Elk jaar moet ik toch 1 keer stressen voor mijn hobby en dat is wanneer het BK marathon nadert.. Na 2 jaar 2^de geweest te zijn, stond ik er nu echt op gebrand om te winnen, maar dat gaat meestal niet zomaar... Ook nu dus weer niet!  Het parcours was niet echt een mtb-parcours en dus was ik al op voorhand in het nadeel... Maar goed, alles kan natuurlijk.  Maar een 2^de vereiste is dan toch wel een goed paar benen. Ja tarara!  Tijdens de startklim wist ik het al direct: hartslag niet echt vlot naar het rood en pijn in mijn benen. Miljaar, ´t zal toch weer niet waar zijn hé? Toch wel! Daarbij komt dan nog dat de jonge garde met Tom en Bert er der serieus de pees opleggen! Ik kan nauwelijks volgen, maar 1 voordeel heb ik dan toch: ik heb de laatste jaren leren afzien en heb ook de ervaring om te weten hoe ik moet overleven... Dus, dan maar rustig blijven en proberen te volgen. In de weinige technische stukken voel ik dat ik sterker ben en dus neem ik na 30km, vlak voor een afdaling, de kop. In de daarop volgende beklimming heb ik een kleine voorsprong en dus besluit ik om tempo verder te rijden. Tot mijn grote verbazing loop ik weg en lig ik dan toch aan de leiding.. Maar, mooie liedjes duren niet lang en niets is frustrerender dan mannen die langs achteren weer komen aansluiten... Tom is er terug en dan komt er nog een jonge gast, Steven Nijs aansluiten. Ik voel me nu al 30km belabberd en hoop gewoon op een opflakkering van mijn energiepeil. Langzaam komen we in de finale en het tempo wordt (gelukkig) omhoog geschroefd. Volgen lukt voor mij nog steeds, maar mijn concurrenten zijn achter gebleven... Wanneer we dan op 10km van de streep genaderd zijn, besluit ik er toch nog alles uit te persen en ga ik er vandoor. Ik laat de hartslag niet meer zakken en haal nog enkele mensen van de andere klasses in. Zwaar in het rood kom ik over de streep. Katherine roept dat ik gewonnen heb! Inderdaad, maar vandaag overwon ik vooral mezelf, amai...

Maar goed, het resultaat telt en dat betekent dat ik nu een volledig seizoen in mooi gekleurde kleren mag rondrijden, joepie!!!!!

Nog eens een dikke merci aan Katherine voor de perfecte bevoorradingen!!!!

Mario daarentegen had een mooie dag waarbij alles goed ging. Hij kon zowaar genieten en vlamde naar een 15^e plek bij de fun B. Mooie dag voor Moving Marathon team dus!

Tot binnenkort,

Wouter

30-09-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid