar neen hoor, het zei “bevoorrading over 500m” Miljaar, ’t is niet waar hé!!?? Combien de kilomètres encore?? Nog 13!!!! En wat voor 13km!!! Hier kon niemand rijden! Lopen was zelfs onmogelijk, het was van boom naar boom glibberen! En dan stelde ik nog vast dat op alle moeilijke stroken er ineens maar een spoor of 4 stond! Alle anderen hadden the chickenway gekozen, nl het fietspad dat steeds evenwijdig liep. Hier kon je makkelijk 15 à 20min goed mee maken… Dat beloofde voor de uitslag. Uiteindelijk deed ik er 2u53 over om terug ‘thuis’ te geraken en bleef ik de volle seconde voor op de 2^de man!!! Nipt, maar genoeg hé  :).

Na dit bagger ritje heb ik er weer even genoeg van !!!

Tot volgend weekend in Bredene!

Wouter

11-11-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid