Dag beste lezer,

Op de morgen van de Franse Feestdag worden we verrast met verse croissants. Onze Franse buren brengen ze bij ons aan boord. We worden hier goed verwend!

Het Canal du Centre verbindt de Saône met de Loire. Vroeger druk bevaren want er waren hier steenkoolmijnen, steenbakkerijen en metaalfabrieken. Ik vraag mij  af of die schippers het idee van de ingenieur en architect, ene Emile Gauthey naar waarde konden schatten. Hij vond rechte stukken vaarwater ongelooflijk saai en heeft het ganse kanaal voorzien van bochten waar ze aan de papierfabriek van Langerbrugge jaloers op zouden zijn.

Het stuk tussen Fragnes en Saint-Julien-sur-Dheune is heel pittoresk, je vaart er dwars door de heuvels met hun Bourgogne wijngaarden. Door het bochtrijke (en soms smalle) parcours heb je wel niet veel tijd om opzij te kijken 😊.

Er zijn verschillende jachtmensen die maar tot Saint-Julien varen (is trouwens ook de enige plaats waar je met een iets groter schip kan zwaaien) en dan terug naar de Saône varen. Ze bezoeken onderweg een wijnkelder en nemen dan een taxi (met de koffer vol wijn) terug naar boord. En dat gebeurt in stijl, de taxichauffeur rijdt hier met een Maserati!

Klaar voor een paar anekdotes uit ons blunderboek?

Blunder 1 – een sluisverhaal (lang geleden hé)

Het eerste deel kunnen we niet aan doen 😊. We varen altijd heel langzaam een sluis binnen want dikwijls zijn de sluisdeuren en -muren begroeid met halve struiken (lichte dichterlijke overdrijving) en is het moeilijk te zien waar het groen eindigt en de muur begint. Deze keer zitten we met onze kop binnen maar dan varen we vast, de sluisdeuren zijn niet volledig open! VNF proberen bellen, maar we hebben geen bereik. Gelukkig is er een trap en kunnen we op de knop aan de sluis duwen. Snelle Eddie van het VNF kijkt naar ons en dan naar de sluis en zegt, vaar maar binnen. We antwoorden dat we dat allang zouden gedaan hebben moesten we niet vastzitten tussen de sluisdeuren. Hij opent ze ietsje verder (nog steeds niet volledig), maar we tuffen héééééééééééééél langzaam in de sluis. Te langzaam naar zijn goesting, we liggen nog niet stil of hij bedient de sluis al, ik leg de lus nog over de drijvende bolder, maar tegen dan zijn we bijna boven. Dan gaan we ons verhaal halen bij de brave man, hij kijkt ons spottend aan en zegt net niet dat we het VNF niets kunnen maken. Peter zegt tegen hem dat dit een triestige reactie is voor een ambassadeur van het VNF. Ik denk wat zegt hij nu? Blijkt dat de man een t-shirt draagt met die tekst. Hij zegt dat hij dat shirtje ook maar gekregen heeft. Dat vinden we dan weer grappig.  Enfin, ondertussen is de sluis open en varen we zonder verdere ongelukken uit. Om dan 500 meter in de volgende sluis te varen en te ontdekken dat ik mijn meertouw aan de bolder heb laten hangen!!!

Fiets van boord, Peter alleen uit de sluis laten vertrekken  en ondertussen is onze ambassadeur ook aan de sluis gearriveerd. Hij probeert mij nog een beetje op stang te jagen met te zeggen dat het touw allang onder water is verdwenen. Maar ik heb blijkbaar goed gereageerd want ik mag aan de passagierszijde gaan kijken, om te constateren dat ons touw “gered” is. Ik moet het zelfs niet meenemen met mijn velooke, hij brengt het aan boord. Als dat geen ambassadeur van het VNF is 😊.

Blunder 2 – een kortje

We vertrekken in Saint-Julien-sur-Dheune, ik kijk opzij en zie weer iets zwart in mijn ooghoek. Deze keer geen meertouw, maar onze elektriciteitskabel, we liggen nog aan de walstroom.  Ook deze blunder loopt goed af!

Blunder 3 – veel en veel korter

Peter trimt zijn baard en besluit zijn bakkebaarden ook wat in te korten. Een ietsepietsie te kort, er staat geen opzetstuk op zijn tondeuse en hij heeft een stukje van zijn “coupe” kaal geschoren 😊😉.

Ondanks alle blunders vinden we het hier fantastisch. Zoals hier in Génelard, lekker rustig in een kommetje van ’t kanaal, met ons smoeltje in de zon, een glas frisse witte wijn in de hand, de beelden van de Tour (zonder “Woet”) op de achtergrond, meer moet dat voor ons niet zijn! 😊

Beste lezer, geniet alvast van het verlengd weekend!

En voor de Gentse Feestenvierders: NIE PLEUJE! 😊

Groetjes,

Peter en Conny

Datum	Vertrek	Aankomst	KM	HR	Sluis	Vaarwegen	Overnachting
14/07	Fragnes	Santenay	16,8	6u	11	Canal du Centre	Halte Fluvial, geen voorzieningen
15/07	Santenay	Saint-Léger-sur-Dheune	8,6	1u50	4	Canal du Centre	Halte Fluvial, water en elektra
16/07	Saint-Léger-sur-Dheune	Saint-Julien-sur-Dheune	11,3	5u15	11	Canal du Centre	Halte Fluvial, water en elektra, gratis
17/07	Saint-Julien-sur-Dheune	Blanzy	16,5	6u30	15	Canal du Centre	Halte Fluvial, water en elektra, gratis
18/07	Blanzy	Montceau-les-Mines	3,3	1u15	2	Canal du Centre	Jachthaven in centrum van de stad
20/07	Montceau-les-Mines	Génelard	17,6	4u50	7	Canal du Centre	Halte Fluvial, water en elektra, gratis

20-07-2023 om 16:34 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Neem een koffietje of een tasje thee, een glaasje wijn of een pintje en zet u  efkes op uw gemak, want nous avons beaucoup à raconter 😊.

We liggen in Fragnes (niet te gek ver van Chalon sur Saône) op het Canal du Centre, een bijna perfecte aanligplaats, alleen jammer dat je op de achtergrond het aanhoudende geruis van de befaamde autoroute du Soleil hoort. Inderdaad beste vakantieganger, we kunnen jullie horen op weg naar de zon 😊.

Vrijdag was onze laatste dag op het Canal entre Champagne et Bourgogne. Even overwogen we om er nog een laatste nacht door te brengen, maar de ligplaats is aan een fabriekje, dus wordt het na al die weken terug eens een rivier: de Saône.

Twee (al bredere) sluizen verder stoppen we in Auxonne. Geen plaats voor de vermoeide reiziger, geen probleem, we laten onze spudpalen wel zakken. Zaterdag varen we naar een vrijgekomen plaats, zodat we aan wal kunnen.

Het is weekend en dan weten we dat het drukker is op en rond het water, we kunnen de ganse dag genieten van waterskiers, ’s avonds van een vuurwerkje en later van nachtbrakers die tot 4 uur in de morgen een feestje houden op hun terras vlak aan ons schip. Aan ons ponton hebben we bezoek, eerst van een huurboot die onze Mira-Ceti gebruikt als afstopper, speciale manier van stoppen, varen tot tegen de boeg van een ander schip, en dan stop je gewoon vanzelf ☹. Gelukkig zijn het polyester bootjes en is de snelheid minimaal. En later op de dag vraagt er een Frans koppel of ze langszij mogen liggen. Als dank mogen we een aperitiefje bij hen aan boord komen drinken. Zo maken we kennis met Guy en Patricia van de Hiram de Tyr.

De volgende dag varen we verder naar Saint Jean de Losne, een klein stadje op de samenloop van het Canal du Bourgogne en de Saône. Ooit was dit de hoofdstad van de binnenvaart, nu de grootste rivierjachthaven in Frankrijk, we kennen verschillende mensen die hier hun jacht verkocht hebben. Langs de stadskade kunnen we niet liggen er zijn drakenbootraces aan de gang, maar gelukkig kunnen we terecht in de binnenhaven.

Het enige nadeel, het is heet, bloedheet en omdat we beschermd liggen, hebben we ook weinig verkoelende wind. Om toch een beetje afkoeling te hebben, blazen we ons ponton op zodat we met onze voetjes in het water kunnen bungelen. Zwemmen durven we niet, want het water ziet hier giftig blauw.  We denken dat dit de fameuze blauwalgen zijn. Als we de wc doortrekken, hebben we geen WC eend nodig om mooi blauw water te hebben 😊.

Later op de dag hebben we de Hiram opnieuw aan de andere zijde van onze steiger. Dus nodigen we hen uit voor een tegenbezoekje. Interessante mensen, Guy is psycho-analyst, Patricia werkt o.a. met warme oliën en Tibetaanse klankschalen. Ik heb de dag nadien letterlijk aan de lijve mogen ondervinden wat deze therapie inhoudt. Mijn nek zit volledig geblokkeerd, Voltaren op gewreven, maar helaas zonder resultaat. Na een massage van Patricia kan ik mijn nek opnieuw draaien! 

Maar terug naar de zondag, we willen wel iets gaan eten, maar alles is volzet omdat de drakenbootroeiers alles opgeëist hebben. We hebben van armoe een belegd broodje bij de bakker gekocht. En we hebben uiteraard het Maison des Mariniers bezocht, een museum gewijd aan de geschiedenis van de binnenvaart en het leven van de schippers.

Dit brengt me naadloos bij het slechte nieuws dat we op maandag krijgen. Twee maanden na het overlijden van een tante is er nu ook een nonkel overleden. François Maas (geboren in Conflans-Sainte-Honorine op 27/09/44, overleden in Brugge op 10/ 07/2023). Zijn laatste actieve carrière als schipper was op de Lamme Goedzak, de rivierboot die op de Damse Vaart tussen Brugge en Damme vaart. Lamme Goedzak, dit personage heeft zoveel gelijkenissen met François. Lamme goedzak is de beste vriend van Tijl Uilenspiegel, een zachtmoedige man die van het leven geniet. Hij is (net als mijn oom) verzot op eten en drinken en helpt Uilenspiegel graag met het uitvoeren van diens fratsen. Zaterdag is de uitvaartplechtigheid, dit hoort zo, nonkel François is schipper, die worden niet begraven, maar varen uit. Goeie reis, grappige nonkel, vaar wel allemansvriend!

Leven en dood staan dicht bij elkaar. Zo krijgen we in dezelfde week te horen dat er nieuw leven op komst is. Omdat we niet zeker zijn dat iedereen al op de hoogte is, willen we er nog niet te veel van zeggen. Maar we zijn superblij met dit heuglijke nieuws!

Het varen op de Saône is gelijk een rustpauze tussen twee kanalen. We varen nu dubbel zo snel, er zijn amper sluizen. Maar we zijn wel verplicht om een reddingsvest te dragen in de sluis of je wordt niet geschud. En een voorbeeldje van ieder nadeel heb zijn voordeel, tijdens een jaarlijkse controle in België moesten we opblaasbare reddingsvesten aan boord hebben. Dus ook al hebben we 10 vesten aan boord, we investeren in nog 2 extra retedure exemplaren. Het jaar nadien, krijgen we te horen bij de controle dat dit niet verplicht is (maar als je ze hebt, moeten ze wel om de twee jaar gecontroleerd worden!). Enfin nu we ze toch hebben, kunnen we vrij elegant versassen en moeten we niet die lompe oranje vesten aan die diep in ons schip ergens weggestoken zitten 😊. Zo hebben ze toch voor iets gediend in die 2 sluizen.

Als we in Seurre aanmeren, voelen we ons even VIP’s, want onze plaats is afgezet en er hangt een bordje met “Reservé Mira-Ceti”. Het is vandaag zo heet dat we  veel zin hebben om de ganse dag in de capitainerie door te brengen, want daar hebben ze airco! Dat doen we uiteraard niet, we bezoeken het plaatsje, maar er is letterlijk geen mens op straat, enkel de zwaluwen hebben hier precies geen last van de hitte. Als we terug aan boord komen, komt de havenmeesteres ons verwittigen dat er zware storm op komst is met hevige rukwinden en hagelbuien. Dus hebben we al onze touwen gebruikt om ons Mira vast te leggen, als we nu op drift geraken, hebben we het ponton gegarandeerd ook mee 😊. Al bij al valt het bij ons mee, enkele kilometers verderop hebben ze wel af te rekenen met ontwortelde bomen en ander onheil.

Onze laatste dag op de Saône zijn we vooral verrast door de variëteit van vogels dat hier rondvliegt. Zo spotten we ooievaars, bijeneters, wielewalen, ijsvogeltjes, en massa’s soorten reigers.

Onze eerste sluis op het Canal du Centre brengt ons 10 meter naar boven, met drijvende bolders, een makkie. Alleen moeten we eerst een passagiersboot laten voorgaan, eentje waar je voor een slordige 15.000 euro per passagier een weekje mee kan varen. Ze hebben wel een zwembad aan boord! En dan mogen wij schutten, in geen tijd zijn we boven, maar dan gaan de sluisdeuren niet open. Volgens de jobstudent, een supervriendelijke jongen, nog groen achter zijn oren, is dit de eerste keer in 20 jaar dat dit voorvalt😊. Enfin, na een groot half uur hebben ze ons bevrijd.

Ik ben ook niet onder de indruk van de ligplaats (en dat is dan nog zacht uitgedrukt), vlak aan een grote baan, te ondiep, we moeten voor het eerst onze loopplank gebruiken. Gelukkig heeft Peter na een verkenning gezien dat er 700 meter verder wel een top locatie is. Dus spudpalen omhoog en here we are (we liggen vlak voor de luxe passagiersboot met zwembad…).  

’s Avonds gaan eten, beperkte kaart, want ze hadden een live optreden. Maar heel lekker en goede muziek. Vanavond moeten we ook niet vroeg gaan slapen, want tot 3 uur is er muziek, dans, eten en vuurwerk voorzien naar aanleiding van Quatorze Juillet! Ze zijn hier in alle staten want ze verwachten minstens 300 man 😊.

Tot volgende week beste lezer!

Groetjes,

Peter en Conny

Datum	Vertrek	Aankomst	KM	HR	Sluis	Vaarwegen	Overnachting
07/07	Oisilly	Auxonne	35,4	7u	8	Canal entre Champagne et Bourgogne - Saône	Ponton, elektriciteit per uur
09/07	Auxonne	St.Jean de Losne	18,3	2u30	0	Saône	Jachthaven
11/07	St.Jean de Losne	Seurre	16,5	2u15	1	Saône	Halte fluvial, water en elektra
12/07	Seurre	Fragnes	50,6	7u	2	Saône - Canal du Centre	Halte fluvial, water en elektra

13-07-2023 om 14:18 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,                                                                      

We zijn bijna op het einde van het Canal entre Champagne et Bourgogne. Dit water krijgt van ons een 9/10. Hier geen stress: voldoende vaar (-en drink) water, matige algengroei, sluisdeuren gaan volledig open, leuke ligplaatsen, aangename stadjes. Maar mensen met een vaartuig, denk er niet aan om ook langs hier te komen, want volgende woensdag sluiten ze het vaarseizoen hier af, hun (reserve)water is allemaal op!

Gelukkig hebben we al eerder besloten om toch tot onze oorspronkelijke bestemming te varen: Digoin (want terugkeren is nu geen optie meer voor ons).

We hebben Belgen ontmoet! Wat zeg ik, (ex)streekgenoten, de Ixia van Zelzate (ligplaats in Sas van Gent). We hebben een paar dagen op dezelfde locaties gelegen en samen gebarbecued en petanque gespeeld (gelukkig geen pro’s in de buurt want ons balspel is nogal belabberd 😊).

We zijn de steile helling naar Langres op gefietst. Eerst hebben we de kathedraal van St. Mammès bezocht, ik geef toe, we bezoeken zoveel kerken en kathedralen dat we achteraf begot (of is het bij god?) niet meer kunnen zeggen wat typisch, speciaal of uitzonderlijk is. Hier vallen vooral de wandkleden op, maar ook van het bouwwerk, met aanpalende (niet bezochte) bibliotheek zijn we onder de indruk.

Langres biedt met zijn hoge omwalling en zijn 12 vestingtorens een fantastisch panorama op zijn omgeving. We kunnen ons fietstochtje naar het meer van La Liez al schrappen, we hebben van hierboven al een ideaal “drone” zicht 😊.

En als ik zoals een encyclopedie begin te klinken, dan is dat de schuld van de in Langres geboren Denis Diderot, schrijver, filosoof en redacteur van de Encyclopédie. Kwik en Flupke hier hadden er beter wat meer in gelezen vroeger, dan hadden ze direct doorgehad dat het museum van de Verlichting niet een veredelde Massive is, maar een ode aan de stroming uit de 18^de eeuw die het optimisme, empirisme en rationalisme uit de wetenschappelijke revolutie toepaste op de maatschappij! (Voor de jongere lezers, vroeger bestond wikipedia helemaal niet, toen moesten we onze kennis halen uit dure, omvangrijke, papieren boeken, die gewiekste colporteurs van deur tot deur aan de brave man verkochten. Eens je getekend had voor deel 1, was je erna verplicht alle 20 boekdelen aan te schaffen!).

En nu liggen we vlak aan de Viaduc d’Oisilly, een brug van 293 meter lang, gebouwd tussen 1886 en 1887. We voelen ons een beetje als god in Frankrijk, rust, zon, een aperitiefje en de Tour de France op tv 😊.

Fijn weekend, beste lezer!

Groetjes van de verlichte geesten 

Peter en Conny

Datum	Vertrek	Aankomst	KM	HR	Sluis	Vaarwegen	Overnachting
30/06	Foulain	Rolampont	14,3	3u50	7	Canal entre Champagne et Bourgogne	Halte Fluvial Rolampont, water en elektra, gratis
01/07	Rolampont	Langres	10,2	3u40	7	Canal entre Champagne et Bourgogne	Halte Fluvial Langres, water en elektra
03/07	Langres	Prépape	20,8	6u50	13	Canal entre Champagne et Bourgogne	Halte Fluvial, geen voorzieningen
04/07	Prépape	Cusey	12,2	4u10	11	Canal entre Champagne et Bourgogne	Halte Fluvial, water en elektra, gratis
05/07	Cusey	Fontaine-Française	16,2	5u45	8	Canal entre Champagne et Bourgogne	Op onze spudpalen
06/07	Fontaine-Française	Oissily	12,3	4	7	Canal entre Champagne et Bourgogne	Op onze spudpalen

06-07-2023 om 15:26 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

We zijn over halfweg op het Canal entre Champagne et Bourgogne. Nog een sluisje of 16 stroom opwaarts, dan een tunneltje van een kilometer of 5 en dan kunnen we aan de afvaart beginnen.

Ons leven gaat zijn rustige gangetje, in de voormiddag varen, in de namiddag een dorpje of stadje bezoeken of als het echt te heet is, een boek lezen onder een schaduwrijke boom.

De jachten die we deze week tegen gekomen zijn, kunnen we op één hand tellen.

Het grote voordeel is dat we niet moeten vrezen dat we geen plaats hebben om aan te leggen, het nadeel is dat we weinig ervaringen kunnen uitwisselen met medevaarders.

De enige Belgen die we ontmoeten zijn 2 gepensioneerde Limburgers. De ene man is met zijn fiets de oevers van de Maas afgereden en ontmoet zijn maat (die heeft een camper) in Froncles. De camperman heeft twee maanden in Portugal gewandeld. Beide zijn fervente wandelaars, ze hebben ons een uurtje kunnen entertainen met hun verhalen.

Ook hebben we een water en brood verhaaltje. Een wat oudere rondtrekkende fietser zocht drinkwater, we zien hem over en weer gaan met zijn lege flessen. Als we hem vragen of we zijn flessen moeten vullen is hij verrast, hij dacht dat we Duitsers waren en wist niet hoe hij het ons moest vragen. Enfin de dag nadien staat hij ons aan een sluis op te wachten met een baguette als dank voor het water, mooie ruil 😊.

We gaan je iedere beschrijving van de bezochte plaatsjes besparen, maar Chaumont willen we wel vermelden, al is het maar dat je een ferme inspanning moet doen om er te geraken. We moeten met onze fiets een steile helling van 10% beklimmen, mij (met mijn elektrisch vehikel) is het niet gelukt, Peter met zijn gravelbike is wel boven geraakt! Een mens krijgt er zowaar honger van, alleen een vrije plaats op een terras vinden is een uitdaging. Er gaan daar over de middag veel zakenlui eten, dus moeten deze 2 uitgehongerde toeristen het doen met de enige vrije plaats, een tafeltje in een verloren hoekje van een creperie. De hartige pannenkoek heeft desondanks goed gesmaakt.

De Sint-Jan-de Dopersbasiliek is ooit een juweeltje geweest, nu ruikt het er muf en is het hoogdringend aan renovatie toe. Maar toch zijn we onder de indruk van dit gotisch bouwwerk. Ongelooflijk hoe ze in de 13^de en latere eeuwen zulke monumenten konden bouwen.

Minstens even indrukwekkend is de spoorwegviaduct, gebouwd in het midden van de 19^de eeuw. Dit 600 meter lange viaduct, 52 meter hoog, met 50 (dubbele) bogen domineert de vallei van de Suize. Helemaal van boven reed en rijdt de trein nog steeds, de onderste galerij was voor de voetgangers. Helaas vallen er nu af en toe brokstukken naar beneden, voetgangers mogen er niet meer op. De bouw van de viaduct heeft 18 maanden geduurd, 2500 arbeiders hebben er dag en nacht aan gewerkt, de renovatie is gestart in november 2018, einddatum …? Begrijpelijk wel hoor, je vindt deze dagen niet direct meer 2500 man die dag en nacht willen werken 😊😊.

Werken doen wij ook niet met deze temperaturen, genieten des te meer! We liggen dikwijls in de volle natuur, maar stil is het niet altijd. We hebben regelmatig te kampen met overvliegende straaljagers, man, man, man die dingen maken een hoop lawaai. Zeker als ze vlak boven je hoofd vliegen, dan mag je onder de indruk zijn van de capriolen die ze uithalen (aan het oefenen voor 14/7?), je trommelvliezen krijgen het hard te verduren. En bij valavond beginnen die andere deugnieten eraan: kikkers! Sinds ik gehoord heb dat ze een kikker levend op de snijplank leggen, het achterlijf afsnijden en de rest van de kikker weggooien om langzaam te sterven, eet ik deze lekkernij niet meer. Maar als die lawaaimakers mijn nachtrust blijven verstoren, ga ik het overwegen om terug kikkerbilletjes te eten, heerlijk klaargemaakt in een Ricard sausje 😊😊.

Straks wordt het voor ons een slaatje, dat smaakt altijd met deze temperaturen 😉. 

Fijn weekend en tot volgende week!

Groetjes,

Peter en Conny

29-06-2023 om 14:30 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

We tuffen op ons gemakje verder naar het zuiden, we zijn nu op het Canal entre Champagne et Bourgogne. Vroeger heette dit water Canal de la Marne à la Saône, maar dat hebben ze veranderd om meer toeristen aan te trekken.

Tot nu toe, valt het varen op dit kanaal reuze mee. Dit kunnen we niet zeggen over onze laatste sluizen op het Marne au Rhin kanaal.

Er is 24 uur geen kat gepasseerd, wat betekent dat al het groen rustig de tijd heeft gekregen om voor de sluizen te verzamelen.

Bij één van de sluizen is er ook een aquaduct, even smal als een sluis, we varen ons gewoon vast in de dikke pap. Het VNF gebeld, de man laat al het groen van de aquaduct in de sluis stromen! Dus kunnen we nu de aquaduct passeren, maar zitten we opnieuw vast in de sluis.  Geen probleem, we moeten zo ver mogelijk  achteruit varen, hij doet de sluisdeuren open en laat dan volle kracht het water binnenstromen (van achter ons, want we zijn in de afvaart).  Inderdaad, het groen is allemaal weg, maar de verf van de zijkant ook, want tegen zo een sterke waterkracht kunnen wij niet op.  Maar we hebben een grote pot verf, dus dat komt wel goed.  De volgende sluis ben ik veel bozer, de sluisdeuren zijn aan het opengaan om buiten te varen, komt er een boer met zijn tractor het veel te droge gras afrijden, al het stof en gras belandt op onze pas grondig gepoetste boot. Had hij geen minuutje kunnen wachten? Enfin, soms is mijn kwaadheid niet evenredig met de omstandigheid, even de veegborstel uithalen en geen spoor meer terug te vinden!

Deze week hebben we 54 kilometer gevaren, we waren er iets meer van plan, maar we hebben alsmaar problemen met onze generator. Constant water in de mazout, dit en het voorspelde stormweer laten ons ook een dagje extra vertoeven in Chamouilley. Tussen de buien door heeft Peter de groep weer aan de praat gekregen en tijdens een plensbui hebben we dan ook maar onze belastingbrief ingevuld (het “nuttige” aan het onaangename paren heet dat 😊).

Zo zijn we ook twee dagen in Vitry-le-François blijven liggen, tussen de spitsen. Gevraagd aan een sympathieke schipper of hij iemand kent die wat van motoren afweet. De volgende morgen is er al iemand langs geweest, dus water, veel water in onze mazout. Alles gereinigd, nieuwe filters gestoken, en het moteurke draait weer (even) zoals het moet (tot vandaag).

In het Champagne-Bourgogne kanaal zijn er redelijk wat zeiljachten. In Vitry hebben we gehoord van zeilers dat ze niet meer langs de kust van Portugal en Spanje durven omdat hun jachten aangevallen worden door orka’s. Ze proberen langs deze kanalen naar het zuiden te varen, maar met een diepgang van 1,80m is dit niet evident.  

We (lees Conny) hebben ons laten beïnvloeden door verhalen van medevaarders die problemen gehad hebben met jongeren aan de sluis in Perthes. Vooral na de middag zijn ze actief en durven ze mensen pesten. Dus stoppen we in Orconte, zodanig dat we in de voormiddag (als de lieverdjes nog slapen) stilletjes kunnen passeren. Maar eigenlijk is die info ook wel lastig, want dan denk je er toch veel aan dat er iets fout kan gaan, terwijl er ook dikwijls helemaal geen problemen zijn.  Het is trouwens ook fout gegaan in Perthes, de sluisdeuren gaan niet open, half uur moeten wachten op het VNF 😊.

Twee dagen blijven liggen in Saint-Dizier, bekend van zijn art déco balkons. Allemaal van de hand van Hector Guimard. Niet dat ik die mens ken, maar ik dacht laat me toch maar vertellen dat hij veel ingangen van de metrostations in Parijs op zijn naam heeft staan. Moet niet altijd over sluizen gaan toch?  Ook Miko, vooral bekend van de ijsjes in bioskopen heeft hier zijn oorsprong.

We hebben de city-tour gedaan, we zijn vrij rap rond. Dus besluiten we om eens uitgebreid te gaan eten, en dat het lekker (en veel) is!

Nu dus in Chamouilley, een gezellig, bloemenrijk dorpje. Frans brood en pizza kun je hier uit de automaat halen. Ze hebben hier nochtans een buurtwinkel, maar buiten een fles cola durven we hier niets kopen. Het ruikt er niet erg fris, in de diepvries zit er één doos ijscrème, de schappen zijn vooral gevuld met stof, en je kan hier bruine, verrimpelde wortels kopen. Ook een belevenis 😊. Gelukkig hebben we voldoende proviand aan boord.

Zo, je bent weer helemaal mee. Tot volgende week!

Groetjes,

Peter en Conny

22-06-2023 om 15:29 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Deze week hebben we een 40 kilometer gevaren, maar we hebben er een pak minder lang over gedaan dan vorige week. Allemaal dankzij de beroepsvaart, leve de spitsen!

Op vrijdag zijn we van Tannois naar Bar-le-Duc gevaren. De moed zakt toch een beetje in mijn teenslippers. Als je het stadje binnenvaart, passeer je eerst een enorm kerkhof, om dan even verder te mogen aanmeren tussen een drukke, lawaaierige autoweg en een treinstation, met zicht op een paar spuuglelijke flatgebouwen. We hebben ons niet aan de picknickbankjes gelegd, want (soms is een verwittigd man er twee waard) die zijn voornamelijk bevolkt door hangjongeren (gabbers, echt waar, dacht dat dit zo jaren 90 van de vorige eeuw was). En om het plaatje compleet te maken, in de paar schaarse bomen zitten krassende kraaien. Was me dat een kakofonie van vervelende geluiden. We betalen voor één nachtje, dat moet volstaan. Eens goed gaan eten en de zaterdag rustigere oorden opzoeken. Helemaal opgetut, vertrekken we richting stad om dan het eerste “restaurant” dat we tegenkomen binnen te duiken, een McDonald’s ☹☹. Ik weet het, we zijn cultuurbarbaren, maar we hebben reuzehonger. Nu worden de frieten ook al in een plastieken frietzak geserveerd, misschien goed voor het milieu, maar dit is waar wij de lijn trekken. Volgende keer gaan we naar een Burger King 😊😊.

Enfin, we zijn rap verzadigd en hebben nog zeeën van tijd om een gezellig terrasje te doen in de benedenstad. Het moet gezegd, eens over de spoorwegbrug kom je in een aangenaam stadje terecht. We hebben een fantastisch zicht op het oude, hogere gedeelte van Bar-le-Duc. Dit willen we van dichtbij bezichtigen, dus besluiten we om toch nog een dagje langer te blijven. En dat is zeker meer dan de moeite waard, historische gebouwen, kerken, horlogetoren, kasteel, panorama, allemaal het bezichtigen waard. Maar het meest zijn we onder de indruk van wat er achter de “gewone” gevels schuilgaat, we kunnen binnen gluren in een huis dat ze aan het renoveren zijn, achter de relatief smalle gevels zijn enorme woonruimtes verborgen, misschien een tikkeltje donker, maar lang niet slecht om er je oude dag in te slijten 😊. Sowieso, als je ooit in de buurt bent, zeker tijd vrijmaken om dit stadje te bezoeken.

Zondag varen we 4 kilometer verder naar Fains-les-Sources.  Onze fietsen van stal gehaald en een stukje van de Voie Sacrée gedaan. Dit is de weg (aanvoerlijn) tussen Verdun en Bar-le-Duc van het Franse leger in de eerste wereldoorlog. Om de kilometer staat er een kilometerpaal met een helm op. We hebben geluk, de heenweg is bergop en tegenwind, dus kunnen we bergaf rijden met wind in de rug 😊😊.

En verder valt er niet veel meer te vertellen, de volgende stopplaatsen kunnen we niet of komen we niet van boord.

Revigny-sur-Ornain, de steiger is zo gammel dat deze is afgezet met lint, dus blijven we braaf aan boord.

Enkele km voor Pargny-sur-Saulx belooft het een rustige overnachtingsplaats te zijn. Wat het ook is, alleen jammer dat er zolang het licht is, lieverdjes met hun moto’s zoveel mogelijk stofwolken proberen te produceren. Stof dat dan langzaam maar zeker op ons schip neerdwarrelt.

Nu zijn we in Bignicourt-sur-Saulx (dit watertje steken we regelmatig over via een aquaduct). Hier blijven we twee dagen, eentje om onze stofboot eens goed onder handen te nemen en eentje om te genieten onder de bomen, een ideale bescherming tegen de zon.

Gisterenavond nog een buur gekregen, een spits is langszij gekomen. En dit is ook het enige wat we vandaag te zien hebben gekregen, 2 spitsen (onze vertrekkende  buur en eentje die we gisteren gekruist hebben en nu alweer op de terugweg is).

We vertellen de schipper dat we niet verder naar het zuiden varen, misschien een andere keer. Hij adviseert om het niet langer uit te stellen, want de vaar en/of waterkwaliteit gaat ieder jaar achteruit .Advies van een professioneel mag je niet in de wind slaan, dus gaan we een klein stukje het Canal entre Champagne et Bourgogne op. Maar we weten nu al dat we langs dezelfde weg terug moeten (en dat doen we niet zo graag).

Er zijn vier andere mogelijkheden:

-     1. Canal de Bourgogne: we geraken niet door de tunnel van Pouilly (we zijn te hoog), de rest van het 242 kilometer lange kanaal zou wel lukken.

    2. Canal de Vosges is gestremd voor onbepaalde tijd.

-     3. Canal du Rhône au Rhin. Jammer maar helaas, op de Rijn mogen we niet varen zonder een extra keuring en een patent.

-     4. Doorvaren naar Digoin, dat was het oorspronkelijke plan, maar door onze oponthouden en trage vorderingen wordt dit te krap (dan zijn we pas met kerst terug in Brugge 😊).

Dus volgende week een berichtje vanop het Canal entre Champagne et Bourgogne (vroeger heette dit Canal de la Marne à la Saône). We hopen dat dit 224 kilometer lange kanaal en zijn 114 sluizen ook specialiteiten te bieden heeft (iets tussen champagne en bourgogne?). We houden jullie op de hoogte.

Fijn weekend, beste lezer, tot de volgende keer!

Groetjes,

Peter en Conny

15-06-2023 om 17:01 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Deze week hebben we een goeie 37 kilometer gevaren en we hebben daar exact 21u en 20 minuten over gedaan,  we halen niet eens een gemiddelde van 2 km/u.

Op vrijdag is de man van het VNF mooi op tijd om de slagboom van de tunnel te openen, we kunnen aan onze 5 kilometer lange trip in het donker beginnen. Hij fietst met ons mee, normaal gezien een trip van een uur, wij maken er het dubbele van. Peter moet constant met de hekschroef de kont terug bijtrekken. Ben ik blij dat ik het licht zie aan het einde van de tunnel! Na ons is er nog een jacht gekomen, die heeft er een half uur minder lang over gedaan maar had dezelfde problemen. Omdat wij de steiger in Demange-aux-Eaux helemaal in beslag nemen, meert hij naast ons aan. We maken kennis met Jos en Frida op hun Vrijbuiter.

Zaterdag besluiten we om ons Mira eens te bedelven onder het schuurschuim, is hoog nodig. En ons bijbootje hebben we ook weer netjes opgevouwen, hier ben je er niets mee.

Zondag varen we de volle 14 kilometer naar Naix-aux-Forges. Daar ligt de Vrijbuiter euhm laten we zeggen vrij strategisch (voor ons toch) aan de kade. Als wij arriveren, schuiven ze een eindje op en kunnen we er mooi bij. Ze hebben niet alleen plaats voor ons gehouden, ze staan ook nog klaar met een (paar) frisse pint(en).

Frida houdt haar familie en vrienden op een leuke manier (via Polarsteps) op de hoogte over hun reilen en zeilen, gaan we volgend jaar ook eens uittesten.

De dag nadien blijven wij liggen, de Vrijbuiter reist verder, zo goed en kwaad als het kan tenminste. Op een bepaald moment bevoorraadt het VNF een pand (door een probleem was dit pand ’s nachts gedeeltelijk leeggelopen), en dat water halen ze uit de bief waar zij liggen, resultaat de Vrijbuiter aan de grond! Enfin, uiteindelijk zijn zij uit het lastigste stuk van het Marne-au-Rhin kanaal geraakt (wij moeten er nog een stukje door).

We hebben ook ons deel al wel gehad, we besparen jullie de details of toch niet allemaal 😊.

In een bepaalde sluis gaan de deuren niet helemaal open door het wier (tegenwoordig doen we eerst zelf zoveel mogelijk groen weg vooraleer we ons laten zakken). We bellen het VNF en we hebben een nieuweling, hij laat het sas weer vollopen en begint de algen te verwijderen, zo grondig dat Peter zich afvraagt of hij van plan is de sluis om te toveren in een zwembad. Enfin, na een groot halfuur kunnen we buiten varen.  De volgende sluis weer van hetzelfde laken een pak. Deze keer een oudere sluiswachter, hij sluit de deuren terug en geeft Peter een riek. Deze doe-het-zelf operatie neemt slechts 10 minuten in beslag 😊.

Gezien onze legendarische snelheid doen we maar mini-afstanden. Zo doen we plaatsjes aan zoals Ligny-en-Barrois, een klein stadje waar we onze mondvoorraad aanvullen. De halte fluvial ligt tussen een paar luidruchtige autobanen, maar een accordeonist heeft de ganse middag melodietjes uit zijn trekzak gehaald, dat breekt het geraas van het verkeer een beetje. Verder liggen we in dorpjes zoals Tronvilles-en-Barrois, Tannois.  Veel valt er niet over te vertellen: kerkje, enkele huisjes en in het beste geval een bakker (vandaar al mijn sluis verhalen 😊).

Maar over het algemeen is varen in Frankrijk een beetje zoals we het ons voorstellen en dat is best aangenaam. Het is echt leven als god in Frankrijk, met zijn vin, pain en du boursin. Alleen petanquebanen missen we, we hebben speciaal jeux-de-boules gekocht en we hebben ze nog niet kunnen uittesten 😊.

Ik beloof dat ik jullie volgende keer onze sluisverhalen bespaar, ik ga dat toch tenminste proberen 😊.

Aan iedereen en elk apart een fijn weekend gewenst en tot volgende week! 

Groetjes,

Peter en Conny

08-06-2023 om 15:58 geschreven door Ma@s  

Morgen varen we door de bijna 5 kilometer lange tunnel van Mauvages op het Kanaal de la Marne au Rhin. Maar nu gaan we nog genieten van het prachtige barbequeweertje.

We hebben de Maas dus achter ons gelaten (het is te zeggen ik toch 😊). Wij en ook de sluiswachters zijn blij dat we er van af zijn. Het waterpeil is al serieus gezakt en bijna onbevaarbaar door het wier in het water. Moeizaam en vervelend traag banen we ons een weg door deze groene jungle. De tijden in onze tabel spreken voor zich, niet echt een referentie voor andere schippers, eerder een worst-case scenario.

Ook in de sluizen zelf hebben we veel oponthoud, de sluisdeuren kunnen niet 100% open, er blijven pakken wier tussen de muur en de deur zitten. Boten tot 4,80 meter breed kunnen door, wij met onze bijna 5 meter dus niet! Dus de arme sluiswachters moeten die troep eerst allemaal weghalen met een riek (Peter heeft eens geholpen, het is vrij zware arbeid). Een oudere sluiswachter slaagt er niet in om al het groen te verwijderen, ik heb medelijden met die mens en wil proberen om met nog minder dan weinig speling uit te varen. Peter is, terecht, niet zo blij, we kunnen geen gebruik maken van onze boegschroef (die zit iedere keer verstopt van de algen) en als we de sluisdeur raken, dan is de boot van voor tot achter beschadigd. We raken er uit zonder iets te raken, maar zo traag dat de sassenier al spijt heeft dat hij niet wat meer moeite heeft gedaan.

Bij een bepaalde sluis is de situatie zo erg dat ze een kraan laten komen om het groen te verwijderen (veel winst gaan ze hier niet hebben aan ons vaarvignet 😊).  Enfin ik zou nog uren kunnen vertellen over het sluisleven op de Maas, maar ik ga het bij nog één anekdote houden. In Verdun denken we nog één brede sluis te hebben van 5,70 meter, ik zeg tegen Peter dat ik al ga oefenen en hem zo dicht mogelijk langs de kant ga laten sturen, ik sta namelijk buiten en zeg tegen Peter hoe dicht (of ver) hij van de kant is. Als we in de sluis liggen, merken we dat het al een sluis van 5m20 is 😊. We hebben er een erezaak van gemaakt om in die eerste sluis niets te raken en dat is wonderwel gelukt!

En omdat we zo traag opschieten, varen we korte afstanden en zien we veel dorpjes, sommige charmant andere maken maar een povere indruk.

Commercy heeft ons wel kunnen bekoren, de ligplaats is één van de minsten (wel kunnen we met onze winkelkar van den Aldi naar ons schip). Het stadje zelf is zeker de moeite waard. Ze hebben daar een indrukwekkend Château Stanislas. En Stanislas, de hertog van Lorraine ergens in de achttiende eeuw had een meid, Madeleine en zij is de uitvinder van de madeleine koekjes. We hebben ze uiteraard in alle geuren en smaken aangeschaft 😊.

Vlakbij onze ligplaats is er ook een velodroom, maar we kunnen er niet op, anders hadden we wel een paar toerkes gedaan met onze motocyclette 😊.

Ook nog nooit gezien, ooievaars die een nest met jongen hebben op het dak van een kerk.

Onze eerste stopplaats op het Marne au Rhin kanaal is Void.  Peter wil hier al direct een lieflijk huisje kopen, het dorpje voelt, zeker met dit prachtige weer, al een beetje zuiders aan. Maar ik zie het niet zo zitten, te veel lawaai van de autostrade vlakbij (en ook geen geld, klein detail 😊).

Tot nu toe is het varen op dit kanaal een pak aangenamer dan op de Maas, we halen nu al de maximaal toegelaten snelheid van 6 km/u. We moeten 111 km varen op dit vaarwater, het zal op het gemakske zijn, want er zijn 82 sluizen.

Zo, jullie zijn weer bij.

Alvast een zonnig weekend gewenst en tot volgende week!

Groetjes,

Peter en Conny

01-06-2023 om 00:00 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Speciaal voor jullie (en ook omdat mijn neus verbrand is) kom ik even binnen om jullie op de hoogte te houden van onze vorderingen (ik verklap nu al, het gaat heel langzaam).

Beginnen bij het begin, onze 2 bezoekers zijn Seppe en Elias (Peter is de blije papa en schoonpapa). Ze zijn zeer welkom want ze hebben het goede weer mee gebracht.  Donderdag = feestdag = chilldag.  We zijn die dag gewoon aan boord gebleven, de mannen hebben gevist, bootje gevaren, vogels en beverratten gespot en voor je het weet is de dag alweer voorbij.

Vrijdag trakteert Seppe op een ontbijt en gelukkig maar want dat is het enige dat we te bikken krijgen tijdens onze actieve dag. Fietsen gehuurd en 50 kilometer gaan met die bananen. Het is duidelijk dat er een pak testosteron op schok is, iedere helling wordt bestormd alsof het een wedstrijd op de Mount Ventoux is. Gelukkig is er eentje die een motortje op haar fiets heeft, zelfs dan zijn haar korte beentjes behoorlijk vermoeid.  Het plan is om onderweg een terrasje aan te doen en een kleinigheid te eten. Geloof het of niet, in geen enkel dorpje was er een café of pakweg een bakker te bespeuren.  Dus moe maar onvoldaan zijn we terug aan boord gekomen.  ’s Avonds onze eerste barbecue (want vlees in overvloed) gegeten, smaakt altijd met een lekker weertje en na zo’n inspanning!

Zaterdagmorgen nemen we afscheid van onze gasten. We besluiten om net buiten Stenay te overnachten, dan hebben we de dag nadien veel tijd om naar de volgende sluis te tuffen. Maar die ligplaats is vlakbij een barrage, het geluid van dat neerstortend water is niet zo rustgevend als een kabbelend beekje, dus we varen door naar Dun sur Meuse. 

Leuk plaatsje en nog tijd zat om het prachtige kerkje boven op de heuvel te bezoeken.  Onderweg adembenemende vergezichten bewonderd, sommige mensen wonen echt wel in een klein paradijsje. We vinden de beklimming zo mooi dat we ze – echt geheel onvrijwillig – twee keer gedaan hebben. Tijdens de afdaling komen we aan een splitsing en (zoals we meestal tegenkomen) kiezen we voor de verkeerde optie. Het gaat hier serieus steil omlaag en als we bijna beneden zijn staan we voor een afgesloten hek. Optie over het vermaledijde ding kruipen of terug naar boven klauteren. Weer maar eens een keuze tussen de cholera en de pest.

Enfin, de oudjes besluiten om na twee dagen inspanning de zondag uit te rusten en een beetje te vissen. De vissen hebben hetzelfde idee, slechts 2 exemplaren willen even aan de haak hangen.

We krijgen gezelschap van een schip uit Brugge: de Esmé met de Nieuw-Zeelanders Rob en Suzie aan boord.

Maandag varen beide schepen verder, nu worden de sluizen bediend door sluiswachters. Wij starten eerst maar dat is (weer eens) niet de beste keuze, wij halen met moeite 3 kilometer per uur door het weelderige groen in de gekanaliseerde Maas. De Esmé doet beter, die kan dubbel zo rap door de groene brij varen (of is het omdat wij de weg vrij gemaakt hebben voor hen? 😊). We besluiten te stoppen in Consenvoye, de Esmé vaart door naar Verdun.

Consenvoye is een dorp van amper 300 inwoners, maar ze hebben even buiten hun dorp een kerkhof waar meer dan 11.000 Duitse soldaten (WO I) begraven liggen.  En ze hebben een restaurant/bar met terras. We willen eigenlijk een coca cola drinken (not), maar die kost 3 euro, terwijl een Ricard maar 2,60 euro kost, tja dan is de keuze rap gemaakt 😊.

De dag nadien, 23 mei al, varen of beter gezegd bewegen we ons stapvoets naar Verdun. Niet normaal, op sommige plekken halen we met moeite 2 kilometer per uur, als we dan naar 1900 toeren gaan, halen we opnieuw 3 kilometer. Vorig jaar op het Mittelandkanaal losten we elkaar om het uur af om de eentonigheid wat te doorbreken, hier lossen we elkaar iedere KILOMETER af, want niet alleen gaat het ellendig traag vooruit, we moeten constant bijsturen.  Maar het kan nog altijd erger, veel van onze lotgenoten hebben niet de luxe van intercooling en zijn moeten om het kwartier hun wierpot uitkuisen.

Verdun is wel de moeite van het stoppen waard. Interessante stad, helaas ook door de geschiedenis, er is hier zeer zwaar gevochten in de eerste wereldoorlog. Er is hier zelfs een dorpje (Fleury) volledig van de kaart geveegd.  We hebben ook de ondergrondse citadel bezocht, de overbezorgde dame van de ticketverkoop vindt dat Peter te licht gekleed is in zijn korte broek en t-shirt, het is 7°C in de ondergrondse gangen. Wat is een halfuurtje een fris temperatuurtje ondergaan vergeleken bij 4 jaar onder de grond leven tijdens de oorlog?

Morgen varen we verder richting Toul, maar om heel eerlijk te zijn, we hebben serieus overwogen om demi tour te maken: het vele groen in de waters, de smallere sluizen (vanaf morgen), het wordt ook drukker, dus moeilijker om een ligplaats te vinden, geen ideale factoren voor stresskonijn Conny.  Maar een wijs man, kan ook niet anders als zijn schip Deep Tought heet, sprak de volgende woorden: “It’s as easy to carry on as it would be to turn back!”

Dat en het feit dat de (hopelijk tijdelijke) ongemakken van het varen niet opwegen tegen het ontdekken van de typische, charmante Franse dorpjes, de nieuwsgierigheid het wint van de angst en dat de Ricard hier veel goedkoper is, maakt dat we het toch nog gaan proberen.

Onze wrijfhouten en zeker onze fenders kunnen we niet meer gebruiken in de volgende sluizen (geschikt voor schepen tot 5,05 meter, wij zijn 4,95 meter breed). Peter heeft touwen gedraaid en rubbers gehangen aan de zijkanten, geen idee of dit voldoende effectief is, maar het is alleszins beter dan niets. Ik heb ook eens de conditie van onze zwarte verfpot gecontroleerd, we hebben nog 2 liter zeer bruikbare verf, dus het komt allemaal goed 😊.

Alvast een fijn weekend gewenst en tot volgende week!

Peter & Conny

25-05-2023 om 17:49 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Vandaag al vroeg uit de veren, want we verwachten bezoek deze morgen. Al moeten we eerlijkheidshalve bekennen dat het eigenlijk ons brandalarm is die ons op een niet zo aangename manier gewekt heeft (blijkbaar een klein insectje of zo die de lichtstraal onderbroken heeft). Ons alarmen zijn hier in vorm, gisteren alarm dat onze vuilwatertank 100% vol is, vloer open gelegd, tank open, zo goed als leeg. Is enkel een, ik ga het hier niet in geuren en kleuren uitleggen, “vuiltje” aan de detector. Gelukkig mooi weer gisteren, kunnen we op ons terras een aperitiefje drinken en ondertussen ons huisje verluchten, want het is niet bepaald een fruitig bloemengeurtje die er hangt. Is zelfs zo erg dat we verplicht zijn om 2 aperitiefjes te drinken 😊.

We liggen in Stenay.  Leuk haventje, lekker rustig.

De zondag zijn we dus nog een dag in Sedan gebleven. Er moesten nog inkopen gedaan worden, dus wij met ons fietsje naar de supermarkt. Het valt op dat het eten hier goedkoper is dan in ons eigen landje.  Het enige wat ik hier mis is gehakt (en onze familie en vrienden natuurlijk 😊). Je vindt hier natuurlijk wel gehakt, maar dat is van dat door de grove molen gehaalde vlees, ziet er niet zo appetijtelijk uit.

Van vlees gesproken, gisteren zijn we (ook veel goedkoper dan in België en Nederland) ons liggeld gaan betalen in de capitainerie. Dan nog een kleine verkenning in het dorpje en zo belanden we stoemelings in een beenhouwerij. Enfin het is te zeggen, aan de buitenkant stond er “Boucherie-Traiteur-Charcuterie-Delicatesses. We denken daar één of ander lekker klaargemaakt gerechtje te vinden. Niet dus, enkel vlees. Maar omdat we daar toch staan, kopen we een paar worstjes. Peter zijn oog valt op een barbecuecollie voor 50 euro, voor dat ander detail, de hoeveelheden heeft hij eerst geen interesse. De slager, met Spaanse voorouders (hij beweert een nakomeling te zijn van Cervantes), kan zo een pakket pas tegen zaterdag maken, maar dan zijn we hier weg. Als we onze worstjes willen betalen zegt hij dat hij wel iets kan ineen flansen voor ons.  Ondergetekende durft geen neen zeggen, maar Peter heeft ondertussen de hoeveelheden gezien en dat zijn 5 soorten vlees, één kilo per soort. En onze diepvries zit al zo goed als vol. We krijgen dus 5 soorten vlees, maar in plaats van 1 is het 1,5 kilo van elk. De eerst bestelde worstjes en 3 vlezige tomaten krijgen we er gratis bij. Don Quichot mag dan een gevecht met de windmolens aangaan en verliezen, Donna Maas heeft het wel gehaald en heeft al dat vlees uiteindelijk toch in de diepvries gekregen (weliswaar ten koste van de ijsblokjes 😊).

Maar ik ben dus weer veel te hard van stapel aan het lopen, we zitten eigenlijk nog in Sedan met ons verhaal. In Sedan hebben we nog een mooi fietstochtje gemaakt, niet ver, maar ver genoeg om prachtige plekjes tegen te komen. Sedan is bekend om zijn grootste burcht van Europa, zijn we dan ook eens gaan bekijken uiteraard.

Maandagmorgen vertrekken we naar Mouzon. Ook een leuk plaatsje, middeleeuws stadje met een imposante kerk, een abdij en een top restaurantje, dat ook 😊.

Liggeld moeten we hier niet betalen, de dag voordien is de capitainerie uitgebrand.

We hebben nog een blits bezoek gehad van Roland en Dorine, ze waren op de terugweg van het zuiden van Frankrijk.

Woensdag vrij vroeg vertrokken, want er liggen een hoop jachtjes klaar om dezelfde route te volgen en als die eerst vertrekken hebben we gegarandeerd geen ligplaats meer. De eerste sluis gaat lekker, maar aan de volgende hebben we weer prijs, de sluisdeuren weigeren dienst. De sluiswachter van 4 Cheminées kent me al goed, zo dikwijls heb ik al getelefoneerd om een anomalie te melden. Straks kunnen we elkaar aanspreken met de voornaam 😊.

We hebben al veel verhalen gehoord van overtollige plantengroei in het water. Nu kunnen we er ook over mee spreken. De laatste 4 kilometer naar Stenay geraken we met moeite vooruit, in de sluis moeten we onze boegschroef niet meer gebruiken want die zit geblokkeerd met planten (hebben we na de sluis gelukkig gemakkelijk los gekregen). Onze schroef moet een massa slingerplanten trotseren, we halen een topsnelheid van 4 à 5 km /uur. Ondertussen in ons zog een vijftal jachten, die het voor één keer niet erg vinden dat het wat trager gaat, ze kunnen profiteren van de baggeraar die we nu even zijn.

Voilà weer veel tekst en uitleg, ik kan het precies niet laten 😊.

Maar nu moet ik stoppen, want zoals ik al zei, we hebben zo dadelijk bezoek.

Jullie kunnen in het volgende verslag lezen wie dat zijn 😊😊

Een fijn lang weekend!

Groetjes,

Peter & Conny

18-05-2023 om 00:00 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Precies weer een tijdje geleden hé?

We zijn dus gisteren vertrokken uit Monthermé.

Als je denkt na het lezen van deze zin, dat je een déjà-vu hebt of dement aan het worden bent. Niets van dit alles, het is gewoon echt de derde keer dat we uit Monthermé vertrekken. En derde keer, goede keer!

Ik weet niet meer precies wat ik al allemaal verteld heb, dus misschien val ik hier wel in herhaling. Nadat we vast gevaren zijn, is alles gecontroleerd door een technieker en  hij heeft geen schade kunnen vaststellen. Sowieso besluiten we pas na het weekend verder te varen richting Charlesville- Mézières.

Eenzaam is het niet geweest, eerst Peter zijn nicht en haar man komen aanmeren  met hun Hoop doet Leven en een paar dagen later hebben 2 buren uit Brugge (Mimosa en Joie de Vivre) ons een dagje gezelschap gehouden.

Maar maandag is het zover, onze motor laten warmdraaien en weg zijn we, althans we tuffen toch een kilometertje lekker tegen stroom. Dan valt onze schroef even stil en begint ons schip te trillen. Dus draaien die handel en terug naar Monthermé, ons plaatsje is er toch nog warm. 

Er komen duikers langs om te kijken wat er aan de hand is, maar we moeten geduld hebben tot woensdag, want die mannen moeten eerst nog wat containers uit het kanaal van Willebroek halen. Ik ga hun firmanaam vernoemen, om drie redenen: ze hebben een touw uit onze schroef verwijderd, hun firmanaam is hetzelfde als de vorige naam van ons schip en vooral, ze hebben ervoor gezorgd dat ons roer niet meer piept (jaren heeft dat ding gezorgd dat ze ons van ver horen aankomen). Hij heeft de reden gevonden en met WD40 (voorlopig) opgelost. L.M. Diving Service uit Oudenaarde. Need a diver? Call them!

En we willen meteen ook onze verzekering bedanken, zij hebben vanop afstand letterlijk alles geregeld, techniekers, duikers, contact met VNF. Scheepsverzekeringen Lecour & Co. Need a good insurer? Call them!

Vandaag liggen we in Sedan.  De tocht hier naartoe is niet de plezantste uit onze carrière, de schrik om iets tegen te komen zit er nog goed in. Stressvol dagje geweest gisteren, iedere geluidje, iedere trilling is goed voor een mini paniekaanval.  Komt er nog bij dat we bijna 50 kilometer ofte meer dan 9 uur moeten varen hebben om (g)een ligplaats te vinden.

De eerste ligplaats is Charleville-Mézières, maar daar zijn we al 2 keer naar toe geweest vanuit Monthermé (1x bus, 1x fiets) en het is al de godganse dag aan het regenen, dus ik heb geen zin om daar maar te liggen om te liggen.  Dus we besluiten om verder te varen naar Lumes.  Daar is een 100 meter lang ponton om aan te meren. Als we er aan komen liggen er een vijftal jachten, allemaal met dezelfde vlag op het achterdek, ik vermoed dat je daar gratis kan liggen. Ze liggen vrij strategisch, er kan hier en daar nog een ander jacht van 10 of 12 meter bij, maar 23 meter in één keer is geen optie.  En de jacht eigenaars die we spotten zijn super geïnteresseerd in de grond (als we niet opkijken kan die dikzak (Mira-Ceti) geen tekens naar ons doen dat we wat moeten opschuiven!).

Andere mogelijkheden zijn om aan te meren in Pont à Bar (Canal des Ardennes) of verder varen naar Glaire, vlak voor Sedan. De kans bestaat, als we besluiten om de sluis te nemen naar Pont à Bar, we doorvaren naar Parijs. En dat is uiteindelijk niet de bedoeling. Dus bijten we door en varen we naar Glaire. Soms moeten we snoeischaar spelen, het soms smalle vaarwater na de sluizen is overgroeid met lentefris groen, soms heb je zelfs geen 5 meter meer, dus af en toe moeten we echt letterlijk door de takken varen.

Eindelijk aangekomen in Glaire zien we dat er geen pontons (meer) aanwezig zijn. En we zijn ook te laat om te versassen in de sluis van Sedan. Dat is zo’n moment waarop we onze investering in de spudpalen zijn geld waard vinden.  Paaltjes naar beneden en wachten op de eerste schutting de zaterdag naar de halte fluviale in Sedan.

Hier in Sedan is het net zoals in Brugge: de woensdag en zaterdag marktdag. We profiteren ervan om in een stralend ochtendzonnetje de markt af te struinen.  Je kan hier kleren kopen van 3 tot 20 euro, en voor wie dit teveel vindt, er zijn ook kraampjes met tweedehandskleren op een hoop gesmeten, daar kan je al voor een euro een koopje doen.  Wij hebben enkel lekkere, verse marktproducten gekocht. Gisteren bijna niets gegeten, dus vandaag gaan we onze schade meer dan inhalen 😊.

We zijn al anderhalve maand op weg en uiteindelijk flirten we nog steeds met de Belgische grens. Sedan ligt op een 15-tal kilometer van Bouillon. We denken, als het morgen mooi weer is (nu al een paar uur onweders) en de kermis ons niet uit onze slaap houdt, we een nachtje langer gaan blijven liggen en de stad eens deftig gaan verkennen. Jullie lezen het wel in ons volgende verslag.

We wensen jullie een fijn weekend en beter weer!

Groetjes,

Peter & Conny

Datum	Vertrek	Aankomst	KM	HR	Sluis	Vaarwegen	Overnachting
12/05	Monthermé	Sedan (voor sluis)	48,4	9u20	8	Maas	Op spudpalen voor sluis Sedan
13/05	Sedan (voor sluis)	Sedan	1	0u30	1	Maas	Halte Fluviale, Sedan. Water en elektra aanwezig

13-05-2023 om 14:21 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Bloggen.be heeft er een weekje uitgelegen, dus kon ik jullie niet op de hoogte houden. We hebben wel enkele foto’s en een beetje info op Facebook gezet.

Wat een week, we liggen nu voor de negende dag in Monthermé, normaal gezien houden we het nergens langer dan een dag of 3 vol, dus we liggen hier niet zomaar.

Zoals al verteld op Facebook, Murphy heeft ons een weekje compagnie gehouden.

Maar goed, buiten dat het hier nu oude wijven regent, valt alles langzaam weer in de juiste plooi.

En uiteindelijk gaat het hier om materiële zaken, aan het thuisfront heeft de familie Maas het nu een pak lastiger met de veel te vroege dood van een zus, moeder, grootmoeder. Onze oprechte deelneming.

Voor de niet Facebook gebruikers een kleine update: generator kapot, juist met het lange weekend van 1 mei, dus sowieso wachten tot de dinsdag.  Woensdag drie kilometer gevaren en vastgelopen en gelukkig ook weer losgetrokken of we lagen er nog 😊. Gisteren nog een foto ontvangen van de plek waar het verkeerd ging, op krak dezelfde plek vaart er een jacht, met oneindig veel meer geluk voorbij!

Eigenlijk wil ik dit allemaal niet vermelden, maar komen er toch 2 woonboten af die ook in Brugge liggen zeker, bye bye het in de doofpot steken 😊.

Maar het is niet allemaal kommer en kwel, we hebben hier bierfeesten gehad, mooie wandelingen en fietstochten gemaakt.

Peter zijn nicht en haar man hebben een tandje bij gestoken om ons een hart onder de riem te steken. Merci, was leuk bijpraten (en plagen – ze hadden een oude postkaart mee van de plek waar we omhooggelopen zijn, de snoodaards 😊).  Ze hebben trouwens ook ontdekt dat er een vrij cruciale boei (voor ons toch) weg is, nog te zien op Google, maar helaas niet meer in het echt.

Even heb ik overwogen om rechtsomkeer te maken en het voor bekeken te houden hier in Frankrijk. Vakantie mag geen stresssituatie zijn maar pure ontspanning. Maar dit is een reactie in the heat of the moment, zovelen hebben het voor ons gedaan, het zal ons ook wel lukken zeker.

De sluizen zijn nu nog 5,70 meter breed, dus we hebben nog 35 cm speling aan beide zijden. Maar binnenkort worden ze meer dan een halve meter smaller en passen we er (in de breedte) juist in. Zal zo een beetje zijn als een (te) smalle jeansbroek aan trekken zeker?

We houden jullie uiteraard op de hoogte.

Vanmiddag eten we spaghetti, want we zijn het eten van de friterie hier een beetje beu 😊. We hebben al meer dan gezond voor ons is, frieten gegeten, die frietkoten staan iedere keer vlak aan de kade, probeer die geur dan maar eens te weerstaan, moeilijk!  Maar eerst aperitieven, ik overweeg om een glühwein te drinken met dit weer 😊

Santé en tot de volgende lezing

Peter & Conny

07-05-2023 om 11:50 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

We zijn dus nu in Frankrijk!  

Maar we gaan ons verhaal van deze week starten in België, kwestie dat jullie niets missen van onze omzwervingen. 

Vorige donderdag, kwakkelweer, maar toch niet zo slecht dat we niet te voet naar Dinant (en terug = 11 km) stappen, dat kan perfect langs de oevers van de Maas, we hebben er geen last van verkeer. 

Dinant in hartje zomer of Dinant op een grijze dag, een wereld van verschil, er valt weinig of niets te beleven op of naast het water, een gezellig terrasje doen is geen optie.  Dan maar de Onze-Lieve-Vrouwekerk bezoeken, bij iedereen bekend door zijn opvallende peervormige klokkentoren. Er valt hier heel wat te bezien, maar het meest indrukwekkend is toch het glasraam.  Verder hebben we ook nog de plaats bezocht waar Adolph Sax "ongeveer" geboren is.

Vrijdag, een mooi-weer-dag. Ideaal om onze gasten uit te nodigen voor een vaartochtje op de Maas tot in Heer Agimont.  We liggen er nog maar goed vast of er stoppen 2 vrachtwagens van de gemeente naast ons schip. Ze halen een grote boomstam uit het water en met den enen breken ze ook het bord van de douane af (grens België - Frankrijk).  We hebben dus eigenlijk een historisch feit meegemaakt.  Na de lunch vertrekken Roland en Dorine met de fiets terug richting Anseremme om hun camper op te halen. En geloof het of niet, uit Frankrijk komt er een luxemotor met Zwitserse vlag aanleggen.  De mevrouw stapt van boord en vraagt waar het douanekantoor is.  Waarschijnlijk samen met het bord afgebroken 😊.

Zaterdag steken we de grens over, we krijgen ons eerste "bakje" om zelf de sluizen te bedienen.

Wij zijn fan van die zelfbediening, je kan alles op eigen tempo doen, wel rekening mee houden dat je pas om 9 uur door de sluis mag. Tweemaal weigert een sluis dienst, dan moet je bellen en komen ze alles resetten.  We hebben wel de pech dat dit telkens op het middaguur gebeurt. Karma, ik heb het zelf ook tig keer gezegd toen ik nog een werkende mensch was: "tussen 12 en 1 eet iedereen", ze hanteren hier duidelijk hetzelfde principe. 

Onze eerste stop in Frankrijk is Vireux Wallerand. Tot hier volgen onze vrienden met de camper. Reizen op 4 wielen gaat iets sneller vooruit, zo hebben ze alle tijd om ons op te wachten aan de tunnel van Ham-sur-Meuse, ze horen van ver onze boeg- en hekschroef, dus ze hebben alle tijd om hun camera in de aanslag te houden, brengt wel mooi film- en fotomateriaal op.

De zondag keren Roland en Dorine terug naar hun heimat, wij blijven een extra dagje liggen ... niksen en wachten tot de friterie open gaat 😊.

Maandag wordt onze bestemming Fumay. Hier zoek ik nog eens de blog over de Estée S (was er eentje waar we alle dagen een reisverslag deden). Hier waren we slechts (of al) acht jaar geleden, maar er is al heel wat uit ons geheugen gewist.  Zo blijkt dat we zowel in Vireux Wallerand als in Fumay overnacht hebben, toch lijkt alles weer nieuw voor ons.  Goed dat we dat weten, kunnen we iedere 8 jaar dezelfde trip doen en denken dat we nieuwe horizonten ontdekken 😊. Acht jaar geleden wisten we te vertellen dat er hier in het stadje veel leegstand was, dat is anno 2023 precies niet veel veranderd. Heeft allemaal te maken het sluiten van de leisteengroeve in de jaren 70 van vorige eeuw. Als de mensen geen werk meer hebben, zoeken ze andere, meer welvarende oorden op. Het weer belooft weinig goeds, toch besluiten we om een wandeling te maken naar een uitkijkpunt. Mooie wandeling, tijdens het afdalen zetten ze echter de watersluizen vollen bak open, het water stroomde in beekjes door de straten.

Als 2 verzopen waterkiekens zijn we weer aan boord gestapt. Van kiekens gesproken. In Heer Agimont zijn we met Roland en Dorine gaan eten.  Peter bestelt coucou de Malines ofte Mechelse koekoek. Ik vind het vrij duur voor een stuk kip, maar het vlees is "fijn van vezel, mals en sappig", dus zijn geld waard.  Krijgt hij daar zijn mooi gedresseerd bord met 2 stukjes witachtige worst (zonder uiteinden), een soort gemalen iets in een darm gepropt. Hilariteit alom.  Als we buiten gaan, krijgt hij als enige een hand van de kok ...omdat hij het aangedurfd heeft om dit op te eten? 😊

We varen tegen de stroom in, dus we halen geen spectaculaire snelheden en we doen geen te grote afstanden, volgende halte wordt dan Revin.  Eerst nog eens een tunneltje door, niet erg lang, we hebben zelfs onze schijnwerpers niet geïnstalleerd en dan demi-tour naar de jachthaven van Revin, een aanrader. Ook hier blijven we twee nachten. En ze voorspellen mooi weer, dus kunnen we eens een mooie wandeling maken zonder regenjas.  We beginnen aan een klimmetje op de Malgré-Tout, toch een helling van 458 meter.  De bedoeling is om langs de asfalt heen en terug te gaan, goed voor een kilometer of 7. Maar ik keer niet graag langs dezelfde weg terug en op de top zien we een wandelpad dwars door te bossen, dus besluiten we langs daar af te dalen.  Op een splitsing moeten we een beslissing nemen, Peter vindt dat we geen risico’s mogen nemen en op onze stappen moeten terugkeren, maar Maasje overtuigt hem met al haar charmes om wat avontuurlijker te zijn en te kiezen voor het bospad. Na lange tijd komen we terug aan de Maas, op 5 kilometer van Revin! Dus al bij al is dat toch goed meegevallen, 21 kilometer later zijn we moe maar voldaan terug op de Mira-Ceti 😊. Volgende keer toch maar luisteren naar Peter of een wandelkaart meenemen.

Vandaag, al opnieuw donderdag, varen we naar een klein (er wonen maar 500 mensen), typisch Ardens dorpje: Laifour. Misschien weinig te beleven, maar zo heerlijk rustig. Prachtig weer, dus keuze tussen op ons terras een aperitiefje drinken of een wandelingetje maken.  We hebben het allebei gedaan 😊. Nog even een lastige "berg" beklimmen, zo voelt het na gisteren toch aan. En wijselijk langs dezelfde weg teruggekeerd, goed voor bijna 5 kilometer 😊.

Zo jullie weten weer waar we uithangen, tot volgende week!

Groetjes,

Peter en Conny

27-04-2023 om 18:14 geschreven door Ma@s  

 Dag beste lezer,

We zijn dus ´en route¡ naar Frankrijk!  We zijn er bijna, maar nog niet helemaal, volg maar mee …

Vorige vrijdag zijn we van Luttre tot aan de sluis in Mornimont gevaren. Zeven sluizen waren ons deel, allemaal gedeeld met de Deep Tought. Deze woonboot ligt ook in Brugge in de winter, maar zonder bemanning, dus nu kunnen we gezichten plakken bij de boot 😊. Deep Tought, vaart voorop, zij roepen de sluismeesters op en wij moeten enkel volgen, helemaal zen, gedachteloos, genietend.

Ons stukje Samber begint in Charleroi, deze stad is sterk aan het veranderen, het absolute grauwe, zoals vroeger is er toch een beetje uit aan het gaan, maar de prijs voor mooiste stad van België zal ze nog niet direct winnen.

Zaterdag hebben we de 3 laatste sluizen op de Samber gedeeld met een oud ijzer marchand.  We roepen de sluismeester op om te schutten, maar we moeten wachten op de beroepsvaart om dan samen te versassen. Ik vraag of dit wel mogelijk is. Tja, of ik lijd aan grootheidswaanzin of wiskunde is mijn sterkste vak niet, maar de sassenier heeft het perfect uitgelegd, zijn kolk is 112 meter, het vrachtschip is 80 meter en wij 23 meter, dus schiet er nog 9 meter over.

We zijn vrij vroeg in de stad waar de Samber in de Maas uitkomt, Namen.

Hier blijven we 3 nachten.

Het weer: van zonnig tot ijskoud.

Het eten: van lekker naar veel en heel veel.

Cultuur: van museum gesloten voor restoratie (Félicien Rops) tot op en top folklore, we hebben onder andere een folkloristische markt en stoet gezien.

De Citadel bezocht, te voet uiteraard, want we zijn nog jonge springers 😊.

En we hebben gratis en voor niets kunnen meegenieten van de muziek (enfin de bastonen toch) van het feestje dat tot 4 uur ‘s morgens aan de gang was in het Casino. We hebben nog even overwogen om in datzelfde Casino een gokje te wagen, maar we hebben ons geld ingezet op de Lotto, kwijt zijn we het toch 😊.

Het leven aan boord: de havenmeester van Namen geeft nog niet thuis, dus we moeten het hier ook doen met onze zonnepanelen en onze stroom generator ofte aggregaat, qua geluidsoverlast valt die gelukkig wel mee en met de constante verkeerstroom naast ons deur valt het bijna niet op dat de groep draait. Maar ik zou dat hier allemaal niet zitten uitleggen als er geen addertje onder het gras zou schuilen. Deze winter hebben we de machinekamer een beetje toonbaar gemaakt, zo zijn alle kabels netjes in een kabelbaan gestoken. Maar door deze manipulatie is er blijkbaar iets veranderd aan de omvormer en valt de elektriciteit vlugger uit en bovendien was er één van onze batterijen uit balans.  Snappen jullie het nog een beetje?  The bottom line: Peter moet een kot in de nacht uit zijn bed om de groep te starten.  Als hij de volgende morgen eens goed wil uitzoeken wat er eigenlijk aan de hand is, valt alles uit, niets meer. Laat ons zeggen dat de spanning die er dan nog is, niet van den elektriek komt, Peter ziet het eventjes niet meer zitten, maar na een uurtje heeft hij alles weer aan de praat gekregen.

Op dinsdag zijn we naar de volgende plaats gevaren, deze keer waar de Lesse in de Maas uitkomt, Anseremme.

Dinant ligt vlakbij en misschien bezoeken we dit nog met de fiets, maar we hebben behoefte aan een rustige slaapplaats en deze vind je hier aan de ´quai van Geert¡ (Zjeert wordt dat hier uitgesproken 😊). Ik dacht dat er hier een of andere Vlaming zijn stempel had gedrukt, maar het blijkt vernoemd te zijn naar Prosper Van Geert, waarschijnlijk een plaatselijke beroemdheid, want we vinden er niets van terug op het internet. Maar het maakt ons allemaal niet uit, het is hier zalig liggen met zicht op de rotsen van Moniat en de Maas.

Woensdag hebben we compagnie gekregen van Roland en Dorine. Dat is bijpraten bij een aperitiefje, eens lekker gaan eten en een kaartje leggen.

Wat we vandaag, donderdag, gaan doen, zal afhangen van het weer.  Maar de avondactiviteiten staan al vast. Peter en Roland hebben besloten om voetbal te kijken, wij hebben geen Telenet, maar onze buren in de camper wel 😊.

We wensen jullie alvast een prettig weekend en tot volgende week.

Groetjes,

Peter en Conny

Datum	Vertrek	Aankomst	KM	HR	Sluis	Vaarwegen	Overnachting
14/4	Luttre	Mornimont	40	7u50	7	Canal Bruxelles-Charleroi, (Basse) Sambre	Sluis Monrnimont, geen voorziening
15/4	Mornimont	Namur	17	2u50	3	Sambre - Maas	Henri Hallet, Namur
18/4	Namur	Anseremme	31,5	6u20	7	Maas	Yacht Club Anseremme, Quai de Geert

20-04-2023 om 07:48 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

We zijn dus ‘en route’ naar Frankrijk!  Maar zoals in ons vorig verslag geschreven, er kunnen hindernissen zijn onderweg. We hebben de eerste al te pakken! Onze bedoeling was om de Samber af te varen tot het Canal de St. Quentin en zo verder te tuffen richting Reims. Toen Peter gisterenavond de reisweg ingaf op de VNF website (dat is de Franse tegenhanger van de Vlaamse Waterweg) kon hij op een bepaald punt niet meer verder. Dus deze morgen gebeld naar “de bevoegde instanties” en effectief, in Chauny is er vanaf 17 april tot 15 augustus geen doorvaart mogelijk.   

Over naar plan B (wat eigenlijk initieel plan A was ) langs de Maas (Namur en Dinant) de Franse grens oversteken in Givet. De genoegwater god zal dan in augustus wel beslissen of we alsnog langs de Samber kunnen terugkeren.

Maar goed, first things first, onze huidige ligplaats: Luttre, aan het kanaal Brussel-Charleroi. Deze kade met damplanken heeft exact 2 bolders, maar daar hangen versleten touwen aan van een al even versleten, uitgeleefd, onbewoond jacht. Normaal gezien varen we hier voorbij, maar vorig jaar hebben we geleerd dat de er bij damplanken een  (niet zichtbare) baar is waar we ons kunnen aan vastmaken. We liggen vlak aan een supermarkt, dus volop proviand getankt.

We hebben al verschillende berichten gekregen dat jullie ons niet kunnen volgen, hou jullie vast aan de takken van de bomen, dat zal nog dikwijls gebeuren op deze reis. In het Waalse landsgedeelte en in veel delen van Frankrijk (zeker daar waar geen beroepsvaart is) wordt ons AIS signaal niet opgevangen.

We proberen jullie regelmatig op de hoogte te houden via deze blog.

De vorige dagen hebben we het Canal du Centre afgevaren. Onze eerste stop is Pommeroeul, op aanraden van Peter zijn nicht (allez eigenlijk haar man heeft het idee geopperd). Want jawel, ook dit jaar hebben we blijkbaar dezelfde plannen, maar zijn we elkaar al iets eerder tegengekomen op de reis. Met Pasen zijn we bij hen gaan aperitieven in Antoing, het was een aangenaam weerzien.

Pommeroeul, haar naam te danken aan de vele appelboomgaarden die er vroeger waren en de omliggende moerassen van Harchies hebben we niet bezocht. Het was met rotweer en harde wind geen weer om te gaan fietsen met dat kind. Jammer, want we hadden hier graag enkele RAVel routes gedaan (de Waalse tegenhanger van onze fietsknooppunten). Dus zijn we te voet naar Ville-Pommeroeul gewandeld. Van stad is er niet veel sprake, een slaapdorpje, nergens een café te bespeuren om even onze verkleumde botten op te warmen aan een koffietje of streekbiertje.

In Mons kunnen we met onze schuit niet terecht, enkel jachten tot 20 meter.  Dus de dag nadien zijn we naar Strépy gevaren. Dat is helemaal onze meug, we hebben zicht op de nieuwe scheepslift en op een van de oudere, terug werkzame (voor pleziervaart) hydraulische scheepsliften.  De moderne lift mag dan een prestigieus kunstwerk zijn, onze voorkeur gaat uit naar deze reuzegrote meccano, waarvan de bouwwerken gestart zijn in 1888! Al geven we grif toe dat we gemakshalve toch in de bak van de nieuwste versie zijn gevaren om te versassen.

In Strépy een fikse wandeling gemaakt, langs Thieu, Maurage tot Strépy-Bracquegnies en dan terug langs het historisch centrumkanaal. En wat hebben ze daar geleerd? Ze zijn hier zot van carnaval en van wijlen koningin Astrid, quasi alles in Maurage is naar haar vernoemd. En van zot gesproken, even dacht ik dat Peter een regenslag gekregen had, want plots ziet hij een kameel staan. Maar hij heeft gelijk, er staat effectief een tweebulter te grazen aan de overkant. Blijkt dat er een circus zijn tenten heeft opgeslagen . Ik dacht dat dit niet meer mocht in België, maar na wat opzoekwerk mogen enkel wilde dieren niet meer gebruikt worden, varkens en kamelen mogen wel nog 

Zo, nu zijn jullie terug mee. Wij moeten nu een keuze maken, een kaarsje branden voor beter weer of een aperitiefje drinken. We gaan het zekere voor het onzekere nemen .

Groetjes uit Luttre en tot de volgende keer.

Peter & Conny

13-04-2023 om 18:49 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

We zijn "en route" naar Frankrijk!  Ons schip is gemaakt om te zwerven in de Franse wateren. Dus hoog tijd dat we het zelf ook eens uittesten. We zijn er helemaal klaar voor, ondanks alle horrorverhalen van te weinig water, stakingen en algen. We zien wel wat er op ons pad komt.

Dinsdag, vertrekdag.  Kapitein Jan is er deze keer niet bij, maar er zijn wel 2 matrozen aan boord: Alex en Sarah-An. Ze hadden boules de Berlin en croissants mee, symbolischer kan bijna niet.

Onderweg, in Aalter, nog zo dicht mogelijk naar de kant gevaren om een vergeten trui aan de schoonzoon terug te bezorgen, waar een pikhaak allemaal goed voor is.  Achteraf heeft hij ons een filmpje doorgestuurd dat hij over deze transactie gemaakt had, hilarisch! 

Het was een prachtige dag, dus hebben we 100% genoten van onze tocht naar Deinze. We hebben al onze eerste visser misnoegd gekregen, zou in het visreglement moeten staan: vissers welkom op aanlegkades voor schepen, maar als een schip wil aanmeren, gewoon met een sportieve glimlach opkrassen 😊

De dag nadien naar Oudenaarde op een heel traag tempo. Ligt vooral aan ondergetekende, de iets gemakkelijkere stukken op de oude Leie heb ik voor mijn rekening genomen, maar ik vaar zeer traag in de bochten en vergeet dan wat gas bij te geven op de rechtere stukken (heb dat met de auto ook, ik schakel zelden, rij bijna altijd in vijfde ). Ook de brugwachter is nog niet in "vaarseizoenmodus" we hebben een half uur moeten wachten omdat hij zijn gsm niet bij hem had .

's Avonds lekkere asperges gaan eten in Oudenaarde met Vincent en Gerd.

Donderdag nog een lange vaartocht voor de boeg, naar Péronnes.  De jachthaven is in principe gesloten voor bezoekers, ze zijn volop het restaurant en het sanitair aan het vernieuwen. Als ik het goed begrepen heb zal alles in september afgewerkt moeten zijn.  Maar we mogen toch aan de nieuwe, zeer fraaie bezoekerssteiger liggen.  Zalig rustig toch Péronnes, hier blijven we lekker genieten (ook al is het weer nog volop in aprilse grillen houding) tot paasmaandag. 

Beste lezer, fijne Pasen en tot de volgende lezing. Och ja, mensen vragen hoe ze kunnen reageren op deze blog, helaas dat lukt al enkele jaren niet meer. Vinden we ook echt jammer.

Groetjes van Peter & Conny

08-04-2023 om 09:48 geschreven door Ma@s  

01-04-2023 om 06:52 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

We liggen hier nu te blinken in Brugge zie, onze winterbestemming.  Ons Mira gaat een maandje of 6 op haar lauweren rusten. Ze is hier wel graag, ze valt hier bijlange niet op tussen al haar grote broers en zussen.

Peter en Conny gaan ook een maand of 6 in winterslaap. We gaan jullie ons laatste reisverslag uiteraard niet onthouden, samen uit, samen thuis 😊.

Zaterdagmorgen, 8/10 zijn we naar Zierikzee gevaren. Ons wel bekend van de fietstocht Eeklo-Zierikzee-Eeklo, ooit die 150 kilometer gedaan op één dag met mijn - toen nog niet elektrisch - fietsje. Het varen ging ons gemakkelijker af, maar we hadden toch af te rekenen met een stevige tegenwind (4 à 5 Bft) en nog wat tegenstroom op de koop toe.   In Zierikzee mochten we met onze zout overladen schuit bij de beroepsvaart gaan liggen van de havenmeester, onze portemonnee was hem dankbaar 😊.  In de late namiddag zijn Roland en Dorine langs gekomen, we konden nog ene drinken op ons eigenste terras, temperaturen waren nog heel aangenaam in het najaarszonnetje.

De dag nadien hebben we ook samen doorbracht op het Veerse Meer.  Boot of camper, toch gemakkelijk als je overal je eigen bed mee kan verhuizen. Camper gaat wel iets vlugger, wij moesten toch meer dan 3 uur varen om onze steiger te bereiken. Eerst proberen aanleggen aan de buitenkant van de steiger, maar dat was niet ons beste idee, het was vrij ondiep en de bodem was beenhard, onze spudpalen hadden geen grip. Uiteindelijk aan een andere steiger en aan de binnenkant aangemeerd. Helder water dat het daar is, zo helder dat onze buurvrouw van het zeiljacht haar badpak heeft aangetrokken en een flink eind is gaan zwemmen.  Daar hadden wij geen oren naar, veel te koud water en veel te grote, kleurrijke kwallen daar.  Laat ons maar lekker buiten van het zonnetje genieten, en van een natje en een droogje, dat ook 😊.

Maandagmorgen onze motor gestart om onze laatste stopplaats in Nederland aan te doen: Middelburg. Gelukkig was er nog plek aan de kaaimuur, want maandag werkt (vanaf oktober) de havenmeester niet en dus worden de bruggen ook niet gedraaid. Middelburg al een paar keer bezocht met schip of auto, dus vrij bekend terrein daar. Om onze reis af te sluiten nog eens een culinair hoogstandje verorberd: kibbelingen  😊.

Dinsdag, 11 oktober voorspelden ze een windstille, mooie dag. En de voorspelling is uitgekomen, ideaal weertje om de Westerschelde over te steken. Anoniem kan dat niet, we zijn gespot vanuit een appartement in Breskens 😊. Wijzelf hebben een 50-tal zeehondjes gespot, we zien er altijd wel bij de overvaart, maar zo’n bende zonnekloppers samen hadden we nog niet gezien. Overnachting op de Moervaart, where else? De laatste keer genieten van de stilte en de natuur (relatief natuurlijk in een havengebied).

Woensdag was het zover, onze laatste reis dit jaar (normaal gezien toch, met ons weet je nooit 😊). We moesten ons vertrek wel een tijdje uitstellen, teveel mist. Het eerste wat we zagen als de mist optrok was een stuk of 10 ooievaars aan de overkant.  We hebben veel tijd (die we eigenlijk in overvloed hebben) goedgemaakt in de sluis van Evergem, we konden direct mee schutten. En we blijven tradities in ere houden, kapitein Jan is onderweg aan boord gestapt, om het laatste stuk te varen en ons Mira in achteruit in de jachthaven binnen te voeren. Hij heeft ons netjes geparkeerd tussen een Pool en een Engelsman, onze buren deze winter. En zoals altijd wacht Trees haar kapitein Jan op om hem veilig terug thuis te brengen.

En dat is het, beste lezer, ons reisverslag naar Berlijn zit er bij deze op. We hebben, bij benadering, een 2500 kilometer afgelegd (zo'n 360 motoruren). Hier gaan de boeken toe of beter gezegd open, want we hebben ons al lid gemaakt van de Brugse bibliotheek 😊.  Als jullie meer vaaravonturen willen lezen van ons, dan kunnen jullie 1 april 2023 in jullie agenda aanstippen, want dan gaan kiezen we weer het ruime sop  naar een nieuwe bestemming.

Bedankt om met ons mee te reizen

Groetjes,

Peter en Conny

Afgelegd traject:

Datum: 08/10

Vaarroute:  Steenbergse Vliet -Volkerak – Krammersluis – Oosterschelde – Zeelandbrug door naar Zierikzee

Vaaruren: 4u30  

Overnachting: Zierikzee, bij de vissersboten

Datum: 09/10

Vaarroute:  Zierikzee -  Oosterschelde  - Zandkreeksluis – Veerse Meer (Geersdijk)

Vaaruren: 3u30  

Overnachting: Veerse Meer – geen voorzieningen

Datum: 10/10

Vaarroute:  Veerse Meer – Sluis Veere – Kanaal door Walcheren - Middelburg

Vaaruren: 2u30  

Overnachting: Middelburg.  Opgelet vanaf oktober op maandag geen havenmeester, dus niet zeker of er een ligplaats vrij is.

Datum: 11/10

Vaarroute:  Middelburg - Kanaal door Walcheren – sluis Vlissingen – Westerschelde (via Breskens en de Bol) – sluis Terneuzen – Kanaal Gent-Terneuzen – Moervaart

Vaaruren: 7u45  

Overnachting:  Op spudpalen in de Moervaart

Datum: 12/10

Vaarroute:  Moervaart - Kanaal Gent-Terneuzen – Ringvaart – sluis Evergem – Brugse Vaart – Brugge  

Vaaruren: 6u15  

13-10-2022 om 16:05 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

Dat blijft een lekker weertje hé, dat is genieten zulle.

Zullen we nog eens onze wedervaren vertellen?  Alles rustig zulle, we varen op bekende wateren, dan weten we min of meer wat we mogen verwachten, alhoewel …

Zo is er het brugje aan de Noorderplassen in Almere, zelfbediening, genre druk 10 seconden op knop, wacht tot de hefboom voor de voetgangers naar beneden is, druk 60 seconden op de knop tot de brug open is, druk 10 seconden voor groen licht.  Eens door de brug, zelfde procedure om de brug te sluiten.  Enkele jaren geleden was ik vergeten om op het knopje te duwen om de brug weer te sluiten. Ocharme die voetgangers, toen, die moesten wachten tot er weer een jacht passeerde. Ik heb het deze keer goed gemaakt, het licht ging niet direct op groen, dus heb ik de brug nog eens dichtgedaan om de voetgangers en fietsers door te laten  Bij de tweede poging konden we veilig doorvaren.

Zo is er de vaargeul naar de Grote Zeesluis (niet te veel voorstellen van Grote Zeesluis, 2 van onze soort kunnen er niet in).  Peter had een route ingegeven om buiten de betonning te varen op het Ijmeer,  maar ik had geen zin om op een lijntje te varen, dus heb ik een kleine omweg gedaan om tussen de boeien te kunnen varen.  Dat uitstel van een kwartiertje had wel gevolgen in de vaargeul.  Er was juist een zeilwedstrijd in voorbereiding. Alle zeilbootjes waren druk bezig met hun zeilen op te trekken, dan hebben ze geen oog voor tegenliggend verkeer. Peter naderde stapvoets (genre stappen met een rollator) en mijn vinger lag op 1,3 cm van de knop van de hoorn om in geval van nood eens van ons te laten horen. Alles is vlot verlopen, maar volgende keer luister ik naar Peter als hij een beslissing neemt, volgende keer wel …. Misschien……. 😊.

Zo is er de Vecht.  Wat is het daar rustig buiten het seizoen, het rijk voor ons alleen.  Dit watertje vinden we een van de mooiste in Nederland (en eigenlijk staat het bij ons boven de Oude Leie, wat toch ook een toppertje is). In Maarssen hebben we van onze buurman een advies gekregen: wees lief voor elkaar. Als dat geen goed raad is 😊.

Zo is er de overnachtingsplaats aan de jachtensluis van de Volkerak.  Steigers kunnen niet meer betreden worden (voor het ogenblik), we lagen achter tralies (hekwerk die belette dat we op de steigers zouden stappen). Veilig is het wel, er kan zeker niemand aan boord, gezellig was het niet. Normaal gezien gingen we door de Biesbosch naar de Dintel varen, maar vanaf oktober is dat sluisje aan Werkendam maar sporadisch open, we moesten twee uur wachten.  Ik heb eens gekeken in mijn woordenboek en het woord ‘geduld’ heb ik niet gevonden 😊. Dan maar besloten rond te varen: langs de Amer naar de Dintel.  Maar dan zag ik de brug van de Moerdijk , en dan maar, voor de derde keer op een dag besloten om onze reisroute aan te passen en over het Hollands diep naar de Volkerak te varen.

Zo is er de Steenbergse Vliet, rustig liggen op onze palen, net buiten het woelige water van de Volkerak. En daar hebben we nog eens Belgen ontmoet (met de boot).  Behalve Peter zijn nicht en haar echtgenoot zijn we in Duitsland geen enkel ander Belgisch jacht tegengekomen en ook hier in Nederland kunnen we ze op één hand tellen. Maar vandaag dus 2 stuks.  Peter heeft hier een goede zaak gedaan. Eerst kwam er een zeiljacht langszij, ze vroegen of ze even langszij mochten liggen om te picknicken. Zijn goede daad heeft hem 2 Orvals opgebracht als beloning 😊.  Iets later kwam er een motorjacht langs, genre golvenmaker eerste klas, maar deze kwam stilletjes ons huisje voorbij.  Met reden, hij wou ons iets vragen/zeggen.  Of ons schip een Vennekens was die een jaar of 18 geleden gebouwd was?  De man was van Mechelen en deze sympathieke manenblusser had ons Mira weten bouwen.

We merken het aan alles, we naderen onze stal 😊.

Maar eerst gaan we nog een paar dagen genieten van het zoute water hier (Zierikzee, Veerse Meer, Vlissingen) om dan hoogstwaarschijnlijk dinsdag ons laatste zoute buiswater te slikken op de Westerschelde. We houden jullie op de hoogte.

Fijn weekend en veel groetjes van ons.

Afgelegd traject:

Datum: 02/10

Vaarroute:  Lage Vaart: Dronten – Almere Noorderplassen

Vaaruren:  6 uur (rustig gevaren aan 7 km/u)

Overnachting: Almere Noorderplassen, spudpalen, geen voorzieningen.

Datum: 03/10

Vaarroute:  Almere Noorderplassen

Vaaruren:  5 uur

Overnachting:  Passantensteiger Nederhorst den Berg, geen voorzieningen.

Datum: 04/10

Vaarroute:  Nederhorst den Berg – Maarssen (Vecht)

Vaaruren:  3u15

 Overnachting:  Passantensteiger Maarssen (1 euro/meter + elektriciteit).

Datum: 05/10

Vaarroute:  Maarssen – Arkel (via Amsterdam-Rijnkanaal), Vianen (Merwedekanaal).

Vaaruren:  5u15

Overnachting: Passantenplaats Arkel,  spudpalen, geen voorzieningen (zelfs geen bolders).

Datum: 06/10

Vaarroute:  Arkel – Volkerak (Gorinchem – Nieuwe Merwede – Hollands Diep)

Vaaruren:  5 u 15 [PVL1] 

Overnachting: Aan jachtensluis Volkerak, geen voorzieningen.

Datum: 07/10

Vaarroute:  Volkerak – Steenbergse Vliet

Vaaruren:  ongeveer 2 uur (nog diesel gaan tanken in Dinteloord, tijd niet opgenomen)

Overnachting: Steenbergse Vliet, spudpalen, geen voorzieningen.

07-10-2022 om 00:00 geschreven door Ma@s  

Dag beste lezer,

We beginnen onze stal te ruiken zulle, we liggen al in Flevoland. Hier rap eens onze avonturen van de voorbije dagen neerpennen.

Het toertje van Groningen naar Burgum was bekend terrein, altijd rechtdoor op het Van Starkenborghkanaal. Dit vaarwater is vernoemd naar Edzard Tjarda Van Starkenborgh Stachouwer, een Nederlands politicus. Alsjeblief, dit kan tellen als wistjedatje. Stel je voor, een waterloop dat naar jou vernoemd wordt. Moest een waterloop naar mij vernoemd worden, ik zou de voorkeur geven aan een echte rivier, met een bron en een monding, dat zou dan de Maas heten, klinkt bijlange niet slecht, vind ik 😊😊.

De maandag, speciale dag: a small step for man, but a giant leap for Peter.  Bijna 5 maanden in pensioen en voor het eerst heeft hij kunnen vissen (en dan nog wel op een van onze favoriete stopplaatsen in Friesland: de Grutte Kritte). En de visjes (laten we zeggen dat hier de kwantiteit belangrijker was dan de kwaliteit 😊) waren al even content om hem terug te zien 😉.  Dit is Friesland, er stond behoorlijk veel wind, maar we lagen goed beschermd in onze baai.

Ook de dinsdag terug op een Marrekrite, terug een plekje uit de wind gezocht. De rest van de dinsdag was opnieuw visdag. Ik vond het tijd om onze tafel nog eens in te oliën, enkele hardnekkige vlekken afgeschuurd met veel te grof schuurpapier, niet zo’n schitterend resultaat.  Hulplijn Peter zegt dat hij het wel kan fixen en het is hem uiteraard ook gelukt.

De woensdag hebben we het kortste tochtje uit onze carrière gevaren, een groot half uur.  We zagen een mooi plekje en we dachten, hier moeten we ook eens aanleggen 😊.  Met de stilte en het mooie nazomerweertje hebben we een paar uur buiten genoten van alles wat de omgeving te bieden had (vogels, hertjes, en natuurlijk zijn ook de vissen weer langs de haak gepasseerd 😊).

De donderdag hebben we eens een nieuw stukje Friesland uitgeprobeerd, we zijn langs de Scharsterrijn gevaren. Op een bepaald moment vaar je onder de autostrade, wij kunnen er onder … voor jachten met een hogere opbouw, geen probleem, leggen ze gewoon het razend drukke verkeer stil en wordt er een brug geopend. Dit kan volgens ons alleen in Nederland.

Vrijdag, 30 september, hoog tijd om Friesland te verruilen voor de provincie Overijssel. Zoals al een paar maal vermeld, we hebben regelmatig met veel wind af te rekenen, het is natuurlijk ook al herfst. We besluiten het IJsselmeer links (eigenlijk rechts) te laten liggen en langs ‘binnen’ onze weg te vervolgen, dus via Ossenzijl, Steenwijk en Giethoorn richting Randmeren. Een paar jaar geleden konden we niet via Ossenzijl, hoog tijd om ons Mira langs daar te sturen. Op een paar kilometer van daar zien we dat er nog niets veranderd is, boten langer dan 20 meter en breder dan 4,5 meter mogen nog altijd niet passeren. Wat een domper op de feestvreugde. Peter heeft dan zijn stoute schoenen aangetrokken en gebeld naar de sluis of we toch niet verder konden. Driewerf hoera, we mochten doorvaren, weliswaar op eigen risico. Overschot had Peter niet, maar met hek-en boegschroef heeft hij netjes, de hindernis  genomen. Ik fier op mijn maatje, maar toen ik de grijns op zijn smoeltje zag, merkte ik dat hij minstens even content was van zijn prestatie 😊. In Giethoorn wachtte ons nog een aangename verrassing, in Steenwijk ligt de Flâneur, en Ann en Noël waren dit weekend toevallig ter plaatse, dus hebben ze ons verblijd met een bezoekje. Ik bedenk me juist dat we mijn verjaardag al in de drie verschillende Venetiës hebben gevierd.  Al eens in de enige echte in Italië, een paar jaar geleden in Brugge: het Venetië van het Noorden en nu in Giethoorn ofte Hollands Venetië. Volgend jaar wordt het pizzeria Venezia, zeker weten 😊.

Plan was om vandaag door te stomen naar Midden-Nederland,  naar de Randmeren (Drontermeer, Veluwemeer, Eemmeer, Gooimeer). Er zijn daar tal van eilandjes waar je kan aanmeren. Maar tussen droom en daad staan wetten in de weg. Bij de eerste sluis hadden we al iets om over te schrijven.  Er was een MOB (man over board – speciaal voor Rita een verduidelijking van het vakjargon 😊). De man was iets te enthousiast met het proberen zijn touw over de bolder te leggen, maar zijn armen waren te kort, een frisse duik in de sluis, een nat pak en een beschadigd ego waren daarvan het gevolg. Beste lezer, de term WOB ofte woman over board bestaat niet 😊. In mijn geval heb ik geluk, Peter zorgt er altijd voor dat ik mij niet moet forceren, hij stopt altijd mooi aan het aanlegpaaltje, hij bespaart mij een fris bad 😊. Verder was het pittig varen, er stond een iets meer dan stevige bries (windkracht 4-5 op het Ketelmeer), ik heb even genoeg  buiswater gezien vandaag 😊. Toen we eindelijk in rustiger vaarwater kwamen, kregen we te horen van de centrale meldpost Ijsselmeer dat er een sluis gestremd is op de Randmeren tot 07 oktober.  Onze kar dan maar gekeerd om langs de Lage Vaart in Flevoland naar Muiden te varen. En voilà, mijn verstelske is uit, we liggen nu in Dronten.

In Dronten, op onze luie konten, we hebben kunnen varen zonder affronten, wat zijn we toch een bofkonten 😉.

Geniet van de mooie najaarsdagen en tot binnenkort.

Groetjes,

Peter en Conny

Afgelegd traject

Datum: 25/09

Vaarroute:  Groningen – Vanstarkenborghkanaal - Burgermeer (De Meeuwen/Burgum)

Vaaruren: 6 uur  

Overnachting: Marrekritesteiger De Meeuwen

Datum:  26/09

Vaarroute: Burgermeer – Wijde Ee – Prinses Margrietkanaal – Lange Sloot (Earnewald) – Grutte Kritte  

V aaruren: 2u15

Overnachting: Marrekritesteiger Grutte Kritte

Datum: 27/09

Vaarroute:  Grutte Kritte – Earnewald – Prinses Margrietkanaal – Grouw – Terherne – Sneekermeer – Goëngarijpster Poelen (Goaiingarypster Puollen)

Vaaruren: 3 uur 

Overnachting: Marrekritesteiger Goëngarijp

Datum: 28/09

Vaarroute: Goëngarijpster Poelen – Frijgersleat (Gudskop)

Vaaruren:  20 minuutjes

Overnachting: Marrekriteplaats Gudskop

Datum: 29/09

Vaarroute: Frijgersleat (Gudskop) – Noorder-Oudeweg – Langweerder Wielen – Scharsterrijn (of Nieuwe Rijn) - Tjeukermeer

Vaaruren: 3 uur 

Overnachting: Marrekritesteiger Tjeukermeer (Vogeleiland)

Datum: 30/09

Vaarroute:  Tjeukermeer – Pier-Christiaansloot – Jonkers of Helomavaart – Linde (Ossenzijl) – Kanaal Steenwijk-Ossenzijl – Kanaal Beulakerwijde-Steenwijk - Giethoorn

Vaaruren: 6 uur 

Overnachting: Giethoorn – Aan/Uit ligplaats: 1,30 €/meter - elektriciteit extra betalen

Datum: 01/10

Vaarroute:  Giethoorn – Kanaal Beulerwijde – Meppeler Diep (Zwartsluis) – Zwarte Meer – Ketelmeer – Ketelhaven – Lage Vaart - Dronten

Vaaruren: 6u30 

Overnachting: Passantenplaats Dronten Brejenbarg (geen voorzieningen)

01-10-2022 om 17:02 geschreven door Ma@s