Wedstrijdverslagen & Uitslagen van het 'Moving Marathon Team' : Wouter & Mario.
19-08-2009
CHAPELLE L HERLAIMONT 16de
Alweer een zondag en een wedstrijd verreden in de buurt van Charleroi. Dit is eentje die ik al enkele jaren op mijn programma heb staan en die best te pruimen is qua organisatie,parcours en niveau. Het is een van de kortere maar daarom niet minder. De start werd gegeven om 8uur s'morgens en dit voor een man of 60. Na een stukje afsfalt duiken we het veld in en men laat zich best niet te ver uitzakken want na een km of 3 moeten we een van de mijnnterrils op. Hier en daar is er al sprake van een valpartij dus het is opletten geblazen. Na de mijnterril duiken we het bos in, dan weer een veldwegel, een mijnterril enz.... Het gaat op en af en zeer snel, alles ligt snel uit mekaar en het is ieder voorzich. Het 2de deel is langs het kanaal waar men soms langs de flanken op en af worden gestuurd. Hier zit ik samen met iemand anders maar ik merk dat ik een stuk sterker ben en meer moet werken. Achter ons zie ik een grote groep en denk dat ze ons zullen inhalen. Op de laatste ietwat technische klim besluit ik hem er af te rijden. Ik rij zo hard dat ik ook nog 2 andere renners inhaal. Eentje kan volgen, we praten wat en besluiten samen te rijden. De grote groep komt nooit terug, yes. Na de kanaalzone is het weer volop bos en met veel veel draaien,keren,op en af. Ik voel dat ik op mijn max zit en laat mijn gezel rijden. De laatste km's werk ik alleen af en ik hou stand. De volledige rit is het opletten om niet lek of brokken te rijden. In deze omgeving zijn vele wegjes en tracks opgevuld met steengruis en allerlei afval. Jammer want dit is het enige minpuntje van deze dag. Als ik beneden aan de vijver kom weet ik dat het er bijna opzit. Je weet natuurlijk nooit want het parcours was iets anders dan de voorbije jaren. Na 2u50m zit het erop met een 16de plaats. Ik had gerekend op een top 20 dus dit valt goed mee. Nu zaterdag trek ik met Ken naar Duitsland voor een pittige marathon met meer dan 3000hm. Hopelijk is het minder warm want daar kan ik niet tegen. Zo nu nog wat bijtrainen en veel rusten en trainen.
19-08-2009 om 15:40
geschreven door Teamlid
11-08-2009
Raid des sources Chimay; mario 43ste
Op zondag zonder mijn maatje afgezakt naar Chimay. Snif zal het toch moeten gewoon worden. Het zonneke schijnt en er blijkt veel volk te zijn. Dit is een van mijn lievelingsmarathons, super organisatie, prachtige omgeving, geen bond gezeik en een zeer gemoedelijke en vriendelijke sfeer en dit jaar na jaar. Vele grotere organisaties die veel meer geld vragen met zogenaamde naam en faam kunnen hier nog iets van leren. Ik ben rustig naar hier gekomen en blijk een van de laatste starters te zijn. Is niet erg zo kan ik lekker inhalen. Het parcours loopt in tegenovergestelde richting dan vorig jaar en sommige stukken herken ik nog. Alles ligt kurkdroog, de zon schijnt fel en ik merk op dat ik zeer veel zal moeten drinken. Er zijn op de lange afstand dan ook 5 bevoorradingen voorzien. Van enige file of verkeerd rijden is nooit sprake en zo kunnen we lekker gas geven. Maar ik besluit toch voorzichtig te zijn heb immers 3 weken niet gefiest en een antibiotica kuur van 10 dagen gehad. De kilometers vliegen voorbij en nee vlak dat kennen ze hier niet en als dat er dan al is dan ligt het bezaaid met wortels.... De 1ste bevoorrading laat ik links liggen, de 2de niet en neem drinken bovenop dat vanmezelf. Aan de 2de bevoorrading melden ze dat zij ook de 4de bevoorrading zijn maar dat ze er ev niet meer zullen zijn maar ze beloven van drinken achter te laten. Fijn en ik bedank hen. Ik zit nu op de grote lus en de zon is fel op de open stukken, klimmen en afdalen volgen elkaar op. Ik denk dat ik het komende 1u30m niet uit het bos kom en de enige levende wezens zijn andere renners en enkele wandelaars. Magnifiek maar zwaar. Aan de derde bevoorrading raap ik nog enkele renners op en merk dat ik aan een gem zit om op 5uur binnen te zijn. Eh da's snel en ik ben verbaasd over mezelf maar het ging goed. De volgende km heeft dit me vleugels en geniet volop van het fietsen en de streek.Na het meer gaat het steil omhoog en moet ik even van de fiets want ketting is tussen pion en wiel gesukkeld. Gelukkig zonder erg en we kunnen weer verder. Ik weet nu waar ik ben en kom op snelheid aan de 4de bevoorrading. Zij schrikken even dat ik reeds terug ben maar zijn blij me te zien en melden me dat ik goed bezig ben. Ik dank hen en laat alweer enkele renners achter me. Maar dan begint de lijdensweg. Iets verder krijg ik kramp in mijn linker been en moet vanaf nu iets kleiner schakelen. Daarna word ik misselijk en heb het gevoel dat ik moet overgeven, man ik voel me slecht. Ik krijg niks meer binnen en voel me dan ook meter per meter verzwakken, verdomme toch. Op de steile en lange klim naar de laatste bevoorrading krijg ik nog kramp in mijn andere been en zlfs mijn tenen weigeren dienst. Eenmaal aan de bevoorrading neem ik de tijd om uit te puffen, de mensen zijn zo vriendelijk dat ik besluit een babbelke te maken en het klassement vergeet. Eenmaal een beetje bekomen op weg voor het laatste uur en dat is afzien. Niks lukt nog en de krampen zitten klaar om ieder moment uit te breken. Eindelijk na 5u49 compleet choco de meet over. Ook hier zijn de mensen kei vriendelijk en weten ze blijbaar nog dat ik als laatste vetrokken ben en zeggen dat ik goed gereden heb. Jaja de eerste 4uur waren super maar daarna stillaan over en uit. Maar goed na een 10 tal min naast de auto gelegen te hebben en een zalige douche kan ik al relativeren. Ik kan ook geen wonderen verwachten na mijn ziekte/rust periode. Kan alleen verbeteren en wetende dat ik met een tijd van 5u een 8ste plaats in mijn bereik had. Nu is het een 43ste plaats maar dit kon nog 30ste geweest zijn moest ik niet aan het socializen zijn geweest met de bevoorraders/organisatie. Moe maar toch tevreden naar huis en op naar de volgende. Vanaf sept gaat de Vito naar school en dan komt er weer veel tijd vrij om te trainen daarbij reken ik op een pittige trainingswinter en hoop zo volgend seizoen te knallen. Mario
11-08-2009 om 12:00
geschreven door Teamlid
10-08-2009
GEZOCHT
GEZOCHT;
37jarige jonge marathonrijder zoekt team of omkadering voor seizoen 2010. Echte kilometervreter. Deelname aan zowel binnenlandse als buitenlandse marathons. Liefst geen crosscountry. Kan ev beschikken over eigen fiets. Verdere info via mail....
Mario
10-08-2009 om 20:14
geschreven door Teamlid
Tot onze spijt
Hallo, de meesten onder ons wisten het al. De wouter trekt de komen de 4 jaar naar Bulgarije. Daar zal zijn vrouw de Belgische diplomatie vezorgen. Mede hierdoor wordt het movingmarathonteam gehalveerd en hebben we besloten om met het team te stoppen. De voorbij jaren waren fijn, we hadden een mooie omkadering/steun en we waren buren en beste vrienden. Dagelijks was er contact of werd er gefietst. De mooie avonturen en zotte momenten zijn onvergetelijk. Ondanks het vele winnen en enkele mooie titels blijkt sponsoring in deze tijd niet zo eenvoudig. Ik wil dan ook iedereen bedanken die dat wel heeft gedaan waaronder movingstore,cannondale,high5,maxxis.....Hoe gaat het nu verder.
Wouter gaat op zoek naar een team die hem wil steunen in het buitenland en natuurlijk komt hij nog terug voor een aantal Belgische wedstrijden. Hopelijk lukken zijn plannen om in Bulgarije het mtb gebeuren wat in kaart te brengen en onze Belgen massaal naar daar te lokken.
Ikzelf kan niet op mijn eentje een volledig team dragen en ga ook op zoek naar een nieuw team of rij verder onder eigen support. Uiteraard blijft de site draaien en kunnen alle wedstrijdverslagen en avonturen nog gelezen/gevolgd worden tot eind dit jaar. Het mtb seizoen is verre van gedaan en we gaan onze sponsors dan ook nog zoveel mogelijk publiciteit bezorgen in de komende maanden.
Een ding is zeker het afscheid nemen was niet simpel maar voor we het weten zitten we weer samen op de fiets waar dat ook mag zijn want de plannen en ideeën zijn er al......
Mario
10-08-2009 om 15:17
geschreven door Teamlid
28-07-2009
Bike challenge Polen : 450km, 14700hm, 1e plek
Zat 18/07 Proloog te Nachod , 8,5 km, 520 Hm "We nemen ons voor niet te forceren en 'gewoon' goed tempo te rijden. Het regent en onweert heel de dag, dus nat zullen we zeker worden! Eens gestart komt er van dat rustig niets in huis: in de klimmen zakt mijn hartslag niet onder de 179. Er zijn wel enkel prachtige paadjes. Wouter kan super starten en hij heeft een klein beetje overschot, ik heb het heel zwaar, na amper 1,5 km besef ik dat ik precies niet vooruitga. We startten als allereerste, later blijkt dat we met dik 33 min de beste tijd hebben, zelfs dik één min beter dan de eerste solorijders! Rustigaan hadden we ons nochtans voorgenomen. Wuilmus en Kris eindigen zelfs 2de".
Zon 19/07 Nachod - Duszniki Zdrój 66 km -2272 Hm Jindra, een Tsjechische vriend die ik vorig jaar op de IronBike leerde kennen, vertelt ons voor de start dat er een nieuw duoteam start: 2 Tsjechen, Ex-profs die gisteren de proloog niet konden rijden omwille van het Tsjechisch kampioenschap. Ze zouden voor de proloog de tijd van de laatste krijgen, 1u15, dat geeft wat reserve. De start gaat me te hard, de geel-blauw gekleede Tsjechen gaan hard omhoog, ik tracht het gaatje klein te houden in afwachting. Wouter had enkele weken geleden zijn ketting is zijn wiel gehad; deze had blijkbaar een paar spaken beschadigd. Nog op het einde van de startklim breekt één van zijn spaken. Ik rij iets minder hard door, Wouter rijdt heel soepel, vlecht de spaak veilig tussen de andere en komt een km of 4-5 terug aansluiten. We jagen op de 2 Tsjechen. Beetje bij beetje halen we ze in, doch in een afdaling in hoog gras durven we niet volgen: liggen er stenen of putten onder t gras? We houden t op safe, zeker met onze bijna semi-slick banden die toch nogal schuiven in de modder. De Tsjechen knallen volle gas naar beneden. Als we ze wat later bijna inhalen, rijdt één van hun lek. Plots rijden we (mits één sterke solo-rijder) op kop, we laten het tempo wat zakken. Dicht bij het einde van de heel mooie rit zien we 2-3 personen terugkomen en draaien ook wij de gas terug open. Aan de fnish (+-3u50) komen de Tsjechen pas na 10 min door: in een poging ons in te halen waren ze bergaf terug lek gereden."
Ma 20/07 Duszniki Zdrój Kraliky 78 2183 Hm "Vandaag schijnt het zonnetje volop, heerlijk! Ditmaal gaat de start net iets minder hard: ik kan net volgen. Na de startklim op een stuk vals plat gaat er van de 3 rijders voor me iemand onderuit, een van de geel-blauwe Tsjechen erop, Wouter kan zich nog net half-recht houden, ik kan ontwijken. Heel raar, gewoon een vlak stuk op oude asfalt rechtdoor. Blijkbaar zijn er af en toe putjes in het asfalt die niet 2 cm maar veel dieper zijn in dit putje zouden er nog mensen vallen, een paar dagen later kom ik zelfs te horen dat er hier een master 2 zijn rug gebroken heeft! Amai In een modderig stuk dat aan de Ardennen doet denken rukken de 2 geel-blauwe Tsjechen zich los samen met Pavel, de sterke solo-rijder, die ons gisteren op 10 min zette. Mede dankzij Wouter zijn soepel tempoke op een vlakker stuk halen we ze terug in. Naar het einde toe krijg ik het wat lastig, mijn rechter quadriceps voelt wat krampig aan ook en ik zit door mn drinken, gelukkig heeft Wouter wat extra. In de laatste klim zit ik even op een slechter stuk dan Wouter en de 2 Geel-Blauw Tsjechen, ik versnel kort en zet me voor t groepje op het beter bollend stuk. Wouter denkt dat ik aanval en spurt me voorbij, ik volg hem zo goed en kwaad als het kan. De Tsjechen kunnen niet versnellen: ze lossen direct. Ik vraag Wouter iets in te houden, hij kan zo van me wegrijden, en met t oog op de komende dagen wil ik me niet volledig leeg rijden. Zachtjes vergroten we onze voorsprong, en de laatste 4 km vals plat zet ik me met moeite in t wiel van die 1000cc racemoto (Wouter), ik kan amper 100 m overnemen. Aan de finish hebben we 150 extra op de geel-blauwkes! Merci Wouter! Aan de finish zie ik iets raars aan Wouters fiets: de bout die zijn achterdemper vasthoudt zit niet alleen los, de kop is er ook adfgebroken! Wouter vindt na lang zoeken een bout die past bij Patrick Wouters van de symphtieke Reevax Belgen (oh yes, zij waren er natuurlijk ook bij zoals overal waar mooie avonturen te beleven zijn). Oef, merci Patrick want even leek t erop dat we geen bout zouden vinden!"
Di 21/07 3e etappe: Kraliky - L¹dek Zdrój - 74 km - 2580 m "Vandaag wordt de etappe met t meeste hoogtemeters. Het zonnetje is weer van de partij, joepie! Weer een prachtige etappe, en we moeten over 1200 m hoogte. De bossen zijn net zoals de voorbije dagen zalig rustgevend en groen, de weilanden zijn van niemand en van iedereen. Ik bedoel maar: geen prikkeldraad, weinig verkeer, alleen maar rust. Deze bergen zijn echt zalig, dit land straalt zon rust uit. Althans dit deel van het land. Na een alweer heel snelle startklim waarop ik nauwelijks maar nog net kan volgen hangen we ons terug in t wiel van de geel-blauwe Tsjechen, Pawel de sterke solo-man rijdt van iedereen weg, een of 2 solorijders proberen te volgen maar moeten vroeg of laat lossen. t Stramien begint zich te herhalen. En ja ook bergaf geven we wat toe op de zeer goed dalende Tsjechen (die van de omgeving zijn). Ze hebben bergaf zeker al 2-3 min gepakt, doch ook dik 10 min verloren met lekke banden. In de slotklim zitten we samen, de Tsjechen trekken heel hard door, maar ze krijgen ons er niet af. Na onze 3 overwinningen mogen ze ook es winnen, wij rijden voor t klassement. Kort voor de top slaat Wouter zijn mooie XTR carbon en zonder schakelen en zonder iets te raken in zijn achterwiel, helemaal krom. In een tevergeefse poging de versnelling achteraan in t midden te zetten en zo wat te rijden slaat de derailleur nog eens in Wouters achterwiel, de carbonnen kooi versplinter volledig. Nu ist zeker lopen geblazen. Tussen de stenen door tracht ik Wouter te duwen. Algauw volgt een asfalt afdaling, waarin in Wouter zich gemakkelijk aan mij kan vasthouden, ikke tempo-volgas bergaf, hopen dat de ketting niet in zijn wiel draait. Met een 4 min achterstand finishen we dan toch. Damn en ik had ook al wat last met een 4 dagen oude X.9, die veer werkt precies langs geen kanten. Wouter plaatst een nieuwe XT, das betaalbaarder. Ook een Australier zou zijn XTR in de vuilbak mogen gooien. Enfin, Las-RavX mag terug op t podium en de geel-blauwe mannen hebben ook hun overwinning verdiend!"
Woe 22/07 4e etappe: L¹dek Zdrój - Bardo 50 mk -2057 Hm Voor de start merk ik dat mijn achterversnelling helemaal niet werkt zoals het hoort, t is nu al 3 dagen geknoei. De bike mechaniekers steken nog vlug een nieuwe kabel, ik weet dat dit niet zal helpen, maar maak hun dat maar es wijs. Stress. Verder krijgen we ook vandaag weer een heel mooie etappe met een zwaar loopstuk, stenen en boomwortels (zoals gewoonlijk), de Tsjechen die bergaf wegrijden en even later aan de kant staan met een lekke band. Ik voel me wat sterker worden, waar ik de eerste dagen vooral in Wouters wiel zat en ik degene was die bergop soms moest lossen, begin ik nu ook de kop te pakken en door te sleuren. Misschien verzwak ik minder dan de anderen, of heb ik wat trainingseffect van de eerste dagen? Naar t einde is mijn achterband precies wat gelost. Om zeker te zijn even stoppen en nazien: de NoTubes heeft zijn werk perfect gedaan! Even bijpompen, neen we gebruiken geen bommetje, dat kost teveel en we liggen toch voor, goeie armtraining voor Wouter. Verder verloopt alles op wieltjes, hoewel een diepe geul in de laatste afdaling wel even serieus verschieten is. Gelukkig zijn mijn ZTR Race 7000 wieltjes ook hier tegen bestand. De Tsjechen zouden een 2e maal lek gereden zijn en weer finishen we als eerste jiha! We hebben wel wat meer km +-55 en wat minder hoogtemeters +- 1500, maar daar klaagt niemand over. Ik ben het geknoei met mijn achterderailleur serieus beu: soms moet ik 4x schakelen eer die 1 tandje groter spring, soms verspringt die vanzelf. Ik wil mijn nieuwe cassette niet in 5 dagen kapot rijden en koop een nieuwe X.7 bij de bike mechaniekers. 60 voor de vuilbak enfin, ik ga zagen voor garantie. En het goede nieuws: Wouter heeft voor t eerst geen mechanische pech, oef! Straf, hij is zo voorzichtig om zeker geen stukken te hebben en dan 3 dagen op een rij. Net voor t podium barst een stevig onweertje los, in een mum van tijd staat de parking half onder water. Heerlijk om na de bui met de sandaaltjes door het 5cm diepe water te ploeteren."
Do 23/07 5e etappe: Bardo G³uszyca -50 km - 1931 m "In de etappe van vandaag wordt gewaarschuwd voor het middenstuk: heel veel boomwortels en neem genoeg om te drinken aan de eerste bevoorrading, want je zou wel eens lang onderweg kunnen zijn. Ideaal werk voor onze fullys! Nu ja, ze hebben deze week al veel hun dienst bewezen, zelfs in t klimmen om dikke stenen ben ik blij dat mijn Pro Pedal achterdemper mooi blokkeert (platform) totdat je tegen die dikke stenen rijdt, dat geef veel meer tractie. Vandaag is t weer warm. In de start gaat t weer ietsje te snel voor mij, hoewel ik kan nu het wiel van de sterke Pawel volgen. Wat verder worden de afdalingen snel gevolgd door een klim en ik rij zonder forceren zelf even van iedereen weg. Pawel heeft t moeilijk, de geel-blauwe Tsjechen ook en Wouter klaagt wat over t hoge tempo en de warmte. Gelukkig voor hun rij ik me even vast in een diepe plas (kniehoogte); k zag net te laat dat er naast de plas een klein paadje door t gras liep. Fiets in 3x lostrekken en volgen. Inderdaad vandaag zijn er heel veel boomwortels en stenen, nog iets meer dan anders, ik voel me super. In de eerste 2/3 van de rit had ik iedereen op een paar minuutjes kunnen rijden, helaas heeft Wouter net vandaag zijn off-day. We laten Pawel wegrijden, hoewel hij ditmaal amper 1min30 zou pakken, en we finishen in t wiel van de Geel-Blauwe Tsjechen. Leuk detail: die Tsjechen zijn gesponsord door oa KED en RavX, waar ook ik mee rijd! Verassing aan de finish: de spuitstand is nog niet klaar, er staan weinig pijltjes naar de school waar we slapen etc. De organisatie die het anders zéér goed doet, heeft blijkbaar ook een off-day. Gelukkig maakt het heerlijke avondeten in een prachtige berghut alles meer dan goed. s Avond, als we terugkomen van ons extra eten (nagenoeg elke dag zijn we nog Pizza gaan bijeten, gulzig als we zijn J ) breekt er terug een onweer los. Ditmaal vergezeld van enkele hevige rukwinden. Enkele kleine en grote takken worden afgerukt en vernielen een tent. Ook Wouter Wuilmus zijn opgesteld tentje moet eraan geloven: gelukkig zit er een sporttas in van 30 kg, anders was ze wellicht gaan vliegen! Wouters slaapzak is helemaal doorweekt en enkele kledingsstukken zijn nat. Gzegorz en Barbara van de organisatie regelen vlug een hotelletje voor Wouter, en dat zou renderen!
Vrij 24/07 G³uszyca - Teplice n/Metuji - 69 km - 2118 m Omwille van het stormweer en de vele afgerukte takken in de bossen wordt het parcours ingekort. We zouden op een 54 km moeten komen met een 1700 hm. Mijn Polar zou stoppen bij 56 km en 1505 Hm. Blijkbaar is er deze week op verschillende plaatsen in Europa stromweer: in de Transalp zouden ze met sneeuwproblemen zitten en in de Salzkammergut reed niemand vorige zondag de grote afstand van 209 km. Ik bedoel maar: soms krijg ik de indruk dat t weer hier aan de Pools-Tsjechische grens heel grillig is, maar ik denk eerder aan toeval. Omdat ik t Wouter gisteren wat moeilijk had gemaakt tijdens de etappe, besluit hij aan te vallen: IK ben zijn concurrent, vandaag rijden we 'tegen' elkaar, dat belooft! Hij spreekt Pawel de leider in de solos aan om tegen mij samen te zweren, t wordt plezant, jamaar! Na alweer een zware startklim wordt algauw duidelijk dat Wouter terug de oude is: t is iets minder warm en Wouter knalt omhoog. In een steile gladde afdaling duik ik bijna de bossen in, neen die bijna semi-slick banden zijn niet ideaal bij natte ondergrond, gelukkig kan ik met mijn voet door de stenen slepen en als bij wonder kom ik met enkel een buil op mijn dij veilig beneden. Wouter zou onderuit gegaan zijn en er zouden er nog enkelen volgen. Uiteindelijk zouden slechts 6 personen de afdaling genomen hebben, waaronder Kris Denef, hoewel ik mijn 'afdaling' allesbehalve geslaagd vond. Niet treuzelen en doorsleuren, Wouter gaat heel hard bergop, Pawel en een andere solorijder Mirecek kunnen nauwelijks volgen, ook ik moet serieus diep gaan. In een afdaling vol met stenen, geulen, water, losse takken en andere brol neem ik de leiding. Ik hoor precies iemand roepen en ik besluit toch even te stoppen. Er volgt 2 man, doch Wouter niet! Als hij afkomt is zijn 2 dagen oude derailleur naar buiten geplooid. Shit! Blijkbaar is er van mijn wielen een tak opgesprongen en in zijn derailleur beland, nog een geluk dat t een alu XT is en geen 'plastic' XTR. Mirecek zou hier overkop gegaan zijn. We stoppen nog eens om ons er van te vergewissen dat de derailleur zeker niet in t wiel kan draaien. We zijn ook uit ons ritme geslagen en t duurt even eer we er terug in geraken. Mits onzelf bergop op te jagen rijden we terug door het 'pijnpunt' heen, alzo komen we terug op stoom. Op de asfalt rapen we Mirecek op en met ons 3-en zetten we de achtervolging in op Pawel, die een kleine minuut voorsprong heeft gekregen. Mirecek vertelt ons naar t einde toe dat we op t fietspad naar zijn werk zitten en dat hij hier wekelijks een aantal maal passeert, als local is hij natuurlijk gebrand op een goede plaats! Pawel is echter heel sterk, we komen met ons 3-en nauwelijks dichterbij en in één van de stukken vals plat sleur ik zo hard dat t echt niet meer harder kan en dat Wouter bijna moet lossen. 4 Km van t einde zitten we op 10 sec. Ook in de afdaling blijf ik gaan, echter mis ik een plotse bocht naar recht, Wouter volgt me, Mirecek duikt de juiste bocht in en zou door zijn terreinkennis nog net tot bij Pawel geraken. Pawel gunt hem de overwinning en ik ben blij dat de symphatieke Tjech ook es kan winnen, voor eigen publiek dan nog wel! We winnen voor de 5de maal in de team categorie! Wouter Wuilmus en Kris Denef halen hun 2de top 3 plaats (na de proloog- waar echter geen podium was), en ze mogen samen met ons op t podium! Joepie! Voor de verandering eten we vandaag es geen pizza (als extra na t avondmaal) maar we houden t bij gebrek aan pizza op pannekoeken met slagroom! In t eindklassement hebben we net iets meer dan 1u voorsprong! Wouter laat zijn derailleur terugplooien, hopelijk houdt ie het. s Avonds trakteert organisator Gzregorz me op een lokale pruimenvodka van 70°, hopelijk heb ik er morgen geen last van, maar met een uur voorsprong zal het wel lukken zeker?
Zat 25/06 etappe 7: Teplice n/Metuji - Kudowa Zdrój 55 km 1732 Hm "Ergens heb ik t gevoel dat we t vandaag rustiger aan kunnen doen, gewoon stevig tempo en op safe binnenrijden. Samen met ons start de beste Tsjechische belofterenner, die kerel knalt keihard omhoog op een lange steile helling, Wouter en ik zijn de enigen die net kunnen volgen, al moet ik enkele meters prijsgeven als ik een ongelijke strijd begin met mijn windvestje, dit omdat het is beginnen regenen. Linker arm in de rechter mouw en dan t vestje in de mond vasthouden - help! Gelukkig daalt de belofte supervoorzichtig af, met t oog op een of ander wereldbeker in Australie binnenkort, hij neemt nog minder risicos dan ik en Wouter. Pawel en Dariusz, een stevig boerenzoon vinden zo aansluiting, alsook de geel-Blauwe mannen. Wouter heeft blijkbaar zijn superbenen teruggevonden en op de stukken vals plat knalt hij alles en iedereen uit zijn wiel die ook maar iets vermoeid zit!!! Met momenten moet ik echt bijten om te kunnen volgen, en als je hem bezig ziet is ie precies aan t losrijden! Pawel is de enige die nog even kan volgen maar als afwisselend ik en Wouter bergop doorsnokken neemt hij genoegen met een iets minder hard tempo. We krijgen een aantal mooie passages uit de eerste etappe, maar gelukkig zit er nu geen krokodil in de grote plas waar we doorheen moeten (ofwel is het gevaarsbordje verdwenen?)! Naar t einde toe begint het zelf hevig te regen en te hagelen, op een stuk asfalt bergaf moet ik mijn ogen 2/3 toedoen om te kunnen zien waar ik rij, Wouter snapt niet hoe ik zo hard door die hagel nog kon zien. Misschien is het 'balkon' aan mijn voorhoofd wat groter, of steekt mijn helm wat meer naar voren? Ik begrijp nu ook waarvoor een klepje op de helm zou kunnen dienen! We haasten ons het bos in, dat doet al minder pijn aan de ogen en aan de blote armpjes. De eerstvolgende afdaling bestaat uit 2 schuine kanten met in t midden een smalle greppel met stenen die nu vol water loopt. Ik kan niet goed schatten hoe diep t water is en ik sukkel wat naar beneden, even verder tracht ik zelf ongewild een stuk schors van een boom te rijden, maar t wordt een stuk vel van mijn schouder, gelukkig zonder erg. Wouter houdt effe in en op t stuk asfalt dat volgt weet ik niet goed waar ik rijd van t water. Zouden hier ook diepere putjes liggen? Blijkbaar wel, Wilfried een Belg uit een mixed team zou later ergens op de asfalt tegen 45km overkop gegaan zijn, gelukkig zonder erg. Terwijl het water opspat kom ik meer autos tegen dan op de rest van de Bike Challenge (4 op amper 1 km) en tracht ik me in Wouters wiel te nestelen, hoewel me dat t gevoel geeft dat ik onder water aan t kijken ben. Klote, maar ook o zo fantastish heerlijk, want t was een serieus buitje! Gelukkig krijgen we nog een stevige klim om wat 'op te warmen', ik voel dat t beste bij mij er af is, of ist de kou? Even later komen we doorweekt en afgescheiden aan, de sterke Pawel zou zelfs dik 3 min op ons moeten toegeven, de teamrijders een min of 6-7! Leuk om zo te eindigen! s Avonds is er nog feest en eten en gezellig nababbelen met al de symphatieke Belgen en symphatieke Tsjechen en Polen en Litouwers en Australiers en Duitsers en een Brit en en en Dan het minst leuke: je beseft dat t gedaan is, maar t was echt een fantastische week waar ik met veel heimwee naar terugkijk. Wie weet kom ik hier nog terug, in elk geval: t is zeker de moeite waard: zeer goede organisatie, gezelligheid boven, prachtige parcoursen met MTB i.p.v. op een MTB rondrijden, rustgevende landschappen, Zmzrlina of Pody (ijskreem), pizza, veel Belgen en zelfs vuurwerk! Echt een aanrader die Bike challenge! Ik krijg al zin in de Beskedy Trophy, van dezelfde organisator!"
28-07-2009 om 10:46
geschreven door Teamlid
25-07-2009
wouter en ken; bike challenge Polen.
Wouter en Ken reden een duo wedstrijd in Polen. Dit hield in, een proloog en 7 etappe's. Via de site van de organisatie ben ik mijn maatjes gaan volgen. Wel ze hebben weer een prestatie neergezet om u tegen te zeggen. Ze wonnen niet alleen de proloog maar ook 5 etappe's en ze werden 2 keer 2de. Hierdoor nemen ze natuurlijk ook de eindzege mee. Het volledige verhaal zullen ze zelf nog wel doen. Via deze weg alvast super gereden en een dikke proficiat.
Mario
25-07-2009 om 18:37
geschreven door Teamlid
19/07 Rulles (Lux); Mario 13de
In de vroege morgen naar Luxemburg gereden om de marathon in Rulles te rijden. Volgens de dokter zat er een sluimerende infectie in mijn lichaam die er voor zorgde dat ik de ene dag goed was en de andere dag super slecht. Een remedie; rusten en antibioticakuur van 10 dagen. Tja eerst ng deze marathon meenemen en dan naar de dokter luisteren. Op weg naar daar werd het weer alsmaar slechter en de regen viel met bakken uit de lucht. Ondertussen was het vrij druk verkeer met de uittocht van onze noorderburen met hun sleurhutten. Daar aangekomen was het nog 14graden en echt winterweer. Na de inschrijving, een babbel met Alexis en het klaarmaken van mezelf en de bike bleek het enigzins op te klaren. Ik zag een renner terugkeren met pech en die bleek onherkenbaar. Dat beloofde.... Rustige start genomen maar na de startklim had ik het al te warm en besloot me ontdoen van enkele kledingstukken en deze ergens langs de omloop te leggen om ze na de wedstrijd op te halen. Het eerste stuk was direct om u tegen te zeggen; een klim in een weide die omgetoverd was in een modderpoel. De toon was gezet.... Het parcours en de omgeving is prachtig alleen maakte de regen er een verdomd zware beproeving van. Ik besloot om een strak tempo aan te houden maar niks te foreceren. In de klimmen was het alle hens aan dek om boven te geraken, in de afdalingen was het schaatsen,schuiven en sturen om recht te blijven kortom genieten. De km's en tijd vlogen voorbij. Soms was er zon dan weer regen en wind, ideaal voor mijn zieke lichaam!!!! Na 3 uur was ik bevoorrading 3 voorbij en voelde mijn kracht afnemen. Hopende op een 4de bevoorrading besloot ik alles in te nemen om weer voldoende kracht te hebben en dan daar bij te tanken. Maar helaas er kwam geen 4de bevoorrading en de tank was leeg. Verdomme hoe is het mogelijk. Vanaf dan was het afzien en iedere bult, put of wortel was teveel. Ik zat echt dood en er kwam geen einde aan.Na 4u30m kwam ik langs het riviertje en in een dorp. Yes we zijn er... Er moest constant steile klimmen genomen worden tussen de huizen, langs het kerhof, op de weg. Even alles uit de kast en plots lieten we het dorp lings liggen en gingen we weer volop de luxemburgse bossen in en van een dorp of huis was geen sprake meer. Fut, kracht en moed was er niet meer alleen nog karakter. Gelukkig bleven de hoogtemeters nu beperkt. Uiteindelijk na 5u en 4min de streep overgereden. Onherkenbaar en zo dood of een pier. Had zelfs de moed meer om de organisatie eens aan te spreken. Na een koude douche en een gesprek met Alexis (die ook hoopte op een extra bevoorrading en ze ook meer dan nodig had) even gaan kijken wat het resultaat was. 13de alg bleek dit te zijn. Tja dit kon stukker beter maar het zal voor de volgende keer zijn met een gezond lichaam.
Mario
25-07-2009 om 18:31
geschreven door Teamlid
15-07-2009
kort nieuws
Ducasse de la houzee thuillies ; Wouter 1ste, Mario 24ste. Super organisatie, prachtig parcours en op onze Wouter stond geen maat.
Raid des chantoires Wouter; 1ste, Mario 34 ste (ziek). Ondanks een ommetoer toch een verdiende zege voor de Wouter, ikzelf een zeer slecht gevoel, geen kracht en slapkes van start tot einde dan maar verstand gebruiken en proberen genieten van de streek.....
Ikzelf ging naar Oostenrijk voor de Salzkammer helaas ben ik aan het uitzieken en hoop toch zondag ergens in Belgie te kunnen starten. Wouter vertrekt voor een etappe wedstrijd naar Polen maar hoopt dat het mindere gevoel in de benen verdwijnt eenmaal Belgie uit.
Ook nog een bedankje aan Cannondale voor de super fietsen, aan movingstore gent voor alle steun en materiaal,hi5 en maxxis voor de mega producten; THANKS.
Later meer Mario
15-07-2009 om 18:33
geschreven door Teamlid
28-06-2009
28 juni: De rosseler te Lierneux: 80km chrono: 1e plek
Samen met Dirk Rossi en Dieter naar de Baraque afgezakt voor een prachtrit in een super weertje!! (Lees: voor mij al veel te warm, voor Dirkske danzij dikke sokken en een goed thermisch lijveke net goed bij 28 graden ).
Aangezien we mooi op tijd waren gearriveerd, moest ik wel nog wat rondlummelen, want anders ging ik de laatste niet zijn ;) Hierdoor ook nog Alexis tegengekomen. Even geinformeerd om samen te rijden en een paar min later vliegen we er vandoor Alé, we was eigenlijk ik, want toen ik na 500m achter me keek, zag ik Alexis op 400m volgen Ik besloot om op 90% te rijden, maar zag na 10min nog steeds niemand aansluiten. Jammer, maar dan maar alleen. Al na een kwartiertje was ik kletsnet van het zweten! Gelukkig liep het overgrote deel van de rit door het bos. Schaduw was welkom!!!Maar dan gebeurde het: in een inhaal maneuvre door lang gras moet ik met de flank van mijn Maxxisband iets geraakt hebben, want ineens had ik héél veel grip L . Het was al lang geleden dat ik nog eens lek stond en dat was eraan te merken! Leeg bommetje mee + ik was vergeten het wieletje rond het ventiel te draaien, waardoor mijn pompje niet wou werken. Uiteindelijk verloor ik hier 7 minuten. Ondertussen was Alexis al lang gepasseerd. Na een uurtje vond ik weer de aansluiting. Samen reden we een paar km, maar dan had Alexis problemen bij het inhalen van een groepje. Ik heb niet vertraagd en hierdoor moest ik weer alleen verder. Gelukkig kwam ik af en toe bekenden tegen en kon ik zo nog eens een klappeke doen. Naar het einde toe kwam ik dan toch nog in de problemen Iemand had een pijltje weggenomen, waardoor ik een km rechtdoor gereden ben ipv linksaf Aangezien ik al een paar zijweggetjes gezien had en geen pijlen, had ik al zon donkergroen vermoeden Als je dan ook nog tegemoedkomend verkeer ziet, dan snap je het al Nog eens 5min aan mijn broek, maar ik was hier zeker de enige niet Uiteindelijk na 2u 29min de finish bereikt. 1e plek
Dirk had ook genoten hoe kan het anders, het voelde vandaag aan als Africa- en reed een superwedstrijd! Dat leverde hem een 13de plek op!!
21 juni; Lustin, parel aan de maas, 72km chrono: Wouter 1e, Mario 27e
Al een paar jaar maak ik reclame voor deze superrit! En dit jaar heeft de sympathieke organisatie er nog een aantal lusjes bijgevoegd. Het was voordien al dik in orde, maar nu is het gewoon een van de toonaangevende parcours van België. Het kan zonder problemen vergeleken worden met Theux, Malmédy, .
Gelukkig kende ik het parcours al een beetje en wist ik dat rustig starten aangeraden was! Amai, al van in de eerste kms kwamen de vele serieuze klimmen op een sneltempo aangevlogen. Veel tijd om te recupereren was er niet en pas na 45min vond ik een moment om snel iets te eten en wat te drinken. Na de eerste bevoorrading kwam er een nieuw stuk met daarbij de zaligste single track van dit jaar! Een paar kms puur genieten. Ook is een fully hier zeker geen overdreven luxe, want zowel in de afdalingen als in de klimmen is het zoeken naar de grip! Aangezien ik me super amuseer, vliegen de kms voorbij en ben ik plots aan de laatste bevoorrading. Ik zit ondertussen door mijn drankreserves en tank snel bij. Hier zie ik een bekende en blijkt dat hij zwaar gevallen is. Ik blijf even babbelen, maar dan jaagt hij me weg, aangezien ik nog voor een goede chronotijd ga De laatste kms zijn zeker de makkelijkste niet! Dan duiken er overal zombies op die de rit wat onderschat hadden. Voor mij het signaal om de gas nog verder open te trekken, want ik kom niet graag aan de finish toe met reserves;). Resultaat: 1e plek met 3u10.
Mario amuseert zich ook super. Gelukkig geloofde hij me over het parcours en kon hij zijn wedstrijd goed indelen. Toch heeft hij het in de laatste kms ook zeer lastig, maar met een big smile komt hij toe in Lustin.
Op zondag 07/06 eerst onze plicht gedaan en daarna de auto in richting Belgisch Luxemmburg om de marathon in Biron te rijden. Onderweg nog de Ken opgepikt die op zaterdag een mooie overwinning behaalde in Langdorp. Eenmaal daar aangekomen rustig onze tijd genomen daar dit een vrije start was en we nog wel even tijd hadden. Gaande weg veranderde het weer en het werd alsmaar donkerder. De eerste regendruppels vielen en de temp voelde plots stukken frisser aan. Ik en Ken twijfelen nog over wat we gaan aandoen, de Wouter beslist om alvast te starten. De start is op asfalt ligt hellend. Enkele ogenblikken later vliegt de Wouter ons voorbij. Miljaar wat een snelheid, hij voelt zich slecht en rijd op semi slicks, als dat maar goed komt. Iets later vetrek ik samen met de Ken. Brrrrrrrrrrr de benen voelen niet goed aan, de Ken roept me moed in op de eerste klimmetjes. Het regent alsmaar harder en sommige stroken liggen er nu al vettig bij, afdalingen zijn super glad. De eerste 20 km heb ik het lastig en bijt me vast in Ken zijn wiel. Hij heeft last van vermoeide en zware benen van zijn wedstrijd op zaterdag. Hij puft en verbijt de pijn. Na 20km loopt het al beter bij mij en neem ik af en toe over en merk dat Ken het lastig heeft. Op 2 klimmetjes kom als eerste boven en wacht op de Ken, hij heeft het wel zeer lastig en koud en denkt even aan opgeven. Maar met ons 2 lukt het wel. Ondertussen zijn de greppels volledig gevuld met water, beekjes zijn dubbel zo breed, afdalingen liggen er super glad bij en de regen vlat met bakken uit de lucht. Miljaar wat een weer en op de koop toe is het nog koud ook. Halfweg besluit Ken te stoppen aan de bevoorrading om zijn honger te stillen, ik rij verder om geen kou te krijgen. Helaas keert de Ken niet meer terug en ik voel me beter en beter ondanks de vol slijk zittende ogen, af en toe de controle kwijt te zijn van de fiets, achterste voren te staan in een van de vele greppels en eenmaal laat ik de fiets zelfs zijn eigen weg gaan ............Het tweede deel is iets minder zwaar en technisch en loopt veel over grindwegen. Gelukkig met zo een rotweer. Af en toe vlieg ik andere renners voorbij en voel me in mij sas en geef er nog een lap op. Even denk ik aan Wouter op zijn semislicks...Ik wil onder de 4u binnen zijn. Na 3u45 voel ik de man de hamer en hoop dat het niet ver meer is. Yes we zijn er of toch niet. Ze doen ons nog een lus maken rond Biron. Daar gaat mijn 4u. Even laat ik de moed zakken. Op het einde staat er achter een brede waterstroom veel volk en fotograaf. Hmmmmm niet met mij hé. Effe de gas lossen en tot aan mijn kniekkes door het koude water en dan een eind spurt bergop. We zijn er. Eerste commentaar; olala dat zal de derde zijn. Ik kijk even op. Blijkt dat ik 7de ben op enkele tellen van een top 5. Miljaarde maar ik ben toch tevreden. Wat te zeggen van onze Wouter die Nicolas Vemeulen voor blijft in dit weer met zijn stofbandjes. Chapeau. Ook de Ken komt nog over de finisch gereden met een 14 de plaats. Nu een weekendje rust en dan op naar een nieuw avontuur.
15-06-2009 om 20:15
geschreven door Teamlid
03-06-2009
Thuin, raid de la haute sambre. Mario 26ste alg
Op zondag 24/05 afgezakt naar Thuin (wouter ng steeds in Frankrijk), een regio waar ik telkens graag terug kom. De organisaties zijn meestal goed en gemoedelijk en de omgeving is best te doen. Deze wedstrijd telde mee voor enkele regelmatigheidscriteriums waardoor er zo een 150-tal renners aanwezig waren. Het is een vrije start maw alle tijd om ons klaar te maken en het zonneke is reeds vroeg van de partij en zorgt voor een zeer aangename temperatuur. Net voor de start steek ik nog een nieuwe binnenband om zeker te zijn. De aanloop is snel en loopt over verharde wegen, bospadjes,weg, singletracks.... Alles ligt er zeer hard en droog bij op enkele plaatsen na. Het parcours loopt over verschillende delen van vroeger gereden wedstrijden zo weet ik wat er af en toe komt. De beentjes lijken ok en de rugpijn is eindelijk van de baan, dus besluiten we maar eens gas te geven en te kijken waar we uitkomen. De zon doet me lekker zweten en de omgeving gaat mooi op en af. Af en toe neem ik de tijd om effe rond me te kijken zoals bij de ruine.... Na een 3tal uur voel ik dat het beste er af is maar we naderen het einde en er zijn mij maar een paar renners voorbij gereden. Ik maak op het einde nog een extra overbodig luske (soms was het zeer goed uitkijken naar de splitsingen) waardoor er nog wat tijd verloren gaat. De aankomst en registratie is wat aan de povere kant maar hey een 26ste plaats alg op 80% van mijn kunnen is voor alweer een geslaagde training en nu hop met de beentjes naar Duitsland.
03-06-2009 om 11:07
geschreven door Teamlid
02-06-2009
Saarschleifen bike marathon, 103km, 2600hm: 1e plek, Mario 76ste sen 1.
Nadat ik er vorig jaar mijn podiumkansen verspeeld had door maagkrampen en diarree, was ik op revanche gebrandt Het parcours was lichtjes gewijzigd, namelijk meer singeltracks en speelstukjes, dus dat was zowiezo ok!!
In de 1e ronde waren we weg met een groepje van een man of tien. In de eerste lange mooie klim versnelde Faruhn en kon enkel ik nog volgen. Toch besloten we om te wachten, aangezien het parcours ook veel snelle stukken bevat en samenrijden een serieus voordeel oplevert. Nog 2 mannen kwamen aansluiten (Rob en ??).In alle technische stukjes nam ik de kop, aangezien ik er duidelijk voordeel had met mijn Cannondale Scalpel. Elke keer nam ik een paar honderd meter voorsprong en was het aan de rest om het gat weer dicht te rijden. In een langere afdaling speelden we dan ook onze 4de man kwijt.Op het einde van de eerste ronde was er nog een tussenspurt voor 50euro die ik makkelijk won. Toch vermoedde ik dat de Duitser sneller was, want in alle klimmen had hij overschot en moesten Rob en ik alle zeilen bijzetten om te volgen In het begin van de 2de ronde waren de andere 2 zo sportief om niet te versnellen toen ik mijn 2 verstopte bidons met de noodzakelijkeHigh 5 brandstof oppikte uit het bos. Thanks!! Kort daarna sloeg het noodlot toe bij Rob: lekke band . Toen waren we nog met 2. De samenwerking verliep perfect, maar in de klimmen kon ik nauwelijks volgen. Telkens wachtte Faruhn op me en zo bleven we samen tot op 15km van de streep. Hier probeerde hij het verschil te maken en nam hij 300m. In de daaropvolgende technische afdaling haalde ik hem weer in (dankzij valpartij voor zijn neus ) Nu probeerde hij niet meer weg te rijden. Ik verwachtte nochtans de finale aanval, maar die bleef uit. Hij had ondertussen ook al 20km geen drinken meer en misschien was het beste ervan.. Het werd dus een spurt, maar naar welke boog?? Er waren er 2!! Bij de 1ste was het een fotofinish, maar aangezien er geen reaktie kwam van de speaker deden we nog maar een spurt en hier had ik een fietslengte voorsprong 1e plek dus!!!! Revanche is binnen!!
Wouter Cleppe
Nog nooit zo op tijd geweest voor een wedstrijd als dit weekend, even verbroederen met onze Belgische buren en het reevax team. Tijd voor een etentje bij de Italiaan en op tijd naar bed. Reeds vrij vroeg uit de veren en alles klaarmaken op een zeer relaxe manier. Even de tijd genomen om op te warmen en de bidons in het bos langs het parcours weg te steken. Deze marathon telt me voor zowel een Nederlandse als een Duitse marathon cup, vandaar massa's renners. Mooi netjes aanschuiven in de 1ste startbox en weg zijn we. De eerste 15km gaan verdomd hard, eigelijk te hard naar mijn zin maar je kan niet aarzelen of er passeert je 100 man. Eindelijk komt de 1ste klim er aan en valt het tempo terug vanaf nu gaat het telkens mooi op en af met soms zeer technische afdalingen en verdomd steile klimstukken. Alles ligt er kurkdroog en stofferig bij. Bij doorkomen halfweg denk ik dat het gewoon een lang gerekt lint is van renners,pfffffffff. Iets verder de de bidons verwisseld en voor op het snellere,saaie stuk me proberen handgaven in een groepje. Helaas denkt er een Nederlander anders over en die trekt alles uit mekaar om zo alsnog de wind op kop te hebben. Ik begin kracht en plaatsen te verliezen. Stillaan steekt er een honger gevoel op en mijn lichaam smeekt naar eten. Uiteindelijk maar gestopt aan de bevoorrading geprobeert om wat vast voedsel tot mij te nemen. Na een tijdje kom ik er weer door en kan ik het tempo wat opdrijven. Aan de laaste bevoorraading zie ik cola staan njamie, njamie. Dit zorgt voor dat beetje energie dat ik nog te kort kwam. De laaste 10km besluit ik 100% te gaan en zoveel mogelijk plaatsen goed te maken. Moet zeggen het lukt me aardig, niemand kan aanklampen en ik vlieg iedereen voorbij. Miljaar had ik dit maar iets eerder begonnen. Na 5u30m vliegen we over de meet waar de Wouter me opwacht met een overwinning. Een dikke proficiat aan mijn maatje. Dit weekend was meer dan geslaagd en doet ons alweer uitkijken naar de volgende sportieve uitdaging.
02-06-2009 om 00:00
geschreven door Teamlid
01-06-2009
Chemins du soleil 2009, Ken van den Bulke en Wouter Cleppe: 2e plek
Dag 1: Zoals de laatste jaren al steeds het geval was, wordt er van in de eerste km serieus de pees op gelegd. Op die manier ontstaat er kopgroep van een 8-tal teams. In de eerste lange klim wordt die groep snel uitgedund tot 3 à 4 teams. De daaropvolgende afdaling is er direct een om U tegen te zeggen en ondanks een serieus tempo, zien we de eerste 3 teams niet direct terug. Dan komt er een stukje via ferrata en hier is het verplicht te voet + geneutraliseerde tijd. Het 2e en 3e team staat nog te wachten. Dan komt de rest van de afdaling. Kens achterrem begint te roken en we verliezen een beetje tijd, maar verder gaat alles heel vlot. In de chemins is er nooit veel tijd om te recupereren en dus dus hup, de volgende lange klim.. Niemand meer te zien voor ons, noch achter ons. We besluiten om op HF te rijden en blijven het tempo strak houden. Dit maakt zelfs dat we team 3 en 2 oprapen Na nog zon extravagante afdaling, waar ik zelfs mijn kaarten verlies komen we bij de laatste bevoorrading van de dag. Hier horen we dat de leiders al 8 min gepasseerd zijn!! Wij moeten nu een paar minuten stoppen om al onze flessen te vullen en eens goed te eten Ondertussen zijn de temperaturen al boven de 30 gestegen en ik merk dat ik weer enorm veel mineralen aan het verliezen ben Merde!! Ik had zout moeten in mijn drinken doen! Wat te verwachten is, laat niet meer lang op zich wachten, ik voel mijn krachten minderen en nu neemt Ken het commando over. Gelukkig is het einde in zicht: nog 1 immens lange klim en dan moeten we er ver zijn.. De klim gaat nog net, maar ik voel het tempo zakken. In de afdaling verlies ik weer de kaarten en dus ook weer wat tijd. Achter ons nadert het Ego bike team (onze concurrenten uit de limousin ) Ze passeren ons net voor de finish, maar ik ben niet meer in staat om aan te klampen, te veel gevaar voor krampen Op die manier eindigen we op een 3e plek, op maar een paar seconden van nr2 en op meer dan 14min van de leiders
Dag 2 = nachtrit: Veel gegeten (ook zout) en weinig gerust Toch hebben we er zin in!!
De startklim is lang en het tempo is gezellig. Maar hoe verder we klimmen, hoe hoger het tempo en wanneer we de top bereiken, blijven we over met de top 3. Nu volgt de afdaling en de leiders vliegen er weeral vandoor. Ken moet wat zoeken naar de juiste afstelling van zijn lichten en door dat gesukkel zijn we de aansluiting met de leiders kwijt. Maar we vinden ons ritme en alles gaat goed tot . die afdaling. Net hadden we de leiders gepasseerd die een lekke band aan het herstellen waren ofpffffffff, ook lek! Deju!! Tja, zo snel mogelijk herstellen en ondertussen passeren er ons veel teams Daarna zitten we alleen en we gaan weer over op ons ritme. 1 voor 1 rapen we de teams op, maar we hebben er echt geen gedacht van wat onze positie is De laatste klim gaat over asfalt en ik leg er nog eens de pees op. Niemand meer te zien voor ons Na het laatste CP heb ik mijn twijfels over het traject (kaarten controleren) en daardoor komt er weer een team aansluiten. Het zijn onze Limousin vrienden! We vliegen samen naar de finish en blijkt dat we 2e en 3de zijn
Dag 3: Toch 2 uutjes gerust en olé, daar gaan we weer. Dezelfde startklim als deze nacht en het zelfde verloop. Op de top blijven we met 3 over. Ik hoor ondertussen dat team 2 5min straftijd heeft opgelopen wegens het missen van een CP. Hierdoor zijn wij nu 2de. Maar de kerels willen aanvallen!! Gelukkig voor ons is er bij hen een groot verschil ontstaan in het niveau tsn de rijders. Op die manier zal de zwakste doodgereden worden In de afdaling toch wat verwarring en de top 5 komt weer samen. In de volgende klim zien we de zwakste ego-biker beginnen te zwalpen Wanneer hij dan ook nog lek rijdt, zijn we zeker van ons resultaat en wordt het echt genieten. We rijden samen met de leiders en krijgen wat uitleg over het skigebied en de bergen rondom ons. Prachtig!! Maar het tempo is eruit en daarom besluiten we te versnellen. We nemen wat voorsprong, maar dan zien we de bevoorrading. Aangezien we met een veilige voorsprong zitten, besluiten we om eens uitgebreid te tafelen De leiders (die onderweg steeds bevoorraad worden) gaan er vandoor. Na een paar minuten vertrekken we weer, maar dan gaat het fout: we rijden verkeerd en hebben direct 5min aan ons broek. De stress stijgt en Ken begint te jagen. Dan rijdt hij ook lek en we verliezen nog eens een paar minuten.. Dit is het teken voor Ken om op overdrive te gaan Het kan dus snel keren van een ontspannend ritje tot 1.5u hellrace!!!! Het zweet loopt van me, maar van vertragen is er geen sprake.. Uiteindelijk zien we onze concurrenten voor ons opdoemen. Ondanks de zekerheid dat onze positie safe is, wil de Ken toch verder sleuren We komen samen met 2 teams toe op het golfterrein. Ik ben kapot! Ken loopt nog 10min te hyperventileren, maar de buit is binnen: 2e plek algemeen!!
Na nog wat babbelen blijkt dat het 1e team niets aan het toeval heeft overgelaten: 3 keer verkend, overal begeleiding, hotels . Daar kunnen we niet tegenop! Wij waren 100% selfsupporting en dan is het eigenlijk geen eerlijke strijd Nog zo trots op onze 2de stek!!!
Wouter
01-06-2009 om 00:00
geschreven door Teamlid
22-05-2009
LES CIMES DE WAIMES, Mario 210 M1
Daar onze Wouter naar chemin du solleil is zakte ik alleen af naar Waimes. Hier stond een wedstrijd van 75km op het programma die tevens mee telde voor allerhande regelmatigheidscriteriums. Voor mij was het voornamelijk opzoek gaan naar de juiste positie en het afwerken van een goeie training. Blijkt dat zowat iedereen naar Waimes is afgezakt, in totaal 1100 man!!!!!!!!! Ondanks mij licentie moet ik ergens achteraan gaan staan plaats 800 a 900. Eindelijk word de start gegeven in een stralende zon en weg zijn we. Op km 4 sta ik voor de 1ste keer stil, afstappen, aanschuiven en geduldig zijn. Dit zal nog meermaals voorvallen namelijk tot km 40 en dit telkens waar ergens een singletrack moet genomen worden...... Ik rij rustig en geniet van parcours en omgeving waaronder enkele prachtige verzichten, een enorme paardenstoeterij en een heuse waterval. Rondom mij zit iedereen zowat te hijgen en te puffen op de fiets. Ikzelf rij een tempo van ruim 15 slagen onder mijn normale gem hartslag en wil de juiste positie vinden om eindelijk van mijn rugpijn verlost te geraken. Na km 20 op een lange grindafdaling besluit de renner (in volle afdaling) net voor mij plots te stoppen om zijn verloren drinkbus te recuperen!!!!!!!! Ik kan nergens naar toe en knal recht op hem aan 50km/uur..... Hij breekt een deel mijn val, de rest is voor mijn rekening. Ik krijg 10 maal sorry en alles ok te horen . Hij krijgt van mij een ferme uitbrander. Fietsschade is er niet, wel lichamelijke. Trui en broek zijn gescheurd, mijn dij en kont hangen voor een deel aan het Ardense grind. Voor de rest nog wat schrammen,blutsen en builen. Na dit oponthoud fiets ik verder en neem de tijd om mijn lichaam deze opdoffer te laten verwerken. Voor de rest verloopt alles nu vlot. De afdalingen zijn bij momenten vrij gevaarlijk door de gladde wortels; het klimmen gaat goed. Over wortels gesproken, man man man hier hebben ze er verdomd veel liggen als ik nu geen rugpijn heb dan weet ik het niet. Maar nee hoor de rug houd stand en dat kan ik alleen maar toejuichen. De klim naar en op de skipiste zijn zwaar maar geen probleem. Nu is het in gestrekte draf naar de eindstreep al neem ik hier en daar nog even de tijd om te praten met enkele bekende gezichten. Ook nu is er af en toe nog oponthoud door toertochtrijders. De asfalt is beperkt tot het kruisen van een straat en dat is niet in iedere wedstrijd het geval. Na 4u47m klokken we af en we voelen ons nog goed en geen rugpijn,joepie. Ik kan hier gerust een uurtje af doen mits betere startpositie en minder files, de val en enkele tandjes sneller maar hey we kwamen om te trainen en dat hebben we ook gedaan. Op de organisatie zelf kan ik weinig negatiefs zeggen alleen de start. Maak een box met de eersten uit de klassementen en de kampioenen, een box met wedstrijdlicensies, een box met andere licencies en voorinschrijvingen en een laatste box met daginschrijvingen. Laat box 1 en 2 eerst vertrekken en dan om de 10min de anderen. Dan is het fileprobleem voor 80% opgelost en ergeren of hinderen de trage en snellere renners elkaar niet. Zondag staat thuin op het programma ook hier maak een doorgedreven training van en een laatste test voor de rug. Dada Mario
22-05-2009 om 12:04
geschreven door Teamlid
18-05-2009
Raid rancois; Wouter 1ste alg, Mario 41ste alg
Dit verslagje moest al enige tijd gemaakt zijn maar helaas. Op zondag vertrokken we met ons tweetjes richting Rance. Op weg naar daar begon het alsmaar harder te regenen. Nou dat zou leuk worden met onze bandenkeuze (wouter op semislick!!!!). Ons rustig in geschreven en hopen dat het zou uitklaren. Er bleken een 150tal renners aanwezig te zijn want deze wedstrijd telde mee voor het zoenk en o2 bikers regelmatigheidscriterium. Ik besloot voor wouter te vertrekken, wie weet kon ik daarna nog aanpikken wanneer hij me inhaalde. De start was desastreus. Ikzelf lek na 300m, wouter 2x lek op 500m!!!!!!!!!!!!! Het parcours was mooi en had alles voor een mountainbiker. Het 1ste uur was zwoegen en zweten door de vele modder. Later klaarde de hemel op en begonnen sommige stukken er beter bij te liggen. Ikzelf voelde me niet zo lekker en was nog steeds op zoek naar de juiste positie, ook wouter voelde zich alles behalve en reed de eerste 2 uur rustig om daarna toch toch te versnellen. Rond de Lac's en in het stukje Frankrijk was het aangenaam fietsen alleen zat ik door mijn beste krachten heen. Op het moment dat wouter me inhaalde kon ik alleen maar op zij gaan.... Vanaf dan werd het zwoegen met nog eens verkeerd rijden en een val er boven op,grrrrrrr. Uiteindelijk was ik blij dat het gedaan was want dit voelde echt niet goed aan maar probeerde er een training van te maken in een mooie stukje wallonie. De uitslag opmaken was geen sinecure daar er tal van renners verkeerd gereden waren en vroeger aan de finisch kwamen dus snellere tijd (en geen controle op de "controle"). Na enige tijd werd wouter als winnaar aangeduid want de renners die voor hem stonden die komen nooit in zijn buurt in welke wedstrijd ook. Ikzelf kreeg plaats 41 toegewezen, juist of niet deze wedstrijd wou ik snel vergeten en keek al uit naar de volgende.....
18-05-2009 om 17:46
geschreven door Teamlid
Shark Attack Marathon Saalhausen, Wouter Cleppe1e senior (4e alg), Mario 30ste sen 1.
Het marathonteam van Movingstore Gent (Wouter en Mario) is samen met Ken Van Den Bulke afgelopen zaterdaghet avontuur gaan opsnuiven bij onze buren in Saalhausen, Duitsland. Hier was ons een uitdagend parcours beloofd, nl 102km en 3200hm! Veel informatie over deze marathon hadden we niet gezocht, want ondertussen weten we dat de organistaties in Duitsland gewoon op een niveau hoger liggen en dat ze de perfectie bijna altijd benaderen.
Maar, na een kleine startlus van 3km wordt de meute losgelaten op een technische steile klim. De begeleidende motards lopen vast en moeten uitwijken voor de aanstormende leiders (Bekkenk en co) Aangezien de motards naar rechts uitwijken, interpreteren de eersten dit als een signaal dat zij ook rechts moeten. Ik zit in 10de positie en denk niet na. Iedereen volgt! Pas 2km verder komen we voor een wegversperring te staan en hier vertellen de motards pas dat we langs de andere kant moesten Wat is dit??? Dit is niet echt de perfectie??? Nu moeten we een paar honderd man kruisen en inhalen! Tja, als ik ergens niet goed in ben, dan is het in het inhalen van groepen, want hiervoor moet je durven brullen en dat gaat bij mij niet Eens ik de grote meute gepasseerd ben, zie ik niemand meer van de voormalige kopgroep.. Ik schakel naar overdrive in de hoop nog iemand terug te zien.. Het duurt 1u vooraleer ik weer aansluiting vind bij de 2e groep. Op dat moment zijn er al 3 gaan vliegen (Bekkenk, Danowski en Friedrich). Samen met Rob hou ik het tempo hoog en het groepje valt uiteen. Een paar km verder zien we ook de nr 3 terug.
Plots herken ik opnieuw het parcours en dat betekent dat de eerste ronde erop zit. Ik check mijn polar (km-teller uitgevallen) en lees een kleine 1500hms op 2u.. Ok , kan kloppen! Nu weet ik perfect wat er nog moet komen en ik voel me goed. Wel begin ik te beseffen dat ik uiteindelijk zonder drinken zal vallen, want al mijn medevluchters worden bevoorraad, maar ik niet Ook kan ik geen bidons krijgen aan de ravitos.. Stoppen en flessen vullen is jezelf in de problemen steken en dus maar goed rekenen om net aan de streep te geraken! Net voor de laatste ravito halen we ook nr 2 Danowski in. Een 2e plek wordt mogelijk!! Bij de laatste ravito nog een bekertje en nu aanvallen in de laatste klim. Daarna nog een mooie afdaling en ik spurt naar de finish! Maar!!!!! Hier word ik afgeleid en blijkbaar moeten we nog een extra lusje doen . Een lusje van 16km en 350hms!! Tja de dehydratatie slaat toe en ik geraak geen meter meer vooruit. Ik zie nog de helft (zwarte vlekken) en heb geen controle meer over mijn spieren in armen en benen.. De duitse kampioen Friedrich haalt me terug bij en in de laatste Houffalize-achtige afdaling komt ook Rob weer aansluiten. Ik durf niet harder te gaan, want dan zal ik zeker vallen. Ik sleep me naar de streep en word door mijn eigen dikke schuld 4e algemeen en eerste senior Misschien toch maar eens een hoogteprofiel bekijken voor de start volgende keer??
Wouter
Na een korte nachtrust en een mooie plekje om te ontwaken waren we klaar voor ons 1ste marathon van het seizoen. Net zoals wouter en ken stond ik in het 1ste startvak wat enkele files kon schelen. Helaas net zoals wouter was ik ook op het verkeerde traject gestuurd. Rechtsom draaien, rustig blijven en ipv van vooraan te zitten zat ik nu zo goed als achteraan. De 1ste afdaling technische afdaling werd al lopen gedaan met een paar 100 man. Toch zijn er nog altijd mensen die het nodig vinden om te duwen, trekken en te roepen als zot om een paar plaatsen op te schuiven. Na dit kort op onthoud lag de weg open en kon er volop gefiest worden. Helaas bleek al snel de rugpijn opnieuw op te komen. Ik kon geen kracht zetten, geen inspanning leveren of tempo optrekken enkele en alleen verkrampt fietsen. Het 1ste rondje was snel voorbij en ik hoopte om in de 2de ronde toch iets goed te kunnen maken want fysiek was er geen probleem.... Stillaan haalde ik verschillende renners in alleen bleef er eentje zo een 100 meter achter mij gangen gedurende de helft van de wedstrijd. Eindelijk ook het 2de rondje zat er op en we reden het dorp binnen maar ipv van naar de aankomst te rijden deden ze ons nog een extra lus maken (zie wouter). Ik dacht zal zo erg wel niet zijn zeker en schakelde enkele tandjes groter om er snel vanaf te zijn. Helaas we bleven maar klimmen en klimmen en ik kreeg een ferme mentale tik en snakte naar het einde. Net voor de top bleek mijn schaduw in mijn wiel te zitten, miljaar ook dat nog. Aan de laatste controle deelde men mee dat het nu enkel nog afdalen was, pffffffff. De armen en rug deden pijn van de vele kloppen en net voor het einde was er een stuk afdaling om u tegen te zeggen, recht naar beneden met niveau verschillen, wortels en stenen. Bon laatste poging om hem uit mijn wiel te krijgen, alle remmen los, verstand op nul en mijn scalpel zijn werk laten doen. Achter mij hoorde ik gekraak en veel lawaai. Bij het indraaien beneden merk ik nog wel een fiets op maar geen renner meer... Laatste 2km gingen nog over het xc parcours. Eindelijk het is afgelopen. Aan de finisch staat wouter en ik vraag hem om even in de buurt te blijven daar ik niet van de fiets kan wegens hevige rugpijn. Uiteindelijk 30ste sen 1. De volgende dagen amper recht kunnen lopen en veel pijn, na 6 dagen pijn vrij. Nu een nieuwe zadelpijn en andere positie en hopen op beterschap. De 1ste tests zijn hoopvol maar de echte test zal nu in Waimes zijn en daarna Thuin. Deze wedstrijden bekijk ik als training met oog op de marathons later in het seizoen. Ciao
Etappe 1 - 55 km - 1350 hm "Wouter was wat ziekjes, de startklim gaat ons te hard maar we kunnen net aanpikken om een groepje van 8 man te vormen. 1 Fransman rijdt weg, Wouter en ik brengen samen met een tweede Fransman de achtervolging op gang. Zonder ons op te blazen rijden we goed tempo. Bij een kleine versnelling gevolgd door een technisch stuk spelen we de Fransman kwijt. Met nog 300 hoogtemeters te gaan haalt een andere Fransman ons in en de gaat door alsof hij de laatste kilometer rijdt. Wouter vraagt me wat te drinken, aan de kant roept iemand 'encore 2 km'? Met nog 300 hm, onmogelijk denken we, doch iets verder staat 800 m op de grond! Wouter trekt nu ook goed door, ik kon misschien nipt volgen, maar met 't oog op de 2 andere dagen houdt ik een ietsje in. Wouter eindigt 3de, ik 4de! Niet slecht, stiekem hoopte ik op een top-10 plaats. Wel amper 1150 hm."
Tweede etappe - 70 km - 1800 hm "Wouter voelt zich veel beter, super! Het zonnetje is ook van de partij. De startklim gaat me weer iets te snel, maar in het wiel van Wouter geraken we terug bij de kopgroep. Ondertussen rijdt een sterke Fransman weg, hij had weliswaar gisteren zijn pad gebroken en mede hierdoor nog stijve benen. De eerste 40 km gaan redelijk vlot en we houden ons in het groepje. Ik ontdek ook dat het nuttig was geweest om mijn één jaar oude drinkrekjes eens te vervangen: 1 drinkbus kwijt - aiai. Stoppen aan de bevoorrading en een 3 à 4-tal km achtervolgen. Wat later voel ik dat alles goed draait en dat 't tempo wel ietsje omhoog mag: ik sleur goed door op enkele technische passages, we blijven wel met 9 man, maar de Fransen worden moe. Naar 't einde toe komen de hellingen: een eerste steile klim schift al wat Fransen en in de volgende blijf ik met Wouter en nog 2 Fransen over. Rechts van ons in een opening in het bos nemen we nog even tijd om naar een mooie vallei te kijken.
In elk geval, we rijden terug voor een top-5 ! Ik stop terug voor de bevoorrading en 1 van de Fransen gaat ervandoor. In de voorlaatste klim merk ik dat ik er niet meer bij geraak, de andere Fransman -d ie gisteren 2de eindigde - moet eraf en zou nog 7 min verliezen in evenveel kilometer. Ook bij mij is 't allerbeste eraf en ik tracht Wouter bij te houden. Hij heeft echter een kapotte schoen: zijn plaatje zit los, zo kan ik af en toe zelf over hem geraken (terwijl hij op de grond liggend probeert uit te klikken net voor een stappassage). Wouter kan toch wat wegrijden van mij en word zeer verdiend terug 3de, ikke terug 4de!
Straffer nog: de winnaar van gisteren reed 3 maal lek, wij deden alles op 'safe', zonder veel risico's en bezetten nu in het tussenklassement plaats 1 en 2! De derde volgt al op 6'53, de 4de op meer dan 7min! Zonder pech morgen, winnen we! Wouter moet wel nog met de organisatie naar mijn auto om mijn reserveschoenen, de zijne zijn helemaal kapot. De schoenen zijn echter te klein en 't zal zonder binnenzool zijn, al zitten er een paar harde randen in die zool...
Derde etappe - 60 km - 1300 hm "Vandaag voel ik me na een korte nacht niet zo super. Toch geraak ik met Wouter in een een kopgroepje van 9 man. De winnaar van gisteren trekt er weer alleen op uit, maar voor het klassement vormt hij geen bedreiging. Het parcours is vrij snel (iets te snel naar mijn zin) en ik voel mijn linkerbeen wat tegenwringen. Maar ik durf het woord 'kramp' niet uit te spreken, dat zouden die Fransen verstaan. Ik zet mijn rijstijl op 'economisch', want het voelt alsof ik bij elke versnelling zou moeten lossen, doch ik kom nooit in de problemen. Als Wouter even opgehouden wordt door een tak in de wielen schiet het tempo omhoog, maar op zijn 'Wouters' beent hij soepel bij. Eigenlijk heeft Wouter alleen last van zere voeten door te kleine schoenen, tussendoor proberen we ook nog van 't landschap te genieten. Kort naar het einde weer een partij water en modder. Ik zit teveel achterin de groep en we moeten van de fiets, niet erg, moest de Fransman voor me niet nog trager lopen dan mij: er valt een gaatje voor mij en de groep verbrokkelt helemaal. Ik zie Wouter voor me met de 3 resterende Fransen, ze hebben al vlug 10 sec. Ik besef dat ik nu voluit moet gaan, doch een takje in mijn wiel doet me nog stoppen ook. Terug op de fiets en geef ik pas goed gas, gelukkig veel putten waar mijn Orbea fully in 't voordeel is! Een van de Fransen lost, erop en erover. Er volgt een steile off-road klim en ik zie dat Wouter op zijn gemakje achter de 2 Fransen peddelt, wachtend op mij. Ik roep hem toe te gaan en wat later moeten de twee Fransen hem laten gaan, zelf tracht ik tot bij hun te komen, beetje bij beetje. Iets te traag naar mijn zin, klik tandje bij , turbo aan, op en over die Fransen! Ik verbaas mezelf! Ik kom tot op 80 m van Wouter, doch ik voel dat ik bijna zit te sterven, die Fransen 100 m achter me... Gelukkig kijkt Wouter even later achter zich en als hij ontdekt dat ik het ben, houdt hij even in. Samen lossen we even hard af op 't asfalt en met voldoende voorsprong komen we aan de voet van een prachtig kasteel met de slotklim. Door mijn achtervolging zit ik door 't beste heen, Wouter wacht even op me en hand-in hand bollen we over de streep als 2de en 3de, maar vooral: als eindwinnaar en 2de in het eindeklassement!
Conslusie: "Een organisatie die in één woord perfect is te noemen. Perfect uitgepijld, eten, slaapplaatsen, douches en zelfs de nodige zon. Boven krijgen alle buitenlandse deelnemers zelfs een aandenken van de organisatie!"
07-05-2009 om 09:52
geschreven door Teamlid
25-04-2009
La Trace d'hez 55km chrono; wouter 1ste, mario 47ste.
Op zondag 19/04 opnieuw van de partij met ons volledig teamke. Zoals altijd weer op tijd aangekomen . Wat bleek dat zowat iedereen naar Tangsissart was afgezakt om elkaar te bekampen daar dit de enige wedstrijd was op zondag. Niveau en concurentie genoeg zou ik zeggen. We dachten van nog even op te warmen maar daar hadden we de tijd niet voor dus met koude beentjes naar de start. Bleek dat er al een man of 100 klaarstond!!!! Wouter heeft dankzij zijn reputatie en Belgische driekleur een streepje voor en kan zo goed als vooraan starten, ikzelf schuif achteraan. Nauwelijks een babbelke gedaan met mijn oud teammaatje Kris en weg waren we. Met koude benen en een knalstart valsplat naarboven was het voor mij de eerste 30min afzien . Het draaide allesbehalve en ik denk rond de 150ste plaats te hangen,pffffffff. Op naar een lange dag..... Na een 20min komt onze Ken voorbij;volledig onder de modder, blijkbaar had hij de start gemist en daarna nog eens een frisse duik genomen in de af en toe wel zeer diepe plassen. We babbelen effe maar ik besluit zijn tempo niet te volgen gezien mijn slechte gevoel. Ondertussen al verschillende keren stil gestaan in versmallingen,modderstroken ea door tragere renners,grrrrrrr. Na het halfuur begin ik beter en beter te rijden. Ik besluit een tandje of 2 bij te steken en dit werkt. Vanaf dan begint een ware inhaalrace. Renner na renner laat ik achter en merk dat de beentjes op temperatuur zijn. Telkens als ik iemand voor me zie rijden krijg ik vleugeltjes en mijn scalpel zorgt voor de rest. Wat een fiets,miljaar. Zelfs de opstekende rugpijn kan mij niet stoppen.Plots zie ik in de verte een groep van 7 man rijden. Km's ben ik op achtervolgen aangewezen maar door mijn verstand te gebruiken gaan ook zij voor de bijl. Het parcours is verdomd zwaar alles is aanwezig dus hoor je ons niet klagen. De laatste km's zijn zwaar vooral onder de viaduct waar het naar boven kruipen is. Ook nu laat ik nog enkele renners achter om op 500m van de streep samen te komen met een renner van het Vanio team van onze goeie vriend Rafke. Met zijn 2 naar de spurt maar ook dat vormt geen probleem. Uiteindelijk 47ste alg voor mijn 2 wedstrijd, zonder opwarming en met de trainings km's in de benen voor de marathons. Deze jongen is best tevreden met zijn inhaalrace. Beter wordt het nog als ik verneem dat onze Wouter met slechte benen de tegenstand alsnog het nakijken heeft en een zeer mooie verdiende 1ste plaats behaald.
Ook nog eens een merci aan Loek (www.bloggen.be/loek) voor de mooie foto's!!
25-04-2009 om 00:00
geschreven door Teamlid
16-04-2009
13 april: Chrono Beaumont, 55km: 1e plek + 25e plek
Ha, eindelijk nog eens met het voltallige team onderweg! En dan nog naar een streek waar we graag vertoeven, nl de samber-vallei Het weer doet ook zijn best, maar toch hangt er nog mist bij de start. Veel tijd hebben we weer eens niet over en dus met koude benen naar de start. Er wordt ons verteld dat er na een paar honderd meter al een serieuze versmalling is en dat het dus belangrijk wordt om vooraan te zijn.
Klokslag 9u wordt de meute in gang geknald met een historisch vuurwapen. (Een wonder dat de mensen in die tijd niet allemaal potdoof geworden zijn !!) Ik kies direct positie bij de eerste 5 en bij het opdraaien van de eerste smalle zware klim, schuif ik door naar 2e. Bijna boven wordt het iets technischer en ik neem de leiding. In de daarop volgende afdaling rij ik weg. Ik voel me niet zo lekker, maar besluit gewoon vol door te gaan en er een zware training van te maken. Het parcours is heel mooi en af en toe herken ik bepaalde passages. Ik houd nooit in en de kms beginnen te wegen. Op het einde worden we dan nog getrakteerd op verschillende steile kuitenbijters en die doen pijn!! Maar, ipv te doseren , trek ik nu de gas nog verder open tot het rood, want hoe ver kan het nog zijn?? Uiteindelijk finish ik na 1u52, wat achteraf 20min sneller blijkt te zijn dan de 2e man.
Voor Mario is het zijn eerste test op de Cannondale. Hij besluit rustig te starten om zijn machienzo goed te leren kennen. Blijkbaar is zijn zitpositie verre van ideaal, maar dit is een chrono, dus stoppen doe je ook niet hé? Na anderhalf uur vechten met zijn lichaam, slaat de turbo toch nog aan. Op die manier kan hij nog een uurtje doorstomen Wanneer ik hem zie toekomen, moet ik hem van zijn fiets helpen. Blijkbaar was de positie echt slecht, want hij lijkt ineens 70jaar ;).Gelukkig bedriegt de schijn en herleeft hij na 5min. Hij heeft er toch een mooie 25e plaats mee behaald!! Opdracht is nu om de positie aan te passen voor het volgende avontuur zondag in Tanghissart
en ga ook op zoek naar een nieuw team of rij verder onder eigen support.
Op zondag 19/04 opnieuw van de partij met ons volledig teamke. Zoals altijd weer op tijd aangekomen
. Wat bleek dat zowat iedereen naar Tangsissart was afgezakt om elkaar te bekampen daar dit de enige wedstrijd was op zondag. Niveau en concurentie genoeg zou ik zeggen.
. Het draaide allesbehalve en ik denk rond de 150ste plaats te hangen,pffffffff. Op naar een lange dag.....
