In de namiddag moest er iets gegeten worden en samen met F en M trok ik naar Gaia.  Een vegetarisch restaurant, je moet er in sommige streken met een vergrootglas naar zoeken. Ergens tijdens de zomer van 2017 opende Gaia in Albir zijn deuren en ik had me al onmiddellijk voorgenomen om daar zeker te gaan eten als ik terug in de buurt was. En dan, zoals het vaak gaat, verdwijnt dat voornemen naar de achtergrond. Het aanbod is hier ook zó groot ! 

Vandaag is het dan toch uiteindelijk gelukt en het is absoluut meegevallen. Het restaurant is heel mooi ingericht en de ontvangst en het personeel is heel vriendelijk. Bij het opnemen van de bestelling werd meteen gevraagd of we vegetariërs of veganisten zijn, ze weten dus waar ze mee bezig zijn. Vermits we ook vlees eten, maakt het ons niet uit en dat melden we dan ook. Alles was zeer lekker : van de gevulde avocado en de soep, over de bloemkool en de burger van rode bonen tot het chocolade dessert. Enig minpuntje : het was iets te koud in het restaurant. Terugkomen doen we zeker ! En ik weet dat het moeilijk is iemand te overtuigen die alleen maar lekker heeft gegeten als er ook een flink stuk vlees bij geserveerd wordt, en toch : probeer het eens.

Al die noeste arbeid moest daarna doorgespoeld worden bij Albeniz. Onnodig om te zeggen dat ik niet op de markt ben geraakt, het was nochtans wel de bedoeling - echt waar ! Terwijl wij ons vol goten met bier en wijn (+ de altijd lekkere tapa's) was een ander groepje gaan eten bij Carpe Diem, moet ik toch ook nog eens proberen.

Dit is niet zomaar een tekenfilm, deze film is gemaakt op basis van meer dan 65000 (!) olieverfschilderijen op doek. Geschilderd met dezelfde techniek als Van Gogh, door 115 schilders die daarvoor speciaal zijn omgeschoold. Als je niet echt vertrouwd bent met het werk van de meester, zoek dan eerst eens op Google naar afbeeldingen en geniet dan van de film. Je ziet alle bekende personages en landschappen voorbij komen. 

Vind ik dit echt een goede film ? Ja, maar dan vooral omdat hij op een unieke manier is gemaakt, een manier die je niet anders dan behoorlijk indrukwekkend kan noemen ! ! ! Én je komt natuurlijk ook wel wat te weten over de beroemde Nederlander die meer dan 120 jaar geleden in Frankrijk stierf. De mooie versie van "Starry Starry Night" van Lianne La Havas op het einde van de film maakt de beleving compleet. In oktober 2016 bezocht ik Saint-Paul-de-Mausole, de psychiatrische inrichting waar hij niet lang voor zijn dood verbleef en nog zo'n 150 schilderijen maakte.

 Omdat de vrouwen nog even gingen winkelen zochten wij alvast een zonnig terras met zeezicht uit. Op de tafel achter ons stonden drie Irish Coffees en we besloten om dan maar hetzelfde te bestellen. Een kwartiertje later kozen de vrouwen voor sangria en vermits Bert en Pieter nog dorst hadden, kwam er nog een karafje extra op tafel. Een mooie namiddag !

Of die verhaaltjes nu waar zijn of niet, is totaal bijzaak. Worstenbroden en appelbollen, daar draait het om ! ! ! En zo reed ik deze middag met onze pa naar de Belgische Bakker in Benidorm om onze bestelling af te halen. Met al de opgebroken straten is het niet gemakkelijk om een parkeerplaats te vinden maar we hadden geluk. Terwijl onze pa een parkeerticket ging halen, kwam er al een politieagente controleren. 

Bij terugkomst in onze tuin stonden de meesten al met hun bordjes klaar. Enkele minuten draaiden alle beschikbare oventjes op volle toeren en kon het feest beginnen.

Vandaag was een overwegend zonnige dag en hoewel het op het randje was, heb ik toch een tijdje buiten kunnen zitten in korte broek en t-shirt.  Meteen ook het sein om de verse doos chili-truffels van Sjokolat (Hoogstraat Antwerpen) plechtig te laten openen door Rob.  Daarna gingen we (Rob, Letty en ik) nog even enkele caches controleren hier in de buurt.  Eentje bleek verdwenen en werd vervangen, de andere lag gewoon op de plaats waar hij moest liggen.  Gewoon niet goed genoeg gezocht door de vorige zoeker .

Vlucht VY1332 landde vroeger dan voorzien en werd al snel veranderd in VY1333 om terug richting Alicante te vliegen.  Net als in de heenreis had ik weer een hele zetelrij voor mij alleen, pure luxe.  In Alicante was het ook heel rustig en ik wandelde naar Beniconnect om me daar aan te melden voor de busrit naar Albir.  Toen verscheen een berichtje van Jerry - cafébaas van de Panaché - op Facebook waarin hij vertelde dat ik ook met hem kon meerijden.  Hij wachtte op iemand die samen met de spelers van RAFC op het vliegtuig zat.  Zo kon ik de ploeg toch nog even zien, één van de oefenwedstrijden bijwonen zal waarschijnlijk toch onmogelijk zijn.

Gisteren ben ik afscheid gaan nemen van Nancy en Macho.  Eerst het verplichte ontbijt bij De Vlegel, dan een aantal caches gaan zoeken en om af te sluiten een goedkope strooptocht langs de winkels in Mortsel.  Behalve een microgolfoven voor Nancy (met rood-witte knoppekes) niets gekocht.

Over de caches valt nog wel iets te vertellen.  Je kan er mee lachen maar het is wel tekenend voor mijn aftakeling.  We vonden een cache in Wilrijk, een vrij grote pot met daarin een kleiner potje met het logboekje in.  Stempeltje gezet, travel bug achtergelaten en hop naar de volgende.  Die werd ook vrij vlot gevonden en ik pakte mijn stempeltje uit mijn zak en ... had het kleine potje van de vorige cache vast.  Vergissen is menselijk maar dit soort dingen gebeurt mij wel steeds meer en meer.  In dit geval niet erg, een kilometertje of twee teruggereden en alles was opgelost.  Als ik morgen mijn portemonnee inslik en een kwartier later bij de bakker wil betalen met een blikje cola wordt dan iets moeilijker.  Ouder worden, wie zit er op te wachten ?

Vandaag ben ik met de bus nog een keertje naar Gent geweest.  Alweer een goedkope koopjesjacht want werkelijk niets gezien dat ik mooi, nuttig of nodig vond.

Morgen om 15u50 moet mijn vliegtuig opstijgen richting Alicante.  Voor één keer mag dat met een uur vertraging zijn want dan zou mijn vlucht ongeveer samen landen met die van TUI vanuit Antwerpen en in dat toestel zal de ploeg van Royal Antwerp FC zitten.  Die gaan voor een dikke week op stage naar Algorfa in de buurt van Torrevieja.  De bedoeling is om daar zondag een vriendschappelijke wedstrijd tegen Werder Bremen bij te wonen maar of dat gaat lukken is nog afwachten.  Bölöni, de trainer van onze ploeg, wil liever geen pottenkijkers .

Vandaag was het weer de hele dag grijs en winderig maar het bleef wel droog en dus ging ik met de bus naar Gent om daar enkele uurtjes rond te lopen.  Van busstation Zuid tot de Dampoort is altijd een gezellige wandeling : een mix van restaurantjes en café's, grote kledingketens en gezellige boetiekjes.  Rond de jaarwisseling krijg je daar dan ook nog kerstkraampjes, een reuzenrad en een schaatspiste bij.

Wat je vandaag nog extra kreeg was zweet, ik had me duidelijk te warm aangekleed voor een buitentemperatuur van 15 graden.

Deze avond had ik prijs : mijn haar moest onder handen genomen worden en alsof dat niet genoeg was ging de kist met verkleedmateriaal ook nog open.  Eén van de volgende dagen zullen er waarschijnlijk ook weer vlechtjes in mijn baard verschijnen.  Ik ben het al gewend en ik vind het ook helemaal niet erg .

Het programma liep ten einde om 17u en een kwartiertje later stapte ik de Vagant (jenevercafé) binnen voor dé afspraak van de dag.  Via Facebook was ik een tijd geleden in contact gekomen met enkele schoolvriendinnen waarmee ik eind '70 mee in de klas gezeten had, 40 jaar geleden dus ! Gelukkig hadden ze vorige week een foto doorgestuurd anders had ik ze zeker nooit herkend.  Na enkele jeneverkes gingen we bij Da Giovanni iets eten.  Ergens binnen een plaatsje vrij vinden was een onbegonnen zaak en dus kozen we een tafeltje op het verwarmde terras.  Ondanks de verwarming en de aangeboden dekentjes bleef het toch aan de frisse kant.

De volgende halte van ons gezelschap was het Steen (moet die verlichting echt in dat kleurtje ?) want daar was een bijeenkomst van geocachers.  Omdat ik niemand kende (behalve OpSinjoor) was de behoefte om lang te blijven hangen niet echt groot en dus gingen we op zoek naar een plekje waar het warm was.  Dat vonden we in De Valk, drie zeteltjes vlak naast de kachel.  En zo konden we tot een uur of elf verder praten over zeer uiteenlopende onderwerpen.  Plezant om hen weer te zien en zeker voor herhaling vatbaar.  Ze maakten zelfs plannen om naar Spanje te komen maar of daar ooit iets van gaat komen ...?

De dag eindigde zoals hij begonnen was : weer een ijslaagje op de auto.

Na het (late) ontbijt in de Vlegel moest Nancy gaan werken.  Ik ben met haar tot aan haar appartement meegewandeld om te kijken hoe alles eruit zag na de renovatie van de buitenkant.  Mooi gedaan, het lijkt wel nieuwbouw.  Ik ben dan eerst nog langs de Standaard boekhandel geweest voor de nieuwe ACSI camping- en camperplaatsengids 2018 en daarna heb ik de auto op Linkeroever geparkeerd.  Van daaruit kan je vlot met de tram naar de stad en heb je geen parkeerproblemen.

Een beetje de kerstsfeer opsnuiven in de stad, het heeft toch wel iets.  Nog veel winkelende mensen in de hoofdstraten en een gezellige sfeer aan de schaatsbaan (waar het lang aanschuiven was) en de kerstmarkt.  Om 16u werd ik verwacht in de studio van Radio Centraal en een kwartiertje daarvoor had ik nog een uiterst aangename - toevallige - ontmoeting met een deeltje van onze vrolijke zomerfestivalbende ! 

Deze ochtend ben ik eerst even gepasseerd bij de prikdienst van het AZ Sint-Lucas in Gent.  Controle suiker, cholesterol en nog vanalles waar de farmaceutische industrie pilletjes voor bedacht heeft.  

Daarna ben ik naar Laarne gereden, dat is maar tien minuutjes van hier verwijderd en daar kon ik tijdens een wandeling van 10 km negen caches vinden.  Allemaal vrij gemakkelijk te vinden maar alles werd wel een beetje bemoeilijkt door de alom aanwezige modder.  Niet erg, ik had mijn superbottinnes aan en daarmee overwin ik elk terrein.  

De tocht eindigde waar hij begon : aan het mooie kasteel van Laarne met aan de overkant van de straat een toch wel merkwaardig beeld.  Waar kan je nog ongegeneerd onder een rok kijken in deze metoo periode ?

Nancy verdween dan naar broer en schoonzus om kerst te vieren en ik reed naar Wachtebeke om de slotshow van de Warmste Week bij te wonen, dat heb ik de laatste jaren al elke keer gedaan.  De vorige dagen stonden de parkings stampvol maar tijdens de laatste uurtjes van de solidariteitsactie is dat helemaal niet het geval.  De meeste mensen hebben dan waarschijnlijk meer aandacht voor de voorbereidingen van het kerstfeest.  

De opbrengst van alle acties samen was fenomenaal : bijna 11 miljoen ! ! ! Onze noorderburen hebben bij een soortgelijke actie maar 5 miljoen opgehaald, terwijl er ongeveer 600 keer meer Nederlanders zijn dan Vlamingen.  De reden is vermoedelijk niet ver te zoeken : bij ons kan iedereen zijn eigen goed doel uitkiezen.  Soms kleine privé initiatieven, de actie staat op die manier dichter bij de mensen.  In Nederland gaat het geld naar één vooraf gekozen instelling zoals het Rode Kruis.  En als je dan weet hoeveel de CEO's van die grote organisaties verdienen ... dat stoot de mensen toch tegen de borst.

Ruim op tijd was ik dus op de luchthaven en kon het wachten beginnen. Een beetje rondlopen, koptelefoon op en naar muziek luisteren, op mijn klein laptopke tokkelen en dan al snel zien dat de vlucht vertraging zal hebben - ook al staat het vliegtuig al een hele tijd te wachten om in te stappen.  

Over de vlucht geen klachten, ik zeur niet over een half uur vertraging als ze elke keer drie stoelen voor mij alleen garanderen ! Zo is het zelfs op goedkope vluchten toch een beetje genieten, met als lunch een doosje mikado en een kartonnen bekertje cappuccino bijvoorbeeld.

Het landen op Zaventem ging ook zonder problemen, al moest waarschijnlijk alles blind gebeuren want we moesten door een dikke wolkenlaag. Terwijl ik zat te wachten om uit te stappen (rij 28, dus dat duurt even) was ik getuige van een niet echt vriendelijke behandeling van de ruimbagage.  Als je ziet hoe ze met de koffers smijten, weet je waarom je best voor een degelijke koffer kiest.  Dit is geen verwijt aan het adres van het personeel ! Zij werken ongetwijfeld onder tijdsdruk en netjes stapelen is meer belastend voor de rug.  

Al snel stond ik in het treinstation en voor 11 euro had ik mijn ticket richting Gent beet. De trein stond al op mij te wachten en de volgende verbinding met de bus van station Sint-Pieters naar Lochristi was ook helemaal op tijd. Je kan het bijna een VIP-behandeling noemen. 

En toch ben je als je alles bij elkaar optelt lang onderweg want het was bijna 18u toen ik bij de familie aanbelde. Daar werd al snel de eerste Leffe (speciale wintereditie) uitgeschonken en werd de honger gestild met witloof met kaas en hesp uit de oven. Iets waar je me vroeger absoluut geen plezier mee kon doen maar de laatste jaren vind ik het zelfs lekker. Hoeveel calorieën de maaltijd telde verzwijg ik beter want er werd ook nog afgesloten met een kaasplank. Dat alles geserveerd op een nieuw tafelkleed waarvan ik vermoed dat ik het ook al eens op de markt van Alfaz heb zien liggen ... 

De kindjes lagen al in bed toen wij in de zetel ploften voor een van de ontelbare kerstfilms die deze dagen de televisieschermen teisteren. Luc begon na een kwartier te snurken, ik ging halverwege naar bed en Anne bleef hardnekkig volhouden. Deze ochtend hoorde ik dat het een mooi einde was, zoals verplicht in dat soort films.  

Vandaag schrok ik toch weer hoe lang het duurt voor de duisternis plaats maakt voor een heel klein beetje licht en om 16u30 zit je al opnieuw in het donker. De rest van de dag bleef het grijs maar wel met een - voor putteke winter - aangename temperatuur van rond de tien graden. 

Deze middag kregen we bezoek van een bescheiden filmploeg. De plaatselijke toneelkring had een filmpje nodig van een "sugar daddy" die kwistig met geld strooit om een veel jongere juffrouw, en waarschijnlijk ook zichzelf, gelukkig te maken. En bij wie anders dan nonkel Luc komen ze dan terecht ? Er kwamen de nodige lingeriesetjes en briefjes van 50 euro voorbijgevlogen en zo was onze namiddag ook weeral voorbij. 

De familie is nu naar de zee vertrokken om kerstmis te vieren, ik bewaak het kasteel en prop mij de rest van de volgende dagen vol met overschotjes die in de koelkast en diepvries liggen.

Vandaag werden we verwacht bij Sabor, voor mij de laatste keer dit jaar maar ik weet bijna zeker dat ik in Lochristi ook niet zal omkomen van de honger.

Het is nu 12u30 en enkele minuten geleden is de kaap van 500000 gerond.  Deze teller houdt alleen rekening met page views, het aantal unieke bezoekers ligt lager.

Allemaal bedankt !

Vrijdag waren we met onze pa naar Finestrat gereden voor een nieuwe koelkast, die in zijn caravan heeft het opgegeven.  Je kan dan heel veel geld uitgeven aan een "speciale" koelkast (die op 230V, 12V én gas werkt) van de bekende merken in de kampeerwereld (Thetford en Dometic) of op zoek gaan naar een gewoon model zoals je die thuis in je keuken zou zetten.  In dat geval betaal je maar een kwart van de prijs én je hebt een zuinigere koelkast die ook nog beter koelt bij hoge temperaturen.  Vermits onze pa zijn caravan altijd op dezelfde plaats blijft staan zal het geen verrassing zijn dat er gekozen werd voor de tweede oplossing.  

Enkele dagen eerder had ik met F. de defecte koelkast - voordien al gedemonteerd door Handy Louis himself - uit de caravan gehaald.  We liepen een beetje rond bij Conforama, Media Markt en Carrefour en keerden dan terug naar de eerste zaak, nadat ik bij MM cartridges voor de printer én een microgolfoven met grill had gekocht.  Bij Carrefour werd een voorraadje gekocht om ook na Nieuwjaar niet om te komen van de honger . Gelukkig heeft onze pa nog een extra koelkast in de voortent staan want op de nieuwe is het nog even wachten.  Volgens de verkoper echter niet langer dan een maand !

Na de inkopen gingen we iets eten bij Universal Lounge Bar en dat smaakte !

Zaterdag heb ik de caravan en de voortent een beetje opgeruimd zodat alles netjes is als ik vrijdag naar België vertrek.  

Gisteren was het dan weer tijd voor een pizza bij Pizza4U in Albir.  We hadden geluk, er was nog één tafeltje vrij.  De terugrit per fiets maakte duidelijk dat het hier ook winter is, tegen 17u zou een paar handschoenen geen kwaad kunnen.

Vandaag is het platte rust, mijn rug wil weer niet echt meewerken.  Ik ben gisterenavond zelfs niet naar Benidorm geweest om in café Panaché naar de wedstrijd Zulte-Waregem tegen RAFC te zien.  Nu is het geen straf meer om die live stream in mijn caravan te volgen want sinds enkele dagen kunnen we hier genieten van internet via glasvezelkabel ! Niet alleen een stuk sneller dan voorheen, maar vooral veel stabieler.  Het leek zelfs alsof de spelers van Antwerp er beter door gingen spelen.  Alleen op de vierde plaats, wie had daar van durven dromen tijdens het eerste seizoen in de Jupiler League ! ! !