Wedstrijdverslagen & Uitslagen van het 'Moving Marathon Team' : Wouter & Mario.
28-07-2008
20/07 Marathon Florennes 90km
Op zondag 20/07 ben ik samen met wouter en dirk richting Florennes gereden. Onderweg begon wouter zijn wedstrijdverhaal van vorig jaar te vertellen. Om eerlijk te zijn kregen ik en dirk het al een beetje benauwd. Het bleek een van de zwaarste marathons te zijn die wouter vorig jaar gereden had in 5u15m . Maar goed we bleven de moed er in houden en de sfeer was super in de auto. Eenmaal "op tijd " aangekomen, mooi plekje gezocht om de auto te parkeren. Tijdens het omkleden bleek het nogal aan de frisse kant te zijn ook al scheen het zonnetje. Onze vrienden uit het waasland (de drie kriskes) waren ook naar hier afgezakt, maar helaas bleek de sporttas van ons ex-teammaatje onvolledig en moest er gezocht worden naar schoenen ea. Hierdoor ging voor hen veel tijd verloren en besloten zij om de korte afstand te kiezen (68km). Hierin behaalden zij een mooie 1-2-3. Wij hadden alle tijd en ik besloot als eerste te vertrekken. Had er zin in en wou vandaag wel eens testen. Op de eerste klim van de dag wou ik eens de beentjes loszwieren. Wat was dat??!! Snel weer in het zadel en hopen dat het beter werd. Op dat momment kwam dirk bij me die net na me gestart was. Ik had toen al besloten om mijn tempo te rijden en zelfs wat reserve te houden (remember wouter zijn straffe verhalen ). De marathon was er eentje om U tegen te zeggen, alles er op en eraan. Alles wat een moutainbiker kan bekoren was aanwezig, tot enkele mooie uitzichten toe. Na een uurtje hoorde ik in het bos iemand zingen 'wat ruist er in het struikgewas, .....' daar was ons wouterke, na enkele hartelijke woordjes stoof hij mij voorbij. De hoogtemeters lagen bijna allemaal tussen km 20 en 70. Het was constant op en af met zeer mooie steile klimmen en keineige afdalingen en als men dacht van boven op een plateautje eens te recuperen, dan had men de wind tegen. We werden ook getracteerd op het meermaals doorkruisen van een rivier en de modder stroken zorgden voor extra schuif en stuurwerk. De uren verstreken, het ging niet super maar was toch blij om hier aanwezig te zijn. Op het einde ben ik nog een 10tal minuten verloren met het voorbij rijden van een afslag en het zoeken naar het juiste traject. Uiteindelijk de aankomst overgereden in 5u25 met een 7de plaats in het algemeen klassement op 1 min van plaats 6,miljaarde.... Maar ikzelf ben uiteindelijk zeer tevreden met het resultaat/gevoel. Onze wouter zette de snelste tijd neer en ons dirkske reed zichzelf naar een 4de plaats. Volgende week lassen we een weekendje rust in. Mario
28-07-2008 om 18:19
geschreven door Teamlid
17-07-2008
13 juli: Raid des chantoires 92km Bolland: 1e plek
Aangezien we gisteren zijn blijven plakken tot s avonds laat in Malmedy, hadden we dan maar besloten om met ons 4 (Mario, Jan, Giel en ik) de tentjes op te slaan op de camping van Malmédy voor een kort nachtje rusten met een nogal vervelend achtergrondgeluid...
Om 6u opgestaan en na een uurtje wakker worden richtingBolland afgereisd. Daar kom je dan natuurlijk héél veel bekenden tegen en moet je nog je fiets klaarzetten, afstellen, je omkleden en ja hoor, ineens is het bijna 10u!! Toch maar eens vertrekken
Aangezien mijn benen serieus pijn doen van de martelingen van de dag ervoor, spreek ik af met Luc en Wim van Team De Fietser om samen te rijden, maar al na 500m ben ik ondanks het lood in mijn benen al gaan vliegen. Ik voel me niet ok en besluit dan ook wijselijk om rustig te doseren. Ook opletten met drinken en eten, want veel zal ik niet nodig hebben om in de problemen te komen! Na 20km genieten besluit ik om toch de 90km te doen! Het weer is super en het parcours is gewoon prachtig!! Wat wil je nog meer? En echt afzien doe ik niet door mijn voorzichtige stijl.. (lees: rustig aan klimmen beginnen en dan pas doorschakelen ipv ze direct te bestormen). Na 30km zie ik 2 arme zieltjes aan de kant staan. De gentse mapei-boys Giel en Jan staan rustig een band te herstellen, maar ze zijn net klaar en dus rijd ik verder. Toch zit ik nog te denken om ze nog een CO2 patroon te geven en de aandacht verslapt gedurende 2min Resultaat: 5 min extra! Ik heb nl een mooie steile klim van 100hm extra gevonden Kopke erbij!! Terug en verder genieten.. De kms vliegen voorbij en ineens ben ik al aan de laatste bevoorrading = 75km: nog 15km, dus nu de gas volledig open! Dat doet direct pijn, maar ja,pijn is fijn zeker hé??
Na 4u10 , 98km en 2300hm over de finish voor een supergezellige apres!
Aan de organisatie van Bolland: Thanks en tot volgend jaar!!!
Wouter
17-07-2008 om 22:57
geschreven door Teamlid
16-07-2008
Raid des chantoires Bolland 91km
Op zaterdag vertoefde ik in Malmedy als verzorger voor Wouter. Heb er even aan gedacht om ook in het BK XC te starten maar heb mijn verstand gebruikt en de nodige km's gedaan om Wouter te voorzien van 'het nodige vocht' tijdens zijn wedstrijd. Op zondag Raid des chantoires gaan rijden in Bolland. Had me voorgenomen om er een rustige duurtraining van te maken. Gezien de mindere laatste 10 dagen hoopte ik zo terug een goed gevoel te krijgen. Over organisatie en parcours kunnen we kort zijn; super. Enig minpuntje; de bepijling. Het gevoel was goed en kon een rustig, gelijkmatig tempo aanhouden. Terwijl de uren verstreken wachtte ik op de man met hamer maar die kwam niet en dat was goed voor de moral . Aan de laatste controle heb ik dan nog eens het gas open gedraaid en de grote plaat doen slijten. Uiteindelijk de finisch overgereden als 44ste in 5u14m. Maar dat alles was van ondergeschikt belang. ik wou vandaag vooral goed trainen en de mindere periode afsluiten. Er zat een tijd in van onder de 5u en een top 30 maar enkele technische problemen aan de fiets en een extra luske deden me tijd verliezen. Nu op naar de volgende en hopelijk kan ik de positieve lijn doortrekken.
Als je niets traint voor een andere discipline, nl XC, dan kun je ook geen wonderen verwachten zeker?? Goed, de oorspronkelijke intenties waren natuurlijk om wél te trainen, maar elk weekend waren er nog marathons en de laatste 2 weken liep ik halfziek rond, dus toen ging intervaltraing ook niet door Dan kwam het parcours: amai!! Glijden, gevaarlijke afdalingen en tot slot een voor mij- onneembare lange afdaling waardoor ik op voorhand kansloos was.. Met andere woorden, naast mijn lichaam stond ook mijn hoofd niet op winnen.. 0 op 2 dus en dat al voor de start .
Bien, de wedstrijd. De start ging vlot en ik kon mooi volgen. Na de inloopronde waar alles nog net goed ging (slijk in mijn oog tijdens een moeilijke afdaling en die dus op goed gevoel gedaan..) in de 2e ronde net voor de 1e afdaling kop genomen en op die manier voldoende voorsprong genomen om tot aan de finish voorop te blijven..Bij het ingaan van de voorlaatste ronde weer met Ben en Tom samen en deze keer niet de kop in die afdaling.. Dom!! Op die manier was de afdaling moeilijk, omdat ik gehinderd werd en kon ik geen voorsprong nemen.. Mentaal kraakte ik daar en op de daaropvolgende lange klim laat ik het gat met Ben en Tom vallen. Dan voel ik ook Ken naderen en geef ik het op in mijn hoofd. De rest van de wedstrijd is het dan gewoon sukkelen om aan de finish te geraken..
Resultaat: Ken 1, Ben 2, Tom 3 en ikke 4.
Goed, conclusie: vanaf nu ga ik wel toewerken naar de kampioenschappen! Een 4-tal weken voor de wedstrijd rust en dan 3 weken specifiek trainen!! Toch weer iets bijgeleerd!!
Wouter
12-07-2008 om 00:00
geschreven door Teamlid
06-07-2008
6 juli: Kattenbos Lommel marathon 100km: 5e plaats
Aangezien ik het hele weekend in Oud-Turnhout zat voor een feestje van Katherine, was het nogal logisch om niet naar de Ardennen te gaan, want er was ook nog een marathon in Lommel, meerbepaald in het Kattenbos. Ook mijn team-maatje Mario was afgezakt naar deze verre uithoek van België voor wat later een zware uitdaging zou blijken. Ondertussen begon ik al te beseffen dat een 1e plek hééél moeilijk zou worden, want de echte toppers stroomden toe. Davy Coenen, Chico, Bomans en Houben,
Rond 12u werd de start gegeven en al snel voelde ik dat ik weeral geen superdag had. De motor sputterde, eten en drinken ging moeizaam (of had dat iets te maken met de BBQ gisteren nacht?) en de toerenteller bleef hangen Maar goed, je moet roeien met de .., dus gas geven en hopen op beterschap.. Na een 20-tal km waren we nog met 6, maar Mister Sympatico Mulkens (die het oa nodig vond om bidons in de natuur te gooien, nen echten prof dus..) Ging op zijn smoefel en nam daar 4 man mee.. Hierdoor kwam ik alleen te zitten met Coenen die natuurlijk serieus doortrok. Ik wist dat ik veel zwakker was en dat het veel te vroeg was, maar profiteren kan ik niet en dus maakte ik mee tempo. Een uurtje later konden de anderen weer aansluiten en dus begon het kat en muis spelletje weer. Na een 5-tal versnellingen konden Coenen en Mulkens wegspringen. Ik was echt blij, want nu konden we met ons drietjes (de Kristoffen en ik) gewoon tempo blijven rijden tot de finish.. Maar dat was buiten het karakter-beest Chico gerekend Die had bij de valpartij zijn tube van zijn velg gereden en was nu pas, na 80km, weer komen aansluiten. Hierdoor werd onze rust weer verstoord. Op een 10km van de finish begon dan de eindspurt (lees: chico voerde de ene versnelling na de andere door..) , maar ik bleef aanklampen. Op 2km van het einde de zoveelste versnelling en ik maak een stuurfout en hang vast in een tak Over and out! Terug inhalen is geen optie en ik eindig als 5e
Nu snapte ik totaal niet waarom ik zon slechte benen had en ben ik beginnen nadenken. Ik vond het volgende: al mijn laatste trainingen zijn off-road ( oa met Mario de vrijdag nog 90km GR-paden gedaan..) en dus waarschijnlijk te zwaar geweest.. Vanaf nu rustigere trainingen op de weg en hopen dat hier de oorzaak ligt!!
Het wedstrijdverhaal van Mario was er eentje om snel te vergeten. In de start me laten wegdrummen en door het vele stof geen verdere risico's genomen. Eenmaal lekker opdreef begonnen aan een inhaalrace. Van groep naar groep van man naar man. Het ging godver snel en dat voor een marathon. De beentjes voelden alles behalve goed aan maarja wie weet .... Rond het uur zat ik samen met een man of 7 en er werd echt wel gereden als gek, op een van de weinige stukken asfalt werd de snelheid opgetrokken naar boven de 50!!!! Wat is me dat hier... Rond km 30 roept men mij dat ik 30ste rij, niet slecht. Halfweg koers begint het licht uit te gaan en snel... Ik moet de groep laten rijden, niet panikeren, effe eten en drinken en wachten op een achterkomend groepje. Maar helaas ik moet ook die laten rijden en ook de enkelingen gaan me voorbij.... Op km 70 maak ik een stuurfout en ga languit in den decor,miljaar. Iets later roept men mij een 56ste plaats toe, het verval is groot en het loopt voor geen meter. Ik besluit om op te geven en me niet verder in de vernieling te rijden (mentaal,fysiek). Ik vraag de weg en rij binnendoor en langs een kanaaltje richting aankomst . Ontgoocheld rij ik naar huis. Na een nachtje slapen kan ik alles al beter plaatsen. De marathon is tegengevallen door verschillende factoren (2 uur slaap, de verkoudheid van de voorbije dagen, snelle inhaalrace,weinig gedronken,het vele draaien en keren,de omloopzelf....). Het was enkele jaren geleden dat ik nog eens de eer aan mezelf hield, bij deze kan ik weer enkele jaren verder. Op naar de volgende .
30 juni: La Sebastien Rosseler 75km chrono: 1e plaats
Na een zwaar dagje werken aan het huis (muren uitbreken en steengruis vervoeren) toch maar aangezet naar onze mooie Ardennen met maatje Dirk. Aangezien we alletwee nog niet echt wakker waren, gingen we eerst een paar km losrijden. Tja, de benen voelden stram aan en versnellen was niet mogelijk, maar ja, we moeten toch rijden hé .
Verstand op nul enGOOOOOO!!!! Alé ja, misschien schrijf ik beter goooo??? , want zo snel vloog ik nu ook weer niet..
Al van de eerste splitsing was het opletten geblazen, want de bepijling was niet echt super te noemen. Op het allerlaatst toch de juiste richting gegokt en op naar de eerste klim. Ik voelde alles tegenwerken en dus maar de typische wouter-methode gebruiken: alles forceren en hopen dat ik goed warm draai.. Eenmaal boven was het al zo laat Ik zie pijlen naar links en een paar sporen die door de struikenin een bos lopen, maar geen echt pad. Na een minuutje ronddraaien, zie ik ineens een smalle singletrack rechts Right!!! Dit wordt opletten! Meerbepaald, diegene die eerst het pijlsysteem doorheeft, krijgt een mooie voorsprong. Zelfs op afdalingen op asfalt (gelukkig zijn er niet veel) , moet je gewoon inhouden om pijlen te zoeken om dan op het allerlaatste moment alles toe te gooien om de afslag nog te passen.Lang leve onze bandensponsor Maxxis, want hier worden de banden goed opgebrand Het systeem dat ze hier gebruiken is hier nl alle wegen die je niet moet hebben met kalk afbakenen. Maar je kunt je waarschijnlijk voorstellen dat, indien er al 100 man te laat zon streep heeft gezien en er een lekker slipspoor doorgetrokken heeft, er niet veel overblijft voor de 101e man om te zien En ja, we waren weer eens bij de laatsten.. (Jaja Ken, jij was echt de laatste.. ) Maar goed, tot zover het negatieve, want na 20minuten dacht je hier niet meer aan! Het parcours was subliem!!! De uitzichten indien je het lef had om even links en rechts te kijken- was nog beter en ook het zonnetje was van de partij. Veel ongerepte weggetjes en steeds moest je wakker blijven om allerhande hindernissen te ontwijken.. Super!!! Zo goed zelfs, dat ik bijna vergat te eten en te drinken! Maar ook op dat vlak was de organisatie super: 4 bevoorradingen waarvan de 4e me redde van een uitdroging Stupid me Toch de gas kunnen openhouden en na 3u 5 over de finish gebold. Mijn hartslag was nooit in de buurt van mijn overslag geraakt, maar op power rijden leverde me ook een 1e plek op. Yes! Ook superDirk was op dreef!!! Een mooie 8e plek op 100 man! Niet slecht voor ons pa
Nog een goede saucisse en dan, na een wandeling met het vrouwke, naar Leuven om nog het uiterste uit het weekend te halen met de bende.
Tja, aangezien we nu toch al in Duitsland waren op zaterdag voor de Bilstein marathon, konden we evengoed nog een dagje langer genieten van de mooie streek en nog een 2de marathonetje meepikken. Dat werd dus de Trenga marathon in Clausthal-Zellerfeld, een dorp gelegen in Der Harz. Dit is een heel raar gebied vol oude mijnen en vele meertjes met bergen tot 700-800m. De hellingen zijn supersteil en soms heb je het gevoel door de rotsige ondergrond en de rare vegetatie dat je ergens in de alpen vertoeft Over een korte vakantie gesproken!! We worden echt ondergedompeld in nieuwe sferen, bouwstijlen, uitzichten,
Goed, door de zware inspanningen van zaterdag voelen we ons alles behalve fris en dus leggen Mario en ik ons verstand samen (jaja, das nog niet heel veel, ik weet het ) en we besluiten om de middellange afstand te rijden van 68km en 1600hm. Hierdoor is de start pas om 10u en dus doen we nog vlug een dutje in de zon op 500m van het startgebeuren Zo kapot zitten we dus Maar rond 9u schieten we in actie en om 10u staan we wakker aan de start. Ik probeer me in de eerste km naar voren te werken, want tijdens onze korte verkenning hadden we gezien dat er snel werd overgegaan naar single tracks In hang rond een 7de positie en voel dat er in de steile klimmen enorm wordt doorgetokken om dan weer stil te vallen op de vlakkere gedeeltes, hatelijk! Op die manier zie je serieus af, maar brengt het niets op, want iedereen kan weer aansluiten.. Na een 10-tal km komt dan de eerste helling om U tegen te zeggen: direct naar de 22 en kruipen maar. Eenmaal boven zijn we nog met een 5-tal. De klim was zo heftig dat ondanks het te trage tempo boven er toch niemand meer komt aansluiten. Mijn benen zijn ondertussen volledig wakker geworden en het voelt ok!! Dan komt er een lange, met rotsen en takken bezaaide, modderige afdaling waar ik als laatste van het groepje rijd. De eersten schieten weg, maar ik zit geblokkeerd achter een minder grote held.. Niets aan te doen, ik probeer er langs te geraken, maar het is zelfmoord en dus moet ik wachten.. Bijna beneden geraak ik dan toch gepasseerd en daar knallen we weer op de 22 naar boven. Er is een gat ontstaan van een 200m. Niets forceren, tempo optrekken en proberen terugrijden.. Maar natuurlijk wordt er nu vooraan wél samengewerkt en ik zit opgescheept met de grootste egoist allertijden die mijn derailleur aan het aflikken is De kerel doet 0,0, niets!! Dus als ik hem dan uiteindelijk kan lossen is de volgende klim, ben ik echt opgelucht!! Het einde van de 1e ronde is makkelijker en ik blijf het tempo hoog houden. Bij de start van de 2e ronde wordt me het volgende toegeroepen: derde en 30 à 40sec. Ok, hieruit begrijp ik dat ik op 30sec van de derde zit en dat moet je maar 1 keer zeggen, nog een tandje erbij en ja hoor, daar zie ik hem al. In de 1e lange klim haal ik hem in en op het moment dat ik voorbij ga rijdt hij nog lek.. Jammer voor hem, maar op die manier ben ik wel zeker van 3e plek. Goed doorrijden en genieten van de Houfflize-achtige klimmen. Op 20km van het einde zie ik plots nr 2 aan de kant staan: ook iets teveel risico genomen en lek vooraan. Hup, hup nu het kot open en maken dat hij niet meer terug komt! Aan de finish is alles dan weer onduidelijk en uiteindelijk blijkt dat ik onder de verkeerde finish-boog gereden ben en dus eigenlijk nog niet gefinished ben (Er stond nochtans in koeien van letters ZIEL geschreven op die boog??!! ) Na 2 minuten dan toch de juiste finish gevonden en wat blijkt: ik ben 1e!!! Blijkbaar heeft er nog iemand in de eerste ronde zijn zadel gebroken en opgegeven .
Yesss, 2 keer winnen op een weekend, lang niet slecht!!
Onze Mario gebruikt zijn verstand toch wat beter en hij neemt een rustige start. Hij merkt ook dat zijn benen veel beter aanvoelen dan verwacht na het afzien van gisteren en langzaam draait hij de gashendel open. Na de start zit hij wat gevangen, maar dan begint hij een mooie inhaalrace. Uiteindelijk zal hij zelfs zijn 2de ronde 10 minuten sneller rijden dan de eerste. Dit levert een mooie 31e plek op!!
Tja, misschien hadden we toch beter de 102 gereden zeker??!
Hoi, het meeste over deze marathon hebben jullie al kunnen lezen in Wouter zijn verslag. Ikzelf wou nog effe mijn wedstrijdbeleving en resultaat neerschrijven. Reeds van in de start voelde het niet zo goed aan maar dit gebeurt vaker dus niet panikeren. De kop van de wedstrijd was snel uit het zicht dankzij ons Wouterke . De subtop bleef zeer lange tijd op korte afstand bij elkaar en daar hoopte ik te kunnen blijven. Ik wou mezelf niet opblazen en enige reserve inbouwen want het zwaarste stuk van deze marathon kwam (2x) op het einde. Eenmaal de 2de ronde aangevat begon ik me misselijk te voelen, ik kreeg geen eten of drinken binnen. Natuurlijk kreeg ik zo uiteindelijk een patat rond de oren om U tegen te zeggen. Ik heb enorm afgezien en wou op het einde nog opgeven. Maar ik ben blijven rijden en heb alles geprobeerd om mezelf op te peppen zelfs zingen . Uiteindelijk na 6uur de piste opgedraaid en over de finisch gesukkeld. Maar ondanks alles mag het resultaat er zijn; een 7de plaats. Moe maar zeer tevreden op naar de volgende daags nadien!!!!!!!!!!!!! Mario
25-06-2008 om 09:18
geschreven door Teamlid
21-06-2008
21 Juni: Bilstein Bike Marathon: 106km, 2600hm: 1e plek
Jeeha, wat een mooi leven hebben we toch! Weeral op weekend naar het mooie Duitsland, op zoek naar nieuwe avonturen en mooie streken. Deze keer wordt dat de streek rond Kassel. Hier zijn de bergjes al wat hoger (tot 1100m) en de hellingen al wat steiler en dat zullen we weten!!
Super voorbereid zoals altijd verliezen we ergens de weg en besluiten we rond 1u s nachts ons tentje op te zetten ergens in de bossen rond Kassel. We zitten er nog maar net in en het begint te druppelen. Druppels worden echte regen en dat duurt tot de volgende dag Dat belooft. Slapen gaat me ook niet echt af en na een paar uurtjes liggen , staan we om 6u op om GroBalmerode te zoeken.
De start ligt boven het dorp op de atletiekpiste-voetbalveld en we merken direkt dat het over een top-organisatie gaat. Bij onze anmeldung krijgen we een mooi buff, een heus ontbijtbuffet à volonté, gratis pasta achteraf, gratis ticket voor het verwarmd buitenlucht-zwembad + overal lachende gezichten van de organisatie!! Wat wil je nog meer??? Een mooi, goed uitgepijld parcours met lekkere technische afdalingen en superlastige klimmen?? Done!!!
Na ons royaal ontbijt gaan we een goed doucheke nemen om weer op te warmen. Na de douche is het gestopt met regenen en maken we ons klaar voor de strijd.
10u30: Start! Aangezien we van plan zijn om op zondag nog een marathon te rijden, wordt het de kat uit de boom kijken Alé, proberen dan toch Al na 500m wordt de gas volledig opengedraaid en ik spring mee met de eerste 2. In de daaropvolgende klim blijft de motor hoge toeren maken in tegenstelling tot de plannen om de benen te sparen Dan, na 3km komt er een kort technisch klimmetje met gladde rotsen en de leider maakt een foutje en moet te voet verder. Ik blijf fietsen en rij gewoon tempo verder. Ik heb echt geen zin om de volgende 103km alleen te rijden en wacht op de 2e man, maar die komt niet dichter Dan maar gewoon tempo rijden, de zot uithangen in de afdalingen en doseren in de klimmen hé. De afdalingen zijn niet typisch duits, maar hebben eerder een ardennen allure. Stenen, wortels en schuiven maar!! Op die manier kan ik gratis mijn voorsprong vergroten en heb ik meer ruimte voor rustige klimmen Maar die klimmen worden zo steil dat je verplicht in het rood moet De motor die me begeleidt wordt mijn maatje en we spelen wat in de afdalingen (in de klimmen kom ik wat pk tekort..) Na de eerste ronde weet ik het al: dit wordt een lange dag en het echte afzien zal niet zo lang meer op zich laten wachten. Dan komt de gewone portie pech. In 1 van die lekkere afdalingen vliegt mijn zadel weer met de punt omhoog . Detail: ik heb geen sleutels bij, want mijn zakken zitten vol met regenkledij De motor rijder vriendelijk gevraagd naar een imbus 5 en uiteindelijk, een uurtje later heeft hij ze ook gevonden. Zadel weer ok en verder De 2600hm zijn geen meter gelogen en in de laatste 15km van de ronde zitten er nog 600hm Met andere woorden: het venijn zit hem .Dus, steeds proberen te doseren en terugschakelen in de hellingen om zoveel mogelijk de schade te beperken aan de benen voor morgen. Na 4u35min rol ik over de streep! 1e plek is binnen!! Losrijden, eten en drinken (massas) , fiets klaarzetten voor de volgende dag en een goede doucheke!! Dan samen met Mario de spagetti aaangevallen en lekker nagenoten met de lokale helden..
Wat een supersfeertje! De organiatie nog een grote proficiat gewenst en wegwezen, op zoek naar het volgende avontuur!
Dit weekend eens iets anders, nl een xc-wedstrijd Jaja, ik weet het, niets voor de Cleppe, maar aangezien ik de zaterdagavond naar een trouwfeest gegaan ben, zit er niet s anders op hé Uiteindelijk om 4u gaan maffen en om 9u eruit Mooi op tijd toegekomen in Vilvoorde. Lees: nog net de tijd om in te schrijven en om de fiets uit de auto te halen .
Natuurlijk vanachter moeten starten, aangezien ik nog geen enkel resultaat heb gereden En volk dat er was!! Je snapt dat toch niet hé! Elke keer een dom parkoers en weinig ambiance of geen hoogstaande organisatie, maar toch komt iedereen hierheen?
Goed, start! Als zenuwachtige mieren vlammen ze langs alle kanten op en naast het parcours me voorbij. Ik was al blij dat er geen 1 mijn derailleur afbeet! Ik gok dat ik hierdoor op een 50e plek zat. En dan kan er gereden worden en kan ik in de 1e ronde terugrijden naar een 12e plek. Al die mieren die dachten dat ze wereldkampioen waren in de eerste 500m, vallen nu volledig stil en in de derde ronde kan ik aansluiting vinden met het groepje dat voor de 3e plek rijdt. Op het einde van elke ronde zit er een opeenschakeling van steile klimmen en hier komt het gewoon niet in mijn hoofd op om ook eens terug te schakelen naar de picollo . (Daar zal het weinige slapen wel voor iets tussen zitten denk ik) En dus verlies ik hier elke ronde een 100m op mijn concurrenten die wel naar boven rijden. Ik moet elke keer lopen en snap er niets van Alé, ik moet wel slechte benen hebben, want ik kan niet naar boven en alle anderen wel!?? Schakelen wouter!!!! Maar goed, ik kan elke keer weer aansluiting vinden, maar besef al dat dit problemen zal geven in de laatste ronde, aangezien de finish te kort op die laatste helling volgt.. In de laatste ronde krijgen we dan nog een wolkbreuk over ons en wordt alles glibberig! Ook valt ons groepje uiteen en we blijven nog met 2 man over voor de 3e plek.. Dan natuurlijk nog die rothelling en dus 4e plek!
Bien, het was een leuke training, dus mission accomplished.
Wouter
16-06-2008 om 00:00
geschreven door Teamlid
09-06-2008
Chrono Langdorp 85km
Na enkele jaren van afwezigheid toch maar besloten om met ons team de lokale held Pieter financieel te gaan steunen met onze deelname aan deze chrono. In het verleden had ik hier altijd moeten afrekenen met pech, dus fingers crossed voor editie 2008.
De bedoeling was om rond 9u30 te arriveren en om dan rond 10u te starten met Camille en Ken. Tot zo ver de bedoelingen, want ik was zowiezo te laat vertrokken met Mario, dan was er een verplichte sanitaire stop onderweg, dan waren we de autostrade verloren richting Aarschot en daar ging het pas volledig mis: ik reed grandioos verkeerd
Uiteindelijk rond 11u aangekomen en ingeschreven. Toen brak de zadelpenklem van Mario Gelukkig kon Wim van de organisatie nog een langere schroef vinden die het boeltje weer kon samenhouden. Ondertussen is het al 11u30 geworden en wie horen we daar? K3!! Maw, het was dik na 12 toen we uiteindelijk vertrokken waren (maar wel in goed gezelschap)
In de eerste kms trok ik stevig door om Henderieckx in te halen. Blijkbaar vrij snel, aangezien de andere Krissen en de mannen van Lingier niet volgden. Eens bij Kris aangesloten bleven we mooi tempo rijden en blijkbaar was dat genoeg om bij de rest weg te rijden. Wel moet ik toegeven dat ik een voorliefde heb voor de omstandigheden van langdorp, nl supergladde, modderige glijbanen . We ploeterden lekker verder, maar al na een paar km was ik genoodzaakt om enkel de grote plateau vooraan te gebruiken.. Chainsuck! Niets aan te doen.. Kijken hoe lang ik het zo kan uithouden, want je verspeelt enorm veel energie op die manier.. Ik mocht niet klagen, de beentjes bleven ronddraaien en de sfeer zat goed!
Maar dan was het weer zover; lekke achterband op 200m van de plaats waar ik de vorige keer lek stond!! Maar met al die modder is een band vervangen geen sinecure!! Rustig blijven en alles in 1 keer goed doen. Een 4-tal minuten later weer op pad en op zoek naar het goede ritme. Ondertussen had me nog niemand ingehaald en dat stelde me wat gerust. Toch probeer je de boel wat te forceren om zo verloren tijd goed te maken. Maar dat werd echt niet geapprecieerd door de zwaarbelaste beentjes.. Een flinke pijnscheut in mijn knie bracht me weer tot de realiteit, dus vertragen en tempo rijden tot finish.
Na een serieuze file voor de bike-wash (die zwaar tegenviel) en een snelle douche rap naar de spagetti -zaal! Njamnjam!! Bleek dat ik een 6e tijd had, maar niemand kent de mannen op plaats 4 en 5, dus kan het heel goed een 4e plek zijn Het doet er niet toe, ik heb me goed geamuseerd en dat is het belangrijkste
Wouter
09-06-2008 om 00:00
geschreven door Teamlid
06-06-2008
Saarschleifen Bike marathon 107km, 1e plek (5e algemeen)
Zaterdagavond rond 22u met Ken, Tom en Karen in Orscholz toegekomen om direct de lokale Italiaan te bestormen . Ik hield me rustig, want ik had nog een lekker pastatje in de auto liggen Daarna pas het tentje opgezet, vlug gegeten en rond 12u platte rust
Na een goede nachtrust om 6u30 wakker gebruld door onze lieve achterburen Dat heeft dan weer als voordeel dat je echt wel rustig de tijd hebt om alles in orde te brengen. Rond 8 u zat ik dan op de fiets en ik voelde direct dat het vierkant liep, maar wanneer is dat ook weer anders??? Negeren en lekker opwarmen.
8u45: in de startbox en nog 15minuutjes socialisen met de buren, hollanders natuurlijk.. Wat verwacht je anders in Duitsland??
Pang! Hup met de beentjes, weg zijn we! Ik kan de kopgroep volgen, maar echt over heb ik niet en het gevoel geeft aan dat ik niet teveel kopwerk moet doen Mijn buik zwelt op en ik voel me niet lekker. Maar toch weiger ik me hier bij neer te leggen en de kopgroep dunt uit tot 5 man. Ik bijt me vast en dat lukt redelijk.. Klimmen is ok, ondanks het gewichtsverschil van het materiaal (de maanen rijden met 9.5kg hardtails ) , maar op de vlakkere stukken moet ik echt op mijn tanden bijten en komt de ongemakkelijkheid meer en meer naar boven. Na 30km merk ik dan nog dat ik een lekke band heb achteraan, maar de druk blijft stabiel op +-0.8 bar. Door heel voorzichtig te zijn, kan ik blijven rijden met de koplopers. De koers is zeer onrustig en bij de minste aarzeling wordt er versneld, dus echt ruimte om even te stoppen en druk in de band te steken is er niet Dan maar zo
Bij het ingaan van de 2de ronde besluiten Rob en ik om de eersten te laten rijden. We volgen op korte afstand, maar nu op ons eigen tempo zonder de constante versnellingen. Mijn buik wordt nog slechter.. Een paar km verder rapen we Gody terug op en rijden we dus terug voor het podium.. Dat geeft wat moed! Maar dan gebeurt het: km 85, ik kan het niet meer houden en rij van 3de positie het bos binnen om .diarree!!!!!! Alle kleren af! 2.5 min later weer weg, maar na 5km hetzelfde Tijdens de klimmen heb ik geen krampen, maar als ik kracht minder heb ik het zitten!! Nog nooit heb ik zoveel aan opgeven gedacht!! Maar dan is er Zoef die me de moed geeft om door te gaan Thanks!!
Nog 8km en gelukkig bijna alles in stijgende lijn.. Toch is het bijten en tussen de krampperiodes doorgeven. Ook durfde ik nu al 20km niets meer eten of drinken en dus komen de krampen ook nog opzetten
Maar, eind goed, al goed: ik haal de finish op een mooie 5e stek en 1e senioren.
By the way: reden diarree: mijn zelfgemaakt pastatje!!!! I
06-06-2008 om 00:00
geschreven door Teamlid
05-06-2008
werkweekend!!!
Hallo, het voorbij weekend was het voor mij werken geblazen maar ik heb er toch een doorgedreven trainingsweekend kunnen van maken. Op zaterdagavond heb ik een krachtblokkentraining op de rollen gedaan.Op zondag ben ik naar het Henegouwse Ath gereden en daar de wijde omgeving onveilig gemaakt gedurende 3u30m. Op iedere klim en oplopend stuk (en dat waren er wel wat) heb ik van mijn longen en benen een serieuze inspanning gevraagd. Moe maar zeer tevreden ben ik naar het werk afgezakt. Deze week nog een tandje bijsteken en zaterdag de Hagelaandse marathon rijden en dan denk ik er stillaan klaar voor te zijn. Groetjes Mario
05-06-2008 om 11:03
geschreven door Teamlid
26-05-2008
Rhenser marathon: 100km, 2400hm
Ha, eindelijk nog eens met ons volwaardige team op stap naar het land van de hoge snelheid Eerst op de autobahn, daarna op de typische schotter wegen.
Na 3 uurtjes rijden komen we toe in het mooie dorpje aan de Rijn, Rhens. We checken even het centrum, maar daar is niet zoveel te doen, dus rijden we tot de top van een helling in de buurt, waar we dan ons tijdelijke huisje opbouwen. Overal hadden we slechte weersvoorspellingen gehoord, maar meer dan 3 druppels hebben we de hele dag niet gezien! Resultaat: alle wegen liggen er kurkdroog , hard en pijlsnel bij.. We blijven tot 23u in onze tuin babbelen met uitzicht over de rijn met een paar verlichte kastelen, niet slecht!!
Slapen is een ander verhaal! Noch Mario, noch ik kunnen echt slapen, dus proberen we toch maximaal te rusten.. Om 5u gaat Mario op dierenjacht (resultaat: 1 vos en 2 reën gespot ) en om 6u rol ik ook uit de tent om opnieuw het mooie uitzicht en het goede weer te begroeten.
Rond 7u15 schrijven we ons in en de relaxte sfeer is direct merkbaar! Het gratis ontbijt smaakt en meer en meer Belgen komen toe(gestrompeld hé Patrick ). De sfeer zit erin en om 8u15 beginnen we los te fietsen. Tuurlijk zijn er problemen! Om 8u40 merk ik dat de pinnetjes van mijn v-brakes tegen mijn band aanlopen. Stressy situation, en pas om 8u55 komen we aan de start toe De verkeerde start!! Nog wat verder stressen en in de laatste minuut komen we toch nog aan de echte start. Bang! Wegwezen!! Hier bewijst Mario dat zijn training serieus vooruit gaat, want na 4 km komt hij doodleuk in mijn wiel wat moppen tappen! Ik had net mijn HF bekeken (= 182) en hield wijselijk mijn mond. Eenmaal de klim steiler werd, versnelde ik en het verraste me enorm dat er niemand volgde. Maar ok, alleen op kop is ook niet zo erg hé! Als eerste mocht ik alle paadjes van de bossen betreden en de dieren waren nog niet echt wakker.. Links en rechts vlogen de konijnen en roofvogels weg!
Prachtige uitzichten, leuke trails en de kms vlogen voorbij. Ik heb geprobeerd om zo constant mogelijk te rijden en dat is ook gelukt. Er was maar een verval van 2 minuten tussen de 1e en 2de ronde (en toen ben ik aan de 2 bevoorradingen gestopt). Na 3 u54 over de streep als nr 1, allright!!
Ook Mario mocht terugkijken op een mooie prestatie, zeker na zon korte trainingsperiode!! 18e plek!
Het was weer gezellig!!
Tot volgende week,
Wouter
26-05-2008 om 00:00
geschreven door Teamlid
04-05-2008
chemins du soleil 2008, etappe 3 (Door Marc Bulteel)
Zondagmorgen half zes, opstaan, verfrissen, ontbijt en fiets klaarmaken. De laatste rit vertrekt om acht uur stipt. Alles loopt stroef en de beentjes draaien vierkant rond, blijkbaar bij iedereen want het tempo is duidelijk lager. Tijdens het klimmen blijft de kopgroep meestal in zicht, maar ze kunnen wegrijden in de afdalingen. In zon technische afdaling twijfel ik even voor een drop en maak een ongewilde koprol, even verder blijkt dat mijn achterrem blijft hangen, ik moet hem telkens terugduwen. Er volgen nu kilometerlange singletracks waarbij je vergeet hoe zwaar mountainbiken kan zijn. De slachtoffers beginnen te vallen en zo kunnen we enkele duos oprapen. We sluiten aan bij het duo in vierde positie en rijden lange tijd samen tot het voorlaatste controlepunt. Vanaf daar is het nog een zestal km tot de finish, vier km vlak en een snelle afdaling. Wouter neemt de kop en trekt stevig door in het vlakke gedeelte, het andere team moet lossen. Bijna missen we de laatste controlepost en beginnen aan de afdaling. Ik weet dat die Fransen hier sterk in zijn en mag deze keer niet twijfelen en zet alles op alles. Bij het uitkomen van de laatste bocht duw ik de achterremhendel iets te laat terug en schuif onderuit, letterlijk tot aan de finish. Wouter klokt nog gauw als eerste af en we eindigen voor deze rit op een vierde plaats.
Na de finish nemen we nog een mooie singletrack en rijden zo naar het centrum van Gap.
Als zesde staan we in de eindstand. Mits een betere eerste dag en wat meer technische bagage (zon afdalingen kennen we in België niet !) had er meer ingezeten.
Samengevat : een spectaculair parcours, prachtig weer, maar vooral een sterke, ervaren en toffe compagnon !!!
04-05-2008 om 00:00
geschreven door Teamlid
03-05-2008
chemins du soleil 2008, etappe 2 (Door Marc Bulteel)
Een snelle douche, fiets kuisen en smeren, lichten monteren en even losrijden. De batterij opladen met een paella van de organisatie en naar de start voor anderhalve ronde in Lus. De start is nog heviger dan deze morgen maar Wouter laat niets meer aan het toeval over en we sluiten mee vooraan aan. Al snel gaat het de hoogte in en het wordt alsmaar steiler, lopen dus. Het blijft klimmen tot een technische singletrack langs de bergwand (maar goed dat het donker is !). We rijden in vierde positie en er moet een eerste controlepost aankomen. Plots ontstaat er chaos vooraan, de controlepost is niet te vinden. Ondertussen zijn de achtervolgers komen aansluiten en iedereen zit weer samen. De eerste drie duos gaan er van door zonder CP. Na nog wat heen en weer gerij, geloop en gebrom zetten we de achtervolging in. We weten niet in welke positie we rijden, maar Wouter trekt in een lange asfaltklim stevig door en krijgen terug aansluiting. Ik krijg hevige pijn in mijn onderrug en Wouter stelt voor om mijn Camelback over te nemen.
De afdalingen zijn s nachts top, singletracks, kort draaien en keren tussen de bomen, knap !
Tijdens het sensatiemoment voor het publiek, een snelstromende rivieroversteek, zit ik tot aan mijn navel in het water, gevolgd door een hevige kramp in mijn linkerbeen. Na de passage in het dorp volgt nog een halve ronde met daarin terug de zware klim. De afdaling in het bos verloopt vlot. Het laatste stuk door een alpenweide doet ons even twijfelen, maar de verkenningsrit van Wouter bewijst zijn nut. We komen als zevende aan, later blijkt dat we als negende in de uitslag staan !? Geen tijd om te lanterfanten, het is ondertussen half twee, snel wat verfrissen en onder de lakens
03-05-2008 om 00:00
geschreven door Teamlid
02-05-2008
chemins du soleil 2008, etappe 1 (Door Marc Bulteel)
Chabeuil naar Gap. 200 km 7700 hm
Een week voor ons vertrek naar Frankrijk komt er onverwachts een plaats vrij om de wedstrijd te rijden. Het duo Wouter Cleppe en Ken van den Bulke deed een oproep, Ken, geopereerd aan de meniscus, zoekt een vervanger.
Na een testrit tijdens de marathon in Vaux sur Sure worden er verdere afspraken gemaakt voor het komende weekend.. Aangekomen in Chabeuil kan ik het rustig aan doen, de wedstrijd start een dag later dan de rando.
Zaterdagmorgen is het zover: een zware rit van Chatillon naar Lus. Tijdens de eerste kilometers wordt er al direct doorgevlamd, de eerste lange klim komt eraan en hier zal de eerste selectie volgen. Wouter, die de kopgroep kent, besloot afwachtend te rijden en later in de klim naar voren op te schuiven. In tegenstelling tot de verwachtingen vertraagt de kopgroep niet, maar versnelt. Ik geraak al een hele tijd niet meer onder mijn overslag en moet mijn tempo laten zakken. We zijn op achtervolgen aangewezen. Het klimmen is zwaar en oneindig maar dit wordt beloond met prachtige technische afdalingen waarin ik Wouter niet kan volgen. In Lus eindigen we uiteindelijk als tiende duo.
02-05-2008 om 00:00
geschreven door Teamlid
01-05-2008
TT Vaux sur Sûre 100km (Met Dirk en Marc)
Tja, ik moest het weer doen hé, met opzet de zwaarste wielen en een dikke rugzak om te trainen . Wielen +30%, fiets +15% en ikke met rugzak +10% . Ja, dan ga je dus wat trager vooruit hé, en dat natuurlijk als ik al wist dat Dirk vleugels had Van de eerste kms heel hoge hartslagen en puffen om te volgen. Als Dirk dan even inhield, ging Marc er tegenaan. Dan maar beslist om zelf de kop te nemen, om zo het tempo te bepalen. Na 60km begon het reservelampje te branden, maar bij Dirk was alles duidelijk nog ok, want hij hield niet in.. Na 80km was ik kapot en kon ik niet meer ademen.. Vies gevoel Alles spookte weer door mijn hoofd : oververmoeidheid zoals 2j geleden, malaria of gewoon ziek Maar dan herinnerde ik me dit vieze gevoel van in Italië zoveel jaar terug, toen ik een toertje verkeerd had ingeschat en uiteindelijk 190km moest rijden in de alpen Gewoon aan het overdrijven dus Dus snel besloten om de laatste 20km op t gemak te doen Meevaller : bij dirk was het licht ook uitgegaan Aan de finish gewoon op de grond gaan liggen en proberen te ademen
Nu alles weer ok ! ! ! ! !
01-05-2008 om 00:00
geschreven door Teamlid
TT Haaltert 65km (Samen met Camille)
65km door glooiende omgeving, prachtig weertje en eindelijk weer stofferige wegen Moest de fiets zelfs niet kuisen ! ! Op de hellingen goed doorgetrokken en hartslagen tot 180 gezien.. Ik voel me nog steeds niet goed, maar mijn lichaam is toch al wat gerecupereerd, anders kun je die hartslagen nooit halen... Op naar de test morgen
01-05-2008 om 00:00
geschreven door Teamlid
30-04-2008
oud nieuws
Hoi, gedreven dat we waren om er deze winter eens stevig in te vliegen maar, helaas!!! De 1ste week van januari interval aan het doen met Wouter en in volle inspanning onderuit gegaan. Man man man wat was dat een smak om U tegen te zeggen. Om het kort te houden,tal van kleine kwetsuren, hersenschudding en een kuitbeenbreuk............... Daar ging mijn humeur,mijn winter en al de rest. Diagnose 3 weken plat liggen, in totaal 4 gipsen en meer dan 9 weken gips en dan de revalidatie,pfffffffffff. Het zouden enkele lange ellendige weken worden maar met de hulp van mijn maatje ea zou alles wel goed komen.
Op zondag 20/07 ben ik samen met wouter en dirk richting Florennes gereden. Onderweg begon wouter zijn wedstrijdverhaal van vorig jaar te vertellen. Om eerlijk te zijn kregen ik en dirk het al een beetje benauwd. Het bleek een van de zwaarste marathons te zijn die wouter vorig jaar gereden had in 5u15m 
. Maar goed we bleven de moed er in houden en de sfeer was super in de auto. Eenmaal "op tijd " aangekomen, mooi plekje gezocht om de auto te parkeren. Tijdens het omkleden bleek het nogal aan de frisse kant te zijn ook al scheen het zonnetje. Onze vrienden uit het waasland (de drie kriskes) waren ook naar hier afgezakt, maar helaas bleek de sporttas van ons ex-teammaatje onvolledig en moest er gezocht worden naar schoenen ea. Hierdoor ging voor hen veel tijd verloren en besloten zij om de korte afstand te kiezen (68km). Hierin behaalden zij een mooie 1-2-3.
Op dat momment kwam dirk bij me die net na me gestart was. Ik had toen al besloten om mijn tempo te rijden en zelfs wat reserve te houden (remember wouter zijn straffe verhalen
). De marathon was er eentje om U tegen te zeggen, alles er op en eraan. Alles wat een moutainbiker kan bekoren was aanwezig, tot enkele mooie uitzichten toe. Na een uurtje hoorde ik in het bos iemand zingen 'wat ruist er in het struikgewas, .....' daar was ons wouterke, na enkele hartelijke woordjes stoof hij mij voorbij. De hoogtemeters lagen bijna allemaal tussen km 20 en 70. Het was constant op en af met zeer mooie steile klimmen en keineige afdalingen en als men dacht van boven op een plateautje eens te recuperen, dan had men de wind tegen. We werden ook getracteerd op het meermaals doorkruisen van een rivier en de modder stroken zorgden voor extra schuif en stuurwerk. De uren verstreken, het ging niet super maar was toch blij om hier aanwezig te zijn. Op het einde ben ik nog een 10tal minuten verloren met het voorbij rijden van een afslag en het zoeken naar het juiste traject. Uiteindelijk de aankomst overgereden in 5u25 met een 7de plaats in het algemeen klassement op 1 min van plaats 6,miljaarde....
Ik voel me niet ok en besluit dan ook wijselijk om rustig te doseren. Ook opletten met drinken en eten, want veel zal ik niet nodig hebben om in de problemen te komen! Na 20km genieten besluit ik om toch de 90km te doen! Het weer is super en het parcours is gewoon prachtig!! 
Wat wil je nog meer? En echt afzien doe ik niet door mijn voorzichtige stijl.. (lees: rustig aan klimmen beginnen en dan pas doorschakelen ipv ze direct te bestormen). Na 30km zie ik 2 arme zieltjes aan de kant staan. 
De gentse mapei-boys Giel en Jan staan rustig een band te herstellen, maar ze zijn net klaar en dus rijd ik verder. Toch zit ik nog te denken om ze nog een CO2 patroon te geven en de aandacht verslapt gedurende 2min
Resultaat: 5 min extra! Ik heb nl een mooie steile klim van 100hm extra gevonden
Kopke erbij!! Terug en verder genieten.. De kms vliegen voorbij en ineens ben ik al aan de laatste bevoorrading = 75km: nog 15km, dus nu de gas volledig open! Dat doet direct pijn, maar ja,
Op zaterdag vertoefde ik in Malmedy als verzorger voor Wouter. Heb er even aan gedacht om ook in het BK XC te starten maar heb mijn verstand gebruikt 
. Aan de laatste controle heb ik dan nog eens het gas open gedraaid en de grote plaat doen slijten. Uiteindelijk de finisch overgereden als 44ste in 5u14m. Maar dat alles was van ondergeschikt belang. ik wou vandaag vooral goed trainen en de mindere periode afsluiten. Er zat een tijd in van onder de 5u en een top 30 maar enkele technische problemen aan de fiets en een extra luske deden me tijd verliezen. Nu op naar de volgende en hopelijk kan ik de positieve lijn doortrekken.
.
De motor sputterde, eten en drinken ging moeizaam (of had dat iets te maken met de BBQ gisteren nacht?) en de toerenteller bleef hangen
Maar goed, je moet roeien met de .., dus gas geven en hopen op beterschap.. Na een 20-tal km waren we nog met 6, maar Mister Sympatico Mulkens (die het oa nodig vond om bidons in de natuur te gooien, nen echten prof dus..) Ging op zijn smoefel en nam daar 4 man mee.. Hierdoor kwam ik alleen te zitten met Coenen die natuurlijk serieus doortrok. Ik wist dat ik veel zwakker was en dat het veel te vroeg was, maar profiteren kan ik niet en dus maakte ik mee tempo. Een uurtje later konden de anderen weer aansluiten en dus begon het kat en muis spelletje weer. 
Na een 5-tal versnellingen konden Coenen en Mulkens wegspringen. Ik was echt blij, want nu konden we met ons drietjes (de Kristoffen en ik) gewoon tempo blijven rijden tot de finish.. Maar dat was buiten het karakter-beest Chico gerekend
Die had bij de valpartij zijn tube van zijn velg gereden en was nu pas, na 80km, weer komen aansluiten. Hierdoor werd onze rust weer verstoord. 
Eenmaal boven was het al zo laat
Ik zie pijlen naar links en een paar sporen die door de struiken
