Tja, 3^e keer, goede keer zeker? In 2006 me laten pakken op de laatste 500m door niet verkend hebben van de finish L, 2007 alleen op kop en dan verkeerd gereden op 2km van de streep L L, en nu dus 2008: gewonnen!!!

Aangezien deze koers op het eind van het jaar valt, zijn modder en nattigheid  vaste waarden op het programma van de wedstrijd. Maar goed, we love mud en aangezien er hier niet veel hoogtemeters te rapen vallen, moet er toch iets voor selectie zorgen. In de start wordt de pees er direct serieus opgelegd en ik kan enkel volgen. Maar hierdoor zijn we ook direct weer vertrokken met 4 man, Gaudy, Flinois, Mineur en ik. Op elke modderstrook wordt er goed doorgereden , maar niemand wil zich opofferen op de open stukken tegen wind. Ik maak wat van mijn oren en vraag de anderen om dan op zijn minst op een toertochttempo te rijden ;) . Maar gelukkig komt dan het enige selectieve stuk op de flank van de Sambre aan Thuin en hier kan ik met Gaudy wegrijden. Patrick neemt niet echt over en dus blijf ik gewoon vol gas doortrekken. Er komt een gaatje, maar ik wacht. Een paar km verder zie ik de sterke Fransman Flinois terugkomen en dus besluit ik om nog eens door te gaan. Ik kijk achter me en ik zie  dat Pat moet passen… Ok, dan moet het deze keer goed gaan hé! Tempo terugschroeven en ogen open. Ik stop zelfs 20sec op de bewuste plaats waar ik vorig jaar verkeerd reed en pas wanneer ik 200% zeker ben, ga ik opnieuw door. Met een goede minuut voorsprong win ik. Mario rijd ook een goede wedstrijd en eindigt 24^e.

Tot het volgende modderfeest!

Wouter

09-11-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

Tja, beachracen…. Het is alweer een aantal jaar geleden en ik weet niet echt wat ik moet verwachten… Vroeger, 5j terug, ging dat best goed, maar alles is geëvolueerd en professioneler geworden, dus… Ook die techniek ben ik weer volledig vergeten.. Golfbrekers, diep zand, het zenuwachtig gewriemel in de groepjes, allemaal zaken die je in de echte MTB niet tegenkomt… Maar goed, ik heb nu een reservefiets die ik kan gebruiken, dus geen uitvluchten meer! Mijn Cape epic compagnon Dirk Rossi is voor de gelegenheid ook afgezakt naar de kust om te supporteren en gelukkig maakt hij er me op attent dat het startuur nadert. Vlug fiets van de auto en opwarmen! Dan de eeuwige discussies om voraan te mogen starten en pang, we zijn vertrokken… Eens door het losse zand vormt zich een heel grote groepe en het tempo valt goed mee, ik vind het zelfs aan de trage kant. Maar ik heb bijna geen tijd om dit te denken, want dan zie ik een aantal man versnellen met daarbij Kevin. Ik weet uit de uitslagen van voorgaande jaren dat hij steeds bij de eersten zit en twijfel geen seconde. Op die manier vormt er zich een groepje van 8 man. Na wat heen en weer gediscussieer komt de samenwerking op gang en nemen we een geruststellende voorsprong. Tempo is ok en alles gaat goed. Toch is er weer de eeuwige rotzak Massaer die het nodig acht om zonder reden me ineens een serieuze duw te geven. Ik vlieg een paar meter naar links maar gelukkig is het strand breed genoeg ;). Tja,…   Na het keren bij het afrijden van het strand (los zand lichtjes bergop) rijdt Jelle Hanseeuw gewoon door terwijl wij allemaal moeten lopen en op die manier gaat hij er alleen vandoor. We hebben nu wind mee en het is onmogelijk om het gat te dichten. Ondertussen begint de groep ook serieus uit te dunnen en we blijven nog met 4 samen: Brentjens, Van Hoovels, Vermoote en ik. Vooraan is Jelle ondertussen plat gereden en we passeren hem op een paar km voor de finish… Nu probeert Kevin weg te rijden, maar het gat blijft constant en gecontroleerd. Wanneer de finish nadert,  hergroeperen we en het wordt een loopkoers in de laatste zandbak. Onder de indruk van het niveau rond me, laat ik de anderen zomaar voor me en word ik 4^e en vlaams kampioen marathon amateurs…

Toch heb ik weer iets bijgeleerd: onafhankelijk van met wie ik meerijd, gewoon je kansen wagen! Er zat meer in!

07-11-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid