|
Dag 1: Zoals de laatste jaren al steeds het geval was, wordt er van in de eerste km serieus de pees op gelegd. Op die manier ontstaat er kopgroep van een 8-tal teams. In de eerste lange klim wordt die groep snel uitgedund tot 3 à 4 teams. De daaropvolgende afdaling is er direct een om U tegen te zeggen en ondanks een serieus tempo, zien we de eerste 3 teams niet direct terug. Dan komt er een stukje via ferrata en hier is het verplicht te voet + geneutraliseerde tijd. Het 2e en 3e team staat nog te wachten. Dan komt de rest van de afdaling. Kens achterrem begint te roken en we verliezen een beetje tijd, maar verder gaat alles heel vlot. In de chemins is er nooit veel tijd om te recupereren en dus dus hup, de volgende lange klim.. Niemand meer te zien voor ons, noch achter ons. We besluiten om op HF te rijden en blijven het tempo strak houden. Dit maakt zelfs dat we team 3 en 2 oprapen
Na nog zon extravagante afdaling, waar ik zelfs mijn kaarten verlies komen we bij de laatste bevoorrading van de dag. Hier horen we dat de leiders al 8 min gepasseerd zijn!! Wij moeten nu een paar minuten stoppen om al onze flessen te vullen en eens goed te eten
Ondertussen zijn de temperaturen al boven de 30 gestegen en ik merk dat ik weer enorm veel mineralen aan het verliezen ben
Merde!! Ik had zout moeten in mijn drinken doen! Wat te verwachten is, laat niet meer lang op zich wachten, ik voel mijn krachten minderen en nu neemt Ken het commando over. Gelukkig is het einde in zicht: nog 1 immens lange klim en dan moeten we er ver zijn.. De klim gaat nog net, maar ik voel het tempo zakken. In de afdaling verlies ik weer de kaarten en dus ook weer wat tijd. Achter ons nadert het Ego bike team (onze concurrenten uit de limousin
) Ze passeren ons net voor de finish, maar ik ben niet meer in staat om aan te klampen, te veel gevaar voor krampen
Op die manier eindigen we op een 3e plek, op maar een paar seconden van nr2 en op meer dan 14min van de leiders
Dag 2 = nachtrit: Veel gegeten (ook zout) en weinig gerust
Toch hebben we er zin in!!
De startklim is lang en het tempo is gezellig. Maar hoe verder we klimmen, hoe hoger het tempo en wanneer we de top bereiken, blijven we over met de top 3. Nu volgt de afdaling en de leiders vliegen er weeral vandoor. Ken moet wat zoeken naar de juiste afstelling van zijn lichten en door dat gesukkel zijn we de aansluiting met de leiders kwijt. Maar we vinden ons ritme en alles gaat goed tot
. die afdaling. Net hadden we de leiders gepasseerd die een lekke band aan het herstellen waren of pffffffff, ook lek! Deju!! Tja, zo snel mogelijk herstellen en ondertussen passeren er ons veel teams
Daarna zitten we alleen en we gaan weer over op ons ritme. 1 voor 1 rapen we de teams op, maar we hebben er echt geen gedacht van wat onze positie is
De laatste klim gaat over asfalt en ik leg er nog eens de pees op. Niemand meer te zien voor ons
Na het laatste CP heb ik mijn twijfels over het traject (kaarten controleren) en daardoor komt er weer een team aansluiten. Het zijn onze Limousin vrienden! We vliegen samen naar de finish en blijkt dat we 2e en 3de zijn
Dag 3: Toch 2 uutjes gerust en olé, daar gaan we weer. Dezelfde startklim als deze nacht en het zelfde verloop. Op de top blijven we met 3 over. Ik hoor ondertussen dat team 2 5min straftijd heeft opgelopen wegens het missen van een CP. Hierdoor zijn wij nu 2de. Maar de kerels willen aanvallen!! Gelukkig voor ons is er bij hen een groot verschil ontstaan in het niveau tsn de rijders. Op die manier zal de zwakste doodgereden worden
In de afdaling toch wat verwarring en de top 5 komt weer samen. In de volgende klim zien we de zwakste ego-biker beginnen te zwalpen
Wanneer hij dan ook nog lek rijdt, zijn we zeker van ons resultaat en wordt het echt genieten. We rijden samen met de leiders en krijgen wat uitleg over het skigebied en de bergen rondom ons. Prachtig!! Maar het tempo is eruit en daarom besluiten we te versnellen. We nemen wat voorsprong, maar dan zien we de bevoorrading. Aangezien we met een veilige voorsprong zitten, besluiten we om eens uitgebreid te tafelen
De leiders (die onderweg steeds bevoorraad worden) gaan er vandoor. Na een paar minuten vertrekken we weer, maar dan gaat het fout: we rijden verkeerd en hebben direct 5min aan ons broek. De stress stijgt en Ken begint te jagen. Dan rijdt hij ook lek en we verliezen nog eens een paar minuten.. Dit is het teken voor Ken om op overdrive te gaan
Het kan dus snel keren van een ontspannend ritje tot 1.5u hellrace!!!! Het zweet loopt van me, maar van vertragen is er geen sprake.. Uiteindelijk zien we onze concurrenten voor ons opdoemen. Ondanks de zekerheid dat onze positie safe is, wil de Ken toch verder sleuren
We komen samen met 2 teams toe op het golfterrein. Ik ben kapot! Ken loopt nog 10min te hyperventileren, maar de buit is binnen: 2e plek algemeen!!
Na nog wat babbelen blijkt dat het 1e team niets aan het toeval heeft overgelaten: 3 keer verkend, overal begeleiding, hotels
. Daar kunnen we niet tegenop! Wij waren 100% selfsupporting en dan is het eigenlijk geen eerlijke strijd
Nog zo trots op onze 2de stek!!!
Wouter
01-06-2009 om 00:00
geschreven door Teamlid
|
