Etappe 1 - 55 km - 1350 hm
"Wouter was wat ziekjes, de startklim gaat ons te hard maar we kunnen net aanpikken om een groepje van 8 man te vormen. 1 Fransman rijdt weg, Wouter en ik brengen samen met een tweede Fransman de achtervolging op gang. Zonder ons op te blazen rijden we goed tempo. Bij een kleine versnelling gevolgd door een technisch stuk spelen we de Fransman kwijt. Met nog 300 hoogtemeters te gaan haalt een andere Fransman ons in en de gaat door alsof hij de laatste kilometer rijdt. Wouter vraagt me wat te drinken, aan de kant roept iemand 'encore 2 km'? Met nog 300 hm, onmogelijk denken we, doch iets verder staat 800 m op de grond! Wouter trekt nu ook goed door, ik kon misschien nipt volgen, maar met 't oog op de 2 andere dagen houdt ik een ietsje in. Wouter eindigt 3de, ik 4de! Niet slecht, stiekem hoopte ik op een top-10 plaats. Wel amper 1150 hm."
Tweede etappe - 70 km - 1800 hm
"Wouter voelt zich veel beter, super! Het zonnetje is ook van de partij. De startklim gaat me weer iets te snel, maar in het wiel van Wouter geraken we terug bij de kopgroep. Ondertussen rijdt een sterke Fransman weg, hij had weliswaar gisteren zijn pad gebroken en mede hierdoor nog stijve benen. De eerste 40 km gaan redelijk vlot en we houden ons in het groepje. Ik ontdek ook dat het nuttig was geweest om mijn één jaar oude drinkrekjes eens te vervangen: 1 drinkbus kwijt - aiai. Stoppen aan de bevoorrading en een 3 à 4-tal km achtervolgen. Wat later voel ik dat alles goed draait en dat 't tempo wel ietsje omhoog mag: ik sleur goed door op enkele technische passages, we blijven wel met 9 man, maar de Fransen worden moe. Naar 't einde toe komen de hellingen: een eerste steile klim schift al wat Fransen en in de volgende blijf ik met Wouter en nog 2 Fransen over. Rechts van ons in een opening in het bos nemen we nog even tijd om naar een mooie vallei te kijken.
In elk geval, we rijden terug voor een top-5 ! Ik stop terug voor de bevoorrading en 1 van de Fransen gaat ervandoor. In de voorlaatste klim merk ik dat ik er niet meer bij geraak, de andere Fransman -d ie gisteren 2de eindigde - moet eraf en zou nog 7 min verliezen in evenveel kilometer. Ook bij mij is 't allerbeste eraf en ik tracht Wouter bij te houden. Hij heeft echter een kapotte schoen: zijn plaatje zit los, zo kan ik af en toe zelf over hem geraken (terwijl hij op de grond liggend probeert uit te klikken net voor een stappassage). Wouter kan toch wat wegrijden van mij en word zeer verdiend terug 3de, ikke terug 4de!
Straffer nog: de winnaar van gisteren reed 3 maal lek, wij deden alles op 'safe', zonder veel risico's en bezetten nu in het tussenklassement plaats 1 en 2! De derde volgt al op 6'53, de 4de op meer dan 7min! Zonder pech morgen, winnen we! Wouter moet wel nog met de organisatie naar mijn auto om mijn reserveschoenen, de zijne zijn helemaal kapot. De schoenen zijn echter te klein en 't zal zonder binnenzool zijn, al zitten er een paar harde randen in die zool...
Derde etappe - 60 km - 1300 hm
"Vandaag voel ik me na een korte nacht niet zo super. Toch geraak ik met Wouter in een een kopgroepje van 9 man. De winnaar van gisteren trekt er weer alleen op uit, maar voor het klassement vormt hij geen bedreiging. Het parcours is vrij snel (iets te snel naar mijn zin) en ik voel mijn linkerbeen wat tegenwringen. Maar ik durf het woord 'kramp' niet uit te spreken, dat zouden die Fransen verstaan. Ik zet mijn rijstijl op 'economisch', want het voelt alsof ik bij elke versnelling zou moeten lossen, doch ik kom nooit in de problemen. Als Wouter even opgehouden wordt door een tak in de wielen schiet het tempo omhoog, maar op zijn 'Wouters' beent hij soepel bij. Eigenlijk heeft Wouter alleen last van zere voeten door te kleine schoenen, tussendoor proberen we ook nog van 't landschap te genieten. Kort naar het einde weer een partij water en modder. Ik zit teveel achterin de groep en we moeten van de fiets, niet erg, moest de Fransman voor me niet nog trager lopen dan mij: er valt een gaatje voor mij en de groep verbrokkelt helemaal. Ik zie Wouter voor me met de 3 resterende Fransen, ze hebben al vlug 10 sec. Ik besef dat ik nu voluit moet gaan, doch een takje in mijn wiel doet me nog stoppen ook. Terug op de fiets en geef ik pas goed gas, gelukkig veel putten waar mijn Orbea fully in 't voordeel is! Een van de Fransen lost, erop en erover. Er volgt een steile off-road klim en ik zie dat Wouter op zijn gemakje achter de 2 Fransen peddelt, wachtend op mij. Ik roep hem toe te gaan en wat later moeten de twee Fransen hem laten gaan, zelf tracht ik tot bij hun te komen, beetje bij beetje. Iets te traag naar mijn zin, klik tandje bij , turbo aan, op en over die Fransen! Ik verbaas mezelf! Ik kom tot op 80 m van Wouter, doch ik voel dat ik bijna zit te sterven, die Fransen 100 m achter me... Gelukkig kijkt Wouter even later achter zich en als hij ontdekt dat ik het ben, houdt hij even in. Samen lossen we even hard af op 't asfalt en met voldoende voorsprong komen we aan de voet van een prachtig kasteel met de slotklim. Door mijn achtervolging zit ik door 't beste heen, Wouter wacht even op me en hand-in hand bollen we over de streep als 2de en 3de, maar vooral: als eindwinnaar en 2de in het eindeklassement!
Conslusie:
"Een organisatie die in één woord perfect is te noemen. Perfect uitgepijld, eten, slaapplaatsen, douches en zelfs de nodige zon. Boven krijgen alle buitenlandse deelnemers zelfs een aandenken van de organisatie!"
07-05-2009 om 09:52
geschreven door Teamlid
|
