Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
08-05-2014
Ritje met een geel-zwarte oldtimer.
Tot half twee had ik niets te doen en dus kwam het bezoek van Georges perfect uit. Hij vroeg of ik zin had om met hem mee te rijden in zijn VW-Porsche oldtimer (uit 1970). Natuurlijk wou ik dat ! De auto heeft lang bij hem in de garage gestaan maar sinds enkele weken is hij helemaal in orde gebracht en weer rijklaar. Als je rijdt is er een duidelijke benzinegeur waar te nemen maar zonder dak heb je er weinig last van. De auto rijdt als een go-kart, heel laag bij de grond (dat valt extra op als je naast een stoere 4x4 staat). Het lawaai dat uit de vier uitlaten komt moet niet onderdoen voor een Harley en in de brandende zon kan je maar beter een petje op je hoofd hebben. Als de auto vijf minuten in de zon heeft gestaan, verbrand je bij het instappen je billen aan het zwarte leder van de stoelen en bij het tanken moet je er een additief bijgooien want benzine zonder lood lust hij niet ... Is zoiets dan wel plezant ? Ja natuurlijk ! Al de ongemakken moet je erbij nemen.
Omdat het ritje ook een nuttig kantje moest hebben, zijn we naar Benidorm gereden om bij José-Maria affiches op te halen voor de Fun Day op 1 juni. Die affiches zijn we dan her en der gaan verspreiden. Onderweg was er nog tijd voor een nispero biertje, dat had ik nog nooit geproefd en het was best lekker. Er moesten ook even boodschappen gedaan worden bij Aldi en wat zagen we daar ? De pas aangelegde parking naast de N332 was al helemaal opengebroken, daar is dus weer goed over nagedacht !
Ze zijn er.
Gisterenavond waren we een beetje ongerust omdat Dirk en Maryline nog altijd niet waren aangekomen maar dat was niet nodig. Deze ochtend rond 10u kwamen ze de camping opgereden met hun nieuwe Concorde. Ze waren dus ruimschoots op tijd om deze middag mee naar Sabor te gaan eten, samen met Jan en Martina. Het was weer lekker maar je zou denken dat Maryline het bord van haar echtgenoot interessanter vond.
Na het afrekenen maakte ik toch wel een foutje zeker ! Uit gewoonte reserveerde ik een tafel voor volgende week donderdag ... nu ben ik verplicht om helemaal tegen mijn zin nog een weekje langer te blijven.
07-05-2014
ZOMERSLUITING ! ! !
Acht uur 's avonds, de thermometer wijst weliswaar nog 19 graden aan maar ik vind het frisjes. Een mens is snel verwend. Vandaag eindelijk nog eens langer dan 10 minuten op de fiets gezeten en een kleine 20 kilometers in de omgeving gereden. De rest van de dag heb ik (en een aantal anderen) gevuld met wachten op Dirk en Maryline. Die hadden gezegd dat ze vandaag zouden arriveren en voor morgen is er al een tafeltje besteld bij Sabor ! Ik hoop maar dat ze met hun nieuwe Concorde niet in panne gevallen zijn zoals dat enkele jaren geleden ook het geval was.
En altijd al vergeten te schrijven : sinds enkele weken hangt er een belangrijk bord aan de toegangspoort van de camping ! Van 15 juni tot 12 september 2014 zal Camperpark Costa Blanca gesloten zijn. Veel klanten uit het noorden zullen hiermee niet teleurgesteld worden want in die periode is het dichter bij huis ook mooi weer. Echt uitzonderlijk is zo'n sluiting niet tijdens de zomer, de centjes moeten hier verdiend worden tijdens het hoogseizoen (= winter), camping San Antonio tussen Albir en Altea is zelfs al enkele weken dicht en gaat maar einde september weer open. Tijdens de sluiting wordt de boel bewaakt door een stoere Fransman én de honden van de buurman(nen).
06-05-2014
FUN DAY 1 JUNI
Tijdens mijn korte afwezigheid hier is er - zoals - te verwachten - weinig veranderd en het kost me dan ook weinig moeite om mij opnieuw aan te passen aan de zomerse temperaturen én het zalig nietsdoen. Omdat dat nietsdoen mij steeds beter ligt, heb ik besloten om vrijdag nog niet te vertrekken maar te blijven tot maandag 12 mei. Dan moet het echt gebeuren of ik kan mijn uitgestippelde route niet meer realiseren. Ik had graag nog tot 1 juni gebleven maar dat is onmogelijk.
En waarom tot 1 juni ? Dan is er hier in Albir een grote motormeeting, de "Fun Day", georganiseerd door "mijn" clubje. Vorig jaar kwamen daar duizenden motorrijders op af, een gigantisch feest dus en helemaal anders dan in Nederland. Daar worden steeds meer manifestaties verboden omdat ze schrik hebben van confrontaties tussen de verschillende motorbendes of motor clubs (Hell's Angels, Bandidos, No Surrender en Satudarah). Ik wil ook absoluut nog eens benadrukken dat wij hier geen "bende" of een MC zijn, maar gewoon een groepje Harley-rijders die af en toe samen een ritje maken.
Toch is het hier ook niet allemaal peis en vree. Voorheen was er altijd sprake van Chapter Costa Blanca maar dat zal nu veranderen. Chapter Costa Blanca werd min of meer "opgeëist" door de dealer van Valencia terwijl wij bij de dealer van Alicante hoorden. Daardoor is er een afscheuring gekomen : een deel van de leden vertrekt naar andere chapters, sommigen gaan naar een nieuwe kleine chapter (per uitzondering goedgekeurd door H-D) en een heel deel zijn inmiddels lid (of worden dat nog) van de nieuwe AMCCB (officieel en voluit Asociación Moteros C. Costa Blanca - waarbij de eerste C subtiel naar Club verwijst en niet naar Chapter). Op de vlaggen en patches die gemaakt zijn staat Costa Blanca Bikers España, klinkt internationaler en bekt vlotter. Uiteraard heb ik mij onmiddellijk aangesloten bij dit onafhankelijke clubje en de patch is al aanwezig op mijn vest, samen met de patch van Antwerp Diamond Port Chapter waarvan ik geen lid ben maar ik moet toch laten zien waar ik vandaan kom .
Iedereen die op 1 juni hier in de buurt verblijft : mis dit evenement niet ! Je moet echt geen motorfiets bezitten om rond te neuzen, van de muziek te genieten, een hapje te eten enz - iedereen is welkom ! ! !
Waarom ik zelf niet aanwezig kan zijn, wordt binnen enkele weken duidelijk. Blijf de blog volgen als je nieuwsgierig bent !
05-05-2014
Opnieuw in Spanje.
Nog een voormiddag op Belgische bodem : een wandeling met Macho, even langs de kringwinkel, wat knuffelen en daar was de taxi al ! Op de luchthaven nog een beetje rondgehangen en heel veel moeite moeten doen om geen kilo's pralines te kopen die allemaal naar mij glimlachten. Neuhaus, Godiva en ook het afwezige Leonidas (wellicht te goedkoop en te weinig uitstraling om op Brussels Airport verkocht te worden) : ze doen mij allemaal watertanden.
De vlucht vertrok perfect op tijd en de kindjes die mij bij het instappen de wenkbrauwen deden fronsen, hebben zich voorbeeldig gedragen. Zo kan het dus ook ! Om 19u zette de taxi mij af op de camping en nu kan ik nog enkele dagen van de Spaanse zon genieten.
De blog van de voorbije dagen is intussen aangevuld.
04-05-2014
Stappen om te overkappen.
Deze ochtend zijn we nog eens gaan kijken naar het columbarium op de begraafplaats naast het Middelheim ziekenhuis. Voorlopig staat de urne achter een houten deurtje, binnenkort komt daar een definitieve steen voor in de plaats.
's Middags is Nancy een beetje gaan wandelen met de familie (én Macho uiteraard) en ik maakte van de gelegenheid gebruik om mee te stappen in een manifestatie. Op verschillende plekken in en rond de stad vertrokken groepen mensen te voet en/of met de fiets om de overkapping van de Antwerpse ring te eisen. Antwerpen kampt al lang met allerlei mobiliteitsproblemen en alle plannen die voorgesteld worden stuiten meestal op een "njet" van een of andere milieugroepering of politieke partij. Omdat ik zelf ook altijd een beetje een dwarsliggertje ben geweest was ik quasi verplicht om aanwezig te zijn én omdat ik niet wil dat mijn stad kreunt onder de verkeersdruk en de gezondheid van de inwoners verpest wordt door gigantische hoeveelheden fijn stof. Natuurlijk wil ik ook graag dat er iets gedaan wordt aan het fileprobleem maar wel op een leefbare manier ! Zoals te verwachten kwam ik allerlei bekende mensen tegen : oud-collega's, acteurs en artiesten van diverse pluimage. Het eindpunt van de optocht was Park Spoor Noord en pas daar werd duidelijk hoe massaal de opkomst was ! Jammer genoeg kon dit protest op weinig steun rekenen bij de overwegend allochtone bevolking van dit stadsdeel. Zij zaten te picknicken alsof er niets aan de hand was, nochtans worden vooral de armere wijken getroffen door de verkeersellende en de mileuproblematiek.
De manifestatie werd afgesloten met een optreden van de Broken Circle Breakdown Band. Johan Heldenbergh waande zich Bono toen hij de mensenzee voor het podium zag en Veerle Baetens genoot ook met volle teugen. En : anders dan gisteren was de rij gegadigden voor een ijsje langer dan die aan het wafelkraam. Logisch, er was geen wafelkraam ...
's Avonds wou ik absoluut nog een pakje friet eten en dus wandelde ik met Nancy naar de frituur. Gelukkig was Nancy erbij of ik had daar weer mooi voor joker gestaan. Zelfs om een frietje te eten moet je tegenwoordig een ingenieursdiploma hebben. Je plaatst je bestelling en je krijgt een papiertje met een barcode, die barcode moet je scannen in een apart apparaat waar je dan moet betalen. Allemaal hi-tech maar waar je het geld moest insteken en waar dan het betalingsbewijs uitkwam was niet helemaal duidelijk.
03-05-2014
Muziek.
Vandaag bleek nog maar eens hoe ik al vervreemd ben van mijn geboortestad. Telkens ik gebruik moet maken van het openbaar vervoer ben ik verplicht mij te gedragen als een doorsnee toerist. Omdat ik dat absoluut niet wil toegeven resulteert dat gegarandeerd in allerlei verkeerde manoeuvres : een tram in de verkeerde richting nemen, afstappen aan een foute halte enz. Er is de laatste jaren ook flink wat veranderd aan de trajecten van vele bus- en tramlijnen in Antwerpen. Aan de Nationale Bank delen ze gratis caffè latte uit, dat maakt weer veel goed.
Ik wandel een beetje rond in het centrum, koop enkele cd's voor Nancy en loop enkele winkels in en uit. Binnen is het warm, buiten ervaar ik de temperatuur van 12 graden gewoonweg als koud ! Het rijtje wachtenden bij de warme wafels is duidelijk langer dan de liefhebbers bij het ijskarretje. Op de Groenplaats zie ik dat het Karbonkelhuis nog altijd te koop of te huur staat. Een tijdje geleden heb ik nochtans gelezen dat Vincent Kompany hier een sportcafé zou (laten) openen !?
's Avonds pik ik mijn eerste festivalletje van het seizoen mee : Festiveuzzel, net achter het hoekje van mijn tijdelijke onderkomen. Op de affiche Clement Peerens Explosition en Überdope, de rest laat ik aan mij voorbijgaan en ga ik Nancy wat gezelschap houden. 's Avond zie ik op JIMtv de Diamantairs passeren met hun clipje (zie blog 28 februari 2014) en ik telefoneer daarna even met de mama van Pasi (een van de drijvende krachten achter dit project) om haar te feliciteren met het succes van haar zoon.
De foto's zijn belabberde kwaliteit, genomen met mijn goedkope slimme telefoon.
02-05-2014
Afscheid.
Vandaag stond in de eerste plaats in het teken van afscheid nemen. De mama van Nancy is gecremeerd en tijdens de afscheidsdienst is het enige tastbare wat overblijft een urne met daarin haar asse. Voortaan zullen we het met herinneringen moeten doen, en gelukkig zijn er genoeg mooie momenten om aan terug te denken. Nancy had een mooie tekst geschreven en Karin (vriendin van broer Marc) heeft alles mooi voorgelezen, ik zou het zelf niet kunnen want toegegeven : ik ben een huilebalk bij zo'n gelegenheden.
Na de plechtigheid kwam de verplichte koffietafel, gelukkig kon er ook af en toe gelachen worden - het leven gaat immers verder en Joséke zou het niet anders gewild hebben : ze lachte zelf ook zo graag !
01-05-2014
Marteling.
Om 15u30 bestelde ik een taxi en vijf minuutjes later stond hij op de camping om mij mee te nemen naar de luchthaven van Alicante-Elche. Onderweg was er weinig verkeer en ook in het luchthavengebouw was het heel rustig. Zo rustig dat alle aanwezige deernes mij als enig slachtoffer aanvielen om te proberen een flesje parfum aan te smeren. Tevergeefse moeite, daar geef ik mijn geld niet aan uit - verder dan een goedkope deo van Nivea ben ik nooit geraakt. Ik ben ook even in de winkel van Desigual binnengelopen maar ik blijf erbij : hun kleding is al lang niet meer exclusief (en intussen tot in het kleinste dorp te koop) maar hun prijzen blijven dat wel. Mè al de Chineze mor ni mè den deze !
Al snel werd duidelijk dat het vliegtuig niet op tijd zou vertrekken en het inschepen bleef maar duren. De twee rijen vóór mij werden ingenomen door enkele families met kleine kinderen, dat voorspelde niet veel goeds. Net toen ik dacht dat we stilaan konden vertrekken kwam nog een colonne rolstoelen het vliegtuig ingereden, het leek verdomme wel een vlucht naar Lourdes. Een uur te laat konden we dan eindelijk naar de startbaan taxiën. Intussen stond de muziekinstallatie soms heel luid, ging de verlichting aan en uit en werd ik geconfronteerd met lelijke air hostesses. De tijd dat je eens kon uitpakken bij je vrienden als je zo een exemplaar aan de haak had geslagen, is blijkbaar lang voorbij.
Op het moment dat het vliegtuig gas gaf om op te stijgen, begonnen alle aanwezige kinderen te krijsen, te gillen en/of te huilen en dat zijn ze drie uren blijven volhouden. Slechts even werd het stil en toen maakte mijn buurvrouw daarvan dankbaar gebruik om een dutje te doen én onmiddellijk hard te snurken ! Lang duurde dat niet want het volume van de peuters en kleuters ging snel alweer pijnlijk de hoogte in. Ik hoorde één van de mama's nog zeggen : "Hij zal pijn in zijn oortjes hebben", waarop ik brullend maar één antwoord kon verzinnen : "IK HEB INTUSSEN OOK PIJN IN MIJN OREN !" Applaus op alle banken achter mij ...
Even later maakte het gebrul plaats voor een geurtje, eentje had in zijn broek gescheten. Goed zo, dan verdween er tenminste één exemplaar richting toilet voor een kwartiertje. En toen : "Wenst u koffie ?" Ja, wensen wel maar ze verwachten dat je voor het kartonnen bekertje betaalt. Al eens geprobeerd op een goedkope vlucht een portemonnee uit je broekzak te halen ? En dan durft de mama van voor mij nog vragen of ik de fopspeen kan oprapen die onder de stoel gevallen is. Zie ik eruit als een slangenmens ? Fuck off en ga volgende keer met de auto op reis !
Een uur te laat land ik uiteindelijk op Zaventem en daar staat gelukkig al een taxi op mij te wachten.
Enkele dagen afwezig.
Acht uur 's ochtends en de zon schijnt alweer uitbundig. Vanmiddag stap ik op het vliegtuig en maandagavond ben ik terug. Op de eerste afbeelding kan je zien wat ik achterlaat, op de tweede afbeelding wat ik kan verwachten in Antwerpen - dat valt ook nog mee. Het derde vooruitzicht is al iets minder gezellig en ik hoop dat de piloot iets voorzichtiger is dan Ayrton Senna 20 jaar geleden ...
Een prettig weerzien met Nancy en de familie zal het niet worden, daarvoor zal de sfeer te bedroefd zijn. Toch ben ik blij (mag je dat woord in dit geval wel gebruiken ?) dat ik erbij kan zijn.
30-04-2014
Naar Sabor en in de krant.
Deze middag werden onze pa en ik opgehaald door Brigitte, daarna werd echtgenoot Jef opgepikt op camping Almafra (waar hun caravan altijd bewaakt wordt door "evil Bobke") en toen werd koers gezet naar Sabor. De wekelijkse afspraak werd noodgedwongen van donderdag naar woensdag verplaatst.
Toen ik rond 17u terug op de camperplaats was en even de online krant bekeek was er iets dat mij vrolijk stemde : het massale protest van de Antwerpse fietsers en sympathisanten tegen het idiote plan van N-VA schepen Koen Kennis die de Turnhoutsebaan verboden gebied wil maken voor de fietsers. Een ander artikeltje deed me dan weer de wenkbrauwen fronsen. Bondscoach Marc Wilmots beweert dat hij veel geld verloren heeft door trainer van de Rode Duivels te blijven. Kan je met een jaarsalaris van 600000 euro spreken over geld verliezen ? Ook al kan je bij een andere club vijf keer meer verdienen : met een jaarloon van 24 miljoen oude Belgische franken, 1643 recente euro's per dag of 11000 antieke peseta's per uur (ook als je in je bed ligt) mag je toch niet klagen !
Familiekring.
Er zijn verschillende mensen die mij een mailtje hebben gestuurd om te vragen waar en wanneer ze de begrafenis van Nancy's mama kunnen bijwonen. Wij appreciëren ten zeerste de steun en het medeleven maar de crematie en afscheidsdienst vinden plaats in familiekring, in alle intimiteit.
Ik vertrek op 1 mei voor enkele dagen naar België om Nancy te troosten en 5 mei ben ik terug in Alfaz. Tijdens die dagen zullen er weinig of geen nieuwe berichten op de blog verschijnen.
29-04-2014
Jaaaaaaaaaaaaaa .......
... het heeft ongeveer een jaar geduurd en soms leek het alsof hij nooit zou openen maar vandaag was het dan toch eindelijk zover. Vanaf nu hebben we een ALDI supermarkt in Albir, naast de N332 bij McDonalds. De laatste dagen waren ze constant aan het werken - ook in het weekend - om de parking aan te leggen en de toegangsweg te verbreden, er kwam zelfs een nieuw brugdeel aan te pas.
Echt veilig kan je de nieuwe verkeerssituatie niet noemen en wie denkt dat hij met de motorhome even kan stoppen om inkopen te doen is eraan voor de moeite. Al zal het vandaag en morgen tijdens de openingsdagen wel drukker zijn dan op een normale dag, zeker omdat er "gratis' hotdogs en paella te verkrijgen zijn - weliswaar nadat je voor minstens 15 euro in de supermarkt hebt gekocht.
Spaghetti.
Omdat ik gisteren nieuwe crocs had gekocht, mochten de oude vandaag naar de container. Een paar versleten broeken en Teva sandalen ondergingen hetzelfde lot. De broeken en Teva's hebben de weg te voet afgelegd, de Crocs hebben gezwommen en werden proper afgespoeld aan de vuilbak gezet. Ik weet bijna zeker dat ze nog een tweede leven tegemoet gaan aan de voeten van iemand anders.
Om half drie zaten we bij buurman Georges aan tafel om een reuzenportie spaghetti op te eten. Voor je aan tafel zit, moet je eerst een horde honden passeren en dat was voor onze pa ook het geval.
28-04-2014
Design.
"Naar de Chinees gaan" heeft hier een iets andere betekenis dan in België. In het noorden denkt men dat je bij de Chinees bent gaan eten, hier betekent dat eerder naar één van de vele Chinese winkels gaan waar ja allerlei rommel kan kopen aan spotprijzen. Helaas is het woord "rommel" soms echt wel op zijn plaats en het spreekwoord "goedkoop is duurkoop" lijkt hier wel speciaal voor uitgevonden. Zo had ik gisteren een USB-lader gekocht voor op de Harley en die bleek - geen verrassing - niet te functioneren.
Terug naar de winkel dus, maar eerst een intermezzo bij Pizza4U waar ik met Guy afgesproken had. Ik wou ook afscheid nemen van Pepe, de uitbater maar die was spijtig genoeg niet aanwezig.
Het ruilen bij de Chinees was geen probleem, wellicht omdat ze weten dat het minderwaardige prullen zijn. Het nieuwe exemplaar lijkt wel te werken en gaat waarschijnlijk stuk twee dagen nadat ik uit Albir vertrokken ben.
Tijdens het bezoek aan de winkel heb ik me laten verleiden door de nieuwe collectie Crocs, namaak weliswaar maar toch van een hoog design gehalte en met een zool waarmee ik gracieus over kiezelsteentjes kan lopen zonder pijn te lijden.
NOXX.
Mensen die gewend zijn om met de motorhome of caravan onderweg te zijn en het normaal vinden om te drinken uit plastieken bekertjes, zullen zich binnenkort ook thuis voelen in de Antwerpse discotheek NOXX. Ze zijn daar immers overgeschakeld op polycarbonaat glazen, nadat iemand zich ernstig verwond had aan glasscherven die op de grond lagen. Het design is in ieder geval geslaagd en bij mijn volgende bezoek aan Antwerpen ga ik moeite doen om een "glas"servies samen te stellen voor mijn huisje op wielen. Nu drink ik nog altijd uit bekertjes die ik meegepikt heb uit het rusthuis waar mijn moeder de laatste weken van haar leven verbleef. Ik mag dat nu wel verklappen, ik veronderstel dat deze vorm van zware criminaliteit intussen verjaard zal zijn. Bovendien hebben we die bekertjes door onze bijdrage dubbel en dik zelf betaald.
27-04-2014
Fins kampioen.
Deze avond ben ik met onze pa gaan winkelen in de Carrefour supermarkt in Finestrat. Mijn kasten zijn nu gevuld om binnen een tiental dagen de terugreis naar België aan te vatten zonder onderweg honger te lijden. Onze pa heeft enkele dagen een auto gehuurd want gisteren wou hij graag naar de jaarlijkse oldtimer beurs in Alicante.
En nog twee verhaaltjes voor het slapengaan. Vandaag kwam een Duitser zich inschrijven en toen ik zijn identiteitskaart vroeg zei hij dat hij waarschijnlijk nog wel "in de computer zat". Ik vertelde hem dat we verdacht uitziende figuren altijd extra controleren waarop hij - om zich te verdedigen - zijn politiekaart liet zien. En het laatste : een geocacher was er enkele dagen geleden in geslaagd om al mijn caches in één dag te vinden, de 17 caches van de "paseo" (10 km) had hij in twee uurtjes afgewerkt. Ik had hem (of haar) een mailtje gestuurd met de opmerking dat hij/zij wel over een heel goede conditie moest beschikken. Even later kreeg ik als antwoord : "Ik ben Fins kampioen op de 800 meter."
Markt.
Het moest een keer gebeuren, velen zijn mij voorgegaan en nu was het mijn beurt : naar de markt van Albir. Omdat ik tot 12u de receptie moest openhouden, had ik nog een uurtje tijd - meer dan genoeg. Velen hadden hun tassen al volgeladen en zaten op de bus te wachten, anderen zorgden voor een overbevolking van de vele terrassen in de buurt. Zelf had ik al snel gevonden wat ik zocht : een kraampje waar alles 1 euro kost, ook de echte namaak zonnebrillen van grote merken. Zo'n goedkoop brilletje houdt het maximum drie maanden uit en dus had ik er twee nodig om de komende zomer te overbruggen. Een spiegel was er niet en dus moest ik een foto nemen om te zien of ze niet te scheef op mijn neus stonden.
Tijdens mijn wandeling over de markt werd het duidelijk dat we een kleurige zomer tegemoet gaan en dat ook grote maten niet moeten wanhopen. De vrouw die ik later op rolschaatsen tegenkwam had genoeg aan één kleurtje.
26-04-2014
Wijziging plannen.
Op het thuisfront is het momenteel een triestige boel door het overlijden van Nancy's mama maar hier gaat het leven rustig verder. Had ik trouwens al gezegd dat Martin en Mascha enkele dagen geleden naar Tsjechië vertrokken zijn ? Tot 3 mei zou ik normaal zorgen voor de opvang van gestrande toeristen en verdwaalde honden, vertellen waar de bus stopt en waar er markt is.
Uiteraard zijn door de recente gebeurtenissen de plannen een beetje gewijzigd en ga ik voor enkele dagen naar België om de uitvaart bij te wonen en om Nancy te steunen en troosten voor zover dat mogelijk is. Hier wordt momenteel alles voorbereid om tijdens mijn afwezigheid alles in goede banen te leiden. De klanten zullen er weinig van merken. Terwijl ik België ben, komt Mascha de boel hier opnieuw overnemen.
25-04-2014
De mama ...
Het is nu 3u donderdagnacht, of vrijdagochtend. Twee uurtjes geleden kreeg ik telefoon van Nancy (nog altijd mijn echtgenote) met het droevige nieuws dat haar mama overleden is. Ze lag al enkele weken in het ziekenhuis en is tot het einde blijven vechten tegen wat onvermijdelijk zou komen. Ze heeft niet geleden, ze was gewoonweg versleten. Nog 16 keer slapen en ze zou 84 worden.
Het was een taaie. In haar jeugd overleefde ze het bombardement op de ERLA fabriek in Mortsel, ze moest later het verlies van een zoon verwerken en belandde de laatste jaren regelmatig in het Middelheim met long- en zuurstofproblemen. En toch overwon ze op 79-jarige leeftijd nog haar vliegangst en kwam ons in Spanje bezoeken. Ze was te fier om plaats te nemen in de rolstoel die we voor haar gehuurd hadden maar liet zich daarna toch vlotjes als een prinses rondrijden.
Ze was - zoals het hoort - een goede moeder voor haar kinderen en die hebben haar dan ook nooit in de steek gelaten. Het was voor mij ook een ideale schoonmoeder, ze moeide zich nergens mee en kon veel verdragen. Ik vermoed zelfs dat ik haar favoriete schoonzoon was, logisch als er geen concurrentie is.
Heel Deurne, Berchem en wijde omgeving verliest met haar ook een grote kaartkampioen, er zijn weinig café's te vinden waar ze niet voor grof geld heeft gespeeld, soms wel voor 20 eurocent op een avond.
Moppen tappen kon ze ook, de laatste heeft Nancy mij enkele dagen geleden nog doorverteld (probeer dit in het Antwerps te lezen) :
Een boerke gaat naar de hoeren maar voor ze naar boven gaan wil hij eerst iets drinken. Terwijl ze in de koelkast duikt zegt ze "Ik moet a iet bekenne : ik em giene kitteleir. "Da's niks" antwoordt het boerke, "Geft me dan mor ne Jupileir ..."
Rust in vrede schoonmama, ik ben blij dat ik je gekend heb. Ze zullen hierboven veel plezier aan je beleven !
Op de foto : zus Liliane, mama, Nancy en broer Marc toen ze op bezoek waren in Albir.
.
