MOBIELE HONDEN >>> HET VERVOLG
U bent bezoeker
dank u !
Foto

Zoeken in blog

Archief per maand
  • 05-2023
  • 04-2023
  • 03-2023
  • 02-2023
  • 01-2023
  • 12-2022
  • 11-2022
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 10-2006
  • 09-2006
  • 05-2005
    Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
    Profile for etterke
    26-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jaipur.
    Het was weer gezellig in café Panaché gisterenavond, ook al kwam RAFC niet verder dan een scoreloos gelijkspel tegen KV Mechelen.  Waarmee nogmaals bewezen is dat de vijfde plaats niet echt helemaal verdiend is.  Niemand die daar wakker van zal liggen want alle aandacht ging uiteraard naar de nieuwe tribune.  Werkelijk een schitterend bouwwerk en ook al is vernieuwen onvermijdelijk als je nog wil meetellen in de voetbalwereld : het is "mijn" stadion niet meer.  Waar is de tijd dat je nog een volledige kuip had, houten zitbankjes, staanplaatsen in de regen ...  
    Deze ochtend wandelde ik naar Finca Guila, de tennisclub hier om het hoekje.  Niet om te spelen, ik heb genoeg tennisrackets uit razernij vernield tijdens mijn kortstondige carrière tussen Lichtaart en Mortsel.  Er werd een benefietdag georganiseerd ten voordele van de dierenbescherming en daar moest ik toch eens gaan kijken.  Een gezellige bedoening : een aantal standjes met eigen knutselwerk, tweedehands boeken, een frietkot enz.  De muzikale omlijsting werd verzorgd door de "Karaoke Road Show".  Je kon dus je favoriete nummers aanvragen en zelf mee kwelen maar gelukkig kwam niemand op het idee om dat ook daadwerkelijk te doen.  Dat was ook niet nodig, ze hadden zelf een zanger bij, eentje in een zeer opvallend maatpak.  Die man had een hele resem oldies in zijn repertoire en de onvermijdelijke evergreens van Elvis Presley en soortgelijken volgden elkaar in snel tempo op.  Af en toe zat er ook een aangename verrassing bij, Food for Thought van UB40 en Spanish Stroll van Mink DeVille bijvoorbeeld.
    Om 13u was het alweer tijd om te vertrekken, ook al had ik het vermoeden dat de volgende artiest meer op mijn sympathie zou kunnen rekenen : iemand met dreadlocks heeft altijd een streepje voor.
    Toch had ik een half uur later al helemaal geen spijt meer dat ik was vertrokken want ik ging met Leo, Rita, Rob en Letty lunchen bij Jaipur, een recent geopend Indisch restaurant in Alfaz.  Omdat de Curry Pot definitief gesloten is, moest er dringend een alternatief gevonden worden om onze Oosterse honger te stillen.  Jaipur beantwoordde volledig aan de verwachtingen : vriendelijke bediening (een Sikh, inclusief tulband) en uitermate lekker eten.  Dit gaan we zeker nog een keertje doen en tegelijkertijd wil ik iedereen in de omgeving oproepen om dit restaurant ook eens te bezoeken.  We willen niet het risico lopen dat ze bij gebrek aan klanten moeten sluiten Smile ! ! ! Allen daarheen dus !


















    25-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nieuwe tribune.
    Het is nu iets na vier uur, zaterdagmiddag.  Een klein half uurtje geleden gebeurde het, helemaal onverwacht : druppels op het dak.  Dat was heel lang geleden.  Veel stelde het niet voor maar het is misschien wel de voorbode van wat we gaan krijgen, áls de weerberichten juist zijn.  De zomer zou hier nu toch ook stilaan bergaf gaan.  We zien wel ...
    De voorbije dagen verliepen eerder rustig : donderdag naar Sabor + nog een afzakkertje in de tent, gisteren naar de markt en dan een terrasje bij Albeniz (om eerlijk te zijn : de markt heb ik overgeslagen) en deze ochtend moesten we afscheid nemen van Philippe en Josee.
    Dadelijk vertrek ik naar Café Panaché in Benidorm om naar RAFC-KV te kijken.  De opening van de nieuwe tribune mag je niet zomaar voorbij laten gaan, hopelijk pakken we ook drie punten.  Mijn vertrek naar Benidorm betekent ook dat ik het einde van het dubbelspel in de Davis Cup niet kan volgen.  Je kan niet alles hebben in het leven.













    22-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zonder woorden.
    .















    20-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Terug in de tijd.
    De bedoeling was om l'Espill nog eens met een bezoekje te vereren.  En net als gisteren hadden we pech, deze keer geen vakantie maar wel sluitingsdag.  Geen nood, in Altea is keuze genoeg.  Uiteindelijk kwamen we terecht bij Columbus 1492, vroeger een restaurant als alle andere maar nu door de aankleding een buitenbeentje.  De buitenkant en het terras zien eruit als een oud schip en alles is versierd en aangekleed met voorwerpen uit de tijd van de grote ontdekkingsreizigers.  Ook binnen lijkt het wel een museum, tot in het toilet !
    Toch krijg je hier snel een gevoel van "toeristenval".  De bediening is nogal opdringerig en er bestaat wel een dagmenu maar dat zeggen ze niet als je de kaart krijgt.  Wil je brood met aioli ? Dat komt extra op de rekening.  Gewoon onmiddellijk korte metten mee maken en je niets laten aanpraten wat je niet wil, is hier de boodschap.  Een pizza smaakt altijd, onze pa zijn pasta zag er ook goed uit maar het vlees van F. smaakte volgens hem naar vis, evenals de vergezellende groenten ... Ik heb een stukje wortel geproefd en had daarna ook een nasmaak van "sardinas a la plancha".  En toch heb ik geen spijt van ons bezoekje, je moet hier eens geweest zijn.
    Voor koffie en een dessertje verhuisden we naar d-Origen en daarmee was onze namiddag weeral gepasseerd.  Bedankt pa en F. !
    Morgen staat er weer wat anders op het programma.  Voor mij is alles goed, als het maar met eten te maken heeft Very Happy.


















    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Weekend.
    Is er iets dat we moeten onthouden van de voorbije dagen ? Misschien zijn er wel mensen die nieuwsgierig zijn naar de huidige levenswandel van Guy (camperhuub) ? Wel, hij blijft nog altijd bij zijn standpunt : geen avonturen = niet schrijven. Voor de rest is alles okee met hem en kan je dus - zoals hij zelf al heeft geopperd - gewoon kijken naar zijn schrijfsels van een jaar geleden, om te weten wat hij vandaag doet. Echt veel meer avonturen dan Guy beleef ik zelf ook niet maar mijn slecht karakter noopt mij ertoe toch af en toe te berichten over het nog altijd schitterende weer en de vele restaurantbezoekjes. 
    Af en toe is het ook heel sober maar daarom niet minder lekker, zoals vandaag. Frietjes en een curryworst special bij de snackbar en een hoorntje ijs achteraf. Puur toeval eigenlijk want ik had met Bert en Jenny afgesproken om neer te strijken op het terras van Universal. Helaas, met vakantie ... 
    Op sportgebied was het een weekend met hoogtes en laagtes. Absoluut hoogtepunt was de schitterende prestatie van David Goffin. Voor de rest : alweer een slechte (maar toch gewonnen) wedstrijd van RAFC, een mooie nederlaag van de geiten/rattenmix en Hercules Alicante heeft de kans laten liggen om de tweede plaats te grijpen in Segunda División B. Ik heb ook nog een stukje gezien van Atlético tegen Real Madrid, wat een verschil met België is dat toch ! Logisch dat ploegen uit de "kleinere" landen absoluut geen kans meer maken in de Europese bekerwedstrijden.










    17-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Drukke dagen.
    Gisterenmiddag naar Sabor, lekker als altijd maar deze keer toch weer net iets beter dan anders.  We hebben het er aan tafel over gehad : wat er op je bord verschijnt, blijft het belangrijkste maar de bediening is hier toch ook een grote meerwaarde.  We komen hier natuurlijk al lang genoeg om een goede band op te bouwen met het personeel.  Recent is er een nieuwe dienster - Alexandra - bijgekomen die ervoor zorgt dat we nog lang klant zullen blijven.  Ja, het is een mooi meisje en als ze lacht wordt ze bijna betoverend mooi maar bovenal : het lijkt alsof ze al jaren in dit team meedraait.  Zullen we haar dan maar een natuurtalent noemen ? Als ze dit zou kunnen lezen, zou ze vast beginnen blozen ... Smile
    We waren nog niet lang terug van Sabor of we zaten alweer aan tafel, gelukkig geen uitgebreid diner maar wel lekkere hapjes ter gelegenheid van Rita's verjaardag.  Die was woensdag al verjaard maar toen kregen de feesten in Benidorm voorrang.  Je moet je plaats kennen in de maarschappij.
    Vandaag kreeg ik bezoek waar altijd alles en iedereen voor moet wijken.  Met Debbie is het altijd plezant ook al zit ze momenteel in een niet zo gemakkelijke periode.  Eerst een beetje rondgewandeld en een cache meegepikt die al een tijdje lag te wachten.  Dan wilden we iets gaan eten naar de Chicken House Pub maar daar waren we iets te vroeg want die waren nog maar net aangekomen om alles klaar te zetten.  Als Debbie honger heeft, is wachten geen optie en we reden dan maar naar Oriental Garden in Alfaz.  Een gedeeld voorgerecht om de grootste honger te stillen en dan elk een heerlijke schotel.  Als je hier van de kaart kiest is het eten echt lekkerder dan wanneer je voor het all-in menu gaat.  Nadien nog een ijsje en dan - om Rob een plezier te doen - even naar mijn caravan.  Debbie heeft zelf ook een caravan gekocht die op een stukje grond van een vriend staat en de bedoeling is om er in te gaan wonen.  Daarom kwam ze hier wat ideetjes zoeken om haar caravan in te richten en te renoveren.  Haar overtuigen om mijn matras te testen, is niet gelukt.  Was ook niet de bedoeling maar je mag de hoop nooit opgeven !



















    16-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Naar Benidorm.
    Gisteren was het de laatste dag van de patroonsfeesten in Benidorm en dat betekent elk jaar een grote stoet en nog groter vuurwerk.  Met zijn vijven gingen we een kijkje nemen, voor Rob en Letty was het de eerste keer.  Omstreeks half zes wandelden we naar de bushalte en we moesten slechts een minuutje wachten tot bus 10 aan kwam rijden.  Eerst zaten we bijna helemaal alleen op de bus maar naarmate we campings passeerden en het centrum naderden werd het steeds drukker.
    Zoals elk jaar gingen we op mijn strategisch plekje staan om de parade goed te kunnen bekijken.  Strategisch, want dicht bij pizza en gebak - droog als het zou regenen (zelden meegemaakt) en indien gewenst kan je plaatsnemen op een trap zodat je iets beter uitzicht hebt.  Er was duidelijk veeeeeeel meer volk dan vorig jaar, rijen dik stonden de mensen te wachten op de eerste praalwagens.  Die kwamen er vrij snel aan, alles verliep heel vlot dit jaar.  De taferelen van vorige jaren waren er ook weer : mensen (en heus niet alleen kinderen) die op leven en dood naar beneden duiken om snoepjes te rapen.  Op het einde lag er dan ook een papje van tonnen confetti en platgetrapte snoepjes op de grond.
    Op het vuurwerk moesten we nog even wachten en een plaatsje vinden om al zittend iets te drinken was hopeloos.  Rechtstaand kan ook, en dat deden we dan maar.  Rond 21u30 weerklonken de eerste knallen van het vuurwerk en als snel volgden de oooohs en aaaahs want wat was het weer mooi !
    Onmiddellijk na de laatste vuurpijlen, haastten we ons naar de bus en we hadden weer geluk.  Ze kwam net aanrijden toen we bij de halte waren en anders dan vorig jaar (toen er zelfs bijna gevochten werd) hadden we snel een plaats op de bus.  Een beetje geluk moet je wel hebben, mensen die amper twee minuten later dan wij bij de halte waren konden niet meer mee want helemaal vol.  Je kan dan wachten op de volgende en misschien komt er dan nog eentje daarna maar om 22u30 is het definitief gedaan.  Ik blijf erbij : veel te vroeg voor een stad als Benidorm !



















    13-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.TV
    De laatste drie dagen verliepen weer rustig.  Voor mij althans.  Elders in onze tuin was er één woord dat alles beheerste : tv ! Bert en Jenny hadden in Nederland een nieuwe, grotere televisie gekocht.  Aansluiten zou hier in Spanje wel gebeuren, dat kan iedereen.  Helaas : menu niet in het Nederlands te krijgen, geen beeld of geen klank, kabels al dan niet per ongeluk doorgeknipt ...  Hun oude tv functioneerde nog prima, de nieuwe wil echt niet ... Tot overmaat van ramp doet hij het wel in de camper van Bernard ! Overal wordt hulp ingeroepen en ook nu - even uit de zon vanwege te heet - blijft dat korte woordje rondzoemen : tv tv teevee teeeeeveeeee.  Ik hoop dat het toch nog in orde komt.  
    Gisteren was er even afleiding want we gingen met 18 personen (het grootste deel op de fiets) naar restaurant Bamboo.  Er was schitterend weer voorspeld en dus konden we allemaal op het terras genieten van het lekkere eten én het mooie uitzicht.  Op voorhand had ik even gevreesd dat met zo'n grote groep alles misschien een beetje chaotisch zou verlopen maar dat was ongegrond.  Toch scheidde Jenny zich even af van de groep en ging op de uitkijk staan in de hoop dat Sinterklaas een nieuwe teevee zou brengen Smile.  Die heeft natuurlijk geen tijd want die zit nu in het noorden !
    Achteraf werd in onze eigen feesttent nog koffie en een borreltje gedronken, de borreltjes mooi gepresenteerd op een door Leo gemaakte plank.



















    10-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Einde van de feesten.
    Gisteren donderdag en dus naar Sabor, wat is die bouillabaisse toch altijd lekker ! Blau, het restaurant dat slechts enkele maanden geleden naast Sabor zijn deuren opende, heeft de handdoek blijkbaar al in de ring geworpen.  Twee dagen achter elkaar gesloten blijven zonder enige vorm van uitleg, echt normaal is het in ieder geval niet.
    Vóór en na Sabor was er tijd genoeg om in de zon te zitten en door de vroeger invallende duisternis wordt er automatisch wat meer naar het scherm gekeken.  Zo heb ik met een beetje vertraging kunnen genieten van Tytgat Chocolat en kan ik elke avond hartelijk lachen met de Slimste Mens, vooral de uitzending met Jeroom en Elodie was een topper.
    Vanmiddag was het weer tijd voor de "mascletas", die horen bij alle feesten in Spanje.  Sommige mensen vinden het een idiote geldverspilling, vuurwerk overdag.  Eigenlijk kan je het niet echt vuurwerk noemen, er gaan wel een aantal pijlen de lucht in maar het gaat toch vooral om het oorverdovende geknal op grondniveau.  Ik was de enigste met oordopjes, het lawaai valt dan wel mee maar de drukgolven blazen je bijna uit je schoenen - in mijn geval sandalen.
    Deze avond ging het dan toch meer de hoogte in met het afsluitende vuurwerk.   Deze nacht is het dan gedaan met de patroonsfeesten, dat wil echter niet zeggen dat alles hier stil valt want vanaf morgen krijgen de feestelijkheden een vervolg in Benidorm. 















    08-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Feestje.
    Deze ochtend om 10u fietste ik naar het Casa de Cultura want daar zou een bijeenkomst van oude motorfietsen zijn.  Dat was ook inderdaad het geval maar veel meer dan 20 waren het er niet én de meeste waren brommertjes.  Ik was dus al snel terug bij de caravan en daar kreeg ik al onmiddellijk een bericht om te melden dat een bestelling die ik gisteren in Nederland had geplaatst vandaag al bij kameraden (die in december naar hier komen) was afgeleverd.  Dat is echt wel heel snel. 
    Uit de krant leer ik dat de hele voormiddag (snel)wegen in Catalonië zijn geblokkeerd, dat Magnus er mee stopt (optreden deze zomer stelde toch al niets voor), dat de vulva een rommelig boeltje is en drie Flandria boten geveild worden.  Interessant ...
    Deze avond was er in de feesttent een feestje ter gelegenheid van Letty's verjaardag.  Dat was eerst gisteren gepland maar toen werd er voor de stoet in het dorp gekozen.  Dat feestje was echt gezellig, tot er muziek kwam.  Sorry, ieder zijn goesting maar op zo'n momenten voel ik mij echt verloren gelopen in een bejaardentehuis.  Ik heb geen enkel plaatje gehoord waar ik een halve euro voor zou betalen.  Met genoeg alcohol in mijn lijf zou ik dat allemaal minder erg vinden, maar met alleen water (eigen keuze) was het moeilijk vol te houden.  Ambiance, dat wel - en daar draait het om Smile.
    En dan kom ik steeds uit bij hetzelfde probleem : ik denk altijd anders dan de meerderheid.  Ik zou mij dus de hele dag overal en altijd kunnen ergeren maar dat doe ik al lang niet meer.  Mijn politiek gedachtengoed wijkt af van de gemiddelde kiezer.  Films die ik fantastisch vind, houden anderen vaak geen vijf minuten vol.  Muziek waar ik naar luister, kennen anderen niet eens en zo kan ik nog wel even doorgaan.  Is dat een aangeboren afwijking ? In ieder geval : dwarsliggers houden de sporen recht !


















    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De jaarlijkse optocht.
    Gisterenmiddag zijn we met een groepje iets gaan eten.  Het was de bedoeling om naar de Curry Pot (Indisch) te gaan maar toen ik met Rob even naar daar fietste om een tafel te reserveren was het restaurant gesloten.  Enkele minuten later kwam de eigenaar aangereden met zijn auto en wist te melden dat het definitief gesloten was.  Hij gaat wel iets anders doen met het lokaal maar wat kon of wou hij niet vertellen.  Het andere Indische restaurant dat we wel eens wilden proberen had zijn sluitingsdag, Oriental Garden ook.  Dan maar poolshoogte gaan nemen bij camping Almafra.  Voor Rob en mij was het okee, de rest had dus geen keuze Smile.  We kwamen terug in onze tuin en brachten iedereen op de hoogte van de wijziging.  Iedereen was akkoord en tegen 14u wandelden we samen naar beneden.  Lekker menu en grote porties ! 
    Iedereen had nog net genoeg tijd om "uit te buiken" en diegenen met nog genoeg fut konden alweer aan de volgende wandeling beginnen.  Nu ja, wandeling : als je van hieruit naar het dorp wil stappen in het donker lijkt het meer op een nachtdropping.  Gelukkig zijn we altijd voorzien van genoeg lampjes om ons van ver zichtbaar te maken.
    We kwamen net iets te laat om het begin van de jaarlijkse stoet te zien maar erg was dat niet.  Het werd al snel duidelijk dat de "gran cabalgata" van de patroonsfeesten dit jaar weer eentje in mineur zou zijn.  Vorig jaar waren er echt heel mooie groepen bij, het jaar daarvoor was het ronduit teleurstellend.  De editie van dit jaar zweefde daar ergens tussenin.  Allemaal niet erg, zoiets blijft een prima alternatief voor elke avond indutten bij de televisie.  Én een goede uitvlucht om nog even bij Albeniz binnen te springen om iets te drinken.



















    07-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Werken.
    Zo, de voortent heeft tijdens de nacht van zondag op maandag de eerste najaarswind doorstaan.  Heel hevig was het niet maar rukwinden net boven de 50 km/u zijn toch al een goede test.  Naarmate de uren vorderden, verdween de wind helemaal en werd het een mooie dag.  
    In de namiddag kwam onze pa met zijn verzameling overschotjes langs.  En hoewel we soms lachen met zijn "verzamelwoede", het heeft me toch veel geld uitgespaard.  Om het dak te verstevigen tegen (zeldzame) hevige regenbuien kon ik nog wel een aantal stokken gebruiken, hetzelfde gold voor de inkomdeur.  Je kan die stokken natuurlijk kopen, maar gratis is altijd beter ... en dus werd er gezaagd, ingekort, platgeslagen en geschroefd tot alles in orde was.  Hij had ook nog twee tafel(tje)s voor me bij en een aantal planten.  Daar ben ik ook blij mee, alleen is het afwachten of ze gaan overleven.  In het verre verleden is steeds gebleken dat bij mij niets overleeft, ook niet die plantjes die echt geen verzorging nodig hebben.  
    Nu nog zorgen voor een mooi grondzeil - het stukje dat onze pa overhad is te klein - en daarna een koelkast en een oventje, dan ben ik helemaal klaar om als geroutineerde pensionista te overwinteren. 
    Gisterenavond koelde het snel af en voor de eerste keer dit seizoen ging de verwarming aan in de feesttent.  Er werd immers weer samengezeten ter gelegenheid van de aankomst van Ferdinand.
    Vanmorgen was de buitentemperatuur gezakt tot onder de zeven graden en dat is voor ons fris ! Ja, ik weet dat in België te strooiwagens vannacht zijn uitgereden ... Nu om 10u loopt intussen weer iedereen rond in zomertenue. 



















    05-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voetbal.
    Het was ook gisteren mooi weer, tot ongeveer 14u.  Net toen ik met onze pa en vriendin Angelina op het mooie terras van Chinees restaurant Bamboo wou gaan eten werd het zwaarbewolkt en begon het te waaien.  Niet overdreven maar toch genoeg om binnen een tafeltje te kiezen.  Het duurde even voor mijn tafelgezelschap de formule snapte (je bestelt zoveel je wil en alles wordt aan tafel geserveerd) maar uiteindelijk werd er veel en lekker gegeten.
    Een dessert is bij de all-in prijs niet inbegrepen maar dat werd later goedgemaakt.  En wat voor een dessert ! De appeltaart en ijsroom waren niet lekkerder dan anders, wel de service was buitengewoon.  Dahlia, een van de vele kleinkinderen van Patrick en Vicky was op bezoek en was zo lief om mijn baard vast te houden zodat ik een keertje zonder morsen kon snoepen.  
    Vandaag heb ik eerst de voortent nog wat verder vastgetimmerd en toen was het tijd om af te zakken naar café Panaché in Benidorm.  Daar is onlangs een RAFC supportersclub opgericht, de eerste in Spanje.  Niet echt heel veel volk maar wel gezellig en ik kwam onmiddellijk bekend volk tegen.  De cafébaas moet trouwens nonkel zeggen tegen een oude klasgenoot van mij.  Grappig maar tegelijk confronterend qua leeftijd, ik had het plezanter gevonden moest mijn oude klasgenoot zijn jongere broer zijn Smile.
    De wedstrijd zelf was hopeloos, Antwerp verdient de vijfde plaats in de rangschikking echt niet als ze op deze manier blijven voetballen.  Langs de andere kant : Charleroi verdient zijn tweede plaats ook absoluut niet ! Rob, die ook meeging, heeft in ieder geval zijn Antwerps weer een beetje kunnen bijspijkeren.



















    03-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voortent.
    Een beetje raar, het was gisteren donderdag en ik herinner mij niks van die dag - behalve 's middags lekker wokken bij Rob en Letty.  Er is dus maar één conclusie mogelijk : het was mooi weer en ik heb gewoon in mijn stoeltje gezeten.
    Vandaag was het helemaal anders.  Ik ben eerst naar de markt gewandeld, niets speciaal te beleven maar wel churros gegeten.  Ik zou churros als ontbijt best gewoon kunnen worden, maar dan toch liefst met van die dikke chocolademelk erbij - die hebben ze op de markt spijtig genoeg niet.
    Na de markt gaat het steevast naar Albeniz, de halve liters cerveza zijn daar lekker en je krijgt er altijd een tapa bij.  Honger had ik dus helemaal niet toen de rest van het gezelschap voorstelde om ergens iets te gaan eten.  Hun overtuigingskracht was echter sterker dan verwacht en dus belandden we bij "de Chinees", in ons geval wil dat meestal zeggen Oriental Garden in Alfaz.  
    Al de anderen waren met de fiets en ik wandelde in mijn eentje terug naar de caravan.  Terwijl er na het eten normaal gezien een "uitbuikmoment" volgt, was dat vandaag anders.  Ik heb immers al heel lang een voortent liggen en het werd stilaan tijd dat die opgesteld werd.  En dus begonnen we eraan : tent in de rails schuiven, stokken proberen en nog eens op een andere manier proberen en soms nog eens - tot het lukt.  Zijkanten en voorkant erin, alles nog eens extra opspannen, piketten in de grond slaan en daar staat ze nu : een bijna nieuwe tent én meteen een verdubbeling van de leefruimte.
    Nog een dienstmededeling : in de rechterkolom van de blog staat al een hele tijd een lijstje met collega-bloggers.  Gisteren heb ik er twee weggehaald en er drie "nieuwe" bij gezet.  Blijkbaar heeft zoiets meteen effect want ik kreeg al een berichtje van één van hen om te melden dat zijn bezoekersaantallen al gestegen waren. 















    01-11-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Thuis.
    Zo'n drukke stad en zo'n rustige kamer, dat is toch wel uitzonderlijk.  Toen ik deze ochtend om 9u de stad inliep, was er nog niet veel volk op straat.  Nog aan het bekomen van de feestjes afgelopen nacht én een vrije dag vandaag, dat laat zich duidelijk merken.  Een uitstekende gelegenheid om nog een aantal caches te zoeken in de nabijheid van mijn hotel.  Die pogingen lukken vrij aardig en ik kwam toch weer op plekken waar ik anders niet zou komen.  Wat ook opvalt hoe groot het verschil is tussen de hoofdstraat met zijn dure winkels en de zijstraten met redelijk verwaarloosde huizen en straatprostitutie.  Bedelaars en daklozen tref je overal aan.  Soms jonge meisjes of lief uitziende oma's die je maar al te graag zou helpen.  Helemaal anders dan de opdringerige zigeunerachtige vrouwen die je soms bijna van je moet wegduwen.
    Om stipt 12u30 vertrok de bus naar huis en ik had deze keer geen geluk.  Naast mij zat een Spaanse vrouw, van het type dat normaal in een bontjas door de hoofdstraat van Benidorm paradeert.  Van in het begin zat ze al over alles te zeuren : over een vlieg in de bus, het uitzicht dat belemmerd werd door de zonwering, geen goede film op tv enz.  De hele weg heeft ze nootjes en chips gegeten, de helft daarvan moest ze achteraf weer uit haar decolleté halen en zo kon ze opnieuw beginnen.  
    Toen ik rond 18u van de bus stapte, stond onze pa al te wachten.  We zijn een kleinigheid gaan eten bij Universal Lounge Bar en iets later kon ik onze feesttent kennis maken met de nieuwe gasten en oude bekenden die tijdens mijn afwezigheid zijn aangekomen.
    De volgende dagen zullen vooral uit platte rust bestaan.  In vijf dagen heb ik volgens mijn telefoon zo'n 125000 stappen gezet en of dat nu grote of kleine stappen zijn, ik voel het !
    Samen met dit bericht, zijn ook de vorige berichten intussen voorzien van de nodige foto's - veel plezier ermee.











    31-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.En opnieuw naar Madrid.
    Wat was het stil afgelopen nacht, heel wat anders dan Madrid. Ik had nog enkele uurtjes tijd om rond te lopen en dat heb ik dan ook gedaan, daarbij werden ook nog een aantal caches gelogd. Dat kost hier net iets meer moeite dan elders, de straten zijn steil en de trappen ontelbaar. In de winter, als alles onder een witte vracht sneeuw ligt, zal het hier ongetwijfeld betoverend mooi zijn én tegelijk gevaarlijk : ik kan me niet voorstellen dat je op al die kasseien recht kan blijven als het glad is.
    De bus naar Madrid vertrekt weer stipt op tijd en is weer even luxueus als gisteren. Elke stoel heeft zijn eigen tablet, alleen is er niets dat werkt - je kan wel je telefoon opladen.
    Tegen 14u stap ik mijn nieuwe verblijfplaats voor één nacht binnen : hotel La Selecta op de Gran Via, één van de drukste verkeersaders van de stad. In mijn kamer heb ik daar helemaal geen last van want die ligt aan de achterkant, lekker rustig en toch in het centrum van de stad. Aan de overkant zou ik het casino binnen kunnen stappen maar dat doe ik niet. Echt veel geluk in het spel heb ik niet, in de liefde ook niet - wat ben ik toch een sukkelaar !
    Met de Garmin in de hand stap ik naar het Retiro park en daar blijf ik tot zonsondergang caches zoeken. Als ik terug in de winkelstraten kom, zie ik dat steeds meer mensen verkleed zijn ter gelegenheid van Halloween. Eten doe ik opnieuw bij "Wok your Way", dat is me vorige keer goed meegevallen. Daarna naar het hotel, vanavond geen feest voor mij. Als iedereen er lelijker uit ziet dan mij, is de lol eraf. Toch eerst nog eens gaan kijken bij Primark, de Madrileense vestiging is reusachtig groot - vijf verdiepingen vol goedkope kleding !



















    30-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ávila.
    Deze ochtend werd ik aangesproken door een man die altijd aan de receptie rondhangt, hij spreekt Spaans maar met een volgens mij Italiaans accent. Hij vroeg of ik Engels praatte. Ja dus. "I think you are an artist" opperde hij. Ik wou hem niet teleurstellen met zijn mensenkennis en zei dan maar dat ik zanger ben in een heavy metal band. Om verdere lastige vragen te ontwijken ging ik op zoek naar een ontbijt. Ik had gisteren iets gezien voor 3 euro en voor die prijs krijg je dan eieren, worst, spek en - dat krijg ik 's morgens echt niet binnen - patatas fritas. Ik zou natuurlijk kunnen onderhandelen over geen frieten en een worst extra maar ik ben gewoon naar een bakker gestapt voor een croissant met kaas en hesp én een chocoladebroodje, prijs 1,70 ) nah !
    Ik had gisterenavond mijn bagage al in orde gebracht voor mijn uitstap naar Ávila en als je dan nog een paar uur over hebt, loop je toch maar doelloos rond. De Corte d'Ingles binnen, in de FNAC een prulleke gekocht en eens gaan kijken naar mijn hotel voor morgenavond zodat ik de dichtste metrohalte kan kiezen, wat station Gran Via blijkt te zijn. Logisch, zou je kunnen denken want het hotel ligt op de Gran Via maar die weg heet niet zomaar zijn naam gekregen
    In de metro naar het busstation hoor ik een aantal Vlaamse vrouwen opsommen wat ze gaan doen tijdens hun tweedaags verblijf in Madrid. Ze hebben allemaal (ze zijn met zijn zessen) dezelfde reisgids én een door één van hen opgesteld schema vast. Vandaag (toen ze eraan begonnen was het al 11u30) stond er zoveel op het programma dat ik vrees dat er weinig tijd om te winkelen zal overblijven. En laat het nét dat zijn waar ze allemaal naar uitkijken ... Heb ik trouwens al verteld dat er opvallend veel Vlaamstalige mensen in Madrid rondlopen ? De herfstvakantie zal daar zeker mee te maken hebben.
    Mijn bus vertrok perfect op tijd en anderhalf uur later stapte ik uit in het busstation van Ávila. Onderweg rij je, zoals vaak in Spanje door desolate hoogvlaktes met hier en daar een afrit naar een dorp of een verder afgelegen stad. Als je de stad nadert, ziet die eruit zoals alle andere : in het voorgeborchte een opeenstapeling van supermarkten, meubelzaken en merkgarages. Ik stap te voet naar mijn hotel, twee kilometers zijn een perfecte opwarming. De eerste kilometer doet nog altijd niet vermoeden waar je terecht komt. En dan doemen de oude muren op, wat zijn ze toch mooi !
    Ook mooi is mijn hotelletje, zeker vergeleken met dat in Madrid. Een zeer mooie kamer, met stijl aangekleed en op een rustig pleintje gelegen. De rust zal ik na de lawaaierige nachten in de hoofdstad zeker kunnen waarderen. En toch wordt je zoiets snel gewoon, het is soms storender als je in een stille buurt logeert en er elk uur een vrachtwagen passeert. Dan maar liever dag en nacht een mariachi orkest voor mijn deur.
    Nadat ik mijn overbodige rommel in de hotelkamer heb achtergelaten ga ik op verkenningstocht. Het is al een tijdje geleden dat ik het op deze manier deed, maar ik laat me door de stad leiden aan de hand van caches die hier verstopt zijn. Ik had op voorhand gezien dat je dan echt wel in elk hoekje terecht komt. En dat gebeurt ook, er zijn zoveel mooie plekjes te zien dat ik helemaal vergeet te eten of drinken.
    Deze avond had ik gepland om in het hotelrestaurant (Italiaans) iets te eten maar om 20u was daar nog altijd geen beweging te zien, sluitingsdag waarschijnlijk ? Ik ben dan een beetje gaan rondzwerven om een paar avondfoto's te maken. Uiteindelijk belandde ik bij een ander Italiaans restaurant, geen slechte pizza maar de ansjovis moest je met een vergrootglas zoeken. Toen ik na een wandeling door de bijna uitgestorven straten (wat een verschil met Madrid) terug aan het hotel was, bleek dat het restaurant toch nog geopend was.



















    29-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog eens PdC.
    Vannacht zijn we weer overgeschakeld op het winteruur maar als je een leven leidt zoals het mijne heb je daar weinig last van. Ik ga meestal slapen tussen 22 en 3u, sta op tussen 7 en 10 en eet wanneer ik honger of goesting heb - vaste tijden of enige regelmaat ken ik dus niet. En wintertijd of niet : ik ben deze ochtend vertrokken op mijn sandalen. Dat alle Spanjaarden dan meewarig hun hoofd schudden en hun winterjas nog wat verder over hun oren trekken, stoort mij niet maar echt warme voeten had ik niet. Ik nam de metro en stapte uit aan de Puerta de Toledo, de wind die me tegemoet kwam was echt koud. Rond 10 verdween de sweater alweer in de rugzak, of dat met de zon te maken had of met de sterk stijgende straten laat ik in het midden. 's Zondags is er een grote (rommel)markt in deze buurt en vanaf 11u is het hier over de koppen lopen. De markt is echt gigantisch groot, alle straten en pleinen zijn ingenomen door kraampjes en soms ligt de koopwaar gewoon op de grond. Neem de markt van Benidorm of de Vogelmarkt van Antwerpen en vermenigvuldig dat met 10, misschien wel 20.
    Iets kopen op de markt doe ik niet, maar het valt wel op dat de gemiddelde prijzen van zaken die je op elke markt vindt, hier goedkoper zijn dan aan de Costa Blanca. Ik heb nog geen ontbijt gehad, zou de bakker ook goedkoper zijn ? Twee croissants aub : 3 euro ! Ik bedank en wil buiten stappen, opeens kost het maar 1,80 euro. Toeristen in het zak zetten, het is van alle tijden ... Nog een uurtje over en ik stap naar de Plaza de España om te controleren of Cervantes en zijn geesteskinderen Don Quijote en Sancho Panza er nog zitten. Een foto van het olijke duo nemen is quasi onmogelijk zonder klauterende toeristen in beeld. En dan gebeurt het : er liggen enkele caches en ik kan ze nog loggen ook !
    Mijn voetzolen beginnen stilaan doorloopwonden te vertonen en ik neem de metro naar Plaza Tirso de Molina, waar om 13u30 Pan de Capazo weer zal optreden. Net als vrijdag is hier ook geen podium maar dat stoort niet, er is een vrolijke bende alternativo's verzameld en de sfeer zit er onmiddellijk in. Ik word herkend door mensen die mij absoluut niet bekend voorkomen, fans die mij op eerdere optredens in België foto's hebben zien nemen. Raar om een onbekende BV te zijn
    Het optreden is beter dan dat van vrijdag, er zijn zelfs gastmuzikanten van de partij op drums en saxofoon. Eén nummertje krijgt zelfs extra glans door een buikdanseres, en ik zit, sta of hang op de eerste rij ! Ik verduidelijk even : helemaal vooraan zitten de kindjes en ik vlak daarachter. Als ik te veel krampen in benen of voeten krijg, sta ik even recht en voel ik mij als een reus ! Bijna alle andere toeschouwers zijn kleiner dan ik, dat gebeurt niet vaak. Spanje is een aangenaam land voor een kort afgezaagde Belg !
    Na het optreden verkopen en signeren ze meer cd's dan ooit. Ik neem afscheid van de groepsleden en stap een bar binnen om een stapeltje tapa's weg te happen en loop daarna nog wat rond tussen de massa mensen op straat. Het leven valt hier echt nooit stil. Van een gemeentelijk reglement dat de winkelopening op zondag moet regelen is hier geen sprake, alles is gewoon open - punt. Ben je in Antwerpen blij dat je om middernacht nog een frituur open vindt, hier blijven heel veel snackbars en aanverwanten gewoon verkopen tot 7 of 8u 's morgens ! That's my city !!!
    Deze avond heb ik een "meeneemwokske" naar binnen gewerk én daarna nog een "pateeke", ik kon die vier etalages taarten en gebak toch niet blijven voorbij wandelen !



















    28-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Reina Sofia.
    Ik zou het zooooo graag anders willen, maar om acht uur was ik alweer wakker. Ik ben nog even blijven liggen maar om negen uur was het echt genoeg geweest. Als je in een "echt" hotel dan door de gang wandelt, ruik je de koffie en het verse brood al. Hier niet, ontbijt is hier zelfs niet te krijgen. Geen probleem, in de buurt zijn mogelijkheden genoeg. Ik liet mij verleiden door San Ginés, waar ze sinds 1894 churros y chocolate volgens het zelfde recept maken. Niet slecht, maar om er op straat voor aan te schuiven ... dan kan je net zo goed in een ander zaakje goedkoper eten. Op de Plaza Mayor ga je zeker niet goedkoper aan je trekken komen en ook op dit vroege uur is er al flink wat volk aanwezig ook al zet het personeel nu pas tafels en stoelen buiten. Vooral veel toeristen die hier een afspraak hebben met hun gids, zijn aanwezig. Zoals bijna altijd is ook nu het plein niet in zijn volle glorie te aanschouwen, want er staan allerlei tentjes opgesteld ter promotie van de bibliotheken - of zoiets ...
    En dan : buikkrampen ! Nancy zou zeggen dat ik teveel gedronken heb, mijn huisarts zou het zoals altijd op een bescheiden manier als buikgriep omschrijven. Nog even paniek toen ik aan mijn kamer kwam, want de poetsdienst was nog bezig. Gelukkig vertrokken ze net naar de volgende kamer. Ik heb mij een tijdje op bed gelegd en dan naar de apotheek gewandeld voor een doosje Im...... En toch loop je dan de rest van de dag niet helemaal onbezorgd rond. Ik heb toch maar de metro genomen naar het busstation om mijn ticket voor maandag naar Avila te reserveren. Dat had ik gisteren ook al kunnen doen, maar ik wou toen zo snel mogelijk mijn bagage kwijt in het hotel.
    Het was al snel 13u30 en tijd voor een concertje van Atapaca, ze omschrijven hun muziek als "rumba punk". Wat moet een mens zich daarbij voorstellen ? Niet veel, zo bleek al snel. Een grote bende dat wel én ze amuseerden zich duidelijk te pletter, meer moet dat niet zijn op een zonnige en warme zaterdagmiddag. Tijdens het rondwandelen in de stad valt op hoeveel Spaanse vlaggen er overal hangen. Op café is hét gespreksonderwerp dan ook "het probleem Cataluña. Nadat ik enkele mensen gedrapeerd in een Spaanse vlag heb aangesproken blijkt dat er een min of meer spontane manifestatie is geweest aan de andere kant van de stad. Had ik het geweten, dan was ik aanwezig geweest : republiek Antwerpen steunt de eenheid van Spanje ! Ik moet ook nog iets opbiechten : mijn oriëntatievermogen gaat van kwaad naar erger. Liep ik vroeger puur op de stand van de zon altijd in de goede richting, de laatste dagen heb ik voor een verplaatsing van amper één kilometer volgens mijn slimme telefoon zo'n 4000 stappen nodig. Spijtig genoeg kan ik niet anders dan mijn Motorola gelijk geven : ik word een hopeloos geval. Afwisselend heb ik last van mijn rug, mijn schouders, mijn knieën of wat anders - soms ook alles tegelijkertijd. Zonder vergrootglas kan ik enkel nog de allergrootste titels in de krant lezen. Straks mijn doosje medicijnen maar eens controleren, misschien hebben ze Viagra meegegeven.
    Tegen de avond wandelde ik naar het Prado, vandaag kon je daar gratis binnen tussen 18 en 20u. Ik was niet de enige die daar van wou profiteren, de rij belangstellenden was zo lang dat ik vreesde dat je na de toegangscontrole meteen weer naar buiten zou geleid worden. Dan maar eens proberen bij Reina Sofia, ook gratis maar dan tussen 19 en 21u. Daar was de rij een stuk korter en na een kwartiertje aanschuiven kon ik naar binnen. Het gebouw op zich blijft fantastisch, zeker met het contrast tussen het oude en nieuwe gedeelte. De collectie hedendaagse kunst is zo mogelijk nog indrukwekkender én veel interessanter dan de werken van Rubens en consoorten in het Prado. Iedereen stond en staat zich altijd te vergapen aan het bekendste werk van Pablo Picasso : Guernica (of Gernika in het Baskisch) - geschilderd als aanklacht tegen het moordende bombardement door de nazi's - maar er is zoveel meer te zien ! Heel veel foto's heb ik niet van binnen in het museum, er zijn tegenwoordig veel meer restricties dan voorheen. De bijgevoegde foto met bewonderaars van het beroemdste schilderij dateert dan ook van een vorig bezoek, enkele jaren geleden.
    De grootste verrassing kwam van een tijdelijke tentoonstelling Sloveense kunst. De muziekgroep Laibach (zo werd de huidige hoofdstad Ljubljana door de Duitsers genoemd) komt hierin ruim aan bod. Laibach is moeilijk in te schatten, soms flirten ze wel heel hevig met extreem totalitair gedachtengoed. Ik heb ze zelf vroeger zien optreden en had ook een aantal platen van hen. En daar hoort dan een verhaaltje bij. Bij het verlaten van de tentoonstelling zeg ik - in het Engels - tegen het meisje achter een infostand dat ik de tentoonstelling fantastisch vind en dat ik vroeger fan was van de groep en een heleboel elpees van de tentoonstelling ook in mijn bezit had. Zij verstaat me duidelijk verkeerd en denkt dat ik lid was van de groep, waarop ze vindt dat ik met de hele bende naar hier moet afzakken om alles te bekijken. Vóór ze de pers erbij roept, maak ik mij uit de voeten ...
    Volgende halte : de Neptunus fontein, hier komen de Atletico Madrid supporters hun overwinningen vieren. Ik wacht tot anderhalf uur na de wedstrijd maar er is niets te beleven, later blijkt dat ze 1-1 gelijk gespeeld hebben. De laatste kilometer bergop tot het hotel kost me moeite, ik zit vandaag aan meer dan 20 km wandelen. Gelukkig gaat het maar traag vooruit op het voetpad zodat het niet opvalt, op sommige stukken zouden ze beter eenrichtingsverkeer invoeren - zoveel volk op straat !



















    27-10-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Naar Madrid.
    Alles is zeer vlot verlopen, onze pa kwam mij vanmorgen halen en tien minuten later stond ik al in het busstation van Benidorm. Om half tien vertrok de ALSA bus en ik zat helemaal vanachter op de laatste rij, net zoals vroeger op schoolreis maar deze keer zonder vriendjes. In Alicante kwam er nog enkele extra passagiers bij en in Elche kreeg ik zowaar gezelschap vanachter in de bus. Na de laatste stop in Albacete zat de bus helemaal vol maar toen was al meer dan de helft van de reis gepasseerd. Met (goede) wifi aan boord was het geen probleem om mij bezig te houden. Met een klein beetje vertraging kwamen we aan in Estacion Sur van Madrid. Ik heb meteen een tienrittenkaart gekocht voor het openbaar vervoer, dat is gemakkelijk voor de volgende dagen. Eén halte met lijn 6, dan overstappen op lijn 1 en hop, ik stond op het centrale plein van Madrid : Puerta del Sol - daar waar het nulpunt ligt van alle wegen die naar de rest van Spanje leiden (ja, ook Catalonië).
    De volgende dagen slaap in Hostal Americano óp het plein - centraler kan niet ! Zoals vaak is het even zoeken want in bijna elk gebouw huizen meerdere hotelletjes. Het mijne zit op de derde verdieping, de kamer is sober maar ziet er netjes uit maar de man aan de receptie is van de norse soort. De televisie is er nog eentje met een echte beeldbuis, ik vermoed zelfs dat hij eerder geschikt is om goudvissen in te kweken dan een voetbalwedstrijd te volgen. Normaal gezien zou ik zicht hebben op het plein maar zoals de buitenkant al deed vermoeden wordt dat uitzicht deels belemmerd door een gigantisch muskietennet dat over de stellingen hangt die het ganse gebouw omringen. Gelukkig is het weekend en wordt er dus niet gewerkt. De deuren van het balkon openzetten lukt me niet, beter gezegd durf ik niet. De kans om met heel de constructie op de straatstenen te belanden is groot. Stadslawaai is hier niet uit te sluiten, dat moet je erbij nemen. De Puerta del Sol met al zijn straatartiesten, dansgroepen en verklede nietsnutten valt pas 's avonds laat stil.
    Ik wandel een beetje rond in de buurt en zak tegen 20u30 af naar de Calle de Embajadores waar Pan de Capazo nog aan het soundchecken is. Ze herkennen me onmiddellijk en leggen alles stil om me te verwelkomen, wat een toffe bende is dat toch ! Tijdens het optreden probeerden ze de toeschouwers warm te maken om een t-shirt te kopen en "daarna moet je ons allemaal door heel Europa blijven volgen zoals Eddy dat al jaren doet, applaus voor Eddy graag !" En ik blozen ... waarop ik door iemand een blikje bier in mijn handen gestopt kreeg, en nog één en nog één - de laatste van het halve liter soort. Rond elf uur was alles afgelopen en heb ik in mijn eentje een kroegentocht gehouden, het plezantste was het bij Madrimetalica (of zoiets) maar precies weet ik het allemaal niet meer - ook al heb ik uiteindelijk meer gegeten dan gedronken. Rond vier uur lag ik in mijn bed.



















    >

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs