Aangezien ik het hele weekend in Oud-Turnhout zat voor een feestje van Katherine, was het nogal logisch om niet naar de Ardennen te gaan, want er was ook nog een marathon in Lommel, meerbepaald in het Kattenbos. Ook mijn team-maatje Mario was afgezakt naar deze verre uithoek van België voor wat later een zware uitdaging zou blijken. Ondertussen begon ik al te beseffen dat een 1e plek hééél moeilijk zou worden, want de echte toppers stroomden toe. Davy Coenen, Chico, Bomans en Houben,
Rond 12u werd de start gegeven en al snel voelde ik dat ik weeral geen superdag had. De motor sputterde, eten en drinken ging moeizaam (of had dat iets te maken met de BBQ gisteren nacht?) en de toerenteller bleef hangen
Maar goed, je moet roeien met de .., dus gas geven en hopen op beterschap.. Na een 20-tal km waren we nog met 6, maar Mister Sympatico Mulkens (die het oa nodig vond om bidons in de natuur te gooien, nen echten prof dus..) Ging op zijn smoefel en nam daar 4 man mee.. Hierdoor kwam ik alleen te zitten met Coenen die natuurlijk serieus doortrok. Ik wist dat ik veel zwakker was en dat het veel te vroeg was, maar profiteren kan ik niet en dus maakte ik mee tempo. Een uurtje later konden de anderen weer aansluiten en dus begon het kat en muis spelletje weer.  Na een 5-tal versnellingen konden Coenen en Mulkens wegspringen. Ik was echt blij, want nu konden we met ons drietjes (de Kristoffen en ik) gewoon tempo blijven rijden tot de finish.. Maar dat was buiten het karakter-beest Chico gerekend
Die had bij de valpartij zijn tube van zijn velg gereden en was nu pas, na 80km, weer komen aansluiten. Hierdoor werd onze rust weer verstoord.   Op een 10km van de finish begon dan de eindspurt (lees: chico voerde de ene versnelling na de andere door..) , maar ik bleef aanklampen. Op 2km van het einde de zoveelste versnelling en ik maak een stuurfout en hang vast in een tak
Over and out! Terug inhalen is geen optie en ik eindig als 5e
Nu snapte ik totaal niet waarom ik zon slechte benen had en ben ik beginnen nadenken. Ik vond het volgende: al mijn laatste trainingen zijn off-road ( oa met Mario de vrijdag nog 90km GR-paden gedaan..) en dus waarschijnlijk te zwaar geweest.. Vanaf nu rustigere trainingen op de weg en hopen dat hier de oorzaak ligt!!
Het wedstrijdverhaal van Mario was er eentje om snel te vergeten. In de start me laten wegdrummen en door het vele stof geen verdere risico's genomen. Eenmaal lekker opdreef begonnen aan een inhaalrace. Van groep naar groep van man naar man. Het ging godver snel en dat voor een marathon. De beentjes voelden alles behalve goed aan maarja wie weet .... Rond het uur zat ik samen met een man of 7 en er werd echt wel gereden als gek, op een van de weinige stukken asfalt werd de snelheid opgetrokken naar boven de 50!!!! Wat is me dat hier...
Rond km 30 roept men mij dat ik 30ste rij, niet slecht. Halfweg koers begint het licht uit te gaan en snel... Ik moet de groep laten rijden, niet panikeren, effe eten en drinken en wachten op een achterkomend groepje. Maar helaas ik moet ook die laten rijden en ook de enkelingen gaan me voorbij.... Op km 70 maak ik een stuurfout en ga languit in den decor,miljaar. Iets later roept men mij een 56ste plaats toe, het verval is groot en het loopt voor geen meter. Ik besluit om op te geven en me niet verder in de vernieling te rijden (mentaal,fysiek). Ik vraag de weg en rij binnendoor en langs een kanaaltje richting aankomst .
Ontgoocheld rij ik naar huis. Na een nachtje slapen kan ik alles al beter plaatsen. De marathon is tegengevallen door verschillende factoren (2 uur slaap, de verkoudheid van de voorbije dagen, snelle inhaalrace,weinig gedronken,het vele draaien en keren,de omloopzelf....).
Het was enkele jaren geleden dat ik nog eens de eer aan mezelf hield, bij deze kan ik weer enkele jaren verder. Op naar de volgende .
De uitslag: http://www.mtb-kattenbos.be/
06-07-2008 om 00:00
geschreven door Teamlid
|
Eenmaal boven was het al zo laat
Ik zie pijlen naar links en een paar sporen die door de struiken
) Maar goed, tot zover het negatieve, want na 20minuten dacht je hier niet meer aan! Het parcours was subliem!!! De uitzichten indien je het lef had om even links en rechts te kijken- was nog beter en ook het zonnetje was van de partij. Veel ongerepte weggetjes en steeds moest je wakker blijven om allerhande hindernissen te ontwijken.. Super!!! Zo goed zelfs, dat ik bijna vergat te eten en te drinken! Maar ook op dat vlak was de organisatie super: 4 bevoorradingen waarvan de 4e me redde van een uitdroging
Stupid me
Toch de gas kunnen openhouden en na 3u 5 over de finish gebold. Mijn hartslag was nooit in de buurt van mijn overslag geraakt, maar op power rijden leverde me ook een 1e plek op. Yes! Ook superDirk was op dreef!!! Een mooie 8e plek op 100 man! Niet slecht voor ons pa
