In de lagere school en uiteraard in het
middelbaar ook, moet je tijdens de turnlessen zo nu en dan handenstanden
en rad en meer van die dingen doen. Net als het verhaal van de
achterwaartse koprol was dit bij mij altijd een ramp. Ik was altijd
diegene die als 'helper' fungeerde. Je weet wel; benen vasthouden,
anderen aanmoedigen, ophouden, ... Dat had twee redenen. De eerste reden
was dat ik op die manier zelf zo lang mogelijk ontkwam aan het zelf te
moeten uitvoeren omdat reden twee was dat ik telkens uitgelachen werd.
Hoe meer men met me lachte hoe meer schrik ik had om het te doen.
Uiteindelijk MOEST ik het wel altijd doen voor 'punten'. Dat resulteerde
dan uiteraard in een meer dan mislukte poging waarbij de rest van de
klas het opnieuw kon uitproesten, ik alweer gebuisd was MAAR VOORAL; NOG
MEER SCHRIK had voor de volgende keer.
Nu, enige tijd geleden
besloot ik werk te maken van mijn handenstand. Ik wil het kunnen,
zelfstandig, zonder hulp van muren of stoelen, overal! Zo gezegd, zo
gedaan. Ik maakte een bord op Pinterest waar ik prentjes verzamelde om
als beginner een handenstand te kunnen uitvoeren. Het ziet er zo
makkelijk uit, de basisoefeningen met een stoel of een muur. Maar elke
keer overwint te angst dat ik opnieuw op mijn hoofd ga vallen. Dus het
voorlopig alleen doen zit er niet echt in. Omdat ik wel wil doorbijten
nam ik contact op met circusscholen. Geen van allen kon ingaan op mijn
vraag voor een paar privélessen tot ik over mijn schrik over ben om te
kunnen deelnemen aan acrolessen in groep. (Want ik droom er ZO hard van
om eens de Voltigeur ipv de Porteur te zijn! <3) Uiteindelijk kwam ik
via een vormingsplatform terecht bij een kleinere circusschool waar ik
nog nooit van hoorde. Wie niet waagt, niet wint, dacht ik, dus stuurde
ik opnieuw een mailtje.
Al heel snel kreeg ik enthousiast
antwoord om te vragen hoe ik het precies zag dat er zeker mogelijkheden
waren! Ik was door het dolle heen en vertelde waar ik wou aan werken en
hoeveel angst ik er voor heb. Ik kreeg heel begripvolle antwoorden terug
en vroeg dan uiteindelijk naar hoeveel de man vraagt per uur. Hij zei
dat hij niet vaak privélessen geeft en of het ok was dat hij even zou
nadenken over een prijs zodat het voor mij niet te duur zou worden ook
zodat ik misschien vaker les kon nemen als ik het fijn vond.
En
vanochtend kreeg ik ineens een bericht van hem! Ik was DOLENTHOUSIAST en
openende het meteen. Terwijl ik het las voelde ik me bleker worden en
ietsje wankeler op mijn benen staan. Ik ging zitten en merkte dan pas de
bezorgde blikken van enkele klasgenoten op.
Dit is wat hij schreef: (hij= een man begin in de 30, getrouwd)
"Hoi Knapperd, kon jij morgen al of niet?
Betreft verloning, moet dat officieel zijn?
(misschien kunnen we creatief zijn ?) :)"
Ik
was ZOOOOOO blij dat ik iemand gevonden had die me op mijn tempo over
mijn angst heen wou helpen en me zou begeleiden tot ik had wat ik wou;
zelfstandig een handenstand kunnen uitvoeren zonder welke hulp dan ook.
En nu? Nu ben ik ongelooflijk verbouwereerd. Ik blijf het moeilijk
vinden om te geloven dat het echt is. Ik weet niet wat ik moet
antwoorden. Wil hij seks bedoelen met dat creatief zijn? iets anders? Ik
weet het niet. Het maakt me radeloos en doet me opnieuw een beetje
vertrouwen in mannen verliezen... :(
|
