War machine, een oorlogsfilm zonder oorlog. Een komedie kan je het ook niet noemen, ook zit er duidelijk een sarkastisch ondertoontje in de film. Het leven in Afghanistan zoals het is, maar dan met Brad Pitt als generaal. Als hij niet met die geforceerde stem zou praten, had ik de film misschien nog net een voldoende gegeven. 

A dog's purpose. Deze film kreeg voor hij in omloop kwam heel wat negatieve aandacht omdat tijdens de opnames niet alles even diervriendelijk zou geweest zijn. En toch : als je een liefhebber bent van Bambi en Hachiko mag je deze niet missen. Voorzie extra dozen Kleenex ! 

Layla M. Een Nederlandse film over een meisje dat radicaliseert, trouwt en naar het Midden-Oosten trekt. Daar komt ze er al snel achter dat dit niet het leven is waarvoor ze gekozen heeft. 

Alles samen was dit geen slechte oogst maar al het voorgaande werd in ruime mate overtroffen door Tabula Rasa. De trailer zag er al hoopgevend uit en voor één keer werden de verwachtingen ook ruimschoots ingelost. Ik ben fan van ongeveer alles wat Veerle Baetens doet maar na deze reeks ben ik helemaal overtuigd. Zelfs de acteerprestaties van Gene Bervoets kon ik deze keer appreciëren en dat wil veel zeggen. 

 Om de afkickverschijnselen leefbaar te houden, ben ik onmiddellijk daarna beginnen kijken naar La forêt, een Franse misdaadreeks – ook helemaal niet slecht. Daar waar in Tabula Rasa pas op het einde alles duidelijk werd, kreeg hier mijn intuïtie gelijk halverwege de serie. 

En voor de rest ? 's Nachts en 's morgens vroeg gewoonweg ijskoud en overdag zonnig genoeg om in je t-shirt buiten te zitten, vooral omdat er bijna geen wind is. Gisterenmiddag was het zelfs warm genoeg om samen met Bert – eindelijk – een ijsje te gaan eten bij Universal Lounge Bar. De dienster bekeek ons wel alsof we uit een psychiatrische inrichting ontsnapt waren, maar het smaakte ! Op de fiets terug was het rond 15u op de stukken in de schaduw alweer bijna zo sterk afgekoeld dat je een paar handschoenen zou overwegen. 

Vandaag stond Sabor op het programma. Ja, op een dinsdag en dat zal in de toekomst waarschijnlijk ook zo blijven. En ook al was het deze keer niet het topmenu van vorige week, het was absoluut lekker. 

 Nog iets ? Ja. Ik weet niet meer wie het was, maar iemand vertelde me vandaag of gisteren nog : je blijft altijd een kind voor je ouders. En dus speelde onze pa nog eens voor Sinterklaas, oa met kinderchocolade. Zou hij me dan toch een beetje kennen ? 

De dag werd afgesloten met een drankje in onze feesttent, deze keer ter gelegenheid van Patrick's verjaardag.

Gisteren was er een meet & greet in Benidorm en daarmee zaten we voor het eerst sinds lang nog eens in de geocachingwereld.  Het was reeds de derde keer dat deze bescheiden bijeenkomst georganiseerd werd en het is dan altijd plezierig om nieuwe gezichten en oude bekenden weer te zien.  Er konden veel trackables gelogd worden en we zijn op de foto gegaan met een Spaanse superster !

Natuurlijk zijn we niet gewoon over en weer naar Benidorm gegaan, we hebben er meteen een zoektocht aan gekoppeld.  Helaas werden de meeste caches niet gevonden, we moeten ons daarvoor niet schamen want ook ook de zoekers vóór ons hadden gefaald.  Nochtans waren we vol energie en goed doorvoed aan de wandeling begonnen want onze eerste halte was Isidro, daar kan je je bord zo dikwijls vol scheppen als je wil en er is keuze genoeg ! De vele desserten maken het feest daar altijd compleet .

Deze middag zal het iets minder worden.  Opnieuw Benidorm maar deze keer naar de Panaché om naar de wedstrijd Standard-RAFC te kijken.  Veel reden tot feesten heeft Antwerp ons de laatste weken niet gegeven, ik hoop vandaag op een beter resultaat.

Het was vandaag trouwens een heel stuk frisser dan we gewend zijn. De noorderwind zou de volgende dagen nog aanwakkeren maar ook de zon gaat weer meer van de partij zijn. Vanmiddag kreeg ik een foto uit Lochristi toegestuurd, ik denk niet dat onze tuin in Alfaz er ooit zo zal uitzien.  

Gisterenochtend toen ik net een wasmachine ingeladen had, begon het ook te druppelen. Gelukkig hield het daarna weer op en kon ik nadat alles gedroogd was, aan het gevecht met de dekbedovertrek beginnen. 

De werken aan de barbecue die enkele dagen geleden begonnen zijn, zullen vandaag ook niet vorderen. Het gaat in ieder geval een indrukwekkende constructie worden. Ik vermoed dat we hem in geval van nood zelfs als schuilkelder kunnen gebruiken. En ook als het geen weer is voor een bbq, omkomen van de honger doe ik nog altijd niet – deze keer met een “overschotje” van Jenny. Het reeds langs beloofde ijsje voor Bert zal nog moeten wachten. 

En voor ik het vergeet : ik heb vandaag ook gewerkt ! Eindelijk is de indirecte LED verlichting die hier al enkele maanden lag te wachten, geïnstalleerd. De leeslampjes en de hoofdverlichting waren vóór de zomer al in orde gebracht en daarvoor werd gekozen voor “koud” wit licht. Met de “warme” LED strips ben ik nu ook helemaal klaar voor een romantische avond in de zithoek of de slaapkamer .

 Tytgat Chocolat, toch wel een buitenbeentje te noemen. In hoeveel series spelen er acteurs met down syndroom mee ? Geslaagde serie maar helaas ook een beetje voorspelbaar. 

Rellik, een Britse serie die zich achterstevoren afspeelt. Ook de titel moet je zo bekijken, Killer dus … en helemaal geen voorspelbaar einde ! 

Crimi Clowns, seizoen drie : ik blijf een fan maar één seizoen had genoeg geweest. 

Mannen under trappan, uit Zweden. Ze blijven het doen, die Scandinaven : beklijvende series uitbrengen. Hier is het lang onduidelijk, heeft het hoofdpersonage mentale problemen of woont er echt een man onder de trap ? 

In de afdeling “laat ons nog eens een paar miljoen spenderen aan speciale effecten” heb ik Geostorm bekeken, mét Tom Cruise in de hoofdrol. Spectaculair, meer niet. 

De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween. Alweer Zweeds én fantastisch. Allan zit in een rusthuis en is niet geïnteresseerd in de viering van zijn 100e verjaardag. De titel zegt het al en zijn avonturen en flash backs zijn hilarisch. 

Churchill dan, over één van de grootste Britse staatslieden. Hij zal best belangrijk geweest zijn maar in de film komt hij toch eerder over als een vervelende man. 

Via Winston kwam ik terecht bij koning George VI, Bertie voor de vrienden. Die had een zwaar stotterprobleem en in de King's Speech zie je hoe hij dat probleem aanpakt. Zeer onderhoudende en interessante film. 

De laatste in de rij is American Made, met Tom Cruise. Gebaseerd op waargebeurde feiten, niemand zou dit verhaal kunnen verzinnen. 

Tel daar dan ook de Slimste Mens én Thuis (ja, ik denk dat het tussen Tom en Judith nog goed komt) bij en je weet hoeveel uren slaap ik tekort kom. Recent is daar dan nog Hunted bijgekomen op NPO3. Plezant om te volgen maar niet echt helemaal geloofwaardig : op de vlucht met een cameraploeg die alles filmt ...

Deze ochtend wandelde ik naar Finca Guila, de tennisclub hier om het hoekje.  Niet om te spelen, ik heb genoeg tennisrackets uit razernij vernield tijdens mijn kortstondige carrière tussen Lichtaart en Mortsel.  Er werd een benefietdag georganiseerd ten voordele van de dierenbescherming en daar moest ik toch eens gaan kijken.  Een gezellige bedoening : een aantal standjes met eigen knutselwerk, tweedehands boeken, een frietkot enz.  De muzikale omlijsting werd verzorgd door de "Karaoke Road Show".  Je kon dus je favoriete nummers aanvragen en zelf mee kwelen maar gelukkig kwam niemand op het idee om dat ook daadwerkelijk te doen.  Dat was ook niet nodig, ze hadden zelf een zanger bij, eentje in een zeer opvallend maatpak.  Die man had een hele resem oldies in zijn repertoire en de onvermijdelijke evergreens van Elvis Presley en soortgelijken volgden elkaar in snel tempo op.  Af en toe zat er ook een aangename verrassing bij, Food for Thought van UB40 en Spanish Stroll van Mink DeVille bijvoorbeeld.

Om 13u was het alweer tijd om te vertrekken, ook al had ik het vermoeden dat de volgende artiest meer op mijn sympathie zou kunnen rekenen : iemand met dreadlocks heeft altijd een streepje voor.

Toch had ik een half uur later al helemaal geen spijt meer dat ik was vertrokken want ik ging met Leo, Rita, Rob en Letty lunchen bij Jaipur, een recent geopend Indisch restaurant in Alfaz.  Omdat de Curry Pot definitief gesloten is, moest er dringend een alternatief gevonden worden om onze Oosterse honger te stillen.  Jaipur beantwoordde volledig aan de verwachtingen : vriendelijke bediening (een Sikh, inclusief tulband) en uitermate lekker eten.  Dit gaan we zeker nog een keertje doen en tegelijkertijd wil ik iedereen in de omgeving oproepen om dit restaurant ook eens te bezoeken.  We willen niet het risico lopen dat ze bij gebrek aan klanten moeten sluiten  ! ! ! Allen daarheen dus !

De voorbije dagen verliepen eerder rustig : donderdag naar Sabor + nog een afzakkertje in de tent, gisteren naar de markt en dan een terrasje bij Albeniz (om eerlijk te zijn : de markt heb ik overgeslagen) en deze ochtend moesten we afscheid nemen van Philippe en Josee.

Dadelijk vertrek ik naar Café Panaché in Benidorm om naar RAFC-KV te kijken.  De opening van de nieuwe tribune mag je niet zomaar voorbij laten gaan, hopelijk pakken we ook drie punten.  Mijn vertrek naar Benidorm betekent ook dat ik het einde van het dubbelspel in de Davis Cup niet kan volgen.  Je kan niet alles hebben in het leven.

Toch krijg je hier snel een gevoel van "toeristenval".  De bediening is nogal opdringerig en er bestaat wel een dagmenu maar dat zeggen ze niet als je de kaart krijgt.  Wil je brood met aioli ? Dat komt extra op de rekening.  Gewoon onmiddellijk korte metten mee maken en je niets laten aanpraten wat je niet wil, is hier de boodschap.  Een pizza smaakt altijd, onze pa zijn pasta zag er ook goed uit maar het vlees van F. smaakte volgens hem naar vis, evenals de vergezellende groenten ... Ik heb een stukje wortel geproefd en had daarna ook een nasmaak van "sardinas a la plancha".  En toch heb ik geen spijt van ons bezoekje, je moet hier eens geweest zijn.

Voor koffie en een dessertje verhuisden we naar d-Origen en daarmee was onze namiddag weeral gepasseerd.  Bedankt pa en F. !

Morgen staat er weer wat anders op het programma.  Voor mij is alles goed, als het maar met eten te maken heeft .

Af en toe is het ook heel sober maar daarom niet minder lekker, zoals vandaag. Frietjes en een curryworst special bij de snackbar en een hoorntje ijs achteraf. Puur toeval eigenlijk want ik had met Bert en Jenny afgesproken om neer te strijken op het terras van Universal. Helaas, met vakantie ... 

Op sportgebied was het een weekend met hoogtes en laagtes. Absoluut hoogtepunt was de schitterende prestatie van David Goffin. Voor de rest : alweer een slechte (maar toch gewonnen) wedstrijd van RAFC, een mooie nederlaag van de geiten/rattenmix en Hercules Alicante heeft de kans laten liggen om de tweede plaats te grijpen in Segunda División B. Ik heb ook nog een stukje gezien van Atlético tegen Real Madrid, wat een verschil met België is dat toch ! Logisch dat ploegen uit de "kleinere" landen absoluut geen kans meer maken in de Europese bekerwedstrijden.

We waren nog niet lang terug van Sabor of we zaten alweer aan tafel, gelukkig geen uitgebreid diner maar wel lekkere hapjes ter gelegenheid van Rita's verjaardag.  Die was woensdag al verjaard maar toen kregen de feesten in Benidorm voorrang.  Je moet je plaats kennen in de maarschappij.

Vandaag kreeg ik bezoek waar altijd alles en iedereen voor moet wijken.  Met Debbie is het altijd plezant ook al zit ze momenteel in een niet zo gemakkelijke periode.  Eerst een beetje rondgewandeld en een cache meegepikt die al een tijdje lag te wachten.  Dan wilden we iets gaan eten naar de Chicken House Pub maar daar waren we iets te vroeg want die waren nog maar net aangekomen om alles klaar te zetten.  Als Debbie honger heeft, is wachten geen optie en we reden dan maar naar Oriental Garden in Alfaz.  Een gedeeld voorgerecht om de grootste honger te stillen en dan elk een heerlijke schotel.  Als je hier van de kaart kiest is het eten echt lekkerder dan wanneer je voor het all-in menu gaat.  Nadien nog een ijsje en dan - om Rob een plezier te doen - even naar mijn caravan.  Debbie heeft zelf ook een caravan gekocht die op een stukje grond van een vriend staat en de bedoeling is om er in te gaan wonen.  Daarom kwam ze hier wat ideetjes zoeken om haar caravan in te richten en te renoveren.  Haar overtuigen om mijn matras te testen, is niet gelukt.  Was ook niet de bedoeling maar je mag de hoop nooit opgeven !

Zoals elk jaar gingen we op mijn strategisch plekje staan om de parade goed te kunnen bekijken.  Strategisch, want dicht bij pizza en gebak - droog als het zou regenen (zelden meegemaakt) en indien gewenst kan je plaatsnemen op een trap zodat je iets beter uitzicht hebt.  Er was duidelijk veeeeeeel meer volk dan vorig jaar, rijen dik stonden de mensen te wachten op de eerste praalwagens.  Die kwamen er vrij snel aan, alles verliep heel vlot dit jaar.  De taferelen van vorige jaren waren er ook weer : mensen (en heus niet alleen kinderen) die op leven en dood naar beneden duiken om snoepjes te rapen.  Op het einde lag er dan ook een papje van tonnen confetti en platgetrapte snoepjes op de grond.

Op het vuurwerk moesten we nog even wachten en een plaatsje vinden om al zittend iets te drinken was hopeloos.  Rechtstaand kan ook, en dat deden we dan maar.  Rond 21u30 weerklonken de eerste knallen van het vuurwerk en als snel volgden de oooohs en aaaahs want wat was het weer mooi !

Onmiddellijk na de laatste vuurpijlen, haastten we ons naar de bus en we hadden weer geluk.  Ze kwam net aanrijden toen we bij de halte waren en anders dan vorig jaar (toen er zelfs bijna gevochten werd) hadden we snel een plaats op de bus.  Een beetje geluk moet je wel hebben, mensen die amper twee minuten later dan wij bij de halte waren konden niet meer mee want helemaal vol.  Je kan dan wachten op de volgende en misschien komt er dan nog eentje daarna maar om 22u30 is het definitief gedaan.  Ik blijf erbij : veel te vroeg voor een stad als Benidorm !

Gisteren was er even afleiding want we gingen met 18 personen (het grootste deel op de fiets) naar restaurant Bamboo.  Er was schitterend weer voorspeld en dus konden we allemaal op het terras genieten van het lekkere eten én het mooie uitzicht.  Op voorhand had ik even gevreesd dat met zo'n grote groep alles misschien een beetje chaotisch zou verlopen maar dat was ongegrond.  Toch scheidde Jenny zich even af van de groep en ging op de uitkijk staan in de hoop dat Sinterklaas een nieuwe teevee zou brengen .  Die heeft natuurlijk geen tijd want die zit nu in het noorden !

Achteraf werd in onze eigen feesttent nog koffie en een borreltje gedronken, de borreltjes mooi gepresenteerd op een door Leo gemaakte plank.

Vóór en na Sabor was er tijd genoeg om in de zon te zitten en door de vroeger invallende duisternis wordt er automatisch wat meer naar het scherm gekeken.  Zo heb ik met een beetje vertraging kunnen genieten van Tytgat Chocolat en kan ik elke avond hartelijk lachen met de Slimste Mens, vooral de uitzending met Jeroom en Elodie was een topper.

Uit de krant leer ik dat de hele voormiddag (snel)wegen in Catalonië zijn geblokkeerd, dat Magnus er mee stopt (optreden deze zomer stelde toch al niets voor), dat de vulva een rommelig boeltje is en drie Flandria boten geveild worden.  Interessant ...

Deze avond was er in de feesttent een feestje ter gelegenheid van Letty's verjaardag.  Dat was eerst gisteren gepland maar toen werd er voor de stoet in het dorp gekozen.  Dat feestje was echt gezellig, tot er muziek kwam.  Sorry, ieder zijn goesting maar op zo'n momenten voel ik mij echt verloren gelopen in een bejaardentehuis.  Ik heb geen enkel plaatje gehoord waar ik een halve euro voor zou betalen.  Met genoeg alcohol in mijn lijf zou ik dat allemaal minder erg vinden, maar met alleen water (eigen keuze) was het moeilijk vol te houden.  Ambiance, dat wel - en daar draait het om .

En dan kom ik steeds uit bij hetzelfde probleem : ik denk altijd anders dan de meerderheid.  Ik zou mij dus de hele dag overal en altijd kunnen ergeren maar dat doe ik al lang niet meer.  Mijn politiek gedachtengoed wijkt af van de gemiddelde kiezer.  Films die ik fantastisch vind, houden anderen vaak geen vijf minuten vol.  Muziek waar ik naar luister, kennen anderen niet eens en zo kan ik nog wel even doorgaan.  Is dat een aangeboren afwijking ? In ieder geval : dwarsliggers houden de sporen recht !

Iedereen had nog net genoeg tijd om "uit te buiken" en diegenen met nog genoeg fut konden alweer aan de volgende wandeling beginnen.  Nu ja, wandeling : als je van hieruit naar het dorp wil stappen in het donker lijkt het meer op een nachtdropping.  Gelukkig zijn we altijd voorzien van genoeg lampjes om ons van ver zichtbaar te maken.

We kwamen net iets te laat om het begin van de jaarlijkse stoet te zien maar erg was dat niet.  Het werd al snel duidelijk dat de "gran cabalgata" van de patroonsfeesten dit jaar weer eentje in mineur zou zijn.  Vorig jaar waren er echt heel mooie groepen bij, het jaar daarvoor was het ronduit teleurstellend.  De editie van dit jaar zweefde daar ergens tussenin.  Allemaal niet erg, zoiets blijft een prima alternatief voor elke avond indutten bij de televisie.  Én een goede uitvlucht om nog even bij Albeniz binnen te springen om iets te drinken.

In de namiddag kwam onze pa met zijn verzameling overschotjes langs.  En hoewel we soms lachen met zijn "verzamelwoede", het heeft me toch veel geld uitgespaard.  Om het dak te verstevigen tegen (zeldzame) hevige regenbuien kon ik nog wel een aantal stokken gebruiken, hetzelfde gold voor de inkomdeur.  Je kan die stokken natuurlijk kopen, maar gratis is altijd beter ... en dus werd er gezaagd, ingekort, platgeslagen en geschroefd tot alles in orde was.  Hij had ook nog twee tafel(tje)s voor me bij en een aantal planten.  Daar ben ik ook blij mee, alleen is het afwachten of ze gaan overleven.  In het verre verleden is steeds gebleken dat bij mij niets overleeft, ook niet die plantjes die echt geen verzorging nodig hebben.  

Nu nog zorgen voor een mooi grondzeil - het stukje dat onze pa overhad is te klein - en daarna een koelkast en een oventje, dan ben ik helemaal klaar om als geroutineerde pensionista te overwinteren. 

Een dessert is bij de all-in prijs niet inbegrepen maar dat werd later goedgemaakt.  En wat voor een dessert ! De appeltaart en ijsroom waren niet lekkerder dan anders, wel de service was buitengewoon.  Dahlia, een van de vele kleinkinderen van Patrick en Vicky was op bezoek en was zo lief om mijn baard vast te houden zodat ik een keertje zonder morsen kon snoepen.  

Vandaag heb ik eerst de voortent nog wat verder vastgetimmerd en toen was het tijd om af te zakken naar café Panaché in Benidorm.  Daar is onlangs een RAFC supportersclub opgericht, de eerste in Spanje.  Niet echt heel veel volk maar wel gezellig en ik kwam onmiddellijk bekend volk tegen.  De cafébaas moet trouwens nonkel zeggen tegen een oude klasgenoot van mij.  Grappig maar tegelijk confronterend qua leeftijd, ik had het plezanter gevonden moest mijn oude klasgenoot zijn jongere broer zijn .

De wedstrijd zelf was hopeloos, Antwerp verdient de vijfde plaats in de rangschikking echt niet als ze op deze manier blijven voetballen.  Langs de andere kant : Charleroi verdient zijn tweede plaats ook absoluut niet ! Rob, die ook meeging, heeft in ieder geval zijn Antwerps weer een beetje kunnen bijspijkeren.

Vandaag was het helemaal anders.  Ik ben eerst naar de markt gewandeld, niets speciaal te beleven maar wel churros gegeten.  Ik zou churros als ontbijt best gewoon kunnen worden, maar dan toch liefst met van die dikke chocolademelk erbij - die hebben ze op de markt spijtig genoeg niet.

Na de markt gaat het steevast naar Albeniz, de halve liters cerveza zijn daar lekker en je krijgt er altijd een tapa bij.  Honger had ik dus helemaal niet toen de rest van het gezelschap voorstelde om ergens iets te gaan eten.  Hun overtuigingskracht was echter sterker dan verwacht en dus belandden we bij "de Chinees", in ons geval wil dat meestal zeggen Oriental Garden in Alfaz.  

Al de anderen waren met de fiets en ik wandelde in mijn eentje terug naar de caravan.  Terwijl er na het eten normaal gezien een "uitbuikmoment" volgt, was dat vandaag anders.  Ik heb immers al heel lang een voortent liggen en het werd stilaan tijd dat die opgesteld werd.  En dus begonnen we eraan : tent in de rails schuiven, stokken proberen en nog eens op een andere manier proberen en soms nog eens - tot het lukt.  Zijkanten en voorkant erin, alles nog eens extra opspannen, piketten in de grond slaan en daar staat ze nu : een bijna nieuwe tent én meteen een verdubbeling van de leefruimte.

Nog een dienstmededeling : in de rechterkolom van de blog staat al een hele tijd een lijstje met collega-bloggers.  Gisteren heb ik er twee weggehaald en er drie "nieuwe" bij gezet.  Blijkbaar heeft zoiets meteen effect want ik kreeg al een berichtje van één van hen om te melden dat zijn bezoekersaantallen al gestegen waren. 

Om stipt 12u30 vertrok de bus naar huis en ik had deze keer geen geluk.  Naast mij zat een Spaanse vrouw, van het type dat normaal in een bontjas door de hoofdstraat van Benidorm paradeert.  Van in het begin zat ze al over alles te zeuren : over een vlieg in de bus, het uitzicht dat belemmerd werd door de zonwering, geen goede film op tv enz.  De hele weg heeft ze nootjes en chips gegeten, de helft daarvan moest ze achteraf weer uit haar decolleté halen en zo kon ze opnieuw beginnen.  

Toen ik rond 18u van de bus stapte, stond onze pa al te wachten.  We zijn een kleinigheid gaan eten bij Universal Lounge Bar en iets later kon ik onze feesttent kennis maken met de nieuwe gasten en oude bekenden die tijdens mijn afwezigheid zijn aangekomen.

De volgende dagen zullen vooral uit platte rust bestaan.  In vijf dagen heb ik volgens mijn telefoon zo'n 125000 stappen gezet en of dat nu grote of kleine stappen zijn, ik voel het !

Samen met dit bericht, zijn ook de vorige berichten intussen voorzien van de nodige foto's - veel plezier ermee.