Normaal gezien had ik deze links laten liggen, maar doordat ik de hele week ziek was geweest en in mijn bed had gelegen, was de goesting nu veel te groot en kon ik deze onmogelijk laten schieten, ondanks nog geen 100% hersteld...

Ook kende ik de streek rond Braine le chateaux totaal niet en was dit de ideale kans voor een ontdekkingsrit. En dat werd het ook!!!

Rond 8u30 toegekomen en direct weer die vele bekende gezichten: temmaatje Mario, Zuid Africaantjes Dirk en Ronny, Ken, Johan,.... Direct weer een gezellige bedoening dus... Ik had niet veel zin om echt te koersen, maar Ken maakte duidelijk dat hij ging voor een mooi resultaat. Al van bij de start viel het op dat er vandaag het een en ander scheef zou lopen. Er werd nl uitgelegd dat we bepaalde pijlen niet moesten volgen om dan dus blind andere richtingen te nemen en de begeleidende motard had 10min voor de start nog een accident en kon er niet bij zijn... Fingers crossed en rond 9u15 Goooo.... Ik nam me voor om gewoon te proberen volgen en niet te forceren. Ook sneed de koude lucht (8gr) door mijn keel en werd ik verplicht om te doseren.. Na een 10-tal km waren we met een 4-tal voorop en hier begon de miserie: pijltjes die achter de hoek hingen, enkel leesbaar voor diegenen die al gepasseerd waren en uiteindelijk geen pijltjes meer... Waar hebben we dit nog gezien??? Hierdoor kwamen we met zijn allen weer samen. Er werden groepjes op verkenning gestuurd in alle richtingen , maar nergens nog iets te bekennen. Gelukkig kwam een 15min later een lokale biker die ons verzekerde dat het in een bepaalde richting was. Zo gezegd, zo gedaan. Een paar km verder effectief weer pijltjes en zelfs een 1^e bevoorrading. Hierna weeral algemene verwarring, want opnieuw niets meer. Dan maar besloten om met het hele peleton terug naar de bevoorrading te brengen en hier een kaart te vragen. Ken en ik  bestudeerden de kaart en riepen de groep samen om nog eens te starten. Na 2km weet ik dat het links is, maar ik zie Ken twijfelen en de rest tegenhouden. Afgaande op wat ik gezien had op de kaart rij ik verder en kom ik inderdaad weer op een afgepijld gedeelte. Ik ben helemaal alleen en rij rustig tempo verder. Ondertussen sta ik ook op helderziende ingesteld en kan ik steeds vrij snel de juiste richting vinden. Na 30km breekt er een spaak in mijn crossmax: no problemo, spaak rond de andere gevlecht, achterrem open, aangezien het wiel serieus paraplu staat en weer verder.   No stress, want ik ga ervanuit dat er niemand de juiste weg heeft gevonden. Na 40km komen er ineens veel bikers uit de tegegestelde richting gevlogen... Blijkbaar komt de 60km hier ook ergens op het baantje, maar opnieuw algemene verwarring, want nog maar eens geen pijltjes. Ondertussen zijn we echte spoorzoekers geworden en na 10min zoeken kunnen we weer op pad (ondertussen is Mario ook weer van de partij) . Gezellig om weer met het volledige team op oorlogspad te zijn... Om de 5km komen we een t-splitsing tegen en is het gokken geblazen. Dan is het 10min trial and error en weer verder. Van een wedstrijd is er al lang geen sprake meer, maar een marathon zal het zeker worden, aangezien de km’s voorbijvliegen. Maar goed, het is een mooie streek en samen genieten we van de mooie uitzichten in het zonnetje dat er ondertussen ook weer bij is. Wanneer we na 65km nóg maar eens rechtsomkeerd maken, komt er uit de andere richting een briesend bendeke met daarin oa Ken en Luc. Zij hebben er blijkbaar nog steeds zin in en proberen nog wedstrijd te maken. Bijkomend voordeel : de 2 walen en Ken kennen de omloop nog van vorig jaar en kunnen dus wat anticiperen bij ontbrekende pijlen. Tempo weer omhoog geschroefd en 1 voor 1 vallen er mensen uit de groep tot we nog met 5 overblijven. Nu vindt Ken het nodig om nog eens te versnellen en toen waren ze nog met 4. In de daaropvolgende klim breek de derailleurpad van Alexis en dus nog 3... In de laatste km’s volgen de klimmen elkaar razendsnel op en in een supersteile trek ik door. Ik kan een gaatje slaan en besluit nu gewoon op 100% door te gaan en te hopen dat alle pijltjes er nu wel staan. Op die manier kan ik nog een mooie voorsprong uitbouwen op Luc en Ken. Mario komt op een 15^de plek binnen en is ook tevreden.

’ T Was een avontuur, maar een mooi avontuur.

Tot volgende week,

Wouter

17-09-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

5u30 ´s morgens , geeeeuuwww: Vertrekkenstijd bij Jan. Donkere wolken boven ons hoofd, maar (nog) geen regen en dus houden we er de moed in. Na een vlotte autorit  arriveren we in het koude Bastogne, 8 graden, veel wind en ja hoor, daar komt de regen.  Vlug zo veel mogelijk kleren aandoen en vertrekken. De eerste km´s lopen goed en het moddergehalte valt goed mee. Maar dan gaat het van kwaad naar erger en na 40km is het gewoon baggeren tot de finish. Ook is de regen feller geworden en dus is het de opdracht om het lichaam op temperatuur te houden. Hopen op geen pech dus, want dat zou zeker leiden tot een game over... Ook krijg ik onderweg meer en meer last van mijn maag, maar door te blijven eten kan ik het probleem uitstellen. De km´s kruipen vooruit, maar aangezien de conditie goed zit, kan ik blijven gaan. Het parcours is heel mooi, maar door de overvloedige regen is het beste er toch af... Als een alien afkomstig van een bruine planeet kom ik over de finish geglibberd na 5u rijden. Dit is op de snelste tijd so far, maar ik hoor dat Hertsens, Vermeulen en Henderieckx samen gestart zijn en die zullen dus wel een supertijd neerzetten. Afwachten dus. Uiteindelijk zie ik een schim toekomen die van ver op Nicolas lijkt... Ja hoor, 10min sneller... Goed ,dat is geen afgang aangezien die gewoon veel beter is... Dan, een 10-tal minuten later nog een blauw ventje, den Hertsens... Wat blijkt? 20seconden is hij sneller en dus word ik teruggewezen naar de derde stek... Tja, dat komt ervan als je 2 lange ritten op een weekend combineert!! Toch heb ik me geamuseerd en ook de organisatie was af! Goede afspuitplaats, warme douches, podium, goede bepijling en super ambiance.

Tot binnenkort,

Wouter

16-09-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

Geen regen. Geen regen???? Jeeehaaaaa!!!! Dat betekent biken!! Wat biedt de kalender? Hmmm, een marathon naast de deur met een klimtijdrit op de Kluisberg??? Ok!

Amai, wat een organisatie. Wanneer ik in Wevelgem toekom, overal duidelijke pijltjes naar de start, stewards op de uitgebreide parking, een bike-wash die me al toelacht,.... Dan naar de inschrijvingen waar ik vriendelijk ontvangen word in een reusachtige zaal met bar, dia-projectie met de sponsors,...

Ik denk dat deze mensen hun uiterste best hebben gedaan om de perfectie te benaderen! Dat doet het beste hopen over de tocht...

Inderdaad, ook hier een sublieme bepijling + alle mogelijkheden die de streek biedt worden aangedaan. Aangezien ik nog van plan ben om morgen in Bastogne de gashendel open te draaien, probeer ik nu een gematigd tempo te rijden. Na een km zie ik voor me een Lingier-Versluys truitje opduiken. Het is Kevin Debaets. Aangezien het met twee altijd gezelliger is, rijden we al babbelend verder. De km´s vliegen voorbij en al snel staat de kluisberg voor onze neus. Ondertussen ben ik al 50km aan het sukkelen met mijn nieuwe ketting die mijn oudere cassette niet zo graag ziet met een constant doorslaande ketting  als gevolg... Dat belooft voor de getimede klim... Goed, ik besluit om er het beste van te maken en stuif vol gas er vandoor. Tijdens de klim moet ik nog een 10-tal mensen voorbij steken, terwijl er niet zoveel plaats is... Eenmaal boven zie ik een pijltje naar rechts. Maar verder zie ik niets meer?? Wanneer ik dan achter me kijk, zie ik dat er eigenlijk een 180gradenbocht was met een mooie afdaling. Terug dus en gas er weer op. Nog even de combi van de flikken ontwijken  en op naar het 2^de gedeelte van de klim. Het is lastig, vooral doordat je de hele tijd rustig rijdt en dan ineens dat ritme moet breken om de rode zone op te zoeken. Boven op de kluisberg staat dan de 2^de klok en ik tik af na 10min08, wat op dat moment 3 min sneller is dan de 2^de. Er is dus nog wat marge voor de snelle mannen die mogelijks nog volgen... Bij de bevoorradingen nog wat lekkere eierkoeken binnenstampen en mijn ketting smeren (ja, zelfs olie was voorzien) en weer op weg. Ondertussen is de stevige wind nog straffer geworden en het wordt afzien... Beuken tegen de wind in. Net op tijd arriveren we aan de derde bevoorrading waar we onze reserves nog eens goed kunnen opvullen voor een laatste 20 km genieten. De lachende afspuitplaats is super en binnen de kortste keren staat ons machien weer te blinken. Dan nog een super douche en daarna zowaar zelfs nog prijzen voor de eerste 20 van de klimtijdrit!!! Ik ben 1^e en krijg een mooie MP3 speler.

Ongelofelijk wat deze mensen kunnen regelen voor 4 euro! Chapeau!!

Greetz,
Wouter

15-09-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid