|
Het marathonteam van Movingstore Gent (Wouter en Mario) is samen met Ken Van Den Bulke afgelopen zaterdag het avontuur gaan opsnuiven bij onze buren in Saalhausen, Duitsland. Hier was ons een uitdagend parcours beloofd, nl 102km en 3200hm! Veel informatie over deze marathon hadden we niet gezocht, want ondertussen weten we dat de organistaties in Duitsland gewoon op een niveau hoger liggen en dat ze de perfectie bijna altijd benaderen.
Maar, na een kleine startlus van 3km wordt de meute losgelaten op een technische steile klim. De begeleidende motards lopen vast en moeten uitwijken voor de aanstormende leiders (Bekkenk en co) Aangezien de motards naar rechts uitwijken, interpreteren de eersten dit als een signaal dat zij ook rechts moeten. Ik zit in 10de positie en denk niet na. Iedereen volgt! Pas 2km verder komen we voor een wegversperring te staan en hier vertellen de motards pas dat we langs de andere kant moesten
Wat is dit??? Dit is niet echt de perfectie??? Nu moeten we een paar honderd man kruisen en inhalen! Tja, als ik ergens niet goed in ben, dan is het in het inhalen van groepen, want hiervoor moet je durven brullen en dat gaat bij mij niet
Eens ik de grote meute gepasseerd ben, zie ik niemand meer van de voormalige kopgroep.. Ik schakel naar overdrive in de hoop nog iemand terug te zien.. Het duurt 1u vooraleer ik weer aansluiting vind bij de 2e groep. Op dat moment zijn er al 3 gaan vliegen
(Bekkenk, Danowski en Friedrich). Samen met Rob hou ik het tempo hoog en het groepje valt uiteen. Een paar km verder zien we ook de nr 3 terug.
Plots herken ik opnieuw het parcours en dat betekent dat de eerste ronde erop zit. Ik check mijn polar (km-teller uitgevallen) en lees een kleine 1500hms op 2u.. Ok , kan kloppen! Nu weet ik perfect wat er nog moet komen en ik voel me goed. Wel begin ik te beseffen dat ik uiteindelijk zonder drinken zal vallen, want al mijn medevluchters worden bevoorraad, maar ik niet
Ook kan ik geen bidons krijgen aan de ravitos.. Stoppen en flessen vullen is jezelf in de problemen steken en dus maar goed rekenen om net aan de streep te geraken! Net voor de laatste ravito halen we ook nr 2 Danowski in. Een 2e plek wordt mogelijk!! Bij de laatste ravito nog een bekertje en nu aanvallen in de laatste klim. Daarna nog een mooie afdaling en ik spurt naar de finish! Maar!!!!! Hier word ik afgeleid en blijkbaar moeten we nog een extra lusje doen
. Een lusje van 16km en 350hms!! Tja de dehydratatie slaat toe en ik geraak geen meter meer vooruit. Ik zie nog de helft (zwarte vlekken) en heb geen controle meer over mijn spieren in armen en benen.. De duitse kampioen Friedrich haalt me terug bij en in de laatste Houffalize-achtige afdaling komt ook Rob weer aansluiten. Ik durf niet harder te gaan, want dan zal ik zeker vallen. Ik sleep me naar de streep en word door mijn eigen dikke schuld 4e algemeen en eerste senior
Misschien toch maar eens een hoogteprofiel bekijken voor de start volgende keer??
Wouter
Na een korte nachtrust en een mooie plekje om te ontwaken waren we klaar voor ons 1ste marathon van het seizoen. Net zoals wouter en ken stond ik in het 1ste startvak wat enkele files kon schelen. Helaas net zoals wouter was ik ook op het verkeerde traject gestuurd. Rechtsom draaien, rustig blijven en ipv van vooraan te zitten zat ik nu zo goed als achteraan. De 1ste afdaling technische afdaling werd al lopen gedaan met een paar 100 man. Toch zijn er nog altijd mensen die het nodig vinden om te duwen, trekken en te roepen als zot om een paar plaatsen op te schuiven. Na dit kort op onthoud lag de weg open en kon er volop gefiest worden. Helaas bleek al snel de rugpijn opnieuw op te komen. Ik kon geen kracht zetten, geen inspanning leveren of tempo optrekken enkele en alleen verkrampt fietsen. Het 1ste rondje was snel voorbij en ik hoopte om in de 2de ronde toch iets goed te kunnen maken want fysiek was er geen probleem.... Stillaan haalde ik verschillende renners in alleen bleef er eentje zo een 100 meter achter mij gangen gedurende de helft van de wedstrijd. Eindelijk ook het 2de rondje zat er op en we reden het dorp binnen maar ipv van naar de aankomst te rijden deden ze ons nog een extra lus maken (zie wouter). Ik dacht zal zo erg wel niet zijn zeker en schakelde enkele tandjes groter om er snel vanaf te zijn. Helaas we bleven maar klimmen en klimmen en ik kreeg een ferme mentale tik en snakte naar het einde. Net voor de top bleek mijn schaduw in mijn wiel te zitten, miljaar ook dat nog. Aan de laatste controle deelde men mee dat het nu enkel nog afdalen was, pffffffff. De armen en rug deden pijn van de vele kloppen en net voor het einde was er een stuk afdaling om u tegen te zeggen, recht naar beneden met niveau verschillen, wortels en stenen. Bon laatste poging om hem uit mijn wiel te krijgen, alle remmen los, verstand op nul en mijn scalpel zijn werk laten doen. Achter mij hoorde ik gekraak en veel lawaai. Bij het indraaien beneden merk ik nog wel een fiets op maar geen renner meer... Laatste 2km gingen nog over het xc parcours. Eindelijk het is afgelopen. Aan de finisch staat wouter en ik vraag hem om even in de buurt te blijven daar ik niet van de fiets kan wegens hevige rugpijn. Uiteindelijk 30ste sen 1. De volgende dagen amper recht kunnen lopen en veel pijn, na 6 dagen pijn vrij. Nu een nieuwe zadelpijn en andere positie en hopen op beterschap. De 1ste tests zijn hoopvol maar de echte test zal nu in Waimes zijn en daarna Thuin. Deze wedstrijden bekijk ik als training met oog op de marathons later in het seizoen. Ciao
18-05-2009 om 00:00
geschreven door Teamlid
|
