Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
16-02-2016
Alweer.
Deze ochtend was het frisjes maar uiteindelijk werd het een mooie zonnige dag, perfect om op schattenjacht te gaan. Niet al te ver deze keer en met extra zoekers Leo en Rita. Tussen Calp en Moraira ligt een hele reeks caches langs de kustlijn en een aantal daarvan hadden we nog niet. Niets of niemand zou ons dus kunnen tegenhouden om misschien wel 15 caches te loggen. En toch verliep onze uitstap iets anders dan gepland ...
Eerst belangrijke info voor de mensen die de omgeving en/of Rob niet goed kennen :
1. de kustpaden hier kan je niet vergelijken met een wandeling van Zeebrugge naar Blankenberge, er moet regelmatig flink geklommen worden - soms langs rotsen, soms via oneindig veel trappen.
2. Rob haat trappen !
De caches werden allemaal zonder al te veel problemen gevonden, maar de hoogteverschillen waren soms niet te verwaarlozen. Omdat de hele kustlijn een opeenvolging is van kleine baaitjes leek het voor sommige mensen een goed idee om eens te proberen op zeeniveau te blijven wandelen om zo opnieuw bij de auto te geraken. Terwijl Rita, Leo en ik terug wandelden langs de officiële paden - bergop/bergaf - kozen Rob en Letty voor een meer avontuurlijk alternatief langs de rotsen zo'n 20-30 meter lager. Op zich niet verkeerd maar de zee was nogal wild vandaag. Sommige stukken waren enkel te overbruggen door te wachten tot er even geen golf aankwam. Al snel bleek - zoals we konden zien vanop ons hoge droge veilige pad - dat zoiets niet altijd even simpel was. Ze waren allebei kletsnat maar gelukkig niet verzopen ! De overige caches die op het lijstje stonden voor vandaag zullen voor een andere keer zijn. Snel de auto in, de natte broeken afgestroopt tot op de knieën en naar Alfaz. Na een verkwikkende douche konden we een half uurtje later aan tafel bij Sacristan en was alle ellende vlug vergeten.
14-02-2016
Naar Alicante.
Vanmorgen - naar jaarlijkse gewoonte - met onze pa naar de caravan- en camperbeurs in Alicante geweest. Niemand van ons is op zoek naar vervanging van zijn huisje op wielen en wereldpremières van nieuwe modellen moet je hier niet verwachten, maar je moet iets doen om je zondag door te brengen. Onderweg werden enkele wielerterroristen langs de kant gezet door de politie, waarschijnlijk omdat ze - naar dagelijkse gewoonte - dachten heel de weg te mogen gebruiken.
Omdat we al vroeger terug waren dan gepland, besloten we om het restaurant van camping Almafra binnen te stappen. Ik heb nog nooit zo veel tafels bezet gezien, Valentijn zal daar wel iets mee te maken hebben. Of voetbal, dat zou ook kunnen want er zaten veel Britten teevee te kijken met een grote pint in hun hand.
Deze avond was het dan weer tijd om zelf naar het voetbal te gaan kijken, 8-0 voor de ploeg van mijn kinesist. Een zwaar overdreven resultaat maar dat krijg je als elk schot op doel raak is en de tegenstander geen enkele keer zelfs maar probeert om te scoren. Naast het veld was een meisje aan het voetballen. Misschien droomt ze van een voetbalcarrière maar met haar dwerggroei zal dat waarschijnlijk niet lukken. En dat deed me nadenken : is dwerggroei een erkende handicap ? Ik zou denken van niet maar ze zullen in hun leven vast niet dezelfde kansen krijgen als een perfecte adonis zoals ik !
13-02-2016
Mooie graffiti.
Gisteren zijn we weer voor enkele uurtjes op stap geweest om caches te zoeken. Sinds enkele maanden liggen er een aantal nieuwe in Altea die we nog moesten zoeken. Bij de eerste kregen we al onmiddellijk bezoek. Oltanos, een Duits echtpaar dat we hadden leren kennen bij de cachersbijeenkomst in Benidorm zag ons lopen en stopte even met de auto om goedendag te zeggen. Jaja, vriendelijke Duitsers - ze bestaan ! De volgende caches werden allemaal zonder al te veel problemen gevonden en hier en daar bleek dat we niet de enige waren die vandaag op stap waren. Eén van de laatste caches was echt de moeite, niet de cache op zich maar de omgeving. Graffiti zie je overal, soms kan je het gewoonweg vandalisme noemen maar de hondjes die hier op de muur stonden waren echt prachtig.
Vandaag was dan weer een rustdag. Een beetje met de honden wandelen en vooral voor de zoveelste keer de dennennaalden bijeenvegen want het blijft hier erg winderig. Vanavond kwamen Patrick en Vicky weer thuis en dus moest ik ook dringend de afwas doen, het leven is niet altijd gemakkelijk.
11-02-2016
Zoeken, eten en een regenboog.
Gisteren zijn we nog enkele ontbrekende caches op de berg Olta bij Calpe gaan loggen. Twee hadden vooraf wat opzoek- en rekenwerk gevergd (dank u Rob en Letty) en eentje lag aan een mooie kapel met bijhorende picknickplaats. Alles bij elkaar toch weer een mooie wandeling met flink wat hoogtemeters.
Je zou denken dat daar dan een goede nachtrust op volgt maar dat was zeker niet waar. Daarvoor was de temperatuur te hoog (het kwik is buiten niet onder de 18 graden gezakt) en de rukwinden maakten het onmogelijk om een raam open te zetten.
Vandaag verliep dan weer heel rustig en zoals ongeveer alle donderdagen : naar Sabor. Deze keer als extra inspanning ook nog enkele gasflessen gaan wisselen en flessen water gaan kopen, een jobke dat normaal door Patrick gedaan wordt.
Onderweg begon het zowaar te regenen, lang duurt dat hier meestal niet en dat was ook vandaag het geval. Het zorgde wel voor een mooie regenboog. Soms een stukje en even zelfs een volledig dubbel exemplaar.
09-02-2016
Weer 18 erbij.
Alweer een volledige dag geocachen vandaag, daarvoor hebben we de auto ook gehuurd. Opnieuw richting Alicante om een route te wandelen op en rond de Monte Orgegia. Een mooie wandeling, ook al begon het in mineur - langs een stinkende waterzuiveringsinstallatie. De caches werden allemaal vrij vlot gevonden maar je moest overal uitkijken waar je je voeten neerzette, de processierupsen hadden vandaag allemaal samen een uitstapje gepland. Ook in San Juan en Mutxamel werden nog enkele losse caches gelogd en toen ging het richting Bonalba, een "urbanización" zoals je er veel vindt doorheen heel Spanje. Het duurde een hele tijd voor we de goede route vonden om bij de cache te geraken. Pas na veel rondrijden lukte het en konden we aan een flinke wandeling beginnen. Eerst ging het over een kronkelende weg maar de laatste honderd meters gingen steil bergop zonder dat er nog sprake was van een pad. Toch werd hij gelogd, na zeven maanden waren we de pas de vierde zoekers die hier zijn geraakt.
En wat zagen we nog vandaag ? Een schapen/geitenhoeder die - alsof het de normaalste zaak ter wereld is - met zijn kudde een rond punt blokkeert om aan de andere kant zijn beestjes verder te laten grazen. We zijn ook even op verkenning gegaan in een nooit afgewerkt appartementencomplex, best spannend.
08-02-2016
Liever hier.
Deze ochtend inkopen gedaan (al ooit zo'n rode appels gezien ?) en daarna nog maar eens twee caches onder handen genomen. Een potje was kapot en bij de andere was het logboekje vol. De rest van de dag werd gevuld met profiteren van de zon, in tegenstelling tot gisteren vrijwel geen wind vandaag.
En dan de dagelijkse routine : beestjes eten geven en uitlaten. En daar valt wel iets over te vertellen ... Jill de Rottweiler had een flinke drol gedraaid maar er was "iets" blijven hangen. Het zag er niet echt appetijtelijk uit, het leek wel alsof er een stuk darm (rood-roze van kleur) uithing. Papiertje gepakt om het te verwijderen, even trekken en het bleef komen - jakkes ! En toen werd het duidelijk : een ballon wordt niet verteerd . Toen Patrick even later telefoneerde om te vragen of alles in orde was, moest hij lachen met het verhaaltje - hij had het ook al meegemaakt.
Deze avond, net als de vorige avonden, gezellig met de twee kleinste mormels (moeder en zoon) in de zetel teevee gekeken. De poes zit terwijl op een stapeltje boeken te doen alsof ze een kandelaar is. Via Annemie (op één) gaat over mensen die op Tenerife wonen of overwinteren. Ik vind het allemaal maar zielig en ben blij dat ik hier zit.
07-02-2016
Voetbal en Isidro.
Het was vandaag bij momenten wel heeeeeeel winderig. We hebben de voorbije jaren al erger meegemaakt maar veel harder moet het voor mij toch niet waaien. Soms viel de wind helemaal weg en was het heerlijk in de zon.
Ik stond vanmorgen om 10u al aan het voetbalveld, want Gremase (de ploeg van mijn kinesist) speelde weer. Een nipte overwinning maar wel veel doelpunten : 6-5. De helft van de hoge ballen belandde door de wind op het naastgelegen veld en van mijn kinesist zelf was geen sprake. Niet weggewaaid maar gewoon het carnaval in Alicante niet goed verteerd. Nochtans niet dronken, volgens een mailtje dat hij stuurde .
In de namiddag werd ik verwacht bij Isidro in Benidorm. Met twaalf aan tafel om Jef zijn verjaardag te vieren. Voor een vaste prijs kan je er eten zoveel je wil en vooral : zoveel bolletjes ijs scheppen als je wil. Ik vond tien niet overdreven. Bij Jef zelf kon je niet eens meer zien hoeveel bolletjes hij had geschept, alles was verstopt onder een heel dikke laag slagroom !
06-02-2016
En het leven gaat verder.
De ene dag wat meer bewolking dan de andere, zelfs drie druppels regen hebben we gehad. En toch krijgen we elke dag toch minstens een streepje zon te zien. Heel wat anders dan de sombere, regenachtige dagen in de Benelux. Al die vluchtelingen moeten toch wel heel wanhopig zijn als ze een toekomst willen opbouwen in een land waar je meer rubberen laarzen dan zonnebrillen verslijt.
Op een dag waar de bewolking overheerst, gaan we gewoon de hele middag bij Sabor zitten. Lekker eten doet de lagere temperaturen dan snel vergeten, afgelopen donderdag waren we met een hele hoop om te genieten van een lekker menu.
Gisteren was het dan weer een perfecte dag om een flink aantal caches een onderhoudsbeurt te geven : nieuwe logboekjes, een nieuw doosje, coördinaten een beetje aanpassen vanwege een nieuw geplaatste afsluiting enz. Er bleef zelfs nog tijd over om een nog ontbrekende cache op ons lijstje te loggen.
Vandaag was het dan weer uitermate rustig, ook al is mijn lijst met tijdelijke verantwoordelijkheden torenhoog. Patrick en Vicky zijn voor enkele dagen naar België en het is niet simpel om vier honden, een kat en een eekhoorn op de juiste manier eten te geven. Kat mag niet bij hond 1 en 2, hond 4 wel maar niet bij hond 1 en 2, hond 3 mag wel bij hond 2 en zelfs bij honden 1 en 2. Kan je nog volgen ? Om toch normaal te blijven functioneren hadden Rob en Letty voor lekkere versgerookte zalm gezorgd.
03-02-2016
+ 34 !
Vandaag was het weer cachen-cachen-cachen. We waren al vroeg op weg naar het meer van Tibi. Vorig jaar waren we hier ook al geweest om een reeks caches te loggen maar om een of andere mysterieuze reden was die reeks verwijderd en - zo bleek vandaag - bijna identiek opnieuw gelegd onder een andere naam. Een verrassing konden we deze omgeving dus niet meer noemen maar wel ideaal om de teller met 28 stuks de hoogte in te jagen. Bovendien konden we ook nog enkele extra caches te pakken krijgen die vlakbij lagen. Een mooie dag langs bijna verlaten wegen, mooie rotsformaties, een riviertje, een kudde schapen/geiten enz. Na een volledige dagtaak konden we onszelf verwennen met een etentje bij Sacristan. Voor Rob en Letty een superburger, voor mij een flinke portie ribbekes.
02-02-2016
Lichtmis.
Alweer een prachtige zomerdag en dus kon ik de Harley nog eens starten. Ook deze keer naar Moraira en de vaste lezers weten intussen wat dat wil zeggen : afspraakje met Debbie. Deze keer om haar verjaardag te "vieren", dat laatste tussen aanhalingstekens want laat ons fatsoenlijk blijven : ze is waarschijnlijk al een stukje over de helft . We zijn meteen het Italiaanse restaurant Pulcinella binnengestapt waar we de enige klanten waren. Ze verdienen beter want op de pizza was niets aan te merken en de inrichting is echt gezellig, inclusief aangepaste muziek.
Na de pizza hebben we een beetje gewandeld en een ijsje gegeten. Ook de laatste roddels werden uitgewisseld en dan gaat het meestal over de club. We vinden het allebei heel spijtig dat de "asociación" helemaal uit elkaar is gevallen want we hebben er echt toffe tijden beleefd en heel veel mensen leren kennen. Maar ja, aan alles komt een einde ...
Terug in Alfaz was ik nog ruim op tijd om mee in de tent te kruipen. Het is vandaag immers (Maria-) Lichtmis en daar horen traditiegetrouw pannenkoeken bij. Nog eens bedankt aan de bakkers en deegmakers van dienst !
31-01-2016
Sportief.
Eerst een zestal kilometers gewandeld (een stukje tussen de schapen en geiten) op zoek naar nieuwe verstopplaatsen en dat was nog maar het opwarmertje. De volgende olympische discipline was 60 minuten in de zon zitten, het was immers echt zwembroekweer vandaag. En dan voetbal. Kijken - actief meedoen is niet gezond, het zou zelfs ronduit pijnlijk zijn voor de tegenstander als ik zou meespelen. Oog/voetcoördinatie is nooit mijn sterkste punt geweest. Voetbal dus, Lavandería Albir tegen Datil/Gremase - de ploeg van mijn kinesist. Wat een rotwedstrijd, ze stonden onverdiend 0-2 voor en gingen dan 3-2 onderuit.
Bij de grotere ploegen gaat het er beter aan toe. Hier in Segunda B heeft Hercules Alicante gewonnen en in België staat RAFC nu met acht punten voorsprong aan de leiding. Allemaal mooi, maar nog mooier is de overwinning van Berchem Sport - mijn eerste (voetbal)liefde - tegen de grote vijand van het Kiel, de fusieploeg die zichzelf nog altijd Beerschot noemt.
30-01-2016
Meeting + feestje.
De dag begon rustig : een beetje in de zon zitten, praatje maken, in de douche. Iets later kwamen we in actie : de auto werd gestart en we reden naar Benidorm. Eerst werden er enkele caches gezocht en om 17 u werden we verwacht in het amfitheater van het Parc de L'Aigüera. Daar werd door OpSinjoor een bijeenkomst georganiseerd voor geocachers. Ongeveer 25 mensen daagden op : Belgen, Nederlanders, Spanjaarden, Duitsers, Zweden en Noren. Een bont allegaartje dus.
Een aantal mensen kenden we al omdat we ze tijdens het zoeken al eens zijn tegengekomen. Anderen ken je alleen omdat je hun naam regelmatig in een logboekje ziet staan. Onbewust probeer je die mensen toch ook een gezicht te geven en als je ze dan in levende lijve ziet, blijkt dat je fantasie er heel ver naast kan zitten. Eentje had ik mij voorgesteld als een jonge lange slungel en uiteindelijk bleek het een volledig getatoeëerde struise kerel te zijn met reeds enkele tientallen jaren op de teller. Uiteindelijk was het best gezellig, we konden een flink aantal travel bugs loggen en er was zelfs een mooie houten herinneringsmunt voorzien. Lang konden we niet blijven - en dat was ook niet de bedoeling - want we werden verwacht op het verjaardagsfeestje van Jielis en Joke.
Toen we arriveerden was het feest al in volle gang maar gelukkig lagen er nog genoeg hapjes op ons te wachten. Ook de taart - onmogelijk om Vicky tegen te houden - was weer heel lekker. En dan kwam de man met de hamer, er was geen alcohol mee gemoeid maar mijn oogleden konden de zwaartekracht niet langer trotseren. Vroeger sloot ik de café's, nu sluit de ouderdom mijn ogen vóór mijn hersenen stilvallen.
29-01-2016
Uitstapje.
Ik kan er een stukje naast zitten maar ik vermoed dat we vandaag ongeveer 120 km gereden hebben en zo'n 10 km gestapt. Onze cache-teller ging daarbij met tien eenheden omhoog maar het was ook niet echt de bedoeling om meer te scoren. Dit was bedoeld als een toeristische uitstap : langs de fonteintjes van Polop, via Callosa naar Tarbena en Castell de Castells. Vervolgens Parcent, Jalón en Calp - overal stonden de amandelbomen in bloei maar in de hoger gelegen gebieden konden we toch de mooiste exemplaren zien. Spijtig genoeg liet de zon het afweten vandaag, want dan zijn de kleuren uiteraard nog mooier.
En ook al ging het vandaag niet in de eerste plaats over geocaching, door deze hobby zijn we nog maar eens op plaatsen gekomen waarvan we het bestaan niet afwisten. Vooral de zeer mooie wandeling in de buurt van Bolulla was de moeite waard én voor iedereen haalbaar. Ook Pla de Petracos was een openbaring : UNESCO werelderfgoed ! Rotsschilderingen van 8000 jaar oud, voordien nooit van gehoord en gewoon te vinden hier achter het hoekje ...
Het idee om af te sluiten bij Yaho, het Chinese/Japanse restaurant op de N332, werd al snel door alle passagiers goedgekeurd.
28-01-2016
Sabor weer open.
Gisteren echt niets beleefd wat de moeite waard is om te schrijven. Tenzij jullie de rekening van mijn supermarktkarretje willen zien ? Misschien dit : de Lidl supermarkt in La Nucia is wegens verbouwing gesloten van 31 januari tot 24 februari. Of dit : op 4 februari opent de nieuwe Consum supermarkt aan de markt van Albir. Voor ons wordt dat dan meteen de meest dichtbije inkoopmogelijkheid.
Deze ochtend werden eerst nog enkele caches in de buurt gelogd en vanmiddag was het, na enkele weken vakantie, weer tijd voor een bezoekje aan Sabor. Om eerlijk te zijn : het smaakte beter dan anders - bedankt Luc en Anne .
Morgen staat er een flinke autotocht op het programma. Geen paniek beste buren, misschien zijn we pas terug als het al donker is !
26-01-2016
Een hele dag zoeken.
Vanmorgen om 9u30 werd de Lancia gestart en vertrokken we naar San Juan. Een klein uurtje later kon de zoektocht beginnen, we wilden vandaag toch minstens 20 caches loggen. Langs brede lanen, trambanen en parkjes werden bijna alle caches die op ons lijstje stonden gevonden. Echt mooi kon je de wandeling niet noemen, wel rustig want het kustgedeelte van San Juan bestaat bijna uitsluitend uit grote appartementsgebouwen die vooral in de zomer bewoond worden. Echt bijzonder kon je de caches niet noemen, behalve eentje. In een park stond een boom met daarin allemaal gekleurde linten als herinnering aan overleden honden die hier tijdens hun leven graag kwamen wandelen en spelen. Op zich vond ik dit al heel speciaal want nog nooit gezien. De cache die we zochten was deze keer geen doosje, potje of wat dan ook maar een lint (dat je als "logbook" kon gebruiken) tussen de andere linten.
Na de wandeltocht reden we via El Campello - waar ook enkele caches gevonden werden - naar Villajoyosa, zo konden Rob en Letty ook eens kennismaken met Dixieland. Dat ik mijn portemonnee vergeten was, was puur toeval . Na een drankje pikten we nog enkele extra caches mee langs de kustlijn. De dag werd afgesloten met een lekker etentje bij de Curry Pot.
25-01-2016
Auto gehuurd.
Vanmiddag heeft onze pa nog eens taxichauffeur gespeeld en ons (Rob en mij) naar Alicante gebracht. Neen, niet om op een of ander kerosineverslindend vliegtuig te nemen maar wel om onze huurauto op te halen. Het prijsverschil tussen een huurauto op de luchthaven of in Benidorm is altijd vrij groot en het is dus de moeite om die extra verplaatsing te maken. We hadden een Ford Ka of gelijkwaardig gereserveerd maar we kregen een Lancia Ypsilon - duidelijk een klasse hoger én belangrijker : twee deuren extra !
Zomaar onmiddellijk terugrijden naar Alfaz zou belachelijk zijn en dus maakten we van de gelegenheid gebruik om enkele caches te zoeken. De auto is trouwens gehuurd om onze geocaching actieradius gevoelig uit te breiden. Enkele caches had ik enkele jaren geleden al gevonden maar waren voor Rob nieuw. Toch wist ook ik vandaag toch nog zes caches te loggen.
24-01-2016
Markt.
Als je contact hebt met een werkende mens in het thuisland krijg je soms de vraag : "Wat heb je gedaan in het weekend ?" Ik moet dan altijd diep nadenken want vaak weet ik niet eens welke dag het vandaag is. Maandag, donderdag of zaterdag : alle dagen verlopen hier ongeveer hetzelfde. En toch wist ik zeker dat het vandaag zondag was want in Albir kon je over de koppen lopen. Het was weer een hele tijd geleden dat ik hier was op marktdag en ongeveer alle terrassen zaten overvol. Een parkeerplaats vinden was zelfs met de Harley niet simpel. Enkele minuten over de markt lopen is genoeg om half België tegen te komen en toen ik "La bonbonnière" passeerde zag ik al snel Thierry en Malvina zitten. Daarna werd verhuisd naar het terras van Universal Lounge Bar waar nog meer bekend volk zat.
23-01-2016
Meer van hetzelfde.
Deze voormiddag wou ik naar onze pa wandelen. Ik vertrok richting camping Almafra en was twee uurtjes later terug, zonder mijn bestemming te bereiken. Onderweg moet ik immers de nieuwe cache passeren (ja, die weer !) en van op een afstand zag ik al een aantal fietsen staan. Zes bekenden waren al een tijdje aan het zoeken en ik was nieuwsgierig hoe lang ze nog zouden nodig hebben, nog heeeeeel lang dus. Na ongeveer anderhalf uur zoeken gaven ze het op en dropen af zonder te kunnen loggen. Neen, zo moeilijk is het niet maar het wilde echt niet lukken. Ik gaf hen de raad gewoon een andere keer terug te komen en dan zou het vast veel vlotter gaan. Die andere keer werd deze namiddag, ik was er niet bij maar volgens de info die ik kreeg, kwam de cache toen snel tevoorschijn.
Vandaag viel er ook iets te vieren maar het feestvarken zelf zit in België. Precies vijf jaar geleden kwam Macho bij ons terecht, ik hoop dat hij beseft dat hij rotverwend is door Nancy !
En er viel nog meer te vieren : RAFC heeft vanavond met 0-4 gewonnen op het veld van White Star Brussels en staat nu op de eerste plaats met zes punten voorsprong op nummer 2. De titel komt steeds dichterbij maar er volgen nog 12 wedstrijden, alles is dus nog mogelijk.
Om af te sluiten ook nog een vreemde film gezien : The Lobster. Het speelt zich af in een maatschappij waar alleenstaanden worden "opgevangen" in een soort kuuroord waar ze 45 dagen krijgen om een nieuwe liefde te vinden. Lukt dat niet, dan veranderen ze in een dier (dat ze zelf mogen kiezen) en worden ze in het bos losgelaten. In dat bos wonen ook "rebellen" maar daar is het net verboden om verliefd te worden ... Raar filmpje !
22-01-2016
Een fantastische dag !
Zonnig begonnen en geëindigd met sluierbewolking maar dat was totaal bijkomstig vandaag.
De eerste activiteit was het afwerken van een nieuw gelegde cache. Eergisteren werden de eerste voorbereidende werken uitgevoerd, gisteren werd alles verder in orde gebracht en deze ochtend volgde de "final touch". Echt eentje om fier op te zijn !
Snel terug naar de auto om de cache officieel aan te melden en dan vertrokken naar de fysio, gevolgd door een bezoekje aan Pizza4U. Het etentje was al langer gepland, normaal alleen met onze pa maar eergisteren kreeg ik een mailtje van kameraden uit Westende die wilden afspreken bij ... juist ! De pizza smaakte uitstekend, zoals altijd en het was plezierig om weer eens bij te praten. Even werden we opgeschrikt door een Benidorm Bastard die een aantal rekken van de krantenwinkel ramde met haar scootmobiel. Net te laat om alles te filmen, een filmpje dat viraal had kunnen gaan . Nog snel even langs de supermarkt en dan terug naar de auto. Daar kreeg ik onmiddellijk te horen dat de nieuwe cache al goedgekeurd was (uitzonderlijk snel !) én dat hij al gevonden was door Rob en Letty. Er waren ook al andere zoekers komen kijken maar die hadden hem niet gevonden.
Na het boulen zijn we met zijn allen nog eens gaan kijken en van in de verte zagen we al beweging rond "point zero". Enkele bekende Spaanse cachers waren al een hele tijd aan het zoeken maar hadden voorlopig nog geen resultaat geboekt. Op een bepaald moment waren zes mensen tegelijk aan het zoeken en uiteindelijk werd de cache toch gevonden. En daar doe je het dan voor : de glimlach als de mensen het logboekje kunnen tekenen. De cache ligt op een plek waar je niet zomaar voorbijkomt maar ik hoop echt dat veel mensen hem komen zoeken én dat ze er toch allemaal op zijn minst een kwartiertje voor nodig hebben om hem te vinden. Tot nu toe is dat al gelukt en de felicitaties voor de originele cache werden met veel trots aanvaard. Dit alles was niet mogelijk geweest zonder de noeste arbeid en technische vaardigheid van de genietroepen uit Keerbergen !
21-01-2016
Almafra.
Vanmorgen afscheid genomen van Frank en Marleen, er zijn nog altijd mensen die moeten werken ! Vanmiddag zijn we met enkele aanwezigen naar camping Almafra gewandeld om iets te eten. We hebben weer geen reden tot klagen gehad, zeker niet voor de prijs die je er betaalt. En voor de rest : een beetje praten/roddelen, wat in de zon zitten, nadenken over de (on)zin van het leven, foto's nemen van lieve poesjes en vieze rupsennesten.
De voorbije dagen heb ik me ook beziggehouden met het installeren van Windows 10, verliep heel vlot en alle oudere programma's blijven allemaal prima presteren. Ik was ook begonnen aan het vijfde seizoen van American Horror Story maar ik heb snel afgehaakt vanwege overdreven bloederig én de afwezigheid van Jessica Lange, die in de vorige seizoenen altijd prominent aanwezig was. Ik ben dan maar aan Jordskott begonnen, een van de zovele sterke Scandinavische reeksen. Tussendoor ook naar Wolf Totem gekeken, een film van Jean-Jacques Annaud - de man die ons lang geleden ook al verblijdde met de film l'Ours (het van de helling rollende beertje zal iedereen zich nog herinneren). Deze keer gaat het - oh verrassing - over wolven. Alles speelt zich af in Mongolië tijdens de culturele revolutie, knappe film !
!
. Toen Patrick even later telefoneerde om te vragen of alles in orde was, moest hij lachen met het verhaaltje - hij had het ook al meegemaakt.
.
. We zijn meteen het Italiaanse restaurant Pulcinella binnengestapt waar we de enige klanten waren. Ze verdienen beter want op de pizza was niets aan te merken en de inrichting is echt gezellig, inclusief aangepaste muziek.
. 
