Tja, het moest er eens van komen hé: de griep
.
De maandag had ik het zitten, slap en spierpijn
Maar naar huis gesukkeld en een hele week in bed. Niet ideaal de week voor een wedstrijd, maar wat doe je eraan?? Dinsdag erger, woensdag nog erger, donderdag eindelijk status quo en vrijdag beterschap
Maar, beter is nog niet genezen en dus besluit ik nog niet de fiets van stal te halen, maar om een goed warm bad te nemen, kwestie van ook wat te zweten
Maar dan gebeurt het: wanneer ik rechtsta om uit het bad te komen , val ik flauw
Ik word in mijn bad wakker met een barstende hoofdpijn en ik weet niets meer
Even paniek, maar na een paar minuten betert alles weer. Vlug naar de dokter voor een volledige checkup, maar alles ok, behalve een hersenschudding
. (mijn hoofd vol op de rand van het bad). Tja, dan maar 2 dafalgans en een donkere bril opzetten om te kunnen starten in Knokke. De wereld zweeft voor mijn ogen en ik moet alle moeite doen om te volgen, maar gelukkig is dit een strandrace en ligt het strand niet echt bezaaid met hindernissen. Na de eerste ronde zijn we vertrokken met een groep van 14 man. Het regent aanvallen en dus is het constant versnellen en vertragen, verre van ideaal met mijn hoofd. Toch houd ik vol en op een 5-tal km van de finish is er dan eindelijk dé ontsnapping. Ik zie het gebeuren, maar kan niet reageren. Ben al lang blij dat ik kan volgen. Ik blijf braaf in de achtervolgede groep zitten en met 7 man verlaten we voor de laatste keer het strand. Wanneer ik van mijn fiets spring, schieten ineens mijn beide benen in kramp (in de strart aangereden en zadel was volledig van positie veranderd, waardoor ik al de hele tijd spierpijn had) . Ik wil die benen nog bewegen, maar ze weigeren dienst en ik val pardoes op mijn gezicht. Ik trek me op aan mijn fiets en probeer nog eens maar njet! Na een 30sec kan ik dan toch eindelijk een been plooien en ik sping op mijn fiets en sleur me door het zand. Volgende probleem: ketting weigert dienst. Blijkbaar zijn er 2 schakels vastgelopen (lang leve het zoute water) en dus slaat mijn ketting 2 keer door per omwenteling. Hiermee moet ik dan nog alle beklimmingen doen van duinbergen!!!! Maar goed, de ketting blijft heel en ik kan zelfs de laatsten van mijn groepje weer inhalen. Met veel lawaai en doorslaande ketting probeer ik nog te remonteren, maar dat lukt net niet
. 14e plek dus en ergens teleurgesteld, maar ik mag eigenlijk heel gelukkig zijn denk ik
Wouter
02-03-2009 om 00:00
geschreven door Teamlid
|
