De echte opener van het ‘lange-afstand seizoen’ is deze 6u van Halle al van vorig seizoen. Toen moest ik door dichtgevroren ogen vroegtijdig  (na 5u) opgeven en dus had ik hier nog het een en ander recht te zetten…

Rond 12u begon het feest, nl super heerlijke pasta van chef-kok Zoef! Ondertussen lekker ontstressen met een toffe bende ( Patje, Pepe , Kroki en  MarV) en rustigaan wakker worden.

De uren vliegen en plots is het 14u30. Hoog tijd dus om ons aan te kleden en om de startzone te gaan zoeken.

Klokslag 3u: pang en we zijn vertrokken. Ik sluit direct vooraan aan om fileproblemen te vermijden en rij mooi mee met de eerste teams. Ondertussen krijg ik alle tijd om de ideale lijn van het parcours van buiten te leren om het straks wat makkelijker te hebben in donkere omstandigheden. Het tempo valt goed mee en ik besluit de leidende teams te blijven volgen tot de duisternis om dan terug te schakelen en geen risico’s te nemen. Na 4uurtjes moet ik dan lossen en ondertussen is het pikkedonker. De bomen staan ineens veel dichter en alle bochten worden scherper… Opletten geblazen !! Om de 2 ronden word ik bevoorraad door een altijd klaarstaande Zoef. Ik kom niets tekort! Maar dan toch een probleem: ik moet dringend naar het toilet, maar ik heb er echt geen idee van waar de concurrentie zich bevindt. Ik vraag dus waar de 2^de man zit en krijg te horen dat die op 20sec volgt???!!! Ok, dan geen pit-stop, maar de gas weer volledig open. Op die manier haal ik de teams weer in en uiteindelijk kom ik met het 2^e team op slechts 2min van de leiders over de streep. 2min toegeven op 4 man gedurende 6u15 is niet slecht!. Had ik niet verwacht en dus ben ik zeer tevreden met deze overwinning!

Blijkt dan nog dan Pepe mijn achtervolger was op de 2^e stek en Patje eindigt net naast het podium op de 4^e stek. Kroki kon er ook van genieten en wordt 20^e en MarV maakte er een uithoudins-foto/wandeltocht van.  

Dan nog den apres bij Zoef en Pat: opnieuw super spagetti en koffie! Ik vertrek pas na 12u huiswaarts!!

Zoef, nog eens een dikke merci voor de superverzorging! MarV, thanks for the pics en aan de rest van de bende, bedankt voor de supersfeer en tot binnenkort ergens ten velde…

Wouter

18-02-2009 om 18:54 geschreven door Teamlid

Brrrrr, koud!!!! Pffffff, veel te vroeg!!!!

Maar dan komen opnieuw de eeuwig goed gehumeurde Dirk Rossignol, zijn vrouwke Nancy en hun kleinzoon me oppikken en gaat de mood weer in de goede richting.

Eens aangekomen in Blankenberge, merken we al snel dat het ijskoud is!! Het vriest en er staat een extreem nijdig windje. Vlug inschrijven en een kleine verkenning. Na  een uur in de startboxen en pang!! Ja hoor , ik ben deze keer echt wel de eerste die over kop gaat  L . Niet getreurd, de start is tegen wind en ik verwacht niet direct dat er iemand zo vroeg zal gaan vliegen. Vlug weer aansluiten en mooi volgen. Het strand ligt er hel moeilijk bij en dus is het opletten geblazen om het juiste spoor te vinden. Tja, je kunt het al dromen, dat lukt niet echt en ik moet al een paar keer de gaskraan volledig opendraaien om weer vooraan te kunnen aansluiten. Bij het keerpunt ben ik nog maar net bekomen van zo’n inspanning en Nicolas trek vol door. Alle hens aan dek en proberen te volgen. We zijn weer vertrokken met een man of 12. De terugweg is razendsnel, maar iedereen blijft samen. Voorbij de start een 2^de versnelling en weer ben ik er niet bij. Maar bij het echte keerpunt komen we weer allemaal samen voor de terugtocht tegen de wind. Op het einde komen we weer in de moeilijke zone en terwijl ik kop trek veranderen alle anderen achter me van richting. Op die manier kom ik dus in het verkeerde spoor en volledig alleen. Ik moet zelfs van de fiets om een hele brede zandstrook te overbruggen. De rest van de groep ziet dit en ze versnellen. Het kost me alles om toch weer aan te sluiten, maar ondertussen zijn er al 2 gaan vliegen, Nicolas en Kevin. In het lange stuk tegen wind is het weer hergroepering van de overgebleven 10 man, maar bij het keerpunt slaat opnieuw het noodlot toe: palletjes body bevroren en geen aandrijving meer… In paniek probeer ik het ding te ontdooien met mijn bidon en wanneer ik het opgeef pakt hij net weer. Hup op de fiets en nog maar eens achtervolgen. In de mulle stroken ga ik vol door en kan ik blijven rijden, waardoor ik in de terug (tegen wind) stuk net bij Vermoote kan aansluiten. We werken keihard samen en op het einde sluiten we aan bij Kris en Massaer. Vermoote springt door , maar ik moet even op adem komen. Dan kan ik ook weer versnellen en uiteindelijk versla ik Massaer in de sprint om de 5^de plek. Nog maar eens 5^de dus….

Dirkske, nog eens bedankt voor het transport, de sfeer en de warmte hé!!!

Wouter

07-02-2009 om 00:00 geschreven door Teamlid

06-02-2009 om 09:22 geschreven door Teamlid

Amai, het VWF-seizoen zit er alweer op voor mij… Nog een laatste inspanning in assenede en het winterseizoen is gepasseerd. Het was zeker een leuke manier om toch wat intensieve trainingen te doen. Ik hoop dan ook dat mijn korte explosiviteit hierdoor wat verbeterd is. Vanaf morgen begin ik weer met de serieuze duurtrainingen (100km tt in Huldenberg).

Maar eerst nog een leuke wedstrijd in eigen streek! De omloop is tegen alle verwachtingen in bijna moddervrij en dat alleen maakt het al de moeite waard. Aangezien ik me weer eens niet optimaal voel, besluit ik om afwachtend te starten. Al snel kom ik in het wiel van de leider Kurt te zitten. In de 2^de ronde merk ik dat ij het moeilijk heeft op het enige technische stukje van de omloop. Veel langer dan 3 ronden hou ik het dan ook niet uit en ik waag mijn kans. Ik neem een 10-tal seconden en elke ronde kan ik die uitbreiden. Op die manier wordt het nog een stressloze wedstrijd. 1^e plek

02-02-2009 om 00:00 geschreven door Teamlid

Een strandrace?

Een strandrace in Holland???

Een strandrace in een uithoek van Holland op 250km van Gent??????

Toch wel!!!    Johan Gantois had voor ons een superweekendje geregeld in de uithoek van Nederland! Alles was hier super de luxe: inschrijving en nr om bij de eersten (toppers) te mogen starten, hotel met alles erop en eraan, compagnie en sfeer aan de bar,…  

De dag van de wedstrijd was ijzig koud!! Het strand was keihard bevroren en hier en daar ook echt ijs op het strand, opletten geblazen dus!! Deze keer zou een valpartij veel harder aankomen! Dan blijkt ook nog eens heel fietsend holland naar Egmond te zijn afgezakt, want met maar liefst 3100 man stonden we aan de start. Hiertussen ook serieus wat professionals en grote namen! Maar, doordat we vooraan mochten staan, was het risico toch al serieus gereduceerd. Bij het oprijden van het strand zie ik ineens Henderieckx de lucht invliegen. Hij wordt hiervoor bedankt door het vele publiek met een serieus applaus ;) Ik kom als eerste op het harde strand en wacht af. Een enorme groep sluit aan en ik blijf in de eerste linies hangen, klaar om ontsnappingen eventueel te beantwoorden. Die komen er, maar het zijn de toppers niet en dus wacht ik af. Maar hier maak ik alweer de fout om veel te veel vooraan te rijden in de wind! Op die manier zou ik zelfs niet mee kunnen ontsnappen , maar het is sterker dan mezelf. Tot het keerpunt gebeurt er gewoon niets, maar ik verspeel wel al veel energie door voor of naast het peleton te rijden. Bij het keerpunt wordt er dan eindelijk versneld door oa Brentjens en ik spring naar voor, meerbepaald naar 1^e plaats, waar ik nog maar eens in de wind zit. Kevin vindt het hoog tijd om te gaan en ik zit in de verkeerde positie om te reageren. Wanneer ik dan toch reageer (en heel het groepje in mijn wiel meeneem) schud hij van nee. Terug op het strand gaan er 2 man vandoor. Wanneer de winnaar van vorig jaar de sprong waagt, spring ik mee. Maar na 1 minuut aan 100% houdt hij plots zijn benen stil: een serieuze cartouche voor niets. Vlak daarna moeten we in de duinen en wordt er weer versneld. Met dikke benen volg ik en ga ik opnieuw met Kevin in de aanval en op zoek naar de eerste 2. Bij het oprijden van het strand liggen er 2 rijen strobalen, waardoor je 2 keer van de fiets moet. De eerste gaat perfect, maar wanneer ik de 2^de keer van de fiets spring glijd ik uit en moet ik mijn fiets loslaten. Die vliegt tegen de strobaal en schiet de hoogte in. Ik kan nog net herpakken, maar op dat moment lanceert Chico zich. Ik mis de aansluiting en hij kan als enige de eerste 2 inhalen. Ik kom terecht in de groep met Kevin, Kris, Maarten en de winnaar van 2008. De samenwerking is erbarmelijk en tot overmaat van ramp blijkt mijn achterderailleur vastgevroren! Schakelen lukt niet meer en bij elke put vliegt mijn ketting van de 44. Terwijl ik aan het prutsen ben hoor ik Henderieckx nog iets roepen en blijkt dat ook hij in de problemen zit: lek vooraan! Ook 1 van de 3 koplopers staat aan de kant lek. Tijdens de laatste mulle strook om naar de finish te gaan, springt Maarten van zijn fiets. Wij kunnen nog allemaal rijden en de hollander schiet er echt vandoor. Kevin en ik komen samen op de dijk en gaat direct in de remmen om in mijn wiel de spurt af te wachten. Ik kan niet meespelen, want dan kan Maarten terug komen. Dus op mijn ene versnelling sleuren en hopen dat het genoeg is. Niet dus, op de streep is Kevin’s voorwiel 10cm voor het mijne… 5^e dus.

Vlug gaan ontdooien onder de douche en met de bende nog lekker iets eten om dan weer huiswaarts te keren naar het land van de 90km/u (Smog kennen ze enkel in België)

Dikke , dikke merci aan Johan!!

11-01-2009 om 00:00 geschreven door Teamlid

03-01-2009 om 20:40 geschreven door Teamlid

Het was een beetje ingewikkeld om hier te geraken, aangezien ik geen auto ter beschikking had én op Elise moest passen, maar uiteindelijk had ik toch een oplossing gevonden…

Bedankt Marte voor de goede zorgen en Dirk en Nancy voor de hulp!!!!!

Het was de moeite waard, want dit was een leuk parcours! Constant draaien en keren en omhoog en omlaag. Wat wil je nog meer?? Het rare is dan dat alle andere deelnemers dit parcours als een rotrondje beschreven?? Dat zegt misschien iets over de technische capaciteiten van de gemiddelde VWF-er en dat geeft mij direct een voordeel. Al van in de 1^e ronde versneld en weggereden. Natuurlijk had ik weer niet verkend en stond ik ineens geparkeerd in de linten en dranghekkens, maar no problemo, achteruit en weer verder zonder positie te verliezen. (enkel mijn stuurnummer was gaan vliegen …) Zonder echt moeite te doen, groeide mijn voorsprong enorm en zo kon ik ik me concentreren op het genieten!  

Weeral een mooie training!!

Tot de volgende!

Wouter

29-12-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

Eindelijk is het weer ideaal mountainbike weer!! Het vriest en alles ligt er hard bij, dus lekker vlammen en bijna niet kuisen!! Vandaag is de afspraak in Londerzeel, een dorpje tegen Puurs. Een nieuwe streek voor mij, maar zoals dikwijls bij de vwf-koerskes zie je niet direct veel van de omgeving… Het parcours is wel gezellig, want er zitten een paar klimmetjes in en heel wat draai en keer werk, iets wat me wel ligt… Tegen de tijd dat we mogen starten voel ik mijn vingertoppen en tenen al lang niet meer. Dus, ontdooien is de opdracht! In de eerste ronde probeer ik op te schuiven naar de kop en in de laatste ronde valt Tom voor me in de bocht. Als enige kan ik hem ontwijken en ik ben weg. De 2^de ronde trek ik serieus door en neem ik 15sec. Ik behoud het tempo en de voorsprong groeit snel. Aangezien ik morgen in Melle ook nog wil rijden, probeer ik de gas terug te draaien en de HF onder de 170 te houden om zo niet te verzuren. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan en de voorsprong groeit nog tot 1min30… Dan draai ik alles dicht en freeweel ik naar de finish. Eindelijk nog eens bloemetjes en dan nog vlug een 10 à 15 min losrijden op de weg, want daarna moet ik vlug naar huis en naar mijn ouders voor het kerstfeestje, dacht ik….

Tot morgen,

Wouter

28-12-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

De 24^e met een zieke Elise naar de ardennen getrokken om in de omgeving van Theux in een hotelletje gezellig kerst te vieren met de schoonfamilie. Daar hoort natuurlijk ook uitgebreid tafelen bij en late uren… ’S nachts dan “onze wekker” vanaf 4u frequent afgelopen en dus een vermoeiend dagje… Om 7u dan maar opgestaan en een lekkere modder-ochtend wandeling gemaakt met Katherine en Elise. Daarna uitgebreid ontbijt tot 11u om rond 12u30 alweer te tafelen. Uiteindelijk om 13u45 vertrokken in Spa om rond 15u15 in Baardegem te arriveren, net 15min voor de start. Vlug omkleden , een nr-bordje zonder te betalen genomen en aan de start gaan staan. Naar goed gewoonte gaat die hard, heel hard en na de 1^e ronde komen Kurt en ik als eersten door. Kurt legt er serieus de pees op en ik kan volgen, maar besef al dat het moeilijk zal worden. Na de eerste ronden vermindert het tempo en op een moment waar ik op kop rijd, demarrert Kurt. Ik moet serieus doorgaan om opnieuw aansluiting te krijgen en besef dat ik vandaag tevreden zal moeten zijn met een 2^e stek. In de laatste ronde versnelt hij opnieuw en is het gebeurd…. 2^e plek en een super training!!

Tot binnenkort!

26-12-2008 om 11:46 geschreven door Teamlid

Lang leve mijn mijn maatje en Cape Epic-verslaafde Dirk Rossignol, want ik was autoloos en alleen thuis gebleven… Hij is me dan komen redden en samen met Nancy en Kristofke zijn we dan op avontuur vertrokken richting de kust. We hadden een lekkere temperatuur verwacht, maar niets was minder waar! 5 graden en een snijdende wind!! Amai, dat beloofde voor de wedstrijd! Maar ok, ergens is die strakke wind ook positief, want dan is het meestal gemakkelijker om er met een groepje vandoor te gaan en om een gat te slaan… Toch was ik nerveus, want hoe sterk waren de anderen?? Ik had wel goed getraind, maar ja… De start was enorm chaotisch en ik was blij dat we konden vertrekken. De hele groep bleef samen, want niemand durfde al te ontsnappen op de eerste strook tegen wind. Ik bleef helemaal vooraan zitten, klaar om mee te springen. Bij het keerpunt het eeuwige zelfde gedrum en ik koos het wiel van Nicolas. In de duinen werd er serieus versneld en ik zag dat Chico en Rondelez een gaatje sloegen. Versnellen dus, om zo snel mogelijk weer aansluiting te krijgen. Op het strand werd er tegen de 50km/u geknald en bij het naderen van het keerpunt waren we weer allemaal samen. Hier kwam het erop neer om mee te zijn want nu zou het gebeuren. Diegene die nu 50m tekort kwam was eraan voor de moeite! Tegen wind nam ik direct de kop over van Chico en met 6 man werkten we perfect samen. Op die manier was de wedstrijd al beslist, alé de eerste 6 plaatsen dan… Het hele stuk terug tegen de rotwind in ging super. Ik voelde me perfect en begon al eens naar de anderen te kijken. Ik had het gevoel dat een podium er inzat, want ik vermoedde dat Kevin en Jelle geen superdag hadden… Opnieuw het keerpunt en de duinen, waar ik in het wiel van Kevin volgde. Hier zag ik dat hij duidelijk problemen had, want hij had moeite met aansluiten. Passeren kon ik niet, want daarvoor is het te smal. Maar dan kwam de trap… Op het laatste moment stuurt Kevin bij en neemt hij rechts, waardoor ik over te trap uitwijk en bij de laatste trede gebeurt het: paf, een doorstoot. Het zal toch geen waar zijn hé!! Toch wel, lek vooraan en afgelopen… Toch nog verder gereden op de velg tot aan de start, waar ik hoopte iemand een wiel af te snoepen.. Wanneer ik aan de start/finish passeer, heeft er me nog niemand ingehaald en zit een 6^e plek er nog in, maar dan moet ik wel een wiel krijgen… Dan zie ik wielen, maar het zijn wielen van Jelle en die worden me gewijgerd… Ik draai dan maar om en wil naar de auto wandelen, maar de mensen roepen me dat er op het strand nog mensen met wielen staan. Ondertussen vliegen de groepjes me voorbij… Ik spurt naar het strand en krijg het wiel van Scheirlinck (Merci!!!) . Dan begint de lastigste wedstijd, nl gewoon het kot open en maken dat ik niet doodval… Bij het keerpunt ben ik al bij groep 3 en tegen de wind in raap ik alle afvallers van de 2^e groep op. Maar de groep wordt te groot en niemand werkt mee. Ik zie het groepje voor plek 6 voor me rijden , maar alleen gaat dat onmogelijk. Ik probeer wel 10 keer, maar ze willen niet.. In de laatste duinenzone beginnen de schijnheiligen ineens te vliegen en ik laat me nog verassen. Ik probeer het gat dicht te rijden, maar de kerel in mijn wiel wil/kan niet helpen. Ik kan op 15m komen, maar daar is de finish al… 10m voor de streep stop ik met trappen en ja hoor, wieltjeszuiger passeert natuurlijk L. Zo weet ik zeker dan ik liever met de kopgroep rijd, want daar is schijnheiligheid beperkt en verstaat iedereen elkaar!! 18^e plek en stikkapot!!!

Tja, er zat veel in, maar het blijft mountainbiken en pech is daar nu eenmaal een deel van…

Wouter

20-12-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

Na De Panne had ik begrepen dat ik beter wat harder en specifieker zou moeten trainen, indien ik wenste podiumplaatsen te halen… Zo gedacht, zo gedaan! De maandag al direct begonnen en in totaal trainde ik 14uren off road in het veld in zware tot héél zware omstandigheden. De zaterdag dan nog eerst een TT in Haaltert om dan ongewassen direct aan de start te verschijnen van de VWF in Morelgem. Tja, wat geeft dat dan??? Awel, mijn benen draaiden vierkant en ik had niets van kracht, maar het was trainen en dus beet ik door. Genieten?? Zeker niet!! Het was afzien van de eerste minuut en ook is het nooit positief voor de moraal om zo uit het wiel gereden te worden. Ik ben nl in de start mooi gevolgd, maar toen gaf Kurt er een snok aan en ik had alle moeite om maar te volgen! Ik hoopte dat hij wel zou stilvallen, maar neen hoor, versnelling na versnelling en na de 2^de ronde mocht ik al passen. Frustrerend, maar begrijpelijk… In de daarop volgende ronde voelde ik mijn benen exploderen en gaf ik teken aan Tom om ook maar te passeren. Ook hij vloog er vandoor, niets aan te doen… Dan had ik een heel moeilijke periode om mijn ritme te vinden en ik viel bijna compleet stil! Ik dacht verschillende keren aan opgeven, maar dit was een noodzakelijk onderdeel van de training en dus beet ik door en probeerde ik om te genieten (ahum). Mijn tempo bleef zakken, waardoor ook Erwin me nog inhaalde. Daarna begon ik mijn ritme te vinden en in de laatste 2 ronden ging het eindelijk beter… Natuurlijk was het kalf al lang verdronken en werd ik dus 4^e… Ergens teleurstellend, maar gezien de zware trainingen dik ok!

Tot in De Haan, waar ik hoop potten te breken!!

13-12-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

12-12-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

Zonder veel vertrouwen vertrok ik naar het eind van de belgische kust, De Panne.

Na de ziekte van Elise voelde ik me de laatste weken enorm vermoeid en echt doorgaan in training was me niet gelukt. Maar, ondertussen weet ik wel al dat er een bepaalde knop in je hoofd zit en op het moment dat je het startschot hoort, wordt die omgedraaid! Eens omgedraaid kun je toch in hoge toeren gaan… Nu rest de vraag natuurlijk hoe lang ik dat kan volhouden. Hopelijk de volledige koers!

De start is heel breed en gevaarlijk. Doordat er geen echte wind staat, blijft de groep hel groot en dus ook de kans op valpartijen… Er is maar 1 remedie en dat is op de eerste rij rijden… Bij het keerpunt kom ik mooi bij de eersten door en hier vertrekken we voor de eerste keer met een groepje van een man of 10. De wegen liggen spiegelglad en regelmatig moet ik serieus tegen sturen. Het tempo is ok. Bij het opdraaien van de 2^de ronde hebben we een kleine voorsprong, maar de samenwerking is niet optimaal en we worden weer ingelopen… Opnieuw een grote groep en dus veel gevaar. Zoals steeds wil iedereen net voor de mulle zandstroken vooraan zitten en hier gaat het bijna fout: de persoon voor me komt in de problemen, slaat scheef en springt van zijn fiets recht in mijn wiel… Ik heb nog serieus wat snelheid en het wordt een hard contact. Ik hoor mijn wiel kraken, maar gelukkig blijft alles heel. Dan kijk ik voor me: tuurlijk, de eerste 7 zijn gevlogen. Ik zit plots in een achtervolgende groep en het tempo valt stil. Dan zit er maar 1 ding op: keihard doorstampen en dat gat zo snel mogelijk dichtrijden. Na de volgende mulle zandstrook kan ik aansluiten, net op het moment van een versnelling. Gelukkig beschik ik over goede benen en komt alles goed. In de laatste ronde regent het aanvallen en steeds twijfel ik. Bij het oprijden van de dijk ter  hoogte van de camping versnelt Kevin en rijdt hij de volledige strook. Alle anderen moeten van de fiets, behalve ik. Ik moest op dat moment meespringen, maar maak de cruciale fout om te wachten… Bij de allerlaatste dijk”beklimming” gaat het weer fout wanneer Maarten Himpens voor me dwars gaat. Ik moet van de fiets en de eerste 3 zijn gaan vliegen… Ik probeer nog tempo te maken met Nicolas, maar het beste is er bij ons af en dus wordt het strijden voor de 4e plek. In de finishzone kan ik het verste door het zand rijden en loop dan zij aan zij met Rondelez. Die springt heel vroeg weer op de fiets en geraakt niet echt vooruit.. Lopen is even snel, maar dan wijkt hij af naar mijn kant en moet ik inhouden en hup, 4e plek gaan vliegen… Ok, 5e is verre van slecht natuurlijk… Ik merk dat ik bijleer, nu nog eens de durf tonen en er kan nog wat moois komen….

09-12-2008 om 13:57 geschreven door Teamlid

02-12-2008 om 17:19 geschreven door Teamlid

Hoe zot? 1 graadje “warm”, regen en sneeuw, modder tot over je enkels,… Ga je dan nog gaan fietsen?? Tuurlijk!! Zo zot dus…. En neen, we stonden niet alleen aan de start…J

Het parcours? Vreselijk! Een super eenvoudig toertje rond 2 voetbalvelden en met een paar lussen op een hellende wei. Daarbij komt dan nog dat lopen sneller was dan fietsen en dus werd het een veldloopkoers… Mijn zwakke punt: lopen natuurlijk! Maar ja, je moet steeds trainen waar je niet goed in bent en dat is zeker gelukt. Mario hoopte dat het lopen in zijn voordeel zou werken, maar aangezien het hier over ploeteren ging en je nooit kon zien waar je voeten neer kwamen, had hij toch nog de schrik met zijn gebroken enkel en deed hij het heel voorzichtig. Meer zelfs, hij weigerde af te stappen en ploegde op zijn fiets de gedeeltes die iedereen liep. Sneller was het niet, maar een echte krachttraining was het zeker!!

In de 2^de ronde nam ik de koppositie en ondanks al het lopen kon ik uiteindelijk toch weer een gat van 1.5 min nemen. Mijn benen brandden door de rare bewegingen, maar ik ben er van overtuigd dat we hier alletwee een super training aan gehad hebben. (weliswaar zo een die je beter niet te dikwijls doet…)

Resultaat: Wouter 1e en Mario 6^de positie.

Zondag nog TT in evergem in de sneeuw gereden en nu zitten de batterijen weer vol (ahuum).Tot volgend weekend.

Ciao!!

24-11-2008 om 11:05 geschreven door Teamlid

Wat moet je nu ook weer doen met zo’n mooie witte trui?? Ah ja, vuil maken!!!

Gelukkig lag er hier en daar wat modder –ahuum- en was dat geen probleem. Het parcours bestond nu uit een glad kronkelstukje, een paar vettige dreven en dijkje op en af *2 , wat asfalt en een tegelpadje. Meer snelheid dus en iets minder fun. Opnieuw werd er snel gestart en ik volgde op 5^e à 6^e plek. Maar dan, na ¾ ronde viel het ineens stil en reed ik makkelijk naar het wiel van de eerste. In het begin van de 2^de ronde kwam dan het gladde kronkelstukje en hier was ik in het voordeel , dus niet getwijfeld en de kop genomen… Dan opnieuw mooi strak tempo gereden en ik was vertrokken. Lekker doorgevlamd en goed genoten om zo net voor donker te finishen met een mooie voorsprong. Natuurlijk weer het podium gemist, maar ja, dat zal nooit meer gebeuren hé J….

Zo mogelijk de weekend er altijd uitzien !!

Tot volgend weekend!

Wouter

16-11-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

Een paar jaar geleden heb ik al eens een VWF koersje meegedaan nadat ik ’s morgens 75km in het veld was gaan trainen en ik herinner me vooral dat het er snel aan toe ging!

Nu vind ik het opnieuw tijd om de winter al “wedstrijd rijdend” door te brengen en dan zijn de korte intensieve VWF-koersjes een logische keuze… Tot vorig weekend waren er nog steeds beachraces en andere langere koersen, maar nu is het seizoen gedaan en begint mijn VWF-seizoen met het WK in Niel… Waarom dit nu WK heet is me een raadsel, want veel buitenlanders heb ik niet gezien. De omloop is dat waar de prof cyclocrossers dinsdag hebben overgevlogen en dat betekent een modderparcours dat ondertussen helemaal in frut gereden is… Verkennen doe ik niet, want na een rondje zou de fiets volledig onder de modder zitten. Dus maken dat ik meeschuif in de start en kijken hoe de anderen het doen…( Gelukkig had Jean-Luc (broer van Dirk Rossi) me enkele gouden tips gegeven over de ideale lijnen…) Ik zit in derde positie en het gaat hard, heel hard. Na een kwart ronde komen we op een technisch klimmetje en de persoon voor me valt stil. Te voet dus en de eerste neemt al een mooie voorsprong. Vlug opschuiven en het gaatje dichtrijden. Wanneer ik nog maar een paar seconden in zijn wiel zit komen we aan een beek waar ze paletten over gelegd hebben. Die liggen natuurlijk spekglad en zwiep, daar sta ik geparkeerd. De eerste is weer gaan vliegen en de inhaalrace kan weer beginnen. Op die manier kan het nog lastig worden! Maar na de eerste ronde heb ik het parcours door en net voor de gevaarlijke afdaling neem ik de leiding. Ik vlieg naar beneden op kunnen én op geluk en neem 20m. Ik besluit het tempo aan te houden en op die manier kan ik een mooi gaatje slaan. Ik vertraag niet en loop een minuut uit, maar er moet nooit veel verkeerd gaan om alles te verliezen, dus koppie erbij houden! Maar ja hoor, in de voorlaatste ronde wil een gedubbelde vriendelijk aan de kant gaan, maar hij raakt een paaltje en slaat onderuit , recht onder mijn voorwiel. Ik kan net vermijden dat ik over zijn hoofd rijd en onze fietsen zitten wat vast. Uiteindelijk kan ik verder, maar zonder bidon…No worries, dat gaat lukken! De laatste ronde maak ik toch wat stuurfouten, maar zonder in de problemen te komen finish ik 1^e en ben ik dus wereldkampioen met zo’n mooie witte trui J.

Morgen een 2^e VWF in Baardegem.

Tot dan,

Wouter

15-11-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

Aangezien het in oostende vrij goed ging, heb ik besloten om het kustcriterium te doen dit jaar. Nadeel van een klassement is dan natuurlijk weer dat je alle wedstrijden moet meedoen (slechtste resultaat wordt dan weggelaten..) En ja hoor, 2^de wedstrijd en het is al van dat: buikgriepje…. Niets aan te doen en gewoon zien waar ik geraak. Tijdens het opwarmen voel ik een tekort aan power, maar het is nu veel te laat om me zorgen te maken en de grotere problemen bevinden zich ter hoogte van maag en darmen  L . Geen tijd meer voor een santaire pitstop en op naar de start. Daar is het weer mooi: de mens met zijn pistool moet vlug schieten vooraleer heel het pak vertrokken is… Dan schieten de eersten zich door de mensenmuur om zo zo snel mogelijk op het hardste gedeelte te komen, gevaarlijk dus!! Maar goed, ik ben mee maar kan niet sneller dan dat, ik zit volledig geblokkeerd! Gelukkig is het voldoende om de aansluiting met de koplopers te houden. Het stuk in de duinen ligt vol putten en dat zorgt ervoor dat ik net wel/ net niet in mijn broek doe… Krampen! In de volgende korte klimmetjes moet ik steeds terugschakelen , want op kracht geraak ik zelfs niet boven… Maar ok, een goede piloot moet zich kunnen aanpassen aan de omstandigheden en ik kan nog steeds volgen. Naargelang de wedstrijd vordert, betert het gevoel (of heb ik me al goed aangepast?) en begin ik er weer in te geloven. Oorspronkelijk waren we met 8, dan 7 en bij het oprijden van het laatste stukje strand moet ook Rondelez lossen. Met 6 vliegen we naar de finish. Het gaat er heel zenuwachtig aan toe en veel verder dan 2 wiellengtes kijk ik nooit vooruit. Dat had ik beter wel gedaan, want ineens blijkt de finish voor mijn neus te liggen! Ik heb nooit gespurt , maar kan in een laatste stuiptrekking nog Massaer voorbij rijden. 5^e plek dus, maar opnieuw met een wrang gevoel! Wat indien ik wel gespurt had???

Maar goed, op naar de volgende!

Onze Mario had geen chance, want die reed op mijn splinternieuwe strandbanden lek na 7 km: over and out…..

Tot binnenkort,

Wouter

12-11-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

Mmm , regen, wind, nog meer regen en nog meer wind…. Héél lang getwijfeld om aan te zetten, maar aangezien het de laatste van het jaar was, op de limiet vertokken. Limiet indien je niet verkeerd rijdt.  Indien je dan 2 keer een extra lus maakt, dan kom je ruim een half uur te laat toe L. Aangezien ik hier de laatste 2 jaar gewonnen had, kende de organisatie me en mocht ik toch nog aanzetten. Al die signalen van het weer en het verkeerd rijden zouden duidelijk genoeg moeten geweest zijn om niet te rijden, maar ja, een beetje doof en blind vrees ik en dat zal ik gevoeld hebben!!! Van in de eerste km was het glibberen, schuiven en ongelofelijk stoempen om vooruit te geraken… Na 5km stond ik al te voet! Er viel gewoon niet te rijden! Toch dapper verder geploegd en het werd beter… Aangezien ik geen polar mee had , wist ik niet hoe ver ik al was, maar ik gokte op 2.5u rijden… Mis dus! Na 2.5u zie ik een bordje hangen en denk ik “oef, nog een paar km en gedaan”, maar neen hoor, het zei “bevoorrading over 500m” Miljaar, ’t is niet waar hé!!?? Combien de kilomètres encore?? Nog 13!!!! En wat voor 13km!!! Hier kon niemand rijden! Lopen was zelfs onmogelijk, het was van boom naar boom glibberen! En dan stelde ik nog vast dat op alle moeilijke stroken er ineens maar een spoor of 4 stond! Alle anderen hadden the chickenway gekozen, nl het fietspad dat steeds evenwijdig liep. Hier kon je makkelijk 15 à 20min goed mee maken… Dat beloofde voor de uitslag. Uiteindelijk deed ik er 2u53 over om terug ‘thuis’ te geraken en bleef ik de volle seconde voor op de 2^de man!!! Nipt, maar genoeg hé  :).

Na dit bagger ritje heb ik er weer even genoeg van !!!

Tot volgend weekend in Bredene!

Wouter

11-11-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid

Tja, 3^e keer, goede keer zeker? In 2006 me laten pakken op de laatste 500m door niet verkend hebben van de finish L, 2007 alleen op kop en dan verkeerd gereden op 2km van de streep L L, en nu dus 2008: gewonnen!!!

Aangezien deze koers op het eind van het jaar valt, zijn modder en nattigheid  vaste waarden op het programma van de wedstrijd. Maar goed, we love mud en aangezien er hier niet veel hoogtemeters te rapen vallen, moet er toch iets voor selectie zorgen. In de start wordt de pees er direct serieus opgelegd en ik kan enkel volgen. Maar hierdoor zijn we ook direct weer vertrokken met 4 man, Gaudy, Flinois, Mineur en ik. Op elke modderstrook wordt er goed doorgereden , maar niemand wil zich opofferen op de open stukken tegen wind. Ik maak wat van mijn oren en vraag de anderen om dan op zijn minst op een toertochttempo te rijden ;) . Maar gelukkig komt dan het enige selectieve stuk op de flank van de Sambre aan Thuin en hier kan ik met Gaudy wegrijden. Patrick neemt niet echt over en dus blijf ik gewoon vol gas doortrekken. Er komt een gaatje, maar ik wacht. Een paar km verder zie ik de sterke Fransman Flinois terugkomen en dus besluit ik om nog eens door te gaan. Ik kijk achter me en ik zie  dat Pat moet passen… Ok, dan moet het deze keer goed gaan hé! Tempo terugschroeven en ogen open. Ik stop zelfs 20sec op de bewuste plaats waar ik vorig jaar verkeerd reed en pas wanneer ik 200% zeker ben, ga ik opnieuw door. Met een goede minuut voorsprong win ik. Mario rijd ook een goede wedstrijd en eindigt 24^e.

Tot het volgende modderfeest!

Wouter

09-11-2008 om 00:00 geschreven door Teamlid