Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
12-03-2016
De goede kant van Facebook.
Eerst een mooi verhaaltje : de hond van vrienden van mij in Altea La Vella was gestolen/ontsnapt/weggelopen en uiteraard werd dit op FB meegedeeld. Amper een uur later was de hond terecht. Iemand had hem zien lopen op straat en had de politie verwittigd. Die hadden hem dan op hun beurt naar het dierenasiel van Benidorm gebracht waar hij door het baasje weer opgehaald kon worden. Mooi toch ?
Tot zover het goede nieuws. Met mezelf gaat het nog altijd niet goed, in de namiddag haalde ik zelfs 39,9° koorts. Dat had ik nog nooit gehad en ik was op internet al aan het rondkijken voor een mooie kist. Na enig opzoekwerk bleek dat een beetje voorbarig want pas tussen 40,5 en 41° moet je je zorgen beginnen maken.
Een normaal mens kruipt dan waarschijnlijk in zijn bed maar ik niet - Nancy heeft trouwens telefonisch bevestigd dat ik een "rare" ben. Vanmiddag gingen mijn naaste buren naar de Curry Pot eten en dat leek mij een mooie gelegenheid om dingen te doen waar ik liever geen toeschouwers bij heb. Niks crimineel, geen vunzigheid : gewoon de zetelhoezen van de rijcabine eindelijk een keertje "installeren". Waarbij nogmaals dank aan Frank en Marleen om ze uit België mee te brengen ! Toch een heel ander zicht vergeleken met de standaard zetelbekleding.
Omdat ik dan toch eindelijk in beweging was, heb ik ook meteen de auto een beetje verplaatst. Die was namelijk al een stuk weggezakt in het grind door het lange stilstaan. Ik kan zoiets beter nu doen, als het dan niet lukt is er nog genoeg volk om te helpen. In mei sta ik hier misschien helemaal alleen, begin er dan maar aan ...
11-03-2016
Ziek.
Ik zal jullie de details besparen maar echt beter gaat het voorlopig nog niet. Ik kan niet slapen omdat ik de hele nacht lig te hoesten, het snot loopt uit mijn neus, ik heb hoofdpijn en koorts en sinds deze morgen sputtert ook het motortje aan de achterkant. Ai, nu heb ik toch alles verteld.
Vanmorgen zijn Walter en Bertha vertrokken. Toffe mensen, ik hoop dat ze volgend jaar terugkomen. De bedoeling was om daarna samen met Rob en Letty enkele caches te gaan zoeken in de buurt van Guadalest maar ik zag het echt niet zitten. Ook het geplande etentje morgen in de Curry Pot laat ik maar voor wat het is. Hopelijk is het zondag beter want dan zou ik graag naar de internationale dag in La Nucia gaan en daarna naar het voetbal.
10-03-2016
Zo smaakt warm eten dus voor een normale mens.
Deze middag naar Sabor, zoals elke donderdag. En toch was het nu helemaal anders. Er waren vrienden bij (Philip en Monique) die ik al een tweetal jaren niet meer gezien had en dan wil je natuurlijk graag een beetje bijpraten. Je kan het al raden : nog altijd geen stem. Nu ja, een heel klein beetje beter dan gisteren maar je moet dan absoluut niks gaan forceren. Hoe dan ook : nu pas viel het mij op hoeveel tijd ik spendeer aan praten. Ik ben normaal altijd de laatste om mijn bord leeg te hebben, nu was ik de eerste ! Ook op het laatste was alles nog warm, een openbaring !!! Hoe dan ook, het was gezellig en elkaar op de hoogte brengen van de laatste roddels zal een andere keer wel eens gebeuren.
Naarmate de avond vorderde, steeg ook de koorts en begon ik steeds meer te hoesten. Griep, een gewone verkoudheid, Ebola ... de toekomst zal het uitwijzen.
09-03-2016
Wat een rotdag !
De mensen die mij persoonlijk kennen weten dat ik zelden zwijg. Ik heb altijd een verhaaltje klaar, ik maak een opmerking, plaag mensen enz. Als ik niets meer te vertellen heb dan verzin ik wel iets ... Vanmorgen toen ik tegen mezelf goedendag zei in de spiegel kwam er enkel een piepend geluidje uit mijn mond. Het stemprobleem was gisteren al begonnen en vandaag was het helemaal noppes. Het beste (en zowat enige) dat je dan kan doen is zwijgen ! Je kan net zo goed aan een krokodil vragen om aardappelen te schillen. En toch : het was niet anders en het ging in de loop van de dag nog verder bergaf. Deze avond was er een afscheidsfeestje in de tent, want overmorgen vertrekken Walter en Bertha. Morgen zou wel eens problemen kunnen geven, gezien het drankverbruik. Je zit in de tent en je kan je niet in de gesprekken mengen, zwaar probleem voor mij. Een bepaald moment dacht ik dat het dan beter zou zijn om meteen ook doof te zijn, dan voel je je niet verplicht om tegen al de uitgekraamde onzin in te gaan. Gelukkig waren er genoeg hapjes, vooral chips zijn op zo'n moment handig, door het gekraak hoor je veel minder wat de anderen zeggen.
08-03-2016
55
Gisteren was een dag om snel te vergeten : de hele dag zwaarbewolkt, temperatuur van maximum 12 graden en af en toe een druppeltje regen. Dat hadden ze ook voorspeld, iedereen sprak zijn/haar noodrantsoen aan en bleef binnen. Spijtig genoeg stelde de regen weer helemaal niets voor en de stuwmeren en waterreservoirs kunnen hooguit met 0,0000001 cm gestegen zijn.
Vandaag was het, ook zoals voorspeld, weer helemaal zoals we het graag zien : zon van 's morgens tot 's avonds en niet al te veel wind. Om 8u30 werd de Lancia Ypsilon gestart (dat is nog ongeveer het enigste wat hij goed doet) en we reden naar La Marina, een stukje voorbij Alicante. Daar liggen echt nog honderden caches te wachten om door ons gevonden te worden.
We gingen niet voor een recordpoging maar enkele tientallen exemplaren vinden, dat zou toch moeten lukken. Eerst een stuk met de auto en om de 2-300 meter uitstappen om eentje te zoeken, helemaal te voet zou te veel tijd vergen. Sommige caches waren zeer origineel, eentje zelfs zo origineel dat het de eerste keer was dat ik zoiets zag. Dat idee gebruik ik ooit zelf nog ergens een keertje als ik er zelf een verstop. Na een tijdje werd de auto geparkeerd en deden we een rondje van ongeveer 4 km te voet. De hele zoektocht verliep zeer succesvol, werkelijk alle caches werden gevonden - dat gebeurt niet vaak !
Na de wandeling weer een uurtje in-en uitstappen en vervolgens richting kust. In het uitgestrekte en wilde duinen- en bosgebied lag de laatste reeks te wachten die we vandaag zouden afwerken. Eerst even tellen hoeveel we er al gevonden hebben ... verdomme, een nieuw record is best haalbaar ! Vol goede moed trokken we het natuurgebied in. Je kan het al raden : dat viel tegen ! Bergop-bergaf door het mulle zand, de brandende zon ... daar kunnen we allemaal wel tegen maar de caches waren van een ander kaliber dan diegenen die we al gehad hadden. De ene na de andere werd niet gevonden en de droom om ons pas gevestigde record te breken moesten we al snel opbergen. De wandeling zelf was wel mooi maar ik begrijp niet wat er plezant is om constant in het struikgewas te kruipen om een cache niet te vinden. En toch verschenen er op het einde van de dag weer 55 smileys op de kaart ! Waar kunnen we dat anders vieren dan bij Sacristan ?
06-03-2016
Rustig.
Na een hele dag feesten gisteren moesten we het vandaag een beetje rustig houden. Het begon met een wasmachine te laten draaien, de was ophangen en dan ... gewoon niks. Tot twee uurtjes later Joke aan de deur staat met mijn was, netjes opgevouwen. Daarbij de vraag : "Je vindt het toch niet erg dat ik dat doe ?" Wat een vraag ! "Wat je zelf doet, doe je beter" hoor je wel eens zeggen maar dat is dikke zever. Ten eerste : ik doe niks beter dan een ander. Ten tweede : moest dat wel zo zijn, dan zou ik mijn gave verbergen en het toch door iemand anders laten doen. Als je een lamzak bent, moet je dat volhouden tot het einde. Toch bedankt Joke ! Je doet het ook veel beter dan ik .
In de namiddag heb ik toch een kleine wandeling gemaakt en van de gelegenheid gebruik gemaakt om enkele caches te controleren. Misschien zelfs iets nieuws verstopt ...
05-03-2016
Vol pension.
Vandaag was er een feestje gepland voor de huwelijksverjaardag van Patrick en Vicky en ook nog een beetje voor mijn verjaardag. Omstreeks 13u kwamen de eerste hapjes op tafel en werden de eerste glazen gevuld. Rond 14u reed ik met Patrick naar L'Alfas+ om de bestelde paella op te halen. De twee grote pannen (eentje met vlees, eentje met vis) werden in de koffer geschoven en tien minuutjes later konden de borden gevuld worden. Afgesloten werd er met een reuzentaart, de specialiteit van Vicky. Iedereen bleef napraten, nog iets drinken, een beetje lachen, nieuwe fles open, nog wat vertellen, glazen nog eens vol, verhaaltje, dorst, zingen, nog meer dorst ... en ongemerkt naderde het uur om aan het avondeten te denken. Geen probleem : er lag blijkbaar nog genoeg in diverse koelkasten om het kleine avondhongertje te stillen. Rond 22u hield ik het voor bekeken maar de die-hards bleven nog zitten.
04-03-2016
Wat een mooie dag alweer !
Het wordt eentonig voor de lezers, maar niet voor ons : we zijn weer een hele dag op pad geweest om caches te zoeken. Zoals gisteren gezegd, niet voor een recordpoging maar dat maakt het niet minder spannend. De auto werd eerst geparkeerd in San Vicente de Raspeig om daar een flinke wandeling door de verschillende parken en het centrum te maken. San Vicente is zo een stad waar je normaal als toerist niet komt, maar die toch de moeite is om rond te wandelen. Daarna reden we verder naar Aspe, vorige week was daar een nieuw reeksje gelegd langs de rivier (in Spanje is dat tegenwoordig overal een beekje) Tarafa en dat konden we dan gemakkelijk combineren met enkele caches in het stadje zelf. Het begon in een parkje waar we de cache in een pvc buis zat verstopt waar je water moest ingieten om de cache naar boven te laten komen. We waren verwittigd : dit zou geen serie worden waarbij de caches moeten gezocht worden onder een hoopje stenen. De wandeling naast de rivier was heel mooi aangelegd met brugjes en houten vlonders en de caches zelf waren stuk voor stuk juweeltjes. Slechts eentje konden we niet vinden, we hebben de buurt van de waterval (ook hier : uit de kraan thuis komt meer water) grondig geïnspecteerd maar noppes.
Na Aspe ging de tocht verder naar Novelda, daar lag slechts één cache maar wel in een mooi park met een heel grote stenen zetel - daar konden we om beurten in poseren. Allemaal samen lukte net niet ...
Omdat we toch in de buurt waren stelde ik Rob en Letty voor om nog even een omweg te maken langs het Santuario enkele kilometers verder. Dit heiligdom is duidelijk geïnspireerd door Gaudi en zijn Sagrada Familia in Barcelona, met het grote verschil dat dit wel is afgewerkt. Het orgel verdient een speciale vermelding : de pijpen zijn van marmer en de pastoor wilde graag even demonstreren hoe het klonk ! Altijd oppassen : een pastoor en pij... Een filmpje HIER !
De laatste halte was in Monforte del Cid, een op historisch gebied belangrijk dorp in Spanje met grote feesten om de strijd tussen Moren en Christenen te herdenken. Nu vooral bekend omdat sinds 2014 het huisvuil opnieuw wordt opgehaald met paard en wagen omdat dat goedkoper is dan een vuilniswagen. Een vuilniswagen schijt natuurlijk minder op straat.
En toen was het tijd om iets te eten bij Sacristan.
03-03-2016
Films en eten.
Eerst nog eens een lijstje met geziene films/series. De helft ben ik waarschijnlijk al vergeten, omwille van mijn steeds slechter wordend geheugen of gewoon omdat het de moeite niet was om te onthouden. Naar de laatste reeks van De Ridder heb ik weer met veel plezier gekeken. Geen echte hoogvlieger misschien maar wel prima amusement. Occupied was dan weer Scandinavische kwaliteit van topniveau, hoe blijven ze het toch klaarspelen ?
Intussen heb ik ook The Hateful Eight achter de kiezen, de nieuwste Tarantino (Oscar voor de soundtrack van Morricone). Een western zoals alleen hij dat kan maken, met veel bloed en een niet te voorspellen verhaaltje. Gisterenavond heb ik naar Room gezien, ook een Oscarwinnaar (actrice Brie Larson) over een mama die met haar zoontje vijf jaar opgesloten zit in een schuur. Aanrader !
En dan het echte leven : gisteren moesten we nog even bekomen van onze geocaching-superdag en daarvoor hadden de weergoden prima weer in petto : absolute zomertemperaturen, tot 28 graden in de schaduw. In de voormiddag de laag stuifmeel van de Harley gehaald en in de namiddag een klein ritje gemaakt, samen met Jef. Meestal eindigt zo'n uitstapje bij Dixieland in Villajoyosa en dat was nu niet anders.
Vandaag was het nog altijd mooi weer maar wel een stuk frisser. Maakt allemaal niet uit, want donderdag blijft Sabordag ! Voor mij tempura van kabeljauw en een beursje van zalm met mango-currysaus en dan afsluiten met een verse fruitsla, meer moet dat niet zijn.
Morgenvroeg weer op stap om caches te zoeken maar geen recordpoging deze keer.
01-03-2016
Tevreden.
Geocaching, je moet er wat voor overhebben : vroeger opstaan dan ik ooit moest doen toen ik nog werkte ! Om 8u vertrok ons team naar San Miguel de Salinas om een poging te wagen ons dagrecord scherper te stellen. Vol goede moed begonnen we aan de zoektocht maar het wilde niet echt vlotten. De omgeving was niet echt mooi en alle caches lagen langs een niet echt drukke weg, maar toch genoeg om het verkeer storend te vinden. Bovendien stond er een ijzig koude wind. Tot overmaat van ramp werden een aantal caches niet gevonden en de moed zakte in onze schoenen. Halverwege begon alles beter te gaan, werkelijk alles werd gevonden en op de terugweg konden we nog enkele extraatjes scoren. In totaal werden - tadaaaaaaaaaaaaaaaa - 66 caches gevonden, 11 meer dan mijn vorige dagrecord ! Rond 20u konden we de verbrande calorieën weer aanvullen bij Sacristan.
29-02-2016
Een dag extra.
Wat een mooie dag en niet alleen omdat de zon de hele dag heeft geschenen. Deze middag werd er een - tel de lettertjes - geocachersschrikkeldagbijeenkomst georganiseerd. Hoog boven Benidorm aan het kruis heb je altijd een fantastisch uitzicht over de omgeving en nu waren er ook nog vele gezellige geocachers om even te kletsen en ervaringen uit te wisselen. Best wel grappig : ik hoorde mijn naam roepen en draaide me om. Het bleek ook de naam te zijn van de hond van een koppel cachers. Dan maar samen op de foto !
Na de bijeenkomst ben ik met Rob nog enkele caches gaan loggen. Mijn teller staat nu op 2592 en morgenvroeg om 8u vertrekken we richting Torrevieja om een poging te wagen mijn dagrecord (55) te verbreken.
28-02-2016
Wie zit er nog op te wachten ?
Het is niet echt belangrijk, rekening houdend met de miserabele toestand waarin de wereld zich bevindt, maar toch : ik verjaar vandaag. De laatste jaren mag die dag voor mij heel stilletjes voorbij gaan. Om het te vergelijken met een voetbalwedstrijd : op het einde van elke speelhelft loopt er iemand rond met een bordje waarop de extra te spelen minuten aangeduid worden. Ik heb al een tijdje de indruk dat ik aan mijn extra minuten bezig ben. Af en toe zijn het best gezellige extra minuten, dat moet ik toegeven. En onnozel : als een klein kind zit ik de hele dag te kijken naar al de wensen op Facebook. Ook al ben je niet populair, je populair voelen is ook belangrijk !
Samengevat : geen grootse feestelijkheden voor mijn verjaardag dus. We zijn wel iets gaan eten vanmiddag bij Yaho en het is eigenlijk puur toevallig dat dat net op mijn verjaardag was - het was meer om enkele mensen te bedanken voor eerder uitgevoerde klusjes. Normaal gezien was ik de hele dag op stap geweest. Eerst naar een concert bij Dixieland en daarna naar een voetbalwedstrijd. Het concert werd geannuleerd vanwege de slechte weersvoorspellingen en voor de voetbalwedstrijd was ik te laat. Het etentje was dus niet op voorhand gepland maar het heeft daarom niet minder goed gesmaakt.
Terwijl ik net afgerekend had, kwam er nog een bende Harley-rijders aan om een hapje te eten. Allemaal oude bekenden van de club, niet echt een verrassing.
27-02-2016
Voorbij.
Zo, mijn taak zit erop. Deze avond ben ik onze pa en zijn vriendin gaan afhalen in Alicante en heb Chico - de hond - in prima conditie afgeleverd na een weekje vakantie. Chico was uiteraard blij om zijn baasje terug te zien. Ik kan me voorstellen dat hij blij is om van mij verlost te zijn, ik ben immers veeeeeeeeeeel strenger dan onze pa.
Vanavond slaap ik dus opnieuw in mijn eigen bed en hopelijk is er minder wind dan afgelopen nacht. Vanmorgen zag je hier en daar omgewaaide fietsen en satellietschotels liggen of een weggewaaide Croc, enkel de Schotse vlag overleefde alles. Het was wel meteen een heel stuk kouder en af en toe viel er zelfs een beetje regen. Eigenlijk kan je niet anders verwachten op camping Almafra want als je daar 's avonds rondwandelt lijkt het nog altijd kerstmis. Overal fonkelen de lichtjes en doet iedereen zijn best om zijn lichttoren hoger te bouwen dan de andere.
26-02-2016
Eten x 2.
En de zomer blijft maar duren. Je zou denken dat het dan zonde is om binnen te zitten maar niets is minder waar. Toch zeker niet als het is om te eten. Zo gingen we gisteren naar Sabor met Peter en Pascale en vandaag kon het restaurant van Almafra ons weer bij de - schaarse - klanten rekenen. Slaatje, pasta carbonara, Indische kip, ijsje, koffie en wijn/water voor 9 euro - toch raar dat het hier niet altijd vol zit met Nederlanders .
25-02-2016
Zomer.
Is er veel veranderd in mijn leven ? Neen ! Waar je ook verblijft hier in de buurt : de zon schijnt overal even fel. Het is hier de laatste dagen echt zomer ! En ook tijdens de zomer moet je naar de supermarkt, ga je eens een cache zoeken enz. Het enigste wat nu verandert is dat daar ook drie keer per dag een wandelingetje met de hond bijkomt. Ik kan nu ook teevee kijken, want mijn vader heeft - zoals 99 % van de overwinteraars - een satellietschotel. En na een weekje weet ik het dan weer zeker : ik wil geen televisie. Normaal kijk ik doelgericht naar programma's die ik kan downloaden, zonder hinderlijke reclame. Nu zit je de hele avond te zappen zonder ook maar één uitzending volledig te bekijken. De keuze is gewoon te groot en het bullshitgehalte veeeeeeeeeeeel te hoog.
Vandaag valt alles weer gedeeltelijk in zijn normale plooi want vanmiddag (het is nu 11u) staat een bezoekje aan Sabor op het programma. Zonder onze pa deze keer maar wel met - wat wij nog altijd noemen - "de familie T.". Ooit leren kennen op Costa Blanca maar intussen hebben ze hun camper verkocht en huren ze voor een weekje een huis in Javea.
23-02-2016
Sterkte !
Gisterenmiddag zijn Gery en Roza hun camper hier komen zetten. Normaal zouden ze hier vanaf begin maart komen verblijven maar een zieke schoonbroer stuurde die plannen in de war. De camper staat hier dus al, de bewoners zijn intussen naar België vertrokken met het vliegtuig. Net voor de taxi hen kwam ophalen kregen ze het bericht dat de zieke intussen overleden was. Geen prettig nieuws en de zoveelste die zijn leven ingekort ziet door de vreselijke ziekte die begint met de letter K. Sterkte allemaal ginderachter !
22-02-2016
1,70 euro !
Ik heb intussen twee nachten op camping Almafra achter de rug en dat valt wel mee. Eerst moet je wennen aan andere/vreemde geluiden, niet onrustwekkend maar het is wel zo. Mijn auto kraakt als de wind uit het noorden komt, mijn vader zijn caravan als de wind uit het zuiden komt - ik zeg maar wat. Zaterdag was ik eerst nog naar het voetbal geweest maar de wedstrijd was heel snel afgelopen. Na tien minuten stond het al 3-0 voor Gremase en kon de doelman van de tegenpartij niet verder spelen wegens een blessure aan de voet. Geen reservedoelman op de bank en de scheidsrechter kon zijn fluitje al snel opbergen. Erg vond ik het niet want de wind was venijnig koud.
Gisteren kwamen er op Almafra veel nieuwe campers en caravans opgereden. Eentje daarvan is "mijn" nieuwe overbuur geworden, een Brit - zoals de overgrote meerderheid van de gasten hier. Hij was zijn caravan aan het plaatsen en er kwam een landgenoot van hem aangewandeld. Toen volgde een korte conversatie :
"Just arrived ?"
"Yes, lovely weather !"
"And pints are only 1,70 in the bar ! ! !"
Bier is dus nog altijd het allerbelangrijkste voor de linksrijdende medemens, een verrassing kan ik dat niet noemen.
Iets over 13u werd er aangebeld - jaja, mijn vader heeft een bel. Rob en Letty waren er om samen met Jef en Brigitte iets te gaan eten in het campingrestaurant. Het was weer lekker en ruim voldoende zoals altijd maar een beetje meer variatie zou toch welkom zijn.
Vandaag - nu dus - ben ik dan weer voor enkele uurtjes afgezakt (verkeerde uitdrukking want het is bergop) naar mijn vertrouwde plek bij Patrick en Vicky. Mailtjes checken en blog aanvullen, dat moet ook gebeuren.
20-02-2016
R.I.P. Vi Subversa !
Heel wat minder uurtjes op internet de komende week. Deze ochtend om 6u30 was ik met onze pa al op weg naar Alicante waar hij met het vliegtuig naar Antwerpen is vertrokken. Zijn serviceflat wordt gerenoveerd en ook al hadden ze beloofd dat zijn aanwezigheid niet vereist is, het is toch handiger als je er zelf bij bent om te kijken wat er in welke doos verdwijnt. Chico - het hondje van onze pa - meenemen was niet echt handig en dus ben ik tot volgende week zaterdagavond van dienst om hem eten te geven, gezelschap te houden en uit te laten.
Ik ben dus tijdelijk verhuisd naar camping Almafra waar ik in mijn vader zijn caravan blijf slapen, op die manier kan Chico in zijn vertrouwde omgeving blijven én heb ik een op-reis-gevoel, op 1 km van mijn eigen huisje. Om mijn internetverslaving toch een beetje op peil te houden, kom ik uiteraard wel elke dag naar mijn camper om van alles op de hoogte te blijven. Je krijgt dan niet altijd vrolijk nieuws voorgeschoteld. Vergeleken met alle ellende in de wereld stelt het niets voor maar toch : Vi Subversa (echte naam Frances Sokolov) is gisteren op 80-jarige leeftijd gestorven. Wie ? Vi was heel belangrijk in de anarcho-punk wereld en was zangeres/schreef de teksten van Poison Girls. In een vorig leven zag ik ze nog optreden in 1000 Appeltjes in Antwerpen. Alweer een groot verlies !
19-02-2016
Overschotjes.
Neen, weer geen voetbal. En ja, weer caches en restaurant. Gisteren gingen we naar Sabor, zoals elke donderdag - sommige tradities moeten in stand gehouden worden.
Vandaag gingen we de "overschotjes" opruimen in de omgeving van Calp. Normaal hadden we die afgelopen dinsdag gedaan maar die plannen waren letterlijk in het water gevallen. Telkens een stukje rijden, een stukje wandelen, weer een stukje rijden, een heel klein stukje wandelen ... Veel van de caches lagen in hooggelegen "urbanizaciones", je vindt daar vaak schitterende villa's met fantastische uitzichten maar ik zou er echt niet willen wonen. Ons huurautootje geraakt enkel in eerste versnelling tegen een hoog toerental de hellingen op en bovendien is er in die wijken echt niets te beleven.
In ieder geval : er werden toch weer een tiental caches gelogd en volgens onze vandaag zelf bedachte regels heb je dan recht op een menu bij Pizza4U
Intussen hadden we de aankomst van Jenny en Bert gemist. Die hadden vannacht nog in Teruel overnacht en waren dus deze namiddag onze tuin binnengereden. Altijd fijn om hen weer te zien en we hopen dan ook allemaal dat ze de volgende weken kunnen genieten van mooi weer.
17-02-2016
Koud.
Neen, geen caches vandaag. Ook geen voetbal of restaurantbezoek. Het duurde zelfs een hele tijd tot de temperatuur genoeg gestegen was om buiten te komen. In de namiddag ben ik even naar Benidorm geweest, eerst langs La Creu om enkele stukken pizza te eten (op woensdag 1 euro) en dan daarnaast bij de bakker een éclair voor dezelfde prijs. Daarna verder naar het Heartbreak Café om een optreden mee te pikken van Jeckyl and Hyde (leden van Motorcity) maar daar ben ik niet lang gebleven. Twee goede redenen : het optreden was gewoonweg slecht én het was er ijskoud. Op het strand zat een eenzame redder op zijn stoel te kijken naar ... niks of niemand. Alleen enkele Britten vonden het warm genoeg om in t-shirt te lopen. Op de terugweg ben ik dan maar langs alle campings gereden om aan enkele bekenden goedendag te zeggen. En wat bleek : op Benisol hadden ze deze ochtend het ijs van de voorruit moeten krabben, terwijl het bij ons "op den berg" niet kouder dan vier graden is geweest.
.
